1. PU: Out Of Madness
Hoofdstuk 3-3
Door ISims2SNFKGGH
2. De vorige keer
- Raakte Esther twee keer zwanger en groeide het gezin van 1 naar 5
kinderen.
- Groeide Marieke op van peuter naar kind en kreeg ze haar eigen
slaapkamertje.
- Kwam de deurwaarder langs.
- Werd de oudste tweeling kind en groeide Marieke op van kind naar
tiener.
Veel plezier met het lezen van de allerlaatste update van mijn PU! Een
berichtje naderhand kan ik waarderen! Xx
3. In de badkamer hadden Esther en Martijn het er nog over.
'Ik had Stijn eigenlijk flink op zijn lazer moeten geven. Het was nou niet echt zo'n fijne
opmerking...' Eigenlijk was Martijn meer boos op zichzelf. Hij had meteen boos moeten worden, niet
twee uur later na het eten.
'Ik zal morgen ook nog wel even met 'm praten,' zei Esther. 'Maar ik ga vast naar onze kamer. Kom
jij ook zo?'
4. Niet veel later kwam Martijn uit bad en ging hij ook naar bed. Dit was de eerste nacht weer onder
een vergroot dak: de kamers van Stijn en Charlotte die er nu bij aan gebouwd waren.
5. Maar ze waren er nog niet. Zoals ze afgesproken hadden, zouden ze zes kinderen krijgen. En dat
betekende dat ze in princiepe nog maar één keer zwanger hoefde te raken... Maar eerst hadden ze
Sanne en Jim nog om op te voeden. Martijn viel met een glimlach in slaap.
6. De volgende dag zelf begon al goed. Het was dinsdag en iedereen moest dus weer naar school en
werk. Maar in plaats van dat er twee wekkers afliepen, liepen er ineens vijf af. En dan ook nog een
verstopte wc...
7. Esther wilde net gaan ontstoppen toen opeens haar complete avondeten eruit kwam. Ze legde haar
hoofd in haar nek en zuchtte. Vervolgens schrok ze toen Marieke binnenkwam.
8. Marieke snapte wel wat er aan de hand was en dat haar vader en moeder hard streden voor het
laatste kind. Ze hielp haar moeder waar ze haar helpen kon, maar haar moeder liet haar niet thuis
blijven en ze moest naar school gaan.
9. Gelukkig had ze vrij vandaag. Anders had ze alsnog vrij genomen, want ze voelde zich
hondsberoerd.
10. Ze sliep de hele dag ongestoord door en voor ze er erg in had was het alweer een uur en was
Marieke alweer thuis.
11. Marieke moest moeite doen om haar ogen open te houden en dook meteen haar bed in toen ze
daar de kans voor kreeg. Ze had het een beetje laat gemaakt vannacht.
12. Toen het drie uur was had Esther wat macaroni opgewarmd en zat ze dat aan tafel te eten. Stilletjes
volgde ze het gesprek tussen Stijn en Charlotte die voor de televisie zaten. Zo te horen hadden ze
het over gisteren.
13. Tijdens het avondeten leek de tafel ineens zo leeg. Martijn lag te slapen en had geen honger.
14. 's Avonds tijdens het televisie kijken sprong Esther ineens op van de bank. Haar buikje was er weer.
20. Dus zodra ze weer thuis waren werd de schade direct ingehaald.
21. Stijn en Charlotte kregen allebei hulp van hun ouders. Dat was wel fijn, want dan ging het een stuk
sneller.
22. Marieke had haar huiswerk al in een mum van tijd af dus zorgde ze er een beetje voor dat Sanne en
Jim - die inmiddels opgegroeid waren - zich vermaakten en leerden wat nodig was.
23. Toen Sanne al aardig wist wat stappen inhield bracht ze haar naar bed. Sanne was de eerste van de
kleintjes die als peuter een eigen kamertje had, met een eigen bedje, potje en commode.
24. Stijn had dat natuurlijk ook. Esther en Charlotte waren klaar met het huiswerk en dus zette ze Jim
even op het potje. Toen ze daar klaar mee was, kreeg ze een flinke trap in haar maag. Huppa, hij
was alweer gegroeid.
25. Ze was dus nog steeds zwanger, maar werd met de dag dikker leek het wel. Nog steeds werkte ze
niet, maar dat hoefde niet te betekenen dat ze niets deed in het huishouden...
27. Dat was alleen ook gelijk het enige rustmoment van de dag dat ze alleen thuis was. Want dan
moest Sanne naar bed en Jim weer uit bed.
