Djali me pizhama me vija/Gabriel Laloshi

Djali me pizhama me vija
BISEDE LETRARE
Gabriel Laloshi | IXA
| 15.12.2022

 Permbajtja dhe subjekti i pjeses
 Tema kryesore dhe nentemat qe trajtohen ne te gjithe
romanin
 Mesazhi dhe idete e romanit
 Analize e personazheve, dhe analiza e dy
personazheve kryesore bashke
 Analizoni mungesen e lirise se individeve nisur nga te
drejtat dhe lirise themelore te njeriut.
 Gjuha e perdorur: figurat letrare, kohet e perdorimit
te foljeve, llojet e fjalive , dialog, shprehjet e
figurshme.
 Ngjarjet kryesore qe trajtohen.
 Pershkruani ndjesite tuaja kur lexuat librin
njekohesisht dhe kur shikuat filmin.
 Te vecanta dhe te perbashketat midis filmit dhe librit.
 Si ndikon ne krijimin e karaktereve ngjarjet e librit ?
 Fragmenti qe ju pelqen me shume dhe pse.
 Pershkruani perjetimet emocionale te dy
personazheve kryesor.
 Paraqitni me imazhe skena te ndryshme te romanit.
 Cfare do te doje t’i ndryshoje ti kesaj ngjarje, por pa i
ndryshuar subjektin?

Djali me pizhame me vija tregon historinë e
Brunos, një djaloshi i ri gjerman që u rrit gjatë
Luftës së Dytë Botërore. Si një nëntë vjeçar,
Bruno jetoi në botën e tij të imagjinatës. Atij i
pëlqente të lexonte tregime aventureske dhe të
shkonte në ekspedita për të eksploruar qoshet më
pak të njohura të shtëpisë masive të familjes së
tij në Berlin. Megjithëse babai i tij shërbeu si
oficer në Partinë Naziste të Gjermanisë, Bruno
nuk kuptonte shume për punën e tij. As nuk
kuptonte asgjë nga lufta. Shqetësimet kryesore të
Brunos në jetë ishin të ndiqte rregullat strikte të
përcaktuara nga prindërit e tij dhe të largohej
nga motra e tij më e madhe, Gretel. Ndryshe, atij
i pëlqente të kalonte kohë me tre miqtë e tij më të
mirë: Karlin, Danielin dhe Martinin.
Jeta normale u shkatërrua papritur kur Bruno u
kthye nga shkolla një ditë dhe gjeti shërbëtoren e
familjes, Maria, duke paketuar gjërat e tij. Nëna e
Brunos shpjegoi se babai do të fillonte së shpejti
një punë të re dhe se familja duhej të shpërngulej.
Bruno nuk e miratoi shtëpinë e re. Jo vetëm që
ishte më e vogël se shtëpia e tyre në Berlin, por
gjithashtu e quajti atë si të ftohtë dhe të vetmuar.
Dhe për t'i bërë gjërat më keq, kishte ushtarë
kudo.
Permbajtja

Në ditën e mbërritjes së familjes, Bruno shikoi
nga dritarja e dhomës së tij të re të gjumit dhe
veshtroi një pamje të çuditshme. Në anën tjetër
të një gardhi shumë të gjatë që shtrihej shumë
larg, ai pa nje “ferme” e cila kishte njerez te
veshur me pizhama me vija. Bruno shkoi të
konsultohej me motrën e tij për jetën e tyre të re.
Gretel e dinte që shtëpia e tyre e re quhej
Aushvic, por përveç kësaj, ajo mbeti po aq në
errësirë sa Bruno. Bruno vendosi të fliste me
babanë. Pasi shprehu zhgënjimin e tij për
shtëpinë e re dhe debatoi për kthimin e familjes
në Berlin, Bruno pyeti se cilët ishin njerëzit në
anën tjetër të gardhit. Babai shpjegoi se ata "nuk
ishin aspak njerëz" dhe se Bruno nuk duhet të
shqetësohej për ta.
Bruno këmbënguli në ankesat e tij për shtëpinë e
re. Një ditë, ai u përpoq ta bënte Marian të
shprehte mosmiratimin e lëvizjes së familjes, por
ajo nuk pranoi. Ajo i tha Brunos se babai ishte
një burrë i mirë dhe se ai e kishte ndihmuar atë
dhe familjen e saj në kohën e nevojës më të
madhe. Për këtë arsye, ajo nuk do të fliste asnjë
fjalë kundër tij. Maria nuk i kishte treguar kurrë
Brunos për jetën e saj më parë dhe historia e saj
e bëri atë të kuptonte se ajo ishte një person i
plotë me historinë dhe përvojën e saj të jetës.

