1. Quen se inclina
cara aos demais...
Texto: Marcos 16, 15-20 // Ascensión de Xesús –B-
Comentarios e presentación: Asun Gutiérrez.
Música: Dvorák. Sinfonía do Novo Mundo.

2. Lemos hoxe os últimos versículos do evanxeo de
Marcos tal e como os encontramos actualmente
nas nosas biblias.
Este evanxeo acababa originalmente en Mc 16,8, o cal
resulta chocante porque deixaba sen contar as
aparicións do Resucitado e a súa ascensión ao ceo
como fan Mateu e Lucas.
Iso fixo que no século II se engadise un apéndice,
a veces chamado “o final longo de Marcos”.
Aínda que non forme parte da obra primitiva, foi
considerado sempre canónico.

3. E díxolles:
– Ide por todo o mundo e proclamade a Boa Nova
a toda criatura.
O que crea e se bautice, salvarase,
pero o que non crea, condenarase.
A Ascensión de Xesús non é un afastamento ou unha despedida,
senón o comezo dun novo modo da presenza de Xesús.
El é un amor que nunca se retira.
A súa ausencia física abre un tempo novo: o tempo do testemuño.
A mensaxe de Xesús é universal e mira á humanidade enteira.
xa non hai un só pobo elixido, senón que é toda a humanidade a elixida
e destinada a experimentar a salvación de Deus.

4. Aos que crean, acompañaranlles estes sinais: expulsarán demos
no meu nome, falarán en linguas novas, collerán serpes coas
súas mans , aínda que beban veleno, non lles fará dano;
impoñerán as mans aos enfermos e estes curarán.
O evanxelista describe os signos que naquela época e cultura
eran signos palpables da presenza divina.
Hoxe, igual que entón, o anuncio da Boa Nova ha de ir acompañado
de signos de vida e de liberación.
Somos enviados a anunciar a Boa Nova, non a ser profetas de calamidades.
Practicando a arte de acoller, de agarimar, de curar, de amparar.
Porque tenrura, liberación e abeiro era o que as persoas sentían cando
se achegaban a Xesús.
O mesmo que hoxe esperan encontrar nos seus seguidoras e seguidores.

5. Despois de falarlles,
o Señor Xesús foi elevado ao ceo
Xesús segue trastocando a escala de valores do mundo.
Sobe Xesús, e con El sobe a condición humana.
Sobe Xesús, e sobe a nosa esperanza nun mundo mellor, máis humano.
Sobe Xesús, e sobe o noso espírito de servizo, o altruísmo, a solidaridade...
Sobe Xesús, e baixan o egoísmo, a prepotencia, a indiferenza,
a ambición, a explotación.
Como Xesús, teñamos os ollos sempre alzados ao ceo, pisando forte a terra
e arrimando o ombreiro á tarefa que nos deixou:
a construción do Reino, que é promesa... e realidade gozosa.

6. e sentou á dereita de Deus.
O evanxelista utiliza unha imaxe gráfica.
Xesús Resucitado non ocupa un lugar físico
nin se encontra en ninguna das dimensións que coñecemos.
O importante é que Xesús segue vivindo a mesma vida do Pai,
o que é para nós motivo de alegría e de esperanza.
O que é realidade para Xesús, é realidad para nós, que tamén estamos chamados a ir
ao ceo, con El, a carón do Pai.
Con que actitude e con que sentimiento espero ese momento:
con angustia, con certa incredulidade, con alegría, con anhelo..?

7. Eles saíron a predicar por
todas partes e o Señor
cooperaba con eles,
confirmando a palabra cos
sinais que os acompañaban.
Xesús déixanos o encargo de amosar, coas nosas palabras e a nosa vida, o modelo
que nos deixou: a súa humanidade profunda, a súa personalidade sensible, a súa
mirada misericordiosa, a súa capacidade de servir con liberdade e solidariedade e a
coherencia que ha de existir entre o que se anuncia e o que se practica. É a misión
de todos os seus seguidores e seguidoras, sen excepción, facer presente a súa
presenza no mundo, comunicar a Boa Nova, ser Boa Nova.
Xesús segue cooperando connosco: “Sabede que eu estou convosco todos os días ata
o fin do mundo” (Última frase do evanxeo de Mateu).

8. Facede discípulos meus, non mestres;
Facede persoas, non escravos;
Facede camiñantes, non xente asentada,
facede servidores, non xefes. Facede irmáns.
Facede buscadores da verdade, non amos de certezas,
Facede poetas, non pragmáticos.
Facede persoas arriscadas, non espectadores. Facede irmáns.
Facede profetas, non cortesáns,
Facede xente inqueda, non satisfeita;
Facede persoas libres, non leguleias;
Facede xente evanxélica, non agoreira. Facede irmáns.
Facede artistas, non soldados,
Facede testemuñas, non inquisidores.
Facede amigos de camiño. Facede irmáns.
Facede persoas de encontro, con entrañas e tenrura, con promesas
e esperanzas, con presenza e paciencia, con misión e envío. Facede irmáns.
Facede discípulos meus; dádelles todo o que eu vos dei e sentídevos irmáns.
Ulibarri Fl.