SlideShare ist ein Scribd-Unternehmen logo

Gazeta “Do Rzeczy” Nr 9/2021

•
•
L
LGDPRYM11

Gazeta “Do Rzeczy” Nr 9/2021 - Październik

Regierungs- und gemeinnützige Organisationen
1 von 20
Downloaden Sie, um offline zu lesen
1 Aleksandrów Łódzki - Dalików - Konstantynów Łódzki - Lutomiersk - Parzęczew - Świnice Warckie - Uniejów - Wartkowice - Zgierz Nr 10/2021 październik Muzycy na traktory! Słodko ”jak u mamy” Z wizytą na Podlasiu Szukamy nowych „smaczków” Zmiany w programie „Czyste Powietrze” Dla młodych rybaków najlepszy Sieraków Bulwary uniejowskie nabierają swoich kształtów
2 Antonina Majchrzak ze Sportowej Szkoły Podstawowej nr 3 im. Józefa Jaworskiego w Aleksandrowie Łódz- kim to prawdziwa wojowniczka. Już jako czteroletnia dziewczynka zaczę- ła trenować gimnastykę artystyczną i bardzo szybko odnosiła w tej dyscy- plinie pierwsze sukcesy. Kiedy gim- nastyka przestała dawać satysfakcję Antosi, ta zdecydowała się spróbo- wać swoich sił w lekkiej atletyce i tu równie szybko zaczęły się pojawiać kolejne wyróżnienia. W roku szkol- nym 2020/2021 Antosia uzyskała I miejsce w półfinale Wojewódzkiej Szkolnej Ligi Lekkoatletycznej, II miejsce w Wojewódzkich Drużyno- wych Biegach Przełajowych. W kla- syfikacji U-16 Kobiet skoku w  dal Polskiego Związku Lekkiej Atletyki zajmuje 3 miejsce w tabeli na tego- roczne mistrzostwa Polski. Gdzie obecnie się uczysz? Obecnie uczęszczam do XXX LO w Łodzi. Masz ulubiony przedmiot w szkole? Lubię nauki ścisłe. Jak wygląda twój dzień? W  zasadzie mój dzień od paru dobrych lat wygląda dosyć podobnie. Rano jadę do szkoły, po szkole jadę prosto na trening, bo nie zawsze uda mi się wrócić do domu i po treningu około godziny 19-20 zajmuje się lek- cjami bądź dodatkowymi zajęciami. Czy drugi raz zgłosiłabyś się do Lokalnego Funduszu Stypen- dialnego? Czy taka pomoc jest po- trzebna młodym ludziom? Tak na pewno zgłosiłabym się dru- gi raz. Moim zdaniem takie wsparcie ułatwia dalsze rozwijanie swoich zain- teresowań. Jak zachęciłabyś innych do wzmożonej pracy? Moim zdaniem po osiągnięciu ja- kiegoś sukcesu lub zaplanowanego celu chęci same wzrastają i  chcemy coraz więcej. Natomiast czasami dro- ga do tego nie jest łatwa i trzeba po- święcić wiele czasu, wysiłku i przede wszystkim włożyć w  to serce, aby przyniosło rezultat. Jak to mówią, ciężka praca popłaca, dlatego warto czasem się zmęczyć, bo radość po wy- granej to cudowne uczucie. Decyzja o  zmianie gimnastyki artystycznej na lekką atletykę to był dobry wybór? Sama podjęłaś taką decyzje? Od małego trenowałam gimna- stykę artystyczną 6 dni w  tygodniu, po kilka godzin, dlatego stała się ona częścią mojego życia, nie były to tylko zwykłe treningi i  starty. Czerpałam z  tego ogromną radość i  satysfakcję dopóki czułam, że mogę powalczyć o  wyniki. Wiadomo, nikt nie lubi przegrywać, dlatego kiedy uświado- miłam sobie, że mój zapał w tym spo- rcie nie jest już taki sam jak na począt- ku, a  każdym zawodom towarzyszył stres spowodowany głównie brakami po kontuzjach, zdecydowałam się zre- zygnować i spróbować czegoś innego. Wybrałam lekką atletykę i jak na razie spełniam się w niej całkowicie. Jakie uczucia towarzyszą Ci na chwilę przed startem? Bardzo trudno ująć to w jakiekol- wiek ramy. Zależy to od tego jakie nastawienie mam danego dnia oraz jak ważne zadanie mam do zrobienia. Mogę powiedzieć, że zawsze jest to ra- dość i satysfakcja. Natomiast czasem pojawia się również zdenerwowane oraz niepewność, jeśli np. startuję pierwszy raz po kontuzji. Czy masz jakiś sposób na radze- nie sobie ze stresem przed ważnymi zawodami? Kiedy byłam młodsza i  miałam przed sobą ważne zawody to trakto- wałam to jako kolejną przygodę, nie byłam tego tak naprawdę świadoma. Mam za sobą teraz jedne ważne za- wody, które nie poszły po mojej myśli i właśnie tam nie udało mi się opano- wać stresu spowodowanego niepew- nością po kontuzji. Mój trener popro- siłmnieżebymzaplanowałasobiecały czas w dniu startu i nie tylko go napi- sała, ale także się go trzymała. Bardzo mitopomogłow zachowaniuspokoju i nie przejmowaniu się startem. Czy rywalizacja w  sporcie cię napędza? Zdecydowanie tak. Były momen- ty, w których walczyłam o wygraną ze straconej pozycji i  dzięki rywalizacji potrafiłam się zmobilizować w ostat- nim skoku i wygrać. Czy sport to twoja jedyna pasja? Jestem osobą, która ma wiele za- interesowań jednak sport zajmuje mi tak wiele czasu, że nie starcza mi go już na nic innego. Dlatego uważam, że tak, sport jest moją jedyną pasją. Jakiecechywedługciebiemaoso- ba, która odnosi sukces? Według mnie każdy kto odniósł jakiś sukces wie, ile trzeba włożyć w to pracy. Wymaga to podejmowa- nia trudnych decyzji i rezygnowania z przyjemności np. na rzecz treningu. By osiągnąć sukces takie osoby po- winny być pracowite, ambitne i silne psychicznie. Wymień swoje wady… Jestem niecierpliwa. Rodzice mówią, że za dużo z nimi dyskutuje. Nie lubię słuchać rad innych osób, chociaż często byłyby pomocne. Szybko się denerwuje, ale tak samo szybko mi przechodzi. Wymień swoje zalety… Jestem pracowita, ambitna, punktualna, słowna i uczuciowa. Co Cię denerwuje? Gdy nie uda mi się osiągnąć wy- znaczonego celu oraz kiedy ktoś nie dotrzymuje danego słowa. Czym dla Ciebie jest wolność? Wolność to dla mnie możliwość wyrażania własnych poglądów, uczuć oraz możliwość realizowania siebie Poznaj stypendystów Fundacji PRYM Antonina Majchrzak według własnego planu. Co zabrałabyś na bezludną wyspę? Moich najbliższych, lekarstwa i narzędzia. Bez czego/kogo nie możesz żyć? Bez rodziny, przyjaciół i  treno- wania. Z  jakiego swojego dotychczaso- wego osiągnięcia jesteś najbardziej dumna? Dotychczas moim największym osiągnięciem było uczestnictwo w Ogólnopolskiej Olimpiadzie Mło- dzieży w gimnastyce artystycznej. Kogo najbardziej cenisz, po- dziwiasz? Za co? Najbardziej cenię sobie moich ro- dziców, którzy zawsze mnie wspierają. Oraz moich trenerów za zaangażowa- nie i wysiłek włożony w mój rozwój. Na co twoim zdaniem szkoda czasu? Moim zdaniem szkoda czasu na rozczulaniesięnadporażką,ponieważ trzeba iść dalej by móc zbliżyć się do swoich wyznaczonych celów. Gdybyś mogła zamieszkać w  dowolnym miejscu na Ziemi, gdzie by to było? Chciałabym zamieszkać w  cie- płym kraju nad morzem. O  jakim zawodzie marzyłaś w dzieciństwie? Było ich mnóstwo zaczynając od aktorstwa kończąc na pracy w wojsku. Jakie jest Twoje największe marzenie? Wiadomo, że dla każdego spor- towca największym marzeniem jest start na Igrzyskach Olimpijskich. Jest to też moje marzenie. W przyszłości... W przyszłości chciałabym być po prostu szczęśliwa niezależnie od tego czy uda mi się spełnić moje marzenia. Jak większość chciałabym również założyć rodzinę i mieć pracę, która bę- dzie dawała mi satysfakcję. Ewelina Madejska
3 Od 2 listopada rusza II edycja Certyfikacji „SMAK WSI prze- trwał w naszych produktach”. — Pierwsza edycja jest naszym ogromnym sukcesem. Zgłosiło się do nas wielu chętnych, a spo- śród nich wyłoniono 26 usług, produktów i  wydarzeń, które de- cyzją kapituły zostały nagrodzone certyfikatami świadczącymi o  ich najwyższej jakości, związku z  re- gionem i  tradycją. Dlatego jeste- śmy szczęśliwi, że możemy ogłosić kolejny nabór wniosków o  przy- znanie certyfikatu „SMAK WSI przetrwał w  naszych produktach” — mówi Jolanta Pęgowska, Prezes Zarządu Lokalnej Grupy Działania „PRYM”. Aby uzyskać certyfikat trzeba było spełnić szereg wymogów. Przede wszystkim firma, pro- dukt czy wydarzenie musi znajdo- wać się na terenie jednej z 11 gmin: Aleksandrowa Łódzkiego, Dali- kowa, Konstantynowa Łódzkiego, Lutomierska, Parzęczewa, Pęcz- niewa, Poddębic, Świnic Warckich, Uniejowa, Wartkowic czy Zgierza. Musi charakteryzować się wy- Szukamy nowych „smaczków” Magdalena Stęplewska z  Orłej w 2020 roku, dzięki dotacji z Lo- kalnej Grupy Działania „PRYM” uruchomiła małą cukiernię „Jak u  mamy” w  miejscowości Orła w gminie Parzęczew. Bardzo szyb- ko zdobyła serca i żołądki miesz- kańców pobliskich miejscowości, oferując przeróżne wypieki od ba- beczek, makaroników po kilkupię- trowe torty, które smakują jak te które z miłością wypiekają mamy. — Otwarcie cukierni od bardzo dawna było moim marzeniem, po prostu chciałam wreszcie zawo- dowo robić to co tak na prawdę kocham. Zresztą już jako 14-lat- ka piekłam serniki. Od samego początku w  realizacji tego pomy- słu wspierali mnie moi wspaniali przyjaciele i  oczywiście mama, która wszystkiego mnie nauczyła. Otwarcie cukierni było możliwe dzięki dotacji na podejmowanie działalności gospodarczej, która pozwoliła Pani Magdalenie na za- kup odpowiednich sprzętów oraz wyposażenie cukierenki. — Pracownicy biura bardzo pomogli mi się przejść całą pa- pierologię. Dzięki dotacji miałam możliwość spełnić swoje marzenie i na pewno skorzystałabym z takiej szansy jeszcze raz — dodaje. O jakość produktów Magda dba sama, dlatego wszystkie wypieki, które wychodzą z  jej cukierni są wolne od chemii i wszelkich ulep- szaczy, a bazą są lokalne produkty. — Od wtorku do piątku, już od 7.30 zapraszam na świeżutkie drożdżóweczki, bułki francuskie, pizzerinki i wiele innych smakoły- ków. We wtorki i czwartki można także skusić się na pyszne trady- cyjne pączki i racuchy — wylicza Pani Magdalena. Jednak to nie jedyne słodkości, które są w  ofercie Cukierni „Jak u mamy”. — Piekę na zamówienie różne- go rodzaju ciasta także i świątecz- ne, serniki, makowce, mazurki, baby wielkanocne, ale i  babeczki z  bitą śmietaną i  owocami, cia- steczka bezowe, makaroniki oraz torty. Wszystkich chętnych zapra- szam do kontaktu — zachęca wła- ścicielka cukierni. Pani Magdalena jest mamą trój- ki dzieci. Dzięki uruchomieniu własnej działalności łatwiej jest jej połączyć opiekę nad dziećmi i pra- cę zarobkową. — Na szczęście dzięki temu, że pracuje w  domu jakoś udaje mi się pogodzić pracę z  opieką nad dziećmi. Czasem jest ciężko, ale grunt to dobra organizacja i  na szczęście mam wsparcie dziadków. A, że pieczenie chyba od zawsze było moją pasją to uwielbiam spę- dzać czas w kuchni. Trochę to dla mnie też taka ucieczka od domo- wego harmidru — przekonuje Pani Magdalena Stęplewska. Od niedawna Pani Magdalena oferuje także usługi cateringowe. — Na te usługi jest coraz więk- sze zapotrzebowanie, klienci cenią Słodko ”jak u mamy” sobie dobrą jakość jedzenia bez chemii i ulepszaczy. Kilka tygodni temu przygotowałam polską obia- dokolację dla 30 osobowej grupy zagranicznych gości. Były typowe polskie przystawki, jak śledzie, de- ska wędlin, smalczyk, ogórki kiszo- ne, galantyna, a  na danie główne były zupa grzybowa z kaszą, scha- bowy z kością, kluski śląskie, zrazy wołowe itp. Każde danie przygoto- wywałam sama. Od gości otrzyma- łam brawa, organizatorzy byli bar- dzo zadowoleni, a nic bardziej nie ciszy niż fakt, że komuś smakuje to co się ugotuje — zapewnia. Dzięki współpracy z  Lokalną Grupą Działania „PRYM” w  cu- kierni odbyły się także pierwsze warsztaty cukiernicze dla młodzie- ży ze Szkoły Podstawowej w Cho- ciszewie. — Bardzo miło wspominam te warsztaty, wspaniała młodzież. W  najbliższym czasie planuję wprowadzić do oferty dla szkół i  osób indywidualnych warsztaty ze zdobienia pierników. A  także warsztaty z  pieczenia i  dekoracji prostych, polskich ciastek typu drożdżówki, pierniki, ciastka kru- che. O terminach warsztatów będę informować na moim Fanpage’u  „Jak u  mamy Cukiernia w  Orłej” na Facebooku. Cukiernia „Jak u mamy” w Or- łej 14a otwarta jest od wtorku do piątku w  godz. 7.30-17.00 oraz w soboty od godz. 10.00 do 15.00. Ewelina Madejska soką jakością użytych surowców, materiałów i  samego wykonania oraz wysoką jakością organizacji, obsługi oraz współpracy z kontra- hentami i z klientami. Wykorzystywać zasoby (go- spodarcze, społeczne, przyrodni- cze, historyczne, kulturowe) ob- szaru LSR LGD „PRYM” i RLGD „Z  Ikrą”, wzmacniać poczucie tożsamości społeczności lokalnej, pomagać w  zachowaniu dziedzic- twa kulturowego regionu oraz po- siadać cechy wyróżniające je z  uwagi na ich unikatowość, ory- ginalność, rozpoznawalność, inno- wacyjność. Być w ciągłej sprzedaży zarów- no w przypadku produktów i usług oraz być ogólnie dostępne. Wyda- rzenia wytypowane do certyfika- cji powinny być ogólnodostępne, niekomercyjne i  cykliczne. Każdy z  produktów, usług czy wydarzeń powinien być wytwarzany, realizo- wany i promowany w zgodzie z za- sadą „przyjazny dla środowiska”. Musi spełniać wymogi jakościowe i  normy bezpieczeństwa, obowią- zujące dla danej grupy towarów lub usług, w  świetle aktualnie obowiązujących przepisów prawa. — Kogo szukamy? Przede wszystkim ludzi z  pasją, którzy wiedzą co robią i w to wierzą. Na stronie www.smakwsi.pl znajdzie- cie wnioski oraz regulamin certy- fikacji. Możecie także zapoznać się z pełną listą certyfikowanych pro- duktów, usług i wydarzeń — doda- je Agnieszka Kwiatkowska, prze- wodnicząca Kapituły Certyfikacji Marki Lokalnej. Jakie korzyści niesie ze sobą certyfikat? — Chcemy stworzyć sieć naj- lepszych produktów, usług i  wy- darzeń, które staną się wizytówką naszego regionu. Będziemy inwe- stować w ich promocję, dystrybu- cję i wspólnie wspierać — przeko- nuje Jolanta Pęgowska. Informacja na temat zakończe- nia naboru pojawi się odpowied- nio wcześniej na stronie interneto- wej Smaku Wsi. Wszelkie informacje o zasadach certyfikacji uzyskacie Państwo na naszej stronie internetowej www. smakwsi.pl oraz od poniedziałku do piątku w  godzinach 8-15 pod numerem telefonu 664 450 260. Ewelina Madejska
4 Uproszczenie procedur, podwyż- szenie progów dochodowych dru- giej części programu, brak dotacji na kotły węglowe (od 01.01.2022) rozszerzenie listy urządzeń do dofi- nansowania o kotły na pellet o pod- wyższonym standardzie to zmiany w Programie Czyste Powietrze, które obowiązują od lipca tego roku. Czyste Powietrze to program, któ- ry od kilku lat cieszy się ogromnym powodzeniem. Przeznaczony jest dla właścicieli jednorodzinnych budyn- ków mieszkalnych oraz dla wydzielo- nych w budynkach jednorodzinnych lokali mieszkalnych z wyodrębnioną księgą wieczystą. Dzięki dofinanso- waniu można przeprowadzić ter- momodernizację budynku i  co naj- ważniejsze wymienić nieefektywne źródło ciepła na te nowoczesne. Jedną z  najważniejszych zmian wśród kryteriów jest podwyższenie progów dochodowych. Od 1 lipca 2021 r. roczny dochód beneficjanta nie może przekraczać 100 000 zł. Po- nadto wnioskodawcy zostali podzie- leni na dwie grupy: - Uprawnieni do podstawowego poziomu dofinansowania, wymagane jest podanie na podstawie jakich do- kumentów wyliczono dochód roczny wnioskodawcy, który nie może prze- kraczać 100 000 zł. (Dochód roczny określa się na podstawie: PIT 36, PIT 36L,PIT37,PIT38,PIT39,PITCFC, PIT40A) - Uprawnieni do podwyższonego do- finansowania gdzie przeciętny mie- sięczny dochód na jednego członka rodziny nie przekracza: - 1564 zł w gospodarstwie wielooso- bowym (do 30.06.2021 - 1400 zł) - 2189 zł w  gospodarstwie jedno- osobowym (do 30.06.2021 - 1960 zł) W  tym przypadku zaświadczenie o  dochodzie wydawane jest przez gminę. Na wysokość dotacji ma wpływ po- ziom dofinansowania do którego uprawniony jest beneficjent, oraz za- kres prac składający się na przedsię- wzięcie. Pamiętać należy, że każdy koszt z za- kresu ma swój pułap wysokości dota- cji w postaci dwóch wartości: - Maksymalnej intensywności dofi- nansowania - Maksymalnej kwoty dotacji z  ka- talogu kosztów kwalifikowanych wybrać należy te wchodzące w skład przedsięwzięcia, umożliwi to oblicze- nie sumy dotacji. Wprowadzono tak- że limit dotacji: - Podstawowy poziom dofinanso- wania wymiana źródła ciepła wynosi 25 000 zł + 5 000 zł fotowoltaika. -Podwyższonypoziomdofinanso- wania 32 000 zł + 5 000 zł fotowolta- ika. Przewidziano także dotacje dla beneficjentów, którzy wymienili już źródło ciepła na realizację zadań związanych z  ociepleniem budynku, wymianą stolarki okiennej i drzwio- wej, zakupem i montażem wentylacji mechanicznej oraz wykonaniem do- kumentacji dotyczącej powyższego zakresu do 10 tys. zł, a w przypadku osób uprawnionych do zwiększonego poziomudofinansowaniado15tys.zł. Ważny jest także czas w przypad- ku kwalifikowalności kosztów. Możli- we jest uzyskanie dofinansowania na inwestycje rozpoczęte do 6 miesięcy przed złożeniem wniosku o dofinan- sowanie. Koszty poniesione wcześniej, a także przed datą wskazaną w ogło- szeniu o naborze uznawane są za nie- kwalifikowane (wg poprzednich za- sad najpierw należało złożyć wniosek, dopiero potem ponosić koszty). Wydłużono także termin realizacji przedsięwzięcia, ponieważ od lipca br. maksymalny termin zakończenia realizacji upływa nie później niż 30 miesięcy od daty złożenia wniosku o dofinansowanie. Warto pamiętać, że tylko do końca grudnia 2021 możliwa jest wymiana ogrzewania na kocioł węglowy. W  Programie Czyste Powietrze kwalifikowane są koszty związane ze źródłem ciepła, w przypadku jego instalacji na potrzeby ogrzewania lub ogrzewania i ciepłej wody użytkowej nie kwalifikuje się kosztów źródeł ciepła zainstalowanych wyłącznie do wytwarzania ciepłej wody użytkowej. Nowością jest możliwość uzyska- nia dofinansowania na zakup/montaż kotła na pellet drzewny z  automa- tycznym sposobem podawania pali- wa, o obniżonej emisyjności cząstek stałych o wartości nie większej niż 20 mg/m 3. Źródło ciepła może być zainstalo- wanew budynkugospodarczymjeżeli służy wyłącznie do celów ogrzewania lub ogrzewania i ciepłej wody użytko- wej budynku/lokalu mieszkalnego. Natomiast jeśli dofinansowanie nie obejmuje wymiany źródła ciepła, to źródło ciepła na paliwo stałe znaj- dujące się w  takim budynku/lokalu musi spełniać wymóg co najmniej 5 klasy według normy przenoszącej normę europejską EN 303 5. Zdecydowano się także na zmianę i  uproszczenie dokumentów aplika- cyjnych. Nowa wersja wniosku i za- łączników stwarza brak konieczności podawania szczegółowych danych technicznych, zbierania zaświadczeń, dokumentacji dochodów, w  zastęp- stwie tych dokumentów wystarczą oświadczenia. Ponadto zintegrowano Program Czyste Powietrze z programem „Mój prąd” co daje możliwość jednocze- snego skorzystania z obu programów poprzez złożenie jednego wniosku. Zmienione zostały także wzory dokumentów służących do rozlicze- nia umowy wniosku o płatność, pro- tokołu odbioru robót wykonawcy, protokołu końcowego. Formularz wniosku o  dofinanso- wanie został zmieniony, aby uprościć proces jego wypełniania przez wnio- skodawcę. Wniosek zawiera warunki umowy dotacji oraz oświadczenie woli wnioskodawcy o  chęci jej za- warcia, bez konieczności dodatkowej wizyty Wnioskodawcy w  siedzibie WFOŚiGW. Ponadto beneficjenci ubiegający się o dotację nie będą musieli składać weksla in blanco z klauzulą bez prote- stu jako zabezpieczenia prawidłowe- go wykonania umowy dotacji. Dzięki uproszczeniom i  automa- tyzacji okres oceny wniosków ma zo- stać skrócony z 90 dni roboczych do 30 dni. Ewelina Madejska Zmiany w programie „Czyste Powietrze” ” Szczegóły znajdziecie Państwo na infolinii programu „Czyste Powietrze”: 22 340 40 80 Infolinia dla gmin w sprawie programu „Czyste Powietrze”: 22 340 40 90 na stronie internetowej czystepowietrze.gov.pl oraz poprzez kontakt mailowy: czystepowietrze@nfosigw.gov.pl, stopsmog@nfosigw.gov.pl ”
5 październik Nr 10/2021 Można założyć, że traktor na wsi widział już każdy i nie stanowi żad- nej większej atrakcji – no chyba, że dla gawronów, które na widok cią- gnika na polu zlatują się tłumnie jak łowcy okazji do marketu w  Black Friday. Jednak ciągnik w  aranżacji wędkarskiej z wanną jako przyczepą czy przystrojony maskotkami to już nie lada atrakcja i dla małych i dla dużych... ludzi oczywiście. Tak właśnie było 26 września w Kowalewicach podczas „Zlotu cią- gników fabrycznych i samów”. Impre- zy z ciągnikiem w roli głównej należą już w sołectwie do tradycji, a mimo to inwencja organizatorów z roku na rok zdecydowanie się rozkręca. Imprezę rozpoczęła parada cią- gników i  samów, czyli traktorów własnej produkcji, jak zdążył mi - „miastowej” skrupulatnie wyjaśnić jeszcze przed imprezą sołtys Ko- walewic Krzysztof Michalak. Para- dę, specjalnie przystrojonych na tę okazję pojazdów, poprowadzili mo- tocykliści z  klubu „Duchy Wiatru” z Ozorkowa. Traktory stanęły na polu w  szyku iście bojowym. Właściciele z  chęcią opowiadali o  swoich pojaz- dach. Dzieci korzystały z okazji, żeby zasiąść za kierownicą ciągnika, ba… żeby tylko dzieci! Muzycy - Marta Bednarek (skrzypce) i  Marcin Sewe- ryński(saksofon)nieoparlisiępokusie, żeby na traktorze zagrać! I tutaj pragnę wszystkichuspokoić.Podczastegohap- peningu żaden traktor, a co ważniejsze muzyk, nie ucierpiał, choć wymagało tozdolnościprawiekaskaderskich. Muzycy na traktory! Były wszelkie atrakcje, jakie każda udana impreza posiadać powinna. Pogodadopisała,frekwencjarównież, a pyszne jedzenie i napoje zaspokoiły najwybredniejsze gusta. Humor tak- że był gwarantowany, szczególnie że najodważniejsi z mieszkańców sołec- twa przygotowali specjalny program kabaretowy, wcielając się w  znane wszystkim postacie z  telewizji. Był DJ Mario, Genowefa Pigwa, Super- man - co prawda chodzący o lasce, ale zawsze to superbohater, Mariolka z  kabaretu Paranienormalni i  Piotr Żyła, który wyskoczył na chwilę do Kowalewic. Dzieci grały w  siatkówkę i  brały udział w  przejażdżkach oryginalny- mi przyczepami ciągniętymi przez traktory. Dariusz Czwartek woził go- ści bryczką. Na terenie imprezy wy- lądowała nawet motoparalotnia. Nie mogło zabraknąć występów muzycz- nych. Dla uczestników zlotu, wśród których znaleźli się m.in. wychowan- kowie Domu Dziecka z Grotnik, za- grali już wyżej wspomniani muzycy oraz zespół „Wesołe Kowalewiczan- ki” wraz z Maciejem Janeckim, który przygrywał im na akordeonie. Imprezy organizowane przez so- łectwo Kowalewice zawsze cieszą się dużą popularnością. Nie brak im po- mysłów i luźnego podejścia. Pamięta- cie ich ostatni pokaz młócenia zboża podczas obchodów Jubileuszu 600-le- cia nadania praw miejskich Parzęcze- wowi? Bo ja tak, mimo iż serwowane- go przez nich trunku nie piłam, gdyż jako dyżurny fotoreporter musiałam dbać o ostrość… zdjęć naturalnie. Impreza już za nami i  co teraz? Może by tak posłuchać sołtysa i za- stosować się do jego apelu, który wy- brzmiał na zlocie ciągników: „Chłopy jedźta na wakacje!”. I choć żaden ze mnie chłop a baba, a aura już zdecy- dowanie jesienna, to ja chętnie sko- rzystam. Wsiądę do mojego wysłu- żonego auta, którego pieszczotliwie nazywam „traktorkiem” i  zobaczę, dokąd dojadę. Serdecznie pozdra- wiam mieszkańców Kowalewic. Emilia Słomska 15 października w  sali widowi- skowej Forum Inicjatyw Twórczych miało miejsce uroczyste otwarcie wystawy prac Katarzyny Mosińskiej. Wernisaż połączony został z koncer- tem piosenek Ewy Demarczyk w wy- konaniu Amelii Jaworowskiej – wo- kalistki i muzyków: Marty Bednarek, Macieja Janeckiego i Marcina Sewe- ryńskiego. Piątkowe spotkanie rozpoczęło się od rozmowy, którą z autorką prac przeprowadziła dyrektor Forum Ini- cjatywTwórczych–RenataNolbrzak. Podczas wywiadu dowiedzieliśmy się m.in. że wszelkie zainteresowanie pracami plastycznymi towarzyszyło Pani Katarzynie od dzieciństwa. My- ślała o studiach artystycznych jednak ostatecznie wybrała biotechnologię Nowa wystawa w FIT na Politechnice Łódzkiej. Malowa- nie było cały czas obecne w jej życiu, jednak traktowała je jak hobby. Do- piero po ukończeniu studiów Pani Katarzyna uczestniczyła w  kursach malarstwa, które przyczyniły się do decyzji o  większym zaangażowaniu w  malarstwo. Jak mówi: W  malar- stwie kocham cały proces twórczy, od pomysłu, po samo malowanie i oczy- wiście efekt końcowy, który nie jest możliwy bez radości odbiorcy. W  dalszej części spotkania na scenie zobaczyliśmy wspaniałych muzyków, którzy zaprezentowali utwory Ewy Demarczyk. Podczas koncertu mogliśmy usłyszeć m.in. „Groszki i róże” czy utwór „Rebe- ka”, na koniec gościnnie wystąpi- ła Anna Szoszkiewicz z  utworem „Tomaszów”. Piosenki legendy słynnej Piwnicy pod Baranami tworzące tło do wspaniałej wysta- wy wzbudziły poruszenie wśród publiczności, która nagrodziła ar- tystów owacyjnymi brawami. Po koncercie długo jeszcze dyskutowano w mniejszych grup- kach, oglądano prace, była także możliwość porozmawiania z mło- dą artystką i  zakupienia jej prac. Obrazy Katarzyny Mosińskiej jesz- cze przez kilka kolejnych tygodni można oglądać w siedzibie FIT. Dominika Patyk fot. Grzegorz Bednarek fot. Walendi Photo
6 Ponad pół wieku temu stanęli na ślubnym kobiercu, teraz świę- tują Złote Gody. Mowa tu o sied- miu parach z  terenu gminy Pa- rzęczew, które w  bieżącym roku obchodzą 50. rocznicę zawarcia związku małżeńskiego. Jak co roku Wójt Gminy Parzęczew za- prosił Jubilatów na spotkanie, podczas którego, jako Kierownik Urzędu Stanu Cywilnego wręczył medale przyznawane z tej okazji przez Prezydenta RP. Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie jest nagrodą i dowodem uznania dla trwałości małżeństwa i  ro- dziny dla osób, które przeżyły co najmniej 50 lat w jednym związ- ku małżeńskim. Jest jednym z  ważniejszych odznaczeń pań- stwowych. W  tym roku medale odebrali: Marianna i  Jan Bedońscy, Halina i  Wojciech Chodynka, Zdzisława i Zdzisław Kowalscy, Urszula i Jan Michalakowie, Marianna i  Grze- gorz Mikszewscy, Teresa i  Zbi- gniew Sławińscy oraz Anna i Jerzy Sobczyńscy. Jubileusz tradycyjnie odbył się w  Forum Inicjatyw Twórczych w Parzęczewie,2października2021 Złoty jubileusz r. Na bohaterów tego dnia czekał poczęstunek, upominki oraz kon- cert w wykonaniu Marty Bednarek i Marcina Seweryńskiego. Jubilaci zapytani o  receptę na tak długie, wspólne małżeńskie życie za każdym razem zgodnie podkreślają, że jest to miłość, wza- jemny szacunek i  zrozumienie. Najważniejsze, by kochać drugie- go człowieka z jego zaletami i wa- dami. Ważna jest także przyjaźń, która wiąże całą rodzinę. Wójt Ryszard Nowakowski pod adresem dostojnych Jubi- latów skierował słowa uznania i podziękowania za godne i długie pożycie małżeńskie oraz za piękny przykład dla młodego pokolenia. — Dla Gminy Parzęczew jesteście Państwo skarbnicą życiowej mą- drości i doświadczenia. Jako Wójt wielu z  Państwa znam osobiście i na co dzień mogłem z tego ko- rzystać i uczyć się od Was pokory do życia, szacunku dla ludzi i wy- rozumiałości — powiedział. Szanownym Jubilatom życzy- my długich i  pogodnych wspól- nych lat życia, w  jak najlepszym zdrowiu i zadowoleniu, w otocze- niu rodziny i  przyjaciół, rodzin- nego ciepła i miłości bliskich. Marta Gmerek We wrześniu rozpoczęły się pra- ce budowalne związane z adaptacją, przebudową oraz rozbudową budyn- ku po starej poczcie w  Parzęczewie na Regionalne Centrum Rozwoju. Inwestycja ta jest jednym z  etapów projektu pn.: „Rewitalizacja miej- scowości Parzęczew – etap IV” reali- zowanego w  ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Wojewódz- twa Łódzkiego na lata 2014 – 2020, Oś Priorytetowa VI Rewitalizacja i  potencjał endogeniczny regionu, Działanie VI.3 Rewitalizacja i rozwój potencjału społeczno-gospodarcze- go, Poddziałanie VI.3.1 Rewitalizacja i  rozwój potencjału społeczno-go- spodarczego – ZIT. Wykonawcą jest Konsorcjum firm w składzie – Przedsiębiorstwo Budowlane „CZĘSTOBUD” Da- mian Świącik i  Przedsiębiorstwo Budowlane BUDOPOL Sp. z o.o. Regionalne Centrum Rozwoju będzie swoistym zapleczem do pracy dla lokalnych stowarzyszeń, których na terenie gminy jest już kilkana- ście. Przebudowa budynku umożliwi nadanie mu nowych, tak wyczekiwa- nych przez lokalne stowarzyszenia i przedsiębiorców, funkcji. Będzie to miejsce wspierające oddolne inicja- tywy społeczne, stanowiące lokalny ośrodek kreowania aktywności spo- łecznej. W  Regionalnym Centrum Rozwoju znajdzie się nowoczesna sala konferencyjna, pomieszczenia biurowe oraz kuchnia. Sala kon- ferencyjna zostanie wyposażona w nowoczesny sprzęt multimedialny i  umożliwi stowarzyszeniom i  mło- dym przedsiębiorcom z terenu gminy organizację spotkań, prezentacji, róż- norodnych szkoleń, kursów czy wy- staw. W kuchni będą organizowane warsztaty kulinarne dla dzieci, senio- rów oraz Kół Gospodyń Wiejskich. Obiekt stanowił będzie centrum rozwoju obywatelskiego. Wspierał będzie mieszkańców gminy poprzez zapewnienie zaplecza lokalowego do organizacji spotkań i kreowania roz- woju lokalnego. Całkowita wartość tego zadania to 4 884 330,00 zł, z czego 85% netto stanowi dofinansowanie ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, 7% to środki z  bu- dżetu państwa, a pozostałe to wkład własny gminy. Przewidywany termin oddania budynku do użytkowania to gru- dzień 2022 roku. Mateusz Gieraga Regionalne Centrum Rozwoju już w budowie