28. Maar de kinderen putten haar alleen nog maar meer uit en ze was dan ook blij als Martijn en zij in
bed konden.
29. En aan Marieke had ze momenteel ook even niks, want ze had het weer laat gemaakt afgelopen
nacht.
30. En Stijn en Charlotte? Die keken gewoon televisie tot hun ouders weer wakker waren. Dat vonden
ze totaal geen punt. Dan hadden zij tenminste even vrijaf van het gezeur en konden ze prima
discusiëren over wie er overmogen als eerste op ging groeien.
31. Esthers nachtrust duurde niet lang. Zodra ze wat had gegeten omdat ze het haast bestierf van de
honger en de peuters ook gelijk even wilde voeden, voelde ze ineens steken in haar maag. Ze gilde
het hele huis letterlijk en figuurlijk bij elkaar en Martijn stond als eerste in de kamer.
32. Net was Esther klaar met zweten en puffen en was het kindje er toen Stijn als laatste nog binnen
kwam.
'Sorry dat ik zo laat ben! Maar Charlot wil niet wakker worden!'
33. Het was een complete chaos en stinkbende toen de naam van de baby bekend werd gemaakt.
Marieke en Stijn stonden nou niet bepaald te popelen om hun broertje David te komen bekijken.
34. Stijn was blij dat zijn ouders hadden gezegd dat ze nu officiëel zoveel kinderen hadden als ze altijd
al wilden. Buiten, tijdens het springtouwen, had hij het er met Charlotte over.
'Ja hè?! Maar ja, ik vind het niet erg. Zodra ik oud genoeg ben, ga ik gelijk uit huis!'
35. Maar hun ouders hadden een taak op zich genomen die moeilijk was, maar waar ze zich aan
hielden. Met een beetje harde inzet leerde Sanne al snel lopen.
36. 'Zo jochie. Jij bent morgen aan de beurt. Nog één dagje te gaan...'
38. Daarna liep ze Jims kamertje uit en legde David in zijn wiegje, op hun slaapkamer.
39. De volgende ochtend zaten ze met z'n allen aan het ontbijt. Het was niet stil te krijgen in de kamer.
De tweeling praatte honderduit over hun verjaardag van morgen.
40. Maar eerst was David die dag aan de beurt, na een lange dag hard werken voor beide ouders.
41. Er was geen geld voor nog een taart, dus groeiden Sanne en Jim maar zo op. Maar dat vonden ze
helemaal niet erg.
42. Uit protest bleef het tweetal in de kamer televisie kijken.
'Weet je zeker dat we niet moeten gaan?' Vroeg Jim nog voor de zekerheid.
Sanne schudde steevast van nee.
44. Zodra David opgegroeid was zette Martijn hem in de kinderstoel zodat hij meteen wat kon eten
zonder dat hij in slaap viel: het jochie was, net zoals zijn vader, behoorlijk moe.
46. De reacties waren erg verschillend. Charlotte vond haar kleding verschrikkelijk - net als Stijn - en
Stijn vond dat hij grote spierballen had gekregen.
47. Iedereen ging naar bed - zo ook Martijn - en David werd naar bed gebracht. Martijn viel met
gemengde gevoelens in slaap. Het liefst had hij hier nu met Esther gelegen om het opgroeien van al
hun kinderen, op Marieke na, te bespreken. Maar Esther was werken, voor het eerst sinds een tijdje
weer en het duurde nog zeker vier uur voor ze weer thuiskwam.
50. Was kleine David degene die als laatste tiener zou worden. En de tijd vloog, dus gebeurde dat voor
ze er erg in hadden.
51. Het leek hem een raar idee dat wanneer David opgegroeid zou zijn, Marieke waarschijnlijk al uit
huis was. En dat dit dan echt hun laatste kind was dat opgroeide...
52. Martijn ging uit bed omdat hij niet kon slapen en wachtte tot Esther thuiskwam. Toen ze er eindelijk
was - om elf uur - rende hij naar buiten en streelde hij haar wang.
53. Martijn kon pas weer slapen toen Esther voor hem lag. Samen hadden ze het even over hun en de
kinderen gehad, hun toekomst. En ze besloten dat nu de jongste David was, ze harder gingen
werken. Aangezien ze nu alleen nog hoefden te sparen voor een grote verbouwing van het huis,
konden ze best wat harder werken weer en een kinderoppas inhuren om te zorgen voor David zodat
ze allebei fulltime konden gaan werken en niet meer om de beurt thuis hoefden te blijven.
