1. Pablo Perruche, je zou denken Zuiderse sferenmaar niks is minder
waar. Ooit had ik ook een ‘pyruske’ in een vogelkooiin mijn klas, ’t mocht
dikwijls vrij rondvliegen. De hoofdfiguurPablo Perruche heeft zijn naam
niet gestolen,hij was als kind en getalenteerd tekenaar gek op vogels,
een spotnaam.
Ik kan mij niet herinneren ooit zo’n oer-Vlaams boek te hebbengelezen.
Wat een kracht, wat een taal, een rauwheid die zijn oorsprong vind in de
Vlaamse stroefheid maar die bijwijlen zo lyrisch kan zijn. Ik werd vooral
letterlijk omver geblazen en terug meegenomennaar mijn niet zo
conformistische jeugdjarenin de jaren ’60 – ’70, een woelige periode die
ook mij en veel leeftijdsgenotenheeft gepakt. Tijdens het lezen doemde
steeds Tom Lanoyes ‘Sprakeloos’naar de voorgrond en dit is zeker
geen waardeoordeel,integendeelPablo Perruche vertelt een andere
Vlaamse geschiedenis,evenwaardig maar harder, ongepolijsten snel,
heel snel. Tussen dat flitsend leesritme krijg je een inkijk in de
denkpatronen van een talentvol kunstenaar die worstelt met zijn liefde,
zijn lusten, zijn vriendschappenof hoe moet je godsnaam redelijk
functioneren als je geesten je gedrevenheid er de ruimte niet voor
geven.
Ik zoek naar superlatieven, naar woorden die enigszins kunnen vatten
wat ik voelde bij het lezen van dit boek maar ik vind ze niet. Ik werd
begeesterd,ontroerd, gepakt en opgevrolijkt.
Jan Stevens - Meer info op http://boeken.ouderparticipatie.be/node/1665
Voor verdere info zie op de boekensite:Ouders & Onderwijs.