พระพุทธศาสนาวัชรยาน Vajrayana Buddhism
•
3 gefällt mir•11,750 views
ดาวน์โหลดไฟล์นี้ได้ที่ www.philosophychicchic.com พระพุทธศาสนาวัชรยาน ศาสนาและความเชื่อดั้งเดิม – ลัทธิบอน (Bon) - ลัทธิบอน เป็นศาสนาของชนเผ่า zhang zhung ซึ่งเป็นบรรพบุรุษของชาวทิเบต - เป็นศาสนาในลัทธิ “วิญญาณนิยม” (Animism) เชื่อว่ามีวิญญาณอยู่ในสรรพสิ่ง และมีเจตภูตอยู่ในธรรมชาติ และปรากฏการณ์ต่างๆ - เกิดการปะทะสังสรรค์กันด้านศรัทธาระหว่างพระพุทธศาสนากับลัทธิบอน ทำให้พระพุทธศาสนาแบบทิเบตมีลักษณะพิเศษ เหมือนเป็นพัฒนาการขั้นที่ ๒ ของพุทธศาสนามหายาน วิถีศาสนา - วิถีชีวิต - ปัจจุบันชาวทิเบตมากกว่า ๑๐๐,๐๐๐ คน ลี้ภัยอยู่ในประเทศต่างๆ เช่น อินเดีย เนปาล ภูฏาน โดยมีศูนย์ใหญ่ที่ “ธรัมศาลา” รัฐหิมาจัล ประเทศอินเดีย - แม้พุทธศาสนาแบบทิเบตสูญเสียบทบาทในเชิงสถาบัน แต่บทบาทต่อชาวทิเบตนั้น >> พุทธศาสนาอยู่ในวิถีชีวิต ศาสนายังมีอยู่ ในเชิง “ศาสนบุคคล”
Empfohlen
Empfohlen
Weitere ähnliche Inhalte
Was ist angesagt?
Was ist angesagt? (20)
Andere mochten auch
Ähnlich wie พระพุทธศาสนาวัชรยาน Vajrayana Buddhism
Ähnlich wie พระพุทธศาสนาวัชรยาน Vajrayana Buddhism (20)
Mehr von Padvee Academy
Mehr von Padvee Academy (20)
พระพุทธศาสนาวัชรยาน Vajrayana Buddhism
- 3. ทิเบตเป็ นเหมือนดินแดนในฝัน...มีความมหัศจรรย์หลายอย่าง เป็ นอู่อารยธรรมและดินแดนแห่งพระพุทธศาสนาที่มีเอกลักษณ์ คนทิเบตถือเป็ นคนภูเขา...เทือกเขาหิมาลัยและที่ราบสูงทิเบต เกิดขึ้นเมื่อประมาณ ๔ ล้านปี มาแล้ว ชาวทิเบตซึมซับเอาศาสนาเข้าเป็ นวิถีชีวิต ชาวทิเบตเป็ นเชื้อชาติมองโกลอยด์ แบ่งเป็ นกลุ่มชนเผ่าต่างๆ มี ประชากร ๒ ล้านกว่าคน เคยมีการปกครองแบบกษัตริย์ มีประวัติศาสตร์ด้านการปกครอง ที่ชัดเจน ประมาณ พ.ศ. ๑,๐๐๐ มีเมืองลาซาเป็ นเมืองหลวง ว่าด้วย...ประเทศและประชาชนชาวทิเบต
- 4. นับเป็ นเวลาร่วมพันปี ที่ทิเบตปกครองโดยกษัตริย์เชื้อสาย ทิเบต นับตั้งแต่ กษัตริย์ Nyathri Tsenpo ใน พ.ศ. ๔๑๖ จนกระทั่ง กุศรี ข่าน แห่งมองโกล เข้ายึดครองทิเบต ใน พ.ศ. ๒๐๘๕ และมอบอานาจการปกครองทิเบตทั้ง ด้านศาสนจักรและอาณาจักรให้แก่ โลรัง คยัตโส ดาไล ลา มะ องค์ที่ ๕ ในระหว่าง พ.ศ. ๒๑๐๖-๒๒๒๕ ภายใต้อาณัติ ของจีนในสมัยราชวงศ์หยวน เมื่อทิเบตเป็ นอิสระจากมอง โกลก็เริ่มมีปัญหากับประเทศจีน พ.ศ. ๒๔๙๓ กองทัพคอมมิวนิสต์ของจีนเริ่มรุกรานทิเบต เทนซิน กยัตโส ดาไล ลามะองค์ที่ ๑๔ ปกครองทิเบต ระหว่าง พ.ศ. ๒๔๗๘ - -๒๕๐๒ ต่อจากนั้นจึงได้ลี้ภัยไปอยู่ที่ ประเทศอินเดีย