54. Marieke was de volgende ochtend al vroeg wakker en zat flink te stuntelen met haar huiswerk. Niet
dat ze het moeilijk vond, want ze had vrijwel nooit ergens moeite mee. Maar ze zat meer na te
denken over wat ze ging doen.
55. Marieke besloot haar huiswerk later maar af te maken omdat ze zich niet kon concentreren met
haar gepieker. Daarbij kwam dat Jim en Sanne ook wakker waren geworden en dat ze maar ontbijt
voor hen driëen ging maken.
56. Een paar uur later stond de schoolbus alweer op de stoep en ging iedereen naar school.
57. Uit school pakte Marieke de krant erbij en sloeg hem open. Ze had op school nog eens nagedacht
over hetzelfde als waar ze vanmorgen over nagedacht had en had besloten dat ze nu wel ongeveer
oud genoeg was om een baantje te nemen, zodat ze wat kon bijverdienen voor als ze op de
universiteit zat over een poosje.
58. Even later had ze een baan in het onderwijs gevonden als speeltuinbeheerder.
59. Toen Stijn en Charlotte daar lucht van kregen wilden zij ook wel gelijk een baantje. Ze waren beiden
graag heel actief.
60. Dus 's avonds zaten ze Stijn en Charlotte druk te leren voor hun baantje.
61. Voor Marieke was het allemaal niet zo moeilijk, dus die ging de volgende dag zonder ook maar een
moment een boek open geslagen te hebben gehad naar school.
62. Die dag was Martijn alleen thuis sliep hij lekker uit en bakte een tosti voor zichzelf. David bleek ook
een echte uitslaper als hij daar de kans toe kreeg. Net als zijn vader dus.
63. Na zijn brunch haalde Martijn David uit zijn bedje en probeerde hem te leren praten. Maar hij
werkte niet erg mee...
64. 's Avonds speelde David weer met zijn konijntje. Maar dit keer met meer woorden: hij had toch
leren praten.
65. Toen Marieke laat thuis kwam van haar werk had ze gelijk promotie gemaakt. Ze was afgepeigerd,
maar het was de moeite waard geweest. Al was het voor het geld.
66. De volgende dag was Esther vrij. Ze probeerde David te leren lopen, die nogal nukkig protesteerde.
67. Marieke was, net als alle andere kinderen, druk bezig met haar huiswerk afronden. Tegenwoordig
kwam daar vrijwel niets meer van, met al die drukte.
68. Gelukkig hadden alle vijf de kinderen vandaag even vrijaf en repareerde Martijn het douche bad.-
'Verdorie, hoe kan dat nou? We hebben het ding nog geen week en het is nu al gedaan met de
pret...'
69. Tegen de tijd dat het donker was, was het Esther dan toch gelukt.
'Goed zo jochie, goed zo!' Riep ze blij uit toen David aan één stuk door overal heen liep.
70. Esther ging naar de badkamer om nog wat aan haar charisma te werken. Sinds kort werkte ze als
speeltuinbeheerder in de carière onderwijs, wat ze al heel lang wilde.
71. Intussen was Stijn als eerste klaar met zijn huiswerk en ging hij naar de woonkamer om wat te
lezen voor zijn werk. Hij had die middag promotie maken en wilde graag de top halen van zijn
tienercarière om genoeg beurzen binnen te slepen voor de universiteit.
72. Hij kreeg gezelschap van zijn broertje David, die nu genoeg voor zichzelf kon doen nu zijn wensen
vervuld waren.
73. Martijn was onderhand klaar met het repareren van het bad en besloot maar eens avondeten te
maken.
74. Jim was na het avondeten nog steeds bezig met zijn huiswerk. Hij had dan ook echt bergen te
maken.
75. Sanne was allang klaar met haar huiswerk en liet dat dan ook duidelijk merken.
'Ben je nog niet klaar? Je bent ook zó sloom hè!'
76. Al snel kwam Martijn binnen.
'Papa, Sanne loopt me te pesten!' Jammerde Jim.
77. Martijn stuurde Sanne naar bed en besloot zijn zoon maar eens te helpen met zijn huiswerk. Jim
trok een gezicht. Fijn, nu moest hij dit waarschijnlijk nog dagen horen van Sanne. Maar hij was
allang blij dat zijn vader hem wilde helpen.
