2. Πρόλογος
Είναι γνωστό ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα με πολυάριθμες περιοχές και πόλεις
με χαρακτηριστικά μνημεία και αξιοθέατα. Εκτός από τα πανέμορφα νησιά της,
κατακλύζεται και από υπέροχα χωριά – κωμοπόλεις. Τα νησιά που θα ασχοληθούμε
σ’ αυτήν την εργασία είναι η Ζάκυνθος, η Ρόδος και η Πάτμος, ενώ ένα ξακουστό
χωριό, και μάλιστα ευλογημένο από θεϊκό θαύμα, όπως θα μπορούσε να πει κανείς,
είναι η Βάστα στη Αρκαδία. Η Ζάκυνθος είναι ξακουστή για το «Ναυάγιο», τις
χελώνες καρέτα – καρέτα και το προσκύνημα του Αγίου Διονυσίου, ενώ η Ρόδος
είναι φημισμένη για το κάστρο της και τη μεσαιωνική πόλη, τον δρόμο των
Ιπποτών και το τζαμί του Σουλειμάν. Η Πάτμος είναι πολυσυζητημένη για το
σπήλαιο της Αποκάλυψης, ενώ η Βάστα, αυτό το σπουδαίο χωριό που βρίσκεται
μεταξύ του νομού Αρκαδίας και Μεσσηνίας, χαρακτηρίζεται από το μοναδικό ναό
της Αγίας Θεοδώρας, που στη στέγη του έχουν φυτρώσει δεκαεπτά βαλανιδιές.
3. Η Ζάκυνθος, γνωστή ως Φιόρο
του Λεβάντε που σημαίνει
Άνθος της Ανατολής κατά τους
Βενετσιάνους, είναι ένα από τα
νησιά των Επτανήσων. Ένα από
τα πιο όμορφα αξιοθέατα του
νησιού είναι «το Ναυάγιο»,
καθώς και το προσκύνημα του
Αγ. Διονυσίου, αφού έρχονται
άνθρωποι από όλο τον κόσμο
να προσκυνήσουν τον Άγιο
επειδή το σκήνωμά του
αναβλύζει μεγάλη χάρη και
ευλογία, αλλά και να
θαυμάσουν το άγαλμα του
Διονυσίου Σολωμού αφού η
Ζάκυνθος είναι και πατρίδα του
εθνικού μας ποιητή.
ΖΑΚΥΝΘΟΣ
5. Το ναυάγιο συνέβη το 1983 σε
πλοίο το οποίο μετέφερε
παράνομα τσιγάρα από την
Τουρκία στην ακτή που ονομαζόταν
τότε Άγιος Γεώργιος. Όσοι το
κοιτούν από ψηλά, απολαμβάνουν
το εξαίρετο φυσικό ανάγλυφο της
περιοχής και τη παραλία που τα
ψηλά βράχια ολόγυρά της
μοιάζουν να σχηματίζουν μια
τεράστια χελώνα καρέτα – καρέτα.
Το συγκεκριμένο είδος επωάζει τα
αυγά του σε δική του παραλία σε
άλλο μέρος του νησιού. Οι
τουρίστες γεμίζουν θαυμασμό
καθώς βλέπουν το βυθισμένο πλοίο
στην παχιά αμμουδιά και έχουν την
ευκαιρία να κολυμπήσουν στα
κρυστάλλινα νερά της ερημικής
ακτής.
6. Η χελώνα καρέτα – καρέτα διακρίνεται
από άλλες χελώνες από το μεγάλο κεφάλι
της. Είναι η μεγαλύτερη με σκληρό
κέλυφος χελώνα στον κόσμο, με μήκος
περίπου 120 εκατοστά και ζυγίζει πάνω
από 100 κιλά. Το εξωτερικό κέλυφος της
είναι κοκκινωπό – καφετί στο χρώμα και
στο κάτω μέρος του είναι κίτρινο.
