Σχόλιο ΠΑΖΛ: Ας ξεκινήσουμε με ένα τραγούδι από την Άνω Δρόπολη, με τίτλο ¨Γλώσσα μου γλυκιά μου γλώσσα¨, για να μην ξεχνάμε τα δημοτικά μας τραγούδια, που αποτελούν το ζωντανό και αγνό πολιτισμό της πατρίδας μας.
Στην συνέχεια ο Ξενοφών Ζολώτας (1957) εκφωνεί ενώπιον του ΔΝΤ ένα λόγο στα ελληνικά χρησιμοποιώντας την αγγλική, προκαλώντας παγκόσμια αίσθηση. Το επαναλαμβάνει το 1959. Μάλιστα, δεν παρέλειψε να αναφέρει, ότι οι πατέρες της αμερικανικής ανεξαρτησίας, ο Ουάσιγκτον, ο Τζέφερσον, ο ‘Ανταμς και άλλοι όταν συνέτασσαν το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών, το 1787, είχαν προτείνει η γλώσσα του νέου κράτους να είναι η ελληνική, προς τιμή της γλώσσας του Έθνους εκείνου, που πρώτο γέννησε τη Δημοκρατία και τη διέδωσε στον κόσμο. Μία ψήφος , όμως ήταν αρκετή για να προκριθεί η αγγλική.
...
4. ειίδα 4 ἀπό ζει. 21
1. ΓΛΩΑ ΜΟΤ ΓΛΤΚΗΑ ΜΟΤ ΓΛΩΑ- ΑΝΩ ΓΡΟΠΟΛΖ
http://youtu.be/K3aWZY0qD48
2. ΣΟ ΜΔΓΑΛΔΗΟ ΣΖ ΔΛΛΖΝΗΚΖ ΓΛΩΑ
Οη πεξίθεκνη ιφγνη ηνπ θαζεγεηή Ξελνθψληα Ενιψηα.
Ο Ξελνθψλ Ενιψηαο σο πξέζβεο ηεο ηεο ειιεληθήο γιψζζαο εθθψλεζε ελψπηνλ ηνπ ΓΝΣ έλα ιφγν ζηα
ειιεληθά ρξεζηκνπνηψληαο ηελ αγγιηθή, πξνθαιψληαο παγθφζκηα αίζζεζε.
Έθπιεμε πξνθάιεζε ν Ξελνθψλ Ενιψηαο, σο αληηπξφζσπνο ηεο Διιάδαο, απφ ηνλ απξνζδφθεην ιφγν ηνπ
ζηηο 26 επηεκβξίνπ 1957, ελψπηνλ ηνπ Γηεζλνχο Ννκηζκαηηθνχ Σακείνπ, ζε κία απφ ηηο πην νπζηαζηηθέο ηνπ
ελέξγεηεο γηα ηελ πξνβνιή ηεο ειιεληθήο γιψζζαο. Ο εθιηπψλ, κίιεζε ειιεληθά θαη ηνλ θαηάιαβαλ φινη γηαηί
ρξεζηκνπνίεζε αηφθηα ηελ αγγιηθή γιψζζα! Δπαθνινχζεζε αλππφθξηηνο ελζνπζηαζκφο θαη ρεηξνθξνηήκαηα
απφ φξζηνπο ηνπο ζπλέδξνπο. Σελ επνκέλε είραλ πξσηνζέιηδν ην ιφγν ηνπ νη ―New York Times‖ θαη ε
―Washington Post‖, πεξλψληαο ζε φιν ηνλ θφζκν ην κήλπκα, φηη ε ειιεληθή γιψζζα κπνξεί λα
ρξεζηκνπνηεζεί θαη λα ιεηηνπξγήζεη ζε φιεο ηηο επξσπατθέο γιψζζεο. Μάιηζηα, ηφζε ήηαλ ε εληχπσζε, πνπ
πξνθάιεζε ε πξψηε απηή νκηιία ζηα αγγιηθά, ψζηε ν ηφηε Πξφεδξνο ηεο Γηεζλνχο Σξάπεδαο, Γηνπηδίλ Μπιάθ,
ηνλ παξαθάιεζε θαη ζε επφκελε εηήζηα ζπλεδξίαζε ηνπ ΓΝΣ θαη ηεο Γηεζλνχο Σξάπεδαο λα κηιήζεη πάιη
αγγιηθά, αιιά κε ειιεληθέο ιέμεηο, θάηη, πνπ επαλέιαβε ην 1959.
