Prezentacja wzee 2016_odeszli

POLSKIE TOWARSZYSTWO ELEKTROTECHNIKI
TEORETYCZNEJ I STOSOWANEJ

POLSKIE TOWARZYSTWO ELEKTROTECHNIKI
(1936 - 2014)
Dorobek naukowy Profesora Apanasewicza to ok. 120 publikacji i
opracowań naukowych, 2 monografie i 2 skrypty. Większość z Jego prac
dotyczyła zagadnień elektrodynamiki i mechaniki ośrodków ciągłych.
Specjalizował się głównie w analitycznych i pół-analitycznych metodach
rozwiązywania różnego rodzaju zagadnień fizyki matematycznej. Ma w tej
dziedzinie wiele oryginalnych i bardzo ciekawych osiągnięć. Ponadto był
promotorem pięciu prac doktorskich oraz kilkudziesięciu inżynierskich i
magisterskich. Zaskarbił sobie wdzięczność wielu młodych adeptów
nauki, którym wydatnie pomógł w ich karierach.

(1947 - 2013)
Podstawowe zainteresowania naukowe profesora Jerzego Bajorka to zagadnienia
kompatybilności elektromagnetycznej dotyczące głównie przepięć
atmosferycznych i modelowania matematycznego w obszarze elektrotechniki
teoretycznej. W pracach tych pełnił kluczową rolę w zespole złożonym z
pracowników Zakładu Podstaw Elektrotechniki i Informatyki oraz Katedry
Energoelektroniki i Elektroenergetyki. Opublikował ponad 80 artykułów w
czasopismach o zasięgu międzynarodowym i krajowym oraz w materiałach
konferencyjnych. Odbył szereg staży naukowych oraz przemysłowych w kraju i za
granicą, miedzy innymi w Katedrze Teoretycznych Podstaw Elektrotechniki
Politechniki Leningradzkiej w 1982 r., Krakowskiej Fabryce Kabli i Instytucie
Elektroenergetyki Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w 1983 r., Katedrze
Elektrotechnologii Uniwersytetu Technicznego w Bratysławie i Instytucie
Naukowym Kabli i Izolatorów w Bratysławie w 1987 r., Rzeszowskim Zakładzie
Energetycznym w 1988 r.
Profesor był przewodniczącym Zarządu Oddziału Rzeszowskiego Polskiego
Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej (2000-2002), otrzymał
Złotą Odznakę Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej
(2011)

(1933 - 2014)
Pracował w dziedzinie Teorii systemów telekomunikacyjnych i
Kompatybilności elektromagnetycznej, a szczególnie — Anten i propagacji fal
radiowych, Telekomunikacji satelitarnej i Sieci komputerowych.
W ciągu ponad 45 lat działalności dydaktycznej i naukowej był promotorem ponad 70
prac magisterskich. Wypromował ponad 25 doktorów nauk technicznych, w tym trzech
obcokrajowców. Kilka prac doktorskich zostało uznanych za wyróżniające się i
nagrodzonych przez Rektora Politechniki Wrocławskiej i Ministra Łączności. W kręgu
osób związanych z Nim wspólnymi badaniami, kilka osób uzyskało habilitacje, jedna
osoba uzyskała tytuł profesora, a dwie — stanowiska profesorów nadzwyczajnych.
W roku 2008 otrzymał tytuł doktora honoris causa Politechniki Wrocławskiej jako
profesor Politechniki Wrocławskiej, dyrektor Wrocławskiego Centrum Sieciowo-
Superkomputerowego, członek rzeczywisty PAN i prezes jej wrocławskiego oddziału o
specjalnośći: radiokomunikacja, sieci komputerowe, systemy telekomunikacyjne, teoria
elektromagnetyzmu.
W roku 2003 tytuł doktora honoris causa przyznała mu Wojskowa Akademia
Techniczna.
W ramach działalności w PTETiS Pełnił funkcję przewodniczącego Głównej Komisji
Rewizyjnej PTETiS (1996-99). Przygotował i wygłosił 2 referaty na Zjazdach PTETiS.
Przygotował i wygłosił 6 referatów na zebraniach naukowych organizowanych przez
Oddział Wrocławski PTETiS. W roku 1996 otrzymał godność członka honorowego
PTETiS.

