a brief presentation (Erasmus+CIRCE) - I Romani.pptx

1. Οι Ρωμαίοι
I Romani
οι γιοι της λύκαινας!

2. Οι Ρωμαίοι ήταν, αρχικά, οι κάτοικοι
της Αιώνιας Πόλης, της Ρώμης. Την
ιδιότητα του Ρωμαίου πολίτη έλαβαν
αργότερα, και άλλοι λαοί της ιταλικής
χερσονήσου που κατακτήθηκαν από
τους Ρωμαίους. Τον 3ο αι. μ.Χ., όταν η
Ρώμη ήταν μεγάλη αυτοκρατορία,
Ρωμαίοι πολίτες ονομάστηκαν όλοι οι
υπήκοοί της ανεξαρτήτως
καταγωγής.

3. Οι Ρωμαίοι ανάγουν την
καταγωγή τους στον
μυθικό ήρωα του Τρωικού
Πολέμου Αινεία ο οποίος
φεύγοντας από την
καιγόμενη Τροία
εγκαταστάθηκε στην
περιοχή που αργότερα
κτίστηκε η Ρώμη.
Πίνακας του Μπαρότσι με τη
φυγή του Αινεία από την
Τροία (1598)

4. Εντούτοις ιδρυτής της Ρώμης
θεωρείται ο απόγονός του
Ρωμύλος ο οποίος έκτισε την
πόλη αφού φιλονίκησε με τον
αδερφό του Ρέμο. Τα δυο
αδέρφια είχαν ανατραφεί από
μια λύκαινα, η οποία ακόμη
και σήμερα είναι το έμβλημα
της πόλης.
Lupa Capitolina, το γλυπτό
που απεικονίζει τα δυο
αδέρφια να ανατρέφονται
από τη λύκαινα

5. Στην πραγματικότητα οι Ρωμαίοι είχαν καταγωγή
από τους αρχαίους κατοίκους του Λατίου ανάμεσα
στους οποίους, πιθανότατα ήταν και οι Σαβίνοι

6. Η περίοδος από το 753 π.Χ. ως
το 509 π.Χ. χαρακτηρίζεται από
τη δημιουργία και καθιέρωση
του Ρωμαϊκού βασιλείου στην
περιοχή του Λατίου στην
κεντρική Ιταλία. Κάποιοι από
τους βασιλείς, μάλιστα ήταν
Ετρούσκοι και Σαβίνοι, μη
Ρωμαίοι δηλαδή.

7. Το 509 π.Χ. Εκδιώκεται ο
τελευταίος βασιλιάς και
ιδρύεται η Res Publica, η
Ρωμαϊκή Δημοκρατία για την
οποία οι Ρωμαίοι ήταν πολύ
περήφανοι. Κυρίαρχη
κοινωνική ομάδα ήταν οι
πατρίκιοι, οι αριστοκράτες.
Ο Ιούνιος Βρούτος θεωρείται
ένας από τους Ρωμαίους που
εισήγαγαν τη Res Publica και ο
ίδιος έγινε πρώτος ύπατος

8. Αυτοί στελέχωναν τη Σύγκλητο
(Senatus) η οποία ήταν το
σημαντικότερο πολιτικό όργανο
της Ρώμης, ενώ από τις τάξεις
τους εκλέγονταν οι 2 ύπατοι
(Consules), άρχοντες με ετήσια
θητεία σε ρόλο αρχηγού
κράτους.

9. Η πλειοψηφία του
Ρωμαϊκού λαού ήταν οι
πληβείοι, δηλ. αγρότες,
κτηνοτρόφοι, έμποροι
και τεχνίτες. Συμμετείχαν
στη λαϊκή συνέλευση
και, συνήθως,
επικύρωναν αποφάσεις
της Συγκλήτου.

10. Η συμμετοχή τους στην πολιτική
ζωή αυξήθηκε χάρη στο θεσμό
των Δημάρχων (Tribunes) οι
οποίοι τους προστάτευαν από
τις αυθαιρεσίες των πατρικίων.
Οι νόμοι καταγράφτηκαν και η
λαϊκή συνέλευση έγινε
ισχυρότερη. Έτσι, η Res Publica
έγινε πιο δημοκρατική.

11. Η πίστη στη Res Publica και η
σιδερένια πειθαρχία που
χαρακτήριζε τους Ρωμαίους,
ήταν τα μυστικά της
επιτυχημένης εξάπλωσής τους
στην Ιταλία. Ως τον 3ο αι. π.Χ.
κατέκτησαν και ενσωμάτωσαν
στο κράτος τους όλους τους μη
Ρωμαίους, δηλ. Ετρούσκους,
Σαβίνους, Έλληνες κτλ.

12. Όμως οι ιστορικοί τους
αντίπλαοι ήταν οι
αφρικανοί Καρχηδόνιοι
εναντίον των οποίων
διεξήγαγαν 3 φοβερούς
και μακροχρόνιους
πολέμους από το 264
ως το 146 π.Χ..

13. Οι Ρωμαίοι, μέσα από
επικές και αιματηρές
συγκρούσεις, κατέβαλαν το
μεγάλο τους αντίπαλο και
έγιναν οι κυρίαρχοι της
Δυτικής Μεσογείου.

14. Παράλληλα, κινήθηκαν
προς την Ανατολή και
υπέταξαν τους Έλληνες
της ηπειρωτικής
Ελλάδας και της Μικράς
Ασίας θέτοντας τέλος
στην ελευθερία των
Ελλήνων.

15. Συγχόνως, όμως, όπως
γράφει χαρακτηριστικά ο
ποιητής Οράτιος,
«κατακτήθηκαν» από τον
ελληνικό πολιτισμό και
εισήγαγαν μαζικά την
ελληνική τέχνη, τη
φιλοσοφία και τη λογοτεχνία
στη Ρώμη. Από τον 1ο αι.
π.Χ. Μιλάμε πλέον για τον
ελληνορωμαϊκό πολιτισμό.

