2. Ruska federacija
Rusija , zvanično Ruska Federacija,
savezna je država koja se prostire u
istočnoj Evropi i severnoj Aziji. Sa
površinom od 17.125.187 km²,
Rusija je najveća država na svetu,
pokrivajući skoro dvostruko veću
teritoriju od Kanade, Kine, ili SAD.
Graniči se sa 18 država. Po broju
stanovnika je na devetom mestu na
svetu. Zvanični jezik je ruski a glavni
i najveći grad je Moskva. Rusija ima
15 gradova sa više od milion
stanovnika.
3. Ime
Ime Rusija potiče od starog naroda
Rusa, grupe Varjaga (moguće švedskih
Vikinga), koji su osnovali Kijevsku
Rusiju. Staro latinsko ime Kijevske
Rusije bilo je Rutenija, a danas se to
ime uglavnom odnosi na zapadne i
južne krajeve Kijevske Rusije koji su
bili najbliži katoličkoj Evropi. Sadašnji
oblik imena države dolazi od drevnog
grčkog imena za Kijevsku Rusiju -
Ρωσσία.
4. Položaj Rusije
Rusija se na zapadu graniči sa (od severa
prema jugu): Norveškom, Finskom, Estonijom,
Letonijom, Litvanijom, Poljskom, Belorusijom i
Ukrajinom. Ruska eksklava* Kalinjingradska
oblast se graniči i sa Litvanijom i Poljskom.
Na jugu se graniči sa (od zapada prema
istoku): Abhazijom, Gruzijom, Južnom
Osetijom, Azerbejdžanom, Kazahstanom,
Kinom, Mongolijom, Severnom Korejom i
Japanom (morska granica). Na istoku se
graniči sa SAD (morska granica).
*Enklava, odnosno eksklava u političkoj geografiji
predstavlja neku teritoriju, oblast, regiju ili državu, koja
je sa svih strana okružena nekom drugom teritorijom
ili državom.
5. Geografija i reljef Rusije
Rusija se obično deli na zapadni evropski (oko
3.500.000 km²) i istočni azijski deo - Sibir
(13.500.000 km²). Prirodnu granicu ovih dveju
delova čini planina Ural, koja se prostire u smeru
sever - jug u dužini od oko 2.100 km od
Severnog ledenog okeana do granice sa
Kazahstanom.Većina predela Rusije su ravnice,
koje su na jugu stepe, dok su na severu
šumovite. Na krajnjem severu su predeli tundri.
Pored Urala, planine Rusije su: Kavkaz (vrh Elbrus
je sa 5.642 metara najviši vrh Rusije i Evrope),
Altaj i vulkani na Kamčatki.
U Rusiji je najveće slatkovodno jezero po
zapremini na svetu - Bajkalsko jezero. Najveće
reke Rusije su Volga i Don u evropskom delu, i
Ob, Irtiš, Jenisej, Lena i Amur u azijskom.
6. Geografija i reljef Rusije
Najveći deo evropskog dela Rusije zauzima
Istočnoevropska ravnica, sa nizijskim reljefom koji
samo ponegde prelazi u uzvišenja (Valdajska i
Srednjeruska na zapadu, Privolžje uz srednji tok Volge)
čiji vrhovi ne prelaze 200 - 400 m. Kroz ovu niziju
protiče Volga (3.688 km), privredno i simbolično
najvažnija reka Rusije. Preovladava kontinentalna klima
koja na krajnjem severu prelazi u polarnu, a u uskom
pojasu crnomorskog priobalja u mediteransku. Od
severa prema jugu ređaju se pojasevi crnogorične
šume, mešane šume, prelazne šumsko-stepske zone, i
stepa pokrivena plodnom crnicom (černozemom). Uz
obale Kaspijskog mora zbog jakog isparavanja
prisutna je i polupustinja.
Na krajnjem jugu evropske Rusije granicu sa Gruzijom
i Azerbejdžanom čini planina Kavkaz sa najvišom
tačkom Rusije, Elbrusom (5.642 m).
7. Geografije i reljef Rusije
Na zapadu Sibira prostire se velika
Zapadnosibirska ravnica kroz koju protiče
najduža ruska reka Ob (sa Irtišem 5.568 km, 5.
na svetu). Između reke Jenisej na zapadu i
Lene na istoku nalazi se Srednjesibirska
visoravan sa vrhovima do 1.700 metara.
Srednjejakutska ravnica kroz koju protiče Lena
deli ovu visoravan od planinskih lanaca
istočnog Sibira.
