Hét blad van het Westfriesgasthuis

1. TeGast|HétbladvanhetWestfriesgasthuis|editie012018
"Ik kreeg een
hartstilstand
op precies de
goede plaats."
Neem
mee!
WAT IS
ACNE?
aandacht
Alle
KOKEN MET
KRUIDEN EN
SPECERIJEN
10Vragen aan
huisarts Marieke
Stens-Geerlings
GastTE
ONS WEST-FRIESLAND
Vereweg in Oostwoud
(Foto: Gerda Holla)
Hét blad van het
Cover_Achterkant_spread.indd 1 18-04-18 16:42

2. column
Spoed!
Verhalen
van de
eerste hulp
Aan de balie van de Spoedeisende hulp zie je
mensen met allerlei klachten voorbij komen. De
ene klacht erger dan de andere. Maar we zijn hier
in West-Friesland hè, dus we gaan niet voor elk
wissewasje naar de dokter. Want wat vanzelf is
gekomen, gaat vanzelf wel weer over… Tja, niet in
alle gevallen dus.
Zo zit ik op een rustige middag achter de balie
en daar meldt zich een patiënt. Hij heeft last
van zijn buik en weet niet waar hij het moet
zoeken van de pijn. Nou maak ik altijd
graag even oogcontact met de patiënt,
want dat zegt meer dan woorden. Als ik
naar deze heer kijk, gaan mijn nekharen
overeind staan en krijg ik kippenvel.
Dit is niet pluis. Hij ziet er grauw uit en
wrijft krampachtig over zijn bolle buik.
Ik kom direct in actie. Sta op van mijn
stoel en dirigeer hem door de wachtkamer.
Samen lopen we langs alle behandelkamers.
Nou ja… Lopen… Bij elke stap begint hij harder
te kermen. Hij hangt als lood aan mijn arm. Kamer
1… Is bezet. Kamer 2… Ook bezet. Kamer 3… Bezet.
Ik begin al bang te worden dat we samen onderuit
gaan op de gang. Maar gelukkig, op kamer 4 is nog
een plekje vrij. Ik leg hem op bed en roep tegen een
passerende verpleegkundige dat ze nú moet komen
kijken. Ze werpt een blik op mijn gezicht, kijkt
naar de patiënt en snelt toe. Kortdaad begint ze te
handelen. Aan haar bewegingen leid ik af dat het
goed mis is. Mijn rol hier is nu uitgespeeld. Ik haast
mij terug naar de balie.
Maar het lot van de man laat mij niet los. Ik zie zijn
grauwe gezicht haarscherp voor me. Wat is er mis?
Zijn we er op tijd bij? Het verlossende antwoord
volgt al snel. Meneer is met spoed geopereerd aan
een ernstige maagbloeding. Het was kantje boord,
maar hij komt er weer bovenop.
Grauw
Sommigen spreken van een roeping. Anderen noemen het een voorrecht.
Hoe dan ook: de zorg is werk dat je niet alleen met je handen en je hoofd doet.
hart
voor de
zorg
“OOK DOKTERS ZIE IK
PATIËNTEN EN ANDERE
BEZOEKERS DE WEG WIJZEN.”
Roelie Willems is een van de
receptionisten in het Westfriesgasthuis.
Zij werkt al sinds 1977 in het ziekenhuis.
Als receptioniste is zij vaak het eerste
aanspreekpunt voor patiënten,
bezoekers en medewerkers.
“Bijna 40 jaar geleden startte ik in het
Streekziekenhuis (een van de voorlopers van het
Westfriesgasthuis, red.). Ik had net verkering en
kwam om een jaar te overbruggen, om daarna
een opleiding voor activiteitenbegeleider te
volgen… in Breda! Ik begon in het ziekenhuis als
voedingsassistent. Mijn toenmalige vriendje heeft
mij verleid om toch in Hoorn te blijven en nu ben
ik al 38 jaar met hem getrouwd.”
“Typisch aan het Westfriesgasthuis vind ik
de gemoedelijkheid, de goede service en de
gastvrijheid waar we allemaal ons best voor doen.
De collega’s zijn gedreven en werken hard om een
goed resultaat te behalen. Ook de dokters zie ik
patiënten en andere bezoekers soms de weg wijzen
in ons grote ziekenhuis waar het soms best wel
zoeken is naar de weg.”
“Vanwege de fusie met het Waterlandziekenhuis
zijn we vorig jaar al begonnen met de uitwisseling
van personeel. Leuk, al die nieuwe collega’s. Het
is voor ons een mooie uitdaging om alle nieuwe
gezichten zo snel mogelijk te leren kennen.”
editie 01 2018 | Te Gast | 432 | Te Gast | editie 01 2018
Cover_Achterkant_spread.indd 2 18-04-18 16:42