Ο ίδηνο ν Ξελνθψλ Ενιψηαο αλέθεξε ζρεηηθά: ―Βέβαηα ηε δεχηεξε θνξά ν ιφγνο είρε πεξηερφκελν νπζηαζηηθφ .
Αλαθεξφηαλ ζηελ νπζία: γηα ην λνκηζκαηηθφ θαη νηθνλνκηθφ πξφβιεκα ηεο επνρήο‖. Μάιηζηα, δελ παξέιεηςε λα
αλαθέξεη, φηη νη παηέξεο ηεο ακεξηθαληθήο αλεμαξηεζίαο, ν Οπάζηγθηνλ, ν Σδέθεξζνλ, ν ‗Αληακο θαη άιινη φηαλ
ζπλέηαζζαλ ην χληαγκα ησλ Ζλσκέλσλ Πνιηηεηψλ, ην 1787, είραλ πξνηείλεη ε γιψζζα ηνπ λένπ θξάηνπο λα
είλαη ε ειιεληθή, πξνο ηηκή ηεο γιψζζαο ηνπ Έζλνπο εθείλνπ, πνπ πξψην γέλλεζε ηε Γεκνθξαηία θαη ηε
δηέδσζε ζηνλ θφζκν.
Μία ςήθνο , φκσο ήηαλ αξθεηή γηα λα πξνθξηζεί ε αγγιηθή.
Ο ιφγνο ζηηο 26/9/1957:
I always wished to address this Assembly in Greek, but realized that it would have been indeed «Greek» to all
present in this room. I found out,however, that I could make my address in Greek which would still be English
to everybody. With your permission, Mr. Chairman, l shall do it now, using with the exception of articles and
prepositions, only Greek words.
Kyrie,
I eulogize the archons of the Panethnic Numismatic Thesaurus and the Ecumenical Trapeza for the orthodoxy
of their axioms, methods and policies, although there is an episode of cacophony of the Trapeza with Hellas.
With enthusiasm we dialogue and synagonize at the synods of our didymous organizations in which
polymorphous economic ideas and dogmas are analyzed and synthesized. Our critical problems such as the
numismatic plethora generate some agony and melancholy. This phenomenon is characteristic of our epoch.
But, to my thesis, we have the dynamism to program therapeutic practices as a prophylaxis from chaos and
catastrophe. In parallel, a Panethnic unhypocritical economic synergy and harmonization in a democratic
climate is basic. I apologize for my eccentric monologue. I emphasize my euharistia to you, Kyrie to the
eugenic arid generous American Ethnos and to the organizes and protagonists of his Amphictyony and the
gastronomic symposia.
―Απφδνζε‖
«Κχξηνη,
5. ειίδα 5 ἀπό ζει. 21
Δπινγψ ηνπο άξρνληεο ηνπ Γηεζλνχο Ννκηζκαηηθνχ Σακείνπ θαη ηελ Οηθνπκεληθή Σξάπεδα γηα ηελ νξζνδνμία
ησλ αμησκάησλ, κεζφδσλ θαη πνιηηηθψλ, παξά ην γεγνλφο φηη ππάξρεη έλα επεηζφδην θαθνθσλίαο ηεο
Σξάπεδαο κε ηελ Διιάδα. Με ελζνπζηαζκφ δηαιεγφκαζηε θαη ζπλαγσληδφκαζηε ζηηο ζπλφδνπο ησλ δηδίκσλ
Οξγαληζκψλ ησλ νπνίσλ ηηο πνιχκνξθεο νηθνλνκηθέο ηδέεο θαη δφγκαηα αλαιχνπκε θαη ζπλζέηνπκε. Σα
θξίζηκα πξνβιήκαηά καο φπσο ε λνκηζκαηηθή πιεζψξα παξάγνπλ θάπνηα αγσλία θαη κειαγρνιία. Απηφ ην
θαηλφκελν είλαη ραξαθηεξηζηηθφ ηεο επνρήο καο.