Na jugu i istoku Sibira do obala Tihog okeana
prevladava planinski reljef sa lancima čiji su
vrhovi uglavnom iznad 2.000 m (Beluha u
Altajskom lancu - 4.506 m, Ključevskaja Sopka
na Kamčatki - 4.750 m). Ovde se nalazi i
najveće i najdublje rusko jezero - Bajkalsko
(31.500 km², dubina 1.637 m, najdublje na
svetu).
8. Geografija i reljef Rusije
Na teritoriji Rusije od severa prema jugu se
smenjuju sledeće prirodne zone:
Artičke pustinje
Tundre
Tajge
Mešovite listopadne šume
Šumostepe
Polupustinje
Pustinje
Vlažni suptropski predeli (uz obalu Crnog mora)
Prirodni resursi Rusije su povoljni za razvoj
industrije. Rusija ima ogromna ležišta kamenog
uglja i mrkog uglja, gvozdene rude, nafte, prirodnog
gasa. Zatim, bogata je obojenim metalima – bakar,
olovo, cink, boksit, volfram, kao i sirovine potrebne
za hemijsku industriju.
9. Elbrus
Elbrus je ugašeni stratovulkan na
Kavkazu čiji zapadni vrh (Zapadni
Elbrus) sa nadmorskom visinom od
5.642 m predstavlja najviši vrh Evrope
i Rusije. Drugi deo nekadašnjeg
vulkanskog grotla je istočni vrh
(Istočni Elbrus) sa nadmorskom
visinom od 5.621 m. Nalazi se na jugu
evropskog dela Rusije
10. Klima Rusije
Ogromna veličina Rusije i udaljenost mnogih
oblasti od mora kao posledicu ima dominaciju
umerenokontinentalne klime, koja preovladava u
svim delovima države osim u tundrama i
krajnjem jugoistoku. Planine na jugu sprečavaju
prodor toplih vazdušnih masa od Indijskog
okeana, dok ravnice na zapadu i severu čine
Rusiju otvorenom uticajima Arktika i Atlantika.
Klima većeg dela Sibira je vrlo oštra
kontinentalna koja na severu prelazi u polarnu, a
na većim nadmorskim visinima u planinsku.
Prevladavaju guste crnogorične šume - tajge, sa
zonama oskudne vegetacije - tundrama - i
zonama trajnog leda na krajnjem severu. Ruski
daleki istok ima monsunsku klimu.
11. Klima Rusije
Kontinentalni karakter države ogleda se
pre svega u klimi. On je uslovljen
položajem ove zemlje u odnosu na velike
svetske okeane. Kako su zime hladne a leta
topla godisnja amplituda prelazi 50˚C. U
Jakupskoj oblasti (Sibir) temperatura se
spušta do -70˚C. Sa druge strane, u oblasti
Kaspijskog jezera letnja se temperatura
moze popeti do 45˚. Vecu količinu
padavina prima crnomorska obala i obala
Pacifika. Unutračnjost zemlje je uglavnom
suva te znatne prostore zauzimaju stepe.
13. Hidrografija Rusije
Hidrografski potencijal je fizičko – geografski faktor
sa kojim Rusija raspolaže u raznovrsnom
obliku.Ruska federacija izlazi na tri okeana ( direktno
na dva – Severni ledeni okean i Atlantik, i indirektno
na Pacifik ) i više od deset mora ( Barencovo more,
Baltičko more, Belo more, Karsko more,
Istočnosibirsko more, Beringovo more, Ohotsko
more, Kaspijsko more, Crveno more, Azovsko
more…). Na istoku Rusija ima direktan izlaz na
Pacifik i pribrežna mora. U potpunosti ima izlaz na
Beringovo more. Južnije na Ohotsko more koje se
skoro nalazi u unutrašnjosti države, preko Kamčatke
i Komodorskih ostrva, pa na jugu preko Kurila ima i
izlaz na Pacifik. Važan je i izlaz na preko Primorja na
Japansko more. Najvažnije luke ovih mora su:
Vladivostok, Nahodka, Posjet, Magdan, Južno –
Sahalinsk, Petropavlovsk – Kamčatsk. Ove luke se
lede nekoliko nedelja tokom godine, a često tokom
godine u određenom periodu ima veliki broj santi
leda koje ometaju plovidbu. More pored
Vladivostoka zaleđeno je u januaru i delom u
februaru prosečno oko 6 nedelja.