Kaluan javë dhe Bruno luftoi për ta mbajtur
veten të zënë. Një ditë, ai vendosi të ngrejë një
lëkundese prej gome. Teksa luante në lëkundesen
e tij të re, Bruno u rrëzua dhe gërvishti këmbën.
Një burrë i moshuar hebre i quajtur Pavel pa
aksidentin nga dritarja e kuzhinës. Paveli, i cili
dikur ishte mjek, por tani ndihmonte në
përgatitjen dhe shërbimin e vakteve të familjes, e
solli Brunon ne kuzhine dhe i mjekoi plagën.
Kaluan më shumë javë dhe Bruno vendosi të
shkonte për të eksploruar. Pasdite, pas mësimeve
të historisë dhe gjeografisë me mësuesin e tij,
zotin Herri Liszt, Bruno u nis duke ecur përgjatë
gardhit që mund të shihte nga dritarja e tij. Ai
eci për një orë para se të takojë një djalë që u
quhej Shmuel. Bruno dhe Shmuel u ulën në të
dyja anët e gardhit dhe i treguan njëri-tjetrit për
jetën e tyre. Shmuel shpjegoi se si familja e tij
ishte detyruar të transferohej, e të hipte në një
tren për të ardhur në këtë kamp në një pjesë të
largët të Polonisë.
I emocionuar që kishte bërë një mik, Bruno
kthehej në të njëjtin vend përgjatë gardhit
pothuajse çdo ditë gjatë javëve dhe muajve të
ardhshëm. Me kalimin e kohës, Bruno vuri re se
Shmuel u bë më i dobët dhe më i dobët. Lëkura e
tij dukej gjithnjë e më gri. Bruno filloi të vidhte
bukë për shokun e tij të uritur.

Një ditë, në mes të përgatitjeve për një festë,
Bruno hyri në kuzhinë dhe gjeti Shmuelin atje
duke pastruar gotat. Bruno i dha Shmuelit pak
ushqim për të ngrënë, por një ushtar i ri me
emrin toger Kotler hyri dhe e kapi Shmuelin në
flagrancë. Bruno e urrente dhe i frikësohej toger
Kotlerit, i cili dukej veçanërisht mizor. Në një
moment paniku, Bruno mohoi të njihte Shmuelin
dhe toger Kotler kërcënoi se do t'i jepte Shmuel
një mësim më vonë. Shmuel nuk u shfaq në
gardh për gati një javë dhe kur u shfaq, ai kishte
mavijosje gjithandej.
Një vit pas mbërritjes së familjes në Out-With,
nëna bëhej gjithnjë e më e mërzitur dhe e
frustruar nga jeta atje. Kur të dy fëmijët zuren
morra, nëna e bindi babanë se ishte koha që ajo
t'i kthente fëmijët në Berlin.
Bruno i tha Shmuelit lajmin e keq për largimin e
tij të afërt dhe ai u ankua për faktin se ata kurrë
nuk kishin arritur të luanin së bashku siç duhet.
Shmuel kishte një lajm të keq të vetin: babai i tij
ishte zhdukur. Dy djemtë bënë një plan për ditën
e tyre të fundit së bashku. Shmuel do të sillte një
palë pizhame me vija dhe Bruno do të zvarritej
nëpër vrimën e vogël në fund të gardhit i
maskuar për të ndihmuar mikun e tij të kërkonte
të atin. Ata miratuan planin e tyre të nesërmen.
Pasi kërkoi më kot për të dhëna që do të çonin te