78. Toen zijn drie huiswerkmapjes eindelijk klaar waren ging Jim meteen naar bed. Hij was doodmoe.
79. Esther en Martijn stonden al vroeg in de ochtend op. Ze moesten om zeven uur 's ochtends al
vertrekken naar hun werk.
80. Twee uur later stond de schoolbus alweer voor de deur en stapten alle vijf de kinderen in.
86. En voor hij het wist was het alweer één uur 's middags en kwamen Marieke, Stijn en Charlotte
thuis.
87. Binnen gingen de zussen gelijk aan hun huiswerk. Stijn besloot alles af te handelen met de oppas
van zijn broertje.
'Bedankt voor alles. Alle tijd dat je hier was heeft David het erg leuk gevonden. We houden contact
en spreken je vast nog wel een keer,' beloofde Stijn en gaf toen de oppas haar geld.
88. Want vanaf vandaag had David namelijk geen oppas meer nodig.
'Marieke, kijk! Ik groei op!'
89. David sprong en veranderde in een kind.
'Kijk nou!' Riep hij verrast.
90. Die avond was de tafel zo vol dat Sanne en Jim moesten blijven staan.
91. Dus leek Esther dit een mooi moment voor haar mededeling.
'Jongens, meiden, luister eens even. Papa en ik hadden een idee. We hebben nu zoveel geld dat we
het huis wel flink kunnen verbouwen.'
'Cool! Krijg ik dan ook een eigen kamer?' Vroeg David.
'Als dat lukt met het geld is het antwoord natuurlijk ja.'
96. Zo konden ze één voor één naar de badkamer om te douchen en zich klaar te maken voor hun
kapperavonduur.
97. Tegen tienen vertrok Marieke met de rest naar de stad, met de auto.
'Het is lang geleden dat we met zijn tweeën alleen zijn geweest,' fluisterde Martijn en zoende Esther
aldoor.
98. 'Dat weet ik. Maar wij hadden andere plannen voor vandaag,' zei Esther lachend. 'Kom, we gaan
aan de slag met het huis.'
99. Na een aantal uur was het eindelijk af. Ongeduldig stond Martijn voor het raam naar buiten te
kijken.
'Als het Marieke maar wel lukt om geen brokken te maken met dit weer. Misschien hadden we haar
niet moeten laten gaan rijden.'
100. 'Wat zeg je pap? Denk je soms dat ik dit niet aan kan ofzo?'
Marieke stond in de deuropening, met haar armen over elkaar en haar vader uitdagend aankijkend.
101. Martijn rende op zijn oudste dochter af.
'Ó, Marieke. Gelukkig, jullie zijn ongedeert.'
102. Toen pas bekeek hij zijn dochter en knikte goedkeurend.
'Maar Marieke, wat staat dat haar je leuk!'
103. Even later kwamen ook de andere meisjes binnen en ze kregen allemaal veel complimentjes van
hun ouders.
104. Sanne en Jim waren nog buiten. Maar niet lang meer.
'Schiet op dan!' Riep Sanne. 'Je bent een slak. Ik durf te wedden dat ik eerder binnen ben dan jou!'
105. De enige die nu nog buiten stond was David. Hij stond te verkleumen in zijn zomerse pakkie, met
de sneeuw niet ver tot onder zijn kniëen.
106. Binnen ging hij gelijk naar boven. Hij had geen zin in de complimentjes van zijn ouders.
107. Niet veel later ging de rest ook naar boven.
'Kom nou maar, Stijn,' zuchtte Marieke toen ze haar broertje zag staren.
108. Maar het staren ging over in grijnzen.
'Ja Stijn, ga naar bed,' zei Martijn zonder zich af te wenden.
109. Maar het staren ging over in grijnzen.
'Ja Stijn, ga naar bed,' zei Martijn zonder zich af te wenden.
110. 'Sta je nou nog te gluren!' Riep Charlotte extra hard naar haar broer en lachte achter haar hand om
zijn reactie.
111. Vlug gingen ook Stijn en Charlotte naar bed. Toen waren Esther en Martijn eindelijk alleen.
112. Uiteindelijk gingen ze toch ook maar naar boven, naar bed. Maar Martijn met een ondeugende
grijns op zijn gezicht...
113. Om zeven uur 's ochtends de volgende ochtend staat de carpooler alweer klaar voor Esther en
Martijn.
114. De kinderen waren allemaal allang weer wakker dus zaten ze nog even in de woonkamer wat te
lezen. De tieners voor hun promotie, de kinderen voor hun plezier. En dan konden ze gelijk kijken of
de woonkamer beviel.