14. Hidrografija Rusije
Kaspijsko more iako je zatvoreno, zbog
značajne vodene poršine i hidrografske
mase je značajno za Rusiju. Rusiji je pripala
zapadna obala i deo severne, dok su ostali
delovi obale podeljeni između Kazahstana,
Azerbejdžana i Turkmenije. Kaspijsko more
je bogato naftom i gasom. On za Rusiju ima
značajni turistički, saobraćajni i privredni
značaj. Bogat ulov ribe i plodova mora,
rekordna proizvodnja kavijara, veoma
povoljna eksploatacija morske soli su
značajni faktori dok je pomorsko – vojni
značaj manji.
15. Praistorija I stari vek
Prostrane stepe južne Rusije su u praistoriji bile
dom nomadskih stočara.U antičko doba, Pontska
stepa je bila poznata pod imenom Skitija. Skitija
se protezala sve od Dunava na zapadu pa do
granica Kine na istoku, a vladavina ovog naroda
održala se negde do 2. veka p. n. e.Između 3. i 6.
veka nove ere, Bosforsko kraljevstvo, helenistički
entitet koji je nasledio grčke kolonije,je bilo
uništeno talasom invazija ratobornih plemena,
kao što su Huni i Evroazijski Avari. U 3. i 4. veku
nove ere gotsko kraljevstvo Ojum je postojalo u
južnoj Rusiji, sve dok ga nisu pokorili Huni.
Hazari, turkijski narod, je vladao dolinom donje
Volge između Kaspijskog jezera i Crnog mora sve
do 10. veka. Preci današnjih Rusa su Slovenska
plemena, za koje neki istoričari smatraju da su
živeli u šumskim oblastima Pinskih močvara.
16. Kijevska Rusija
Osnivanje prvih država Istočnih Slovena u 9. veku poklapa
se sa dolaskom Varjaga, trgovaca, ratnika i naseljenika iz
oblasti Baltičkog mora. Većinu Varjaga su činili Vikinzi
skandinavskog porekla, koji su preduzimali poduhvate duž
rečnih tokova koji su išli od istočne obale Baltičkog mora do
Crnog mora i Kaspijskog jezera. Vremenom, Varjazi će se
asimilirati među Slovenima. Prema Povesti minulih leta,
Varjag po imenu Rjurik, je 862. izabran za vladara
Novgoroda. Njegov naslednik Olega je krenuo na jug i
pokorio Kijev, koji je ranije plaćao danak Hazarima, i
osnovao Kijevsku Rusiju. Oleg, Rjurikov sin Igor i Igorov sin
Svjatoslav su kasnije potčinili sva lokalna istočnoslovenska
plemena, uništili Hazarski kanat i pokrenuli nekoliko vojnih
kampanji protiv Vizantije i Persije.
U 10. i 11. veku Kijevska Rusija je postala najveća i jedna od
najnaprednijih država u Evropi.Knez Vladimir je 988.
prihvatio hrišćanstvo, i time stavio staru rusku državu u
sferu kulturnog uticaja Vizantije.
17. Kijevska Rusija
U 11. i 12. veku, stalni upadi nomadskih turkijskih
naroda, kao što su Kipčaci i Pečenjezi, su
prouzrokovali masovne seobe slovenskog
stanovništva u bezbednije, šumske regione na
severu, posebno u oblast poznatu pod imenom
Zalesje. Doba feudalizma i decentrelizacije je
označeno stalnim mukobima među članovima
dinastije Rjurikovič koji su kolektivno vladali
Kijevskom Rusijom. Dominacija Kijeva je opala u
korist kneževine Vladimir-Suzdalj na
severoistoku, Novgorodske republike na
severozapadu i Galicije-Volinije na jugozapadu.
Kijevska Rusija je konačno nestala u 13. veku, a
poslednji udar nanela joj je invazija Mongola
1237-40. koja je imala za posledicu uništenje
Kijeva 1240. i smrt polovine stanovništva Rusije.
