Column over Jeroen Leinders en zijn avonturen om Tua The Movie voor elkaar te krijgen.

1. 50
column
rond van vijf miljoen dollar - mind you - en
toonden acteurs nationaal en internatio-
naal interesse. Niet de minsten, trouwens.
As we speak legt hij de laatste hand aan zijn
film, met Derek de Lint en Jeroen Krabbé,
en staat hij 4 juli op de rode loper van het
Tuschinski, bij de Nederlandse première.
Hij is nu straatarm en of hij er ooit rijk van
wordt of nog iets aan overhoudt, is de
vraag. Maar: hij is wel gelukkig. En daar
kunnen wij allemaal lering uit trekken.
Vooral ik. Net als velen onder ons heb ik
honderden zel ulpboeken gelezen over
persoonlijke ontwikkeling en nog meer van
die vage termen. Ze zeggen allemaal hetzelf-
de: ‘volg je hart, leef je droom, doe wat je
voelt wat je moet doen’. Een mooier bewijs
van die waarheid dan Jeroen en zijn film
kan ik niet bedenken. Misschien moest ik
ook maar eens doen waar ik al tien jaar
voor in mijn broek schijt. Want het is alle-
maal wel leuk en aardig, dat ‘Herbert van
Hoogdalem werkt ruim 20 jaar in de recla-
mewereld’, maar velen weten dat ik diep in
mijn hart een hartgrondige hekel heb aan
dat wereldje. Aan dat zinloze vak. Waar ik
vanaf vandaag dus mee stop. Punt. Uit.
I
k ga een speelfilm maken.” Het
kwam er een beetje terloops, bijna
achteloos uit. Uit Jeroen Leinders,
om precies te zijn, één van mijn drie
beste vrienden. Ooit ontmoet toen
hij als interim-marketingmanager van
Amnesty International een klant wilde
afpikken door een pitch uit te schrijven, en
ik hem - uiteraard - weer terugwon. Sinds-
dien waren we samen, als een soort Don
Quicho en, een queeste begonnen om goe-
de doelen en ‘geëngageerde instellingen’
strategisch en creatief beter op de kaart te
ze en. Overigens met wisselend succes.
“Een feature film, negentig minuten, wereld-
wijd in alle bioscopen”, ging hij verder, alsof
het de normaalste zaak van de wereld was.
We schrijven 2008 en hij schreef tegelijker-
tijd geschiedenis. Ik weet ook nog precies
wáár het was: in café-bar Anno1890, aan de
Amstelveense Weg, en ik weet nog hoe ik
zat, wat ik droeg en wat ik dronk. Een beetje
zoals veel mensen nog weten waar ze waren
toen Kennedy werd doodgeschoten, de Ber-
lijnse Muur viel of de tsunami half Indone-
sië van de kaart veegde.
Anno1890 was sinds begin jaren negentig
onze vaste hang-out waarin onze transfor-
matie van extreem foute reclameman tot
idealistische wereldverbeteraar plaatsvond.
We zaten meer daar dan op kantoor. Maar
het zat hem niet in de plek en de versnape-
ringen. Het zat hem in de uit graniet gehou-
wen overtuiging die uit Jeroens voornemen
sprak, die op zich al voldoende was voor de
onuitwisbare herinnering. Ik wist toen al
dat het hem ging lukken om een speelfilm
te maken. Zonder enige ervaring, contacten,
trackrecord of geld. Met alleen een idee: het
verhaal vertellen van de slavenopstand in
1795 op Curaçao, het eiland waar hij als zoon
van een expat was opgegroeid.
“Hoe ga je dat dan precies doen?” vroeg ik.
“Nou, ik verkoop mijn huis, ga de overwaar-
de opeten en begin met het schrijven van
een synopsis; ik heb op het web een tem-
plate gevonden. Dan boek ik een vlucht
naar LA en ga op zoek naar contacten in
Hollywood.” Ik weet zeker dat talloze men-
sen hem voor gek verklaard hebben, maar
gekte schuurt, zoals iedereen weet, vrij
dicht tegen genialiteit aan. Nu is een speel-
film misschien geen bedrijf, maar het is wel
een hele onderneming. Met alle risico's,
stress en werkweken van honderd uur.
Vijf jaar lang heb ik hem zien zwoegen,
langs de rand van de afgrond zien gaan,
tegen de stroming in door zien buffelen,
geen seconde twijfelend aan zijn missie en
zijn droom - hoezeer alles, maar dan ook
écht alles, tegenzat. De synopsis werd een
script, het script een boek. Drie jaar later lag
het uitgegeven en wel in de winkel. Door
een godswonder kwam ook de financiering
Doen wat je doen moet
Herbert van Hoogdalem
‘Gekte schuurt
vrij dicht tegen
genialiteit aan’
Herbert van Hoogdalem werkt ruim 20 jaar
in de reclamewereld, waarvan de laatste 10
jaar met eigen bedrijven. Hij kijkt als
Professional Outsider naar de wereld.