3. inhoud
02 Hart voor de zorg RoelieWillems
04 Nieuws
06 Vrijwilliger Femia Kramer, gastenvervoer
07 Kunst
08 Medisch Patiëntenportaal
10 10 vragen aan Huisarts Marieke Stens-Geerlings
12 Uit de praktijk
13 Op de kiek
14 Column Zoeker
15 Arts in opleiding Thomas Koedam
16 Kookt u mee? Met meesterkok Michel Hanssen
18 Puzzel
19 Wie bent u?
23 Vrienden van het Westfriesgasthuis
24 Mijn trots Avondspreekuur
26 Je zal het maar hebben Acné
28 Mijn verhaal Hartpatiënt
32 In behandeling Revalidatie
36 Wat is dit?
38 Samen Barbara en Suzanne over wondverpleging
40 Hoe gaat zuks? Bereiden cytostatica
42 Tweets HetWestfriesgasthuis Twitter
43 Column SEH
16
13
32
24
OP DE COVER:
Klaas Vriend, nuchtere West-
Fries en sinds 2017 ineens
hartpatiënt. Lees zijn verhaal
verderop in dit blad, vanaf
blz. 28.
editie 01 2018 | Te Gast | 3
003_Inhoud.indd 3 18-04-18 16:44

4. BLIJF OP DE HOOGTE VAN ALLE ONTWIKKELINGEN
Wie
geeft
onze
piano
een
stem?
S
inds enige tijd staat er een
piano in onze centrale hal bij
de koffiehoek van ‘t Boetje.
Deze piano is geschonken aan het
Westfriesgasthuis. Maar wat heb je
aan een piano als er niet op wordt
gespeeld?
Daarom zijn we op zoek naar
mensen die redelijk professioneel
piano spelen en het leuk vinden
om dit op vrijwillige basis in het
Westfriesgasthuis te doen. Het
gaat om achtergrondmuziek, het
pianospel mag het geluid in de hal
niet overheersen. De muziekkeuze
moet gericht zijn op rustgevende
nummers, licht klassiek, licht
jazz, en toepasselijke muziek
rond sinterklaas- en kersttijd.
Hoe leuk zou het zijn als wij dit
muzikale gebaar kunnen maken
naar onze bezoekers en patiënten?
Belangstellenden kunnen zich
opgeven via:
vrijwilligers@westfriesgasthuis.nl
D
e afgelopen maanden is er hard
gewerkt aan de nieuwe inrich-
ting van het terrein voor de
hoofdingang. Na de sloop van het oude
gedeelte is de vrijgekomen ruimte opge-
vuld met grond. Daarna is het kunstwerk
‘Bloom’ van Tijs Rooijakkers aan de gevel
bevestigd. Hierdoor heeft de blinde muur
een fraaier aangezicht gekregen.
Aan de voet van de gevel is een plek voor
de afdeling revalidatie ingericht. Met
een brug en diverse soorten ondergrond,
zodat patiënten kunnen oefenen met
voortbewegen. Daarnaast is er een mooie,
nieuwe speeltuin gekomen waardoor er
weer buiten gespeeld kan worden. De
houten speeltoestellen zijn ook geschikt
voor minder valide kinderen.
Nieuwe entree
feestelijk geopend
4 | Te Gast | editie 01 2018
NIEUWS
004_005_Nieuws.indd 4 18-04-18 16:44