18. Velika moskovska kneževina
Najmoćnija naslednica Kijevske Rusije bila je Velika
moskovska kneževina, u početku deo kneževina
Vladimir-Suzdalj. Iako još uvek pod dominacijom
Mongola-Tatara i uz njihovu saglasnost, Moskva je
počela da širi svoj uticaj na centralne ruske teritorije
početkom 13. veka i postepeno je postala vodeća
sila u procesu ujedinjenja ruskih zemalja i širenja
Rusije. To su bila teška vremena, sa čestim
Mongolsko-tatarskim najezdama, a poljoprivreda je
patila na početku malog ledenog doba. Kao i
ostatak Evrope, kuga je pogađala Rusiju otprilike
jednom u pet ili šest godina u periodu od 1350. do
1490. Međutim, zbog male gustine stanovništva i
bolje higijene (raširenog praktikovanja odlaska u
banje, gubici stanovništva zbog kuge nisu bili toliko
teški kao u zapadnoj Evropi, a broj stanovnika pre
kuge je ponovo dostignut početkom 16. veka.
19. Rusko carstvo
U duhu shvatanja Moskve kao Trećeg
rima, veliki knez Ivan IV, kasnije
poznat kao Ivan Grozni, je 1547.
krunisan za prvog cara Rusije.Za
vreme svoje vladavine proširio je
Rusku državu prema Volgi i zauzeo
tatarske gradove Kazanj i Astrahanj.
Tako je Rusija postala višenacionalna
zemlja. Car Ivan IV je uveo prvi
zakonik, feudalnu skupštinu i seosku
samoupravu.
20. Ruska imperija
Peti vladar iz dinastije Romanov, Petar Veliki (1682—
1725), orijentisao je Rusiju prema zapadu u politici,
ekonomiji i kulturi. Porazio je Švedsku u Velikom
severnom ratu i primorao je da prepusti Rusiji
zapadnu Kareliju i Ingriju.Katarina II Velika (vladala
1762—1796), je vladala u periodu ruskog Doba
prosvećenosti i nastavila je da razvija politiku Rusije
kao velike evropske sile. Uvećala je rusku političku
kontrolu nad poljsko-litvanskom unijom i pripojila
Rusiji većinu njenih teritorija tokom deoba Poljske,
gurajući rusku granicu na zapad ka srednjoj Evropi.
Nakon uspešnih Rusko-turskih ratova protiv
Osmanskog carstva, Katarina je proširila rusku
granicu sve do Crnog mora, porazivši Krimski
kanat.U savezi sa brojnim evropskim državama,
Rusija se borila protiv Napoleonove Francuske.
Francuska invazija Rusije 1812. na vrhuncu
Napoleonove moći se završila katastrofalno kako su
uporan otpor u kombinaciji sa oštrom ruskom
zimom naneli težak porac Francuzuma, koji su
izgubili više od 95% Velike armije.
21. Ruska imperija
Pojava siromašnog radničkog sloja doprinela je
širenju liberalnih i ideja socijalizma. Krajem 19.
eka pojavili su se različiti socijalistički pokreti u
Rusiju. Aleksandra II su 1881. ubili revolucionari,
pa je vladavina njegovog sina Aleksandra III
(1881–94) je bila manje liberalna, ali i mirnija.
Poslednji ruski car Nikolaj II (1894—1917), nije
uspeo da spreči izbijanje Ruske revolucije 1905,
kojoj je povod bio neuspešni Rusko-japanski rat i
incident na demonstracijama poznate kao Krvava
nedelja. Pobuna je bila ugušena, ali je vlada bila
primorana da izvrši mnoge velike reforme,
uključujući garantovanje slobode govora i
udruživanja, legalizaciju političkih partija i
stvaranje izbornog zakonodavnog tela, Državne
dume Ruske Imperije.
22. Revolucija i gradjanski rat
Dug, iscrpljujući rat i veliki ljudski i materijalni
gubici doveli su do građanske Februarske
revolucije, kojom je car Nikolaj II primoran da
abdicira. Monarhija je zamenjena klimavom
koalicijom političkih stranaka koje su se
proglasile Prviremenom vladom. Pored nje je
postojao i Petrogradski sovjet, koji je držao vlast
kroz demokratski iabrana veća radnika i seljaka,
zvanih sovjeti. Delovanje novih vlasti je samo
produbilo krizu u državi. Na kraju je
Oktobarskom revolucijom, koju je predvodio
boljševički vođa Vladimir Lenjin, zbačena
Privremena vlada i data puna vlast sovjetima, što
je dovelo do osnivanja prve socijalističke države
na svetu.
23. Sovjetski savez
Posle perioda građanskog rata u kome je poginulo
20 miliona ljudi, nekadašnja carska Rusija je 30.
decembra 1922. postala prva komunistička država,
pod imenom Sovjetski Savez, i pod vođstvom
Vladimira Iljiča Lenjina. Ruska Sovjetska Federativna
Socijalistička Republika (RSFSR) je bila najveća od
četiri prvobitne osnivačke republike.
