Prezentacja wykonana została w ramach projektu eTwinning "Looking for similarities"

1. Atrakcje Pragi

2. Katedra Świętych Wita, Wacława i Wojciecha – siedziba
arcybiskupów praskich i prymasa czeskiego, główny kościół Pragi. Usytuowany
jest na wzgórzu zamkowym Hradczany, jest trzecim kościołem na tym miejscu
(po przedromańskiej rotundzie i romańskiej bazylice), stanowi dominantę
historycznej i obecnej panoramy stolicy Czech. Budowana w kilku fazach, w
latach 1344–1385 (część wschodnia, wraz z elewacją południową), w latach 1870-
1929 roku dokończono całość. Jeden z cenniejszych przykładów architektury
dojrzałego gotyku i neogotyku w Europie Środkowej. Wewnątrz zawiera cenne
dzieła sztuki rzeźby i malarstwa od XIV do XX w. w tym dzieła Petera Parlera i
jego warsztatu (nagrobki Przemyślidów, popiersia czeskich osobistości na
tryforium), fragmenty oryginalnych gotyckich fresków. Sanktuarium świętych
patronów czeskich (Wita, Wacława, Wojciecha, Zygmunta oraz Jana
Nepomucena). Jest historycznym kościołem grzebalnym i koronacyjnym królów
czeskich, ponad tzw. Złotą Bramą (ozdobioną mozaiką ze sceną Sądu
Ostatecznego z XIV w.) przechowywane są insygnia koronacyjne królów
czeskich, w tym korona św. Wacława.

4. Zamek na Hradczanach, to zamek w Pradze w dzielnicy Hradczany
istniejący już od najstarszych dziejów Pragi, dawna siedziba królów czeskich.

5. Pod koniec IX wieku pierwszy historyczny książę przemyślidzki Borzywoj I
przeniósł swoją siedzibę z Lewego Hradca na wzgórze nad Wełtawą, gdzie na
pagórku zwanym Żiżi (Žiži) od dawien dawna odbywały się zgromadzenia
plemienne Czechów i gdzie składano ofiary pogańskim bogom. Borzywoj kazał
zbudować tu chrześcijański kościółek pod wezwaniem Marii Panny i otoczyć go
rowem. Ustawiono tutaj też kamienny stolec, na którym uroczyście zasiadał każdy
nowy książę.
Budowę właściwego zamku rozpoczął najprawdopodobniej syn Borzywoja
Spitygniew I. Pierwotny gród nie był większy od dzisiejszego obszaru zamku.
Oprócz strony zachodniej był otoczony stromymi stokami, na północy płynął
potok. Od zachodu, między Placem Hradczańskim i pierwszym dziedzińcem,
został wykopany rów obronny o głębokości 30 metrów i szerokości 24 metrów,
przez który prowadził most do głównej bramy. Zamek był otoczony drewnianą
palisadą na szańcach, gdzie było kilka wież, z których trzy działały też jako bramy.
Między wschodnią i zachodnią bramą prowadziła brukowana droga.

6. Podczas rządów Wratysława I zbudowano drugi kościół pod wezwaniem św. Jerzego,
który do roku 973 pełnił funkcję głównego kościoła pałacu książęcego i całych Czech.
Książę Wacław kazał zbudować tu kolejny obiekt religijny, rotundę św. Wita, w której
były relikwie świętego, dar wschodniofrankońskiego króla Henryka I Ptasznika. Po
założeniu diecezji w roku 973 rotunda uzyskała status katedralny i najważniejszym
kościołem w Czechach. Budynki kościelne w tym okresie budowano z kamienia,
natomiast pałac książęcy i budynki dla służby były wciąż drewniane.
Ok. roku 970 założono przy kościele św. Jerzego żeński klasztor benedyktynek.
Później, Bolesław II przebudował kościół do trzynawowej przedromańskiej bazyliki,
która służyła też jako miejsce pochówku dla członków rządzącej dynastii.
Podczas rządów księcia i pierwszego króla czeskiego Wratysława II siedzibą władcy
przez krótki czas był Wyszehrad, ale zamek na Hradczanach wciąż się rozwijał.
Drewniana fortyfikacja została zastąpiona przez kamienną z trzemi bramami: na
wschodzie Czarna Wieża, na zachodzie Biała i poboczne wejście na południu -
Południowa Wieża. Około roku 1060 z nakazu Spitygniwa II zburzono rotundę św.
Wita i w jej miejscu zbudowano bazylikę, poprzedniczkę gotyckiej katedry.
Trzynawowy romański kościół z białej opoki miał długość 70 metrów i był
największym kościołem w Czechach. Kościół św. Jerzego otrzymał dwie wieże, a
drewniany pałac został zastąpiony murowanym.