5. Herdenkings-
bijeenkomst
voor nabestaanden
I
n het Westfriesgasthuis werd op 10 maart de jaarlijkse herdenkingsbijeenkomst
gehouden voor nabestaanden van mensen die in 2017 in het ziekenhuis zijn overle-
den. In deze bijeenkomst zijn de namen genoemd van hen die zijn overleden. Ook
werd er geluisterd naar muziek, een verhaal en het perspectief van de zorgverlener.
Stilstaan
Gert Toes, geestelijk verzorger in het Westfriesgasthuis, is nauw betrokken bij de organi-
satie: “Omdat het ritme in het ziekenhuis zoveel eist van patiënten, naasten en mede-
werkers, staan we één dag in het jaar speciaal stil om te kunnen herdenken. Stilstaan bij
hen die hier kwamen te overlijden en bij de herinneringen die ze bij ons oproepen.”
H
et Westfriesgasthuis scoort hoog
op de kwaliteit en veiligheid bij de
behandeling van maculadegeneratie.
De afdeling Oogheelkunde heeft daarvoor
opnieuw het kwaliteitscertificaat van Het
Oogzorgnetwerk in ontvangst mogen nemen.
Sinds 2014 is de afdeling Oogheelkunde
gecertificeerd voor de behandeling van ma-
culadegeneratie. Maculageneratie is slijtage
aan de gele vlek, een onderdeel van het oog
dat zintuigcellen bevat die er voor zorgen dat
mensen scherp kunnen zien.
Om de drie jaar vindt er een hercertificering
voor de normen van Het Oogzorgnetwerk
plaats. Daaraan voorafgaand hebben oog-
zorgprofessionals uit andere ziekenhuizen
de afdeling Oogheelkunde bezocht. Tijdens
de bezoeken bleek dat er veilig én goed wordt
samengewerkt binnen het team. Daarnaast
werd vooral goed gescoord op het gebied van
patiëntvriendelijkheid onder andere door
de duidelijke uitleg aan de patiënt en het
direct inplannen van een afspraak voor een
herhaalbezoek.
Westfriesgasthuis
ontvangt certificaat
voor behandeling
maculadegeneratie
Workshop
Look good
Feel better
I
n april vond weer een workshop plaats
voor kankerpatiënten onder leiding
van huidtherapeute Simone Keijzer.
Twaalf vrouwen leerden zich op hun best
te presenteren: met een vleugje make-up
en door een juiste huidverzorging. Haar-
werkster Yvonne Bosman was aanwezig
met haarwerken en pruiken die niet van
echt haar te zijn onderscheiden.
De oorsprong van de workshop licht bij de
stichting Look good Feel better. Niemand
wil er ziek uitzien, is de gedachte achter
dit initiatief. Je goed voelen geldt voor ie-
dereen, maar is helemaal belangrijk voor
vrouwen die herstellende zijn van kanker.
Goede uiterlijke verzorging heeft daar
meer positieve invloed op dan de meeste
mensen denken. De workshop draait om
meer dan alleen uiterlijke verzorging.
Ook het delen van ervaringen en uitwis-
selen van tips onderling maakt dat deze
workshop altijd zeer gewaardeerd wordt
door deelnemers.
editie 01 2018 | Te Gast | 5
004_005_Nieuws.indd 5 23-04-18 15:16