7 19 września 2021 r. odbył się IV Bieg Legionów Polskich. Na sygnał Wójta Gminy Wartkowice - Piotra Kuropatwy, życzącego wszystkim zdrowej rywalizacji i  wysokich wy- ników, linię startu przekroczyło 18 zawodników walczących na dystansie 10 km w  dwóch kategoriach: kobiet i mężczyzn. Wszyscy biegacze otrzymali z rąk Wójta Gminy – Piotra Kuropatwy, IV Bieg Legionów Polskich Dla Ochotniczej Straży Pożar- nej w Powodowie Trzecim dzień 26 września 2021 r. był dniem szcze- gólnym. Tego dnia strażacka spo- łeczność świętowała uroczystość Nadania Sztandaru Jednostce OSP w Powodowie Trzecim. Na placu uroczystości zgroma- dziły się pododdziały Jednostek OSP z  Opola - gmina Parzęczew oraz z  terenu gminy Wartkowice OSP z: Białej Góry, Biernacic, Gra- biszewa, Konopnicy, Kłódnej, Sędo- wa, Pełczysk, Powodowa Trzeciego, Truskawca, Turu, Wartkowic, Ze- lgoszczy. Dowódcą uroczystości był dh Emil Marciniak – Komendant Gminny Zarządu Oddziału Gmin- nego ZOSP RP w Wartkowicach. Wydarzenie rozpoczęto mszą świętą polową celebrowaną przez ks. Janusza Szeremetę-Proboszcza Parafii Wartkowice, podczas której nastąpiło poświęcenie sztandaru. Sztandar ufundowała społecz- ność lokalna, w imieniu której Akt Fundacji odczytał Pan Tomasz Ku- pis – Prezes Zarządu Klubu Sporto- wego Grom Powodów. W  imieniu Zarządu Oddziału Wojewódzkiego ZOSP RP Woj. Łódzkiego sztandar wraz z  aktem nadania dla OSP w  Powodowie Trzecim wręczył druh Tadeusz Chmielewski – Członek Zarządu Oddziału Wojewódzkiego Związ- ku OSP RP Woj. Łódzkiego, Prezes Zarządu Oddziału Powiatowego ZOSP RP w Poddębicach, druhowi Mateuszowi Bartoszkowi – Preze- sowi OSP w Powodowie Trzecim. Uroczystość Nadania Sztandaru była również okazją do uhonoro- wania Jednostki OSP w Powodowie Trzecim „Złotym Medalem za Za- sługi dla Pożarnictwa”. Medalami i  odznaczeniami związkowymi zostali uhonorowani zasłużeni druhowie: - „Złoty Medal za Zasługi dla Po- żarnictwa” otrzymali: dh Zygmunt Grabarczyk, dh Kazimierz Graczyk, dh Antoni Kamiński, - „Brązowy Medal za Zasługi dla Pożarnictwa” otrzymali: dh Przemysław Bartoszek, dh Grzegorz Chwiałkowski. - Odznakę „Wzorowy Strażak” Nowy sztandar dla OSP w Powodowie Trzecim otrzymali: dh Mateusz Bartoszek, dh Tomasz Bień, dh Łukasz Chwiałkowski, dh Radosław Chwiałkowski, dh Krystian Cichy, dh Michał Kamiński, dh Łukasz Rutkowski - Odznakę „Za wysługę lat” otrzymali: „Za wysługę 50 lat”: dh Zygmunt Grabarczyk, dh Kazimierz Graczyk, dh Bronisław Kamiński, „Za wysługę 40 lat”: dh Wojciech Andrzejczak, „Za wysługę 30 lat”: dh Tadeusz Bartoszek, dh Dariusz Grabarczyk, „Za wysługę 25 lat”: dh Jan Gra- czyk, dh Andrzej Kamiński, „Za wysługę 20 lat”: dh Arkadiusz Wawrzyniak, „Za wysługę 15 lat”: dh Michał Kamiński, „Za wysługę 10 lat”: dh Tomasz Bień. - Odznakę Honorową „Zasłużo- ny dla Ochrony Przeciwpożarowej woj. Łódzkiego” otrzymał dh Piotr Kuropatwa. W  uroczystości wzięli udział przedstawiciele władz PSP w Pod- dębicach, ZOSP RP w Poddębicach, ZOSP RP w Wartkowicach, przed- stawiciele władz administracji rzą- dowej, samorządowej oraz miesz- kańcy gminy Wartkowice. Uroczystość uświetniła Orkie- stra Dęta z Poddębic. S.B. Przewodniczącego Rady Gminy Wartkowice – Michała Kędzi oraz Prezesa Klubu Grom Powodów – To- masza Kupisa pamiątkowy medal, na- tomiastzwycięzcynagrodyfinansowe. Klasyfikacja końcowa: Kategoria: kobiety I miejsce – Izabela Augustowska (49:15) II miejsce – Karolina Skórka (51:46) IIImiejsce–MartaSzymańska(57:42) Kategoria: mężczyźni I miejsce – Łukasz Kubiak (39:00) II miejsce – Robert Niewczas (39:43) III miejsce – Grzegorz Łuczak (40:55) Organizatorami biegu był Klub Sportowy Grom Powodów i Gmina Wartkowice. Wszystkim zawodnikom gra- tulujemy osiągniętych rezultatów i zapraszamy za rok. S.B. Słyszeliście kiedyś o  Dniu Kropki? Obchodziliście kiedyś Dzień Jabłka? Może świętowa- liście Dzień Zwierząt? Dopie- ro początek roku szkolnego, a przedszkolaki z Zespołu Przed- szkolnego w  Wartkowicach już zaczęły realizować Kalendarz Świąt Nietypowych. Stał się on doskonałą inspiracją do prowa- dzenia ciekawych działań i  po- szerzania wiedzy dzieci na ważne tematy. 15 września przedszkolaki przeniosły się w  świat kropki, uczestniczyły w działaniach, któ- re pomogły im odkrywać swoje talenty, mocne strony i je zapre- zentować. 28 września w przedszkolu do- minowały jabłka, symbol zdro- wia i  najbardziej znany polski owoc. Inspirował on dzieci do wyrabiania prawidłowych nawy- ków żywieniowych, działań pla- stycznych i matematycznych. Nie zabrakło też zabaw ruchowych z  wykorzystaniem nietypowego przyboru. Celebrując Światowy Dzień Zwierząt rozbudzaliśmy u  dzie- ci świadomość ekologiczną i za- chęcaliśmy do ochrony zwierząt. Dzieci uświadomiły sobie, że zwierzęta, które z nami mieszkają i które są obok nas, również mają swoje prawa. Zwierzęta czują jak ludzie i  nie są zabawką, którą można oddać lub wyrzucić. Dzie- ci wypowiadały się na temat swo- ich ulubieńców, Nie zapomniały o  zwierzętach, które są w  tym momencie krzywdzone lub za- grożone wyginięciem. Głównym celem podejmo- wanych działań przy okazji obchodów świąt nietypowych jest kształtowanie wśród dzie- ci w  wieku przedszkolnym po- staw zaangażowania społecznego i dbałości o zdrowie, a także roz- wijania postaw odpowiedzialno- ści za środowisko naturalne. Gdy dorosną będą musia- ły sprostać wielu problemom, a  czym skorupka za młodu na- siąknie… Przed nami jeszcze wiele ciekawych świąt i ważnych tematów. Anna Grodzka Kalendarz świąt nietypowych
8 17 września 2021 r. uczniowie klas I  i  II Szkoły Podstawowej w  Wartkowicach wzięli udział w  zajęciach warsztatowych, po- prowadzonych przez panią Mo- nikę Sawicką-Kacprzak, autor- kę książek dla dzieci i  powieści obyczajowych dla kobiet. Podczas pierwszego warszta- tu, zatytułowanego „Kajtusio- we opowieści”, na konkretnym przykładzie – napisanej przez siebie książce o piesku Kajtusiu, pisarka opowiedziała dzieciom o jej miłości i przyjaźni do zwie- rząt oraz wyjaśniła na czym po- lega praca pisarza i skąd czerpie pomysły. W  ramach drugiego warszta- Warsztaty z pisarką w wartkowickiej bibliotece tu, zatytułowanego „Nie tylko Pszczółka Maja”, dzieci wysłu- chały kilku ciekawostek zwią- zanych z  powstaniem bajki o Pszczółce Mai. Ponadto w in- teresujący sposób pisarka prze- kazała uczniom mnóstwo in- formacji na temat życia pszczół oraz opowiedziała o  właściwo- ściach i zastosowaniu miodu. Oba spotkania miały wymiar nie tylko literacki, ale były tak- że swoistą lekcją odpowiedzial- ności za drugą istotę oraz na- uką o tym, jak i dlaczego należy opiekować się i  chronić braci mniejszych. Karolina Stasiak W  dniach 4-7 października br., w  ramach realizacji projektu współ- pracy „Sieć Lokalnej Informacji Tu- rystycznej”, grupa 25 osób z naszego terenu, odwiedziła partnera projektu Stowarzyszenie „LGD – Tygiel Doli- ny Bugu”. Program był bogaty, a czas wykorzystany co do minuty. Podczas pobytu udało się nam odwiedzić kil- ka funkcjonujących już punktów in- formacji turystycznej w Drohiczynie, Korczewie, Zabużu. Zapoznaliśmy się z  atrakcjami turystycznymi Dro- hiczyna, genezą ich powstania, mar- ketingiem i pomysłami na ich rozwój. Bardzo cenne były spotkania z właści- cielami obiektów, którzy współpracują w ramach marki lokalnej „Naturalnie nad Bugiem”. Ich doświadczenie doty- czące efektów współpracy i wspólnej promocji były bardzo inspirujące dla uczestników.Wyjazdpokazałtakże,że czasemmożnawykreowaćatrakcjętu- rystyczną na bazie zasobów lokalnych lub pasji jakiejś osoby. Z  ciekawych pomysłów na pewno wrażenie zrobiło Muzeum kajakarstwa, pokój zagadek w Nadbużańskim Ośrodku Promocji Produktu Lokalnego „Zagubek”, czy warsztaty z  robienia roślinnych ma- katek w Ziołowym Zakątku. W czasie wizyty grupa naszych przedsiębior- ców bardzo się zżyła, a  spotkania, doświadczenia zainicjowały pierwsze próby nawiązania współpracy między nim już w czasie pierwszej kolacji. Na zakończenie naszej wizyty, wzięliśmy udział we wspólnej konferencji tury- stycznej zorganizowanej w  Koryci- nach przez LGD Tygiel Doliny Bugu. Bardzo dziękujemy za gościnę i  za- strzyk energii i inspiracji. Anna Kołodziej Z wizytą na Podlasiu
9 Wkładka informacyjna Rybackiej Lokalnej Grupy Działania „Z Ikrą” Aleksandrów Łódzki – Dalików – Konstantynów Łódzki Lutomiersk – Parzęczew – Pęczniew – Poddębice – Świnice Warckie Uniejów – Wartkowice – Zgierz www.zikra.org.pl We wtorek 5 października na terenie gospodarstwa rybackie- go Tadeusza i  Adama Michasiów w Bełdowie odbyły się IV zawody wędkarskie dla dzieci i  młodzieży z terenu RLGD ”Z Ikrą”. Ponad 60 uczestników ze szkółek z: Bełdowa, Domu Dziecka w Grotnikach, Da- likowa, Konstantynowa Łódzkie- go, Zakładu Poprawczego i Schro- niska dla Nieletnich z  Ignacewa, Uniejowa, Poddębic, Dzierżąznej, Świnic Warckich i  Stemplewa stanęło do rywalizacji o  miejsce na podium pod czujnym okiem sędziów z Polskiego Związku Węd- karskiego Oddział w  Sieradzu. Młodych wędkarzy podglądał Bur- mistrz Aleksandrowa Łódzkiego Jacek Lipiński, który ufundował dodatkową nagrodę dla zdobyw- cy I miejsca. A na podium stanęli: Jakub Gozdal z  Dalikowa, który złowił prawie 3 kg Amura i  tym samym zajął 1 miejsce. Na drugim miejscu uplasował się Jakub Twor- ski z Dzierżąznej, który wyłowił bli- sko 2 kg Karpia. Na trzecim miejscu znalazł się najmłodszy uczestnik zawodów wędkarskich 5-letni Ma- ciej Dzierżawski, który złowił kilka ryb o wadze blisko 300 g, co poka- zuje, że na naukę wędkarstwa nigdy nie jest za wcześnie. Dziękujemy Panom Tadeuszowi i  Adamowi Michasiom za dosko- nałe przygotowanie terenu i moż- liwość przeprowadzenia zawodów na łowiskach wędkarskich w  tak urokliwym miejscu. Sędziom PZW Sławomirowi Nowackie- mu i  Piotrowi Dąbrzalskiemu za profesjonalne przeprowadzenie zawodów. Burmistrzowi Jackowi Lipińskiemu za ufundowanie do- datkowej nagrody. Opiekunom za dbanie o bezpieczeństwo uczestni- ków. Pani Krystynie Łukasik z fir- my „P.H.U SUMEX” za przepyszne burgery z  karpia, Adamowi Dę- bowskiemu za kiełbasę na grilla, a  przede wszystkim uczestnikom, naszym młodym wędkarzom, za ich zaangażowanie, bez których organizacja zawodów nie miałaby sensu. Podsumowując pogoda do- pisała, ryba brała, a my ponownie widzimy się z Wami na kolejnych zawodach za rok! Ewelina Madejska Zawody wędkarskie dla dzieci i młodzieży
10 www.zikra.org.pl Technikum Rybackie z Sierako- wa w woj. wielkopolskim daje moż- liwość nauki akwakultury, węd- karstwa i akwarystyki, jest obecnie jedyną szkołą średnią w  Polsce kształcącą w zawodzie technik ry- bactwa śródlądowego. Szkoła rybacka w  Sierakowie jako pierwsza w  Polsce, a  trzecia szkoła w  Europie zaczęła kształcić młodych rybaków. Jej początki się- gają 1 kwietnia 1939 roku. To wła- śnie wtedy 12 uczniów rozpoczęło naukę tego niezwykle wymagające- go zawodu. W  okresie wojennym szkoła kształciła wyłącznie Niem- ców, a w 1947 roku została reakty- wowana jako trzyletnie Gimnazjum Rybackie. Rok później urucho- miono 4 letnie Liceum Rybackie, w  kolejnych latach uruchomiono 5-letnie Państwowe Technikum Ry- backie. Powołano również Zasadni- czą Szkołę Rybacką oraz zawodowe szkoły rybackie zaoczne i  wieczo- rowe. Od 1948r. rozpoczęto praktycz- ne szkolenia adeptów rybactwa na rzece Warcie oraz przekazanym szkole jeziorze Chrzypsko Wielkie. W 1953 r. dyrektorem szkoły został mgr Benon Jelinowski – doskonały organizator i fachowiec od sprzętu połowowego, który władał szkołą do 1990 r. Wraz z oddaniem do użytku no- wego budynku w 1968 roku szkole nadano imię prof. Maksymiliana Siły - Nowickiego, wybitnego pol- skiego zoologa, profesora Uniwer- sytetu Jagiellońskiego. Profesor do 1875 roku zajmował się aktywnie badaniem chrząszczy i motyli Gali- cji oraz fauny tatrzańskiej. Po tym okresie zajął się głównie ichtiologią i  rybołówstwem, a  przede wszyst- kim poświęcił się unowocześnie- niu rybołówstwa słodkowodnego. W  aparatach wylęgowych z  po- zyskanej ikry dokonał wylęgu ło- sosia i  wiosną 1879 roku dokonał pierwszego na wodach polskich zarybienia Wisły, a  następnie za- rybił rzekę Białą pod Tarnowem wylęgiem lipienia. Był współzało- życielem Krajowego Towarzystwa Rybackiego (13 lipca 1879), którego został pierwszym prezesem, spra- wując tę funkcję do 30 paździer- nika 1890 roku. (Założenie KTR było spowodowane wprowadze- niem na terenie Galicji i Lodomerii przepisów ustawy rybackiej, która utrudniała indywidualne uprawia- nie wędkarstwa, głównie z powodu ustanowienia rewirów rybackich, dzierżawionych przez rozmaitych użytkowników). Przykładem takiej integracji był założony z  inicjatywy inspek- tora Fiszera 25 maja 1896 przez kilku członków KTR – Krakow- ski Klub Rybactwa, którego zało- życiele, m.in. hr. Starzeński, prof. dr Schramm, dr Smolarski, insp. Fiszer wydzierżawili w  okolicy Krakowa odpowiednie rewiry ry- backie, zarybiali je i tam uprawiali swoje ulubione hobby, wspierając w  ten sposób KTR w  działalności na rzecz prawidłowej gospodarki rybackiej. Była to pierwsza na zie- miach polskich, polska organizacja wędkarska, bardzo jeszcze niefor- malna, prawnie nieusankcjonowa- na i raczej towarzyska. Obecnie dyrektorem szko- ły jest Jacek Zywert, który jako jedyny dyrektor w  kraju po- zwala swoim uczniom w  cza- sie lekcji chodzić na ryby. — Już od ponad 80 lat szkolimy rybaków. Nasi uczniowie uczą się hodowli i odłowu ryb w  stawach, jeziorach i  rzekach, budowy i  na- prawy sprzętu rybackiego, tajników wędkowania, akwarystyki, przy- gotowania pasz i  zanęt. Nabywają umiejętności przygotowania po- traw z  kuchni rybackiej czy pro- wadzenia agroturystyki rybackiej — mówi Jacek Zywert, Dyrektor Zespołu Szkół w  Sierakowie im. prof. Maksymiliana Siły - Nowic- kiego. Obecnie do technikum w zawo- dzie technik rybactwa śródlądowe- go zgłosiło się 6-ciu pierwszoklasi- stów z różnych zakątków Polski. — Co dwa lata mamy nabór do technikum rybactwa śródlądo- wego. Chociaż ta liczba uczniów wydaje się być niewielką, to wiem, że rybactwo śródlądowe jest zawo- dem, który nie zaginie. Tradycja hodowli karpia jest bardzo mocno Dla młodych rybaków zakorzeniona w naszym kraju, lu- dzie coraz częściej i chętniej sięga- ją po pstrągi, odkrywają inne ryby słodkowodne. Szkolenie praktycz- ne solidnie przygotowuje naszych uczniów do pracy na stawach, je- ziorach, łowiskach wędkarskich, wylęgarniach, punktach gastro- nomicznych, ośrodkach PZW, ośrodkach turystycznych oraz do prowadzenia własnej działalności gospodarczej. Na takich specjali- stów zawsze będzie zapotrzebowa- nie. Brak większej liczby uczniów wynika także z  tego, że zgodnie z  przepisami prawa, gospodar- stwem rybackim mogą zajmować się rolnicy, absolwenci szkół rolni- czych, których w Polsce jest bardzo dużo. U  nas uczniowie mieszkają w  internacie, a  do domu jeżdżą podczas przerw świątecznych, cza- sem na weekendy. Młodym łatwiej skończyć szkołę kilka kilometrów od domu, niż przejechać pół Polski — przekonuje Jacek Zywert. A  trzeba przyznać, że szkoła ma wiele do zaoferowania swoim uczniom. Dyrektor Zespołu Szkół w Sierakowie - Jacek Zywert IV zjazd absolwentów szkoły
11 www.zikra.org.pl Wkładka informacyjna jest współfinansowana ze środków Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego w ramach działania „Koszty bieżące i aktywizacja” objętych Priorytetem 4. Zwiększenie zatrudnienia i spójności terytorialnej zawartym w Programie Operacyjnym „Rybactwo i Morze” 2014 - 2020 najlepszy Sieraków — Placówka współpracuje ze szkołą rybacką w  Czechach, gdzie nasi uczniowie regularnie wyjeż- dżają na praktyki i wycieczki. Wła- śnie trzecioklasiści wrócili z  tygo- dniowej wizyty ze szkoły rybackiej z miejscowości Vodňany, która była pierwszą taką szkołą w  Europie. Mamy doskonałe warunki do teore- tycznej i praktycznej nauki zawodu. Oferujemy rozszerzony program nauki języków obcych z podziałem na grupy. Uczniowie zamiejscowi mogą korzystać z  internatu. Dys- ponujemy nowoczesnymi, dobrze wyposażonymi pracowniami oraz świetnym zapleczem sportowym. Do dyspozycji uczniów mamy bo- iska, salę gimnastyczną, kręgielnię, a  bogaty kalendarz imprez szkol- nych wspomaga indywidualny roz- wój każdego ucznia i jego talentów — zapewnia Dyrektor ZS w Siera- kowie. Pięcioletnie szkolenie kończy się egzaminem zawodowym i maturą. Poziom nauczania oraz wybór od- powiednich przedmiotów umoż- liwia podjęcie studiów wyższych w każdym kierunku. — W  szkole panuje bardzo przyjazna atmosfera, pracuje wy- kwalifikowana kadra, uczniowie mogą korzystać z  wielu dodatko- wych zajęć pozalekcyjnych. Istotne jest też to, że najlepszych uczniów nagradzamy stypendiami i prakty- kami zagranicznymi. Pod koniec maja nasi młodzi rybacy wyrusza- ją w Polskę na praktykę zawodową. Jest to bardzo ważny i nieodzow- ny etap kształcenia, gdzie wiedzę teoretyczną mogą wykorzystać w  codziennej pracy w  obiektach hodowlanych, zdobywają nowe informacje i  umiejętności. Nasi uczniowie nabywają uprawnienia do obsługi agregatu i łodzi motoro- wych, prawo jazdy kat. T, a przede wszystkim pełne kwalifikacje ry- backie niezbędne do korzystania z  funduszy Unii Europej- skiej — dodaje Jacek Zywert. Oprócz opieki and uczniami, ka- dra nauczycielska ZS w Sierakowie czuwa nad karierami swoich absol- wentów. — Otrzymujemy oferty pra- cy czy to w  szeregach Polskiego Związku Wędkarskiego, czy w Wo- dach Polskich, które są przezna- czone dla naszych absolwentów. Tegoroczni maturzyści wybrali następny etap kształcenia w  tym kierunku i  poszli na Zachodnio- pomorski Uniwersytet Technolo- giczny w Szczecinie. Dla nas każdy nas uczeń jest niezwykle ważny, a  i  oni, zdaje się, cenią sobie nas jako szkołę, co pokazuje frekwen- cja podczas organizowanych co 5 lat Zjazdów Absolwentów — prze- konuje dyrektor ZS w Sierakowie. A  zjazdy te odbywają się od 1953 roku. Wśród absolwentów są również rybacy z naszego terenu. — To były wspaniałe lata 70. Byłem zapalonym rybakiem, ale i  sportowcem - biegaczem. Usta- nowiłem rekord szkoły w biegu na 400 m, który nie został pobity do tej pory. Mieszkałem w internacie gdzie nawiązałem przyjaźnie, które przetrwały do dziś. Tam wszystko miało swój urok, bo szkoła poło- żona jest w  przepięknej krainie 100 jezior. I  gdybym miał wrócić do tamtych czasów, to wybrał- bym tę szkołę drugi raz na pewno. Zresztą, kiedy jestem w  tamtej- szych okolicach, to bardzo często z  sentymentem tam wracam. Nie opuściłem żadnego zjazdu absol- wentów — mówi Zbigniew Ra- kowski, ichtiolog, właściciel „Le- śnego gospodarstwa rybackiego” z Pęczniewa. Równie dobrze pobyt w  szkole wspomina Kierownik Ośrodka Za- rybieniowego Polskiego Związku Wędkarskiego w Zalewie - Krzysz- tof Nowak — nauka tam to był najlepszy i  najpiękniejszy czas w moim życiu — zapewnia. Podobnego zdania są byli absol- wenci, którzy wystawiają najwyż- sze noty, oceniając szkołę na jej profilu na FB: „Najlepsze miejsce na ziemi” pisze Andrzej Ludzkow- ski. Ze względu na walory histo- ryczne w budynku szkoły od 2014 roku można podziwiać zgroma- dzone zbiory ukazujące historię i tradycje Szkoły Rybackiej w Sie- rakowie, jednej z  najstarszych w  Polsce szkół rybactwa śródlą- dowego. Podsumowując, Zespół Szkół w  Sierakowie to nietuzinkowe połączenie tradycji i  nowocze- sności, które powoduje, że szkoła jest innowacyjna, a  jej absolwen- ci są w  pełni wykwalifikowanymi specjalistami w  wielu zawodach. Technikum wykształciło już setki młodych ludzi w zawodzie rybaka, ale również w  innych branżach. Uczniowie mogą wybrać następu- jące kierunki kształcenia: - technik rybactwa śródlądowego, - technik rolnik, - technik żywienia i usług gastro- nomicznych - technik mechanik. Natomiast uczniowie Liceum Ogólnokształcącego mogą kształcić się w kierunkach: - wizaż - sztuki wizualne i fotografia. Szczegóły i doskonałą promocję szkoły znajdziecie Państwo na stro- nie szkoły zs.sierakow.pl oraz na jej profilu na Facebooku. Ewelina Madejska
12 www.zikra.org.pl Rybactwo i młynarstwo w dolinie Warty Część 1 – Uniejów i okolice Od dawien dawna rzeka War- ta pełniła ogromną rolę gospo- darczą dla miejscowości leżących bezpośrednio na jej brzegach lub w  najbliższej okolicy. Mieszkańcy wczesnośredniowiecznych grodów, a  później miast położonych nad dużymi rzekami często zarabiali na życie bezpośrednio bądź pośred- nio dzięki rzekom. Rzeki stanowiły źródło wody pitnej, wielu gatunków ryb, a poprzez rolnictwo i hodowlę na żyznych i  bezleśnych terasach nadrzecznych, sprzyjały produkcji różnych rodzajów żywności. Woda stanowiła źródło energii dla młynów wodnych, foluszy czy traczy. To właśnie przy ich budowie powstawały urządzenia piętrzące wodę w  stawach. Budowa młynów przyczyniała się również do rozwoju rybactwa. Nadaniom prawa budowy młyna wodnego towarzyszyły zwykle zgody dla młynarzy na połów ryb, za- równo w samej rzece, nad którą bu- dowano młyn, jak i też hodowlę ryb w nowo powstających stawach. Młyn w  Uniejowie istniał na pewno jeszcze przed najazdem krzy- żackim, który miał miejsce w 1331 roku. W  1336 roku arcybiskup Ja- nisław potwierdził zgodę na budo- wę młyna wójtowi uniejowskiemu Janowi Prusowi, który wcześniej (co wyraźnie odnotowano w dokumen- cie), młyn taki już posiadał. W  średniowiecznym Uniejowie młynów było więcej. Wspomnia- ny już najstarszy zwany „wielkim” znajdował się blisko zamku. Nowy młynarz Jan Chodawa, który prze- jął ów młyn w 1420 roku, zyskaw- szy również prawo budowy folusza i dwa ogrody, otrzymał także prawo do połowu ryb po obu stronach grobli, małymi sieciami i  na wła- sny użytek oraz zgodę na budowę dwóch nowych jazów. Kolejny młyn w Uniejowie stanął w latach 40 XV wieku. Swe miejsce znalazł poniżej mostu przy rzecz- ce, która według informacji z 1550 roku płynęła w  sąsiedztwie dworu arcybiskupiego (w  rejonie Starego Miasta w Uniejowie). Jan Łaski opi- sał ten młyn jako „Scrobanya... circa oppidum Unyejow”. Młynarz Jakub otrzymując również plac nad samą Wartą, zyskał równocześnie prawo łowienia ryb między mostem a mły- nem oraz przy kole młyńskim. Zgodę na budowę kolejnego młyna wydał w  1480 roku staro- sta uniejowski Mikołaj z  Sienna. Wzniesiony już młyn o  dwóch kołach wspomniano dwa lata później. Z  czasem zyskał on na- zwę „Zawada” - o  dochody pły- nące z  niego spierali się bowiem dwaj proboszczowie uniejowscy – Piotr i Jan Dunda. W 1512 roku wszystkie trzy młyny odnotowano w  przeprowadzanej wówczas lu- stracji, przy czym dwa mełły ziar- no wyłącznie na mąkę, a jeden na mąkę i piwo. Rzeki miały również ogromny wpływ na rozwój lokalnego rzemio- sła. Liczni rzemieślnicy w  Uniejowie zaczęli organizować się w  cechy już w  XV stuleciu. Byli to w  znacznej liczbie tkacze, kuśnierze, kapeluszni- cy, szewcy czy krawcy, a pośród nich również młynarze i  rybacy. Dzięki rzece pracę w  Uniejowie znajdowali również garbarze zużywający olbrzy- mie ilości wody w procesie garbowa- nia skór, garncarze, zapewne również flisacy zajmujący się spławianiem to- warów, budowniczy łodzi, tkacze sieci oraz sprzedawcy ryb. W Uniejowie, podobnie jak w  innych miastach leżących przy przepra- wach przez Wartę, kwi- tła wymiana handlowa. W  latach 70 XV wieku jeden z  dwóch plebanów uniejowskich otrzymywał m. in. kolę- dęi mesznew wysokości pół grosza od młynarzy mieszkającychprzymły- nach oraz od rybaków. Można założyć, że już w XV wieku (a pewnie i wcześniej) spora część ludności Uniejowa trud- niła się rybołówstwem, skoro tutejszemu staro- ście rybacy płacili wów- czas 36 groszy kwartal- nie. Opłata od jednego jazu wynosiła 6 groszy, tyle właśnie płacili ją Srokowie, wspomniani w  dokumentach jako „Syroki piscatores”, a za- tem rybaków w  Unie- jowie było co najmniej sześciu. W  1496 roku wspomniano o folwarku „Szyroki”, a w 1553 roku o drodze do wody (sta- wów ?) „alias na Sroky”. W  czasach rozbiorów, kiedy do- bra kościelne stały się własnością rządu pruskiego w składzie tzw. eko- nomii uniejowskiej, obok folwarków, browarów, „gorzelniów”, młynów i  wiatraków wspomniano również o  „rybołóstwach w  Xiężym Młynie i Kościelnicy”, które z pewnością już wcześniej dostarczały ryb na dwór ar- cybiskupi. Niewielkie stawy od dawna istniały również na terenach dwor- skich i folwarcznych. Jeszcze w dwu- dziestoleciu międzywojennym były źródłem ryb na stołach miejscowej szlachty i ziemiaństwa. Dziś z rzeki Warty w rejonie Unie- jowaniepozyskujesięjużrybw celach przemysłowo-handlowych. Wędkarze zrzeszeni w  Polskim Związku Węd- karskim, posiadający karty wędkar- skie i odpowiednie zezwolenia na po- łów w konińskim okręgu PZW, mogą na terenie gminy Uniejów łowić ryby w rzece Warcie. Połowy możliwe są na całej długości rzeki, z wyjątkiem naj- bliższych okolic mostów i  przepraw promowych. W Warcie łowić można m. in. szczupaki, sumy, klenie, karasie srebrzyste, jazie, okonie, karpie, bole- nie, brzany i wzdręgi. Członkowie Koła Wędkarskiego PZW nr 16 w Uniejowie dysponują łowiskiem specjalnym „Kaczka” na Strudze Janiszewskiej, położonym na terenie wsi Człopy oraz podobnym łowiskiem na Strudze Spycimierskiej w Spycimierzu. Przy wspomnianym łowisku w  Człopach znajduje się zagospo- darowana i  stale monitorowana stanica wędkarska. Odbywają się tu zawody wędkarskie i  inne im- prezy dla miłośników wędkowania, w tym również dla dzieci i młodzie- ży, organizowane i współorganizo- wane przez członków Koła. Piotr Sölle Młyny w okolicach Uniejowa na przełomie XVIII i XIX wieku Łowisko PZW Kaczka w Człopach Młyny i stawy w Uniejowie i Kościelnicy na mapie K Perthees’a z 1793 r.
13 Sportowy duch mieszkańców Konstantynowa Łódzkiego zna- ny jest od dawna. O  szczodrości konstantynowian też mieliśmy okazję przekonać się już niejed- nokrotnie. Jednak charytatywna „RUNda po Kanzasie” pokazała również, że mieszkańcy tego mia- sta chętnie łączą aktywność ru- chową z rodzinnymi i przyjaciel- skimi spotkaniami, rywalizacją, dobrą zabawą oraz dobroczynną pomocą. Atmosfera i  energia na pierwszej rodzinnej sztafecie wo- kół stawu były niesamowite! 26 września, czyli w Światowym Dniu Serca, w  Ośrodku nad Sta- wem w  Konstantynowie Łódzkim odbyła się pierwsza edycja chary- tatywnej sztafety RUNda po Kan- zasie, której towarzyszyło hasło „Biegamy, pomagamy!”. Ideą wy- darzenia była promocja aktywno- ści fizycznej, rywalizacji sporto- wej, rodzinnego i przyjacielskiego biegania, zdrowego stylu życia oraz wspólnego działania – tym razem na rzecz operacji Miłoszka Ry- bickiego, chłopca, który ma wadę serca i potrzebuje specjalistycznej operacji. Na linii startu spotkały się aż 52 czteroosobowe drużyny. Każda osoba z  drużyny miała do poko- nania 2 pętle po 400 metrów. Za- wodnicy rywalizowali z  najwięk- szym zaangażowaniem w  duchu fair play. Liczyły się czasy, miejsca na podium, ale przede wszystkim ważne było zjednoczenie, integra- cja i wspólna chęć niesienia pomo- cy. Zorganizowano również Małą RUNdkę po Kanzasie, czyli bieg dla dzieci na dwóch dystansach 200 i 400 metrów. I choć RUNdka była mała, to wyścig prawdziwy i trzeba przyznać, że jego zwycięzców nieła- two było dogonić! Na uczestników czekały medale, pakiet startowy i ciepły posiłek. Zebrana w ramach wpisowego kwota zasiliła konto zbiórki prowadzonej dla Miłoszka przez Fundację Siepomaga.pl. — Udowodniliśmy, że nie tylko świetnie biegamy, ale też mamy na- prawdę wielkie serca. Nasz wspólny wysiłek pozwoli wesprzeć leczenie serca Miłoszka kwotą 8.274,00 zł — podkreślił burmistrz Robert Ja- kubowski. Co ważne, inicjatywa bardzo spodobała się uczestnikom. - Świetna impreza, super organiza- cja, z  pakietem startowym jestem mile zaskoczony - bogaty w  sto- sunku do innych biegów. I najważ- niejsze - szczytny cel. Oczywiście piszemy się na następną edycję – napisał Przemek Krygier, uczest- nik sztafety. Organizatorami biegu byli: bur- mistrz Konstantynowa Łódzkiego Robert Jakubowski, Urząd Miejski w Konstantynowie Łódzkim, Runo- holic, Przedsiębiorstwo Komunalne Gminy Konstantynów Łódzki Sp. z o.o., Centrum Sportu i Rekreacji, Miejski Ośrodek Kultury i Miejska Biblioteka Publiczna w Konstanty- nowie Łódzkim. Sponsorzy: Rough Radical, Best Time, Jamir, Agana, U  Julii, Barry Callebaut, AMKI snacks, Coca-Cola i DOZ.PL — Dziękujemy za tak wspa- niałą inicjatywę. Oby Runda po Kanzasie była wizytówką miasta w  przyszłości, a  w  szczególności Pana Burmistrza, bo Pański pomysł jest niesamowity. Tak jak obser- wowałem całe rodziny, przyjaciele i  znajomi bawili się wyśmienicie. Pomoc przez sport, sportowa za- bawa i możliwość spędzenia czasu wspólnie w  niedzielę, to wszystko co dla nas przecież najważniejsze, zostało zawarte w  jednym biegu. Bardzo, bardzo dziękujemy każde- mu z osobna za pomoc Miłoszkowi — podkreślił Bartosz Rybicki, tata chorego chłopca. Jak się dowiadujemy kolejny Z serc biegaczy dla serduszka Miłosza Wspólne przeżycie pięćdziesięciu, a nawet większej liczby lat, wymaga miłości, ale także przyjaźni, wza- jemnej życzliwości i  wyrozumiało- ści... Konstantynowianie świętujący „złote gody” przysięgali sobie wier- ność i uczciwość małżeńską w 1971 roku, a  niektórzy jeszcze wcześniej. W  pierwszym dniu października 2021 roku uhonorowani zostali Me- dalami za Długoletnie Pożycie Mał- żeńskie. Medale przyznane przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej wręczył burmistrz Konstantynowa Łódzkiego Robert Jakubowski. Gra- tulacje jubilatom składały również przewodnicząca Rady Miejskiej Ja- dwiga Czekajewska oraz radna Elż- bieta Jabłońska. — Jestem głęboko przekonany, że pięćdziesiąt lat temu, gdy skła- daliście sobie przysięgę małżeńską, perspektywa „złotych godów”, czyli jubileuszu pięćdziesięciolecia poży- cia małżeńskiego, musiała wydawać się bardzo odległa. Można powie- dzieć, że wręcz nierzeczywista. To ogrom czasu. Ale dziś ta perspektywa właśnie staje się faktem. Spotykamy się w gronie rodziny i przyjaciół, by wspólnie świętować jeden z najpięk- niejszych jubileuszy w  małżeństwie Pół wieku miłości - gratulacje dla złotych par — mówił burmistrz, witając gości. Wśród konstantynowskich par obchodzących jubileusz byli: Stanisława i Bohdan Michalakowie, Halina i Jan Piechulscy, Cecylia i Kazimierz Klimkowie, Krystyna i Wiesław Fisiakowie, Lucyna i Zbigniew Lewandowscy, Wiesława i Leszek Gaworscy, Teresa i Józef Jakubowscy, Zofia i Czesław Kosztowni, Bożena i Zenon Kowanek, Janina i Hieronim Depczyńscy, Jadwiga i Czesław Fisiakowie, Edwarda i Grzegorz Machałowie, Daniela i Kazimierz Zgórscy, Jadwiga i Henryk Sobczakowie, Jadwiga i Henryk Uryszek, Grażyna i Jan Bajonowie. — Każda rocznica ślubu to czas, gdy wracamy pamięcią do wyda- rzeń, chwil, dni, miesięcy i lat, któ- re tworzą historię małżeństwa. Na pewno było wiele dobrych chwil, ale z pewnością były też chwile trudne, jak to zazwyczaj bywa. Jednak dla nas wszystkich jesteście najlepszym przykładem na to, że tylko wspól- nie, razem idąc przez życie można z  powodzeniem pokonywać trudy codzienności i trwać w miłości, któ- ra połączyła was 50 lat temu. A nie jest to dziś sprawa bardzo oczywista, bo żyjemy w czasach nastawionych na konsumpcję, w którym takie war- tości jak wierność czy wytrwałość związku są dziś coraz rzadsze. Dla- tego w sposób szczególny gratuluję jubileuszu i życzę, abyście przez ko- lejne lata mogli cieszyć się wspania- łym dorobkiem waszych małżeństw: dziećmi, wnukami i  prawnukami. Życzę dużo zdrowia, sił, pogody ducha i jak najwięcej powodów do uśmiechu! — powiedział Robert Ja- kubowski, burmistrz Konstantyno- wa Łódzkiego. Po części oficjalnej wszyscy goście zaproszeni zostali do wy- słuchania koncertu muzycznego. Wokalistka Barbara Droździńska wykonała najpiękniejsze szlagiery o miłości, które budziły wzruszenie i aplauz zgromadzonych. Uroczyste wydarzenie emanowało prawdzi- wie rodzinną atmosferą, ponieważ zgromadzonym parom towarzy- szyli reprezentanci rodzin. Była to okazja do chwili rozmowy, gratula- cji i snucia wspomnień. Marlena Kamińska Miłoszek Rybicki ma 6 miesięcy. Przyszedł na świat z wadą serca pod postacią zarośnięcia pnia płucnego z ubyt- kiem przegrody międzykomorowej i naczyniami krążenia obocznego. To bardzo rzadka i ciężka wada serca. Bez spe- cjalistycznej i bardzo drogiej operacji chłopiec nie przeżyje. Taka operacja może się odbyć w Genewie lub Stanford. Pie- niądze pomaga zebrać Fundacja SiePomaga. Zbiórka trwa do 30 listopada 2021 roku. charytatywny bieg w Konstantyno- wie Łódzkim odbędzie się już wio- sną. To już pewne! Jego cel pozna- my wkrótce. Marlena Kamińska