babai i zhdukur i Shmuelit, Bruno donte të
shkonte në shtëpi. Pikërisht atëherë, një grup
ushtarësh rrethuan zonën në të cilën qëndronin
Bruno dhe Shmuel dhe i detyruan të gjithë të
marshonin në një ndërtesë. Ndërsa dyert ishin të
mbyllura dhe tmerri shpërtheu rreth dy djemve,
Bruno mori dorën e Shmuelit dhe i tha se ishte
shoku i tij më i mirë.
Bruno nuk kthehet më në shtëpi dhe prindërit e
tij e kërkojnë më kot. Nëna dhe Gretel nisen për
në Berlin, dhe babai mbetet atje.
Bruno nuk u dëgjua dhe nuk u pa më kurrë.
Subjekti: Djali me pizhame me vija është nje
roman i Holokaustit që tregon për miqësinë e
pamundur që formohet midis djalit të një
komandanti nazist dhe një të burgosuri hebre në
Aushvic.
Tema dhe nentema: Vetëndershmëria; Faji i
shkaktuar nga heshtja; Fuqia e Miqësisë
Familja dhe miqësia janë të dyja tema të
rëndësishme për Brunon, pasi ai përpiqet të
përcaktojë se çfarë roli luan në familjen e tij dhe
si t'i qaset miqësisë së tij me Shmuelin.

Gjithashtu kemi dhe ndarjen e dy racave
njerezore, sepse ne liber shikohet ndarja e
Brunos dhe e Shmuelit (njerezve me pizhama).
Mesazhi: Besoj se mesazhi i kësaj historie është t'i
trajtosh të tjerët ashtu siç do të doje të të trajtonin.
Bruno ishte një gjerman që "supozohet" se i urren
hebrenjtë, por bën një miqësi të ngushtë me një
djalë hebre në një kamp përqendrimi. Brunos nuk i
interesonte që djali ishte ndryshe, apo hebre, dhe e
trajtonte atë me drejtësi .
Eshtë se të gjithë jemi më shumë të ngjashëm sesa të ndryshëm.
Miqësia e pafajshme e djalit hebre Shmuel dhe djaloshit Bruno, e
vendosur në sfondin e tmerrshëm të Holokaustit, nxjerr në pah
faktin se ndarjet mes njerëzve ishin jo te barabarta (arbitrare).
Ky libër komenton gjithashtu aftësinë e njerëzve për të
racionalizuar veprimet e liga të kryera kundër njerëzve "të
tjerë". Familja e Brunos racionalizon pjesëmarrjen e tyre në
regjimin nazist - ata janë përgjegjës për vdekje të panumërta -
por e ndiejnë mizorinë e vërtetë të dhomave të gazit vetëm kur
djali i tyre vritet prej tyre.
Idete e romanit:
Pafajësia dhe padituria
Kufijtë,
Familja dhe Miqësia.
Nacionalizmi.
Rolet gjinore.

Bashkëfajësi.
Analiza e personazheve:
Bruno
Protagonisti dhe tregimtari, në fillimin e romanit
Bruno është një djalë nëntë vjeçar që jeton në Berlin
gjatë Luftës së Dytë Botërore. Babai i tij, një oficer
nazist, më pas e zhvendos familjen në Aushvic,
Poloni. Bruno ishte shumë naiv, dhe
megjithëse zhvilloi një miqësi të ngushtë me
Shmuelin, Bruno e kishte të vështirë të kuptonte
saktësisht se sa e vështirë është jeta në anën tjetër të
gardhit. Bruno ishte shumë i interesuar për artin
dhe librat, dhe i pëlqente të eksploronte. Ai
dëshironte të bëhej një ushtar si babai i tij, dhe
megjithëse prindërit e tij nuk i shpjegonin kurrë se
çfarë po ndodh në luftë, ai ishte mesuar që në
moshë të vogel të besojë se Gjermania, "Atdheu",
ishte superiore ndaj të gjitha kombeve të tjera.
Bruno ishte i vogël për moshën e tij dhe ishte
shumë i ndjeshëm ndaj njerëzve si toger Kotler. Në
fund të fundit, Bruno nuk e merrte kurrë
mundësinë të tejkalonte injorancën dhe pafajësinë e
tij, pasi ndjeshmëria dhe miqësia e tij e natyrshme
për Shmuelin e bëri atë të kalonte gardhin dhe të
vritej në një dhomë gazi.