- 10. ลัทธิบอน เป็ นศาสนาของชนเผ่า zhang zhung ซึ่งเป็ น บรรพบุรุษของชาวทิเบต เป็ นศาสนาในลัทธิ “วิญญาณนิยม” (Animism) เชื่อว่ามี วิญญาณอยู่ในสรรพสิ่ง และมีเจตภูตอยู่ในธรรมชาติ และ ปรากฏการณ์ต่างๆ เกิดการปะทะสังสรรค์กันด้านศรัทธาระหว่าง พระพุทธศาสนากับลัทธิบอน ทาให้พระพุทธศาสนาแบบ ทิเบตมีลักษณะพิเศษ เหมือนเป็ นพัฒนาการขั้นที่ ๒ ของ พุทธศาสนามหายาน ศาสนาและความเชื่อดั้งเดิม – ลัทธิบอน (BON)
- 11. ช่วงที่ ๑ >> พ.ศ. ๑๑๗๓ กษัตริย์ซองต์เซ็น กัมโป สนับสนุนให้มี การศึกษาพระพุทธศาสนาจากคัมภีร์ที่นาเข้ามาตั้งแต่สมัยกษัตริย์ ลาโธ โธรี (พ.ศ. ๙๗๘) - กษัตริย์ซองต์เซ็น กัมโป ปฏิรูปศรัทธา ในทิเบต ประกาศให้พระพุทธศาสนาเป็ นศาสนาประจาชาติ ช่วงที่ ๒ >> พ.ศ. ๑๓๐๒ ในรัชสมัยของ กษัตริย์ ธริซอง เดทเซ็น อาราธนาและเชิญนักบวชจากอินเดียมาประกาศพระพุทธศาสนาใน ทิเบต คือ ท่านปัทมสัมภวะและ ศานตรักษิตะ มีการตั้ง นิกายนิงมะ (Nyiangma) หรือ นิกายหมวกแดง พ.ศ. ๑๓๓๓ สร้างวัดแห่ง แรกในทิเบต – วัดสัมเย ***เป็ นช่วงที่พุทธศาสนาเจริญรุ่ งเรือง มาก ประวัติ ความเป็ นมา - พุทธศาสนาแบบทิเบต
- 12. ช่วงที่ ๓ พ.ศ. ๑๕๒๔>> ท่านอตีษะ ตั้งนิกาย ยกดัม (Kadam) พ.ศ. ๑๕๔๔ >> กษัตริย์ลังดาร์ม่า ขึ้นครองราชย์ เบียดเบียนพระพุทธศาสนา พ.ศ. ๑๕๕๕ >> มาร์ปะ ตั้งนิกาย “กาคิว” (Kargyu) พ.ศ. ๑๕๗๗ >> ขอนโกนจก คยัลโป ตั้งนิกายศากยะ ช่วงที่ ๔ พ.ศ. ๑๙๑๘ >> เกิดนิกายเกลุก (Gelug) – พัฒนามา จากนิกายยกดัม ที่อาจารย์อตีษะวางรากฐานไว้แต่เดิม และจัดเป็ นรูปแบบให้ชัดเจนโดย ท่านซองขะปะ
- 13. พ.ศ. ๒๑๘๙ >> กุศรีข่าน แห่งมองโกล มอบอานาจการ ปกครองทิเบต แก่ โลรัง กยัตโส ซึ่งเป็ นดาไล ลามะ องค์ที่ ๕ ในช่วงปลาย พ.ศ. ๒๔๙๓ พระพุทธศาสนาเจริญรุ่งเรืองมาก จานวนวัดในทิเบต และพระสงฆ์และภิกษุณี (Nun) มีมาก ที่สุด ต่อจากนั้น สถานการณ์เริ่มเสื่อมถอย กิจการภายใน ของทิเบตถูกแทรกแซงโดยอานาจการเมืองของจีน องค์ดาไล ลามะที่ ๑๔ ลี้ภัยไปที่ธรัมศาลา ประเทศอินเดีย พร้อมตั้งรัฐบาลพลัดถิ่น ประกาศเอกราชของทิเบต พุทธศาสนาในทิเบตสูญเสียบทบาทด้านอาณาจักร คงไว้แต่ บทบาททางศาสนจักร
- 14. ตรีกาย – พระพุทธเจ้า พระโพธิสัตว์ www.philosophychicchic.com
- 16. นิกายนิงมะ (Nyiangma) หรือ นิกายหมวกแดง นิกายนิงมะถือกาเนิดจากปฐมาจารย์ชาวอินเดียคือ คุรุปัทม สัมภวะ ท่านเป็ นโยคีผู้ทรงความรู้โดยเฉพาะในสายตันตระ ชาวทิเบตโดยทั่วไปเรียกอาจารย์คุรุปัทมสัมภวะด้วยความ ยกย่องเทิดทูนว่า“คุรุริมโปเช” ซึ่งแปลว่า ท่านอาจารย์ผู้ ประเสริฐ สร้างวัดสัมเย ซึ่งเป็ นวัดของพระพุทธศาสนาวัดแรกในทิเบต ต่อมาได้กลายเป็ นศูนย์กลางทางการศึกษาพุทธศาสนาที่ สาคัญ และเป็ นแหล่งแปลคัมภีร์สาคัญในวรรณคดีพุทธ ศาสนาเป็ นภาษาทิเบต พุทธศาสนานิกายสาคัญในทิเบต - นิกายลามะ
