6. Pero tratemos de comprender máis en profundidade
que significa ser fillo de Deus.
7. Abonda con mirar a Xesús, o fillo de Deus, e á súa relación co Pai:
Xesús rezaba a seu Pai como no «Noso Pai».
Para El, o Pai era «Abba», é dicir, o papá a quen El se dirixía
con palabras de infinita confianza e inmenso amor.
8. Xa que viñera á
terra por nós,
non lle bastou
con encontrarse
nesta condición
privilexiada.
9. Ao morrer por nós, ao redimirnos, fíxonos fillos de Deus,
irmáns e irmás seus, e deunos a nós tamén,
a través do Espírito Santo,
a posibilidade de introducirnos no seo da Trindade.
10. Deste modo, para nós tamén se fixo posible
esa invocación divina súa «¡Abba, Pai!» , é dicir, «papá, meu Pai», noso,
con todo o que iso encerra: certeza da súa protección, seguridade,
abandono ao seu amor, consolos divinos, forza, ardor;
ardor que nace no corazón de quen está seguro de ser amado.
11. ««A cantos o recibiron,
deulles o poder de seren fillos de Deus».
12. O que nos fai un
con Cristo, e con El fillos
no Fillo,
é o bautismo
e a vida da graza
que provén del.
13. Nesta pasaxe do Evanxeo hai, ademais, unha palabra que desvela
tamén o dinamismo profundo desta «filiación» que hai que realizar
día tras día. De feito, é necesario «ser fillos de Deus».
14. Chégase a ser, médrase como fillos de Deus, coa nosa correspondencia
ao seu don, vivindo a súa vontade que está toda concentrada no
mandamento do amor: amor a Deus e amor aos próximos.
15. Acoller a Xesús significa, de feito, recoñecelo
en todos os nosos próximos. E eles tamén terán a posibilidade
de recoñecer a Xesús e crer nel se no noso amor por eles
descobren unha pegada, unha chispa do amor infinito do Pai.
16. «A cantos o recibiron,
deulles o poder de seren fillos de Deus».
17. Neste mes no que lembramos especialmente o nacemento
de Xesús nesta terra, tratemos de acollernos reciprocamente, vivindo
e servindo ao mesmo Cristo os uns nos outros.
18. E entón unha reciprocidade
de amor, de coñecemento de vida
como a que vincula o fillo
co Pai no Espírito,
instaurarase tamén
entre nós e o Pai
e sentiremos que cada vez máis
nos nosos beizos aflora
a invocación de Xesús:
«Abba, Pai!».
19. «A cantos o recibiron, deulles o poder de seren fillos de Deus».
“Palabra de Vida”
“Palabra de Vida”
Texto de: Chiara Lubich, Publicada en decembro de 1998.
Este comentario da Palabra de Vida tradúcese a 97 linguas e idiomas,
acadando a varios millóns de persoas en todo o mundo a través da
da prensa, radio, TV e vía internet. Pode verse tamén nas revista
“Ciudad Nueva” con experiencias vividas por cristiáns dende ela.
20. Nota do Secretariado de Catequese de Santiago de Compostela
para o curso 2012-13:
Temos comprendido que a nosa diocese e o mundo necesita unha cura
de Evanxeo porque só a Boa Nova pode devolverlle a vida que lle falta.
Por iso invítasenos a vivir a Palabra de Vida, ou de calquera outro modo
a Palabra de Deus, por exemplo a que se proclama cada domingo
na celebración da Eucaristía”.
Sexamos evanxeos vivos, palabras de vida, outro Xesús! E así
imitaremos a María Santísima, a Nai da Luz, do Verbo: a palabra viva.
“A nós non nos abonda con vivila cada un pola súa conta; é necesario
ademais que nos comuniquemos mutuamente as nosas experiencias sobre
ela. Así evanxelizarémonos como individuos e como comunidade: somos
Xesús cada vez máis, individualmente e colectivamente” (C.L.).
Comunicádenos a luz que recibides desde a Palabra e a vida que se vai
construíndo en vós desde ela (podedes facelo por correo electrónico:
catequese@planalfa.es).
Sede felices. Feliz e evanxélico AÑO DA FE.
“Creo, Señor, pero aumenta a miña fe”.
21. E en concreto, durante este mes, que vou facer para que
o Plan Pastoral vaia adiante?