Posle Lenjinove smrti 1924. čelnu poziciju u SSSR je
preuzeo Josif Visarionovič Staljin. On je forsirao
planiranu socijalističku ekonomiju i brzu
industrijalizaciju. Njegove reforme i diktatura su
koštale života milione ljudi.
Nacistička Nemačka je napala Sovjetski
Savez 22. juna 1941. I pored početnog
uspeha, nemačke trupe nisu ostvarile
svoj veliki cilj - osvajanje Moskve. U
zimu 1942—1943. doživeli su veliki
poraz u bici kod Staljingrada. Sovjetske
trupe su uspele da ih do 1945. isteraju iz
istočne Evrope, i da maja iste godine
zauzmu Berlin. U Drugom svetskom ratu
Sovjetski Savez je imao 10,6 miliona
vojnih i 15,9 miliona civilnih žrtava, što je
polovina ukupnog broja žrtava. Sovjetski
Savez je iz rata izašao sa uništenom
infrastrukturom i ekonomijom, ali i kao
svetska super-sila koja je politički
dominirala istočnom polovinom Evrope.
24. Ruska federacija
Decembra 1991. Boris Jeljcin je izabran za prvog
predsednika Ruske Federacije, demokratske
parlamentarne zajednice različitih federalnih
subjekata (republike, autonomne oblasti, krajevi).
Ruska federacija je pravni naslednik nekadašnjeg
Sovjetskog Saveza.
Posle za stanovništvo teških godina haotične
privatizacije i prelaska u kapitalističku privredu
1990-ih, praćenih Ratovima u Čečeniji, Rusija je u
21. vek ušla u mirniji politički period, sa
ekonomijom koja je u velikoj ekspanziji,
prvenstveno zahvaljujući izvozu dragocenih
energenata - nafte i zemnog gasa.
25. Stanovništvo i jezik Rusije
Stanovništvo
Rusija je višenacionalna država na čijoj
teritoriji živi više od 160 naroda.
Podaci sa popisa obavljenog 2002
govore da je ukupan broj građana
Rusije iznosio 145.166.731.
Gradskog stanovništva ima 73,2%,
seoskog 26,8%.
Jezik
160 etničkih grupa Rusije govori oko
100 jezika.Prema popisu iz 2002,,
142,6 miliona osoba je govorilo ruski,
zatim slede tatarski sa 5,3 miliona i
ukrajinski sa 1,8 miliona
govornika.Ruski jezik je jedini zvanični
jezik u državi, ali ustav daje ruskim
republikama pravo da uvedu svoje
zvanične jezike uz ruski.
27. Moskva
Moskve je glavni i najveći grad Rusije. Nalazi se
na reci Moskvi i obuhvata površinu od 1097,12
km². Po poslednjem popisu iz 2010. u Moskvi je
živeo 11.503.501 stanovnik.Samim tim Moskva je
najnaseljeniji grad u Evropi, dok urbano
stanovništvo grada čini 1/12 ruske
populacije.Grad Moskva nosi ime po istoimenoj
reci Moskva, (na staroruskom: grád Moskóv,
bukvalno prevedeno kao „Grad uz reku Moskvu“).
Poreklo hidronima reke nije sasvim poznato ali
ipak postoji nekoliko teorija.Najčešće hipoteze se
baziraju na korenu starih jezika (slovenska,
baltička i ugro-finska teorija) ili na legendarnim
događajima.
28. Sankt Peterburg
Posle Moskve, Sankt Peterburg je
drugi po broju stanovnika, i drugi po
važnosti ekonomski, industrijski,
naučni i kulturni centar Rusije. Nalazi
se na ušću reke Neve u Finski zaliv
(Baltičko more), što ga čini i važnim
trasnportnim i trgovačkim centrom.
29.
30. Državno uređenje Rusije
Rusija je federativna republika sa polupredsedničkim sistemom
vlasti.