14 Dla przechodniów to zwy- kły blok przy ulicy Konopnickiej. W  podpiwniczeniu, swoje króle- stwo ma Jacek Świnoga, aleksan- drowski artysta — to stąd w świat wyruszają jego dzieła. — To moja nowo otwarta mo- delarnia, składająca się z  dwóch części — mówi. — Mamy tu część produkcyjną, w  której tworzę rze- czy do gier, filmów, bajek czy se- riali. Tu spędzam większość czasu. Obok, w  wolnej do niedawna sali stworzyłem miejsce, w którym nie- bawem zagoszczą dzieci, młodzież i dorośli. Okazją będą warsztaty. Ich ce- lem jest przeniesienie wirtualnego świata z  komputerów, telefonów czy tabletów, do świata rzeczywiste- go. Co czeka uczestników warszta- tów? Tworzenie dioram, malowanie figurek, nauka technik malowania pędzlem, aerografem, poznawanie mas plastycznych, farb, no i oczy- wiście tworzenie — postaci i świa- tów. — Będziemy tworzyć to, czym dzieci interesują się na co dzień — opowiada pan Jacek. — Będą posta- ci z gier np. z Minecrafta, będzie- my stylizować świat dinozaurów, park Jurajski, ulubione postacie z  Marvela czy seriali, bajek… Do tego będziemy najpierw projekto- wać otoczenie. Czyli jeśli otrzyma- ją np. Spider-Mana to stworzymy do niego, sztuczną pajęczynę, całą otoczkę, choćby fragment budyn- ku, gdzie Spider-Man np. wisi na balkonie. Taką figurkę będzie moż- na sobie w mieszkaniu postawić na półce, cieszyć oko i wziąć się za ko- lejny projekt. Mam dwóch synów, pięć i siedem lat. Oni też spędzają czas przed komputerem, tego nie jesteśmy w stanie uniknąć, ale pod- patrują co robię, interesują się tym, widzą, że świat z  ekranu potrafię wyjąć na zewnątrz. Rzeźba może być początkiem fajnej przygodny, a może — jak w moim przypadku — stanie się pracą zawodową. Żadnych granic Prace aleksandrowianina podbijają świat… Najpierw masa, później rzeźba Masa. Od niej wszystko się za- czyna. Jacek Świnoga najczęściej korzysta z  trzech. Każda z  nich ma inne właściwości. Bezkształtna masa, krok po kroku, przemienia się w  kolejną postać. To żmudna ale i fascynująca praca. Artysta dba o każdy detal — jak zmarszczki czy blizny. — Wszystko wykonuję ręcznie — przyznaje. — Przeszedłem na taki tryb, ponieważ próbowałem troszeczkę modelowania 3D na komputerach, ale to przy ręcznej pracy można poczuć namacalnie tę postać, którą tworzymy. I  tak po kilka godzin dziennie. Jedna figurka to najczęściej dwa dni pracy, choć — jak przekonuje arty- sta — gdy pojawia się wena, praca idzie szybciej. Gdy figurka jest już gotowa, powiela się ją w silikonie, odlewa żywicę. Następnie gotowe figurki wyruszają w  świat, do ko- lekcjonerów. Zainteresowanie jest spore — to efekt wyrabianej przez lata marki. Jacek Świnoga ma więc już stałych klientów, stale przyby- wają też nowi. Czy to dobry sposób na życie? — W dobie Internetu ze wszyst- kiego można wyżyć, bo nasze prace dostępne są na całym świecie, nie ma barier, nie ma granic… Miniaturowe prace i ogromne wsparcie Pracownia pana Jacka pełna jest różnorakich narzędzi. Jest ich mnó- stwo, choć jak przyznaje sam arty- sta, najczęściej korzysta z  trzech, może czterech. Więcej narzędzi pojawia się przy mniejszych figur- kach. — Bywa, że muszę stworzyć taką, która ma wysokość 22 milimetrów, a sama głowa to maksymalnie 5 mi- limetrów. Miałem zamówienie na takiego krasnoluda. Pojawiają się też coraz częściej elementy do dioram. Gdy odwie- dziliśmy pracownie Jacka Świno- gi, mogliśmy zaobserwować jeden z etapów pracy nad kapliczką, która będzie prawdopodobnie jednym z  elementów na terenie cmentar- nym… Wyobraźnia kolekcjonerów i  graczy nie ma granic. Aleksan- drowski artysta potrafi tym wy- obrażeniom sprostać. To przyjemna, choć niełatwa praca. Z  pewnością nie jest to za- jęcie od 8:00 do 16:00. Co najważ- niejsze wszystko odbywa się z peł- nym wsparciem najbliższych. — Czasami prace sobie zabieram do domu, mam małą skrzyneczkę z narzędziami, z masą plastyczną — przyznaje Jacek Świnoga. — Żona jest motorem napędowym, ja za dużo kalkuluję, za dużo myślę, za dużo przeliczam. Żona zawsze mi dawała zielone światło i zachęcała do rozwo- ju tej dziedziny i tak krok po kroku idę do przodu. To żona na medal. Obserwator Biorę do rąk jedną z prac. Twarz orka. Duże kły, ostre rysy, mocno podkreślone kości policzkowe, bli- zny, struktury skórne. Realizm po- staci budzi podziw. — Tu gdzie postać przymyka oko, musze dodać jeszcze zmarszcz- ki — reflektuje się pan Jacek. — Bardzo często obserwuję starszych ludzi. Zwracam uwagę na to, gdzie się pojawiają zmarszczki, później mogę to odwzorować do takiej fik- cyjnej postaci. Inspiracje z rzeczywistego świata widać też w uszach orka. — Oglądając telewizję trafi- łem na sportowców, którzy walczą w MMA i zauważyłem, że oni mają tzw. kalafiorowe uszy. I teraz powoli będę przenosił to na tę postać. Jak wtopić nowe elementy do stworzonej już postaci, by nie wy- glądały na wklejone? Sposobem okazuje się pędzelek i  spirytus izopropylowy. To on wygładza po- wierzchnię, dzięki czemu całość wygląda jak stworzona z jednej bry- ły. Doceniają to odbiorcy na całym świecie. — Niedawno pierwszy raz mia- łem wysyłkę do Meksyku i Filipin, musiałem się na to przestawić, bo bałem się, że paczki do tak odle- głych krajów nie dotrą. Wszystko zaczęło się od zęba Sporo miejsca w pracowni Jacka Świnogi zajmują baniaki z żywicą. Każda z nich spełnia inną rolę, po- zwalając odwzorować prawdziwy świat — choćby rzeki i jeziora. Obserwując prace aleksandrow- skiego artysty można odnieść wra- żenie, że zajmuje się tym od zawsze. Prawda jest jednak inna. — To dopiero dziesięć lat — przyznaje. — Miałem ten dryg do rzeźbienia, bo uczyłem się na protetyce, której nie skończyłem. Natomiast zęby bardzo dobrze mo- delowałem. Zacząłem szukać w In- ternecie co mogę tworzyć i  gdzieś mi ta branża gier zaczęła się poja- wiać. Tak to się zaczęło. W tej branży najważniejsza jest precyzja. Wystarczy jeden, mini- malny ruch narzędziem, by wie- logodzinna praca trafiła do kosza. By tworzyć, trzeba się też uczyć, choćby anatomii, by odpowiednio odwzorować wszystkie mięśnie. — Ja tworzę nie tylko postaci. Buduję cały ich charakter. Rzeźbiąc mogę przedstawić całe ich życie. Weźmy na przykład wikinga. Ma na twarzy blizny, widać, że przeżył już wiele bitew. Najfajniejsze jest to, że nie mam żadnych ograniczeń. Mogę stworzyć wszystko. Pomyśleć, że zaczęło się od zębów. Pracownie Jaka Świnogi znaj- dziemy przy Konopnickiej 10. By umówić się na warsztaty, wystarczy zadzwonić pod numer 789 170 566. Jacek Czekalski
15 W  Aleksandrowie Łódzkim mamy piątą placówkę żłobkową współfinansowaną przez gminę, która z  roku na rok odnotowuje coraz większą liczbę mieszkańców. — To już chyba stanie się tra- dycją, że z każdym nowym rokiem szkolnym aleksandrowski samo- rząd musi otworzyć nową placów- kę. Każdego roku stoimy przed olbrzymim wyzwaniem, gdyż naj- młodszych obywateli przybywa najwięcej — zaznaczył Jacek Li- piński, burmistrz Aleksandrowa Łódzkiego. Nowy żłobek o nazwie „Bąbel- ki” znajduje się w  Aleksandro- wie przy ul. Wojska Polskiego 88. Na razie grupa liczy 14 osób, ale w niedalekiej przyszłości planowa- ne jest utworzenie kolejnej. — Dlatego zapraszamy wszyst- kich zainteresowanych do udziału w rekrutacji. Wszystkie niezbędne informacje są dostępne na naszej stronie internetowej pod adresem www.zlobekbabelki.pl — informu- je Katarzyna Zwierzchowska. Żłobek jest niezwykle przyjazny dla najmłodszych. Zajęcia dosto- sowane są do wieku i  możliwości poznawczych oraz zainteresowań. — Pracowałam wcześniej w  kilku przedszkolach i  wiem, że w naszej gminie jest duże za- potrzebowanie na żłobki. Bardzo lubię pracować z dziećmi, to jest moja pasja — podkreśliła Kata- rzyna Zwierzchowska ze żłobka „Bąbelki”. W 2014 roku powstał pierwszy żłobek współfinansowany przez gminę. W ciągu ostatnich lat mo- gliśmy zaobserwować gwałtowny przyrost miejsc w placówkach. — Przez długi czas było tylko 40 miejsc żłobkowych w  gminie. Burmistrz w  programie wybor- czym obiecał, że podwoi tę liczbę. Jeszcze się nie skończyła kaden- cja włodarza Aleksandrowa, a już mamy 200 miejsc — mówi Hanna Beda, naczelnik wydziału Eduka- cji, Kultury i Sportu UM w Alek- sandrowie Ł. Pięć niepublicznych żłobków otrzymuje w  50 proc. dofinanso- wanie od gminy Aleksandrów. To jednak nie koniec inwestycji w na- szych najmłodszych obywateli. — Miałem przyjemność odwie- Mamy nowy żłobek dzić nowy żłobek i  śmiało trzeba przyznać, że panuje tam bardzo sympatyczna i  domowa atmosfe- ra. Dla porównania, kiedy obej- mowałem stanowisko burmistrza pod swoimi skrzydłami mieliśmy trzy przedszkola i  sześć oddzia- łów przedszkolnych. Dziś mamy sześć przedszkoli publicznych, trzy niepubliczne i  dziesięć oddziałów przedszkolnych w szkołach. Do na- szych żłobków obecnie uczęszcza prawie 200 maluchów, w  przed- szkolach mamy aż 1400 przed- szkolaków. Ze statystyk wynika, że w  tym okresie podwoiła się liczba małych aleksandrowian — dodaje burmistrz Jacek Lipiński. Dla gminy Aleksandrów Łódzki edukacja stoi na pierwszym miej- scu. Inwestycje w dzieci i młodzież nigdy nie są straconymi inwesty- cjami. Przypomnijmy, że nie tak dawno zostało otwarte Publiczne Przedszkole nr 6 o nazwie „Kido”. Michał Kiński ...w ubiegłym tygodniu właśnie zniknęła. Rozebrano a właściwie zburzono ruinę przy Pabianic- kiej 10. Bez wątpienia nie była to wizytówka miasta. Budynek, albo to, co po nim pozostało znajdo- wał się przy jednej z  głównych ulic miasta. Nie dość, że straszył to jeszcze stwarzał zagrożenie. Po długiej administracyjnej drodze w końcu się udało. Jednak inne wciąż szpecą na- sze miasto. Choć znajdują się pod opieką wojewódzkiego konser- watora zabytków to z  zabytkiem wiele wspólnego nie mają. Od kil- kunastu już lat znikają z naszych ulic jednak wciąż pod wieloma adresami znajdują się ruiny po przedwojennych jeszcze budyn- kach. Ich rozbiórka wcale nie jest taka prosta. - Każdy tego typu obiekt musi zostać rozebrany zgodnie ze sztu- ką budowlaną. Sam proces burze- nia skomplikowany nie jest, ale już droga urzędowa to niekiedy Ostatnia gminna rudera... dziesiątki kartek z  dokumentacją. Schody zaczynają się, kiedy jesz- cze budynek wpisany jest na listę konserwatora zabytków. W  tym przypadku procedury trwały po- nad rok – mówi Jarosław Białczyk z  Miejskiego Centrum Zarządza- nia Kryzysowego. Działka przy Pabianickiej 10 w  1/3 części należy do gminy. Reszta to własność prywatna. Obecnie trwają negocjacje, co do przyszłości tego terenu. To już był ostatni tego typu bu- dynek należący do miasta. Przez ostatnie kilka lat sukcesywnie stare domy tkaczy zostawały wyburzane. Dziś po nich nie ma już śladu w  większości przypadków zostały zastąpione nowoczesną architek- turą. Są jednak i takie z ponad stu letnią historią, ale dziś poddane kompleksowej termomodernizacji wciąż służą mieszkańcom. - Większość budynków była nie do odtworzenia. Koszty przekra- czały niekiedy wartość wybudo- wania nowego obiektu. Trzyma- nie budynków na siłę blokowało całe kwartały działek. Udało nam się jednak uratować kilkanaście takich domów podczas minionej kompleksowej termomoderniza- cji – mówi Grzegorz Andrzejczak prezes PGKiM. Te, zatem które pozostały otrzy- mały nowe życie i posłużą jeszcze z kilkadziesiąt lat. A budynek przy Pabianickiej 10 był ostatnią ruiną, jaka pozostawała pod zarządem gminy. więc warto pamiętać, że te, które jeszcze będziemy mijać prze- jeżdżając przez miasto są w  pry- watnych rękach. (ak) Pozostałe w zasobach komunalnych domy tkaczy przeszły niedawno kompleksową termomodernizację
16 Ponad 200 osób uczestniczy- ło w  tegorocznym XIV Rajdzie Edukacyjnym Szlakiem Walk Wrześniowych 28 pSK i Kresowej BK w  gminie Zgierz. Trasą rajdu wspólnie szli uczniowie, nauczy- ciele i  opiekunowie, w  rajdzie wzięła udział Wioleta Głowacka Wójt Gminy Zgierz. Rajd jest lekcją w terenie, pod- czas której młodzież ze szkół po- znaje historię i  odwiedza miejsca wydarzeń związane z  przemar- szem i walkami odwrotowymi od- działów Armii „Łódź” – 28. Pułku Strzelców Kaniowskich i Kresowej Brygady Kawalerii na terenie gmi- ny Zgierz. Na cmentarzu w Białej ucznio- wie złożyli kwiaty i  zapalili zni- cze pod pomnikiem żołnierzy 28 Pułku Strzelców Kaniowskich, 6 Pułku Strzelców Konnych i 4 Bata- lionu Strzelców Kresowej Brygady Kawalerii. To mogiła żołnierzy po- Rajd pamięci ległych we wrześniu 1939 r. w wal- kach pod Kęblinami. Grupa za- trzymała się przy kościele w Białej, gdzie obok wejścia do kościoła jest tablica poświęcona mieszkańcom Białej, cywilnym ofiarom pierw- szych dni wojny, pamięć o  nich przywołała Wioleta Głowacka Wójt Gminy. Dalej piechurzy po- maszerowali do Kęblin. Tam przy obelisku posadowionym w  miej- scu walk, jakie stoczyli żołnierze 28 pSK, o historii miejsca opowie- dział Adam Zamojski, kierownik i kwatermistrz rajdu. Szkoła Podstawowa z  Besie- kierza Rudnego uczciła miejsce pamięci wystawieniem pocztu sztandarowego, a  młodzież biorą- ca udział w rajdzie złożyła kwiaty i zapaliła znicze. — Żyjemy w czasie pokoju, tym bardziej powinniśmy dbać o war- tości takie jak tolerancja, wzajem- ny szacunek, empatia, pomoc słab- szym i potrzebującym — zwróciła się do młodzieży przy pomniku Wioleta Głowacka wójt gminy. Uroczystościom w  miejscach pamięci towarzyszyła warta hono- rowa wystawiona przez Stowarzy- szenie Historyczne „Strzelcy Ka- niowscy”. Dzięki temu uczniowie mogli przyjrzeć się umundurowa- niu i broni w jakie byli wyposażeni żołnierze we wrześniu 1939 r. Spod pomnika w  Kęblinach trasa prowadziła przez Las Szcza- wiński do szkoły w  Szczawinie Kościelnym, gdzie na uczestników czekało przygotowane ognisko z kiełbaskami i herbatą. [AK] W  sobotę 25 września na za- proszenie Wiolety Głowackiej wójt gminy i  sołtysa Białej Piotra Na- wrockiego kilkunastu mieszkańców, w  tym dzieci i  młodzież zakasali rękawy i zaopatrzeni w worki i ręka- wiczki własnymi siłami posprzątali swoją okolicę. Ponad dwugodzinna zbiórka zakończyła się zebraniem kilkudziesięciu worków śmieci, do- minowały plastik, szkło i puszki po napojach. Warto dodać, że akcja sprzątania w sołectwie Biała prowa- dzona jest od 2005 roku. Po rajdzie uczestnicy otrzymali mały poczęstu- nek oraz upominki. Wszyscy chcemy, aby otaczają- ca nas okolica była czysta i zielona. Wielu naszych mieszkańców buduje swoje domy za miastem, aby móc cieszyć się takimi właśnie widokami. Sobotnia akcja udowodniła, że nie- stety nie jest tak pięknie jak wszyscy byśmy chcieli. Wciąż nie brakuje tak zwanych śmieciarzy, którzy nie mają Zakasali rękawy i posprzątali problemu z wyrzuceniem śmieci do lasu czy rowu. Niech się inni mar- twią, co z tym później zrobić. Nam dorosłym powinno być wstyd, bo dzieci sprzątające w  sobotę okolice Białej pytały na przykład – po co ktoś wyrzucił tutaj te butelki? Trud- no na to pytanie odpowiedzieć. — Postawa mieszkańców sołec- twa Biała jest godna pochwały, po- winniśmy dawać dzieciom dobry przykład, wszyscy przecież wiemy jak ważne jest czyste środowisko, które nas otacza. Bardzo dziękuje wszystkim uczestnikom tej akcji. Jako gospodarz tej gminy, mam na- dzieję, że z roku na rok liczba wy- rzucanych śmieci będzie malała. Już widać efekty w tych miejscach, gdzie gmina umieściła fotokomórki. Takie fotokomórki pojawiły się również w nowo posprzątanych miejscach — powiedziała Wioleta Głowacka Wójt Gminy. [AT] 14 października przypada świę- to nauczycieli i pracowników szkół. Z tej okazji w siedzibie Gminnego Centrum Kultury, Sportu, Turysty- ki i Rekreacji w Dzierżąznej odbyły się gminne obchody Dnia Eduka- cji Narodowej, będące okazją do wręczenia nagród za szczególne osiągnięcia w  pracy dydaktycznej i  wychowawczej. W  gronie nagro- dzonych znaleźli się : Dzień Edukacji Narodowej w gminie Zgierz Kinga Goss – Dyrektor SP w Giecznie Sławomir Truszkiewicz – Dyrektor SP w Białej oraz nauczyciele: Iwona Kruszyńska ze SP w Białej Marietta Maciak ze SP w Słowiku Magdalena Cieślak ze SP w Besie- kierzu Rudnym Wioleta Widawska ze SP w Giecznie pIzabela Puszczyńska-Mirecka ze SP w Szczawinie -Jestem dumna, że naszą gminną edukację tworzą tak zaangażowane i  kompetentne osoby, a  uczniowie osiągają bardzo dobre wyniki w nauce i uczestnicząw olimpiadach–podkre- śliła Wioleta Głowacka Wójt Gminy Zgierz, życząc wszystkim nauczycie- lom i  pracownikom oświaty radości i ogromnej satysfakcji z wykonywanej pracy oraz wszelkiej pomyślności. [AT]
17 Katarzyna Hofman z Koła Go- spodyń Wiejskich Skotniczanki ze Strażackiej dostała się do ścisłego Wielkiego Finału Festiwalu Kół Gospodyń Wiejskich „Polska od Kuchni”, który odbył się na PGE Narodowym 25 września. Żeby dostać się do finału Ka- tarzyna Hofman zakwalifikowała się do I etapu, jako reprezentantka województwa łódzkiego pośród 18 innych dziewcząt i  kobiet w  kon- kursie Miss Wdzięku. II etap, również wojewódzki, to głosowanie internautów na wybraną Miss Wdzięku z gminy Zgierz kandydatkę. W tym etapie wyłonio- no dwie kandydatki do tytułu repre- zentujące województwo łódzkie. — Cieszę się, że uczestniczyłam w  Finale. Nie stresowałam się, to była dla mnie przygoda. Miałam ze sobą ekipę, która mi gorąco ki- bicowała. To był pierwszy Festiwal „Polska od Kuchni”. Jeśli w  przy- szłym roku również będzie organi- zowany, wezmę udział jeszcze raz zapowiada p. Kasia. - Sam pobyt na PGE Narodowym był dużym wydarzeniem. Mieliśmy okazje posmakować tradycyjnych potraw z różnych regionów Polski, przyj- rzeć się strojom, poznać tradycje — opowiada p. Kasia. Pani Katarzyna ma 22 lata. Jest mamą 2 letniej Kornelii i niespeł- na rocznej Laury. Mieszka razem z  rodziną w  Skotnikach, i  jest urodzoną Skotniczanką. Jest po- chłonięta wychowaniem córeczek, ale planuje w  przyszłości założyć własną firmę. Należy do Koła Go- spodyń Wiejskich Skotniczanki ze Strażackiej od początku jego ist- nienia czyli od 2019 roku. [AK] Nad tym jak to zrobić głowi się niejeden naukowiec, ale wystarczyło- by gdyby zapytał o to dzieci z gminy Zgierz. Na początku września w ra- mach Europejskiego Tygodnia Zrów- noważonego Transportu ogłoszony został konkurs dla gminnych pla- cówek oświatowych pn. „Podróżuję i nie truję czyli eko pojazd przyszło- ści” pod patronatem Wójta Gminy. Dzieci miały za zadanie wykonać projekt pojazdu przyszłości, który nie będzie zanieczyszczał naszej plane- Podróżować, ale nie truć ty. Kolejny raz przekonaliśmy się, że dziecięca wyobraźnia nie ma granic, a wykonane pojazdy zaskoczyły nas pomysłowością i  ogromnymi gaba- rytami. Oto wyniki konkursu: - I miejsce zdobyła Szkoła Podsta- wowa w  Besiekierzu Rudnym oraz Szkoła Podstawowa w Białej, - II miejsce zajęła SP w  Słowiku i Grotnikach, - III miejsce SP w  Szczawinie Kościelnym i Dąbrówce Wielkiej. [AT] Gmina Świnice Warckie finali- zuje realizację projektu pod nazwą: Wyposażenie boiska w  Świnicach Warckich w  zaplecze sportowo – sanitarne - II etap. We wrześniu zainstalowano ko- lejne dwa kontenery sportowo-sa- nitarne na boisku sportowym przy ul. Szkolnej w Świnicach Warckich. Na przygotowanym podłożu z do- prowadzonymi mediami w posta- ci instalacji elektrycznej, wodnej i kanalizacyjnej nastąpiła instalacja brakujących dwóch kontenerów sportowo-sanitarnych przez firmę ANGA Sp. z o.o. z Gdańska. Jest to drugi etap projektu na wyposaże- nie boiska trawiastego w  zaplecze sportowo - sanitarne współfinanso- wany przez Województwo Łódzkie w  ramach pomocy finansowej dla jednostek samorządu terytorialne- go województwa łódzkiego „Infra- struktura sportowa plus” w formie dotacji celowej, przeznaczonej na dofinansowanie zadań w  zakresie rozwoju infrastruktury sportowej i  rekreacyjnej. Dofinansowanie wynosi 70 000 złotych, natomiast całkowity koszt zadania to kwota 99 870 zł. Beneficjentem projektu jest właściciel obiektu, czyli Gmi- na Świnice Warckie. Koordyna- torem projektu jest Pani Monika Galankiewicz – dyrektor Gmin- nego Ośrodka Kultury w  Świni- cach Warckich, która zarządza tym obiektem. UG Świnice Warckie Boisko z zapleczem jak marzenie Gminna Biblioteka Publiczna we współpracy z  zespołem śpiewaczym „Świniczanki” po raz kolejny włączy- ła się w  akcję narodowego czytania. Tegoroczna edycja poświęcona była „Moralności pani Dulskiej” Gabrieli Zapolskiej. Na wstępie list Prezydenta RP Andrzeja Dudy przytoczyła za- stępca wójta gminy – Anna Matusiak oraz przewodnicząca rady gminy – Halina Jeżak. Akt pierwszy dramatu odczytali członkowie zespołu śpiewa- czego„Świniczanki”.Nagraniedostęp- ne jest na kanale YouTube oraz biblio- tecznym Facebooku. UG Świnice Warckie Narodowe czytanie 2021
18 Złota polska jesień sprzyja spa- cerom. O  tej porze roku natura kreuje wyjątkowo barwne scene- rie, takie jak panorama nadbrzeż- nej części Uniejowa. Na tutejszych bulwarach dzieje się coraz więcej. Rewitalizacja obu brzegów rzeki Warty nabiera realnych kształtów i coraz bardziej zbliża się wyglądem do prezentowanych we wcześniej- szych materiałach wizualizacji. Nie możemy jeszcze zaprosić Państwa do osobistego odwiedzenia nabrze- ży Warty, gdyż w dalszym ciągu jest to plac budowy. Jednak, wedle za- pewnień wykonawcy, prace powin- ny zostać ukończone jeszcze przed końcem tego roku kalendarzowego. Od rozpoczęcia prac - w sierp- niu ubiegłego roku - tereny objęte inwestycją zmieniły się nie do po- znania. W pierwszej kolejności, na całym obszarze została wykonana infrastruktura podziemna: przyłą- cza wodociągowe, kanalizacja desz- czowa, sieć teletechniczna, okablo- wanie do zasilania oświetlenia oraz komory technologiczne i zbiorniki zamkniętego obiegu wody dla fon- tann – innymi słowy przygotowano wszystko to, co potrzebne, by nale- życie działały elementy naziemne. Następnie budowlańcy skupili się na zachodnim brzegu rzeki, po- cząwszy od Parku Linowego u pod- nóża Zamku do przystani kajako- wej za mostem, gdzie bierze swój początek bitumiczna ścieżka pieszo – rowerowa. Nowy trakt biegnie wzdłuż brzegu rzeki, na odcinku 2,5 km aż do przepustu na strudze spycimierskiej, mijając po drodze tereny przeznaczone w przyszłości do zagospodarowania infrastruktu- rą rekreacyjną. Na całej rozciągłości zachodnie- go brzegu (po stronie uzdrowisko- wej) efekty robót są już dobrze wi- doczne. Prace budowlane, spośród ujętych w  projekcie dla tej części bulwarów są już praktycznie ukoń- czone. Wśród nich wymienić nale- ży wspomnianą przystań kajakową za mostem, w  naturalnej zatoce rzeki. W ramach tego elementu po- wstał pływający pomost do obsłu- gi pełnych grup kajakowych oraz drewniana wiata, w  której będzie można odpocząć lub przygotować się do aktywności fizycznej. Bliżej basenów, po tej samej stronie nabrzeża, powstał szlak bosych stóp. Jest to ścieżka space- rowo-sensoryczna o zróżnicowanej nawierzchni, przystosowana do marszu bez obuwia. Przejście po kostce granitowej, piasku rzecz- nym, otoczakach rzecznych oraz okrąglakach drewnianych to cie- kawe doświadczenie, również pod względem zdrowotnym, jako że ludzka stopa jest jedną z  bardziej unerwionych części ciała. W  niedalekim sąsiedztwie, na terenie trawiastym, zaplanowano przestrzeń pod aranżację letniego kina plenerowego – montowane- go każdorazowo na czas seansów. W  pobliżu powstała również per- gola z zadaszeniem, demontowalna w przypadku powodzi. Będzie ona służyła jako miejsce odpoczynku i schronienia przed deszczem. Na rzece, na wysokości plaży miejskiej oraz poniżej Zamku, po- sadowionopomostyunoszącesięna wodzie. Tak zwane wyjścia w rzekę – pierwsze dwa zbudowane na pla- nie litery „T”, trzecie w kształcie „C” – łączą się z deptakiem, biegnącym po lądzie przez całe nabrzeże. Pro- menada na podbudowie z  białego kamienia, wykończona przepusz- czalną mieszanką mineralno-ży- wiczną, tworzy dobrze utwardzoną, trwałą i odczuwalnie elastyczną za- razem, gładką powierzchnię, przez którą woda opadowa może prze- ciekać w  głąb gruntu. Takie roz- wiązanie jest proekologiczne: woda pozostaje w  obiegu, a  na deptaku nie tworzą się i nie zalegają kałuże. Docelowo, po obu stronach rzeki, taką metodą wykonano ciągi spa- cerowe o łącznej powierzchni prze- szło 4.000 m². Od kilku miesięcy, rewitalizacji poddawany jest także wschodni brzeg, prowadzący od Winnicy Bo- gumiła (projekt zagospodarowania rozległej skarpy w okolicach Kole- giaty, który także jest już w końco- wej fazie realizacji) aż do mostu. Obecnie, w  tej części bulwarów prace prowadzone są najintensyw- niej. Z  tygodnia na tydzień teren nadbrzeża zmienia się w widoczny sposób, ubogacając się o  kolejne elementy infrastruktury rekreacyj- nej. Zaraz na wejściu, zlokalizowa- nym za mostem, po przemierzeniu schodów zejściowych od ul. Łę- czyckiej, na odwiedzających czeka punkt widokowy, Zielony Krąg. Dalej, wzdłuż ciągu spacero- wego, zrealizowanego jako drew- niane pomosty – osadzone na wbetonowanych w  ziemię palach, wybudowano dodatkowo 4 tarasy widokowe, również stabilizowa- ne na palach. Na wysokości Ho- telu Uniejów**** ecoActive&Spa w  przestrzeń bulwarową wpisano siłownię terenową oraz bogato wy- posażony i  ogrodzony plac zabaw, z  miejscami odpoczynku, prze- widzianymi z  myślą o  dorosłych opiekunach dzieci. W  pobliżu po- stawiono też fontannę, tzw. po- sadzkową, której podświetlane na kolorowo tryski, będą sięgać aż do 2,5 m w górę. Ten typ fontanny nie posiada lustra wody ani widocznej niecki, jest instalowany bezpośred- nio w poziomie płyty posadzkowej. Może służyć jako miejsce zabawy dla dzieci, które mogą wbiegać między strumienie wody. Na upal- ne obecnie lata to alternatywa dla przenośnej kurtyny wodnej. Na trasie promenady w kierun- ku Winnicy Bogumiła postawio- no drewniane tablice pod przyszłe szlaki rekreacyjno – poznawcze. Jeden z nich docelowo dedykowany będzie Ptakom środkowej Warty, a drugi skupi się na historii Unie- jowa, ukazując miasto na prze- strzeni wieków. W  pobliżu skarpy Bogumiła wykonano kolejną fon- tannę, Wodny Krąg. Zainstalowane w podziemnych komorach techno- logicznych urządzenia do zasilania dysz i filtracji wody, będą sterowa- ne przez zautomatyzowany układ elektroniczny, który sam dostosuje do warunków pogodowych (siła wiatru) objętość i moc podawania wody, a przez to także i wysokość maksymalną wodotrysków. W  kilku lokalizacjach powsta- ły skarpy z  siedziskami gabiono- wymi. Całość urozmaicona jest tarasami, kanałami, mini-kładką, pergolami i  schodami terenowy- mi, które z  każdym dniem nabie- rają swych właściwych kształtów. Dostęp do wszystkich atrakcji nie będzie stanowić problemu dla osób niepełnosprawnych oraz rodziców z  wózkami dziecięcymi. Z  myślą o nich, w miejscach wejść na bul- wary zamontowano wykostkowane pochylnie do łagodnego i bezpiecz- nego zjazdu. Całość terenu prze- znaczonego do zagospodarowania w  ramach bulwarów jest niena- chalnie oświetlona po zmroku oraz całodobowo monitorowana. Na koniec zaaranżowana i  uzupełnio- na zostanie zieleń, w  tym krzewy, zieleń niska oraz trawniki. Bulwary uniejowskie to wiele różnych miejsc o różnym przezna- czeniu. Ich wspólnym mianow- nikiem jest relaks i  rekreacja oraz spójny układ przestrzenny, zgodnie z  przyjętą zasadą ciągłości mimo zróżnicowanych rozwiązań dla po- szczególnych odcinków. Kompozy- cja przestrzeni jest czytelna i łączy w  sobie elementy miejskości po- przez wprowadzenie utwardzonego styku miasta z rzeką z elementami tworzywa przyrodniczego. Zastoso- wane rozwiązania architektoniczne tylko nieznacznie ingerują w krajo- braz rzeczny. W miarę możliwości wykonawca stosuje materiały i su- rowce przyjazne środowisku, jak choćby wspomniana przepuszczal- na nawierzchnia promenady czy drewno modrzewiowe do budowy pomostów na palach i pływających. W  połączeniu z  kojącą zielenią, ukończone bulwary będą miały szansę stać się miejscem wypoczyn- ku i wytchnienia na łonie natury. Bulwary uniejowskie nabierają swoich kształtów Burmistrz Józef Kaczmarek pod- kreśla, że: ideą inwestycji jest zwró- cenie uwagi w stronę rzeki i wyeks- ponowanie tego niezwykle ważnego dla uzdrowiska elementu krajobra- zu. Przykłady innych, mniejszych i  większych miast pokazują, że rewitalizacja i  zagospodarowanie frontów wodnych jest ważnym ele- mentem aktywizacji przestrzeni publicznej. Koszt budowy bulwarów nad- warciańskich przekracza kwo- tę kilkunastu milionów złotych. W ramach zadania inwestycyjnego przebudowano już kładkę nad rze- ką Wartą oraz zagospodarowano na cele reprezentacyjno-rekreacyj- ne skwer przy ul. Tureckiej. Re- witalizacja nabrzeży jest trzecim elementem projektu dofinanso- wanego środkami, pochodzącymi z  budżetu Urzędu Marszałkow- skiego Województwa Łódzkiego, z Europejskiego Funduszu Rozwo- ju Regionalnego. Gmina Uniejów pozyskała na ten cel z Urzędu Mar- szałkowskiego Województwa Łódz- kiego 6,29 mln zł wsparcia. Agnieszka Owczarek
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 9/2021
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 9/2021

