Cuento de brujas

1. AS BRUXAS DA TORRE DE
HÉRCULES

2. A media altura do
alcantilado sobre
o que se alzaba a
misteriosa torre
de Hércules,
formáronse
unhas covas
debido ao
incesante bater
das olas contra a
roca tras miles e
miles de anos.

3. Por toda a comarca decíase que
as bruxas da torre acudían
periodicamente a celebrar alí as
súas reunións, nas que se
repartían as maldades que tiñan
que levar a cabo por todo o país.
Eran moitos os que aseguraban
que, nas noites de lúa chea,
podíanse ver ás bruxas saltando
polas rochas, con teas e fachos
acesos, e refuxiándose nas covas.
Ninguén dubidaba daqueles
relatos. Ata o vello cura,
coñecido polo nome do DOUTOR
QUINQUÉ, estaba seguro deles e,
se o dicía o doutor QUINQUÉ,
naturalmente ninguén ousaba
contradicilo.

4. En certa ocasión, un pequeno
grupo de homes, quizá
animados polo bo viño,
decidiron ver de cerca ás
reunións das bruxas. E foron a
dicirllo ao Doutor Quinqué
para que fixese de xefe do
grupo e os guiase.
- Se queredes ir, podemos ir o
vindeiro sábado propúxolles.
Pero non podemos acudir de
calquera xeito. Tedes que ir
ben vestidos, con roupa para a
ocasión, e debedes levar
unhas cantas galiñas ben
gordas, porque, para ver ás
bruxas, teremos que realizar
unhas cerimonias rituais.

5. E,efectivamente, o
sábado seguinte, cando
xa era noite pechada,
aqueles homes, ben
vestidos, cada un coa
súa galiña, reuníronse
na siniestra torre de
Hércules. E, guiados
polo cura, seguiron un
sendeiro moi estreito,
ao pé do alcantilado,
que conducía ata as
covas.

6. Algúns homes empezaban a
sentir medo e a
arrepentirse da aventura.
Cando, de súpeto, en vez de
bruxas apareceu unha
cuadrilla de ladróns que se
puxeran de acordo co cura
para darlles un escarmento.
Roubáronlles todo o que
levaban encima e xa non
lles quedaorn máis ganas de
volver en busca de bruxas
nin bruxos.

7. Dende aquel suceso,
a xente dos lugar
deixou de crer que a
torre de Hércules
fose o centro de
reunión de todas as
bruxas de Galicia.
Pero, o que sucedeu
en realidade é que
as bruxas estaban
noutra cova
celebrando o seu
aquelarre.

8. Porque...
habelas
hailas...