ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 1ΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ

1. «Ο Έβρος που ενώνει. Αίνος-
Αλεξανδρούπολη»

2.  Η Αίνος , μία από τις αρχαιότερες
πόλεις της Θράκης είναι κτισμένη
πάνω σε τέσσερις λόφους στην
αριστερή όχθη του ποταμού
Έβρου, κοντά στη λιμνοθάλασσα
που στην αρχαιότητα
ονομαζόταν Στεντορίς και στα
παράλια του Μέλανα κόλπου, στο
Θρακικό πέλαγος.

5. Η πόλη βρίσκεται πάνω σε μια
λωρίδα ξηράς η οποία
προεξέχει προς τα δυτικά και
περιβάλλεται νότια, βόρεια και
δυτικά από λιμνοθάλασσες.

8.  Ο ποταμός Έβρος, το μεγαλύτερο από όλα τα
ποτάμια του Βορείου Αιγαίου και της Θράκης,
εξαιτίας του μέγιστου όγκου των υδάτων του
αποτέλεσε τη σημαντικότερη αιτία ανάπτυξης της
Αίνου. Πηγάζει από τη Ρίλα , το όρος Σκάμιο και
διαρρέοντας τη μεγάλη πεδιάδα που σχηματίζεται
ανάμεσα στα βουνά του Αίμου και της Ροδόπης με
ένα ρου 490 χλμ. δημιουργεί ένα μεγάλο ΔΕΛΤΑ
στην περιοχή της Αίνου το «ΑΙΝΗΣΙΟΝ ΔΕΛΤΑ». Το
ποτάμι από την αρχαιότητα αποτέλεσε μεγάλη
υδάτινη εμπορική οδό, αφού ήταν πλωτό στο
μεγαλύτερο μέρος του και αποτελούσε την
εναλλακτική διαδρομή για το εμπόριο από τη
Μαύρη θάλασσα στο Αιγαίο.

12. Οι αλυκές της Αίνου
αποτέλεσαν κύρια αιτία για
την ευημερία των κατοίκων
της, αφού χάρη σ` αυτές
έκαναν εξαγωγή αλατιού
σε ολόκληρη τη Θράκη και
τη Μακεδονία.

17.  Η λιμνοθάλασσα που έχει μετατραπεί σήμερα σε βάλτο ,
ονομαζόταν από τους κατοίκους της Αίνου ΠΟΝΤΙΣΜΕΝΗ
και ήταν παλαιότερα το λιμάνι της πόλης.

33.  Η πόλη αναφέρεται στον Όμηρο ως σύμμαχος των
Τρώων. Αρχικά ονομαζόταν Πολτι(υ) μβρία ή
Πολτι(υ)ομβρία από τον Πόλτι (υ), μυθικό βασιλιά
της Θράκης και οικιστή της πόλης. Ο Ηρόδοτος
την ονομάζει Αιολίδα λόγω του εποικισμού της
κατά τον 7ο αιώνα από Αιολείς της Κύμης, της
Λέσβου και της Αλωπεκοννήσου. Κατά τον 5ο και 4ο
αιώνα π.Χ η Αίνος γίνεται μέλος της Αθηναϊκής
Συμμαχίας, κατόπιν περιέρχεται στα χέρια του
Φιλίππου και στη συνέχεια στους επιγόνους του Μ.
Αλεξάνδρου, αρχικά τους Σελευκίδες και έπειτα
τους Πτολεμαίους.

34.  Το 205 π.Χ κυριεύτηκε από τους Ρωμαίους, ενώ
κατά τους βυζαντινούς χρόνους ανήκε στο Θέμα
της Θράκης και στην επαρχία της Ροδόπης.Το 1354
μ.Χ πέρασε στα χέρια του Γενουάτη Φραγκίσκου
Γατελούζου, ενώ το 1456 μ.Χ κυριεύθηκε από τους
Οθωμανούς Τούρκους. Ήδη από το 1453 είχε
περιέλθει στην κυριαρχία του Γενουάτη άρχοντα
της Ίμβρου Δόρια ο οποίος πλήρωνε στον Μωάμεθ
τον Β΄ 2000 δουκάτα. Κατά την οθωμανική περίοδο
διοικητικά ήταν καζάς και ανήκε στο σαντζάκι του
Δεδέαγατς το οποίο ανήκε στο βιλαέτι της
Αδριανούπολης.

