DOMINGO B

1. Música:Cerca de Ti,Señor;Present:;B. Areskurrinaga HC;Euskaraz:D.Amundarain
José Antonio Pagola
Rede
evanxelizadora BUENAS NOTICIAS
Difunde a confianza en Deus, noso Salvador.
Pásao.
2 de novembro de 2014
Conmemoración dos Defuntos
Marcos 5, 33-39; 16,1-6
NAS
MANSDE DEUS

2. Os homes de hoxe
non sabemos que
facer coa morte.
Ás veces, o único
que se nos ocorre
é ignorala e non
falar dela.
Esquecer canto
antes ese triste
suceso, cumprir
os trámites
relixiosos ou civís
necesarios e
volver de novo á
nosa vida cotidiá.

3. Pero tarde o cedo, a morte
vai visitando os nosos
fogares arrancándonos os
nosos seres máis queridos.

4. Como reaccionar daquelaComo reaccionar daquela
ante esa morte que nosante esa morte que nos
arrebata para sempre aarrebata para sempre a
nosa nai?nosa nai?
Que actitude adoptar anteQue actitude adoptar ante
o esposo querido que noso esposo querido que nos
di o seu último adeus?di o seu último adeus?
Que facer ante o baleiro que van deixando naQue facer ante o baleiro que van deixando na
nosa vida tantos amigos e amigas?nosa vida tantos amigos e amigas?

5. Como relacionarnos con el?
A morte é unhaA morte é unha
porta que traspasaporta que traspasa
cada persoa encada persoa en
solitario.solitario.
Unha vez pechadaUnha vez pechada
a porta, o mortoa porta, o morto
ocúltasenos paraocúltasenos para
sempre.sempre.
Non sabemos queNon sabemos que
foi del.foi del.
Ese ser tan querido e achegado pérdesenosEse ser tan querido e achegado pérdesenos
agora no misterio insondable de Deus.agora no misterio insondable de Deus.

6. Os seguidores de Xesús non nosOs seguidores de Xesús non nos
limitamos a asistir pasivamentelimitamos a asistir pasivamente
ao feito da morte.ao feito da morte.
Confiando en Cristo resucitado,Confiando en Cristo resucitado,
acompañámolo con amor e coaacompañámolo con amor e coa
nosa pregaria nese misteriosonosa pregaria nese misterioso
encontro con Deusencontro con Deus.

7. Na liturxia cristiáa liturxia cristiá
polos defuntos non haipolos defuntos non hai
desolación, rebelióndesolación, rebelión
ou desesperanza.ou desesperanza.
No seu centro só unhaNo seu centro só unha
oración de confianza:oración de confianza:
““Nas túas mans, PaiNas túas mans, Pai
de bondade, confiamosde bondade, confiamos
a vida do noso sera vida do noso ser
queridoquerido””

8. Que sentido poden ter hoxe entre nós eses funeraisQue sentido poden ter hoxe entre nós eses funerais
nos que nos reunimos persoas de diferentenos que nos reunimos persoas de diferente
sensibilidade ante o misterio da morte?sensibilidade ante o misterio da morte?
Que podemos facer xuntos: crentes, menos crentes,Que podemos facer xuntos: crentes, menos crentes,
pouco crentes e tamén increntes?pouco crentes e tamén increntes?

9. Ao longo destes anos, temos cambiadoAo longo destes anos, temos cambiado
moito por dentro.moito por dentro.
Fixémonos máis críticos, pero tamén máisFixémonos máis críticos, pero tamén máis
fráxiles e vulnerables; somos máis incrédulos,fráxiles e vulnerables; somos máis incrédulos,
pero tamén máis inseguros.pero tamén máis inseguros.

10. Non nos resulta fácil crer, pero
é difícil non crer.
Vivimos cheos de dúbidas e incertezas, mais
non sabemos encontrar unha esperanza.

11. Ás veces, adoito invitar aosÁs veces, adoito invitar aos
que asisten a un funeral aque asisten a un funeral a
facer algo que todosfacer algo que todos
podemos facer, cada unpodemos facer, cada un
desde a súa pequena fe.desde a súa pequena fe.
Dicirlle desde dentro aoDicirlle desde dentro ao
noso ser querido unhasnoso ser querido unhas
palabras que expresen opalabras que expresen o
noso amor a el e a nosanoso amor a el e a nosa
invocación humilde a Deus:invocación humilde a Deus:

12. “Seguímoste
querendo, pero xa non
sabemos como
encontrarnos contigo
nin que facer por ti.
A nosa fe é débil e non
sabemos rezar ben.
Pero confiámoste ao
amor de Deus,
deixámoste nas súas
mans.

13. Ese amor deEse amor de Deus é hoxe para ti un lugar
máis seguro quemáis seguro que todo o que nós che podemos
ofrecer.
Goza da vida plena.
Deus quérete como nós non
te soubemos querer.
Un día volverémonos ver”.

14. NAS MANS DE DEUS
O homes de hoxe non sabemos que facer coa morte. Ás veces, o único que se nos ocorre é ignorala
e non falar dela. Esquecer canto antes ese triste suceso, cumprir os trámites relixiosos ou civís necesarios e
volver de novo á nosa vida cotidiá.
Pero tarde o cedo, a morte vai visitando os nosos fogares arrancándonos os nosos seres máis
queridos. Como reaccionar daquela ante esa morte que nos arrebata para sempre a nosa nai? Que actitude
adoptar ante o esposo querido que nos di o seu último adeus? Que facer ante o baleiro que van deixando na nosa
vida tantos amigos e amigas?
A morte é unha porta que traspasa cada persoa en solitario. Unha vez pechada a porta, o morto
ocúltasenos para sempre. Non sabemos que foi del. Ese ser tan querido e achegado pérdesenos agora no
misterio insondable de Deus. Como relacionarnos con el?
Os seguidores de Xesús non nos limitamos a asistir pasivamente ao feito da morte. Confiando en
Cristo resucitado, acompañámolos con amor e coa nosa pregaria nese misterioso encontro con Deus. Na liturxia
cristiá polos defuntos non hai desolación, rebelión ou desesperanza. No seu centro só unha oración de
confianza: “Nas túas mans, Pai de bondade, confiamos a vida do noso ser querido”.
Que sentido poden ter hoxe entre nós eses funerais nos que nos reunimos personas de diferente
sensibilidade ante o misterio da morte? Que podemos facer xuntos: crentes, menos crentes, pouco crentes e
tamén increntes?
Ao longo destes anos, cambiamos moito por dentro. Fixémonos máis críticos, pero tamén máis
fráxiles e vulnerables; somos máis incrédulos, pero tamén máis inseguros. Non nos resulta fácil crer, pero é
difícil non crer. Vivimos cheos de dúbidas e incertezas, pero non sabemos encontrar unha esperanza.
Ás veces, adoito invitar aos que asisten a un funeral a facer algo que todos podemos facer, cada un
desde a súa pequena fe. Dicirlle desde dentro ao noso ser querido unhas palabras que expresen o noso amor a
el e a nosa invocación humilde a Deus:
“Seguímoste querendo, pero xa non sabemos como encontrarnos contigo nin que facer por ti. A
nosa fe é débil e non sabemos rezar ben. Pero confiámoste ao amor de Deus, deixámoste nas súas mans. Ese
amor de Deus é hoxe para ti un lugar máis seguro que todo o que nós che podemos ofrecer. Goza da vida plena.
Deus quérete como nós non te soubemos querer. Un día volverémonos ver”.
José Antonio Pagola