Αιιά, ε ζέζε κνπ είλαη φηη έρνπκε ηνλ δπλακηζκφ λα πξνγξακκαηίζνπκε ζεξαπεπηηθέο πξαθηηθέο ζαλ κέηξν
πξνθχιαμεο απφ ην ράνο θαη ηελ θαηαζηξνθή. Παξάιιεια κηα παγθφζκηα αλππφθξηησο νηθνλνκηθή ζπλέξγεηα
θαη ελαξκφληζε ζε έλα δεκνθξαηηθφ θιίκα είλαη βαζηθή. Απνινγνχκαη γηα ηνλ εθθεληξηθφ κνπ κνλφινγν.
Δθθξάδσ κε έκθαζε ηελ επραξηζηία κνπ ζε εζέλα Κχξηε, ζην επγεληθφ θαη γελλαηφδσξν Ακεξηθαληθφ Έζλνο θαη
ζηνπο νξγαληζκνχο θαη πξσηαγσληζηέο ηεο Ακθπθηησλίαο θαη ηνπ γαζηξνλνκηθνχ πκπνζίνπ».
Γχν ρξφληα αξγφηεξα, ην 1959, ν Ξ. Ενιψηαο έδσζε κία άιιε ειιελναγγιηθή νκηιία, δεηψληαο λα ηνλ
αθνχζνπλ κε πξνζνρή, αθφκα θη αλ ππήξρε ν θίλδπλνο λα θνπξάζεη ηνπο αθξναηέο ηνπ. Ηδνχ ν ιφγνο θαη ε
ειιεληθή ηνπ «κεηαγξαθή»:
Kyrie,
It is Zeus‘ anathema on our epoch (for the dynamism of our economies) and the heresy of our economic
method and policies that we should agonize the Skylla of nomismatic plethora and the Charybdis of economic
anaemia. It is not my idiosyncracy to be ironic or sarcastic but my diagnosis would be that politicians are rather
cryptoplethorists. Although they emphatically stigmatize nomismatic plethora, they energize it through their
tactics and practices. Our policies should be based more on economic and less on political criteria. Our
gnomon has to be a metron between economic,strategic and philanthropic scopes. Political magic has always
been anti-economic. In an epoch characterized by monopolies, oligopolies, monopolistic antagonism and
polymorphous inelasticities, our policies have to be more orthological, but this should not be metamorphosed
into plethorophobia, which is endemic among academic economists. Nomismatic symmetry should not
antagonize economic acme. A greater harmonization between the practices of the economic and nomismatic
archons is basic. Parallel to this,we have to synchronize and harmonize more and more our economic and
nomismatic policies panethnically. These scopes are more practicable now, when the prognostics of the
political and economic barometer are halcyonic. The history of our didimus organization on this sphere has
been didactic and their gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and idiomorphous ethnical
economies. The genesis of the programmed organization will dynamize these policies. Therefore, i
sympathize, although not without criticism one or two themes with the apostles and the hierarchy of our organs
in their zeal to program orthodox economic and nomismatic policies, although I have some logomachy with
them.I apologize for having tyranized you with my Hellenic phraseology. In my epilogue, i emphasize my
eulogy to the philoxenous aytochtons of this cosmopolitan metropolis and my encomium to you, Kyrie
stenographers.
