1. Samenvatting film:
De film begint met een introductie van Sherry, ze was een pionier in dit onderzoek. Ze
was niet geïnteresseerd in de computer, zoals de meeste mensen waren, maar
geïnteresseerd in de mens achter de computer.
Second self: De machine wordt een extern deel van jezelf. Life on the screen: door het
scherm heen stappen, avatarscreëren en in een virtuele wereld leven. “Alonetogether” is
de cultuur van constant online zijn/leven. Ook wel een “always on”-culture.
Technologie is onze partner geworden, het kan niet meer anders, je hebt haast geen
keuze meer.
Sociabel robots: wanneer een robot echte bewegingen maakt, denken wij onbewust dat
deze robot echt is. We zij geprogrammeerd om te houden van wat we
verzorgen/opvoeden. Dus een sociabel robot (zoals een tamachotchi) gaan we van
houden omdat het verzorgd moet worden. Zoals Turkle zegt: “Nurturance is the killing
app in forging a connection with a digital object.“
We sturen liever een sms dan dat we bellen, omdat we het gevoel hebben dat bellen een
manier van opdringen lijkt.
In socialnetworks (zoals Facebook) speel je een rol, je bent niet helemaal jezelf, maar je
laat een betere “jij” zien.De belangrijkste vinding was dat mensen niet wisten wanneer
ze alleen waren en wanneer ze dat niet waren. Daarom heet het boek “alone together”.
Het ene moment ben je druk in gesprek en ben je sociaal bezig, het moment voel je je
alleen, omdat je alleen thuis achter een pc zit. Je behandelt mensen als dingen. Je vindt
het ding niet leuk? Okey next!
“Sharing a feeling has come a part of having the feeling. I share, therefore I am.” Aldus
Turkle.
We hebben het gevoel dat we geen controle meer hebben over ons leven en denken dat
technologie ons hierbij kan helpen.
Mensen willen niet opdringerig zijn en daarom emailen/smsen ze mensen die op een
paar meter afstand in een andere kamer zitten.
De telefoon blijft tegenwoordig op tafel liggen bij een diner, zonder schaamte wordt een
conversatie aan het diner onderbroken om nieuwe meldingen op de telefoon te
bekijken. Zelf tijdens uitvaarten en memorials zijn mensen berichten aan het sturen.
“At this robotic moment, we have to be concerned that the simplification and reduction
of our relationships is no longer something we complain about, because we start down a
path of substitution with the idea technology provides alternatives that are better then
nothing. Then we think that perhaps technology is better then some of the available
human connections. And finally we play with the idea technology might be better then
any human connection. From better then nothing; to simply better.”
We moeten leren te leven met technologie, in een gezonde en productieve manier. Het
gaat er niet om of je technologie leuk vind ja of nee, maar hoe je een partnership ermee
aangaat.
Wie is Sherry Turkle
Sherry Turkle is AbbyRockefellerMauze hoogleraar van de Sociale Studies van
Wetenschap en Technologie in het programma in Science, Technology and Society aan
het MIT en de oprichter (2001) en de huidige directeur van het MIT.

2. Professor Turkle kreeg een gezamelijkedoctoraar in de socialogie en psychologische
persoonlijkheid van de Harvard University en is klinisch psycholoog.
Daarnaast is ze de auteur van de volgende boeken:
- Psychoanalytic Politics: Jacques Lacan andFreud's French Revolution (Basic
Books, 1978; MIT Press paper, 1981; second revisededition, Guilford Press,
1992)
- The Second Self: Computers and the Human Spirit (Simon and Schuster, 1984;
Touchstone paper, 1985; second revisededition, MIT Press, 2005)
- Life on the Screen: Identity in the Age of the Internet(Simon and Schuster, 1995;
Touchstone paper, 1997)
- SimulationandIts Discontents (MIT Press, 2009).
- Alone Together: Why We Expect More from Technology andLessfromEachOther,
publishedby Basic Books in January 2011.
-
Ze is de uitgever van 3 boeken, alle drie gepubliceerd door MIT Press:
- Evocative Objects: Things We ThinkWith (2007)
- FallingforScience: Objects in Mind (2008)
- The Inner History of Devices (2008).
Professor Turkle schrijft over de subjectieve kant van menselijke relaties met
technologie, in het bijzonder met computers. Ze is een expert op het gebied van mobiele
technologie, sociale netwerken en sociablerobotics. Profielen van Professor Turkle zijn
verschenen in publicaties als The New York Times, Scientific American en Wired
Magazine. Ze is uitgeroepen tot “Vrouw van het jaar” door Ms. Magazine en behoorde tot
de veertig onder de veertig die hebben geholpen bij het veranderen van de natie door
Esquire Magazine. Daarnaast is ze media commentator op de sociale en psychologische
effecten van technologie voor CBS, NBC, ABC, CNN, BBC en de NPR, waaronder
optredens bij dergelijke programma’s zoals Nightline, Frontline, 20/20 en The Colbert
Report
Mening over de voordracht:
Technologie is gewoon weer een middel, een accessoire dat ons iets laat doen wat we
altijd al gedaan hebben: interactie met andere mensen. De vorm van deze interactie
verandert, maar het gesprek blijft. Het probleem hier is dat deze interactie wel steeds
onpersoonlijker wordt. Via social media of iets dergelijks heb je de leukste gesprekken
met mensen, maar zodra je ze in het echte leven tegenkomt weet je niet wat je tegen deze
persoon moet zeggen, of erger nog; je doet alsof je ze niet ziet om die “offline-interactie”
te vermijden.
Door het verhaal van Turkle wordt het me weer even allemaal duidelijk hoe de
technologie ons helpt bij ons bestaan, het ons makkelijker maakt, maar aan de andere
kant de wereld compleet vernietigd.