6. DE VRIJWILLIGER
Femia Kramer (66) is al 27 jaar vrijwilliger bij het gasten-
vervoer in het Westfriesgasthuis. Haar werk bestaat uit
het vervoeren en begeleiden van patiënten naar een onder-
zoeksafdeling. Dit kan in een bed of rolstoel zijn of lopend.
“Ik ben er al vanaf de start van deze functie bij. Hij is in het
leven geroepen om de verpleegkundigen te ontlasten, waar-
door zij meer aandacht aan de patiënt kunnen besteden.”
Femia werkt hier twee dagdelen in de week, elk dagdeel
met zes andere gastenvervoerders. “Toen mijn kinderen
naar de middelbare school gingen had ik opeens tijd over.
Ik had de luxe dat ik geen baan nodig had en wilde heel
graag iets goeds doen voor een ander. De keuze voor deze
vrijwilligersfunctie was dan ook snel gemaakt.”
“Als vrijwilliger maak je op een dag veel mee. Wij weten
nooit wat de patiënt mankeert, maar regelmatig vertellen
ze dit uit zichzelf. Mensen zijn vaak heel blij dat wij er zijn
en willen graag hun ei kwijt. Soms
vragen mensen of ik in de wachtka-
mer bij ze wil blijven tot ze de onder-
zoekskamer in gaan. Ze zijn dan een
beetje zenuwachtig. Ook krijg ik
regelmatig te horen hoe fijn de verpleeg-
kundigen het vinden dat we er zijn. In het
weekend worden we echt gemist.”
Tot een half jaar geleden waren Femia en haar collega’s heel
druk met het begeleiden van patiënten. “De laatste tijd is
het helaas minder druk. Ik vermoed dat dit komt doordat er
nieuwe bedden zijn aangeschaft die makkelijker in je eentje
te verrijden zijn, waardoor de verpleging de patiënten vaker
zelf vervoert. Wij vinden dit heel jammer, want hiervoor zijn
wij er juist. Samen met mijn lieve collega’s hoop ik dit werk
nog een aantal jaren te mogen doen.”
Gastenvervoerder van het eerste uur
Het kopje koffie
in de wachtkamers.
Gastheren en gastvrouwen.
Activiteitenbegeleiding.
Gastenvervoer. Allemaal
mogelijk gemaakt dankzij
de 300 vrijwilligers die
zich inzetten voor het
Westfriesgasthuis.
6 | Te Gast | editie 01 2018
006_De_vrijwilliger.indd 6 18-04-18 16:46

7. Kunstenaar Carolien Broersen
Titel Stille kracht
Formaat 25 x 38 x12
Info www.carolienbroersen.nl
“Mijn werk wordt gekenmerkt door verwondering over
de veelvormigheid van de natuur.”
Deze expositie te zien tot 25 augustus in de Galerie van
het Westfriesgasthuis op de eerste etage.
editie 01 2018 | Te Gast | 7
KUNST
007_Kunst.indd 7 18-04-18 16:47

8. M
ijn Westfriesgasthuis was al eerder te ge-
bruiken door patiënten die op de afdeling
chirurgie in behandeling zijn. Omdat de
resultaten van deze proefperiode goed zijn,
is het nu voor alle patiënten beschikbaar. De eerste ge-
bruikers geven Mijn Westfriesgasthuis gemiddeld een 8,1.
Beter voorbereid
“Ik gebruik het patiëntenportaal om na een consult de sa-
menvatting nog eens na te lezen. Uitslagen van onderzoe-
ken, zoals bloedonderzoek, staan over het algemeen de-
zelfde dag in je dossier”, vertelt patiënt Michel d’Arnault.
“Omdat ik kankerpatiënt ben, vind ik dat erg belangrijk,
want wachten op uitslagen vreet aan je. Wanneer je weet
waar je aan toe bent, geeft dat rust. Ook kan ik dan beter
nadenken over de volgende stap en me voorbereiden op
een vervolggesprek met de specialist.
gezondheid
Vanaf januari 2018 kunnen
alle patiënten van het
Westfriesgasthuis inloggen op
Mijn Westfriesgasthuis. Dat is
een beveiligde website waar
patiënten delen van hun medisch
dossier kunnen inzien. Je kan
onder meer uitslagen bekijken,
behandelverslagen lezen en
afspraken inzien.
Het venster
op mijn
8 | Te Gast | editie 01 2018
MEDISCH
008_009_Medisch_Hoofdartikel.indd 8 18-04-18 16:47