―Απφδνζε‖
«Κχξηνη,
Δίλαη «Γηφο αλάζεκα» ζηελ επνρή καο θαη αίξεζε ηεο νηθνλνκηθήο καο κεζφδνπ θαη ηεο νηθνλνκηθήο καο
πνιηηηθήο ην φηη ζα θέξλακε ζε αγσλία ηελ θχιια ηνπ λνκηζκαηηθνχ πιεζσξηζκνχ θαη ηε Υάξπβδε ηεο
νηθνλνκηθήο καο αλαηκίαο. Γελ είλαη ζηελ ηδηνζπγθξαζία κνπ λα είκαη εηξσληθφο ή ζαξθαζηηθφο αιιά ε
δηάγλσζή κνπ ζα ήηαλ φηη νη πνιηηηθνί είλαη κάιινλ θξππηνπιεζσξηζηέο. Αλ θαη κε έκθαζε ζηηγκαηίδνπλ ηνλ
λνκηζκαηηθφ πιεζσξηζκφ, ηνλ ελεξγνπνηνχλ κέζσ ηεο ηαθηηθήο ηνπο θαη ησλ πξαθηηθψλ ηνπο. Ζ πνιηηηθή καο
ζα έπξεπε λα βαζίδεηαη πεξηζζφηεξν ζε νηθνλνκηθά θαη ιηγφηεξν ζε πνιηηηθά θξηηήξηα. Γλψκσλ καο πξέπεη λα
είλαη έλα κέηξν κεηαμχ νηθνλνκηθήο, ζηξαηεγηθήο θαη θηιαλζξσπηθήο ζθνπηάο. ε κηα επνρή πνπ
ραξαθηεξίδεηαη απφ κνλνπψιηα, νιηγνπψιηα, κνλνπσιηαθφ αληαγσληζκφ θαη πνιχκνξθεο αλειαζηηθφηεηεο, νη
πνιηηηθέο καο πξέπεη λα είλαη πην νξζνινγηζηηθέο, αιιά απηφ δελ ζα έπξεπε λα κεηακνξθψλεηαη ζε
πιεζσξνθνβία, ε νπνία είλαη ελδεκηθή ζηνπο αθαδεκατθνχο νηθνλνκνιφγνπο. Ζ λνκηζκαηηθή ζπκκεηξία δελ ζα
έπξεπε λα αληαγσλίδεηαη ηελ νηθνλνκηθή αθκή. Μηα κεγαιχηεξε ελαξκφληζε κεηαμχ ησλ πξαθηηθψλ ησλ
νηθνλνκηθψλ θαη λνκηζκαηηθψλ αξρφλησλ είλαη βαζηθή. Παξάιιεια κε απηφ, πξέπεη λα εθζπγρξνλίζνπκε θαη λα
ελαξκνλίζνπκε φιν θαη πεξηζζφηεξν ηηο νηθνλνκηθέο θαη λνκηζκαηηθέο καο πξαθηηθέο παλεζληθψο. Απηέο νη
ζεσξήζεηο είλαη πην εθαξκφζηκεο ηψξα, πνπ ηα πξνγλσζηηθά ηνπ πνιηηηθνχ θαη νηθνλνκηθνχ βαξνκέηξνπ είλαη
ράιθηλα. Ζ ηζηνξία ηεο δίδπκεο νξγάλσζεο ζε απηήλ ηελ ζθαίξα είλαη δηδαθηηθή θαη νη γλσζηηθέο ηνπο
εθαξκνγέο ζα είλαη πάληα έλα ηνλσηηθφ ζηηο πνιπψλπκεο θαη ηδηφκνξθεο εζληθέο νηθνλνκίεο. Ζ γέλεζε κηαο
πξνγξακκαηηζκέλεο νξγάλσζεο ζα εληζρχζεη απηέο ηηο πνιηηηθέο. Γη‘ απηφλ ην ιφγν αληηκεησπίδσ κε
ζπκπάζεηα, αιιά φρη ρσξίο θξηηηθή δηάζεζε, έλα ή δχν ζέκαηα κε ηνπο απνζηφινπο ηεο ηεξαξρίαο ησλ
νξγάλσλ καο ζηνλ δήιν ηνπο λα πξνγξακκαηίζνπλ νξζφδνμεο νηθνλνκηθέο θαη λνκηζκαηηθέο πνιηηηθέο.
