2. Nora staat voor de spiegel in de badkamer zich op te tutten. Het is vandaag de verjaardag van Daphne en de gasten kunnen elk moment komen. Ze was vanmorgen extra vroeg opgestaan om de hele huiskamer te versieren. Tot haar tevredenheid was ze zo klaar geweest.

3. In de kamer naast de badkamer hoort ze een klein gilletje. Nora glimlacht en loopt meteen naar Daphne toe. De kleine meid voelt precies aan dat het vandaag een speciale dag is. “Goedemorgen liefje. Heb je lekker geslapen?” Daphne knikt hevig en strekt haar armpjes uit.

4. Nora tilt haar meteen op en geeft haar een zoen. “Dan zal ik de jarige job eens mooi aankleden.” Daphne gehoorzaamt meteen en laat zich gewillig door haar moeder omkleden. Als ze klaar is kietelt ze haar kleine dochter. Straks heb ik een grote dochter, denkt Nora met dubbele gevoelens. Ergens diep ik haar hart zou ze best nog een kind willen.

5. Voordat Nora haar gedachtens toe wilt laten over een kind van Paul, gaat de bel. Snel schud ze die gedachte weer weg en maakt de deur open. Bella en haar zoontje Daniel zijn als eerste. Nora omhelst Bella meteen. “Gefeliciteerd met je dochter!”

6. “Dank je,” zegt Nora, “kom maar binnen en ga ergens zitten.” Als Bella doorloopt komt haar zoontje tevoorschijn. Hij geeft Nora een High Five. “Gefeliciteerd, mevrouw Viveij. Ik heb een cadeautje voor Daphne.” “Dank je wel, jongen. Daphne zit in de huiskamer.”

7. Daniel snelt meteen naar de jarige toe. Nora bekijkt de twee kinderen met een glimlach en loopt dan naar Bella. “Je hebt het mooi versierd.” “Dank je,” antwoord Nora. “Dankzij jouw hulp voor de versieringen, was het maar een suf feestje geweest.”

8. De twee dames praten bij, terwijl Daniel met Daphne speelt. “Kijk eens wat ik achter mijn rug heb! Een raket! Zoefff!” Daphne strekt haar armpjes uit naar het rode raketje. “Ikke, ikke spelen!”

9. Maar Daniel denkt daar anders over en houd het raketje net buiten bereik voor Daphne. Deze begint hard te huilen en veegt ruw haar traantjes weg. “Daffie spelen! Niet Dani!” Daniel lacht Daphne uit en loopt bij haar vandaan. Kleine meisjes zijn stom.

10. Omdat de groten niet reageren gaat Daniel lekker zijn eigen gang en gaat op de bank met het raketje spelen. Daphne gaat steun zoeken bij haar moeder die druk in gesprek is met Bella.

11. “Komt Paul ook?” vraagt Bella. Nora knikt en meteen beginnen haar wangen te gloeien. “Gelukkig wel, ik kan bijna geen dag meer zonder hem! En hij had beloofd om op de verjaardag van Daphne te zijn.”

12. “Jullie passen echt bij elkaar. Hij is een knappe man, met het hart op de juiste plek.” Bella knipoogt naar Nora om haar woorden kracht bij te zetten. Nora is het helemaal met haar eens. Ze wilt net vragen of ze nog wat koffie lust, als ze iemand aan de deur hoort rommelen.

13. Een tel later verschijnt Paul in de kamer. Zijn ogen vinden die van Nora en houden haar in zijn greep. “Goedemiddag dames. Waar is de jarige job?” Hij knipoogt. Meteen horen ze iemand op de grond brullen. “Pauw! Pauw!”

14. Met een glimlach staat Nora op en omhelst Paul stevig. Ze heeft hem echt gemist. Paul denkt daar precies hetzelfde over en houd haar nog iets steviger vast. “Ik heb je gemist, schoonheid,” fluistert hij in haar oor.

15. Dan is Daphne aan de beurt en Paul gaat voor haar op de grond zitten. Meteen geeft ze hem een dikke plakkerige kus op zijn wang en ploft neer op de grond. “Kiekeboe doen!” roept ze uit. Paul kan niet anders dan zijn kleine oogappeltje te gehoorzamen.

16. Nora kijkt vertederd naar het tweetal. Na een tijdje vraagt ze of hij koffie lust. “Ja lekker,” en hij staat meteen op om bij Bella en Nora aan tafel te schuiven. Nora schenkt meteen koffie in en gaat weer aan tafel zitten. Meteen voelt ze Paul’s lichaamswarmte.

17. Vervolgens ziet ze dat hij ook wat cadeautjes mee heeft genomen. Paul ziet waar ze naar kijkt en legt een hand op haar arm. “Ik heb geen idee wat ze leuk vind, maar het zijn meisjesdingen, dus ik hoop dat er iets leuks voor haar bij zit.”

18. Nora weet door zijn aanraking bijna niks uit te brengen. “V-vast wel,” stamelt ze. Om iets te doen te hebben, staat ze op en pakt Daphne op. “Tijd voor jarige om op te groeien,” zegt ze. Daphne’s ogen beginnen meteen te stralen en jubelt in Nora’s armen op en neer.

19. Ze wilt naar de kaarsjes grijpen, maar Nora houdt haar tegen. “Kijk eerst maar hoe mama dat doet, schatje.” Als ze samen de kaarsjes hebben uitgeblazen, is het tijd voor Daphne om de rest te doen. Verwachtingsvol kijkt Daphne naar haar moeder die haar op de grond zet.

20. Het duurt niet lang voordat Daphne door heeft wat er van haar verwacht wordt. Met een vloeiende beweging groeit ze op tot een kind en staat bijna oog in oog met haar moeder. Nora heeft tranen in haar ogen, als ze ziet dat haar kleine dochter alweer een jaartje ouder is geworden.

21. “Wat ben je al groot! De tijd gaat zo snel de laatste tijd!” Nora kan het niet laten om Daphne even te knuffelen. Gelukkig staat haar dochter het toe, maar na een tijdje wordt ze ongeduldig. “Ma-am!”

22. Ze rukt zich los uit de omhelzing en draait zich om. Ze ziet Daniel met grote ogen naar haar kijken. Daphne negeert zijn dom uitziende blik en vraagt of hij mee buiten wilt spelen. Daniel knikt en samen rennen ze naar buiten.

23. “Wie het eerste boven is!” roept Daphne en rent naar het klimtoestel. Daniel heeft echter andere plannen en rent naar een ander klimtoestel. Met zijn tweeën kunnen ze wel de hele dag spelen.

24. Omdat ze zo met elkaar bezig zijn, merken ze niet dat er iemand naar ze kijkt. Michael is verbaasd als hij het kleine blonde meisje ziet. Hij wist niet dat ze zo snel al groot zou worden. Helaas ziet hij weinig overeenkomsten tussen hem en zijn dochter. Hij wilt er niet te lang over nadenken en gaat verder met wat hij van plan was.

25. Het drietal binnen raakt maar niet uitgekletst over Nora’s dochter. “Echt een knap meisje. We moeten binnenkort maar eens iets leuk gaan doen met zijn alle. Misschien naar de dierentuin?” oppert Paul. “Bella en Daniel mogen natuurlijk mee.”

26. Opeens horen ze iemand zwaar ademend de kamer inrennen. Nora, Paul en Bella kijken verbaasd op. Als ze zijn gezicht zien, beseffen ze dat er niet veel goeds aan de hand is. Paul staat meteen op en knielt bij hem neer. “Wat is er jongen?” vraagt hij bezorgd. “Daphne is weg!” roept hij uit.