2. Ao final da Derradeira Cea, os discípulos comezan aAo final da Derradeira Cea, os discípulos comezan a
intuír que Xesús xa non estará moito tempo con eles.intuír que Xesús xa non estará moito tempo con eles.
A saída precipitada de Xudas, o anuncio de que PedroA saída precipitada de Xudas, o anuncio de que Pedro
o negará moi pronto,o negará moi pronto,
as palabras de Xesús falando da súa próxima partida,as palabras de Xesús falando da súa próxima partida,
deixaron a todos desconcertados e abatidos.deixaron a todos desconcertados e abatidos.
Que vai ser de eles?Que vai ser de eles?

3. Xesús capta a súa tristura e a súaXesús capta a súa tristura e a súa
turbación.turbación.
O seu corazón conmóvese.O seu corazón conmóvese.
Esquecéndose de si mesmo e do que lleEsquecéndose de si mesmo e do que lle
espera,espera,
Xesús trata de animalos:Xesús trata de animalos:
””Que non se agoníe o voso corazón;Que non se agoníe o voso corazón;

4. Máis tarde, no curso da conversa,Máis tarde, no curso da conversa,
Xesús failles esta confesión:Xesús failles esta confesión:
““Eu son o camiño, a verdade e a vida.Eu son o camiño, a verdade e a vida.
Ninguén vai ao Pai, senón por min”Ninguén vai ao Pai, senón por min”..
Non o han de esquecer nunca.Non o han de esquecer nunca.

5. ““Eu son o camiño”Eu son o camiño”..
OO problema de non poucos non é que vivenproblema de non poucos non é que viven
extraviados ou descamiñados.extraviados ou descamiñados.
Sinxelamente, viven sen camiño, perdidos nunhaSinxelamente, viven sen camiño, perdidos nunha
especie de labirinto: andando e desandando os milespecie de labirinto: andando e desandando os mil
camiños que, desde fóra, lles van indicando ascamiños que, desde fóra, lles van indicando as
consignas e modas do momento.consignas e modas do momento.

6. E, que pode facer unE, que pode facer un
home ou unha mullerhome ou unha muller
cando se encontracando se encontra
sen camiño?sen camiño?
A que se podeA que se pode
dirixir?dirixir?
A onde podeA onde pode
acudir?acudir?
Se se achega aSe se achega a
Xesús, o queXesús, o que
encontraráencontrará
non é unha relixión,non é unha relixión,
senón un camiñosenón un camiño

7. Ás veces, avanzará con fe;Ás veces, avanzará con fe;
outras veces, encontraráoutras veces, encontrará
dificultades; incluso poderádificultades; incluso poderá
retroceder, pero está noretroceder, pero está no
camiño acertado que conducecamiño acertado que conduce
ao Pai.ao Pai.
Esta é a promesa de Xesús.Esta é a promesa de Xesús.

8. ““EuEu son a verdade”son a verdade”..
Estas palabras encerran unha invitaciónEstas palabras encerran unha invitación
escandalosa aos oídos modernos.escandalosa aos oídos modernos.
Non todo se reduce á razón.Non todo se reduce á razón.
A teoría científica non contén toda a verdade.A teoría científica non contén toda a verdade.

9. O misterio último da realidad non se deixaO misterio último da realidad non se deixa
atrapar polas análises máis sofisticadas.atrapar polas análises máis sofisticadas.
O ser humano ha de vivir ante o misterioO ser humano ha de vivir ante o misterio
último da realidade.último da realidade.

10. XesúsXesús
preséntase comopreséntase como
camiño quecamiño que
conduce econduce e
achega a eseachega a ese
Misterio último.
Deus non se
impón.
Non forza a
ninguén con
probas nin
evidencias.

11. O Misterio último é silencio eO Misterio último é silencio e
atracción respectuosa.atracción respectuosa.
Xesús é o camiño que nos podeXesús é o camiño que nos pode
abrir a súa Bondade.abrir a súa Bondade.