Απνινγνχκαη πνπ ζαο ηπξάλλεζα κε ηελ ειιεληθή κνπ θξαζενινγία. ηνλ επίινγφ κνπ δίλσ έκθαζε ζηελ
επινγία κνπ, πξνο ηνπο θηιφμελνπο απηφρζνλεο απηήο ηεο θνζκνπνιίηηθεο κεηξφπνιεο θαζψο θαη ην εγθψκηφ
κνπ πξνο εζάο, θχξηνη ζηελνγξάθνη».
Αθνινπζεί θη έλαο ιφγνο ηνπ Ξ. Ενιψηα, ζηελ γαιιηθή γιψζζα απηή ηελ θνξά, ρξεζηκνπνηψληαο θαη πάιη
ειιεληθφ ιεμηιφγην: Le Dedale Synchrone Du Cosmos Politique.
Kyrie,
6. ειίδα 6 ἀπό ζει. 21
Sans apostropher ma rhetorique dans l‘ emphase et la plethore, j‘ analyserai elliptiquement, sans nul
gallicisme, le dedale synchrone du cosmos politique caracterise par des syndromes de crise paralysant l‘
organisation systematique de notre economie. Nous sommes periodiquement sceptiques et neurastheniques
devant ces paroxysmes periphrasiques, cette boulimie des demagogues, ces hyperboles, ces paradoxes
hypocrites et cyniques qui symbolisent une democratie anachronique et chaotique. Les phenomenes
fantastiques qu‘on nous prophetise pour l‘ epoque astronomique detroneront les programmes rachitiques,
hybrides et sporadiques de notre cycle atomique. Seule une panacee authentique et draconienne
metamorphosera cette agonie prodrome de l‘ apocalypse et une genese homologue du Phenix. Les
economistes technocrates seront les strateges d‘ un theatre polemique et dynamique et non les proselytes du
marasme. Autochtones helleniques, dans une apologie cathartique, psalmodions les theoremes de la
democratie thesaurisante et heroique, soyons allergiques aux parasites allogenes dont les sophismes trop
hyalins n‘ ont qu‘une pseudodialectique. En epilogue a ces agapes, mon amphore a l‘ apogee, je prophetise
toute euphorie et apotheose a Monsieur Giscard d‘ Estaing, prototype enthousiasmant de la neo-orthodoxie
economique et symbole de la palingenesie de son ethnie gallique.
http://www.pare-dose.net / http://news.pathfinder.gr
http://namarizathema.blogspot.com/2010/02/blog-post_8437.html
3. ΑΦΗΔΡΩΜΔΝΟ, ΔΞΑΗΡΔΣΗΚΑ ΣΟΤ.....ΞΔΝΟΜΑΝΔΗ, ΠΟΤ ΘΔΛΟΤΝ
ΝΑ ΑΦΑΝΗΟΤΝ ΣΖΝ ΔΛΛΖΝΗΚΖ ΓΛΩΑ...
Ξέξεηο ειιεληθά; Σόηε μέξεηο θαη αγγιηθά! (Απόζπαζκα).
Αθηεξσκέλν, εμαηξεηηθά ζηνπο.....μελνκαλείο, πνπ ζέινπλ λα αθαλίζνπλ ηελ Διιεληθή γιώζζα
Ξέξεηο ειιεληθά; Σόηε μέξεηο θαη αγγιηθά!