- 18. นิกาย “กาคิว” (Kargyu) ก่อตั้งโดย มาร์ปะ – มาร์ปะได้เดินทางไปอินเดีย ๓ ครั้ง เนปาล ๔ ครั้ง เพื่อแสวงหาพระธรรม ได้ศึกษากับอาจารย์และโยคี จานวนมาก – ที่สาคัญคือ ท่านนาโรปะ และไมตรีปะ ได้รับคาสอนสายตันตระที่เรียกว่า สายทั้ง ๔ ได้แก่ กายมายา การสืบทอดวิญญาณ ความฝัน และแสงโอภาส รวมทั้งความ ร้อนภายใน รวมทั้ง โยคะ ๖ มาร์ปะสืบทอดสายความรู้นี้มายังทิเบต และถ่ายทอดให้ศิษย์ เอก คือ มิลาเรปะ (๑๐๔๐-๑๑๒๓) ซึ่งเป็ นโยคีสายตันตระที่เชื่อ กันว่ารู้แจ้งและประสบความสาเร็จอย่างสูงส่ง พุทธศาสนานิกายสาคัญในทิเบต - นิกายลามะ
- 19. ปัจจุบัน นิกายย่อยของนิกายกาคิวที่สาคัญที่ยังสืบทอดมา จนถึงทุกวันนี้ คือ “กรรมะกาคิว” มีประมุข คือ องค์กรรมาปะ (Karmapa) – องค์แรก คือ ดุสุม เค็นโป (พ.ศ. ๑๑๑๐-๑๑๙๓) เชื่อว่ามีการสืบทอด ตาแหน่งโดย การอวตาร หรือ การกลับชาติมาเกิด (Reborn) จนกระทั่งถึงองค์ที่ ๑๖ จึงทรงลี้ภัยมาอยู่ที่ ประเทศอินเดีย และได้ก่อตั้งศูนย์กลางเป็ นวัดรุมเต็ก ที่ เมืองสิกขิม และเผยแผ่ศาสนาไปยังประเทศตะวันตก โดยมี สาขาย่อยในต่างประเทศนับร้อย ปัจจุบัน อยู่ในสมัยของ องค์กรรมาปะที่ ๑๗ (17 th Karmapa)
- 20. การกลับชาติมาเกิดของลามะชั้นสูง (ตุลกู) - กรณีกรรมาปะ www.philosophychicchic.com
- 21. ใคร คือ องค์กรรมาปะ ที่ ๑๗ องค์จริง? the 17th gyalwa karmapa, orgyen trinley dorje the 17th Gyalwa Karmapa, Trinley Thaye Dorje
- 22. นิกาย สักยะ (Sakya) นิกายสักยะก่อตั้งโดย คอน คอนจ็อกเจลโป ผู้นาของนิกาย นี้จะสืบทอดตาแหน่งตามสายโลหิตของตระกูลคอน นับตั้งแต่ คอนคอนจ็อกเจลโปเป็ นต้นมา นิกายนี้มีรากฐาน คาสอนมาจากโยคีชาวอินเดียชื่อ“วิรูปะ” คาสอนและการปฏิบัติที่เป็ นแก่นของสักยะคือ ลัมเดร และ มรรควิถีและผล ในมรรควิถีและผลนั้นได้รวมคาสอนทั้งฝ่ าย พระสูตรและตันตระทั้งที่เปิ ดเผยและรหัสนัย โดยใน ท้ายที่สุดจะนาผู้ปฏิบัติไปสู่เหวัชระ พุทธศาสนานิกายสาคัญในทิเบต - นิกายลามะ