Οι χελώνες αυτές ζουν στα νερά του
Ιονίου και ειδικά στις παραλίες της
Ζακύνθου. Γεννούν τα αυγά τους στην ίδια
παραλία όπου γεννήθηκαν και οι ίδιες κι
αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η
προστασία των παραλιών στις οποίες
τοποθετούν τα αυγά τους, είναι μεγάλης
περιβαλλοντικής σημασίας για να
εξασφαλιστεί επιτυχημένη εκκόλαψη στις
φωλιές τους, δεδομένου ότι ο αριθμός
τους έχει μειωθεί και έχουν προστεθεί
στον κατάλογο προστατευμένων ειδών.
7. Ο Άγιος Διονύσιος γεννήθηκε
στην Ζάκυνθο το 1547, όταν
το νησί είχε περάσει ήδη στα
χέρια των Βενετών. Γονείς του
ήταν ο Μώκιος και η Παυλίνα,
αριστοκράτες από την
οικογένεια των Σιγούρων. Ο
Άγιος Διονύσιος είχε την τύχη
στο αριστοκρατικό
περιβάλλον που μεγάλωσε να
αποκτήσει μόρφωση και
χριστιανική ανατροφή, που
λίγα παιδιά είχαν την
ευκαιρία να αποκτήσουν στην
εποχή του.
8. Στο τέλος της εφηβείας του έχασε
τους γονείς του και δώρισε την
κληρονομιά του στα αδέρφια του
Κωνσταντίνο και Σιγούρα,
αποφασισμένος να ασπαστεί τον
μοναχισμό στη Μονή των Στροφάδων
παίρνοντας το όνομα Δανιήλ. Κατά την
διάρκεια του ασκητικού του βίου
αφιερώθηκε στη μελέτη των γραφών
και στην προσευχή και πολύ σύντομα
έγινε ηγούμενος της Μονής.
Το 1577 ο Άγιος αποφάσισε να πάει
για προσκύνημα στους Αγίους Τόπους.
Κατά την διαδρομή πέρασε από την
Αθήνα για να πάρει την ευλογία του
επισκόπου Νικαγόρα. Έτσι ο Άγιος
Διονύσιος έγινε επίσκοπος Αίγινας με
το όνομα Διονύσιος και μέχρι το 1579
που έμεινε σε αυτή τη θέση άφησε
στο νησί ένα εξαιρετικό έργο.
9. Τότε γυρνάει στην Ζάκυνθο και
αποσύρεται στο μοναστήρι της
Παναγίας της Αναφωνήτριας στα
βόρεια του νησιού, όπου γίνεται
και ηγούμενος. Κατά την διάρκεια
της παραμονής του εκεί πολλοί
πιστοί τον επισκέπτονται για να
τους εξομολογήσει και να ζητήσουν
τις συμβουλές του.
Το χαρακτηριστικότερο επεισόδιο
της ζωής του Αγίου στο μοναστήρι,
είναι όταν έδωσε καταφύγιο και
συγχώρεση στον φονιά του αδερφό
του και τον βοήθησε να φύγει σώος
από την Ζάκυνθο, δίνοντας το
απόλυτο παράδειγμα εφαρμογής
της χριστιανικής αγάπης.
10. Ο Άγιος Διονύσιος κοιμήθηκε στις 17
Δεκεμβρίου του 1622 σε ηλικία 75 χρονών
και σύμφωνα με την επιθυμία του η ταφή
του έγινε στις Στροφάδες που ήταν ο
πρώτος τόπος που τον έφερε πιο κοντά
στον Θεό. Όταν μετά από τρία χρόνια
έγινε εκταφή το λείψανό του βρέθηκε
άθικτο και χάρη σε αυτό το δείγμα
αγιοσύνης η εκκλησία μας τον ανακήρυξε
ως άγιο το 1733. Βέβαια οι Ζακυνθινοί
τον τιμούσαν ως άγιο πολύ νωρίτερα. Από
τότε το ιερό του λείψανό, που βρίσκεται
σε ασημένια λάρνακα στον ομώνυμο ναό
στην Ζάκυνθο αφιερωμένο στην αγιοσύνη
του, έχει επιτελέσει πολλά θαύματα.