9. ?
A
B
C
D
23
Het is het venster op mijn gezondheid en schept open-
heid en vertrouwen.”
Naast uitslagen, behandelverslagen en afspraken zijn ook
brieven en een medicijnenoverzicht te zien. Bovendien
kunnen patiënten een e-consult aanvragen bij hun arts.
Dat betekent dat ze via e-mail een vraag kunnen stellen.
Dat moet wel eerst met de arts besproken zijn, omdat die
het portaal daarvoor moet openstellen. Het Westfries-
gasthuis geeft de online inzage om patiënten nog beter te
informeren over hun eigen behandeling.
Uitslagen direct zichtbaar
Uitslagen van bijvoorbeeld bloedonderzoek worden zon-
der vertraging op Mijn Westfriesgasthuis getoond. Som-
mige uitslagen, zoals die van een biopsie en onderzoeken
door de afdeling medische beeldvorming, worden met
een vertraging van zeven dagen getoond. Zo is er gele-
genheid om patiënten een toelichting te geven voordat
ze de uitslagen zien. “We zijn blij dat Mijn Westfriesgast-
huis er nu voor alle afdelingen is”, vertelt Mirjam Kops,
projectleider e-Health. “Patiënten krijgen meer inzicht
in hun behandeling. Het portaal verschaft nu vooral
informatie en wordt de komende jaren uitgebreid met de
mogelijkheid om bijvoorbeeld zelf afspraken te plannen
en vragenlijsten in te vullen.”
Het patiëntenportaal is voorlopig alleen beschikbaar
voor patiënten van het Westfriesgasthuis. Het ziekenhuis
is sinds 1 april 2017 gefuseerd met het Waterlandzieken-
huis, daar wordt het portaal later ook ingevoerd.
Kijk voor meer informatie en inloggen op
wfg.nl/mijnwestfriesgasthuis.
Inzage in
ziekenhuis-
dossier nu
beschikbaar
voor alle
patiënten
editie 01 2018 | Te Gast | 9
008_009_Medisch_Hoofdartikel.indd 9 18-04-18 16:47

10. Marieke Stens-Geerlings
is 32 jaar en woont samen
met haar man en zoontje
inWognum. In 2014
begon ze als huisarts en
sinds 2,5 jaar werkt ze
bij huisartsenpraktijk De
Glazen Linde in Opmeer.
Sinds januari 2017 is ze,
samen metWim Klaassen,
eigenaar van deze praktijk.
10 | Te Gast | editie 01 2018
010_011_Tien_vragen_aan.indd 10 18-04-18 16:48