7. Teatr Narodowy (czes.: Národní divadlo) – teatr w Pradze zbudowany w
stylu neorenesansowym, znany jako „Alma Mater czeskiej opery”, jak również
krajowy pomnik historii i sztuki. Wpisany pod numerem 111. na listę
Narodowych zabytków kultury Republiki Czeskiej

8. Teatr został zbudowany za pieniądze pochodzące ze zbiórek społecznych oraz darów
ludności czeskiej. Akcje takie na dużą skalę trzeba było organizować dwukrotnie,
ponieważ pierwotny budynek spłonął, prawdopodobnie podpalony przez służby
austriackie. Projektantem był Josef Zítek, a kamień węgielny pod budowę Teatru
Narodowego został wmurowany 16 maja 1868 roku, jednak prace szły dość opieszale.
W czerwcu 1881 roku urządzono tu w nadal nieukończonym teatrze
dziesięciodniowy stagione dla przebywającego w Pradze austriackiego następcy
tronu. Wystawiono m.in. po raz pierwszy Libuszę Bedřicha Smetany. Tragiczny
pożar miał miejsce w tym samym roku w sierpniu. Tym razem jednak prace
renowacyjne poszły znacznie szybciej i już 18 listopada 1883 otwarto teatr tą samą
operą. W prace wykończeniowe zaangażowani byli niemal wszyscy ważniejsi artyści
ówczesnych Czech.
18 listopada 1983 w setną rocznicę powstania otwarto teatr ponownie po gruntownej
renowacji trwającej od 1977 roku – także Libuszą Smetany. Teatrowi przybyło
również nowe, futurystyczne skrzydło.
Dziś Teatr Narodowy składa się z trzech zespołów artystycznych, opery, baletu i
dramatu, które na przemian grają w zabytkowym budynku Teatru Narodowego, w
Teatrze Stanowym (Stavovské divadlo) oraz w Teatrze Kolowrat. Wszystkie trzy
zespoły artystyczne wybierają swój repertuar zarówno spośród klasyki światowej, jak
też prezentują kulturalną spuściznę rodzimych autorów, sięgają także po utwory
współczesne.
1 stycznia 2012 do Teatru Narodowego przyłączyła się Opera Państwowa w Pradze –
tym samym zespół wzbogacił się o piątą scenę.

11. Rynek Staromiejski w Pradze – historyczny plac miejski na Starym
Mieście w Pradze w Czechach.
Znajduje się między Placem Wacława i Mostem Karola. W okresie letnim rynek jest
często przepełniony turystami. Na rynku znajdują się budynki w wielu stylach
architektonicznych, w tym gotycki Kościół Najświętszej Marii Panny przed Tynem i
barokowy Kościół św. Mikołaja. Plac jest oazą dla turystów zmęczonych wędrówką po
wąskich uliczkach Pragi. Oprócz wielu kościołów, turyści mogą zobaczyć na tym
placu także Praski zegar astronomiczny, a z wieży Ratusza Staromiejskiego roztacza
się panorama Starego Miasta.
W centralnej części rynku znajduje się pomnik reformatora religijnego Jana Husa,
który za swoje przekonania został spalony na stosie w Konstancji. Pomnik Jana Husa
wzniesiony został 6 lipca 1915 z okazji 500. rocznicy jego śmierci.
Do listopada 1918r. na rynku znajdowała się barokowa kolumna maryjna z 1650r.
Uważana za symbol zniewolenia Czech przez Austrię i kościół katolicki, została
rozebrana wkrótce po powstaniu Czechosłowacji. Jej kontur zaznaczono
współcześnie na bruku rynku; nazywany jest on przez prażan Pomnikiem
nieistniejącego cienia.

12. Most Karola – most na Wełtawie w Pradze czeskiej łączący dzielnice Malá Strana
i Staré Město, będący jedną z najsłynniejszych i najczęściej odwiedzanych atrakcji
turystycznych miasta.