115. In de keuken zaten Sanne en David met hun boeken aan de nieuwe eettafel. Die was wel nodig,
aangezien ze er de hele tafel vol hadden zitten.
116. Om acht uur stond de schoolbus weer voor alle zes de kinderen klaar. David zat als eerste in de
bus: hij had er reuze zin in. Sanne was als laatste.
'Sorry meneer van de bus! Ik moest nog alle boeken opruimen,' verontschuldigde ze zich tegenover
de buschauffeur.
117. En dan was het eindelijk zover. Sinds een lange tijd was het huis alleen en verlaten.
118. Tegen enen kwamen ze alweer terug. Allemaal met goed nieuws: ze hadden allemaal een 10.
119. Marieke, Stijn en Charlotte besloten beneden gezamelijk hun huiswerk te maken.
'Lukt het wel?' Vroeg Marieke toen ze haar broertje en zusje hoorde kreunen en steunen.
120. Stijn en Charlotte zuchtten jaloers en zeiden dat zij niet lang meer dit hoefde te doen. Zij zou
binnenkort naar de universiteit gaan.
121. Gelukkig mogen Stijn en Charlotte zelf ook binnenkort naar de universiteit, niet lang na hun zus
waarschijnlijk. Maar nu eerst ook werken.
122. Nog geen uur later kwamen Esther, Martijn, Sanne, Jim en David ook weer thuis.
123. Omdat de ouders tegelijk thuis kwamen met de kinderen hielp Esther haar drie jongste kinderen
een handje met hun huiswerk.
124. Opeens stopte er een auto voor het huis. Charlotte was weer thuis. Maar niet omdat ze al klaar was
met werken... Ze was ontslagen.
125. 'Ik ben me ook zo'n domme doos... Waarom adviseerde ik nou weer de verkeerde muziek aan die
vrouw?' Vroeg Charlotte aan zichzelf.
126. Ze liep straal langs haar moeder, broertjes en zusje en ging naar de woonkamer. Ze greep de
telefoon en belde een schoolvriendin om het hele verhaal verontwaardigd uit te leggen.
127. Zodra Sanne, Jim en David klaar waren gingen ze ook naar de woonkamer om televisie te kijken.
Esther besloot maar eens te gaan peilen bij haar op een na oudste dochter.
'O, wacht. Mijn moeder. Ik ga hangen, Magda... Ja, tot morgen.'
128. 'Gaat het wel?' Vroeg Esther zodra Charlotte had opgehangen.
Charlotte probeerde de blik van haar moeder te ontwijken. Hier had ze geen zin in.
129. 'Hé, Charlotte? Wat is er?' Esther had natuurlijk wel door dat er wat scheelde. Esther had altijd alles
door.
130. 'Ik ben ontslagen omdat ik een CD verkeerd adviseerde,' fluisterde Charlotte uiteindelijk zacht.
131. 'Hé, Charlot. Als ze jou daarom ontslaan, moet je je misschien afvragen of die winkel jou als
medewerkster wel waard is. Wie ontslaat er nou iemand vanwege een verkeerd advies?'
132. Esther lachte. Charlotte ook. Daarna gaf Esther haar een knuffel.
'Het gaat vast wel weer beter. Personeel is misschien dan wel vervangbaar, maar baantjes ook,'
stelde Esther haar dochter gerust.
135. Dat kwam goed uit. Want Esther had het eten al bijna klaar en ze konden zo - na een vlugge
douche - aan tafel schuiven.
136. Na het eten had Esther afgewassen.
'Kom jongens, allemaal van tafel. Stijn, Charlotte, willen jullie even de taarten uit de koelkast
pakken?'
137. Even later stond iedereen rondom de grote tafel, bij Esther en Martijn en de taart.
138. Martijn keek een moment opzij toen hij zijn kaarsjes had uitgeblazen. Dit was zijn huis, waren zijn
kinderen, zijn vrouw en hij. Zijn doel was meer dan bereikt.
139. Door de jaren heen hadden ze al hun zes kinderen heel wat keren zien opgroeien. Maar nu was het
Esthers tijd.
142. De volgende dag vertrok iedereen halfdood naar school en werk.
143. Om half twaalf stond Esther alweer voor het huis, dus eerder als normaal.
144. Maar dat betekende niets negatiefs. Sterker nog: ze had promotie gemaakt!
145. Ze bedacht zich geen moment en banjerde door de sneeuw naar de auto. Ze ging naar de stad. Die
kleding was nu wel lang genoeg aan geweest bij haar kinderen. Bovendien vond ze dit rare pakje
zelf ook niet alles.