Empfohlen

Gazeta “Do Rzeczy” Nr 11/2021
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 11/2021Gazeta “Do Rzeczy” Nr 11/2021
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 11/2021LGDPRYM11
 
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 7/2021
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 7/2021Gazeta “Do Rzeczy” Nr 7/2021
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 7/2021LGDPRYM11
 
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 6/2021
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 6/2021Gazeta “Do Rzeczy” Nr 6/2021
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 6/2021LGDPRYM11
 
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 12/2021
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 12/2021Gazeta “Do Rzeczy” Nr 12/2021
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 12/2021LGDPRYM11
 
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 2/2021
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 2/2021Gazeta “Do Rzeczy” Nr 2/2021
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 2/2021LGDPRYM11
 
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 3/2021
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 3/2021Gazeta “Do Rzeczy” Nr 3/2021
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 3/2021LGDPRYM11
 
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 6/2020
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 6/2020Gazeta “Do Rzeczy” Nr 6/2020
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 6/2020LGDPRYM11
 
Śniadanie Daje Moc
Śniadanie Daje MocŚniadanie Daje Moc
Śniadanie Daje Mocbrandsupportpl
 

Empfohlen

Gazeta “Do Rzeczy” Nr 11/2021
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 11/2021Gazeta “Do Rzeczy” Nr 11/2021
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 11/2021LGDPRYM11
 
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 7/2021
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 7/2021Gazeta “Do Rzeczy” Nr 7/2021
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 7/2021LGDPRYM11
 
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 6/2021
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 6/2021Gazeta “Do Rzeczy” Nr 6/2021
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 6/2021LGDPRYM11
 
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 12/2021
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 12/2021Gazeta “Do Rzeczy” Nr 12/2021
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 12/2021LGDPRYM11
 
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 2/2021
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 2/2021Gazeta “Do Rzeczy” Nr 2/2021
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 2/2021LGDPRYM11
 
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 3/2021
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 3/2021Gazeta “Do Rzeczy” Nr 3/2021
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 3/2021LGDPRYM11
 
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 6/2020
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 6/2020Gazeta “Do Rzeczy” Nr 6/2020
Gazeta “Do Rzeczy” Nr 6/2020LGDPRYM11
 
Śniadanie Daje Moc
Śniadanie Daje MocŚniadanie Daje Moc
Śniadanie Daje Mocbrandsupportpl
 
Jacek Szwed
Jacek SzwedJacek Szwed
Jacek Szwedadminpg2
 
Złota Księga 2012 Gimnazjum im. Macieja Rataja w Żmigrodzie
Złota Księga 2012 Gimnazjum im. Macieja Rataja w ŻmigrodzieZłota Księga 2012 Gimnazjum im. Macieja Rataja w Żmigrodzie
Złota Księga 2012 Gimnazjum im. Macieja Rataja w ŻmigrodzieAnna Wołoszyn
 
Jak uczyc sie do egzaminow
Jak uczyc sie do egzaminowJak uczyc sie do egzaminow
Jak uczyc sie do egzaminowEbooki za darmo
 
Jak uczyc-sie-do-egzaminow
Jak uczyc-sie-do-egzaminowJak uczyc-sie-do-egzaminow
Jak uczyc-sie-do-egzaminowmazur16111
 
Jak uczyć się do egzaminów? / Marcin Kijak
Jak uczyć się do egzaminów? / Marcin KijakJak uczyć się do egzaminów? / Marcin Kijak
Jak uczyć się do egzaminów? / Marcin KijakDarmowe Ebooki
 
Jak uczyc-sie-do-egzaminow
Jak uczyc-sie-do-egzaminowJak uczyc-sie-do-egzaminow
Jak uczyc-sie-do-egzaminowkotkidwa
 
