Erindi sem Hlín Agnarsdóttir rithöfundur hélt á Hugvísindaþingi 2013. Fjallað er um vandann við að skrifa leikrit og kenna leikritun.

1. ,,Komdu inn, fáðu þér sæti, viltu kaffi?”
Vandinn við að skrifa leikrit og kenna leikritun
árið 2013

2. Ofskynjanir. Það er það sem hrjáir mig, fyrst og fremst.
Þær koma og fara.
Og ég sé hluti. Alls staðar hluti.
Ég sé ketti í görðum. Ég sé bíla.
Og fólk sem brosir í bílum. Ég sé sýnir.
Salt á rúðum, þykkt lag af salti.
Ég sé snjó. Ég sé snjó á bílum. Fólk í úlpum.
Að moka snjó. Bækur í hillum.
Ryk sem svífur. Laufdyngjur sem rotna.
Ég sé dagblöð sem gulna. Og rigningu.
Þétta rigningu úr vatni. Sérðu það ekki?
Lokaðu augunum, sjáðu þetta fyrir þér.
Þetta. Sérðu það?

3. Benóný Ægison,
Bragi Ólafsson,
Elísabet Jökulsdóttir,
LindaViljálmsdóttir,
Ingibjörg Hjartardóttir,
Jónína Leósdóttir,
Valgeir Skagfjörð...og fl.

4. 1.sena
Á heimili Ýrar og Einars.
(Einar kemur inn í íbúðina og kastar sér í gólfið, lítið lag er leikið. Á sviðinu situr Ýr í hnipri.)
Ýr:
Skiljum.
Skiljum hvort annað, elsku vinur.
Förum, eða komum við aldrei?
Förum með sorgina út,
förum með leiðann út,
förum með gargið út,
berum okkur út.
Skiljum og deyjum.
Deyjum eftir að við skiljum.
Skiljum fyrst, skiljum svo,
skiljum svo við.
(Ýr tekur upp hníf og sker sig á háls. Einar tekur upp farsíma)
Einar:
Hún lét verða af því. Ég vil líkvöku og grátkonur. Strax!

7. Öll: (Þau tala til áhorfenda. Ein persóna talar hæst í hverri setningu á meðan hinar
hvísla):
góðborgarar! myndskreyting mannkyns! skilgreint tilfelli án orsakar
án listar forn sem ný andstæðan stundum innrætingar flokka deila smækka
skógar sölna djúpur eldmóður nærtækt skott numin bók
sírenur þar sem þær eru til hliðar þáttur af skúffum sem brotna
Fjölleikahús spurningin er heimspeki á guð að skoðast sú aðferð að þröngva aðra
að þvarga um gildi ef ég hrópa þá skil ég stórgáfaða menn
hver og einn dansar af ástæðu óskiljanlegt umritað
byrði verður skýrð frá sjónarmiði hugsunar sálgreining er ekki leið til að aðhyllast
skoðanir íffærasjúkdóms ástandsjúkdóms annars konar dóms
í búningi notagildis í röð og reglu andsnúin reglum og lífsástandi eigin hags
þjóð söngur mann söngur falskur lélegur drífandi einfaldur skiptir ekki máli
listamaðurinn er einkamál losar sig við einfeldningana
stöðuglyndi nautna tjásulegar hvatir sterk eilífðin allt er alltaf
Pappablóm pabbablóm dulbúin sem skeytingarleysi lögreglunnar
úttroðinn hjörtu og þeir stóðu opnir víðfemir glæpamenn eins og reikistjörnur
Vægðarleysi siðgæði er sósa ég lýsi yfir hugsunum
barátta hins hinna lýsi eftir hugsunum
hnitmiðaður árekstur sem vofir yfir
augljóslega yfir augljóslegaalger trú á alla

8. Maður
(Gengur inn í stofuna. Leggur frá sér tösku. Horfir á mennina tvo
sem veita honum enga athygli í þann tíma sem tekur að veita
einhverjum enga athygli. Hvorki skemur né lengur.)
Góðan daginn.
Hannes
Góðan daginn?
Maður
Já, góðan daginn.
Hannes
Já, þú meinar: Góðan daginn. Get ég aðstoðað þig eitthvað?
Maður
Já, ég … Þeir vísuðu mér á þessar dyr.
Hannes
Þeir hverjir?

9. Maður
Ég átti að koma í dag.
Hannes
Koma í dag?
Maður
Já, ég er með það skriflegt hér.
(Maðurinn réttir Hannesi bréf. Við viljum vita hvað stendur á
þessu bréfi en fáum ekki að vita það. Það er reyndar allt eins
líklegt að enginn viti hvað standi á þessu bréfi. Við fáum það
jafnvel á tilfinninguna að það sé ekki hægt að vita það
Á eftir munum við hins vegar móta okkur skoðanir á því og jafnvel
vera viss um að súskoðun feli í sér einhvern sannleik, þótt innst
inni vitum við að það sé ekki satt.)
Hannes
(Horfir á bréfið og kinkar kolli)
Já, hvernig læt ég? Auðvitað. Þetta er þú!

10. Maður
Já, ég. Þetta er ég.
Hannes
Vertu velkominn. Hjartanlega. Hannes. Starfsmaður.
Maður
Sæll, Hannes. Þeir vísuðu mér á þessar dyr og ég var ekki viss um
að–
Hannes
(Rífur upp vasabók og skráir)
Ekki viss, nei. Athuga. (Við manninn:) En þú ert á rétta staðnum.
Maður
Jæja, það er léttir.

11. Hannes
Einmitt.
(Þögn. Þeir horfast í augu í þann tíma sem tekur þögn að breytast
í hávaða.)
Já, ég vona bara að það eigi eftir að fara vel um þig.
Og þú lætur mig endilega vita ef það er eitthvað.

12. Maðurinn:
Hvað eru vafurloginn og hrævareldurinn í eðli sínu?
Konan:
Reyndu að hvíla þig.
Maðurinn:
Hvaða eðli skyldi loftþyturinn hafa haft, þegar ég lá í svefnrofunum
og herbergishurðin skall aftur með hvelli eins og hleypt hafi verið úr byssu?
Konan:
Þú ert skáld.
Maðurinn:
Nei, það er ég ekki.
Konan:
Hvað viltu að ég segi?
Maðurinn:
Vertu hérna.
Konan:
Ég er hérna.
Maðurinn:
Ekki fara.