Državno uređenje zasniva se na Ustavu, potvrđenom na
referendumu od 12. decembra 1993. godine.Šef države je
predsednik Ruske Federacije, koji se bira na 6 godina na
direktnim izborima. Prema važećem ustavu, on ima sledeća
ovlašćenja: utvrđuje spoljnu politiku, vrhovni je komandant
Oružanih snaga, imenuje i razrešava, uz saglasnost Državne
dume, predsednika Vlade, na predlog predsednika Vlade
imenuje i razrešava sa dužnosti zamenike predsednika Vlade i
federalne ministre, imenuje sekretara Saveta bezbednosti,
Savetu Federacije (rus. Sovet Federacii) predlaže kandidata za
mesto guvernera Centralne banke, u slučaju rata ili neposredne
ratne opasnosti ima pravo donositi zakone za celu teritoriju
države ili njen pojedini deo, ali mora o takvim aktima obavestiti
Federalnu skupštinu, ima pravo donositi uredbe koje vrede na
teritoriju cele državu (moraju biti u skladu sa ustavom i
federalnim zakonima. Uz ova predsednik ima i mnoga druga
ovlašćenja.Izvršnu vlast vrši Vlada koja stoji pod predsednikom.
Sistem federalnih organa čine federalna ministarstva, federalne
službe i federalne agencije.
31. Privreda Rusije
Petnaest godina nakon propasti komunizma
ruska ekonomija se približila ekonomijama
srednje razvijenih zemalja slobodnog tržišta.
Danas ona ima visoku stopu rasta BDP-a (u
2004 7,2%; 2005 6,4 %; 2006 8,2%; 2007 8,5%;
2008 5,2% godišnje ) i relativno visoku
inflaciju (oko 8,8%). Ipak, i danas su u Rusiji
uočljivi ostaci starog, komunističkog
sistema.Na današnju sliku ekonomije je
uticala i brza privatizacija nekih unosnijih
državnih preduzeća početkom devedesetih.
Njih je preuzela nekolicina preduzetnika
povezana sa tadašnjom političkom elitom
(oligarsi). U poslednje vreme neki su tajkuni
bili prisiljeni odreći se kontrole nad svojim
fabrikama, a neki su i zatvoreni ili su
emigrirali. Veliki koncerni i dalje dominiraju
ruskom privredom, a država najavljuje mere
za podsticanje malog i srednjeg
preduzetništva.
32. Privreda Rusije
Danas se ruska ekonomija uglavnom temelji na
dvema stubovima: izvozu energenata (nafte i
zemnog plina) i sirovina i rastućoj domaćoj
potrošnji. Tradicionalna sovjetska metalurgija i sa
njom povezana proizvodnja mašina, automobila i
aviona preživljavaju zahvaljujući visokim carinama
koje sprečavaju uvoz jeftinijih i kvalitetnijih
inostranih proizvoda. Mnoge fabrike preorijentisale
su se na saradnju sa zapadnim kompanijama i
licenciranu proizvodnju stranih proizvoda
(inomarke).
Propast sovjetskog centralnog planiranja dovela je i
do prevelike neravnoteže u razvoju pojedinih regija.
Najviše stranih investicija i najbrži privredni rast
imaju Moskva i Peterburg. Razlike u prosečnom
dohotku stanovnika prestonice i provincija su i do
deset puta.
33. Kultura u Rusiji
Rusija ima ogromnu kulturnu baštinu.
Naročito u 19. i 20. veku postignuti su
veliki uspesi u: baletu, muzici, drami,
književnosti i filmu. Srednjovekovni
ruski umetnici su manje poznati ili
anonimni, a izuzetak je slikar Andrej
Rubljov.Mnogi ruski pisci spadaju u
vrh svetske književnosti: Fjodor
Dostojevski, Maksim Gorki, Boris
Pasternak, Aleksandar Solženjicin, Lav
Tolstoj, Anton Čehov i Ivan Turgenjev.
Tu su i pesnici: Aleksandar Puškin,
Mihail Ljermontov, Ana Ahmatova i
Sergej Jesenjin.
34. Ruski kompozitori
Tokom 19. veka, u Rusiji se formirala
jaka grupa nacionalnih kompozitora,
među kojima se ističu Aleksandar
Borodin, Modest Musorgski, Nikolaj
Rimski-Korsakov i Petar Čajkovski. Oni
su stvorili rusku nacionalni stil klasične
muzike komponujući simfonije, opere,
balete i kamernu muziku. Njihovu
tradiciju je svojim klavirskim
koncertima i simfonijama nastavio
Sergej Rahmanjinov. Muziku
ekspresionizma i modernog doba u
Rusiji reprezentuju Igor Stravinski,
Sergej Prokofjev i Dmitrij Šostakovič.
35. Himna Rusije
Himnu Rusije je napisao Sergej
Mihalkov na muziku Aleksandra
Aleksandrova. Ova verzija je zvanična
od 2001. i ustvari je izmenjena verzija
himne Sovjetskog Saveza.