146. Om één uur kwamen de drie oudste kinderen alweer thuis. Marieke en Stijn moesten meteen
werken.
147. Op die manier baalde Charlotte er nog meer van dat ze ontslagen was gisteren.
148. Maar ze was in elk gevaar klaar voor haar broertjes en zusje thuis waren, dit keer.
149. Het was inmiddels alweer vijf uur en er stopte een grote grijze auto voor de deur. Martijn kwam
naar buiten.
'Ah, meneer van der Jacht,' zei Martijn en gaf de man een ferme handdruk.
'Alstublieft, zegt u toch Karel.'
Binnen kreeg de man eerst een rondleiding en daarna werden de taarten uit de koelkast gehaald.
Martijn vond het jammer dat Esther nog steeds niet terug was, maar dan maar niet.
150. In een mum van tijd waren Sanne en Jim ook opgegroeid.
151. Net op dat moment kwam Esther binnen.
'Jongens, ik heb kleren meegenomen!'
152. Iedereen trok gelijk zijn en haar nieuwe kleren aan. Behalve Sanne, Jim en David. Die speelden
buiten in de sneeuw. Nou ja, Sanne was Jim weer eens meer aan het pesten...
153. Inmiddels was de directeur van de particuliere school dik tevrden over de rondleiding, het eten en
de praatjes van familie du Lille. Alle zes de kinderen waren aangenomen op de school en zouden
daar binnenkort beginnen, zodra ze het huis uit waren. Esther liet de man uit bij de deur en
bedankte hem nogmaals.
155. Martijn en Esther belden nog met een collega over morgen. Het bleek dat Martijn vrij vroeg en dat
Esther hem toefluisterde dat ze even boven met hem alleen wilde zijn. Charlotte hoorde dat en keek
met grote ogen van haar boek op.
156. Al snel bleek waarom. Stijn zat met zijn vriendin in de woonkamer televisie te kijken.
157. Maar al gauw hadden ze meer oog voor elkaar dan de tv. Zacht kreunend zaten ze op de bank.
158. Charlotte trok een verongelijkt gezicht.
'Mijn god, doe normaal alsjeblieft,' mompelde ze zo zacht dat alleen zij zelf het kon horen.
160. Op een gegeven moment gingen ze zo op in hun spel dat ze niet meer doorhadden dat er mensen
achter hun in de woonkamer zaten. David kwam binnenwandelen en kuchte.
'Gaan we lekker?'
161. Stijn liet zich niet afschrikken maar ging zelfs door.
'Papa!!' Riep David.
162. 'I l ya un problème?' Lachte Martijn en kwam de kamer binnen. Tot hij zag waar zijn zoon oudste
mee bezig was.
163. 'Ga maar naar mama, David. Die brengt je wel even naar bed,' zei Martijn.
'Goed. Welterusten papa,' zei David en gaf zijn vader een kus.
164. Charlotte keek haar jongste broertje met grote ogen aan. Hij wilde niet eens weten wat zijn jonge
oogjes hadden gezien.
165. 'Nou Stijn, ik geloof dat je vriendinnetje maar eens naar huis moest gaan. Het is al half elf en ik wil
even met je praten,' hoorde en zag Charlotte haar vader zeggen door de deur.
166. Toen Charlotte de vriendin van zijn broer zag langslopen besloot ze maar eens te stoppen met
lezen. Het was misschien ook wel niet honderd procent eerlijk als ze dit hele gesprek af ging
luisteren tussen haar vader en broer.
167. Dus ging ze ook maar naar boven om te slapen, net als de rest van het huis.
168. De volgende ochtend stond Marieke voor het raam ontbijt te maken. Terwijl ze het beslag van de
pannenkoekenmix door het raam naar buiten. Er lag niet veel sneeuw meer en de sneeuwpop die ze
gisteren hadden gemaakt was al half in elkaar gezakt.
169. Stijn was opvallend stil. Hij ruimde zelfs uit zichzelf af en zei dat hij wel zou afwassen. Verbaasd
keken al zijn broers en zussen hem aan.
'Dat wil ik ook wel doen hoor,' zei Marieke nog.
Maar de jongen schudde koppig het hoofd.
170. Na de afwas kwam Stijn weer terug bij de rest zitten en al gauw was het acht uur. Iedereen stond
op bij het horen van de bus.