3. Moet de overheid iets doen, bijvoorbeeld met betrekking tot social media en de
besproken problemen (identiteit)?
Ik ben van mening dat jongeren begeleid moeten worden in het begrijpen van beelden,
maar ze moeten ook leren online te consumeren, ervaren en produceren. Ze moeten als
het ware “mediawijs” worden. De Raad voor Cultuur heeft in 2005 de cultuurnota
“Mediawijsheid: de ontwikkeling van nieuw burgerschap” uitgebracht. De overheid zou
er goed aan doen om “leven op het internet” in het lespakket op te nemen.
Wat is de conclusie van Turkle m.b.t. de identiteit van mensen in het dagelijks
bestaan?
Turkle:“One’s identity emerges from whom one knows, one’s associations
and connections.”
In hoeverre denk je dat de identiteit van mensen nog verder aangetast zal worden
door de nieuwe media?
Steeds meer mensen “zappen” hun identiteit bij elkaar. Je kan dat ook wel een
patchwork-identiteit noemen. Ze zijn een genetwerkte maatschappij; alles en iedereen is
verbonden via massamedia en creëren / experimenteren zo hun eigen wereld op het
internet. Reageert iemand hier op een negatieve zin op, dan past diegene zijn identiteit
aan, of vormen het opnieuw.
Deze patchworkidentiteit is dus voortdurend in opbouw. De omgeving en de media
nemen een centrale plek in de opbouw van deze identiteit. De identiteit van een persoon
staat niet voorgoed vast, maar is, net als een homepage, voortdurend
“underconstruction”.
Ik denk dus dat nieuwe media constant de identiteit van een persoon zal aantasten.
Wat zijn de voordelen en nadelen van de nieuwe media?
Voordelen:
- je blijft (of komt opnieuw) in contact met mensen van vroeger.
- Je bouwt een grotere vriendengroep.
- Je bent voortdurend up-to-date
- Oneindige informatie
- Je komt mensen met zelfde interesses tegen
Nadelen:
- Het is onpersoonlijk.
- Ipv een paar hele goede vrienden heb je nu een hele boel kennissen.
- Weinig privacy
- Mogelijke psychische klachten
- Informatie is niet altijd juist
- Veel mensen met slechte bedoelingen

4. Wat is jouw mening over identiteit en de media?
Mensen gebruiken internet onder andere om zichzelf te presenteren. De reacties op deze
presentatie kunnen positief en negatief zijn, wat dan ook weer gevolgen heeft op hun
zelfbeeld.
Omdat mensen allerlei media naast elkaar gebruiken, stijgt de kans op verkeerde
interpretatie of onjuist gebruik. Ze zien alleen kleinere onderdelen van het geheel,
waardoor ze niet altijd wat ze zien in de juiste context kunnen plaatsen.
Mensen hebben tegenwoordig verschillende soorten identiteiten. Je bent namelijk niet
dezelfde persoon op een motorclub forum, dan als je bent op een hellokitty forum. Een
persoon moet zijn identiteit constant aanpassen, om geaccepteerd te kunnen worden
door de mensen waarmee ze interactie hebben. Op een gegeven moment is het mogelijk
dat je door de bomen het bos niet meer ziet en dus ook verward raakt en niet meer weet
wie je nou echt bent, het gevolg hiervan kan zijn dat je psychologische klachten kan
krijgen en je er niet echt gelukkiger van gaat worden.