Στην Ζάκυνθο τον τιμούν ως προστάτη
τους δύο φορές τον χρόνο. Στις 24
Αυγούστου τιμούν την μνήμη της
μετακομιδής του από τις Στροφάδες το
1717 και στις 17 Δεκεμβρίου που τιμούν
την μέρα της κοίμησής του. Κάθε μία με
τριήμερο εορτασμό.
11. Η πλατεία του Διονύσιου Σολωμού
είναι η κεντρική και μεγαλύτερη
πλατεία της πόλης και σε αυτήν
γίνονται πολλές εκδηλώσεις
θρησκευτικού αλλά και τουριστικού
χαρακτήρα. Εκεί δεσπόζει και το
άγαλμα του Εθνικού μας ποιητή,
Διονυσίου Σολωμού, που αντίγραφο
του αρχικού ήταν έργο του Αθηναίου
γλύπτη Γεωργίου Βρούτου. Στη βάση
του είναι χαραγμένοι δύο στίχοι από
τον «Ύμνο στην Ελευθερία», ενώ
στην ίδια πλατεία υπάρχουν ακόμα
και ένα άγαλμα που αναπαριστά την
Δόξα στην οποία αναφέρεται ο
ποιητής στα ποιήματά του και
πλαισιώνεται στις δύο πλευρές του
από δύο παλιά κανόνια και στήλη
που θυμίζει τα γραπτά ενός άλλου
ποιητή, πολύ αγαπητού στους
Ζακυνθινούς, του Κάλβου.
12. Πηγές
• www. Wikipedia. gr
• www. diakopes. gr
• www. gozakynthos. gr
• www. zanteisland. com
• www. zakynthosislandinfo. gr
• www. e- zakynthos. com
Άγαλμα της Δόξας
13. Το σπήλαιο της αποκάλυψης στην Πάτμο
της Καλλιόπης Χαραλαμποπούλου
14. Η Πάτμος είναι ελληνικό νησί
του Αιγαίου Πελάγους υπαγόμενο,
κατά τους αρχαίους Έλληνες, στις
Νότιες Σποράδες· κατά δε τη σύγχρονη
πολιτική διαίρεση της χώρας
στη Δωδεκάνησο. Συγκεκριμένα
αποτελεί το βορειότερο νησί των
Δωδεκανήσων.
Το σπήλαιο της αποκάλυψης
βρίσκεται στην Πάτμο , στο δρόμο
μεταξύ της χώρας και της Σκάλας του
λιμανιού. Το 1999 κηρύχτηκε Μνημείο
Παγκόσμιας κληρονομιάς από την
UNESCO μαζί με την μονή του Αγίου
Ιωάννου του Θεολόγου.
Γεωγραφική θέση – Τοποθεσία
15. Ιστορία
Το 95 μ.Χ ο Ιωάννης ο Θεολόγος
ήρθε μαζί με τον μαθητή του
Πρόχωρο στο νησί ως εξόριστος
από τον Αυτοκράτορα Δομητιανό
που τον τιμώρησε με αυτόν τον
τρόπο για την κήρυξη του λόγου του
Θεού στην Έφεσο. Ο Άγιος Ιωάννης,
όμως δεν φτάνει στην Πάτμο ως
ένας εξόριστος ηττημένος, αλλά ως
εξόριστος «Εν Πνευματική
Αποστολή» συνεχίζοντας να
μεταλαμπαδεύει και εδώ τον λόγο
του Θεού.
16. Το μέρος ανάπαυσης του Ιωάννη ήταν μια κοιλότητα μέσα στην γη όπου ο Απόστολος
της Αγάπης είχε ένα θεϊκό όραμα έπειτα από το οποίο έγραψε το βιβλίο της Αποκάλυψης,
υπαγορεύοντάς το στον Πρόχωρο. Στην διάρκεια της διαμονής του Ιωάννη ο βράχος
σχίστηκε και μέσα από τρεις μικρότερες σχισμές, που συμβολίζουν την Αγιά Τριάδα,
ακούστηκε η φωνή του Θεού, που υπαγόρεψε στον Ιωάννη το Ιερό Βιβλίο της
Αποκάλυψης. Ενδέχεται στο ίδιο μέρος να πραγματοποιήθηκε και η συγγραφή του 4ου
κατά Ιωάννη Ευαγγελίου.