Σν παξαθάησ άξζξν είρε δεκνζηεπηεί πξηλ από θαηξό ζε βξεηαληθό πεξηνδηθό
ηέρλεο (;)
Αμίδεη ην θόπν λα ην δηαβάζεηο...!......
"The genesis of classical drama was not symptomatic.
An euphoria of charismatic and talented protagonists showed fantastic scenes of historic episodes.
The prologue, the theme and the epilogue, comprised the trilogy of drama while synthesis, analysis and
synopsis characterized the phraseology of the text.
Γηαβάζηε ηελ ζπλέρεηα ζηνλ παξαθάησ ζύλδεζκν:
http://greecewholivesforever.blogspot.com/2012/01/blog-post_25.html
4. ΔΛΛΖΝΔ, ΝΑ ΔΗΣΔ ΤΠΔΡΖΦΑΝΟΗ ΠΟΤ ΜΗΛΑΣΔ ΣΖΝ ΔΛΛΖΝΗΚΖ
ΓΛΧΑ ΕΧΝΣΑΝΖ ΚΑΗ ΜΖΣΔΡΑ ΟΛΧΝ ΣΧΝ ΑΛΛΧΝ ΓΛΧΧΝ.
Αλαδεκνζίεπζε από βηβιηνπσιείν "ρσξίο όλνκα"
Παιαηόηεξα επηθξαηνύζε ε ζεσξία όηη νη αξραίνη Έιιελεο παξέιαβαλ ην
αιθάβεην από ηνπο Φνίληθεο, νη νπνίνη θαηνηθνύζαλ ζηηο αθηέο ηεο πξίαο –
Παιαηζηίλεο. Δλώ ζπλέβε ην αληίζεην: Οη Φνίληθεο παξέιαβαλ ηε γξαθή από
ηνπο Κξήηεο απνίθνπο, νη νπνίνη θαηά ηνλ 13νλ π.Υ. αηώλα απνίθεζαλ ηηο
αθηέο ηεο Παιαηζηίλεο σο Φηιηζηαίνη, όπσο καο είλαη γλσζηνί, από ηελ
Παιαηά Γηαζήθε. Ο Άξζνπξ Έβαλο, Άγγινο αξραηνιόγνο ππνζηεξίδεη: «Ζ
Γξαθή ηεο Κξήηεο είλαη ε κήηεξ ηεο Φνηληθηθήο γξαθήο».
Αιιά, αο πάξνπκε ηα πξάγκαηα από ηελ αξρή. Σνλ Ηνύλην ηνπ 1952 ν Άγγινο αξρηηέθηνλαο, ν Μάηθι Βέληξηο
αλαθνίλσζε δεκόζηα όηη κπόξεζε λα απνθξππηνγξαθήζεη κηα άγλσζηε κέρξη ηόηε γξαθή, ηελ
Κξεηηθνκπθελατθή γξακκηθή γξαθή ηύπνπ Β΄, ζηελ νπνία βξίζθνληαη γξακκέλεο πνιιέο πηλαθίδεο από ηελ
Κξήηε, ηηο Μπθήλεο, ηελ Πύιν θ.ά. θαη, ην θπξηόηεξν, όηη ε γιώζζα ησλ πηλαθίδσλ απηώλ είλαη ε Διιεληθή.
Ζ ζπνπδαηόηεηα ηεο αλαθνίλσζεο ηνπ Βέληξηο γηα ηελ επηζηήκε γεληθόηεξα (πνπ έιπλε, επηηέινπο, ην
κπζηήξην, ην κπζηήξην ησλ πηλαθίδσλ ηεο γξακκηθήο γξαθήο Β’), αιιά ηδίσο γηα ηνλ ειιεληθό πνιηηηζκό,
πνπ ε γξαπηή ηνπ παξάδνζε κεηαθεξόηαλ επηά πεξίπνπ αηώλεο λσξίηεξα (από ηνλ 8ν αηώλα π.Υ.