Gretel
Gretel ishte motra dymbëdhjetë vjeçare e Brunos.
Ajo mendonte se ishte shumë më e mençur dhe më
e pjekur se Bruno, dhe shpesh talleshe me të. Ajo në
fillim ishte kryesisht e interesuar për kukullat e saj,
por pas mësimeve nga mësuesi i fëmijëve Herr
Liszt, Gretel u bë e fiksuar pas ndryshimit të
politikës së Luftës së Dytë Botërore dhe fillon të
gjurmojë përparimin e ushtrisë gjermane nëpërmjet
hartave në murin e saj në "Out-With”. Pas
vdekjes se Brunos, ajo ndjente mall per te dhe qante
ne dhomen e saj.
Nena e Brunos (Elsa)
Nëna e Brunos ishte e martuar me komandantin e
ushtrisë gjermane. Nëna ishte shumë e dashur me
Gretelin dhe Brunon, por bëhej e ashpër sa herë që
ata bënin shumë pyetje ose ankoheshin për lëvizjen

në Aushvic. Ajo refuzonte të fliste me Brunon për
luftën dhe thoshte se nuk është temë për bisedë të
duhur. Në Out-With, nëna zhvilloi një
miqësi me toger Kotler në dukje një akt rebelimi
kundër babait, i cili në thelb kontrollonte jetën e saj.
Përfundimisht, nëna e bindi babanë që ta lërë
familjen të kthehej në Berlin, megjithëse ajo qëndroi
për një kohë për të parë nëse Bruno do të kthehej.
Babai i Brunos (Ralf)
Babai i Brunos, ishte ushtar në Luften e Parë
Botërore dhe u gradua Komandant në Ushtrinë
Gjermane nga Hitleri gjatë Luftës së Dytë Botërore.
Ai zhvendosi familjen në Aushvic, ku ai ishte në
krye të kampit. Babai ishte i rreptë dhe frikësues,
por shprehte butësi ndaj familjes së tij. Ai
përfundimisht pranoi të lërë familjen të kthehej në
Berlin, megjithëse ai mbeti në Aushvic për të
vazhduar detyrat e tij për Hitlerin. Një vit pasi
Bruno u zhduk, ai kupton se çfarë i ndodhi djalit të
tij dhe shkatërrohet nga realizimi.
Shmuel
Shmueli ishte miku hebre i Brunos, i cili mbahej i
burgosur në kampin ne Aushvic. I lindur në të
njëjtën ditë me Brunon, ai dhe Bruno u bënë miq të
mirë, megjithëse Bruno nuk i kuptonte kurrë
tmerret që jetonte Shmueli në kamp. Shmueli

përshkruhet si shumë i dobët dhe hante me
padurim ushqimin që i sjell Bruno. Ai kuptonte
shumë më tepër për situatën e tij dhe luftën se sa
Bruno, por shpesh nuk hakmerrej ndaj fjalëve të
ashpra të Brunos për jetën e tij relativisht luksoze,
në mënyrë që të mos fillonin debatet. Dy djemtë në
fund vdesin së bashku në një dhomë gazi kur Bruno
zvarritet nën gardh për të ndihmuar Shmuelin të
kërkonte babanë e tij, i cili ishte zhdukur (dhe ka të
ngjarë të jetë vrarë nga ushtarët gjermanë).
Toger Kotler
Togeri Kotler ishte një ushtar gjerman
nëntëmbëdhjetë vjeçar në Aushvic, i cili qendronte
ne shtëpinë e Brunos. Ai ishte i veshur mirë dhe
kishte flokë biondë. Gretel e dashuronte atë dhe
nëna kishte lidhur një miqësi me ushtarin e ri të
pashëm. Ai ishte mizor me të burgosurit dhe e
përqesh Brunon duke e quajtur "burrë i vogël",
diçka që djali e përçmonte. Kotleri transferohet
përfundimisht nga Aushvici kur babai zbulon se
babai i Kotlerit, një profesor letërsie, iku nga
Gjermania në vitin 1938 në fillim të luftës.
Gjyshja e Brunos (Natali)
Gjyshja e Brunos ishte nëna e babait te tij, ishte një
këngëtare në rininë e saj, para se të martohej me