17. Δίπλα στο Ιερό σπήλαιο βρίσκεται ο ναός
της Αγίας Άννας, ο οποίος χτίστηκε από τον
Όσιο Χριστόδουλο ως αφιέρωμα προς την
μητέρα της Θεοτόκου και την μητέρα του
ιδίου του Όσιου που ονομαζόταν Άννα,
καθώς και για την μητέρα του αυτοκράτορα
Αλεξίου Κομνηνού. Δεξιά του Ναού
βρίσκεται ο Ιερός Ναός του Αγίου Ιωάννη
του Θεολόγου.
18. Σήμερα, το Ιερό σπήλαιο της αποκάλυψης
έχει διαμορφωθεί σε λατρευτικό χώρο, όπου
ο προσκυνητής βλέπει το σημείο που
αναπαυόταν ο Ευαγγελιστής, μπορεί να
αγγίξει την τριπλή σχισμή στο βράχο απ’
όπου ακούστηκε κατά την παράδοση η φωνή
του Θεού, να αγγίξει τα κοιλώματα στον
βράχο από όπου πιανόταν για να σηκωθεί,
ενώ ακόμα έχει δημιουργηθεί σε ύψος
ανθρώπινου αναστήματος το αναλόγιο του
Πρόχωρου. Τέλος μπορεί να θαυμάσει την
περίφημη φορητή εικόνα της Αποκάλυψης
που Ιστορήθηκε από τον Θωμά Μπάθα το
1596 στην Βενετία.
Η τριπλή σχισμή του βράχου
Κοίλωμα του βράχου απ’ όπου
πιανόταν ο Αγ. Ιωάννης
Εικόνα Αποκάλυψης
19. Στην εικόνα της Αποκάλυψης
παριστάνεται ο Ιωάννης πεσμένος κάτω,
να κοιτά προς τα πάνω και να βλέπει
έκθαμβος, ανάμεσα από επτά χρυσές
λυχνίες, τον «πρώτο και τον έσχατο, τον
ζώντα στους αιώνες τον αιώνων» όπως
αναφέρεται στην Αποκάλυψη (κεφ. Α12-
18), ο οποίος τον διατάζει να γράψει
«αυτά που είδε και αυτά που υπάρχουν
και αυτά που πρόκειται να γίνουν μετά
από αυτά» (κεφ. Α19). Μην αντέχοντας ο
ευαγγελιστής τη λαμπρότητα της Θεϊκής
Δόξας λιποθυμά.
20. Η Πάτμος αποτελεί πανελλήνιο μέρος προσκυνήματος,
αν και προσφέρει στον επισκέπτη και τις φυσικές της
ομορφιές για διακοπές. Οι πιστοί όμως θέλουν να
προσκυνήσουν με ευλάβεια και κατάνυξη το
μυστηριακό σπήλαιο που παρουσιάστηκε ο Θεός για
να αποκαλύψει όσα θα γίνουν στο μέλλον,
προειδοποιώντας το Χριστιανικό κόσμο για τα
σημάδια των καιρών πριν την Ένδοξη Δευτέρα
Παρουσία του Κυρίου Ιησού Χριστού.
23. Ο ναός της Αγίας Θεοδώρας είναι ένα
βυζαντινό εκκλησάκι του 12ου αιώνα μ.Χ.
που βρίσκεται στη Βάστα, στα όρια των
νομών Αρκαδίας και Μεσσηνίας.
Χαρακτηρίζεται ως θαύμα της φύσης,
γιατί επάνω του βρίσκονται φυτρωμένες
17 βελανιδιές. Ο λαός το απέδωσε αυτό σε
θαύμα για το οποίο υπάρχουν δύο
εκδοχές.