(1950 - 2014)
Wieloletni pracownik Wydziału Elektrycznego PB. W latach 1988-1993 pełnił
funkcję prodziekana Wydziału Elektrycznego PB (kolejno: ds. studenckich
i dydaktyki oraz ds. nauki), a w latach 1993-1996 i 1996-1999 (przez dwie
kadencje) Dziekana Wydziału Elektrycznego PB. W latach 1999-2002 i 2002-2005
był prorektorem Politechniki Białostockiej ds. nauki i pierwszym zastępcą Rektora
Uczelni.
W roku 2003 był głównym organizatorem i przewodniczącym Komitetu
Organizacyjnego I Podlaskiego Festiwalu Nauki i Sztuki – pierwszego w historii
wydarzenia, prezentującego społeczeństwu Podlasia dorobek białostockiego
środowiska akademickiego.
W ciągu swej działalności zawodowej, prof. dr hab. inż. Mikołaj Busłowicz
zgromadził bardzo poważny, uznany i ceniony w środowisku krajowym i na arenie
międzynarodowej dorobek naukowy. W sumie Prof. M. Busłowicz jest autorem
lub współautorem około 200 publikacji. Na podkreślenie zasługuje fakt, że wiele
z tych prac zawiera oryginalne koncepcje i rezultaty, rozwijane i pogłębiane
następnie przez licznych badaczy pracujących w różnych ośrodkach naukowych
w Polsce i na świecie.

(1928 - 2013)
W trakcie swojej długoletniej pracy sprawował funkcje między
innymi:
zastępcy dyrektora Instytutu Elektrotechniki Politechniki Poznańskiej,
kierownika Katedry Maszyn Elektrycznych,
kierownika Zakładu Maszyn Elektrycznych w Instytucie Elektrotechniki
Przemysłowej.
Był między innymi Członkiem Prezydium Poznańskiego Oddziału PAN
(1999-2010),
wiceprzewodniczącym Komitetu Elektrotechniki PAN,
przewodniczącym Oddziału Poznańskiego Polskiego Towarzystwa
Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej,
członkiem Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk
oraz Stowarzyszenia Elektryków Polskich.

(1950 - 2015)
Profesor był wieloletnim członkiem PTETiS, przewodniczącym Komisji
Rewizyjnej, a w roku 2014 został wybrany na funkcję
Wiceprzewodniczącego Naszego Oddziału. Był powszechnie lubiany. Jego
wiedza, kwalifikacje, doświadczenie i umiejętności oraz sposób, w jaki
współpracował z nami przyczyniały się do sukcesu wielu przedsięwzięć
organizowanych przez Oddział.

(1935 - 2014)
Zawodowa droga prof. Dybczyńskiego rozpoczęła się w 1959 roku w Filmowym
Ośrodku Badawczo-Rozwojowym „Techfilm” w Warszawie, gdzie pracował do
roku 1983. Jego pierwsze prace związane były z projektowaniem kinotechnicznych
przyrządów kontrolno-pomiarowych przeznaczonych do badania projektorów
filmowych .
W 1970 r. zorganizował i zbudował w FOBR „Techfilm” laboratorium
fotometryczne, które pracowało dla potrzeb całej kinematografii krajowej. Wobec
występujących w owym czasie trudności importowych, trzeba było zaprojektować i
wykonać szereg urządzeń specjalistycznych wyposażenia laboratorium.
Równocześnie z rozwojem bazy laboratoryjnej projektował samodzielnie i w
zespołach konstruktorskich nowoczesny sprzęt oświetleniowy, w tym oprawy
oświetleniowe przeznaczone dla kinematografii, telewizji i dla teatrów.

