1. Presentación: B. Areskurrinaga HC
Euskaraz. D. Amundarain
Música: Jauregi. Tú me coñeces.
21 xuño 2015
12º Tempo Ordinario
Marcos 4, 35-40
Por que somos
tan covardes?

2. «Por que sodes tan
covardes?
Aínda non tedes fe?».
Estas dúas preguntas
que Xesús dirige aos
seus discípulos non
son, para o
evanxelista Marcos,
unha anécdota do
pasado.
Son as preguntas que
han de escoitar os
seguidores de Xesús
no medio das súas
crises.

3. As preguntas que nos
temos que facer
tamén hoxe:
Onde está a raíz da
nosa covardía?
Por que temos medo
ante o futuro?
É porque nos falta fe en
Xesucristo?

4. O relato é breve.
Todo comeza cunha orde de
Xesús:
«Vamos á outra beira».
Os discípulos saben que na
outra beira do lago Tiberíades
está o territorio pagán da
Decápole.
Un país diferente e estraño.
unha cultura hostil á súa
relixión e crenzas.

5. De súpeto levántase unha forte tempestade, metáforaDe súpeto levántase unha forte tempestade, metáfora
gráfica do que sucede no grupo de discípulos.gráfica do que sucede no grupo de discípulos.
O vento furacanado, as ondas que rompen contra a barca, aO vento furacanado, as ondas que rompen contra a barca, a
auga que comeza a invadilo todo, expresan ben a situación:auga que comeza a invadilo todo, expresan ben a situación:
Que poderán os seguidores de Xesús ante a hostilidade doQue poderán os seguidores de Xesús ante a hostilidade do
mundo pagán? Non só está en perigo a súa misión, senónmundo pagán? Non só está en perigo a súa misión, senón
incluso a supervivencia mesma do grupo.incluso a supervivencia mesma do grupo.

6. Espertado polos seus discípulos, Xesús intervén, oEspertado polos seus discípulos, Xesús intervén, o
vento cesa e sobre o lago vén unha gran calma.vento cesa e sobre o lago vén unha gran calma.
O sorprendente é que os discípulosO sorprendente é que os discípulos «quedan«quedan
espantados».espantados». Antes tiñan medo á tempestadee.Antes tiñan medo á tempestadee.
Agora parecen temer a Xesús.Agora parecen temer a Xesús.

7. Non obstante, algo decisivo se produciu neles: recorreronNon obstante, algo decisivo se produciu neles: recorreron
a Xesús; puideron experimentar nel unha forza salvadoraa Xesús; puideron experimentar nel unha forza salvadora
que non coñecían; comezan a preguntarse pola súaque non coñecían; comezan a preguntarse pola súa
identidade.identidade.
Comezan a intuír que con El todo é posible.Comezan a intuír que con El todo é posible.

8. O cristianismo encóntrase hoxe no medio
dunha «forte tempestade» e o medo comeza
a apoderarse de nós.
Non nos atrevemos a pasar á «outra beira».

9. A cultura moderna resúltanos un
país estraño e hostil.
O futuro dános medo.
A creatividade parece prohibida.
Algúns cren máis seguro mirar
cara a atrás para mellor ir para
adiante.

10. Xesús pódenos sorprender a todos.Xesús pódenos sorprender a todos.
O Resucitado ten forza para inaugurar unha fase nova naO Resucitado ten forza para inaugurar unha fase nova na
historia do cristianismo.historia do cristianismo.
Só se nos pide fe. Unha fe que nos libere de tanto medo eSó se nos pide fe. Unha fe que nos libere de tanto medo e
covardía, e nos comprometa a camiñarcovardía, e nos comprometa a camiñar
tras as pegadas de Xesús.tras as pegadas de Xesús.

11.
POR QUE SOMOS TAN COVARDES?
«Por que sodes tan covardes? Aínda non tedes fe?». Estas dúas preguntas que Xesús
dirixe aos seus discípulos non son, para o evanxelista Marcos, unha anécdota do pasado. Son as
preguntas que han de escoitar os seguidores de Xesús no medio das súas crises. As preguntas que
nos temos que facer tamén hoxe: Onde está a raíz da nosa covardía? Por que temos medo ante o
futuro? É porque nos falta fe en Xesucristo?
O relato é breve. Todo comeza cunha orde de Xesús: «Vamos á outra beira». Os
discípulos saben que na outra beira do lago de Tiberíades está o territorio pagán da Decápole. Un
país diferente e estraño. Unha cultura hostil á súa relixión e crenzas.
De súpeto levántase unha forte tempestade, metáfora gráfica do que sucede no grupo de
discípulos. O vento furacanado, as ondas que rompen contra a barca, a auga que comeza a invadilo
todo, expresan ben a situación: Que poderán os seguidores de Xesús ante a hostilidade do mundo
pagán? Non só está en perigo a súa misión, senón incluso a supervivencia mesma do grupo.
Espertado polos seus discípulos, Xesús intervén, o vento cesa e sobre o lago vén unha
gran calma. O sorprendente é que os discípulos «quedan espantados». Antes tiñan medo á
tempestade. Agora parecen temer a Xesús. Non obstante, algo decisivo se produciu neles:
recorreron a Xesús; puideron experimentar nel unha forza salvadora que non coñecían; comezan a
preguntarse pola súa identidade. Comezan a intuír que con El todo é posible.
O cristianismo encóntrase hoxe no medio dunha «forte tempestade» e o medo comeza a
apoderarse de nós. Non nos atrevemos a pasar á «outra beira». A cultura moderna resúltanos un
país estraño e hostil. O futuro dános medo. A creatividade parece prohibida. Algúns cren máis
seguro mirar cara a atrás para mellor ir para adiante.
Xesús pódenos sorprender a todos. O Resucitado ten forza para inaugurar unha fase
nova na historia do cristianismo. Só se nos pide fe. Unha fe que nos libere de tanto medo e
covardía, e nos comprometa a camiñar tras as pegadas de Xesús.
José Antonio Pagola