24. Και στις δύο η Αγία Θεοδώρα είχε μεταμφιεστεί
σε άνδρα, στην μία περίπτωση για να
καταταγεί στον στρατό και στην άλλη ως
μοναχός. Και στις δύο εκδοχές κατηγορήθηκε
από μία νεαρή γυναίκα ότι την είχε αφήσει
έγκυο και εκτελέστηκε. Μετά τον θάνατό της
αποκαλύφθηκε πως ήταν γυναίκα και λέγεται,
πως λίγο πριν πεθάνει η Αγία είχε παρακαλέσει
το Θεό οι τρίχες του κεφαλιού της να γίνουν
δένδρα, το αίμα της ποτάμι και το σώμα της
ναός.
25. Μέχρι σήμερα δεν έχει δοθεί
καμία επιστημονική εξήγηση
για το φαινόμενο αυτό και για
το πώς δεν έχει διαλυθεί το μικρό
Εκκλησάκι με τόσο βάρος επάνω
του.
26. Αξίζει λοιπόν να παραθέσουμε τις
απόψεις κάποιων ειδικών επιστημόνων.
Κατά την κυρία Σταυρογιάννη - Περρή
Ελένη, αρχιτέκτονα από την Καλαμάτα,
πρόκειται για "Φαινόμενο επιστημονικά
ανεξήγητο. Οι δυνάμεις βάρους και αέρος
σε συνάρτηση, θα έπρεπε λόγω θέσεως
του εξωκλησιού, αλλά και λόγω της
προχείρου κατασκευής αυτού, προς δε και
της παλαιότητάς του να είχαν διαλύσει το
κτίσμα. Τούτο όμως, παραμένει επί
τόσους αιώνας χωρίς σοβαρές φθορές".
Ο κ. Λούκος Κων/νος , γεωπόνος από την Κόρινθο επισημαίνει: "Δεν υπάρχει εξήγηση από
πλευράς γεωπονικής επιστημονικής. Πρόκειται για ένα ΔΙΑΡΚΕΣ ΘΑΥΜΑ".
27. Οι μόνες παρεμβάσεις που γίνονται στο εκκλησάκι της Αγίας Θεοδώρας, είναι ο καθαρισμός
από την υγρασία και κάποιες εργασίες αποκατάστασης. Εξακολουθεί, λοιπόν, να προσελκύει
πλήθος τουριστών και πιστών, οι οποίοι θέλουν να θαυμάσουν το τοπίο, αλλά και να
τιμήσουν την Αγία, που εορτάζει στις 11 Σεπτεμβρίου. Φαίνεται, λοιπόν, πως για τους
ορθόδοξους χριστιανούς, η αξία αυτού του
μικρού ναού είναι πολύ μεγάλη, γιατί
αποτελεί περίτρανη απόδειξη της πίστης
τους και της παρουσίας του Θεού στη ζωή
των ανθρώπων.
29. Ρ ΟΔΟ Σ : Μ ε σ α ι ω ν ι κ ή π ό λ η
Ελευθερία Σώτσου Γ΄5
Εμπλουτισμός κειμένου και δημιουργία pptx: Τσιριγώτη Σταματία
30. Η Ρόδος είναι νησί της Ελλάδας στο νοτιοανατολικό
Αιγαίο, περίπου 350 χλμ. νοτιοανατολικά της
Αθήνας και 18 χλμ. νοτιοανατολικά της Τουρκίας. Η
έκταση της είναι 1400,684 χλμ. Αποτελεί το
μεγαλύτερο νησί των Δωδεκανήσων και το τέταρτο
σε σειρά ολόκληρης της χώρας.
31. Η μεσαιωνική πόλη της Ρόδου είναι δημιούργημα του
τάγματος των Ιωαννιτών Ιπποτών.
Οι Ιωαννίτες Ιππότες ξεκίνησαν σαν μια αδελφότητα
των Βενεδικτίνων μοναχών περίπου το 1070-1080μ.Χ. με σκοπό
να παρέχουν περίθαλψη στους φτωχούς , αρρώστους ή
τραυματισμένους προσκυνητές των Αγίων Τόπων στο
νοσοκομείο του Αγίου Ιωάννη τον Ελεήμονα στην Ιερουσαλήμ.