Złota Księga 2013/2014 Gimnazjum im. Macieja Rataja w Żmigrodzie
Złota Księga 2013/2014 Gimnazjum im. Macieja Rataja w ŻmigrodzieZłota Księga 2013/2014 Gimnazjum im. Macieja Rataja w Żmigrodzie
Złota Księga 2013/2014 Gimnazjum im. Macieja Rataja w ŻmigrodzieAnna Wołoszyn
 

Weitere ähnliche Inhalte

Ähnlich wie Gazeta “Do Rzeczy” Nr 9/2021

Jacek Szwed
Jacek SzwedJacek Szwed
Jacek Szwedadminpg2
 
Złota Księga 2012 Gimnazjum im. Macieja Rataja w Żmigrodzie
Złota Księga 2012 Gimnazjum im. Macieja Rataja w ŻmigrodzieZłota Księga 2012 Gimnazjum im. Macieja Rataja w Żmigrodzie
Złota Księga 2012 Gimnazjum im. Macieja Rataja w ŻmigrodzieAnna Wołoszyn
 
Jak uczyc sie do egzaminow
Jak uczyc sie do egzaminowJak uczyc sie do egzaminow
Jak uczyc sie do egzaminowEbooki za darmo
 
Jak uczyc-sie-do-egzaminow
Jak uczyc-sie-do-egzaminowJak uczyc-sie-do-egzaminow
Jak uczyc-sie-do-egzaminowmazur16111
 
Jak uczyć się do egzaminów? / Marcin Kijak
Jak uczyć się do egzaminów? / Marcin KijakJak uczyć się do egzaminów? / Marcin Kijak
Jak uczyć się do egzaminów? / Marcin KijakDarmowe Ebooki
 
Jak uczyc-sie-do-egzaminow
Jak uczyc-sie-do-egzaminowJak uczyc-sie-do-egzaminow
Jak uczyc-sie-do-egzaminowkotkidwa
 
Złota Księga 2013/2014 Gimnazjum im. Macieja Rataja w Żmigrodzie
Złota Księga 2013/2014 Gimnazjum im. Macieja Rataja w ŻmigrodzieZłota Księga 2013/2014 Gimnazjum im. Macieja Rataja w Żmigrodzie
Złota Księga 2013/2014 Gimnazjum im. Macieja Rataja w ŻmigrodzieAnna Wołoszyn
 

Ähnlich wie Gazeta “Do Rzeczy” Nr 9/2021 (7)

Jacek Szwed
Jacek SzwedJacek Szwed
Jacek Szwed
 
Złota Księga 2012 Gimnazjum im. Macieja Rataja w Żmigrodzie
Złota Księga 2012 Gimnazjum im. Macieja Rataja w ŻmigrodzieZłota Księga 2012 Gimnazjum im. Macieja Rataja w Żmigrodzie
Złota Księga 2012 Gimnazjum im. Macieja Rataja w Żmigrodzie
 
Jak uczyc sie do egzaminow
Jak uczyc sie do egzaminowJak uczyc sie do egzaminow
Jak uczyc sie do egzaminow
 
Jak uczyc-sie-do-egzaminow
Jak uczyc-sie-do-egzaminowJak uczyc-sie-do-egzaminow
Jak uczyc-sie-do-egzaminow
 
Jak uczyć się do egzaminów? / Marcin Kijak
Jak uczyć się do egzaminów? / Marcin KijakJak uczyć się do egzaminów? / Marcin Kijak
Jak uczyć się do egzaminów? / Marcin Kijak
 
Jak uczyc-sie-do-egzaminow
Jak uczyc-sie-do-egzaminowJak uczyc-sie-do-egzaminow
Jak uczyc-sie-do-egzaminow
 
Złota Księga 2013/2014 Gimnazjum im. Macieja Rataja w Żmigrodzie
Złota Księga 2013/2014 Gimnazjum im. Macieja Rataja w ŻmigrodzieZłota Księga 2013/2014 Gimnazjum im. Macieja Rataja w Żmigrodzie
Złota Księga 2013/2014 Gimnazjum im. Macieja Rataja w Żmigrodzie
 