13. Most ma prawie 516 m długości i ok. 9,50 m szerokości. Jego 17 łęków spoczywa na 15
filarach. Jest to najstarszy zachowany most kamienny świata o tej rozpiętości
przęseł. Początkowo nazywano go Kamiennym lub Praskim Mostem. Nazwa Most
Karola przyjęła się dopiero od mniej więcej 1870 roku. Do 1741 roku był jedynym
mostem na Wełtawie w mieście. Most jest obecnie otwarty tylko dla ruchu pieszego,
choć dawniej kursował po nim tramwaj konny, w latach 1905-1908 tramwaj
elektryczny, a do 1965 ruch samochodowy.
Budowę mostu rozpoczęto w 1357 r. za panowania cesarza Karola IV. Stanął on na
miejscu wcześniejszego (również kamiennego) mostu z XII w., zniszczonego przez
powódź w 1342. Poprzedni most, romański, nosił nazwę „mostu Judyty” na cześć
drugiej żony księcia czeskiego Władysława II i przebiegał na północ od miejsca, w
którym znajduje się Most Karola. Posiadał wieże na obu końcach, z których
małostrańska, choć przebudowana, istnieje do dziś.
Budowę zlecono 28-letniemu wówczas Peterowi Parlerowi. Dla wzmocnienia
konstrukcji do zaprawy dodano białka jajek. W okresie baroku most ozdobiono 30
posągami świętych, dziełami m.in. Matthiasa Bernarda Brauna i rodziny Brokoff
(Jan Brokoff, Michał Jan Józef Brokoff, Ferdynand Maksymilian Brokoff). W 1787
ustawiono tu także posąg cesarza Józefa II (projekt ustawienia tu także posągu
Karola VI nie został zrealizowany). Na jednej z balustrad umieszczono tablicę
pamiątkową poświęconą św. Janowi Nepomucenowi – 20 marca 1393 w tym miejscu
według tradycji wrzucono go z rozkazu króla Wacława IV do Wełtawy.

14. Na wschodnim końcu mostu stoi staromiejska wieża mostowa z umieszczonymi na
niej siedzącymi postaciami cesarza Karola IV, jego syna Wacława IV oraz św. Wita,
św. Wojciecha i św. Zygmunta. Rzeźby te pochodzą z lat 80. XIV w. Na zachodnim
krańcu mostu znajdują się dwie wieże. Początki niższej wieży sięgają jeszcze czasów
pierwszego mostu z XII w. Natomiast wyższa wieża została zbudowana dopiero w XV
w. za panowania króla Jerzego z Podiebradów jako pendant dla wieży staromiejskiej.
Most mocno ucierpiał podczas powodzi w II połowie XIX wieku – zawaleniu uległo
wówczas kilka przęseł (powódź z 1890 zniszczyła m.in. posągi św. Ignacego Loyoli
oraz św. Franciszka Ksawerego – pierwszy posąg na most już nie wrócił). Również w
czasie powodzi w 2002 istniało realne zagrożenie zniszczenia mostu.
W sierpniu 2007 r. rozpoczęto, zaplanowany na 3 lata, kolejny remont połączony z
badaniami archeologicznymi. W trakcie badań pojawiło się przypuszczenie, że
twórcą mostu był magister pontis, praski mieszczanin Oto lub Otlin, a nie jak
sądzono, Peter Parler

15. Tańczący dom – zbudowany w 1996 roku, na prawym brzegu Wełtawy w Pradze,
w dzielnicy Nové Město awangardowy budynek projektu pary architektów: Vlado
Milunića i Franka Gehry'ego. Swą nazwę zawdzięcza kształtowi, w którym można
dopatrzeć się sylwetki tańczącej pary.
Przed postawieniem tego budynku w Pradze Frank Gehry wyraził zainteresowanie
stworzeniem nowoczesnego budynku w Warszawie, jednak władze stolicy nie
zaakceptowały śmiałych, dekonstruktywistycznych wizji architekta.

16. Prezentację wykonał
Cyprian Kończak, klasa 6a
Szkoła Podstawowa nr 9 im. Mikołaja Kopernika
Dzierżoniów
Informacje oraz zdjęcia zapożyczone z:
-Wikipedia