gjyshin. Ajo ishte shumë dramatike dhe ende i
pëlqen të këndojë. Çdo Krishtlindje, ajo krijonte një
shfaqje për veten dhe fëmijët, që do të interpretohej
në festën e tyre. Gjyshja kundërshton partinë
naziste dhe hyri në një debat të madh me babanë
kur ai pranoi postin e ri në Aushvic. Ata nuk
pajtohen, dhe ajo vdes ndërsa familja është larg në
Aushvic.
Gjyshi i Brunos (Matias)
Ai e mbështeste dhe ishte krenar për rolin e babait
në partinë naziste dhe kundërshtonte mënyrën se si
gjyshja kundërshtonte rolin e ri të babait si
komandant.
Pavel
Paveli ishte nje burre i moshuar hebre që punonte
në shtëpinë e familjes në Aushvic. Ai ishte mjek
para se të dërgohej në kampin e përqendrimit dhe e
ndihmoi Brunon te mjekonte gjurin pasi ra nga
lekundesja. Paveli bëheshe më i hollë dhe më i
brishtë nga dita në ditë, dhe rrihej nga Kotleri kur
aksidentalisht i bie një shishe vere në prehrin e tij.
Maria
Maria ishte shërbëtore e familjes. Edhe pse fshehtas
ishte e pakënaqur me rolin e babait në Aushvic, ajo
besonte se ai ishte një njeri i mirë, sepse ai ndihmoi

nënën e Marias kur ajo ishte e sëmurë dhe ai e
punesoi Marian kur nëna e saj vdiq.
Analiza e dy personazheve kryesore bashke:
Te perbashketat Te vecantat
Të dy djemtë u detyruan të
largoheshin nga shtëpitë e
tyre të dashura:
Bruno nga shtëpia e tij në
Berlin kur babai i tij mori një
pozicion të ri në regjimin
nazist si komandant i
Aushvicit;
Shmuel nga shtëpia e tij në
Poloni, kur u kap si rob lufte
dhe u fut në një kamp
përqendrimi.
Bruno jetonte në një pasuri
relative, me shërbëtore
dhe shërbëtorë.
Shmuel jetonte në një
kamp të ndotur dhe të
mbikqyrur nga disa roje
mizore.
Të dy djemtë linden ne te
nejten dite, nga prindër të
dashur.
Bruno lindi në Gjermaninë
e sunduar nga nazistët nga
prindër në anën "e djathtë"
të regjimit të Hitlerit.
Shmuel lindi në Poloni
nga prindër hebrenj.
Të dy djemtë ishin të
arsimuar:
Bruno ishte plotësisht i
jo-informuar në lidhje me
ngjarjet në kampin e
përqendrimit .

Bruno kishte një mësues
privat që e mësonte ate.
Shmueli ishte i shkolluar
dhe nëna e tij i mësonte
gjuhë të huaja, pasi ajo vetë
kishte qenë mësuese.
Shmueli ishte shumë i
vetëdijshëm për abuzimet,
duke përfshirë urinë,
rrahjet dhe vrasjet.
Analizoni mungesen e lirise se individeve nisur nga te
drejtat dhe lirise themelore te njeriut:
Liria dhe izolimi vlejnë për Shmuelin dhe Brunon. Të dy
janë në vendet ku janë detyruar të shkojnë dhe të dy nuk
mund të largohen. Sigurisht ndryshimi i madh është se
Shmueli është në një kamp përqendrimi dhe Bruno në një
shtëpi. Shmuel është i mbyllur në mënyrë drastike—së
pari në shtëpinë e tij, më pas në një dhomë të përbashkët
me nje familje tjeter dhe përfundimisht në Aushvic.
Bruno, megjithatë, ka lirinë të dalë nga shtëpia e tij kur të
dojë dhe nuk ka frikë për jetën e tij.
Megjithatë, në izolimin e tyre, të dy djemtë luftojnë me
vetminë. Dhe në miqësinë e pamundur që ata krijojnë, ata
të dy gjejnë pak liri nga izolimi i tyre.
Gjuha e perdorur: figurat letrare, kohet e perdorimit te
foljeve, llojet e fjalive , dialog, shprehjet e figurshme.
Figurat letrare:
Metaforë