Gazeta “Do Rzeczy” Nr 9/2021

  • 1. 1 Aleksandrów Łódzki - Dalików - Konstantynów Łódzki - Lutomiersk - Parzęczew - Świnice Warckie - Uniejów - Wartkowice - Zgierz Nr 10/2021 październik Muzycy na traktory! Słodko ”jak u mamy” Z wizytą na Podlasiu Szukamy nowych „smaczków” Zmiany w programie „Czyste Powietrze” Dla młodych rybaków najlepszy Sieraków Bulwary uniejowskie nabierają swoich kształtów
  • 2. 2 Antonina Majchrzak ze Sportowej Szkoły Podstawowej nr 3 im. Józefa Jaworskiego w Aleksandrowie Łódz- kim to prawdziwa wojowniczka. Już jako czteroletnia dziewczynka zaczę- ła trenować gimnastykę artystyczną i bardzo szybko odnosiła w tej dyscy- plinie pierwsze sukcesy. Kiedy gim- nastyka przestała dawać satysfakcję Antosi, ta zdecydowała się spróbo- wać swoich sił w lekkiej atletyce i tu równie szybko zaczęły się pojawiać kolejne wyróżnienia. W roku szkol- nym 2020/2021 Antosia uzyskała I miejsce w półfinale Wojewódzkiej Szkolnej Ligi Lekkoatletycznej, II miejsce w Wojewódzkich Drużyno- wych Biegach Przełajowych. W kla- syfikacji U-16 Kobiet skoku w  dal Polskiego Związku Lekkiej Atletyki zajmuje 3 miejsce w tabeli na tego- roczne mistrzostwa Polski. Gdzie obecnie się uczysz? Obecnie uczęszczam do XXX LO w Łodzi. Masz ulubiony przedmiot w szkole? Lubię nauki ścisłe. Jak wygląda twój dzień? W  zasadzie mój dzień od paru dobrych lat wygląda dosyć podobnie. Rano jadę do szkoły, po szkole jadę prosto na trening, bo nie zawsze uda mi się wrócić do domu i po treningu około godziny 19-20 zajmuje się lek- cjami bądź dodatkowymi zajęciami. Czy drugi raz zgłosiłabyś się do Lokalnego Funduszu Stypen- dialnego? Czy taka pomoc jest po- trzebna młodym ludziom? Tak na pewno zgłosiłabym się dru- gi raz. Moim zdaniem takie wsparcie ułatwia dalsze rozwijanie swoich zain- teresowań. Jak zachęciłabyś innych do wzmożonej pracy? Moim zdaniem po osiągnięciu ja- kiegoś sukcesu lub zaplanowanego celu chęci same wzrastają i  chcemy coraz więcej. Natomiast czasami dro- ga do tego nie jest łatwa i trzeba po- święcić wiele czasu, wysiłku i przede wszystkim włożyć w  to serce, aby przyniosło rezultat. Jak to mówią, ciężka praca popłaca, dlatego warto czasem się zmęczyć, bo radość po wy- granej to cudowne uczucie. Decyzja o  zmianie gimnastyki artystycznej na lekką atletykę to był dobry wybór? Sama podjęłaś taką decyzje? Od małego trenowałam gimna- stykę artystyczną 6 dni w  tygodniu, po kilka godzin, dlatego stała się ona częścią mojego życia, nie były to tylko zwykłe treningi i  starty. Czerpałam z  tego ogromną radość i  satysfakcję dopóki czułam, że mogę powalczyć o  wyniki. Wiadomo, nikt nie lubi przegrywać, dlatego kiedy uświado- miłam sobie, że mój zapał w tym spo- rcie nie jest już taki sam jak na począt- ku, a  każdym zawodom towarzyszył stres spowodowany głównie brakami po kontuzjach, zdecydowałam się zre- zygnować i spróbować czegoś innego. Wybrałam lekką atletykę i jak na razie spełniam się w niej całkowicie. Jakie uczucia towarzyszą Ci na chwilę przed startem? Bardzo trudno ująć to w jakiekol- wiek ramy. Zależy to od tego jakie nastawienie mam danego dnia oraz jak ważne zadanie mam do zrobienia. Mogę powiedzieć, że zawsze jest to ra- dość i satysfakcja. Natomiast czasem pojawia się również zdenerwowane oraz niepewność, jeśli np. startuję pierwszy raz po kontuzji. Czy masz jakiś sposób na radze- nie sobie ze stresem przed ważnymi zawodami? Kiedy byłam młodsza i  miałam przed sobą ważne zawody to trakto- wałam to jako kolejną przygodę, nie byłam tego tak naprawdę świadoma. Mam za sobą teraz jedne ważne za- wody, które nie poszły po mojej myśli i właśnie tam nie udało mi się opano- wać stresu spowodowanego niepew- nością po kontuzji. Mój trener popro- siłmnieżebymzaplanowałasobiecały czas w dniu startu i nie tylko go napi- sała, ale także się go trzymała. Bardzo mitopomogłow zachowaniuspokoju i nie przejmowaniu się startem. Czy rywalizacja w  sporcie cię napędza? Zdecydowanie tak. Były momen- ty, w których walczyłam o wygraną ze straconej pozycji i  dzięki rywalizacji potrafiłam się zmobilizować w ostat- nim skoku i wygrać. Czy sport to twoja jedyna pasja? Jestem osobą, która ma wiele za- interesowań jednak sport zajmuje mi tak wiele czasu, że nie starcza mi go już na nic innego. Dlatego uważam, że tak, sport jest moją jedyną pasją. Jakiecechywedługciebiemaoso- ba, która odnosi sukces? Według mnie każdy kto odniósł jakiś sukces wie, ile trzeba włożyć w to pracy. Wymaga to podejmowa- nia trudnych decyzji i rezygnowania z przyjemności np. na rzecz treningu. By osiągnąć sukces takie osoby po- winny być pracowite, ambitne i silne psychicznie. Wymień swoje wady… Jestem niecierpliwa. Rodzice mówią, że za dużo z nimi dyskutuje. Nie lubię słuchać rad innych osób, chociaż często byłyby pomocne. Szybko się denerwuje, ale tak samo szybko mi przechodzi. Wymień swoje zalety… Jestem pracowita, ambitna, punktualna, słowna i uczuciowa. Co Cię denerwuje? Gdy nie uda mi się osiągnąć wy- znaczonego celu oraz kiedy ktoś nie dotrzymuje danego słowa. Czym dla Ciebie jest wolność? Wolność to dla mnie możliwość wyrażania własnych poglądów, uczuć oraz możliwość realizowania siebie Poznaj stypendystów Fundacji PRYM Antonina Majchrzak według własnego planu. Co zabrałabyś na bezludną wyspę? Moich najbliższych, lekarstwa i narzędzia. Bez czego/kogo nie możesz żyć? Bez rodziny, przyjaciół i  treno- wania. Z  jakiego swojego dotychczaso- wego osiągnięcia jesteś najbardziej dumna? Dotychczas moim największym osiągnięciem było uczestnictwo w Ogólnopolskiej Olimpiadzie Mło- dzieży w gimnastyce artystycznej. Kogo najbardziej cenisz, po- dziwiasz? Za co? Najbardziej cenię sobie moich ro- dziców, którzy zawsze mnie wspierają. Oraz moich trenerów za zaangażowa- nie i wysiłek włożony w mój rozwój. Na co twoim zdaniem szkoda czasu? Moim zdaniem szkoda czasu na rozczulaniesięnadporażką,ponieważ trzeba iść dalej by móc zbliżyć się do swoich wyznaczonych celów. Gdybyś mogła zamieszkać w  dowolnym miejscu na Ziemi, gdzie by to było? Chciałabym zamieszkać w  cie- płym kraju nad morzem. O  jakim zawodzie marzyłaś w dzieciństwie? Było ich mnóstwo zaczynając od aktorstwa kończąc na pracy w wojsku. Jakie jest Twoje największe marzenie? Wiadomo, że dla każdego spor- towca największym marzeniem jest start na Igrzyskach Olimpijskich. Jest to też moje marzenie. W przyszłości... W przyszłości chciałabym być po prostu szczęśliwa niezależnie od tego czy uda mi się spełnić moje marzenia. Jak większość chciałabym również założyć rodzinę i mieć pracę, która bę- dzie dawała mi satysfakcję. Ewelina Madejska
  • 3. 3 Od 2 listopada rusza II edycja Certyfikacji „SMAK WSI prze- trwał w naszych produktach”. — Pierwsza edycja jest naszym ogromnym sukcesem. Zgłosiło się do nas wielu chętnych, a spo- śród nich wyłoniono 26 usług, produktów i  wydarzeń, które de- cyzją kapituły zostały nagrodzone certyfikatami świadczącymi o  ich najwyższej jakości, związku z  re- gionem i  tradycją. Dlatego jeste- śmy szczęśliwi, że możemy ogłosić kolejny nabór wniosków o  przy- znanie certyfikatu „SMAK WSI przetrwał w  naszych produktach” — mówi Jolanta Pęgowska, Prezes Zarządu Lokalnej Grupy Działania „PRYM”. Aby uzyskać certyfikat trzeba było spełnić szereg wymogów. Przede wszystkim firma, pro- dukt czy wydarzenie musi znajdo- wać się na terenie jednej z 11 gmin: Aleksandrowa Łódzkiego, Dali- kowa, Konstantynowa Łódzkiego, Lutomierska, Parzęczewa, Pęcz- niewa, Poddębic, Świnic Warckich, Uniejowa, Wartkowic czy Zgierza. Musi charakteryzować się wy- Szukamy nowych „smaczków” Magdalena Stęplewska z  Orłej w 2020 roku, dzięki dotacji z Lo- kalnej Grupy Działania „PRYM” uruchomiła małą cukiernię „Jak u  mamy” w  miejscowości Orła w gminie Parzęczew. Bardzo szyb- ko zdobyła serca i żołądki miesz- kańców pobliskich miejscowości, oferując przeróżne wypieki od ba- beczek, makaroników po kilkupię- trowe torty, które smakują jak te które z miłością wypiekają mamy. — Otwarcie cukierni od bardzo dawna było moim marzeniem, po prostu chciałam wreszcie zawo- dowo robić to co tak na prawdę kocham. Zresztą już jako 14-lat- ka piekłam serniki. Od samego początku w  realizacji tego pomy- słu wspierali mnie moi wspaniali przyjaciele i  oczywiście mama, która wszystkiego mnie nauczyła. Otwarcie cukierni było możliwe dzięki dotacji na podejmowanie działalności gospodarczej, która pozwoliła Pani Magdalenie na za- kup odpowiednich sprzętów oraz wyposażenie cukierenki. — Pracownicy biura bardzo pomogli mi się przejść całą pa- pierologię. Dzięki dotacji miałam możliwość spełnić swoje marzenie i na pewno skorzystałabym z takiej szansy jeszcze raz — dodaje. O jakość produktów Magda dba sama, dlatego wszystkie wypieki, które wychodzą z  jej cukierni są wolne od chemii i wszelkich ulep- szaczy, a bazą są lokalne produkty. — Od wtorku do piątku, już od 7.30 zapraszam na świeżutkie drożdżóweczki, bułki francuskie, pizzerinki i wiele innych smakoły- ków. We wtorki i czwartki można także skusić się na pyszne trady- cyjne pączki i racuchy — wylicza Pani Magdalena. Jednak to nie jedyne słodkości, które są w  ofercie Cukierni „Jak u mamy”. — Piekę na zamówienie różne- go rodzaju ciasta także i świątecz- ne, serniki, makowce, mazurki, baby wielkanocne, ale i  babeczki z  bitą śmietaną i  owocami, cia- steczka bezowe, makaroniki oraz torty. Wszystkich chętnych zapra- szam do kontaktu — zachęca wła- ścicielka cukierni. Pani Magdalena jest mamą trój- ki dzieci. Dzięki uruchomieniu własnej działalności łatwiej jest jej połączyć opiekę nad dziećmi i pra- cę zarobkową. — Na szczęście dzięki temu, że pracuje w  domu jakoś udaje mi się pogodzić pracę z  opieką nad dziećmi. Czasem jest ciężko, ale grunt to dobra organizacja i  na szczęście mam wsparcie dziadków. A, że pieczenie chyba od zawsze było moją pasją to uwielbiam spę- dzać czas w kuchni. Trochę to dla mnie też taka ucieczka od domo- wego harmidru — przekonuje Pani Magdalena Stęplewska. Od niedawna Pani Magdalena oferuje także usługi cateringowe. — Na te usługi jest coraz więk- sze zapotrzebowanie, klienci cenią Słodko ”jak u mamy” sobie dobrą jakość jedzenia bez chemii i ulepszaczy. Kilka tygodni temu przygotowałam polską obia- dokolację dla 30 osobowej grupy zagranicznych gości. Były typowe polskie przystawki, jak śledzie, de- ska wędlin, smalczyk, ogórki kiszo- ne, galantyna, a  na danie główne były zupa grzybowa z kaszą, scha- bowy z kością, kluski śląskie, zrazy wołowe itp. Każde danie przygoto- wywałam sama. Od gości otrzyma- łam brawa, organizatorzy byli bar- dzo zadowoleni, a nic bardziej nie ciszy niż fakt, że komuś smakuje to co się ugotuje — zapewnia. Dzięki współpracy z  Lokalną Grupą Działania „PRYM” w  cu- kierni odbyły się także pierwsze warsztaty cukiernicze dla młodzie- ży ze Szkoły Podstawowej w Cho- ciszewie. — Bardzo miło wspominam te warsztaty, wspaniała młodzież. W  najbliższym czasie planuję wprowadzić do oferty dla szkół i  osób indywidualnych warsztaty ze zdobienia pierników. A  także warsztaty z  pieczenia i  dekoracji prostych, polskich ciastek typu drożdżówki, pierniki, ciastka kru- che. O terminach warsztatów będę informować na moim Fanpage’u  „Jak u  mamy Cukiernia w  Orłej” na Facebooku. Cukiernia „Jak u mamy” w Or- łej 14a otwarta jest od wtorku do piątku w  godz. 7.30-17.00 oraz w soboty od godz. 10.00 do 15.00. Ewelina Madejska soką jakością użytych surowców, materiałów i  samego wykonania oraz wysoką jakością organizacji, obsługi oraz współpracy z kontra- hentami i z klientami. Wykorzystywać zasoby (go- spodarcze, społeczne, przyrodni- cze, historyczne, kulturowe) ob- szaru LSR LGD „PRYM” i RLGD „Z  Ikrą”, wzmacniać poczucie tożsamości społeczności lokalnej, pomagać w  zachowaniu dziedzic- twa kulturowego regionu oraz po- siadać cechy wyróżniające je z  uwagi na ich unikatowość, ory- ginalność, rozpoznawalność, inno- wacyjność. Być w ciągłej sprzedaży zarów- no w przypadku produktów i usług oraz być ogólnie dostępne. Wyda- rzenia wytypowane do certyfika- cji powinny być ogólnodostępne, niekomercyjne i  cykliczne. Każdy z  produktów, usług czy wydarzeń powinien być wytwarzany, realizo- wany i promowany w zgodzie z za- sadą „przyjazny dla środowiska”. Musi spełniać wymogi jakościowe i  normy bezpieczeństwa, obowią- zujące dla danej grupy towarów lub usług, w  świetle aktualnie obowiązujących przepisów prawa. — Kogo szukamy? Przede wszystkim ludzi z  pasją, którzy wiedzą co robią i w to wierzą. Na stronie www.smakwsi.pl znajdzie- cie wnioski oraz regulamin certy- fikacji. Możecie także zapoznać się z pełną listą certyfikowanych pro- duktów, usług i wydarzeń — doda- je Agnieszka Kwiatkowska, prze- wodnicząca Kapituły Certyfikacji Marki Lokalnej. Jakie korzyści niesie ze sobą certyfikat? — Chcemy stworzyć sieć naj- lepszych produktów, usług i  wy- darzeń, które staną się wizytówką naszego regionu. Będziemy inwe- stować w ich promocję, dystrybu- cję i wspólnie wspierać — przeko- nuje Jolanta Pęgowska. Informacja na temat zakończe- nia naboru pojawi się odpowied- nio wcześniej na stronie interneto- wej Smaku Wsi. Wszelkie informacje o zasadach certyfikacji uzyskacie Państwo na naszej stronie internetowej www. smakwsi.pl oraz od poniedziałku do piątku w  godzinach 8-15 pod numerem telefonu 664 450 260. Ewelina Madejska
  • 4. 4 Uproszczenie procedur, podwyż- szenie progów dochodowych dru- giej części programu, brak dotacji na kotły węglowe (od 01.01.2022) rozszerzenie listy urządzeń do dofi- nansowania o kotły na pellet o pod- wyższonym standardzie to zmiany w Programie Czyste Powietrze, które obowiązują od lipca tego roku. Czyste Powietrze to program, któ- ry od kilku lat cieszy się ogromnym powodzeniem. Przeznaczony jest dla właścicieli jednorodzinnych budyn- ków mieszkalnych oraz dla wydzielo- nych w budynkach jednorodzinnych lokali mieszkalnych z wyodrębnioną księgą wieczystą. Dzięki dofinanso- waniu można przeprowadzić ter- momodernizację budynku i  co naj- ważniejsze wymienić nieefektywne źródło ciepła na te nowoczesne. Jedną z  najważniejszych zmian wśród kryteriów jest podwyższenie progów dochodowych. Od 1 lipca 2021 r. roczny dochód beneficjanta nie może przekraczać 100 000 zł. Po- nadto wnioskodawcy zostali podzie- leni na dwie grupy: - Uprawnieni do podstawowego poziomu dofinansowania, wymagane jest podanie na podstawie jakich do- kumentów wyliczono dochód roczny wnioskodawcy, który nie może prze- kraczać 100 000 zł. (Dochód roczny określa się na podstawie: PIT 36, PIT 36L,PIT37,PIT38,PIT39,PITCFC, PIT40A) - Uprawnieni do podwyższonego do- finansowania gdzie przeciętny mie- sięczny dochód na jednego członka rodziny nie przekracza: - 1564 zł w gospodarstwie wielooso- bowym (do 30.06.2021 - 1400 zł) - 2189 zł w  gospodarstwie jedno- osobowym (do 30.06.2021 - 1960 zł) W  tym przypadku zaświadczenie o  dochodzie wydawane jest przez gminę. Na wysokość dotacji ma wpływ po- ziom dofinansowania do którego uprawniony jest beneficjent, oraz za- kres prac składający się na przedsię- wzięcie. Pamiętać należy, że każdy koszt z za- kresu ma swój pułap wysokości dota- cji w postaci dwóch wartości: - Maksymalnej intensywności dofi- nansowania - Maksymalnej kwoty dotacji z  ka- talogu kosztów kwalifikowanych wybrać należy te wchodzące w skład przedsięwzięcia, umożliwi to oblicze- nie sumy dotacji. Wprowadzono tak- że limit dotacji: - Podstawowy poziom dofinanso- wania wymiana źródła ciepła wynosi 25 000 zł + 5 000 zł fotowoltaika. -Podwyższonypoziomdofinanso- wania 32 000 zł + 5 000 zł fotowolta- ika. Przewidziano także dotacje dla beneficjentów, którzy wymienili już źródło ciepła na realizację zadań związanych z  ociepleniem budynku, wymianą stolarki okiennej i drzwio- wej, zakupem i montażem wentylacji mechanicznej oraz wykonaniem do- kumentacji dotyczącej powyższego zakresu do 10 tys. zł, a w przypadku osób uprawnionych do zwiększonego poziomudofinansowaniado15tys.zł. Ważny jest także czas w przypad- ku kwalifikowalności kosztów. Możli- we jest uzyskanie dofinansowania na inwestycje rozpoczęte do 6 miesięcy przed złożeniem wniosku o dofinan- sowanie. Koszty poniesione wcześniej, a także przed datą wskazaną w ogło- szeniu o naborze uznawane są za nie- kwalifikowane (wg poprzednich za- sad najpierw należało złożyć wniosek, dopiero potem ponosić koszty). Wydłużono także termin realizacji przedsięwzięcia, ponieważ od lipca br. maksymalny termin zakończenia realizacji upływa nie później niż 30 miesięcy od daty złożenia wniosku o dofinansowanie. Warto pamiętać, że tylko do końca grudnia 2021 możliwa jest wymiana ogrzewania na kocioł węglowy. W  Programie Czyste Powietrze kwalifikowane są koszty związane ze źródłem ciepła, w przypadku jego instalacji na potrzeby ogrzewania lub ogrzewania i ciepłej wody użytkowej nie kwalifikuje się kosztów źródeł ciepła zainstalowanych wyłącznie do wytwarzania ciepłej wody użytkowej. Nowością jest możliwość uzyska- nia dofinansowania na zakup/montaż kotła na pellet drzewny z  automa- tycznym sposobem podawania pali- wa, o obniżonej emisyjności cząstek stałych o wartości nie większej niż 20 mg/m 3. Źródło ciepła może być zainstalo- wanew budynkugospodarczymjeżeli służy wyłącznie do celów ogrzewania lub ogrzewania i ciepłej wody użytko- wej budynku/lokalu mieszkalnego. Natomiast jeśli dofinansowanie nie obejmuje wymiany źródła ciepła, to źródło ciepła na paliwo stałe znaj- dujące się w  takim budynku/lokalu musi spełniać wymóg co najmniej 5 klasy według normy przenoszącej normę europejską EN 303 5. Zdecydowano się także na zmianę i  uproszczenie dokumentów aplika- cyjnych. Nowa wersja wniosku i za- łączników stwarza brak konieczności podawania szczegółowych danych technicznych, zbierania zaświadczeń, dokumentacji dochodów, w  zastęp- stwie tych dokumentów wystarczą oświadczenia. Ponadto zintegrowano Program Czyste Powietrze z programem „Mój prąd” co daje możliwość jednocze- snego skorzystania z obu programów poprzez złożenie jednego wniosku. Zmienione zostały także wzory dokumentów służących do rozlicze- nia umowy wniosku o płatność, pro- tokołu odbioru robót wykonawcy, protokołu końcowego. Formularz wniosku o  dofinanso- wanie został zmieniony, aby uprościć proces jego wypełniania przez wnio- skodawcę. Wniosek zawiera warunki umowy dotacji oraz oświadczenie woli wnioskodawcy o  chęci jej za- warcia, bez konieczności dodatkowej wizyty Wnioskodawcy w  siedzibie WFOŚiGW. Ponadto beneficjenci ubiegający się o dotację nie będą musieli składać weksla in blanco z klauzulą bez prote- stu jako zabezpieczenia prawidłowe- go wykonania umowy dotacji. Dzięki uproszczeniom i  automa- tyzacji okres oceny wniosków ma zo- stać skrócony z 90 dni roboczych do 30 dni. Ewelina Madejska Zmiany w programie „Czyste Powietrze” ” Szczegóły znajdziecie Państwo na infolinii programu „Czyste Powietrze”: 22 340 40 80 Infolinia dla gmin w sprawie programu „Czyste Powietrze”: 22 340 40 90 na stronie internetowej czystepowietrze.gov.pl oraz poprzez kontakt mailowy: czystepowietrze@nfosigw.gov.pl, stopsmog@nfosigw.gov.pl ”
  • 5. 5 październik Nr 10/2021 Można założyć, że traktor na wsi widział już każdy i nie stanowi żad- nej większej atrakcji – no chyba, że dla gawronów, które na widok cią- gnika na polu zlatują się tłumnie jak łowcy okazji do marketu w  Black Friday. Jednak ciągnik w  aranżacji wędkarskiej z wanną jako przyczepą czy przystrojony maskotkami to już nie lada atrakcja i dla małych i dla dużych... ludzi oczywiście. Tak właśnie było 26 września w Kowalewicach podczas „Zlotu cią- gników fabrycznych i samów”. Impre- zy z ciągnikiem w roli głównej należą już w sołectwie do tradycji, a mimo to inwencja organizatorów z roku na rok zdecydowanie się rozkręca. Imprezę rozpoczęła parada cią- gników i  samów, czyli traktorów własnej produkcji, jak zdążył mi - „miastowej” skrupulatnie wyjaśnić jeszcze przed imprezą sołtys Ko- walewic Krzysztof Michalak. Para- dę, specjalnie przystrojonych na tę okazję pojazdów, poprowadzili mo- tocykliści z  klubu „Duchy Wiatru” z Ozorkowa. Traktory stanęły na polu w  szyku iście bojowym. Właściciele z  chęcią opowiadali o  swoich pojaz- dach. Dzieci korzystały z okazji, żeby zasiąść za kierownicą ciągnika, ba… żeby tylko dzieci! Muzycy - Marta Bednarek (skrzypce) i  Marcin Sewe- ryński(saksofon)nieoparlisiępokusie, żeby na traktorze zagrać! I tutaj pragnę wszystkichuspokoić.Podczastegohap- peningu żaden traktor, a co ważniejsze muzyk, nie ucierpiał, choć wymagało tozdolnościprawiekaskaderskich. Muzycy na traktory! Były wszelkie atrakcje, jakie każda udana impreza posiadać powinna. Pogodadopisała,frekwencjarównież, a pyszne jedzenie i napoje zaspokoiły najwybredniejsze gusta. Humor tak- że był gwarantowany, szczególnie że najodważniejsi z mieszkańców sołec- twa przygotowali specjalny program kabaretowy, wcielając się w  znane wszystkim postacie z  telewizji. Był DJ Mario, Genowefa Pigwa, Super- man - co prawda chodzący o lasce, ale zawsze to superbohater, Mariolka z  kabaretu Paranienormalni i  Piotr Żyła, który wyskoczył na chwilę do Kowalewic. Dzieci grały w  siatkówkę i  brały udział w  przejażdżkach oryginalny- mi przyczepami ciągniętymi przez traktory. Dariusz Czwartek woził go- ści bryczką. Na terenie imprezy wy- lądowała nawet motoparalotnia. Nie mogło zabraknąć występów muzycz- nych. Dla uczestników zlotu, wśród których znaleźli się m.in. wychowan- kowie Domu Dziecka z Grotnik, za- grali już wyżej wspomniani muzycy oraz zespół „Wesołe Kowalewiczan- ki” wraz z Maciejem Janeckim, który przygrywał im na akordeonie. Imprezy organizowane przez so- łectwo Kowalewice zawsze cieszą się dużą popularnością. Nie brak im po- mysłów i luźnego podejścia. Pamięta- cie ich ostatni pokaz młócenia zboża podczas obchodów Jubileuszu 600-le- cia nadania praw miejskich Parzęcze- wowi? Bo ja tak, mimo iż serwowane- go przez nich trunku nie piłam, gdyż jako dyżurny fotoreporter musiałam dbać o ostrość… zdjęć naturalnie. Impreza już za nami i  co teraz? Może by tak posłuchać sołtysa i za- stosować się do jego apelu, który wy- brzmiał na zlocie ciągników: „Chłopy jedźta na wakacje!”. I choć żaden ze mnie chłop a baba, a aura już zdecy- dowanie jesienna, to ja chętnie sko- rzystam. Wsiądę do mojego wysłu- żonego auta, którego pieszczotliwie nazywam „traktorkiem” i  zobaczę, dokąd dojadę. Serdecznie pozdra- wiam mieszkańców Kowalewic. Emilia Słomska 15 października w  sali widowi- skowej Forum Inicjatyw Twórczych miało miejsce uroczyste otwarcie wystawy prac Katarzyny Mosińskiej. Wernisaż połączony został z koncer- tem piosenek Ewy Demarczyk w wy- konaniu Amelii Jaworowskiej – wo- kalistki i muzyków: Marty Bednarek, Macieja Janeckiego i Marcina Sewe- ryńskiego. Piątkowe spotkanie rozpoczęło się od rozmowy, którą z autorką prac przeprowadziła dyrektor Forum Ini- cjatywTwórczych–RenataNolbrzak. Podczas wywiadu dowiedzieliśmy się m.in. że wszelkie zainteresowanie pracami plastycznymi towarzyszyło Pani Katarzynie od dzieciństwa. My- ślała o studiach artystycznych jednak ostatecznie wybrała biotechnologię Nowa wystawa w FIT na Politechnice Łódzkiej. Malowa- nie było cały czas obecne w jej życiu, jednak traktowała je jak hobby. Do- piero po ukończeniu studiów Pani Katarzyna uczestniczyła w  kursach malarstwa, które przyczyniły się do decyzji o  większym zaangażowaniu w  malarstwo. Jak mówi: W  malar- stwie kocham cały proces twórczy, od pomysłu, po samo malowanie i oczy- wiście efekt końcowy, który nie jest możliwy bez radości odbiorcy. W  dalszej części spotkania na scenie zobaczyliśmy wspaniałych muzyków, którzy zaprezentowali utwory Ewy Demarczyk. Podczas koncertu mogliśmy usłyszeć m.in. „Groszki i róże” czy utwór „Rebe- ka”, na koniec gościnnie wystąpi- ła Anna Szoszkiewicz z  utworem „Tomaszów”. Piosenki legendy słynnej Piwnicy pod Baranami tworzące tło do wspaniałej wysta- wy wzbudziły poruszenie wśród publiczności, która nagrodziła ar- tystów owacyjnymi brawami. Po koncercie długo jeszcze dyskutowano w mniejszych grup- kach, oglądano prace, była także możliwość porozmawiania z mło- dą artystką i  zakupienia jej prac. Obrazy Katarzyny Mosińskiej jesz- cze przez kilka kolejnych tygodni można oglądać w siedzibie FIT. Dominika Patyk fot. Grzegorz Bednarek fot. Walendi Photo
  • 6. 6 Ponad pół wieku temu stanęli na ślubnym kobiercu, teraz świę- tują Złote Gody. Mowa tu o sied- miu parach z  terenu gminy Pa- rzęczew, które w  bieżącym roku obchodzą 50. rocznicę zawarcia związku małżeńskiego. Jak co roku Wójt Gminy Parzęczew za- prosił Jubilatów na spotkanie, podczas którego, jako Kierownik Urzędu Stanu Cywilnego wręczył medale przyznawane z tej okazji przez Prezydenta RP. Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie jest nagrodą i dowodem uznania dla trwałości małżeństwa i  ro- dziny dla osób, które przeżyły co najmniej 50 lat w jednym związ- ku małżeńskim. Jest jednym z  ważniejszych odznaczeń pań- stwowych. W  tym roku medale odebrali: Marianna i  Jan Bedońscy, Halina i  Wojciech Chodynka, Zdzisława i Zdzisław Kowalscy, Urszula i Jan Michalakowie, Marianna i  Grze- gorz Mikszewscy, Teresa i  Zbi- gniew Sławińscy oraz Anna i Jerzy Sobczyńscy. Jubileusz tradycyjnie odbył się w  Forum Inicjatyw Twórczych w Parzęczewie,2października2021 Złoty jubileusz r. Na bohaterów tego dnia czekał poczęstunek, upominki oraz kon- cert w wykonaniu Marty Bednarek i Marcina Seweryńskiego. Jubilaci zapytani o  receptę na tak długie, wspólne małżeńskie życie za każdym razem zgodnie podkreślają, że jest to miłość, wza- jemny szacunek i  zrozumienie. Najważniejsze, by kochać drugie- go człowieka z jego zaletami i wa- dami. Ważna jest także przyjaźń, która wiąże całą rodzinę. Wójt Ryszard Nowakowski pod adresem dostojnych Jubi- latów skierował słowa uznania i podziękowania za godne i długie pożycie małżeńskie oraz za piękny przykład dla młodego pokolenia. — Dla Gminy Parzęczew jesteście Państwo skarbnicą życiowej mą- drości i doświadczenia. Jako Wójt wielu z  Państwa znam osobiście i na co dzień mogłem z tego ko- rzystać i uczyć się od Was pokory do życia, szacunku dla ludzi i wy- rozumiałości — powiedział. Szanownym Jubilatom życzy- my długich i  pogodnych wspól- nych lat życia, w  jak najlepszym zdrowiu i zadowoleniu, w otocze- niu rodziny i  przyjaciół, rodzin- nego ciepła i miłości bliskich. Marta Gmerek We wrześniu rozpoczęły się pra- ce budowalne związane z adaptacją, przebudową oraz rozbudową budyn- ku po starej poczcie w  Parzęczewie na Regionalne Centrum Rozwoju. Inwestycja ta jest jednym z  etapów projektu pn.: „Rewitalizacja miej- scowości Parzęczew – etap IV” reali- zowanego w  ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Wojewódz- twa Łódzkiego na lata 2014 – 2020, Oś Priorytetowa VI Rewitalizacja i  potencjał endogeniczny regionu, Działanie VI.3 Rewitalizacja i rozwój potencjału społeczno-gospodarcze- go, Poddziałanie VI.3.1 Rewitalizacja i  rozwój potencjału społeczno-go- spodarczego – ZIT. Wykonawcą jest Konsorcjum firm w składzie – Przedsiębiorstwo Budowlane „CZĘSTOBUD” Da- mian Świącik i  Przedsiębiorstwo Budowlane BUDOPOL Sp. z o.o. Regionalne Centrum Rozwoju będzie swoistym zapleczem do pracy dla lokalnych stowarzyszeń, których na terenie gminy jest już kilkana- ście. Przebudowa budynku umożliwi nadanie mu nowych, tak wyczekiwa- nych przez lokalne stowarzyszenia i przedsiębiorców, funkcji. Będzie to miejsce wspierające oddolne inicja- tywy społeczne, stanowiące lokalny ośrodek kreowania aktywności spo- łecznej. W  Regionalnym Centrum Rozwoju znajdzie się nowoczesna sala konferencyjna, pomieszczenia biurowe oraz kuchnia. Sala kon- ferencyjna zostanie wyposażona w nowoczesny sprzęt multimedialny i  umożliwi stowarzyszeniom i  mło- dym przedsiębiorcom z terenu gminy organizację spotkań, prezentacji, róż- norodnych szkoleń, kursów czy wy- staw. W kuchni będą organizowane warsztaty kulinarne dla dzieci, senio- rów oraz Kół Gospodyń Wiejskich. Obiekt stanowił będzie centrum rozwoju obywatelskiego. Wspierał będzie mieszkańców gminy poprzez zapewnienie zaplecza lokalowego do organizacji spotkań i kreowania roz- woju lokalnego. Całkowita wartość tego zadania to 4 884 330,00 zł, z czego 85% netto stanowi dofinansowanie ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, 7% to środki z  bu- dżetu państwa, a pozostałe to wkład własny gminy. Przewidywany termin oddania budynku do użytkowania to gru- dzień 2022 roku. Mateusz Gieraga Regionalne Centrum Rozwoju już w budowie