(1939 - 2014)
Wieloletni pracownik naukowy Wydziału Elektrycznego i członek Rady
Wydziału. Zmarły Profesor był wybitnym specjalistą w dyscyplinie
naukowej elektrotechnika, wychowawcą wielu pokoleń absolwentów
Wydziału Elektrycznego, przyjacielem młodzieży, życzliwym Kolegą i
prawym Człowiekiem.
Członek PTETiS od 1974 r., Przewodniczący 1988-1993,
Przewodniczący Komisji Rewizyjnej w latach 1993-2011, Złota
Odznaka PTETiS w 2005 roku

(1933 - 2014)
Działalność zespołu Prof. Kality zawsze była bardzo silnie ukierunkowana na
badania stosowane i ich aplikacje wynikające z potrzeb - głównie lokalnego -
przemysłu lotniczego, motoryzacyjnego i oświetleniowego. Efektem tych działań
było ponad 20 opracowań wdrożonych do praktyki przemysłowej lub badawczej,
wiele uzyskanych patentów, jak również dynamiczny rozwój kadry naukowej.
Czynnie uczestniczył w realizacji 58 projektów KBN, MNiSW, NCBiR, jak też na
rzecz przemysłu. Profesor Kalita był autorem lub współautorem 306 prac
publikowanych, 6 monografii, 2 skryptów, 17 patentów oraz 205 komunikatów
konferencyjnych. W obszarze kształcenia kadry naukowej profesor był
promotorem siedmiu zakończonych przewodów doktorskich (w tym dwóch poza
granicami Polski).
Za osiągnięcia w działalności naukowej i organizacyjnej na rzecz nauki został
nagrodzony wieloma odznaczeniami i nagrodami. Do najważniejszych należy
zaliczyć: tytułu doktora h.c. przyznany przez Uniwersytet Techniczny w
Koszycach w 2003 r., Krzyż Oficerski OOP, Medal Komisji Edukacji Narodowej,
Zasłużony dla Politechniki Rzeszowskiej oraz wiele nagród Rektora I, II i III
stopnia (indywidualnych i zespołowych).

(1926 - 2015)
Eugeniusz Koziej urodził się w roku 1926 w Firleju. W roku 1947, po
uzyskaniu matury rozpoczął studia na Wydziale Elektrycznym Szkoły Inżynierskiej
w Szczecinie. Na trzecim roku studiów inżynierskich rozpoczął pracę jako asystent w
Katedrze Maszyn Elektrycznych. W roku 1951 Eugeniusz Koziej uzyskał tytuł
inżyniera, a w roku 1952 przeniósł się na Politechnikę Warszawską. Tytuł magistra
otrzymał w roku 1954.
Eugeniusz Koziej staż odbył w Zakładach ELIN w Austrii (1957) oraz
Siemens w Belinie Zachodnim (1960). W latach 1977-1980 pracował jako konsultant
dla Zakładach EMIT w Żylinie.
Oprócz pracy w przemyśle, prowadził także pracę badawczo-dydaktyczną
na uczelniach technicznych. Pracował w Instytucie Elektrotechniki, na Politechnice
Warszawskiej oraz Lubelskiej.
Na Politechnice Warszawskiej pełnił funkcję kierownika Zakładu Maszyn
Elektrycznych (1976-1978, 1983-1990) oraz dyrektora Instytutu Maszyn
Elektrycznych (1985-1988). W późniejszym okresie pełnił funkcje kierownika
Katedry Maszyn Elektrycznych na Politechnice Lubelskiej, a w roku 1996 został
członkiem Senatu PL.
Eugeniusz Koziej prowadził, także współpracę z uczelniami
zagranicznymi. W latach 1984 i 1989 prowadził wykłady na studiach
podyplomowych na Uniwersytecie Technicznym w Helsinkach.