11. 1 Waarom heb je voor
dit vak gekozen?
“Toen ik met mijn studie geneeskun-
de begon, riep ik: “Ik weet niet wat ik
wil worden, maar in ieder geval geen
huisarts. Hier kwam ik op terug toen
ik coschappen liep op de verschil-
lende afdelingen in het ziekenhuis en
vooral toen ik als arts-assistent car-
diologie werkte. Ik merkte dat ik het
vervelend vond dat dit een afgeba-
kend vakgebied was waardoor ik veel
mensen niet verder kon helpen. Als
huisarts kan ik juist veel mensen wel
helpen en dat is fijn. Ook de afwis-
seling vind ik mooi. Ik help mensen
van jong tot oud, met snotneuzen en
looporen tot stervensbegeleiding.”
2 Wie was je meest
invloedrijke leer-
meester en waarom?
“Binnen het huisartsenvak zijn dit
mijn twee opleiders geweest: Martijn
Blank in Haarlem en Berend Jansen
in Swifterbant. Zij hebben mij gehol-
pen om te groeien in mijn vak. Het
onder supervisie werken en toch de
ruimte te krijgen om te ontwikkelen
hebben mij gemaakt tot wie ik als
huisarts ben.”
3 Als je dit beroep
niet had gekozen,
wat had je dan willen
worden?
“Vroeger twijfelde ik heel erg tussen
de studies wiskunde en geneeskunde.
Ik dacht dat geneeskunde heel lang
duurde en zag daar tegenop. Uit-
eindelijk leek het mij wel echt heel
interessant en viel de opleidings-
duur ook mee. Je zit namelijk niet
alleen in de schoolbanken, maar
je doet je coschappen al in het
ziekenhuis en tijdens je speciali-
satie ben je ook grotendeels al aan het
werk. Achteraf gezien ben ik blij dat
ik deze keuze toen heb gemaakt.”
4 Wat was je eerste
betaalde (bij)baan?
“Tijdens mijn middelbare schooltijd
tot mijn coschappen tijdens de studie
geneeskunde heb ik met veel plezier
als hoofd caissière gewerkt bij de
Deen supermarkt in Hoorn. Ik dacht
ik kan wel iets gaan doen wat heel erg
bij mijn vak past omdat het goed op
mijn cv staat, maar dat ga ik nog lang
genoeg doen. Bovendien moest ik
als hoofd caissière ook veel plannen,
problemen oplossen en communice-
ren met klanten en dat is ook nuttig
voor later.”
5 Wat maakt jouw dag
goed?
“Als ik met een voldaan gevoel naar
huis ga. Dit is meestal het geval als ik
afgerond heb wat ik die dag af moest
hebben en als ik van nut kon zijn voor
patiënten. Dit kan al door simpele
dingen, maar waarvan je wel weet dat
je die persoon tot steun bent geweest.”
6 Welke ontdekking
zou je leven het
meest verbeteren?
“Als er toch acht dagen in de week
blijken te zitten in plaats van zeven.
Ik wil graag vier dagen werken, maar
meer vrije tijd met mijn man en zoon-
tje doorbrengen zou ook heel fijn zijn.
Die extra dag zou mij daarbij helpen.”
7 Als je zelf patiënt
bent, wat vind je
dan belangrijk?
“Dat er naar je geluisterd wordt. Dit
kan ook kort zijn, als je je als patiënt
maar gehoord voelt. Er hoeft niet al-
tijd direct een oplossing te zijn, maar
het probleem moet wel begrepen wor-
den en er moet een actieplan komen.
Dat is mijn kracht als dokter, ik luister
naar mensen en dat is ook wat ik van
mensen terug hoor.”
8 Wat vind je van het
Westfriesgasthuis?
“Wij verwijzen bijna iedereen door
naar hetWestfriesgasthuis. Ik vind
het een heel fijn ziekenhuis om mee
samen te werken. Soms is het lastig
om iemand te bereiken, maar daar
wordt aan gewerkt. Uiteindelijk wordt
alles goed geregeld en je wordt vrien-
delijk te woord gestaan.We leveren
samen de zorg voor de patiënten en
daar doen we allebei de inspanningen
voor.”
9 Met wie werk je
graag samen en
waarom?
“Met Daniëlle van het Hekke, waarne-
mend huisarts in onze praktijk.Wij
zijn hetzelfde soort dokter maar als
persoon tegenpolen: ik ben georgani-
seerd en netjes en zij iets minder strak
en georganiseerd. Dat werkt juist heel
goed.”
10 Waarom woon je in
West-Friesland?
“Ik ben opgegroeid inWest-Friesland
en mijn man en ik wilden hier ook
graag wonen.Wognum ligt vlak aan
de snelweg, dat is voor mijn man die
in Amsterdam werkt heel handig. Het
plaatsje heeft verder alles wat
wij willen dus toen er drie jaar gele-
den een nieuwbouwproject kwam
hebben we daar ons eigen huis laten
bouwen. Hier hebben wij nooit spijt
van gehad.”
“ACHTERAF GEZIEN BEN
IK BLIJ DAT IK DEZE KEUZE
TOEN HEB GEMAAKT.”
editie 01 2018 | Te Gast | 11
MARIEKE STENS-GEERLINGS
10 VRAGEN AAN…
010_011_Tien_vragen_aan.indd 11 20-04-18 10:59

12. Ik stond erbij en ik keek ernaar. En ik kon helemaal
niets meer doen. Hoefde ik ook niet, want dat hadden
we afgesproken, maar toch. Hij is zomaar doodgegaan. De
studenten die er ook bij waren hadden het er erg moeilijk mee.
Ik troostte ze en gaf de begeleiding die nodig was. En de familie
natuurlijk, die heb ik opgevangen. Ze getroost, met ze gepraat
en naar ze geluisterd. En nu ik dit opschrijf voel ik dat ik zo
moe ben. Eigenlijk ben ik zelf ook best onder de indruk.
Ik roep altijd dat ik het gevoel gelukkig nog heb,
en dat ik stop met mijn werk als dat er niet
meer zou zijn. Maar er zijn van die
momenten ...
ZOMAAR
DOODGEGAAN
12 | Te Gast | editie 01 2018
UIT DE PRAKTIJK
012_Uit_de_praktijk.indd 12 18-04-18 16:49