  • 7. 7 19 września 2021 r. odbył się IV Bieg Legionów Polskich. Na sygnał Wójta Gminy Wartkowice - Piotra Kuropatwy, życzącego wszystkim zdrowej rywalizacji i  wysokich wy- ników, linię startu przekroczyło 18 zawodników walczących na dystansie 10 km w  dwóch kategoriach: kobiet i mężczyzn. Wszyscy biegacze otrzymali z rąk Wójta Gminy – Piotra Kuropatwy, IV Bieg Legionów Polskich Dla Ochotniczej Straży Pożar- nej w Powodowie Trzecim dzień 26 września 2021 r. był dniem szcze- gólnym. Tego dnia strażacka spo- łeczność świętowała uroczystość Nadania Sztandaru Jednostce OSP w Powodowie Trzecim. Na placu uroczystości zgroma- dziły się pododdziały Jednostek OSP z  Opola - gmina Parzęczew oraz z  terenu gminy Wartkowice OSP z: Białej Góry, Biernacic, Gra- biszewa, Konopnicy, Kłódnej, Sędo- wa, Pełczysk, Powodowa Trzeciego, Truskawca, Turu, Wartkowic, Ze- lgoszczy. Dowódcą uroczystości był dh Emil Marciniak – Komendant Gminny Zarządu Oddziału Gmin- nego ZOSP RP w Wartkowicach. Wydarzenie rozpoczęto mszą świętą polową celebrowaną przez ks. Janusza Szeremetę-Proboszcza Parafii Wartkowice, podczas której nastąpiło poświęcenie sztandaru. Sztandar ufundowała społecz- ność lokalna, w imieniu której Akt Fundacji odczytał Pan Tomasz Ku- pis – Prezes Zarządu Klubu Sporto- wego Grom Powodów. W  imieniu Zarządu Oddziału Wojewódzkiego ZOSP RP Woj. Łódzkiego sztandar wraz z  aktem nadania dla OSP w  Powodowie Trzecim wręczył druh Tadeusz Chmielewski – Członek Zarządu Oddziału Wojewódzkiego Związ- ku OSP RP Woj. Łódzkiego, Prezes Zarządu Oddziału Powiatowego ZOSP RP w Poddębicach, druhowi Mateuszowi Bartoszkowi – Preze- sowi OSP w Powodowie Trzecim. Uroczystość Nadania Sztandaru była również okazją do uhonoro- wania Jednostki OSP w Powodowie Trzecim „Złotym Medalem za Za- sługi dla Pożarnictwa”. Medalami i  odznaczeniami związkowymi zostali uhonorowani zasłużeni druhowie: - „Złoty Medal za Zasługi dla Po- żarnictwa” otrzymali: dh Zygmunt Grabarczyk, dh Kazimierz Graczyk, dh Antoni Kamiński, - „Brązowy Medal za Zasługi dla Pożarnictwa” otrzymali: dh Przemysław Bartoszek, dh Grzegorz Chwiałkowski. - Odznakę „Wzorowy Strażak” Nowy sztandar dla OSP w Powodowie Trzecim otrzymali: dh Mateusz Bartoszek, dh Tomasz Bień, dh Łukasz Chwiałkowski, dh Radosław Chwiałkowski, dh Krystian Cichy, dh Michał Kamiński, dh Łukasz Rutkowski - Odznakę „Za wysługę lat” otrzymali: „Za wysługę 50 lat”: dh Zygmunt Grabarczyk, dh Kazimierz Graczyk, dh Bronisław Kamiński, „Za wysługę 40 lat”: dh Wojciech Andrzejczak, „Za wysługę 30 lat”: dh Tadeusz Bartoszek, dh Dariusz Grabarczyk, „Za wysługę 25 lat”: dh Jan Gra- czyk, dh Andrzej Kamiński, „Za wysługę 20 lat”: dh Arkadiusz Wawrzyniak, „Za wysługę 15 lat”: dh Michał Kamiński, „Za wysługę 10 lat”: dh Tomasz Bień. - Odznakę Honorową „Zasłużo- ny dla Ochrony Przeciwpożarowej woj. Łódzkiego” otrzymał dh Piotr Kuropatwa. W  uroczystości wzięli udział przedstawiciele władz PSP w Pod- dębicach, ZOSP RP w Poddębicach, ZOSP RP w Wartkowicach, przed- stawiciele władz administracji rzą- dowej, samorządowej oraz miesz- kańcy gminy Wartkowice. Uroczystość uświetniła Orkie- stra Dęta z Poddębic. S.B. Przewodniczącego Rady Gminy Wartkowice – Michała Kędzi oraz Prezesa Klubu Grom Powodów – To- masza Kupisa pamiątkowy medal, na- tomiastzwycięzcynagrodyfinansowe. Klasyfikacja końcowa: Kategoria: kobiety I miejsce – Izabela Augustowska (49:15) II miejsce – Karolina Skórka (51:46) IIImiejsce–MartaSzymańska(57:42) Kategoria: mężczyźni I miejsce – Łukasz Kubiak (39:00) II miejsce – Robert Niewczas (39:43) III miejsce – Grzegorz Łuczak (40:55) Organizatorami biegu był Klub Sportowy Grom Powodów i Gmina Wartkowice. Wszystkim zawodnikom gra- tulujemy osiągniętych rezultatów i zapraszamy za rok. S.B. Słyszeliście kiedyś o  Dniu Kropki? Obchodziliście kiedyś Dzień Jabłka? Może świętowa- liście Dzień Zwierząt? Dopie- ro początek roku szkolnego, a przedszkolaki z Zespołu Przed- szkolnego w  Wartkowicach już zaczęły realizować Kalendarz Świąt Nietypowych. Stał się on doskonałą inspiracją do prowa- dzenia ciekawych działań i  po- szerzania wiedzy dzieci na ważne tematy. 15 września przedszkolaki przeniosły się w  świat kropki, uczestniczyły w działaniach, któ- re pomogły im odkrywać swoje talenty, mocne strony i je zapre- zentować. 28 września w przedszkolu do- minowały jabłka, symbol zdro- wia i  najbardziej znany polski owoc. Inspirował on dzieci do wyrabiania prawidłowych nawy- ków żywieniowych, działań pla- stycznych i matematycznych. Nie zabrakło też zabaw ruchowych z  wykorzystaniem nietypowego przyboru. Celebrując Światowy Dzień Zwierząt rozbudzaliśmy u  dzie- ci świadomość ekologiczną i za- chęcaliśmy do ochrony zwierząt. Dzieci uświadomiły sobie, że zwierzęta, które z nami mieszkają i które są obok nas, również mają swoje prawa. Zwierzęta czują jak ludzie i  nie są zabawką, którą można oddać lub wyrzucić. Dzie- ci wypowiadały się na temat swo- ich ulubieńców, Nie zapomniały o  zwierzętach, które są w  tym momencie krzywdzone lub za- grożone wyginięciem. Głównym celem podejmo- wanych działań przy okazji obchodów świąt nietypowych jest kształtowanie wśród dzie- ci w  wieku przedszkolnym po- staw zaangażowania społecznego i dbałości o zdrowie, a także roz- wijania postaw odpowiedzialno- ści za środowisko naturalne. Gdy dorosną będą musia- ły sprostać wielu problemom, a  czym skorupka za młodu na- siąknie… Przed nami jeszcze wiele ciekawych świąt i ważnych tematów. Anna Grodzka Kalendarz świąt nietypowych
  • 8. 8 17 września 2021 r. uczniowie klas I  i  II Szkoły Podstawowej w  Wartkowicach wzięli udział w  zajęciach warsztatowych, po- prowadzonych przez panią Mo- nikę Sawicką-Kacprzak, autor- kę książek dla dzieci i  powieści obyczajowych dla kobiet. Podczas pierwszego warszta- tu, zatytułowanego „Kajtusio- we opowieści”, na konkretnym przykładzie – napisanej przez siebie książce o piesku Kajtusiu, pisarka opowiedziała dzieciom o jej miłości i przyjaźni do zwie- rząt oraz wyjaśniła na czym po- lega praca pisarza i skąd czerpie pomysły. W  ramach drugiego warszta- Warsztaty z pisarką w wartkowickiej bibliotece tu, zatytułowanego „Nie tylko Pszczółka Maja”, dzieci wysłu- chały kilku ciekawostek zwią- zanych z  powstaniem bajki o Pszczółce Mai. Ponadto w in- teresujący sposób pisarka prze- kazała uczniom mnóstwo in- formacji na temat życia pszczół oraz opowiedziała o  właściwo- ściach i zastosowaniu miodu. Oba spotkania miały wymiar nie tylko literacki, ale były tak- że swoistą lekcją odpowiedzial- ności za drugą istotę oraz na- uką o tym, jak i dlaczego należy opiekować się i  chronić braci mniejszych. Karolina Stasiak W  dniach 4-7 października br., w  ramach realizacji projektu współ- pracy „Sieć Lokalnej Informacji Tu- rystycznej”, grupa 25 osób z naszego terenu, odwiedziła partnera projektu Stowarzyszenie „LGD – Tygiel Doli- ny Bugu”. Program był bogaty, a czas wykorzystany co do minuty. Podczas pobytu udało się nam odwiedzić kil- ka funkcjonujących już punktów in- formacji turystycznej w Drohiczynie, Korczewie, Zabużu. Zapoznaliśmy się z  atrakcjami turystycznymi Dro- hiczyna, genezą ich powstania, mar- ketingiem i pomysłami na ich rozwój. Bardzo cenne były spotkania z właści- cielami obiektów, którzy współpracują w ramach marki lokalnej „Naturalnie nad Bugiem”. Ich doświadczenie doty- czące efektów współpracy i wspólnej promocji były bardzo inspirujące dla uczestników.Wyjazdpokazałtakże,że czasemmożnawykreowaćatrakcjętu- rystyczną na bazie zasobów lokalnych lub pasji jakiejś osoby. Z  ciekawych pomysłów na pewno wrażenie zrobiło Muzeum kajakarstwa, pokój zagadek w Nadbużańskim Ośrodku Promocji Produktu Lokalnego „Zagubek”, czy warsztaty z  robienia roślinnych ma- katek w Ziołowym Zakątku. W czasie wizyty grupa naszych przedsiębior- ców bardzo się zżyła, a  spotkania, doświadczenia zainicjowały pierwsze próby nawiązania współpracy między nim już w czasie pierwszej kolacji. Na zakończenie naszej wizyty, wzięliśmy udział we wspólnej konferencji tury- stycznej zorganizowanej w  Koryci- nach przez LGD Tygiel Doliny Bugu. Bardzo dziękujemy za gościnę i  za- strzyk energii i inspiracji. Anna Kołodziej Z wizytą na Podlasiu
  • 9. 9 Wkładka informacyjna Rybackiej Lokalnej Grupy Działania „Z Ikrą” Aleksandrów Łódzki – Dalików – Konstantynów Łódzki Lutomiersk – Parzęczew – Pęczniew – Poddębice – Świnice Warckie Uniejów – Wartkowice – Zgierz www.zikra.org.pl We wtorek 5 października na terenie gospodarstwa rybackie- go Tadeusza i  Adama Michasiów w Bełdowie odbyły się IV zawody wędkarskie dla dzieci i  młodzieży z terenu RLGD ”Z Ikrą”. Ponad 60 uczestników ze szkółek z: Bełdowa, Domu Dziecka w Grotnikach, Da- likowa, Konstantynowa Łódzkie- go, Zakładu Poprawczego i Schro- niska dla Nieletnich z  Ignacewa, Uniejowa, Poddębic, Dzierżąznej, Świnic Warckich i  Stemplewa stanęło do rywalizacji o  miejsce na podium pod czujnym okiem sędziów z Polskiego Związku Węd- karskiego Oddział w  Sieradzu. Młodych wędkarzy podglądał Bur- mistrz Aleksandrowa Łódzkiego Jacek Lipiński, który ufundował dodatkową nagrodę dla zdobyw- cy I miejsca. A na podium stanęli: Jakub Gozdal z  Dalikowa, który złowił prawie 3 kg Amura i  tym samym zajął 1 miejsce. Na drugim miejscu uplasował się Jakub Twor- ski z Dzierżąznej, który wyłowił bli- sko 2 kg Karpia. Na trzecim miejscu znalazł się najmłodszy uczestnik zawodów wędkarskich 5-letni Ma- ciej Dzierżawski, który złowił kilka ryb o wadze blisko 300 g, co poka- zuje, że na naukę wędkarstwa nigdy nie jest za wcześnie. Dziękujemy Panom Tadeuszowi i  Adamowi Michasiom za dosko- nałe przygotowanie terenu i moż- liwość przeprowadzenia zawodów na łowiskach wędkarskich w  tak urokliwym miejscu. Sędziom PZW Sławomirowi Nowackie- mu i  Piotrowi Dąbrzalskiemu za profesjonalne przeprowadzenie zawodów. Burmistrzowi Jackowi Lipińskiemu za ufundowanie do- datkowej nagrody. Opiekunom za dbanie o bezpieczeństwo uczestni- ków. Pani Krystynie Łukasik z fir- my „P.H.U SUMEX” za przepyszne burgery z  karpia, Adamowi Dę- bowskiemu za kiełbasę na grilla, a  przede wszystkim uczestnikom, naszym młodym wędkarzom, za ich zaangażowanie, bez których organizacja zawodów nie miałaby sensu. Podsumowując pogoda do- pisała, ryba brała, a my ponownie widzimy się z Wami na kolejnych zawodach za rok! Ewelina Madejska Zawody wędkarskie dla dzieci i młodzieży
  • 10. 10 www.zikra.org.pl Technikum Rybackie z Sierako- wa w woj. wielkopolskim daje moż- liwość nauki akwakultury, węd- karstwa i akwarystyki, jest obecnie jedyną szkołą średnią w  Polsce kształcącą w zawodzie technik ry- bactwa śródlądowego. Szkoła rybacka w  Sierakowie jako pierwsza w  Polsce, a  trzecia szkoła w  Europie zaczęła kształcić młodych rybaków. Jej początki się- gają 1 kwietnia 1939 roku. To wła- śnie wtedy 12 uczniów rozpoczęło naukę tego niezwykle wymagające- go zawodu. W  okresie wojennym szkoła kształciła wyłącznie Niem- ców, a w 1947 roku została reakty- wowana jako trzyletnie Gimnazjum Rybackie. Rok później urucho- miono 4 letnie Liceum Rybackie, w  kolejnych latach uruchomiono 5-letnie Państwowe Technikum Ry- backie. Powołano również Zasadni- czą Szkołę Rybacką oraz zawodowe szkoły rybackie zaoczne i  wieczo- rowe. Od 1948r. rozpoczęto praktycz- ne szkolenia adeptów rybactwa na rzece Warcie oraz przekazanym szkole jeziorze Chrzypsko Wielkie. W 1953 r. dyrektorem szkoły został mgr Benon Jelinowski – doskonały organizator i fachowiec od sprzętu połowowego, który władał szkołą do 1990 r. Wraz z oddaniem do użytku no- wego budynku w 1968 roku szkole nadano imię prof. Maksymiliana Siły - Nowickiego, wybitnego pol- skiego zoologa, profesora Uniwer- sytetu Jagiellońskiego. Profesor do 1875 roku zajmował się aktywnie badaniem chrząszczy i motyli Gali- cji oraz fauny tatrzańskiej. Po tym okresie zajął się głównie ichtiologią i  rybołówstwem, a  przede wszyst- kim poświęcił się unowocześnie- niu rybołówstwa słodkowodnego. W  aparatach wylęgowych z  po- zyskanej ikry dokonał wylęgu ło- sosia i  wiosną 1879 roku dokonał pierwszego na wodach polskich zarybienia Wisły, a  następnie za- rybił rzekę Białą pod Tarnowem wylęgiem lipienia. Był współzało- życielem Krajowego Towarzystwa Rybackiego (13 lipca 1879), którego został pierwszym prezesem, spra- wując tę funkcję do 30 paździer- nika 1890 roku. (Założenie KTR było spowodowane wprowadze- niem na terenie Galicji i Lodomerii przepisów ustawy rybackiej, która utrudniała indywidualne uprawia- nie wędkarstwa, głównie z powodu ustanowienia rewirów rybackich, dzierżawionych przez rozmaitych użytkowników). Przykładem takiej integracji był założony z  inicjatywy inspek- tora Fiszera 25 maja 1896 przez kilku członków KTR – Krakow- ski Klub Rybactwa, którego zało- życiele, m.in. hr. Starzeński, prof. dr Schramm, dr Smolarski, insp. Fiszer wydzierżawili w  okolicy Krakowa odpowiednie rewiry ry- backie, zarybiali je i tam uprawiali swoje ulubione hobby, wspierając w  ten sposób KTR w  działalności na rzecz prawidłowej gospodarki rybackiej. Była to pierwsza na zie- miach polskich, polska organizacja wędkarska, bardzo jeszcze niefor- malna, prawnie nieusankcjonowa- na i raczej towarzyska. Obecnie dyrektorem szko- ły jest Jacek Zywert, który jako jedyny dyrektor w  kraju po- zwala swoim uczniom w  cza- sie lekcji chodzić na ryby. — Już od ponad 80 lat szkolimy rybaków. Nasi uczniowie uczą się hodowli i odłowu ryb w  stawach, jeziorach i  rzekach, budowy i  na- prawy sprzętu rybackiego, tajników wędkowania, akwarystyki, przy- gotowania pasz i  zanęt. Nabywają umiejętności przygotowania po- traw z  kuchni rybackiej czy pro- wadzenia agroturystyki rybackiej — mówi Jacek Zywert, Dyrektor Zespołu Szkół w  Sierakowie im. prof. Maksymiliana Siły - Nowic- kiego. Obecnie do technikum w zawo- dzie technik rybactwa śródlądowe- go zgłosiło się 6-ciu pierwszoklasi- stów z różnych zakątków Polski. — Co dwa lata mamy nabór do technikum rybactwa śródlądo- wego. Chociaż ta liczba uczniów wydaje się być niewielką, to wiem, że rybactwo śródlądowe jest zawo- dem, który nie zaginie. Tradycja hodowli karpia jest bardzo mocno Dla młodych rybaków zakorzeniona w naszym kraju, lu- dzie coraz częściej i chętniej sięga- ją po pstrągi, odkrywają inne ryby słodkowodne. Szkolenie praktycz- ne solidnie przygotowuje naszych uczniów do pracy na stawach, je- ziorach, łowiskach wędkarskich, wylęgarniach, punktach gastro- nomicznych, ośrodkach PZW, ośrodkach turystycznych oraz do prowadzenia własnej działalności gospodarczej. Na takich specjali- stów zawsze będzie zapotrzebowa- nie. Brak większej liczby uczniów wynika także z  tego, że zgodnie z  przepisami prawa, gospodar- stwem rybackim mogą zajmować się rolnicy, absolwenci szkół rolni- czych, których w Polsce jest bardzo dużo. U  nas uczniowie mieszkają w  internacie, a  do domu jeżdżą podczas przerw świątecznych, cza- sem na weekendy. Młodym łatwiej skończyć szkołę kilka kilometrów od domu, niż przejechać pół Polski — przekonuje Jacek Zywert. A  trzeba przyznać, że szkoła ma wiele do zaoferowania swoim uczniom. Dyrektor Zespołu Szkół w Sierakowie - Jacek Zywert IV zjazd absolwentów szkoły
  • 11. 11 www.zikra.org.pl Wkładka informacyjna jest współfinansowana ze środków Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego w ramach działania „Koszty bieżące i aktywizacja” objętych Priorytetem 4. Zwiększenie zatrudnienia i spójności terytorialnej zawartym w Programie Operacyjnym „Rybactwo i Morze” 2014 - 2020 najlepszy Sieraków — Placówka współpracuje ze szkołą rybacką w  Czechach, gdzie nasi uczniowie regularnie wyjeż- dżają na praktyki i wycieczki. Wła- śnie trzecioklasiści wrócili z  tygo- dniowej wizyty ze szkoły rybackiej z miejscowości Vodňany, która była pierwszą taką szkołą w  Europie. Mamy doskonałe warunki do teore- tycznej i praktycznej nauki zawodu. Oferujemy rozszerzony program nauki języków obcych z podziałem na grupy. Uczniowie zamiejscowi mogą korzystać z  internatu. Dys- ponujemy nowoczesnymi, dobrze wyposażonymi pracowniami oraz świetnym zapleczem sportowym. Do dyspozycji uczniów mamy bo- iska, salę gimnastyczną, kręgielnię, a  bogaty kalendarz imprez szkol- nych wspomaga indywidualny roz- wój każdego ucznia i jego talentów — zapewnia Dyrektor ZS w Siera- kowie. Pięcioletnie szkolenie kończy się egzaminem zawodowym i maturą. Poziom nauczania oraz wybór od- powiednich przedmiotów umoż- liwia podjęcie studiów wyższych w każdym kierunku. — W  szkole panuje bardzo przyjazna atmosfera, pracuje wy- kwalifikowana kadra, uczniowie mogą korzystać z  wielu dodatko- wych zajęć pozalekcyjnych. Istotne jest też to, że najlepszych uczniów nagradzamy stypendiami i prakty- kami zagranicznymi. Pod koniec maja nasi młodzi rybacy wyrusza- ją w Polskę na praktykę zawodową. Jest to bardzo ważny i nieodzow- ny etap kształcenia, gdzie wiedzę teoretyczną mogą wykorzystać w  codziennej pracy w  obiektach hodowlanych, zdobywają nowe informacje i  umiejętności. Nasi uczniowie nabywają uprawnienia do obsługi agregatu i łodzi motoro- wych, prawo jazdy kat. T, a przede wszystkim pełne kwalifikacje ry- backie niezbędne do korzystania z  funduszy Unii Europej- skiej — dodaje Jacek Zywert. Oprócz opieki and uczniami, ka- dra nauczycielska ZS w Sierakowie czuwa nad karierami swoich absol- wentów. — Otrzymujemy oferty pra- cy czy to w  szeregach Polskiego Związku Wędkarskiego, czy w Wo- dach Polskich, które są przezna- czone dla naszych absolwentów. Tegoroczni maturzyści wybrali następny etap kształcenia w  tym kierunku i  poszli na Zachodnio- pomorski Uniwersytet Technolo- giczny w Szczecinie. Dla nas każdy nas uczeń jest niezwykle ważny, a  i  oni, zdaje się, cenią sobie nas jako szkołę, co pokazuje frekwen- cja podczas organizowanych co 5 lat Zjazdów Absolwentów — prze- konuje dyrektor ZS w Sierakowie. A  zjazdy te odbywają się od 1953 roku. Wśród absolwentów są również rybacy z naszego terenu. — To były wspaniałe lata 70. Byłem zapalonym rybakiem, ale i  sportowcem - biegaczem. Usta- nowiłem rekord szkoły w biegu na 400 m, który nie został pobity do tej pory. Mieszkałem w internacie gdzie nawiązałem przyjaźnie, które przetrwały do dziś. Tam wszystko miało swój urok, bo szkoła poło- żona jest w  przepięknej krainie 100 jezior. I  gdybym miał wrócić do tamtych czasów, to wybrał- bym tę szkołę drugi raz na pewno. Zresztą, kiedy jestem w  tamtej- szych okolicach, to bardzo często z  sentymentem tam wracam. Nie opuściłem żadnego zjazdu absol- wentów — mówi Zbigniew Ra- kowski, ichtiolog, właściciel „Le- śnego gospodarstwa rybackiego” z Pęczniewa. Równie dobrze pobyt w  szkole wspomina Kierownik Ośrodka Za- rybieniowego Polskiego Związku Wędkarskiego w Zalewie - Krzysz- tof Nowak — nauka tam to był najlepszy i  najpiękniejszy czas w moim życiu — zapewnia. Podobnego zdania są byli absol- wenci, którzy wystawiają najwyż- sze noty, oceniając szkołę na jej profilu na FB: „Najlepsze miejsce na ziemi” pisze Andrzej Ludzkow- ski. Ze względu na walory histo- ryczne w budynku szkoły od 2014 roku można podziwiać zgroma- dzone zbiory ukazujące historię i tradycje Szkoły Rybackiej w Sie- rakowie, jednej z  najstarszych w  Polsce szkół rybactwa śródlą- dowego. Podsumowując, Zespół Szkół w  Sierakowie to nietuzinkowe połączenie tradycji i  nowocze- sności, które powoduje, że szkoła jest innowacyjna, a  jej absolwen- ci są w  pełni wykwalifikowanymi specjalistami w  wielu zawodach. Technikum wykształciło już setki młodych ludzi w zawodzie rybaka, ale również w  innych branżach. Uczniowie mogą wybrać następu- jące kierunki kształcenia: - technik rybactwa śródlądowego, - technik rolnik, - technik żywienia i usług gastro- nomicznych - technik mechanik. Natomiast uczniowie Liceum Ogólnokształcącego mogą kształcić się w kierunkach: - wizaż - sztuki wizualne i fotografia. Szczegóły i doskonałą promocję szkoły znajdziecie Państwo na stro- nie szkoły zs.sierakow.pl oraz na jej profilu na Facebooku. Ewelina Madejska
  • 12. 12 www.zikra.org.pl Rybactwo i młynarstwo w dolinie Warty Część 1 – Uniejów i okolice Od dawien dawna rzeka War- ta pełniła ogromną rolę gospo- darczą dla miejscowości leżących bezpośrednio na jej brzegach lub w  najbliższej okolicy. Mieszkańcy wczesnośredniowiecznych grodów, a  później miast położonych nad dużymi rzekami często zarabiali na życie bezpośrednio bądź pośred- nio dzięki rzekom. Rzeki stanowiły źródło wody pitnej, wielu gatunków ryb, a poprzez rolnictwo i hodowlę na żyznych i  bezleśnych terasach nadrzecznych, sprzyjały produkcji różnych rodzajów żywności. Woda stanowiła źródło energii dla młynów wodnych, foluszy czy traczy. To właśnie przy ich budowie powstawały urządzenia piętrzące wodę w  stawach. Budowa młynów przyczyniała się również do rozwoju rybactwa. Nadaniom prawa budowy młyna wodnego towarzyszyły zwykle zgody dla młynarzy na połów ryb, za- równo w samej rzece, nad którą bu- dowano młyn, jak i też hodowlę ryb w nowo powstających stawach. Młyn w  Uniejowie istniał na pewno jeszcze przed najazdem krzy- żackim, który miał miejsce w 1331 roku. W  1336 roku arcybiskup Ja- nisław potwierdził zgodę na budo- wę młyna wójtowi uniejowskiemu Janowi Prusowi, który wcześniej (co wyraźnie odnotowano w dokumen- cie), młyn taki już posiadał. W  średniowiecznym Uniejowie młynów było więcej. Wspomnia- ny już najstarszy zwany „wielkim” znajdował się blisko zamku. Nowy młynarz Jan Chodawa, który prze- jął ów młyn w 1420 roku, zyskaw- szy również prawo budowy folusza i dwa ogrody, otrzymał także prawo do połowu ryb po obu stronach grobli, małymi sieciami i  na wła- sny użytek oraz zgodę na budowę dwóch nowych jazów. Kolejny młyn w Uniejowie stanął w latach 40 XV wieku. Swe miejsce znalazł poniżej mostu przy rzecz- ce, która według informacji z 1550 roku płynęła w  sąsiedztwie dworu arcybiskupiego (w  rejonie Starego Miasta w Uniejowie). Jan Łaski opi- sał ten młyn jako „Scrobanya... circa oppidum Unyejow”. Młynarz Jakub otrzymując również plac nad samą Wartą, zyskał równocześnie prawo łowienia ryb między mostem a mły- nem oraz przy kole młyńskim. Zgodę na budowę kolejnego młyna wydał w  1480 roku staro- sta uniejowski Mikołaj z  Sienna. Wzniesiony już młyn o  dwóch kołach wspomniano dwa lata później. Z  czasem zyskał on na- zwę „Zawada” - o  dochody pły- nące z  niego spierali się bowiem dwaj proboszczowie uniejowscy – Piotr i Jan Dunda. W 1512 roku wszystkie trzy młyny odnotowano w  przeprowadzanej wówczas lu- stracji, przy czym dwa mełły ziar- no wyłącznie na mąkę, a jeden na mąkę i piwo. Rzeki miały również ogromny wpływ na rozwój lokalnego rzemio- sła. Liczni rzemieślnicy w  Uniejowie zaczęli organizować się w  cechy już w  XV stuleciu. Byli to w  znacznej liczbie tkacze, kuśnierze, kapeluszni- cy, szewcy czy krawcy, a pośród nich również młynarze i  rybacy. Dzięki rzece pracę w  Uniejowie znajdowali również garbarze zużywający olbrzy- mie ilości wody w procesie garbowa- nia skór, garncarze, zapewne również flisacy zajmujący się spławianiem to- warów, budowniczy łodzi, tkacze sieci oraz sprzedawcy ryb. W Uniejowie, podobnie jak w  innych miastach leżących przy przepra- wach przez Wartę, kwi- tła wymiana handlowa. W  latach 70 XV wieku jeden z  dwóch plebanów uniejowskich otrzymywał m. in. kolę- dęi mesznew wysokości pół grosza od młynarzy mieszkającychprzymły- nach oraz od rybaków. Można założyć, że już w XV wieku (a pewnie i wcześniej) spora część ludności Uniejowa trud- niła się rybołówstwem, skoro tutejszemu staro- ście rybacy płacili wów- czas 36 groszy kwartal- nie. Opłata od jednego jazu wynosiła 6 groszy, tyle właśnie płacili ją Srokowie, wspomniani w  dokumentach jako „Syroki piscatores”, a za- tem rybaków w  Unie- jowie było co najmniej sześciu. W  1496 roku wspomniano o folwarku „Szyroki”, a w 1553 roku o drodze do wody (sta- wów ?) „alias na Sroky”. W  czasach rozbiorów, kiedy do- bra kościelne stały się własnością rządu pruskiego w składzie tzw. eko- nomii uniejowskiej, obok folwarków, browarów, „gorzelniów”, młynów i  wiatraków wspomniano również o  „rybołóstwach w  Xiężym Młynie i Kościelnicy”, które z pewnością już wcześniej dostarczały ryb na dwór ar- cybiskupi. Niewielkie stawy od dawna istniały również na terenach dwor- skich i folwarcznych. Jeszcze w dwu- dziestoleciu międzywojennym były źródłem ryb na stołach miejscowej szlachty i ziemiaństwa. Dziś z rzeki Warty w rejonie Unie- jowaniepozyskujesięjużrybw celach przemysłowo-handlowych. Wędkarze zrzeszeni w  Polskim Związku Węd- karskim, posiadający karty wędkar- skie i odpowiednie zezwolenia na po- łów w konińskim okręgu PZW, mogą na terenie gminy Uniejów łowić ryby w rzece Warcie. Połowy możliwe są na całej długości rzeki, z wyjątkiem naj- bliższych okolic mostów i  przepraw promowych. W Warcie łowić można m. in. szczupaki, sumy, klenie, karasie srebrzyste, jazie, okonie, karpie, bole- nie, brzany i wzdręgi. Członkowie Koła Wędkarskiego PZW nr 16 w Uniejowie dysponują łowiskiem specjalnym „Kaczka” na Strudze Janiszewskiej, położonym na terenie wsi Człopy oraz podobnym łowiskiem na Strudze Spycimierskiej w Spycimierzu. Przy wspomnianym łowisku w  Człopach znajduje się zagospo- darowana i  stale monitorowana stanica wędkarska. Odbywają się tu zawody wędkarskie i  inne im- prezy dla miłośników wędkowania, w tym również dla dzieci i młodzie- ży, organizowane i współorganizo- wane przez członków Koła. Piotr Sölle Młyny w okolicach Uniejowa na przełomie XVIII i XIX wieku Łowisko PZW Kaczka w Człopach Młyny i stawy w Uniejowie i Kościelnicy na mapie K Perthees’a z 1793 r.
  • 13. 13 Sportowy duch mieszkańców Konstantynowa Łódzkiego zna- ny jest od dawna. O  szczodrości konstantynowian też mieliśmy okazję przekonać się już niejed- nokrotnie. Jednak charytatywna „RUNda po Kanzasie” pokazała również, że mieszkańcy tego mia- sta chętnie łączą aktywność ru- chową z rodzinnymi i przyjaciel- skimi spotkaniami, rywalizacją, dobrą zabawą oraz dobroczynną pomocą. Atmosfera i  energia na pierwszej rodzinnej sztafecie wo- kół stawu były niesamowite! 26 września, czyli w Światowym Dniu Serca, w  Ośrodku nad Sta- wem w  Konstantynowie Łódzkim odbyła się pierwsza edycja chary- tatywnej sztafety RUNda po Kan- zasie, której towarzyszyło hasło „Biegamy, pomagamy!”. Ideą wy- darzenia była promocja aktywno- ści fizycznej, rywalizacji sporto- wej, rodzinnego i przyjacielskiego biegania, zdrowego stylu życia oraz wspólnego działania – tym razem na rzecz operacji Miłoszka Ry- bickiego, chłopca, który ma wadę serca i potrzebuje specjalistycznej operacji. Na linii startu spotkały się aż 52 czteroosobowe drużyny. Każda osoba z  drużyny miała do poko- nania 2 pętle po 400 metrów. Za- wodnicy rywalizowali z  najwięk- szym zaangażowaniem w  duchu fair play. Liczyły się czasy, miejsca na podium, ale przede wszystkim ważne było zjednoczenie, integra- cja i wspólna chęć niesienia pomo- cy. Zorganizowano również Małą RUNdkę po Kanzasie, czyli bieg dla dzieci na dwóch dystansach 200 i 400 metrów. I choć RUNdka była mała, to wyścig prawdziwy i trzeba przyznać, że jego zwycięzców nieła- two było dogonić! Na uczestników czekały medale, pakiet startowy i ciepły posiłek. Zebrana w ramach wpisowego kwota zasiliła konto zbiórki prowadzonej dla Miłoszka przez Fundację Siepomaga.pl. — Udowodniliśmy, że nie tylko świetnie biegamy, ale też mamy na- prawdę wielkie serca. Nasz wspólny wysiłek pozwoli wesprzeć leczenie serca Miłoszka kwotą 8.274,00 zł — podkreślił burmistrz Robert Ja- kubowski. Co ważne, inicjatywa bardzo spodobała się uczestnikom. - Świetna impreza, super organiza- cja, z  pakietem startowym jestem mile zaskoczony - bogaty w  sto- sunku do innych biegów. I najważ- niejsze - szczytny cel. Oczywiście piszemy się na następną edycję – napisał Przemek Krygier, uczest- nik sztafety. Organizatorami biegu byli: bur- mistrz Konstantynowa Łódzkiego Robert Jakubowski, Urząd Miejski w Konstantynowie Łódzkim, Runo- holic, Przedsiębiorstwo Komunalne Gminy Konstantynów Łódzki Sp. z o.o., Centrum Sportu i Rekreacji, Miejski Ośrodek Kultury i Miejska Biblioteka Publiczna w Konstanty- nowie Łódzkim. Sponsorzy: Rough Radical, Best Time, Jamir, Agana, U  Julii, Barry Callebaut, AMKI snacks, Coca-Cola i DOZ.PL — Dziękujemy za tak wspa- niałą inicjatywę. Oby Runda po Kanzasie była wizytówką miasta w  przyszłości, a  w  szczególności Pana Burmistrza, bo Pański pomysł jest niesamowity. Tak jak obser- wowałem całe rodziny, przyjaciele i  znajomi bawili się wyśmienicie. Pomoc przez sport, sportowa za- bawa i możliwość spędzenia czasu wspólnie w  niedzielę, to wszystko co dla nas przecież najważniejsze, zostało zawarte w  jednym biegu. Bardzo, bardzo dziękujemy każde- mu z osobna za pomoc Miłoszkowi — podkreślił Bartosz Rybicki, tata chorego chłopca. Jak się dowiadujemy kolejny Z serc biegaczy dla serduszka Miłosza Wspólne przeżycie pięćdziesięciu, a nawet większej liczby lat, wymaga miłości, ale także przyjaźni, wza- jemnej życzliwości i  wyrozumiało- ści... Konstantynowianie świętujący „złote gody” przysięgali sobie wier- ność i uczciwość małżeńską w 1971 roku, a  niektórzy jeszcze wcześniej. W  pierwszym dniu października 2021 roku uhonorowani zostali Me- dalami za Długoletnie Pożycie Mał- żeńskie. Medale przyznane przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej wręczył burmistrz Konstantynowa Łódzkiego Robert Jakubowski. Gra- tulacje jubilatom składały również przewodnicząca Rady Miejskiej Ja- dwiga Czekajewska oraz radna Elż- bieta Jabłońska. — Jestem głęboko przekonany, że pięćdziesiąt lat temu, gdy skła- daliście sobie przysięgę małżeńską, perspektywa „złotych godów”, czyli jubileuszu pięćdziesięciolecia poży- cia małżeńskiego, musiała wydawać się bardzo odległa. Można powie- dzieć, że wręcz nierzeczywista. To ogrom czasu. Ale dziś ta perspektywa właśnie staje się faktem. Spotykamy się w gronie rodziny i przyjaciół, by wspólnie świętować jeden z najpięk- niejszych jubileuszy w  małżeństwie Pół wieku miłości - gratulacje dla złotych par — mówił burmistrz, witając gości. Wśród konstantynowskich par obchodzących jubileusz byli: Stanisława i Bohdan Michalakowie, Halina i Jan Piechulscy, Cecylia i Kazimierz Klimkowie, Krystyna i Wiesław Fisiakowie, Lucyna i Zbigniew Lewandowscy, Wiesława i Leszek Gaworscy, Teresa i Józef Jakubowscy, Zofia i Czesław Kosztowni, Bożena i Zenon Kowanek, Janina i Hieronim Depczyńscy, Jadwiga i Czesław Fisiakowie, Edwarda i Grzegorz Machałowie, Daniela i Kazimierz Zgórscy, Jadwiga i Henryk Sobczakowie, Jadwiga i Henryk Uryszek, Grażyna i Jan Bajonowie. — Każda rocznica ślubu to czas, gdy wracamy pamięcią do wyda- rzeń, chwil, dni, miesięcy i lat, któ- re tworzą historię małżeństwa. Na pewno było wiele dobrych chwil, ale z pewnością były też chwile trudne, jak to zazwyczaj bywa. Jednak dla nas wszystkich jesteście najlepszym przykładem na to, że tylko wspól- nie, razem idąc przez życie można z  powodzeniem pokonywać trudy codzienności i trwać w miłości, któ- ra połączyła was 50 lat temu. A nie jest to dziś sprawa bardzo oczywista, bo żyjemy w czasach nastawionych na konsumpcję, w którym takie war- tości jak wierność czy wytrwałość związku są dziś coraz rzadsze. Dla- tego w sposób szczególny gratuluję jubileuszu i życzę, abyście przez ko- lejne lata mogli cieszyć się wspania- łym dorobkiem waszych małżeństw: dziećmi, wnukami i  prawnukami. Życzę dużo zdrowia, sił, pogody ducha i jak najwięcej powodów do uśmiechu! — powiedział Robert Ja- kubowski, burmistrz Konstantyno- wa Łódzkiego. Po części oficjalnej wszyscy goście zaproszeni zostali do wy- słuchania koncertu muzycznego. Wokalistka Barbara Droździńska wykonała najpiękniejsze szlagiery o miłości, które budziły wzruszenie i aplauz zgromadzonych. Uroczyste wydarzenie emanowało prawdzi- wie rodzinną atmosferą, ponieważ zgromadzonym parom towarzy- szyli reprezentanci rodzin. Była to okazja do chwili rozmowy, gratula- cji i snucia wspomnień. Marlena Kamińska Miłoszek Rybicki ma 6 miesięcy. Przyszedł na świat z wadą serca pod postacią zarośnięcia pnia płucnego z ubyt- kiem przegrody międzykomorowej i naczyniami krążenia obocznego. To bardzo rzadka i ciężka wada serca. Bez spe- cjalistycznej i bardzo drogiej operacji chłopiec nie przeżyje. Taka operacja może się odbyć w Genewie lub Stanford. Pie- niądze pomaga zebrać Fundacja SiePomaga. Zbiórka trwa do 30 listopada 2021 roku. charytatywny bieg w Konstantyno- wie Łódzkim odbędzie się już wio- sną. To już pewne! Jego cel pozna- my wkrótce. Marlena Kamińska