Στην Α΄ σταυροφορία η αδελφότητα αυτή μετατράπηκε σε
θρησκευτικό ή στρατιωτικό τάγμα για να συμμετέχει στην
προστασία των Αγίων τόπων.
Μετά την απώλεια των Αγίων τόπων το 1291 , οι Ιππότες του
Αγίου Ιωάννη εγκαταστάθηκαν αρχικά στην Κύπρο και έπειτα
από προστριβές με τον βασιλιά της Κύπρου Ερρίκο Β’ στη Ρόδο,
την οποία έκαναν επίσημη έδρα τους από το 1309-1622.
Κατακτώντας τα γύρω νησιά δημιουργήσαν ένα μοναδικό
Ευρωπαϊκό τείχος άμυνας στους μουσουλμάνους .
33. Το ψηλό αμυντικό τείχος των Ιπποτών, άριστα διατηρημένο, και με μήκος περίπου 5
χιλιόμετρα, φιλοξενεί στα «σπλάχνα» του την Παλιά Πόλη της Ρόδου. Η Παλιά Πόλη χωριζόταν
με ένα εσωτερικό τείχος σε δύο μέρη. Το Κολλάκιο ή Chataeu, τόπο διαμονής των Ιπποτών και
ευγενών στη βόρεια πλευρά της και στη Χώρα ή Μπούργκο, όπου διέμεναν και εργάζονταν οι
Έλληνες, οι Eβραίοι και οι Φράγκοι. Στο ψηλότερο σημείο της πόλης στέκει αγέρωχο το
επιβλητικό Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου, κατοικία του αρχηγού του τάγματος των Ιωαννιτών
καθώς και διοικητικό κέντρο του ιπποτικού κράτους τους.
34. Στο Παλάτι οδηγεί από το λιμάνι, η
διάσημη Οδός των Ιπποτών, ο πιο
καλοδιατηρημένος, λιθόστρωτος,
μεσαιωνικός δρόμος στην Ευρώπη,
με 200 μέτρα μήκος και 6 μέτρα
πλάτος. Κατά μήκος του βρίσκονται
τα καταλύματα των «Γλωσσών»,
δηλαδή, οι χώροι συνεστιάσεων των
ιπποτών της ίδιας εθνικότητας
και φιλοξενίας των επίσημων
προσκεκλημένων τους.
35. Η πλακόστρωτη Οδός των Ιπποτών
καταλήγει στην Πλατεία Μεγάλου
Αλεξάνδρου ή Μουσείου, όπου στέκει η
Παναγιά του Κάστρου, εκκλησία η
οποία χρονολογείται από τον 11ο μ.Χ.
αιώνα. Εκεί βρίσκεται και το νοσοκομείο
των Ιπποτών, ένα μοναδικό γοτθικό
κομψοτέχνημα, το οποίο σήμερα
φιλοξενεί το Αρχαιολογικό Μουσείο της
Ρόδου, με πλήθος ευρημάτων από τη
μακραίωνη ιστορία του νησιού.
36. Η περιήγηση συνεχίζεται στην
περιοχή του Μπούργκου, με τα
αρχοντικά των Ελλήνων και Φράγκων
εμπόρων. Στην αρχή της οδού
Σωκράτους, του πιο εμπορικό δρόμου
της Μεσαιωνικής Πόλης, στην Πλατεία
Ιπποκράτους, βρίσκεται το κτίριο της
Καστελλανίας, ένα από τα ωραιότερα
ιπποτικά αρχιτεκτονικά μνημεία της
Ρόδου, με στοιχεία αναγεννησιακής
τεχνοτροπίας, χτισμένο το 1506. Εκεί
αρχικά λειτουργούσε, στα πρότυπα των
πόλεων της δυτικής Ευρώπης, το
Εμπορικό Δικαστήριο, ενώ σήμερα
φιλοξενεί τη Δημοτική
Βιβλιοθήκη, καθώς και το Ιστορικό και
Λαογραφικό Αρχείο.