 “Gjithçka ndihej e e ftohte sikur ajo të ishte në
mes të askundit”.
 “Brunoja u vrenjte”.
 “Bluante me mendje”.
Ngjashmeri
 Zhurma e përplasjes së derës erdhi nga kati i
poshtëm dhe kumbonte nëpër shtëpi me zë të lartë
- si një e shtënë armësh - që Bruno u hodh dhe
Maria lëshoi një britmë të vogël.
Personifikim
 Kur Bruno përshkruan flokët e toger Kotler:
"flokët i ranë mbi ballë nga lodhja". Bruno u jep
flokëve të Kotler karakteristikën njerëzore të
ndjenjës së rraskapitjes dhe rënies.
 Bruno kishte një dhimbje në stomak dhe ndjente
diçka që po rritej brenda tij.
Ironi dramatike
 Bruno tregon se nuk e kupton situatën e Shmuelit
kur thotë: "Është kaq e padrejtë...Nuk e kuptoj pse
duhet të ngelem këtu në këtë anë të gardhit ku nuk
ka askënd për të folur dhe për të luajtur me të, dhe
ti do të kesh dhjetëra miq dhe ndoshta po luan me
orë të tëra çdo ditë".
Epitet
 “Dritare te pjerreta”.

 “Uniforma fantastike”.
 “Vend te shkrete”.
 “Vend te paeksploruara”.
 “Dhimbje therese”.
Hiperbolë
Nuk kishin kohë të ndaleshin, as sot, as kur kishin
njëqind e një punë për të bërë.
Mund të më rrjedh gjak deri në vdekje.
Ai shqeu syte e gojen.- hiperbole metaforike
Nje qind e nje gjera per te bere.
Simlitude
“Pa perreth dhomes sikur te ishte hera e fundit”.
“Sikur te ishte dicka e thjeshte te beje shoke te
ngushte”.
Krahasim
“Sa nje berxhik”.
“Si nata me diten”.
“Si shtylla telegrafi”.
“Si shkretetire e vertete”.
Shprehje frazeologjike
“Ne mes te hicit”.
“Kocke e lekure”.
“I pikonte ne zemer”.

Antiteze
“Te gjate, te shkurter”.
“Te moshuar, te rinj”.
Koha e perdorimit te foljeve:
Koha e shkuar eshte ajo me e perdorura. /Koha e
kryer e thjeshte
Llojet e fjalive:
Fjalite e perbera jane ato me dominuese.
Dialogu:
Dialogu eshte i shumte dhe pothuajse i barabarte
me pershkrimin.
Vetat:
Veta e pare dhe e dyte njejes jante ato me
dominuese.
Ngjarjet kryesore qe trajtohen:
Bruno zbulon se do te zhvendoset.
Bruno mberrin ne Aushvic.
Bruno njihet me Shmuelin.
Bruno dhe Gretel shkollohen ne shtepi nga nje
mesues privat.