(1932 - 2015)
Obszar zainteresowań naukowych i badawczych skupiony wokół aparatów
elektrycznych wysokiego napięcia rozwinął się w czasie budowy od podstaw
laboratoriów dydaktycznych i badawczych wydziału. Umożliwiły one podjęcie
wkrótce intensywnych prac w zakresie badań wielkoprądowych i
elektromechanicznych, badań łączeniowych, studiów szybkozmiennych procesów
przejściowych w systemach elektroenergetycznych, służąc jednocześnie
kształceniu powojennego pokolenia inżynierów w zakresie elektroenergetyki.
Powstałe laboratoria do prób zwarciowych stały się rozwiązaniem z powodzeniem
przenoszonym na grunt instytucji naukowo-badawczych poza uczelnią, jak choćby
do Instytutu Energetyki (1963), ZWAR’u (1964), Centralnego Ośrodka Badawczo-
Rozwojowego Techniki i Kolejnictwa w Warszawie i Mińsku Mazowieckim
(1966), Centralnego Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Robót Elektrycznych
„Elektromontaż” (1974) oraz Biura Badawczego d/s Jakości SEP. Był też
członkiem Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej
(PTETiS)

(1937 - 2015)
Od 1965 roku związał swoją karierę naukową z Politechniką Wrocławską.
W tym samym roku uzyskał stopień doktora nauk technicznych po obronie
dysertacji nt. „Analiza i prognozowanie zmienności obciążeń krajowych
systemów elektroenergetycznych”. Pracował kolejno na stanowiskach
starszego asystenta, adiunkta, docenta, profesora nadzwyczajnego i
profesora zwyczajnego, najpierw w Katedrze Systemów Energetycznych, a
następnie w Instytucie Energoelektryki Politechniki Wrocławskiej. W 1979 r.
uzyskał stopień doktora habilitowanego za monografię „Prognozowanie
energii i mocy elektrycznej na potrzeby planowania rozwoju i eksploatacji
systemu elektroenergetycznego” i został powołany na stanowisko docenta.
Stanowisko profesora nadzwyczajnego w Politechnice Wrocławskiej
uzyskał w 1989 r., tytuł profesorski - w 1995 r., następnie w 1997 roku
został zatrudniony na stanowisku profesora zwyczajnego.
Prowadził aktywną działalność w Stowarzyszeniu Elektryków Polskich, za
co został wyróżniony odznaką srebrną (1975) i złotą (1981)
Stowarzyszenia. Był członkiem zwyczajnym Wrocławskiego Towarzystwa
Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej.

(1936 - 2015)
Zainteresowania naukowe prof. Jerzego Niebrzydowskiego
koncentrowały się na szeroko pojętej elektroenergetyce rolniczej.
Interesował się przede wszystkim problematyką sieci
elektroenergetycznych zasilających odbiorców wiejskich, ale także
analizą strukturalną, prognozowaniem zapotrzebowania na paliwa i
energię, jakością energii elektrycznej dostarczanej odbiorcom wiejskim i
analizą kosztów energii elektrycznej dostarczanej odbiorcom. W zakresie
reprezentowanej specjalności naukowej legitymuje się oryginalnym
dorobkiem, na który składają się: 4 rozprawy, 72 artykuły i referaty
publikowane, 60 prac naukowo-badawczych, wypromowanie 2 doktorów.
Jest autorem 6 skryptów akademickich. Wypromował ponad 250
magistrów inżynierów i inżynierów.

(1937 - 2016)
Główne zainteresowania naukowe prof. Jerzego Pasternaka związane
były z elektrotermią. Posiadał cenną umiejętność łączenia wiedzy
teoretycznej z praktyką. Był autorem ponad 50 publikacji oraz
kilkudziesięciu referatów konferencyjnych wygłoszonych na
konferencjach w kraju i za granicą. Uczestniczył w realizacji około 60
prac naukowo - badawczych realizowanych na zlecenie przemysłu, w
większości jako główny wykonawca i kierownik zespołu wykonawców.
Był autorem i współautorem kilka patentów.
Profesor Jerzy Pasternak był wielokrotnie wyróżniany Nagrodami
Rektora AGH za działalność naukową, dydaktyczną i organizacyjną oraz
dyplomami uznania. Przez kilkadziesiąt lat był aktywnym członkiem
Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej,
wygłaszał referaty na zebraniach naukowych PTETiS.