37. Στην άλλη πλευρά της οδού Σωκράτους συναντά κανείς το τέμενος του
Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή, με την περίτεχνη, μαρμάρινη είσοδο. Στο
σημείο όπου συναντώνται η οδός Σωκράτους με την οδό Ορφέως
βρίσκεται ο Πύργος του Ρολογιού, που έχτισε ο Φεχτί πασάς το 1857 και
αρχικά χρησίμευε ως παρατηρητήριο. Η θέα της Παλιάς Πόλης από την
κορυφή του είναι μαγική.
Τέμενος του Σουλεϊμάν
38. Ακολουθώντας κανείς την οδό Αρχελάου, θα
βρεθεί στην πλατεία Αρίωνος, με το τζαμί του
Μουσταφά Πασά και τα τουρκικά λουτρά,
χτισμένα τον 16ο αιώνα, που λειτουργούν και
σήμερα. Από την πλατεία Ιπποκράτους ξεκινά
και η οδός Αριστοτέλους, που οδηγεί ανατολικά
στην πλατεία Εβραίων Μαρτύρων, με το
γνωστό σιντριβάνι με τους ιππόκαμπους,
αφιερωμένη στη μνήμη των Εβραίων του
Ολοκαυτώματος.
Από εκεί, μέσω της οδού Πινδάρου καταλήγει κανείς στην Παναγία των Αγγέλων ή Παναγία του
Μπούργκου, με τις τρεις αψίδες του ιερού βήματος, ό,τι απέμεινε από τον υπέροχο υστερογοτθικό ναό
του 14ου αιώνα, μετά τον βομβαρδισμό του στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, να παραμένουν
πεισματικά στη θέση τους. Το θέαμα με τις ειδικά φωτιζόμενες αψίδες το βράδυ, είναι εξαιρετικό.
Παναγία του Μπούργκου
39. Η Μεσαιωνική πόλη της Ρόδου είναι ένα ζωντανό μουσείο μεσαιωνικής ιστορίας και
διασταύρωσης πολιτισμών, όπου οι επισκέπτες μπορούν να συναντήσουν στα στενά
πλακόστρωτα σοκάκια Βυζαντινές εκκλησίες ,γοτθικούς πύργους , μεσαιωνικά σπίτια,
κάποια με αυλές, Οθωμανικά τζαμιά , πλατείες και να αφουγκραστούν το πέρασμα όλων
αυτών των πολιτισμών από το νησί, καθώς και να αισθανθούν την μυστηριακή
ατμόσφαιρα της πόλης, ενώ τα εκατοντάδες πολύχρωμα τουριστικά καταστήματα που σε
κάποια σημεία γίνονται ασφυκτικά, θα τραβήξουν το ενδιαφέρον τους για να αποκτήσουν
από εδώ ένα αναμνηστικό του ταξιδιού τους.
41. Επίλογος
Και οι τέσσερις περιοχές που σας παρουσιάσαμε έχουν κάτι το ιδιαίτερο
προκειμένου κάθε άνθρωπος, που αγαπά τα ταξίδια, να τις επισκεφτεί
οποιαδήποτε εποχή του χρόνου. Ειδικά οι τρεις πρώτοι προορισμοί έχουν σαν
κοινό στοιχείο προσκυνήματα χριστιανικής πίστης, κάτι που σημαίνει πως η
Ελλάδα δεν προορίζεται μόνο για διακοπές, αλλά και πως κάθε τόπος της έχει
και το δικό του άγιο για να θυμίζει τα θαυμαστά έργα του Θεού και να
κεντρίζει το θρησκευτικό μας συναίσθημα. Καλό είναι όταν επισκεπτόμαστε
οποιονδήποτε τόπο, να μαθαίνουμε γι’ αυτόν επειδή είναι μέρος της πατρίδας
μας και επειδή η Ελλάδα είναι μια χώρα που από παλιά μέχρι και σήμερα
ευδοκιμεί στο θέμα του τουρισμού, έχουμε χρέος να την προστατεύουμε και
να την διατηρούμε καθαρή προκειμένου οι πρώτοι που θα θαυμάζουν τα
μνημεία και τα αξιοθέατά της να είμαστε εμείς, τα παιδιά και έπειτα και οι
ενήλικες που μας συνοδεύουν στο ταξίδι μας.