Bruno, Greteli dhe nëna e tyre do te ktheheshin në
Berlin
Bruno dhe Shmuel planifikojnë aventurën e tyre
të fundit.
Bruno dhe Shmuel vdesin sëbashku.
Pershkruani ndjesite tuaja kur lexuat librin
njekohesisht dhe kur shikuat filmin.
Libri me dha një atmosferë të pakëndshme. Ndjenja
e pakëndshme zvarritet dhe të lë të pyesësh pse po
ndodhin gjëra të tilla të tmerrshme dhe kur do të
ndodhte diçka tjetër në histori. Gjatë leximit të
librit, kaq shumë ndjenja nxitojnë dhe mund të
krijojnë një ndjenjë realiteti. Lloji i realitetit që
askush nuk dëshiron ta shohë. Realiteti që bota
mund të jetë një vend shumë i pashpirt ndonjëherë.
Historia të bën të përballesh me frikën. Ndërsa
lexoja, mund të ndjeja dëshirën për ta lënë librin,
por doja të dija se çfarë do të ndodhte.
Duhej të përballesha me frikën e së panjohurës dhe
të ecja në atë që do të ndodhte me pas.
Me pas ishte shikimi i filmit. I cili me qartesoi me
shume dhe u njoha me teper me karakteret dhe me
vendin. Ndjesite ishin si te librit por ishte dhe
shume emocional kur shikoje karakteret se si i
perjetonin ngjarjet.

Te vecanta dhe te perbashketat midis filmit dhe
librit.
Ndryshimi i parë është se ata kurrë nuk thonë
Aushvic. Por Bruno e quan atë Out-With.
Ndërsa ka shumë ndryshime të vogla në libër dhe
film, mendoj se ngjashmëria më e madhe është se
Bruno është shumë naiv. Edhe pse është i vogel, do
të kishte kuptim që ai të dinte pse hebrenjtë
mbaheshin në kampe dhe se si gjermanët mendonin
se hebrenjtë ishin inferiorë ndaj tyre në shumë
mënyra. Megjithatë, në libër dhe film, Bruno duket
shumë i pavëmendshëm ndaj këtij fakti. Ai nuk e
kupton pse njerezit e tjere mbajnë “pizhame” gjithë
ditën. Ai nuk e kupton pse janë pas gardhit ose pse
shoku i tij i ri pas gardhit është kaq i uritur gjatë
gjithë kohës, ose pse nuk i lejohet t'i japi ushqim. Ai
flet rregullisht për mënyrën se si është xheloz, sepse
shoku i tij flet për të gjithë fëmijët në anën e tij të
gardhit dhe Bruno dëshiron të luajë me fëmijët
sepse ai duhej të linte shtëpinë dhe miqtë e tij për
t'u zhvendosur në këtë vend të ri larg.
Në libër, babai i Brunos duket me i bute ndaj tij,
ndërsa në film marrëdhënia mes Brunos është si çdo
marrëdhënie tjetër midis babait dhe birit, ata thjesht
nuk flasin shumë. Kjo ndodh sepse babai i Brunos
është gjithmonë i zënë duke punuar.

Mendoj se në film ne marrim shumë më tepër nga
ndjenjat e vërteta të mamasë së Brunos. Ajo hedh
shumë vështrime, por hesht në libër, ndërsa në film
shohim ato vështrime shqetësuese dhe pasigurinë e
saj për gjithçka që ndodh rreth saj. Mendoj se kjo i
shtoi shumë personazhit të saj, e cila përgjithësisht
është më e qetë në libër.
Dallimi më i madh në libër është padyshim fundi.
Në film, babai i Brunos e kupton shumë shpejt se
ku ka shkuar Bruno, por është tepër vonë për të
ndaluar. Kur nëna e tij qan në tokë dhe babai i tij
që vrapon për ta shpëtuar është shumë më
dramatike dhe emocionale sesa fundi i librit, i cili
thjesht zvogëlohet. Unë pothuajse preferoj më mirë
fundin e filmit, por e kuptoj dramatikën në film dhe
mendoj se eshte me tërheqëse.
Në përgjithësi, transferimi i kësaj historie nga libri
në film është bërë mirë. Aktorët e zgjedhur ishin
fantastikë dhe filmi ishte i afert me atë të librit.
Është një histori mallëngjyese që ishte realitet për
shumë njerëz dhe jam i lumtur që e përjetova si në
faqe ashtu edhe në ekran.
Si ndikon ne krijimin e karaktereve ngjarjet e
librit ?