13. editie 01 2018 | Te Gast | 13
OP DE KIEK
FOTO’S UIT DE REGIOFOTO’S UIT DE REGIO
OP DE KIEK
P. KERSTENS - HAVEN HOORN
Heeft u foto’s van de regio? En wilt u ze met ons delen? Stuur ze dan op
naar communicatie@westfriesgasthuis.nl onder vermelding van
‘Op de kiek’. Wie weet ziet u ze dan terug in de volgende ‘Te Gast’.
KOEPELKERK HOORN - CAROLIEN LAAN
SANDRA JESTERHOUDT - HAVEN MEDEMBLIK
TINY SAS-GERRITSEN - ANDIJK, KOOPMANSPOLDER
TOM SOUVEREIN - ROODBORSTJE
LENIE VAN BALEN-DEEN - OMRINGDIJK BIJ WIJDENES
NANDA BLOMSA -AFSLUITDIJK
013_Op_de_kiek.indd 13 18-04-18 16:49

14. column
Als gezonde Westfries ga ik nog wel eens een dagje shoppen in
Amsterdam. Dat is een hoop gedoe, want je moet er héén, je moet er
de weg weten, parkeerruimte is er schaars en kost een vermogen. Dat
betaalt deze Westfries dus niet. Die parkeert in de garage van het WFG,
gaat daar nog even naar een lekker schoon toilet, doet een koppie in
Het Boetje en stapt vervolgens op de trein. Op de terugweg idem dito
omgekeerd: bij de balie nog even zeuren dat het wc-papier bijna op is,
maar dan fluitend de parkeergarage uit: € 2,60 voor de hele dag! Mooi
gaan, denk!
Ik bleek niet de enige. Op spitsuren was er nauwelijks plek voor de
zieke Westfries die er écht moest zijn. Chirurgen kwamen te laat
op de OK, spreekuren liepen uit. Er kwamen klachten, er kwamen
verkeersregelaars, allemaal door toedoen van WFG-toeristen zoals ik.
Die types moesten ontmoedigd worden en bij gebleken hardleersheid
beboet, terwijl het parkeren-uit-noodzaak aantrekkelijker moest
worden. Een beetje gezelliger ook, als dat zou kunnen. Met de
doortastendheid, die vroeger een hoofdzuster onderscheidde van een
beginnende verpleegkundige, werden onder de toepasselijke naam
‘Operatie Big Sister’ de gesignaleerde knelpunten ‘behandeld’.
Prijsdifferentiatie: door een tijdklok in de slagboom wordt kort
parkeren goedkoper tot gratis; hoe langer parkeren, hoe duurder.
Taalkundig misschien niet helemaal juist, gevoelsmatig wel. Een
goudeerlijke betaalautomaat berekent u het juiste bedrag.
Kerstverlichting: op elke parkeerlaag geven permanent brandende
groene en rode lampjes in het plafond de vrije en bezette plaatsen aan.
Eureka! Nooit meer op de tast een plek zoeken maar hoppa, direct
in het vrije gat duiken. Camera’s registeren de open plekken, maar
betrappen ook de medewerker-met-zogenaamd-haast: die moeten
immers naar niveau 5 en hoger.
Genderneutraal parkeren: de huidige WFG-garage is nog wel een
‘mannending’: een schoenendoos met rechte vakken. Voordeel: elke
centimeter benut, 830 plekken volgens NEN-norm. Nadeel: gehannes
om netjes tussen de lijntjes te parkeren, maar mannen hebben dat
probleem niet. Vrouwen zien liever schuine parkeerplekken. Voordeel:
soepel en snel in- en uitparkeren. Nadeel: capaciteitsverlies aan het
begin en eind, als afvalkontjes van een schuin gesneden stokbrood.
Voor wie mij niet gelooft: Big Sister ziet alles want haar kantoor kijkt
rechtstreeks uit op de parkeergarage. Na een dagje shoppen blaas ik
haar tegenwoordig bij het uitrijden een kushandje toe en dan gaat de
slagboom open. Gratis, alleen voor mij. Mooi gaan, denk!
Zoeker
“Mooi
gaan
denk!”
Een nieuwe
parkeerbeleving
14 | Te Gast | editie 01 2018
014_Column_Zoeker.indd 14 18-04-18 16:49

