1. A POBRA DO CARAMIÑAL Na Pobra do Caramiñal hai de todo: praias, montes, e un millón de cousas máis. Adéntrate neste pequeño resumo do noso gran pobo, e xa verás que ben o vas pasar …

2. DESCRIPCIÓN O Atlántico, cada recuncho da súa xeografía e o seu territorio é un dos máis contrastados e pintorescos da costa. A poboación concéntrase no litoral, mentres que o interior presenta uns escasos índices de ocupación, quedando, incluso, despoboada a montaña. Superficie : 33,9 Km² Poboación : 9992 habitantes Parroquias : Caramiñal, Lesón ( Santa Cruz), Posmarcos ( San Isidro), Santiago do Deán ou Castelo, Xobre ou Maño

4. ¿ De qué vivimos na Pobra? A poboación concéntrase no litoral, mentres que o interior presenta uns escasos índices de ocupación, quedando, incluso, despoboada a montaña. As principais actividades económicas dos pobrenses son as relacionadas co mar e coa industria do peixe, seguidas dos sectores da construción, o comercio, os servizos e a hostalaría

5. A maioría da xente, os mércores, sae a comprar a praza e o mercado O mercado

6. O municipio ocupa unha pequena superficie na ladeira meridional da Serra do Barbanza. O seu perfil costeiro amosa unha sucesión de praias, rasas mariñas, enseadas, baías e promontorios. Esta zona é a que presenta un maior número de habitantes. Ás súas costas érguense as moles graníticas da Curotiña e da Curota e o resto das formacións do Barbanza, excelentes miradoiros naturais dende os que se obteñen as mellores perspectivas das Rías Baixas. A Serra do Barbanza

7. As terras da Pobra do Caramiñal estaban xa poboadas en épocas prehistóricas. Na costa, a superpoboación destruíu as súas pegadas pero, no interior, perduran o campo de mámoas dos arredores da Cruz de Moldes e as de Lesón. O topónimo de "O Colo de Arca" recorda a existencia dun dolmen e na serra érguese o de Casarota do Fuxiño. Estes depósitos falan das poboacións asentadas aquí durante o megalítico. Nos primeiros séculos da Idade Media o concello viu como algúns pobos bárbaros do norte de Europa se organizaban para invadir os enclaves do litoral arousán, incluíndo tamén o pobrense. Foi unha época de continuos ataques e incursións. En séculos posteriores os núcleos que forman a actual vila da Pobra do Caramiñal empezaron a coller relevancia. Isto sucedeu cando un poboado de pescadores, a principios do século XV, se independizou da freguesía de Posmarcos e creou a súa propia baixo o nome de 'Santiago Apóstolo'. Grazas aos favores do cabido compostelán e gobernando no seu nome un deán, o lugar pasou a chamarse 'Santiago de Pobra do Deán' e, á súa vez, 'O Caramiñal', enclave próximo ao anterior. E...¿ qué pasou antes?

9. O pazo da Torre de Xunqueiras Sin alejarse mucho de la población, sobre un altozano, se alzan las soberbias Torres de Xunqueiras, que conservan el nombre de sus primeros señores. Fernán Martín de Xunqueiras había sido en el siglo XIII el fundador de este linaje, que ejerció durante siglos el señorío sobre la villa de Caramiñal.

10. Os cruceiros e fontes As arquitecturas destas fotografías xa levan moito tempo construidas, eu diría que uns cen anos…

11. O Río Pedras O sistema fluvial está presidido polo río Pedras que baixa salvando fortes pendentes que orixinan unha paisaxe agreste de pequenas fervenzas. Ao mesmo tempo, a atractiva paisaxe caracterízase por un clima local con ventos mariños do leste e do sudoeste e pola suavidade das temperaturas ao longo do ano.

12. Lugares de interese Os principais lugares de interese do noso pobo son as praias

16. O Nazareno Data: Setembro Tipo de festa: Romaxe Interese Turístico O terceiro domingo de setembro. Vila mariñeira situada ao pé do monte da Curota, miradoiro que domina as Rías Baixas. As súas orixes remóntanse ao século XV por unha ofrenda do home que daquela era o rexedor da vila, que curou dunha grave enfermidade na véspera da procesión. Dende entón, a ofrenda é realizada por persoas que estiveron en perigo de morte e como agradecemento á intercesión de Xesús o Nazareno. Os oferentes, portando cirios e vestidos de nazarenos, son acompañados polos amigos e familiares que conducen un ataúde.