Mendimet, veprimet dhe ndjenjat e personazhit
mund të zhvillohen me ndihmën e ngjarjeve dhe
mjedisit. Vendosja e një kampi përqendrimi ndikon
negativisht në gjendjen shpirtërore, siguron bazën
për ngjarjet kryesore në komplot dhe zhvillon
mendimet dhe veprimet e personazhit në liber.
Fragmenti qe ju pelqen me shume dhe pse.
Fragmenti im i preferuar i librit është kur dy djemtë
takohen për herë të parë me njëri-tjetrin. Bruno nuk
e kupton jetën e ashpër të mikut të tij të ri, por kur
zbulon se sa e keqe është në të vërtetë, ai tronditet.
Bruno i tha mikut të tij se asnjë nga miqtë e tij në
Berlin nuk ishte aq i mirë sa ai.
Pershkruani perjetimet emocionale te dy
personazheve kryesor.
Bruno përjeton ndjenja pakënaqësie.
Bruno përmend se motra e tij, Gretel, kishte shoqe të
pakëndshme që donin ta tallnin. Ai thotë se e
torturonin dhe thoshin gjëra të kqija kur nëna e tij
apo Maria nuk ishin pranë. Ajo që e mërziste më
shumë Brunon është kur talleshin me gjatësinë e tij.
Bruno është jashtëzakonisht i ndjeshëm për gjatësinë
e tij.
Bruno përjeton ndjenja të forta zemërimi.
Bruno është i zemëruar që familja e tij është

zhvendosur në një shtëpi të re në Out-With. Ai i thotë
motrës së tij se e urren të qenit jashtë.
Bruno përjeton ndjenjat e vetmisë.
Bruno ndjen fort se është larg miqve të tij. Ai
komenton se i mungon Karli, Danieli dhe Martini.
Bruno është shumë i vetmuar në Out-With dhe
dëshiron që ai të kthehej në shtëpi me të gjithë miqtë
e tij. Më vonë në roman, Bruno përfundimisht gjen
një mik në Shmuel që jeton në anën tjetër të gardhit.
Shmuel lufton me frikën dhe depresionin. Shmueli
gjithashtu ndihet i pushtuar nga konfuzioni. Për
Shmuelin, miqësia e tij e re me Brunon i ofron atij
pushim nga realiteti i ashpër i jetës në kamp.
Megjithatë, kjo miqësi sjell edhe disa zhgënjime,
veçanërisht kur ai mendon se Bruno ose nuk është i
aftë ose nuk dëshiron të marrë parasysh perspektivën
e tij për kampin. Megjithatë, në fund, pasi Shmuel
humbet babain e tij, miqësia e tij me Brunon siguron
një shoqëri kuptimplotë në momentet e tmerrshme të
fundit të jetës së tij.
Paraqitni me imazhe skena te ndryshme te romanit.

Cfare do te doje t’i ndryshoje ti kesaj ngjarje, por pa
i ndryshuar subjektin?
Do të doja të shihja më shumë zhvillim të karakterit
të babait. Nga dikush që ishte bërë aq i shtyrë për të
qenë pjesë e kauzës naziste e deri tek dikush që
humbi aq shumë për shkak të saj, mendoj se
karakterizimi i tij do të ishte aty ku mund të shihej
ndryshimi i vërtetë. Ndoshta, ai mund të bëhet një
forcë që forcon solidaritetin midis tij dhe atyre që
kanë humbur, duke nisur një zinxhir ngjarjesh për të
shkaterruar Aushvicin. Kjo do t'i tregonte atij marrjen
e përgjegjësisë morale në një botë ku ka pak prej saj.
Megjithatë, kjo nuk duket domosdoshmërisht
realiste. Ka kuptim që ai thjesht nuk do të kujdesej
për atë që i ndodh në fund, duke ditur se çfarë ka
bërë ka kontribuar në vdekjen e djalit të tij. Nëse do
të shtoja diçka, do të më pëlqente ta shihja atë të ishte
pak më sfidues për atë që kishte bërë dhe të merrte
një sens më të fortë veprimi kundër tij. Kjo mund të
jetë vendi ku unë mund të shoh ndryshimin që po
ndodh.

Djali me pizhama me vija/Gabriel Laloshi

Empfohlen

Empfohlen

Weitere ähnliche Inhalte

Empfohlen

Empfohlen (20)

Djali me pizhama me vija/Gabriel Laloshi