2. Tango to tradycyjny gatunek muzyczno-taneczny z Argentyny i Urugwaju, urodzony z
kulturowej fuzji europejskich emigrantów, potomków afrykańskich niewolników i
tubylców regionu rzeki La Plata.
Tango wywodzi się z tradycji tańców hiszpańskich - habanery i flamenco , zmieszanej z
candombe, którą na grunt Ameryki Południowej zaszczepili afrykańscy niewolnicy. Tango
argentyńskie w obecnej formie pojawiło się w Argentynie w końcu XIX wieku.
Początkowo było uważane za taniec podrzędny - uliczny i wyuzdany. W tym wczesnym
okresie był tańczony przez dwóch mężczyzn, a następnie tańczono je w ubogich lokalach,
a zwłaszcza w domach publicznych.
Szczególnie popularne było w Argentynie w okresie rządów Juana Domingo Perona, który
faworyzował ten taniec jako narodowy. Z Ameryki Południowej ta odmiana tanga dotarła
do Stanów Zjednoczonych, potem do Europy, a najbardziej zadomowiła się w Paryżu.
W 1910 roku tango odniosło sukces w Paryżu .Paryżanie zakochali się w tangu, które było
dla nich tańcem egzotycznym i zmysłowym i zostało przyjęte przez arystokrację.
W okresie międzywojennym protestowano przeciwko erotycznemu zabarwieniu tanga.
W prasie pisano, że to taniec nieprzyzwoity, negatywnie wypowiadał się o nim papież, a
cesarz niemiecki zabraniał go tańczyć na swoich salonach. Nie dało się już jednak
powstrzymać tłumów, które zakochały się w tangu.
W 2009 roku tango zostało na wniosek prezydentów Argentyny i Urugwaju, wpisane na
Listę Niematerialnego Dziedzictwa Kultury UNESCO.

6. La pasión y tango
Centralne elementy tanga to popęd
płciowy sublimujący do zmysłowości,
smutku oraz melancholii,
pochodzących z permanentnego stanu
niezadowolenia.
Pierwotnie te uczucia związane są z
losem milionów imigrantów głównie
mężczyzn, samotnych w obcym kraju,
którzy uciekają do domów płatnego
seksu .Nostalgia do wspólnoty, miłości
i pragnienie kobiet to są dowody
samotności.
Tango doprowadziło do znacznej
introspekcji wewnętrznej dotyczącej
miłości, płci, frustracji i wreszcie
poczucia życia i śmierci zwykłego
człowieka.
Źródło: La Enciclopedia Libre/Tango

7. Bandoneón
Bandoneón - to rodzaj małego akordeonu szczególnie popularnego
w Argentynie i Urugwaju. W 1850 roku niemiecki dystrybutor
instrumentów Heinrich Band zaczął sprzedawać zmodyfikowane
przez siebie koncertyny niemieckie o mniejszych niż oryginalne
rozmiarach, z wielką plakietką "Bandonion. Głównym zamierzeniem
Banda było stworzenie przenośnego instrumentu, który mógłby
zastąpić rolę organów kościelnych tam, gdzie tych organów nie
było. Bandonion dopłynął do Buenos Aires około roku 1870 w
walizkach niemieckich emigrantów, zaś od około 1890r. jego nazwę
zlatynizowano na bandoneón.
Astor Piazzolla Pantaleón (11.03.1921 – 04.07.1992) był
najsłynniejszym argentyńskim kompozytorem tanga i
muzykiem grającym na bandoneón. Wirtuoz
bandoneónist, regularnie wykonywał swoje własne
kompozycje z różnymi zespołami.

9. La Boca to dzielnica Buenos Aires. La Boca jest popularnym miejscem dla turystów
odwiedzających Argentynę, z kolorowymi domami i deptakiem Caminito, gdzie artyści
prezentują tango i sprzedawane są pamiątki związane z tangiem .
W La Boca znajdował się główny port Buenos Aires, ale ze względu na płytkie wody nie
mogły do niego zawijać ciężkie, dalekomorskie statki. W późniejszym czasie port został
przeniesiony na północ. W XIX wieku dzielnicę tę zaczęli zasiedlać emigranci włoscy, głównie
genueńczycy, którzy nadali jej obecny wygląd. Emigranci stworzyli zabudowę typu
Conventillos. Domy były malowane farbami pozostałymi z malowania statków, każdy w
innym kolorze. Z powodu powodzi domy były często budowane z blachy falistej i mocowane
na palach. Kamienice Conventillos wyróżniały się dużą ilością małych pokoi zamieszkanych
przez pojedyncze rodziny, oraz kuchni i łazienki wspólnej dla wszystkich lokatorów.
Charakterystyczne był także nieregularny dziedziniec ,oraz balkony z których wchodziło się
do mieszkań. Był to obszar malowniczej rozmaitości, na którym mieszały się różne kultury i
osobistości : strażacy, prostytutki, stręczyciele, pijacy, ekwilibryści i karły – uwiecznieni w
rzeźbach na uliczce La Boca.
W La Boca mieszka wielu mieszkańców mieszanego pochodzenia europejskiego. Głównie
Włosi, Hiszpanie, Niemcy, Francuzi, Baskowie i Arabowie.