16. Όντας κυρίαρχοι της Μεσογείου, μια σειρά
από Ρωμαίοις υπάτους συνέχισε, με την
εντολή της Συγκλήτου, τις κατακτήσεις πέρα
από τις Μεσογειακές ακτές.

17. Οι Ιούλιος Καίσαρ
(Caesar) κατέκτησε τη
Γαλατία και το Βέλγιο,
ο Πομπήιος τη Συρία
και την Ανατολική
Μικρά Ασία, ενώ η
Ιβηρική
προσαρτίστηκε
σταδιακά μέσα από
σκληρούς πολέμους.
Οι Γαλάτες παραδίδονται στον Καίσαρα. Πίνακας του
Λιονέλ Ρογιέ (1899).

18. Το τέλος της Res Publica ήρθε τη
στιγμή που η Ρώμη βρισκόταν στο
απόγειο της δύναμής της. Μέσα από
μια σειρά εμφυλίων πολέμων ανάμεσα
στους κορυφαίους Ρωμαίους (Καίσαρ
εναντίον Πομπήιου, Οκταβιανός
εναντίον Μάρκου Αντωνίου), η εξουσία
(imperium) περνά, επί της ουσίας,
στον Οκταβιανό Αύγουστο ο οποίος
εγκαινιάζει την αυτοκρατορία (27 π.Χ.).

19. Για τους επόμενους 4 και
πλέον αιώνες η Ρωμαϊκή
αυτοκρατορία έγινε το
μεγαλύτερο κράτος στην
Ευρώπη της αρχαιότητας. Η
κυριαρχία της έφτανε από τη
Βρετανία στο βορρά ως την
έρημο Σαχάρα στο νότο και
από τον Ατλαντικό ωκεανό
στη δύση ως τις ερήμους της
Αραβίας στην ανατολή.

20. Η Ρωμαϊκή Ειρήνη (Pax
Romana) επιβάλλεται
από τις ρωμαϊκές
λεγεώνες που ενώνουν
μεγάλο μέρος της
Ευρώπης και της
Ανατολής υπό τους
ρωμαϊκούς νόμους και τη
λατινική γλώσσα.

21. Ο ελληνορωμαϊκός πολιτισμός διαδίδεται σε όλη τη
Δυτική Ευρώπη, από τη Γερμανία, μικρό μέρος της
οποίας κατακτήθηκε, και τη Βρετανία ως την Ισπανία
και τη Βόρειο Αφρική και γοητεύει τους ντόπιους.

22. Δεκάδες ρωμαϊκές πόλεις ιδρύονται οι οποίες γίνονται
φορείς ενός εξελιγμένου και εκλεπτυσμένου
πολιτισμού. Θέατρα, υδραγωγεία, δρόμοι, φόρουμ,
ξεφυτρώνουν παντού και τα ερείπιά τους θαυμάζονται
ως σήμερα ως πρότυπα αρχιτεκτονικής, μηχανικής
και πολεοδομίας.

23. Η λατινική γλώσσα επιδρά καθοριστικά στη Δύση. Το
λατινικό αλφάβητο υιοθετείται παντού και εκατοντάδες
λογοτεχνικά έργα γράφονται στη λατινική η οποία
παραμένει η επίσημη γλώσσα στη Δυτική Ευρώπη για
ολόκληρη της Ύστερη Αρχαιότητα και το Μεσαίωνα. Η
Αγία Γραφή μεταφράζεται στα λατινικά.

24. Η ίδια η Ρώμη γίνεται η
μεγαλούπολη της
αυτοκρατορίας, το κέντρο
του κόσμου. Διακοσμείται
από τους αυτοκράτορες
με εκπληκτικά δημόσια
κτήρια, ενώ οι πλούσιοι
πατρίκιοι κτίζουν
περικαλλείς βίλες.
Το Κολοσσαίο της Ρώμης

25. Οι τέχνες ανθούν, ενώ ο
πλούτος συρρέει στη
Ρώμη η οποία αποκτά
μυθικές διαστάσεις στα
μάτια των υπηκόων της
αυτοκρατορίας αλλά και
σε εκείνα όσων
ορέγονται τον πλούτο
και τη λάμψη της.

26. Από το 395 μ.Χ. και το θάνατο
του αυτοκράτορα Θεοδοσίου
Α’ η αυτοκρατορία χωρίστηκε
οριστικά σε δύο μέρη, το
Ανατολικό με πρωτεύουσα
την Κωνσταντινούπολη, το
οποίο γνωρίζουμε ως
Βυζαντινή αυτοκρατορία και
επιβίωσε για 1000 ακόμη
χρόνια ως το 1453,

27. και το Δυτικό που έπεσε στα χέρια των βαρβάρων το 476
π.Χ., έτος που, παραδοσιακά, ορίζεται ως το τέλος της
αρχαίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στη Δύση.

28. Κοντά στο Μορλούπο βρίσκεται ο
αρχαιολογικός χώρος Λούκους
Φερόνιε (Lucus Feroniae), αρχαίος
οικισμός Λατίνων και Σαβίνων της
περιοχής του Λατίου, όπου
λατρευόταν η θεά Φερόνια. Στα
αυτοκρατορικά χρόνια έγινε πόλη
με αμφιθέατρο, φόρουμ, όμορφές
οικίες και λουτρά, ερείπια των
οποίων θαυμάζουμε ως σήμερα.
Ο Θυρεός του Μορλούπο

29. Είστε έτοιμοι να περπατήσετε
στα...ίχνη των Ρωμαίων;