(1937 - 2014)
Od 1968 r. pracował w WSInż. w Lublinie (obecnie PL) jako wykładowca, docent i
profesor PL. Stopień naukowy doktora uzyskał w 1975 r. (PW), zaś doktora
habilitowanego w 1987 r. w Wismarze (NRD). Od 1990 r. pracował na stanowisku
profesora nadzwyczajnego w Politechnice Lubelskiej.
Jest autorem dwóch monografii oraz ok. 80 artykułów i referatów naukowych i ok.
120 opracowań i ekspertyz. Przez trzy kadencje (1990-1993, 1999-2005) dziekan
Wydziału Elektrycznego PL. W czasie tych kadencji Wydział przekształcony został
w Wydział Elektrotechniki i Informatyki (2003) oraz otrzymał I kategorię w ocenie
KBN. Członek Sekcji Sieci i Sekcji Wielkich Mocy Komitetu Elektrotechniki
PAN, członek korespondent Ukraińskiej Akademii Informatyki. Wypromował
trzech doktorów, ponad stu magistrów i inżynierów elektryków. Stypendysta
niemieckiej DAAD (1991). Członek i współzałożyciel Lubelskiego Oddziału
PTETiS (2000), odznaczony Srebrną Odznaką PTETiS (2008), Medalem Komisji
Edukacji Narodowej oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Zainteresowania naukowe: elektroenergetyka, teoria pola elektrycznego w
środowiskach niejednorodnych. Zainteresowania pozazawodowe: turystyka,
literatura, muzyka i łowiectwo, członek PZŁ.

(1950 - 2013)
Wieloletni wykładowca Politechniki Poznańskiej, gdzie pełnił między
innymi funkcje prodziekana ds. kształcenia na Wydziale Elektrycznym
PP, dyrektora Instytutu Elektrotechniki i Elektroniki Przemysłowej, a
także członka Senatu Politechniki Poznańskiej. W okresie
poprzedzającym śmierć był dziekanem Wydziału Elektrycznego
Politechniki Poznańskiej.
Członek PTETiS od 2000 roku, pełnił funkcję członka Komisji
Rewizyjnej w latach 2008-2013

(1936 - 2015)
W toku swojej kariery naukowej, Profesor Andrzej Sowa starał się podejmować
działania zmierzające do zastosowania wyni-ów swo-ich badań na-uko-wych
w prak-ty-ce. Był kie-row-ni-kiem ze-spo-łu, który opra-co-wał kon-cep-cje i zbu-
do-wał pro-to-ty-py serii ge-ne-ra-to-rów wy-twa-rza-ją-cych udary na-pię-cio-we,
prą-do-we i na-pię-cio-wo-prą-do-we o róż-nych kształ-tach. Część z tych roz-wią-
zań zo-sta-ło wdro-żo-nych do pro-duk-cji w In-sty-tu-cie Kom-pu-te-ro-wych Sys-
te-mów Au-to-ma-ty-ki i Po-mia-rów we Wro-cła-wiu. Do-świad-cze-nia zdo-by-te
przy re-ali-za-cji pro-to-ty-pów ge-ne-ra-to-rów wy-ko-rzy-sta-no przy bu-do-wie
ge-ne-ra-to-rów wy-twa-rza-ją-cych na-pię-cia uda-ro-we o war-to-ści szczy-to-wej
do 120 kV i o na-no-se-kun-do-wym cha-rak-te-rze zmian, które we współ-pra-cy
z ukła-dem anten, two-rzy-ły sta-no-wi-sko do ba-da-nia od-por-no-ści urzą-dzeń
na dzia-ła-nie im-pul-su elek-tro-ma-gne-tycz-ne-go po-wsta-ją-ce-go pod-czas wy-
bu-chu ją-dro-we-go. Sta-no-wi-ska takie wy-ko-na-no dla Woj-sko-we-go In-sty-
tu-tu Łącz-no-ści oraz dla In-sty-tu-tu Te-le-ko-mu-ni-ka-cji i Aku-sty-ki Po-li-
tech-ni-ki Wro-cław-skiej.

Prezentacja wzee 2016_odeszli

Empfohlen

Empfohlen

Weitere ähnliche Inhalte

Empfohlen

Empfohlen (20)

Prezentacja wzee 2016_odeszli