35.  Εκκλησιαστικά ήταν έδρα Μητρόπολης
περιλαμβάνοντας 17 κοινότητες με 10.057 άτομα. Μέχρι
το τέλος του 19ου αιώνα λόγω της εξαιρετικής εμπορικής
κίνησης ως κέντρου του διαμετακομιστικού εμπορίου
και ως μοναδικού επινείου της Θράκης, η Αίνος
διατήρησε την ευημερία της. Απόδειξη αυτής οι
εκκλησίες της, το ναυτικό της, οι ασχολίες των
κατοίκων της ( αγγειοπλάστες, γεωργοί, κηπουροί) που
ήταν οργανωμένοι σε συντεχνίες. Το 1878 άρχισε η
παρακμή της, όταν αποφασίστηκε η σιδηροδρομική
σύνδεση με το γειτονικό Δεδέαγατς ( Αλεξανδρούπολη )
η οποία έστρεψε το εισαγωγικό και το εξαγωγικό
εμπόριο της Θράκης στη νέα πόλη. Ταυτόχρονα άρχισε
η ανάπτυξη του Δεδέαγατς με αποτέλεσμα πολλοί
Αινίτες να εγκατασταθούν σε αυτό.

36.  Σημαντική υπήρξε η συμβολή των Αινιτών
στην ελληνική επανάσταση και ιδιαίτερα του
Χατζή Αντώνη Βισβίζη και της γυναίκας του
Δόμνας.
 Δόμνα Βιζβίζη

37.  Μετά την ήττα της οθωμανικής
αυτοκρατορίας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο
κατά τη διετία 1920-1922 που η Ανατολική
Θράκη τελούσε υπό ελληνική διοίκηση, η
Αίνος υπήχθη στην Αλεξανδρούπολη. Μετά
την ανακωχή των Μουδανιών παραδόθηκε σε
μια διασυμμαχική επιτροπή ( 30-10-1922) η
οποία την παρέδωσε στους Τούρκους. Οι
περισσότεροι κάτοικοί της εγκαταστάθηκαν
στην Αλεξανδρούπολη. Σήμερα είναι η
τουρκική πόλη Enez.

38.  Ασημένιο τετράδραχμο ( 412/411-410/409 ) π.Χ
με κεφαλή του Ερμή στην μπροστινή όψη και
στην πίσω με την παράσταση ενός τράγου με
κηρύκειο μέσα σε έγκυλο τεράγωνο.

95.  Οι κάτοικοι της Αίνου ήταν οργανωμένοι σε
συντεχνίες ( μπαχτσεβάνηδων, ρετζεπέρηδων,
ψαράδων, τσουκαλάδων κλπ )
 Οι συντεχνίες συνέβαλλαν στην ίδρυση των
εκκλησιών. Η συντεχνία των καραβοκυραίων
για παράδειγμα ανέλαβε τα έξοδα για το
χτίσιμο της Αγίας Κυριακής και η συντεχνία
των τσουκαλάδων αυτό του Αγίου Βλασίου.

98.  Από το 1652 φαίνεται να δημιουργήθηκε
ελληνικό σχολείο στην Αίνο με πρωτοβουλία
κάποιας βυζαντινής οικογένειας που είχε
καταφύγει εκεί. Το 1873 μνημονεύονται 4
σχολεία στην Αίνο , ενώ το 1884 λειτουργούσε
σχολή με 30 μαθητές και ένα δάσκαλο, 2
δημοτικά και Παρθεναγωγείο με 80 μαθήτριες
και 1 δάσκαλο σε σύνολο 3000 κατοίκων.