171. Buiten kon David weer eens niet wachten om naar school te gaan. Dit waren zijn vijf laatste dagen.
En de laatste vijf dagen van de anderen. David bleek namelijk zo getalenteerd dat hij op de
universiteit bijlessen zou kunnen krijgen over wat hij normaal op een middelbare school zou leren,
zodat hij tegelijk met zijn zussen en broers naar de universiteit kon.
172. Toen Stijn, Charlotte, Jim en Sanne uit school kwamen kregen ze bijles van hun zus Marieke in hun
huiswerk zodat ze sneller klaar waren.
174. Ze hadden niet erg veel tijd te verliezen. Want er moest natuurlijk zoveel mogelijk promotie
gemaakt worden. En daar leerden Jim en Sanne dan ook hard voor.
176. Toen ze zag dat de baan die ze eigenlijk wilde er niet tussen zat, zocht ze naar de best betaalde
baan. Ze had mazzel en kon diezelfde dag nog beginnen.
177. Niet lang daarna kwamen Esther, Martijn en ook Stijn weer thuis. Normaal moest Stijn veel langer
werken, maar hij had een superhandeling verricht waardoor hij promotie had gekregen en zelfs
eerder naar huis mocht.
178. Ondanks het feit dat zijn ouders apetrots op hem waren en zijn broers en zussen ook, sprong hij
meteen onder de douche. Hij had nog veel huiswerk te doen en moest door, ook al had hij nu de top
van zijn carière gehaald.
179. Toen hij klaar was met zijn eigen, hielp hij David nog even met zijn huiswerk.
181. Stijn was niet de enige die eerder thuiskwam dan zou moeten. Bij Marieke was dit ook het geval, en
om dezelfde reden.
182. Stijn was een moment verbaasd toen hij zag dat de carpooler er al stond - veel te vroeg natuurlijk -
maar glimlachte toen hij zag wie er met een grote big smile voor de auto stond. In het voorbijgaan
feliciteerden broer en zus elkaar.
183. Binnen schoof Marieke bij haar broertjes en zusje aan tafel. Samen namen ze elkaars dag door.
184. Met een glimlach zat Martijn in de woonkamer te schaken. Even zijn gedachten op nul, even weg
van alle zorgen. Alhoewel... Zorgen... Op gisteravond met Stijn na waren er eigenlijk geen zorgen
meer. Iedereen verdiende genoeg geld om het huis en het huishouden te onderhouden en ze waren
allemaal aardig voor elkaar.
185. Daarom had hij wat extra's aangeschaft voor het gezin: een computer.
186. Na het eten ging David gelijk achter de computer.
187. 'Lekker. Moet ik dan helemaal alleen afwassen?' Mopperde Jim toen iedereen van tafel was
verdwenen.
191. 'David, nu moet je echt stoppen met computeren. Morgen weer een nieuwe dag. Het is al half elf. Ik
wil dat je nù stopt David. Iedereen slaapt al!'
192. David hoorde dat zijn moeder boos was en sloot hij dus maar af. Mokkend liep hij naar boven, naar
zijn slaapkamer en ging naar bed. Eigenlijk was hij wel moe. Maar mocht hij ook eens computeren?
Kon hij het helpen dat het zo leuk was?
193. Wat niemand doorhad was dat Stijn pas om kwart voor twee naar bed was gegaan. En met een
grote grijns op zijn gezicht waarvan ze zich allemaal zouden afvragen waarom als ze het zagen.
194. De volgende dag was het zaterdag en iedereen deed een beetje waar hij of zij zin in had.
195. Sanne was aan een schilderij begonnen op de schildersezel die ze sinds kort in huis hadden.
196. Sanne schilderde een kinderlijk meisje met een groene jurk. Het was niet het mooiste wat ze ooit
had gezien, maar een begin was er. En ook al kon ze het nog niet zo goed, ze zou doorgaan tot ze
meesterwerken had gemaakt.
'Wat een knappe vrouw. Daar wil ik wel mee daten. Heb je een telefoonnummer?' Stijn lachte
honend en pakte de hoorn al.
197. Toen Jim ook honger kreeg schoof hij bij zijn zus aan tafel voor het middageten. Het viel hem op
dat ze zo stil was.
'Is er wat, Marieke?' Vroeg hij zijn zus, die maar wat in de soep zat te roeren.
198. 'Nee hoor, hoe kom je erbij?' Enigzins aangevallen keek Marieke op van haar soep en at toen vlug
weer door.