11. Caminito - niewielka uliczka znajdująca się w La Boca .Swój wygląd przypominający uliczki
miast europejskich z ubiegłych stuleci zawdzięcza pierwszym mieszkańcom pochodzącym
głównie z Genui we Włoszech. Aktualnie stanowi skansen-muzeum i dużą atrakcję

17. Profesjonalne pokazy tanga argentyńskiego w dzielnicy
turystycznej La Boca

22. W stolicy Argentyny - Buenos Aires od 10 lat w sierpniu odbywa się festiwal
tanga, połączony z konkursem o mistrzostwo świata w tańczeniu tanga.
W mistrzostwach biorą udział setki najlepszych, profesjonalnych tancerzy i
tancerek.
Podczas trwającego dwa tygodnie festiwalu odbywają się darmowe zbiorowe
lekcje tanga. Imprezy odbywają się nie tylko w niezliczonych w Buenos Aires
salach do tańca, ale także na ulicach i placach.
Mistrzostwa Świata odbywają się w dwóch kategoriach: tango salon i tango
sceniczne (które zawiera elementy akrobacji). Większość tancerzy to
Argentyńczycy, ale oprócz nich do Buenos Aires przybywają pary z Wenezueli,
Grecji, Kolumbii, Włoch, Rosji, Stanów Zjednoczonych, Urugwaju i Japonii.
Wielkie wydarzenie w świecie tanga w Buenos Aires dla Argentyńczyków
oznacza rozszerzenie granic zjawiska kulturowego jakim jest tango, jako całości
– taniec, muzyka, piosenka i poezja.

24. Luksusowy sklep z ubiorami do tanga w

25. Callejeros – uliczni tancerze tanga

34. ¿Callejeros?

35. Tango tańczyli mężczyźni od samego początku, ponieważ zostało uznane za zbyt niemoralne dla kobiet.
Poza tym większość emigrantów przybyła do Argentyny bez rodzin, dlatego pierwszy taniec Tango był
tańczony przez dwóch mężczyzn i był to taniec bardzo dziki. Później mężczyźni zaczęli tańczyć z
prostytutkami i forma tańca zmieniła się w erę tańca kobiety z mężczyzną.

36. CABECEO
W kulturze tanga argentyńskiego głęboko zakorzeniony jest obyczaj
komunikowania się za pomocą wzroku i innych sygnałów niewerbalnych zwany
„cabeceo”. Argentyńczycy – jak zresztą wszyscy chyba „Latynosi” – przywiązują
dużą wagę do zachowania godności osobistej, wyrażania szacunku, wyrażania
uprzejmości oraz są wrażliwi na punkcie osobistego „honoru” (służy temu dość
rozbudowany system zasad zachowań i „tabu”). Zwyczaj „cabeceo” chroni obie
strony (osoby proszące i osoby proszone) między innymi przed narażaniem
godności przez odmawianie tańca wprost i poprzez otrzymywanie odmowy
wprost. Pozwala też – z zachowaniem większej delikatności - realizować własne
potrzeby i czerpanie przyjemności z tańca…

37. Pokazy tanga argentyńskiego w Teatro Argentino w
Buenos Aires

38. A tak tańczą mistrzowie: The Buenos
Aires
Tango Dance World Cup

51. Tango łączy dramat,
pasję, seksualność,
agresję, i ​ zawsze jest
całkowicie smutne.
W tańcu mężczyzna,
jest "twardy",
a kobieta jest
zawsze uległa.

52. Klasyczne tango
argentyńskie jest
tańcem
charakteryzującym
się improwizacją i
bliskością
partnerów. Liryka
tang, pisana często
w lunfardo, wyraża
zazwyczaj smutek
lub zawód
miłosny. Jeden z
najwybitniejszych
poetów tanga
Enrique Santos
Discépolo nazwał
tango smutną
myślą, którą się
tańczy.

53. Klasyczne tango
charakteryzuje się
bliskością partnerów
i improwizacją figur.
Emocje, które zazwyczaj
wyraża tango to smutek
i zawód miłosny, ale także
wyzwolenie wspólnych
emocji i forma rozmowy.
Tango to ogromna
namiętność.

61. Tango Diabolo
Opr. na podstawie www.rotfl.com