- 23. นิกาย เกลุกปะ (หมวกเหลือง) ก่อตั้งโดย ท่านซองขะปะ นิกายเกลุกเป็ นนิกายที่มุ่งเน้นในด้านความเคร่งครัดของการ ปฏิบัติพระวินัยโดยถือเป็ นพื้นฐานสาคัญสาหรับการศึกษาและการ ปฏิบัติพุทธศาสนา และยังถือว่าการศึกษาอย่างเป็ นวิชาการเป็ น พื้นฐานสาคัญของการฝึ กสมาธิ ดังนั้น จึงเน้นการสอนทั้งในด้านพระสูตรและตันตระ ซึ่งวิธีการ สอนจะเน้นออกมาทางการวิเคราะห์ โดยผ่านการฝึ กฝนตาม ตรรกวิภาษ ซึ่งโดยทั่วไปแล้วหลักสูตรการศึกษาของนิกายเกลุกจะ ครอบคลุมหัวข้อใหญ่ 5 แขนงคือ ปัญญาบารมี ปรัชญามาธยมิกะ การรับรู้ที่ถูกต้อง ปรากฏการณ์วินัย และพระวินัย พุทธศาสนานิกายสาคัญในทิเบต - นิกายลามะ
- 24. วัดของนิกายเกลุกที่สาคัญใน ทิเบตคือ วัดกานเด็น ก่อตั้งโดย ท่านสองขะปะ ใน ค.ศ. 1409 มี มหาวิทยาลัย 2 แห่ง ดังนั้น วัด กานเด็นจึงเป็ นทั้งวัดและศูนย์ การศึกษาของพุทธศาสนา สาหรับพระภิกษุ เป็ นนิกายที่ปกครองประเทศ ทิเบตสืบต่อกันมากว่าสอง ศตวรรษ โดยมี องค์ทะไลลามะ เป็ นพระประมุขของประเทศ www.philosophychicchic.com
- 25. พระพุทธศาสนา >> อริยสัจ ๔ – ศีล สมาธิ ปัญญา พิจารณาศูนยตา - ปรัชญาปารมิตา โพธิสัตวมรรค >> มหาปัญญา มหากรุณา มหาอุบาย มรรควิถี - วิธีปฏิบัติเพื่อรู้แจ้ง www.philosophychicchic.com
- 26. การปฏิบัติแบบตันตระ เป็ นการฝึ กจิตเพื่อให้จิตอยู่ในสภาวะประภัสสร เพื่อเข้าถึงศูนยตา การปฏิบัติตามแบบตันตระแบ่งเป็ น ๔ ขั้น คือ - กริยาตันตระ ให้ความสาคัญกับท่ามุทราต่างๆ และการท่องมนต์ - จรรยาตันตระ ให้ความสาคัญกับท่าทางไปพร้อมๆกับการฝึ กจิต เน้นการทาสมาธิ เข้าเงียบ - โยคะตันตระ เน้นการฝึ กภายในมากกว่าท่าทางภายนอก - อนุตรโยคะตันตระ เน้นการฝึ กจิตภายในอย่างเดียว เพื่อเข้าถึง รากฐานของจิตประภัสสร โดยขับพลังหยาบของจิตออกไป ซึ่งจะทา ให้เข้าถึงศูนยตาในที่สุด มรรควิถี - วิธีปฏิบัติเพื่อรู้แจ้ง
- 27. พุทธญาณ (อาจารย์ตรันตระชาวอินเดีย)- ในระดับปุถุชน มีบางขณะที่เราสามารถ สัมผัสกับจิตละเอียดขั้นประภัสสรได้ เช่น เวลาหลับ หาว เป็ นลม และร่วมเพศ ไม่ใช่การร่วมเพศทั่วไป >> ประสบการณ์ของความเป็ นเอกภาพกับ เพศตรงข้าม ณ จุดที่ธาตุอยู่บน กระหม่อมเกิดการหลอมละลาย และ โดยการฝึ กสมาธิกระบวนการนี้ สามารถบังคับให้กลับเป็ นตรงข้ามได้ โดยต้องระวังไม่ให้เกิดการหลั่ง (กาลจักรตันตระ) ด้วยพลังแห่งกิเลส สามารถหลอม ละลายธาตุที่อยู่ในกาย เมื่อเข้าถึง ภาวะที่ไร้มโนทัศน์ จึงสามารถควบคุม จิตให้ตั้งมั่นอยู่ในศูนยตาได้ในที่สุด
- 28. ปัจจุบันชาวทิเบตมากกว่า ๑๐๐,๐๐๐ คน ลี้ภัยอยู่ในประเทศ ต่างๆ เช่น อินเดีย เนปาล ภูฏาน โดยมีศูนย์ใหญ่ที่ “ธรัมศาลา” รัฐหิมาจัล ประเทศอินเดีย แม้พุทธศาสนาแบบทิเบตสูญเสีย บทบาทในเชิงสถาบัน แต่บทบาท ต่อชาวทิเบตนั้น >> พุทธศาสนาอยู่ในวิถีชีวิต ศาสนายังมีอยู่ ในเชิง “ศาสนบุคคล” วิถีศาสนา - วิถีชีวิต