  • 14. 14 Dla przechodniów to zwy- kły blok przy ulicy Konopnickiej. W  podpiwniczeniu, swoje króle- stwo ma Jacek Świnoga, aleksan- drowski artysta — to stąd w świat wyruszają jego dzieła. — To moja nowo otwarta mo- delarnia, składająca się z  dwóch części — mówi. — Mamy tu część produkcyjną, w  której tworzę rze- czy do gier, filmów, bajek czy se- riali. Tu spędzam większość czasu. Obok, w  wolnej do niedawna sali stworzyłem miejsce, w którym nie- bawem zagoszczą dzieci, młodzież i dorośli. Okazją będą warsztaty. Ich ce- lem jest przeniesienie wirtualnego świata z  komputerów, telefonów czy tabletów, do świata rzeczywiste- go. Co czeka uczestników warszta- tów? Tworzenie dioram, malowanie figurek, nauka technik malowania pędzlem, aerografem, poznawanie mas plastycznych, farb, no i oczy- wiście tworzenie — postaci i świa- tów. — Będziemy tworzyć to, czym dzieci interesują się na co dzień — opowiada pan Jacek. — Będą posta- ci z gier np. z Minecrafta, będzie- my stylizować świat dinozaurów, park Jurajski, ulubione postacie z  Marvela czy seriali, bajek… Do tego będziemy najpierw projekto- wać otoczenie. Czyli jeśli otrzyma- ją np. Spider-Mana to stworzymy do niego, sztuczną pajęczynę, całą otoczkę, choćby fragment budyn- ku, gdzie Spider-Man np. wisi na balkonie. Taką figurkę będzie moż- na sobie w mieszkaniu postawić na półce, cieszyć oko i wziąć się za ko- lejny projekt. Mam dwóch synów, pięć i siedem lat. Oni też spędzają czas przed komputerem, tego nie jesteśmy w stanie uniknąć, ale pod- patrują co robię, interesują się tym, widzą, że świat z  ekranu potrafię wyjąć na zewnątrz. Rzeźba może być początkiem fajnej przygodny, a może — jak w moim przypadku — stanie się pracą zawodową. Żadnych granic Prace aleksandrowianina podbijają świat… Najpierw masa, później rzeźba Masa. Od niej wszystko się za- czyna. Jacek Świnoga najczęściej korzysta z  trzech. Każda z  nich ma inne właściwości. Bezkształtna masa, krok po kroku, przemienia się w  kolejną postać. To żmudna ale i fascynująca praca. Artysta dba o każdy detal — jak zmarszczki czy blizny. — Wszystko wykonuję ręcznie — przyznaje. — Przeszedłem na taki tryb, ponieważ próbowałem troszeczkę modelowania 3D na komputerach, ale to przy ręcznej pracy można poczuć namacalnie tę postać, którą tworzymy. I  tak po kilka godzin dziennie. Jedna figurka to najczęściej dwa dni pracy, choć — jak przekonuje arty- sta — gdy pojawia się wena, praca idzie szybciej. Gdy figurka jest już gotowa, powiela się ją w silikonie, odlewa żywicę. Następnie gotowe figurki wyruszają w  świat, do ko- lekcjonerów. Zainteresowanie jest spore — to efekt wyrabianej przez lata marki. Jacek Świnoga ma więc już stałych klientów, stale przyby- wają też nowi. Czy to dobry sposób na życie? — W dobie Internetu ze wszyst- kiego można wyżyć, bo nasze prace dostępne są na całym świecie, nie ma barier, nie ma granic… Miniaturowe prace i ogromne wsparcie Pracownia pana Jacka pełna jest różnorakich narzędzi. Jest ich mnó- stwo, choć jak przyznaje sam arty- sta, najczęściej korzysta z  trzech, może czterech. Więcej narzędzi pojawia się przy mniejszych figur- kach. — Bywa, że muszę stworzyć taką, która ma wysokość 22 milimetrów, a sama głowa to maksymalnie 5 mi- limetrów. Miałem zamówienie na takiego krasnoluda. Pojawiają się też coraz częściej elementy do dioram. Gdy odwie- dziliśmy pracownie Jacka Świno- gi, mogliśmy zaobserwować jeden z etapów pracy nad kapliczką, która będzie prawdopodobnie jednym z  elementów na terenie cmentar- nym… Wyobraźnia kolekcjonerów i  graczy nie ma granic. Aleksan- drowski artysta potrafi tym wy- obrażeniom sprostać. To przyjemna, choć niełatwa praca. Z  pewnością nie jest to za- jęcie od 8:00 do 16:00. Co najważ- niejsze wszystko odbywa się z peł- nym wsparciem najbliższych. — Czasami prace sobie zabieram do domu, mam małą skrzyneczkę z narzędziami, z masą plastyczną — przyznaje Jacek Świnoga. — Żona jest motorem napędowym, ja za dużo kalkuluję, za dużo myślę, za dużo przeliczam. Żona zawsze mi dawała zielone światło i zachęcała do rozwo- ju tej dziedziny i tak krok po kroku idę do przodu. To żona na medal. Obserwator Biorę do rąk jedną z prac. Twarz orka. Duże kły, ostre rysy, mocno podkreślone kości policzkowe, bli- zny, struktury skórne. Realizm po- staci budzi podziw. — Tu gdzie postać przymyka oko, musze dodać jeszcze zmarszcz- ki — reflektuje się pan Jacek. — Bardzo często obserwuję starszych ludzi. Zwracam uwagę na to, gdzie się pojawiają zmarszczki, później mogę to odwzorować do takiej fik- cyjnej postaci. Inspiracje z rzeczywistego świata widać też w uszach orka. — Oglądając telewizję trafi- łem na sportowców, którzy walczą w MMA i zauważyłem, że oni mają tzw. kalafiorowe uszy. I teraz powoli będę przenosił to na tę postać. Jak wtopić nowe elementy do stworzonej już postaci, by nie wy- glądały na wklejone? Sposobem okazuje się pędzelek i  spirytus izopropylowy. To on wygładza po- wierzchnię, dzięki czemu całość wygląda jak stworzona z jednej bry- ły. Doceniają to odbiorcy na całym świecie. — Niedawno pierwszy raz mia- łem wysyłkę do Meksyku i Filipin, musiałem się na to przestawić, bo bałem się, że paczki do tak odle- głych krajów nie dotrą. Wszystko zaczęło się od zęba Sporo miejsca w pracowni Jacka Świnogi zajmują baniaki z żywicą. Każda z nich spełnia inną rolę, po- zwalając odwzorować prawdziwy świat — choćby rzeki i jeziora. Obserwując prace aleksandrow- skiego artysty można odnieść wra- żenie, że zajmuje się tym od zawsze. Prawda jest jednak inna. — To dopiero dziesięć lat — przyznaje. — Miałem ten dryg do rzeźbienia, bo uczyłem się na protetyce, której nie skończyłem. Natomiast zęby bardzo dobrze mo- delowałem. Zacząłem szukać w In- ternecie co mogę tworzyć i  gdzieś mi ta branża gier zaczęła się poja- wiać. Tak to się zaczęło. W tej branży najważniejsza jest precyzja. Wystarczy jeden, mini- malny ruch narzędziem, by wie- logodzinna praca trafiła do kosza. By tworzyć, trzeba się też uczyć, choćby anatomii, by odpowiednio odwzorować wszystkie mięśnie. — Ja tworzę nie tylko postaci. Buduję cały ich charakter. Rzeźbiąc mogę przedstawić całe ich życie. Weźmy na przykład wikinga. Ma na twarzy blizny, widać, że przeżył już wiele bitew. Najfajniejsze jest to, że nie mam żadnych ograniczeń. Mogę stworzyć wszystko. Pomyśleć, że zaczęło się od zębów. Pracownie Jaka Świnogi znaj- dziemy przy Konopnickiej 10. By umówić się na warsztaty, wystarczy zadzwonić pod numer 789 170 566. Jacek Czekalski
  • 15. 15 W  Aleksandrowie Łódzkim mamy piątą placówkę żłobkową współfinansowaną przez gminę, która z  roku na rok odnotowuje coraz większą liczbę mieszkańców. — To już chyba stanie się tra- dycją, że z każdym nowym rokiem szkolnym aleksandrowski samo- rząd musi otworzyć nową placów- kę. Każdego roku stoimy przed olbrzymim wyzwaniem, gdyż naj- młodszych obywateli przybywa najwięcej — zaznaczył Jacek Li- piński, burmistrz Aleksandrowa Łódzkiego. Nowy żłobek o nazwie „Bąbel- ki” znajduje się w  Aleksandro- wie przy ul. Wojska Polskiego 88. Na razie grupa liczy 14 osób, ale w niedalekiej przyszłości planowa- ne jest utworzenie kolejnej. — Dlatego zapraszamy wszyst- kich zainteresowanych do udziału w rekrutacji. Wszystkie niezbędne informacje są dostępne na naszej stronie internetowej pod adresem www.zlobekbabelki.pl — informu- je Katarzyna Zwierzchowska. Żłobek jest niezwykle przyjazny dla najmłodszych. Zajęcia dosto- sowane są do wieku i  możliwości poznawczych oraz zainteresowań. — Pracowałam wcześniej w  kilku przedszkolach i  wiem, że w naszej gminie jest duże za- potrzebowanie na żłobki. Bardzo lubię pracować z dziećmi, to jest moja pasja — podkreśliła Kata- rzyna Zwierzchowska ze żłobka „Bąbelki”. W 2014 roku powstał pierwszy żłobek współfinansowany przez gminę. W ciągu ostatnich lat mo- gliśmy zaobserwować gwałtowny przyrost miejsc w placówkach. — Przez długi czas było tylko 40 miejsc żłobkowych w  gminie. Burmistrz w  programie wybor- czym obiecał, że podwoi tę liczbę. Jeszcze się nie skończyła kaden- cja włodarza Aleksandrowa, a już mamy 200 miejsc — mówi Hanna Beda, naczelnik wydziału Eduka- cji, Kultury i Sportu UM w Alek- sandrowie Ł. Pięć niepublicznych żłobków otrzymuje w  50 proc. dofinanso- wanie od gminy Aleksandrów. To jednak nie koniec inwestycji w na- szych najmłodszych obywateli. — Miałem przyjemność odwie- Mamy nowy żłobek dzić nowy żłobek i  śmiało trzeba przyznać, że panuje tam bardzo sympatyczna i  domowa atmosfe- ra. Dla porównania, kiedy obej- mowałem stanowisko burmistrza pod swoimi skrzydłami mieliśmy trzy przedszkola i  sześć oddzia- łów przedszkolnych. Dziś mamy sześć przedszkoli publicznych, trzy niepubliczne i  dziesięć oddziałów przedszkolnych w szkołach. Do na- szych żłobków obecnie uczęszcza prawie 200 maluchów, w  przed- szkolach mamy aż 1400 przed- szkolaków. Ze statystyk wynika, że w  tym okresie podwoiła się liczba małych aleksandrowian — dodaje burmistrz Jacek Lipiński. Dla gminy Aleksandrów Łódzki edukacja stoi na pierwszym miej- scu. Inwestycje w dzieci i młodzież nigdy nie są straconymi inwesty- cjami. Przypomnijmy, że nie tak dawno zostało otwarte Publiczne Przedszkole nr 6 o nazwie „Kido”. Michał Kiński ...w ubiegłym tygodniu właśnie zniknęła. Rozebrano a właściwie zburzono ruinę przy Pabianic- kiej 10. Bez wątpienia nie była to wizytówka miasta. Budynek, albo to, co po nim pozostało znajdo- wał się przy jednej z  głównych ulic miasta. Nie dość, że straszył to jeszcze stwarzał zagrożenie. Po długiej administracyjnej drodze w końcu się udało. Jednak inne wciąż szpecą na- sze miasto. Choć znajdują się pod opieką wojewódzkiego konser- watora zabytków to z  zabytkiem wiele wspólnego nie mają. Od kil- kunastu już lat znikają z naszych ulic jednak wciąż pod wieloma adresami znajdują się ruiny po przedwojennych jeszcze budyn- kach. Ich rozbiórka wcale nie jest taka prosta. - Każdy tego typu obiekt musi zostać rozebrany zgodnie ze sztu- ką budowlaną. Sam proces burze- nia skomplikowany nie jest, ale już droga urzędowa to niekiedy Ostatnia gminna rudera... dziesiątki kartek z  dokumentacją. Schody zaczynają się, kiedy jesz- cze budynek wpisany jest na listę konserwatora zabytków. W  tym przypadku procedury trwały po- nad rok – mówi Jarosław Białczyk z  Miejskiego Centrum Zarządza- nia Kryzysowego. Działka przy Pabianickiej 10 w  1/3 części należy do gminy. Reszta to własność prywatna. Obecnie trwają negocjacje, co do przyszłości tego terenu. To już był ostatni tego typu bu- dynek należący do miasta. Przez ostatnie kilka lat sukcesywnie stare domy tkaczy zostawały wyburzane. Dziś po nich nie ma już śladu w  większości przypadków zostały zastąpione nowoczesną architek- turą. Są jednak i takie z ponad stu letnią historią, ale dziś poddane kompleksowej termomodernizacji wciąż służą mieszkańcom. - Większość budynków była nie do odtworzenia. Koszty przekra- czały niekiedy wartość wybudo- wania nowego obiektu. Trzyma- nie budynków na siłę blokowało całe kwartały działek. Udało nam się jednak uratować kilkanaście takich domów podczas minionej kompleksowej termomoderniza- cji – mówi Grzegorz Andrzejczak prezes PGKiM. Te, zatem które pozostały otrzy- mały nowe życie i posłużą jeszcze z kilkadziesiąt lat. A budynek przy Pabianickiej 10 był ostatnią ruiną, jaka pozostawała pod zarządem gminy. więc warto pamiętać, że te, które jeszcze będziemy mijać prze- jeżdżając przez miasto są w  pry- watnych rękach. (ak) Pozostałe w zasobach komunalnych domy tkaczy przeszły niedawno kompleksową termomodernizację
  • 16. 16 Ponad 200 osób uczestniczy- ło w  tegorocznym XIV Rajdzie Edukacyjnym Szlakiem Walk Wrześniowych 28 pSK i Kresowej BK w  gminie Zgierz. Trasą rajdu wspólnie szli uczniowie, nauczy- ciele i  opiekunowie, w  rajdzie wzięła udział Wioleta Głowacka Wójt Gminy Zgierz. Rajd jest lekcją w terenie, pod- czas której młodzież ze szkół po- znaje historię i  odwiedza miejsca wydarzeń związane z  przemar- szem i walkami odwrotowymi od- działów Armii „Łódź” – 28. Pułku Strzelców Kaniowskich i Kresowej Brygady Kawalerii na terenie gmi- ny Zgierz. Na cmentarzu w Białej ucznio- wie złożyli kwiaty i  zapalili zni- cze pod pomnikiem żołnierzy 28 Pułku Strzelców Kaniowskich, 6 Pułku Strzelców Konnych i 4 Bata- lionu Strzelców Kresowej Brygady Kawalerii. To mogiła żołnierzy po- Rajd pamięci ległych we wrześniu 1939 r. w wal- kach pod Kęblinami. Grupa za- trzymała się przy kościele w Białej, gdzie obok wejścia do kościoła jest tablica poświęcona mieszkańcom Białej, cywilnym ofiarom pierw- szych dni wojny, pamięć o  nich przywołała Wioleta Głowacka Wójt Gminy. Dalej piechurzy po- maszerowali do Kęblin. Tam przy obelisku posadowionym w  miej- scu walk, jakie stoczyli żołnierze 28 pSK, o historii miejsca opowie- dział Adam Zamojski, kierownik i kwatermistrz rajdu. Szkoła Podstawowa z  Besie- kierza Rudnego uczciła miejsce pamięci wystawieniem pocztu sztandarowego, a  młodzież biorą- ca udział w rajdzie złożyła kwiaty i zapaliła znicze. — Żyjemy w czasie pokoju, tym bardziej powinniśmy dbać o war- tości takie jak tolerancja, wzajem- ny szacunek, empatia, pomoc słab- szym i potrzebującym — zwróciła się do młodzieży przy pomniku Wioleta Głowacka wójt gminy. Uroczystościom w  miejscach pamięci towarzyszyła warta hono- rowa wystawiona przez Stowarzy- szenie Historyczne „Strzelcy Ka- niowscy”. Dzięki temu uczniowie mogli przyjrzeć się umundurowa- niu i broni w jakie byli wyposażeni żołnierze we wrześniu 1939 r. Spod pomnika w  Kęblinach trasa prowadziła przez Las Szcza- wiński do szkoły w  Szczawinie Kościelnym, gdzie na uczestników czekało przygotowane ognisko z kiełbaskami i herbatą. [AK] W  sobotę 25 września na za- proszenie Wiolety Głowackiej wójt gminy i  sołtysa Białej Piotra Na- wrockiego kilkunastu mieszkańców, w  tym dzieci i  młodzież zakasali rękawy i zaopatrzeni w worki i ręka- wiczki własnymi siłami posprzątali swoją okolicę. Ponad dwugodzinna zbiórka zakończyła się zebraniem kilkudziesięciu worków śmieci, do- minowały plastik, szkło i puszki po napojach. Warto dodać, że akcja sprzątania w sołectwie Biała prowa- dzona jest od 2005 roku. Po rajdzie uczestnicy otrzymali mały poczęstu- nek oraz upominki. Wszyscy chcemy, aby otaczają- ca nas okolica była czysta i zielona. Wielu naszych mieszkańców buduje swoje domy za miastem, aby móc cieszyć się takimi właśnie widokami. Sobotnia akcja udowodniła, że nie- stety nie jest tak pięknie jak wszyscy byśmy chcieli. Wciąż nie brakuje tak zwanych śmieciarzy, którzy nie mają Zakasali rękawy i posprzątali problemu z wyrzuceniem śmieci do lasu czy rowu. Niech się inni mar- twią, co z tym później zrobić. Nam dorosłym powinno być wstyd, bo dzieci sprzątające w  sobotę okolice Białej pytały na przykład – po co ktoś wyrzucił tutaj te butelki? Trud- no na to pytanie odpowiedzieć. — Postawa mieszkańców sołec- twa Biała jest godna pochwały, po- winniśmy dawać dzieciom dobry przykład, wszyscy przecież wiemy jak ważne jest czyste środowisko, które nas otacza. Bardzo dziękuje wszystkim uczestnikom tej akcji. Jako gospodarz tej gminy, mam na- dzieję, że z roku na rok liczba wy- rzucanych śmieci będzie malała. Już widać efekty w tych miejscach, gdzie gmina umieściła fotokomórki. Takie fotokomórki pojawiły się również w nowo posprzątanych miejscach — powiedziała Wioleta Głowacka Wójt Gminy. [AT] 14 października przypada świę- to nauczycieli i pracowników szkół. Z tej okazji w siedzibie Gminnego Centrum Kultury, Sportu, Turysty- ki i Rekreacji w Dzierżąznej odbyły się gminne obchody Dnia Eduka- cji Narodowej, będące okazją do wręczenia nagród za szczególne osiągnięcia w  pracy dydaktycznej i  wychowawczej. W  gronie nagro- dzonych znaleźli się : Dzień Edukacji Narodowej w gminie Zgierz Kinga Goss – Dyrektor SP w Giecznie Sławomir Truszkiewicz – Dyrektor SP w Białej oraz nauczyciele: Iwona Kruszyńska ze SP w Białej Marietta Maciak ze SP w Słowiku Magdalena Cieślak ze SP w Besie- kierzu Rudnym Wioleta Widawska ze SP w Giecznie pIzabela Puszczyńska-Mirecka ze SP w Szczawinie -Jestem dumna, że naszą gminną edukację tworzą tak zaangażowane i  kompetentne osoby, a  uczniowie osiągają bardzo dobre wyniki w nauce i uczestnicząw olimpiadach–podkre- śliła Wioleta Głowacka Wójt Gminy Zgierz, życząc wszystkim nauczycie- lom i  pracownikom oświaty radości i ogromnej satysfakcji z wykonywanej pracy oraz wszelkiej pomyślności. [AT]
  • 17. 17 Katarzyna Hofman z Koła Go- spodyń Wiejskich Skotniczanki ze Strażackiej dostała się do ścisłego Wielkiego Finału Festiwalu Kół Gospodyń Wiejskich „Polska od Kuchni”, który odbył się na PGE Narodowym 25 września. Żeby dostać się do finału Ka- tarzyna Hofman zakwalifikowała się do I etapu, jako reprezentantka województwa łódzkiego pośród 18 innych dziewcząt i  kobiet w  kon- kursie Miss Wdzięku. II etap, również wojewódzki, to głosowanie internautów na wybraną Miss Wdzięku z gminy Zgierz kandydatkę. W tym etapie wyłonio- no dwie kandydatki do tytułu repre- zentujące województwo łódzkie. — Cieszę się, że uczestniczyłam w  Finale. Nie stresowałam się, to była dla mnie przygoda. Miałam ze sobą ekipę, która mi gorąco ki- bicowała. To był pierwszy Festiwal „Polska od Kuchni”. Jeśli w  przy- szłym roku również będzie organi- zowany, wezmę udział jeszcze raz zapowiada p. Kasia. - Sam pobyt na PGE Narodowym był dużym wydarzeniem. Mieliśmy okazje posmakować tradycyjnych potraw z różnych regionów Polski, przyj- rzeć się strojom, poznać tradycje — opowiada p. Kasia. Pani Katarzyna ma 22 lata. Jest mamą 2 letniej Kornelii i niespeł- na rocznej Laury. Mieszka razem z  rodziną w  Skotnikach, i  jest urodzoną Skotniczanką. Jest po- chłonięta wychowaniem córeczek, ale planuje w  przyszłości założyć własną firmę. Należy do Koła Go- spodyń Wiejskich Skotniczanki ze Strażackiej od początku jego ist- nienia czyli od 2019 roku. [AK] Nad tym jak to zrobić głowi się niejeden naukowiec, ale wystarczyło- by gdyby zapytał o to dzieci z gminy Zgierz. Na początku września w ra- mach Europejskiego Tygodnia Zrów- noważonego Transportu ogłoszony został konkurs dla gminnych pla- cówek oświatowych pn. „Podróżuję i nie truję czyli eko pojazd przyszło- ści” pod patronatem Wójta Gminy. Dzieci miały za zadanie wykonać projekt pojazdu przyszłości, który nie będzie zanieczyszczał naszej plane- Podróżować, ale nie truć ty. Kolejny raz przekonaliśmy się, że dziecięca wyobraźnia nie ma granic, a wykonane pojazdy zaskoczyły nas pomysłowością i  ogromnymi gaba- rytami. Oto wyniki konkursu: - I miejsce zdobyła Szkoła Podsta- wowa w  Besiekierzu Rudnym oraz Szkoła Podstawowa w Białej, - II miejsce zajęła SP w  Słowiku i Grotnikach, - III miejsce SP w  Szczawinie Kościelnym i Dąbrówce Wielkiej. [AT] Gmina Świnice Warckie finali- zuje realizację projektu pod nazwą: Wyposażenie boiska w  Świnicach Warckich w  zaplecze sportowo – sanitarne - II etap. We wrześniu zainstalowano ko- lejne dwa kontenery sportowo-sa- nitarne na boisku sportowym przy ul. Szkolnej w Świnicach Warckich. Na przygotowanym podłożu z do- prowadzonymi mediami w posta- ci instalacji elektrycznej, wodnej i kanalizacyjnej nastąpiła instalacja brakujących dwóch kontenerów sportowo-sanitarnych przez firmę ANGA Sp. z o.o. z Gdańska. Jest to drugi etap projektu na wyposaże- nie boiska trawiastego w  zaplecze sportowo - sanitarne współfinanso- wany przez Województwo Łódzkie w  ramach pomocy finansowej dla jednostek samorządu terytorialne- go województwa łódzkiego „Infra- struktura sportowa plus” w formie dotacji celowej, przeznaczonej na dofinansowanie zadań w  zakresie rozwoju infrastruktury sportowej i  rekreacyjnej. Dofinansowanie wynosi 70 000 złotych, natomiast całkowity koszt zadania to kwota 99 870 zł. Beneficjentem projektu jest właściciel obiektu, czyli Gmi- na Świnice Warckie. Koordyna- torem projektu jest Pani Monika Galankiewicz – dyrektor Gmin- nego Ośrodka Kultury w  Świni- cach Warckich, która zarządza tym obiektem. UG Świnice Warckie Boisko z zapleczem jak marzenie Gminna Biblioteka Publiczna we współpracy z  zespołem śpiewaczym „Świniczanki” po raz kolejny włączy- ła się w  akcję narodowego czytania. Tegoroczna edycja poświęcona była „Moralności pani Dulskiej” Gabrieli Zapolskiej. Na wstępie list Prezydenta RP Andrzeja Dudy przytoczyła za- stępca wójta gminy – Anna Matusiak oraz przewodnicząca rady gminy – Halina Jeżak. Akt pierwszy dramatu odczytali członkowie zespołu śpiewa- czego„Świniczanki”.Nagraniedostęp- ne jest na kanale YouTube oraz biblio- tecznym Facebooku. UG Świnice Warckie Narodowe czytanie 2021
  • 18. 18 Złota polska jesień sprzyja spa- cerom. O  tej porze roku natura kreuje wyjątkowo barwne scene- rie, takie jak panorama nadbrzeż- nej części Uniejowa. Na tutejszych bulwarach dzieje się coraz więcej. Rewitalizacja obu brzegów rzeki Warty nabiera realnych kształtów i coraz bardziej zbliża się wyglądem do prezentowanych we wcześniej- szych materiałach wizualizacji. Nie możemy jeszcze zaprosić Państwa do osobistego odwiedzenia nabrze- ży Warty, gdyż w dalszym ciągu jest to plac budowy. Jednak, wedle za- pewnień wykonawcy, prace powin- ny zostać ukończone jeszcze przed końcem tego roku kalendarzowego. Od rozpoczęcia prac - w sierp- niu ubiegłego roku - tereny objęte inwestycją zmieniły się nie do po- znania. W pierwszej kolejności, na całym obszarze została wykonana infrastruktura podziemna: przyłą- cza wodociągowe, kanalizacja desz- czowa, sieć teletechniczna, okablo- wanie do zasilania oświetlenia oraz komory technologiczne i zbiorniki zamkniętego obiegu wody dla fon- tann – innymi słowy przygotowano wszystko to, co potrzebne, by nale- życie działały elementy naziemne. Następnie budowlańcy skupili się na zachodnim brzegu rzeki, po- cząwszy od Parku Linowego u pod- nóża Zamku do przystani kajako- wej za mostem, gdzie bierze swój początek bitumiczna ścieżka pieszo – rowerowa. Nowy trakt biegnie wzdłuż brzegu rzeki, na odcinku 2,5 km aż do przepustu na strudze spycimierskiej, mijając po drodze tereny przeznaczone w przyszłości do zagospodarowania infrastruktu- rą rekreacyjną. Na całej rozciągłości zachodnie- go brzegu (po stronie uzdrowisko- wej) efekty robót są już dobrze wi- doczne. Prace budowlane, spośród ujętych w  projekcie dla tej części bulwarów są już praktycznie ukoń- czone. Wśród nich wymienić nale- ży wspomnianą przystań kajakową za mostem, w  naturalnej zatoce rzeki. W ramach tego elementu po- wstał pływający pomost do obsłu- gi pełnych grup kajakowych oraz drewniana wiata, w  której będzie można odpocząć lub przygotować się do aktywności fizycznej. Bliżej basenów, po tej samej stronie nabrzeża, powstał szlak bosych stóp. Jest to ścieżka space- rowo-sensoryczna o zróżnicowanej nawierzchni, przystosowana do marszu bez obuwia. Przejście po kostce granitowej, piasku rzecz- nym, otoczakach rzecznych oraz okrąglakach drewnianych to cie- kawe doświadczenie, również pod względem zdrowotnym, jako że ludzka stopa jest jedną z  bardziej unerwionych części ciała. W  niedalekim sąsiedztwie, na terenie trawiastym, zaplanowano przestrzeń pod aranżację letniego kina plenerowego – montowane- go każdorazowo na czas seansów. W  pobliżu powstała również per- gola z zadaszeniem, demontowalna w przypadku powodzi. Będzie ona służyła jako miejsce odpoczynku i schronienia przed deszczem. Na rzece, na wysokości plaży miejskiej oraz poniżej Zamku, po- sadowionopomostyunoszącesięna wodzie. Tak zwane wyjścia w rzekę – pierwsze dwa zbudowane na pla- nie litery „T”, trzecie w kształcie „C” – łączą się z deptakiem, biegnącym po lądzie przez całe nabrzeże. Pro- menada na podbudowie z  białego kamienia, wykończona przepusz- czalną mieszanką mineralno-ży- wiczną, tworzy dobrze utwardzoną, trwałą i odczuwalnie elastyczną za- razem, gładką powierzchnię, przez którą woda opadowa może prze- ciekać w  głąb gruntu. Takie roz- wiązanie jest proekologiczne: woda pozostaje w  obiegu, a  na deptaku nie tworzą się i nie zalegają kałuże. Docelowo, po obu stronach rzeki, taką metodą wykonano ciągi spa- cerowe o łącznej powierzchni prze- szło 4.000 m². Od kilku miesięcy, rewitalizacji poddawany jest także wschodni brzeg, prowadzący od Winnicy Bo- gumiła (projekt zagospodarowania rozległej skarpy w okolicach Kole- giaty, który także jest już w końco- wej fazie realizacji) aż do mostu. Obecnie, w  tej części bulwarów prace prowadzone są najintensyw- niej. Z  tygodnia na tydzień teren nadbrzeża zmienia się w widoczny sposób, ubogacając się o  kolejne elementy infrastruktury rekreacyj- nej. Zaraz na wejściu, zlokalizowa- nym za mostem, po przemierzeniu schodów zejściowych od ul. Łę- czyckiej, na odwiedzających czeka punkt widokowy, Zielony Krąg. Dalej, wzdłuż ciągu spacero- wego, zrealizowanego jako drew- niane pomosty – osadzone na wbetonowanych w  ziemię palach, wybudowano dodatkowo 4 tarasy widokowe, również stabilizowa- ne na palach. Na wysokości Ho- telu Uniejów**** ecoActive&Spa w  przestrzeń bulwarową wpisano siłownię terenową oraz bogato wy- posażony i  ogrodzony plac zabaw, z  miejscami odpoczynku, prze- widzianymi z  myślą o  dorosłych opiekunach dzieci. W  pobliżu po- stawiono też fontannę, tzw. po- sadzkową, której podświetlane na kolorowo tryski, będą sięgać aż do 2,5 m w górę. Ten typ fontanny nie posiada lustra wody ani widocznej niecki, jest instalowany bezpośred- nio w poziomie płyty posadzkowej. Może służyć jako miejsce zabawy dla dzieci, które mogą wbiegać między strumienie wody. Na upal- ne obecnie lata to alternatywa dla przenośnej kurtyny wodnej. Na trasie promenady w kierun- ku Winnicy Bogumiła postawio- no drewniane tablice pod przyszłe szlaki rekreacyjno – poznawcze. Jeden z nich docelowo dedykowany będzie Ptakom środkowej Warty, a drugi skupi się na historii Unie- jowa, ukazując miasto na prze- strzeni wieków. W  pobliżu skarpy Bogumiła wykonano kolejną fon- tannę, Wodny Krąg. Zainstalowane w podziemnych komorach techno- logicznych urządzenia do zasilania dysz i filtracji wody, będą sterowa- ne przez zautomatyzowany układ elektroniczny, który sam dostosuje do warunków pogodowych (siła wiatru) objętość i moc podawania wody, a przez to także i wysokość maksymalną wodotrysków. W  kilku lokalizacjach powsta- ły skarpy z  siedziskami gabiono- wymi. Całość urozmaicona jest tarasami, kanałami, mini-kładką, pergolami i  schodami terenowy- mi, które z  każdym dniem nabie- rają swych właściwych kształtów. Dostęp do wszystkich atrakcji nie będzie stanowić problemu dla osób niepełnosprawnych oraz rodziców z  wózkami dziecięcymi. Z  myślą o nich, w miejscach wejść na bul- wary zamontowano wykostkowane pochylnie do łagodnego i bezpiecz- nego zjazdu. Całość terenu prze- znaczonego do zagospodarowania w  ramach bulwarów jest niena- chalnie oświetlona po zmroku oraz całodobowo monitorowana. Na koniec zaaranżowana i  uzupełnio- na zostanie zieleń, w  tym krzewy, zieleń niska oraz trawniki. Bulwary uniejowskie to wiele różnych miejsc o różnym przezna- czeniu. Ich wspólnym mianow- nikiem jest relaks i  rekreacja oraz spójny układ przestrzenny, zgodnie z  przyjętą zasadą ciągłości mimo zróżnicowanych rozwiązań dla po- szczególnych odcinków. Kompozy- cja przestrzeni jest czytelna i łączy w  sobie elementy miejskości po- przez wprowadzenie utwardzonego styku miasta z rzeką z elementami tworzywa przyrodniczego. Zastoso- wane rozwiązania architektoniczne tylko nieznacznie ingerują w krajo- braz rzeczny. W miarę możliwości wykonawca stosuje materiały i su- rowce przyjazne środowisku, jak choćby wspomniana przepuszczal- na nawierzchnia promenady czy drewno modrzewiowe do budowy pomostów na palach i pływających. W  połączeniu z  kojącą zielenią, ukończone bulwary będą miały szansę stać się miejscem wypoczyn- ku i wytchnienia na łonie natury. Bulwary uniejowskie nabierają swoich kształtów Burmistrz Józef Kaczmarek pod- kreśla, że: ideą inwestycji jest zwró- cenie uwagi w stronę rzeki i wyeks- ponowanie tego niezwykle ważnego dla uzdrowiska elementu krajobra- zu. Przykłady innych, mniejszych i  większych miast pokazują, że rewitalizacja i  zagospodarowanie frontów wodnych jest ważnym ele- mentem aktywizacji przestrzeni publicznej. Koszt budowy bulwarów nad- warciańskich przekracza kwo- tę kilkunastu milionów złotych. W ramach zadania inwestycyjnego przebudowano już kładkę nad rze- ką Wartą oraz zagospodarowano na cele reprezentacyjno-rekreacyj- ne skwer przy ul. Tureckiej. Re- witalizacja nabrzeży jest trzecim elementem projektu dofinanso- wanego środkami, pochodzącymi z  budżetu Urzędu Marszałkow- skiego Województwa Łódzkiego, z Europejskiego Funduszu Rozwo- ju Regionalnego. Gmina Uniejów pozyskała na ten cel z Urzędu Mar- szałkowskiego Województwa Łódz- kiego 6,29 mln zł wsparcia. Agnieszka Owczarek