1. Bendito o que vén
no nome do Señor!

2. Leváronlle o burriño, cubrírono cos seus mantos e Xesús
montou nel. Moitos estendían no camiño os seus mantos, outros
ramas cortadas nas chousas.

3. Os que ían diante e detrás gritaban:
Hosanna! Bendito o que vén no nome do Señor!
Bendito o reino que chega, o do noso pai David!
Hosanna nas alturas! ( Mc 11, 1-10)

4. Ese é o grito da multitude
que acompañaba a Xesús.
El era en verdade
o enviado de Deus.
Con este grito acollíase
ao peregrino por excelencia.
Ao que viña ofrecer
o camiño para a santidade.

5.  Afirmábase a dignidade real de Xesús,
presentado como o Mesías de Deus
esperado polas xentes.
 Sublíñase a humildade e a mansedume
dos pobres, que haberían de formar
o núcleo do pobo de Deus.
 Xesús entraba na cidade sobre a montura
que usaban os antigos príncipes da súa terra.

6. Xesús é o peregrino que acode á cidade santa
para celebrar a festa de Pascua.
Pero de súpeto, o peregrino revélase
como más importante que o santuario.
É a manifestación da graza e da misericordia de Deus.

7. É o grito da multitude que
acompaña a Xesús.
Un grito que recolleu
a liturxia e que se repite
cada día en todos os
ángulos da terra.
Recoñecer a Xesús como o «enviado» de
Deus é a clave da fe cristiá.

8. Os homes bendicen a Deus e Deus bendice os homes.
Proclamar como «bendito» a Xesús é recoñecer
a súa dignidade divina e o súa proximidade humana.

9. Viña daquela, vén agora
e estará vindo polos séculos.
 Vén nas súas palabras.
 Nos signos sacramentais.
 E na presenza dos pobres.

10. Xesús non viña condenar o pobo.
Viña entregarse por el.
Viña e vén
proclamar
a Palabra de Deus
e a revelar
a misericordia de Deus.

11. Señor Xesús,
ti chegas a nós
con xestos de paz,
recoñecémoste como
Mesías e Señor.
Que a túa vinda
sexa para nós fonte de
salvación.
Amén.

12. José Román Flecha Andrés
Palabra del Señor, Salamanca , Editorial.Secretariado Trinitario,2007
Presentación: Antonia Castro Panero
Música: Pueri Hebraeorum