12. ““Eu son a vida”Eu son a vida”..
Xesús pode ir transformando a nosa vida.Xesús pode ir transformando a nosa vida.
Non como o mestre afastado que deixou unNon como o mestre afastado que deixou un
legado de sabedoría admirable á humanidade,legado de sabedoría admirable á humanidade,
senón como alguén vivo que, desde o mesmosenón como alguén vivo que, desde o mesmo
fondo de noso ser, nos infunde un xermefondo de noso ser, nos infunde un xerme
de vida nova.de vida nova.

13. Esta acción de XesúsEsta acción de Xesús
en nós prodúceseen nós prodúcese
case sempre de formacase sempre de forma
discreta e calada.discreta e calada.
O mesmo crente sóO mesmo crente só
intúe unha presenzaintúe unha presenza
imperceptible.imperceptible.
Ás veces, con todo,Ás veces, con todo,
invádenos a certeza, ainvádenos a certeza, a
alegría incontenible, aalegría incontenible, a
confianza total: Deusconfianza total: Deus
existe, ámanos, todo éexiste, ámanos, todo é
posible, incluso a vidaposible, incluso a vida
eterna.eterna.

14. Nunca
entenderemos a fe
cristiá se non
acollemos a Xesús
como o camiño,
a verdade e
a vida.

15. O CAMIÑO
Ao final da Derradeira Cea, os discípulos comezan a intuír que Xesús xa non estará moito tempo
con eles. A saída precipitada de Xudas, o anuncio de que Pedro o negará moi pronto, as palabras de Xesús
falando de súa próxima partida, deixaron a todos desconcertados e abatidos. Que vai ser deles?
Xesús capta a súa tristura e a súa turbación. O seu corazón conmóvese. Esquecéndose de si
mesmo e do que lle espera, Xesús trata de animalos:”Que non se agoníe o voso corazón; crede en Deus e crede
tamén en min”. Máis tarde, no curso da conversa, Xesús failles esta confesión: “Eu son o camiño, a verdade e a
vida. Ninguén vai ao Pai, senón por min”. Non o han de esquecer nunca.
“Eu son o camiño”. O problema de non poucos non é que viven extraviados ou descamiñados.
Sinxelamente, viven sen camiño, perdidos nunha especie de labirinto: andando e desandando os mil camiños
que, desde fóra, lles van indicando as consignas e modas do momento.
E, que pode facer un home ou unha muller cando se encontra sen camiño? A quen se pode dirixir?
A onde pode acudir? Se se achega a Xesús, o que encontrará non é unha relixión, senón un camiño. Ás veces,
avanzará con fe; outras veces, encontrará dificultades; incluso poderá retroceder, pero está no camiño
acertado que conduce ao Pai. Esta é a promesa de Xesús.
“Eu son a verdade”. Estas palabras encerran unha invitación escandalosa aos oídos modernos.
Non todo se reduce á razón. A teoría científica non contén toda a verdade. O misterio último da realidade non se
deixa atrapar polas análises máis sofisticadas. O ser humano ha de vivir ante o misterio último da realidade
Xesús preséntase como camiño que conduce e achega a ese Misterio último. Deus non se impón.
Non forza a ninguén con probas nin evidencias. O Misterio último é silencio e atracción respectuosa. Xesús é o
camiño que nos pode abrir a súa Bondade.
“Eu son a vida”. Xesús pode ir transformando a nosa vida. Non como o mestre afastado que deixou
un legado de sabedoría admirable á humanidade, senón como alguén vivo que, desde o mesmo fondo do noso
ser, nos infunde un xerme de vida nova.
Esta acción de Xesús en nós prodúcese case sempre de forma discreta e calada. O mesmo crente
só intúe unha presenza imperceptible. Ás veces, con todo, invádenos a certeza, a alegría incontenible, a
confianza total: Deus existe, ámanos, todo é posible, incluso a vida eterna. Nunca entenderemos a fe cristiá se
non acollemos a Xesús como o camiño, a verdade e a vida.
José Antonio Pagola