199. Om kwart voor vier was Sanne klaar met haar schilderij. Onzeker keek ze opzij.
'Best goed gedaan toch?' Zei Jim wat onzeker. 'Je moet nog groeien in de handigheid. Maar je bent
in ieder geval niet iemand die snel opgeeft.'
200. Sanne moest wel even lachen en hielp haar broer met het inlijsten. Toen het schilderij hing, dacht
ze vol afschuw dat het net zo goed een schilderij van David had kunnen zijn.
201. Het liefst wilde Sanne haar lelijke schilderij gelijk weer overtreffen. Maar nu was het Jims beurt.
202. Inmiddels was het alweer zes uur en Marieke was thuis. Nog eer ze binnen was gelopen rook ze
alweer dat haar moeder weer gekookt had.
203. Ruim drie uur later kwam ook Stijn weer thuis. Veel te vroeg. Hij was wegens een fout op zijn werk
ontslagen.
204. Hij ging gelijk naar bed, net als de rest. Waarom moest hij het nou weer verpesten? Net op het
moment dat het goed ging, dat hij zelfs de top had gehaald...
205. De volgende dag ging Jim gelijk verder aan zijn schilderij. Hij schepte niet graag op, maar vond zijn
eigen schilderij toch een hele vooruitgang boven die van Sanne.
206. Maar Sanne had het hele schilderen toch opgegeven. Bovendien moest ze werken dus hoefde ze
ook niet heel de tijd tegen Jims schilderskunsten aan te kijken.
207. Het schilderij van Jim ging namelijk heel goed en snel. Bovendien vond hij het stukken leuker dan
dat eeuwige geschaak.
208. Het schilderij was dan ook sneller klaar dan hij verwacht had. Maar in plaats van het op te hangen
verkocht hij het voor 87 Simdollars. Voor Sanne en omdat hij wist dat het geld opleverde.
209. Ze was inmiddels weer thuis en had promotie gemaakt. Nu had ook zij de top van haar carière
gehaald.
210. Aan tafel bleef het onderwerp de top in van je werk halen en beurzen niet uit.
David had grootste haast om zijn avondeten naar binnen te werken.
211. Alle ophef aan tafel had maar met één ding te maken. David ging opgroeien vandaag.
212. Esther en Martijn ratelden erop los met hun ratels. Dit was toch wel even een raar moment. Hun
jongste zoontje groeide op en dan was zo het hele huis leeg...
213. Ze aten allemaal een stuk gebak. Toen was het toch een hele rare tijd.
214. Het was aan David om de taxi te bellen die hen allen naar de universiteit zou brengen.
215. Esther en Martijn gingen met een raar gevoel in hun maag naar buiten om hun zes kinderen uit te
zwaaien.
216. Toen de taxi uit zicht was verdwenen was er ineens een oorverdovende donderslag en een moment
werd alles wit.
217. Esther en Martijn vluchtten gauw naar binnen voor de regen en het harde onweer. Daarom zagen ze
niet wat er gebeurde met de grafsteen van Martijns vader...
218. Esther en Martijn gingen meteen naar bed. Waarom zouden ze nog opblijven?
219. Midden in de nacht werd Martijn wakker. Hij moest naar de wc.
220. Beneden in de badkamer toen hij zijn handen waste bedacht hij hoe eenzaam het leven nu zal
worden, zonder kinderen om zich heen.
221. Ineens hoorde hij een stem schrapen.
'Je zult niet alleen zijn. Je kinderen houden van je en dat zullen ze de rest van hun leven doen. Je
bent een goede vader.'
222. 'Mijn god, dat leek pa wel...' Fluisterde Martijn en kneep zijn ogen dicht.
223. Martijn ging vlug terug naar boven. Wat hij had gehoord klopte vast niet. Het was vast maar een
hallucinatie van wat hij wìlde horen.
225. 'Er is niets. Ik heb alleen raar gedroomd, lieverd,' zei Martijn zacht en deed het bedlampje terug uit.
226. Esther glimlachte en sloot Martijn onder haar arm. Zo vielen ze samen in slaap.
227. Maar buiten leek alles nu pas tot leven te komen. Dingen waar de mensheid niets van af wist, laat
staan iets vermoedde...
228. Einde update 3/3
Dit is het einde van update 3/3, maar ook het einde van het hele dagboek. Hopelijk
vonden jullie het een leuk verhaal en reacties kan ik dan ook zeker waarderen!
Ik kan jullie dus geen volgende updates beloven. Maar als jullie willen, kunnen jullie neuzen
tussen mijn andere verhalen!
Xx