15. Waarom heb je voor chirurgie
gekozen?
“Ik begeleid patiënten met allerlei soorten
problemen op verschillende locaties in het
ziekenhuis. Zo werk ik hier op de zaalaf-
deling, spoedeisende hulp en polikliniek
en assisteer ik onder strikte supervisie in
de operatiekamer. Het chirurgievak is dus
heel veelzijdig en dat maakt het leuk.”
Waarom werk je de komende
jaren hier én bij het VU
Medisch Centrum?
“Bij het Westfriesgasthuis behandelen wij
vooral patiënten met veelvoorkomende
chirurgische aandoeningen, terwijl het
VUmc als academisch ziekenhuis ook
zeldzamere zorg biedt. Om chirurg te
worden is ervaring met beide soorten
zorg verplicht. Ik werk in totaal vier jaar in
het Westfriesgasthuis en twee jaar in
het VUmc.”
Wat is kenmerkend voor het
Westfriesgasthuis?
“Ik werk hier nog maar drie maanden,
maar mijn eerste indruk is dat alles strak
georganiseerd is. Het inwerkproces was
uitstekend: de eerste maand heb ik met
iedereen kennis kunnen maken en geleerd
waar ik voor wat moet zijn. Ook heerst er
een grote mate van zelfstandigheid
bij de mensen die hier werken. Dit
zorgt ervoor dat ik mij volledig kan
focussen op de patiëntenzorg.”
De laatste twee jaar moet
je je gaan specialiseren,
weet je nu al wat je gaat
kiezen?
“Ik kan kiezen uit trauma-, buik-
en vaatchirurgie. Buikchirurgie
vind ik heel interessant, ik ben
dan ook in de afrondende fase
van mijn promotie naar de
transanale behandeling van
de endeldarmkanker. Trauma-
chirurgie vind ik ook een heel mooi
vak. Het wordt nog een lastige keuze.”
Wat maakt een dag voor
jou leuk?
“Ik zie vaak mensen op de spoed-
eisende hulp of polikliniek die
geopereerd moeten worden. Deze
mensen komen daarna weer op de
poli waar ik werk terug voor contro-
le. Ik zie ze dan vanaf het begin tot
het einde van de behandeling, dat
vind ik geweldig. Zo bouw je toch
een band op met de patiënt en zie
je waar je het allemaal voor doet.”
In het Westfriesgasthuis worden jaarlijks bijna
vijftig medisch specialisten opgeleid. Grote kans dat
je als patiënt te maken krijgt met een Arts in Oplei-
ding tot Specialist (AIOS). Thomas Koedam (27) is in
opleiding tot chirurg. De opleiding duurt zes jaar,
waarvan hij vier jaar bij het Westfriesgasthuis werkt
en twee jaar bij het VU Medisch Centrum. Hij zit nu
in zijn eerste jaar.
Chirurg
in opleiding
THOMAS KOEDAM
ARTS IN OPLEIDING
editie 01 2018 | Te Gast | 15
015_Column_SEH.indd 15 18-04-18 16:49

16. N
ederlanders eten gemiddeld te veel
zout. SVH Meesterkok* Michel Hans-
sen laat zien dat de juiste specerijen
zout zelfs helemaal overbodig ma-
ken. Met kruiden en specerijen kun je namelijk
toveren. Door een mooi kruidenmengsel toe te
voegen, kun je een gerecht wveranderen van iets
alledaags in iets onvergetelijks. In zijn boeken
Spice Wise en Spice Wise Too staan talloze
mixen en sauzen, overheerlijke gerechten en
tips en variaties.
Meesterkok en auteur Michel Hanssen is
ervaringsdeskundige. Zijn leven veranderde
ruim twee jaar geleden als een donderslag bij
heldere hemel, toen bij een hartinfarct zijn hart
onherstelbaar beschadigd raakte. Hij kon niet
alleen zijn vak niet meer uitoefenen, hij mocht
geen toegevoegd zout meer eten. Dat was even
slikken. Voedsel is niet alleen ruim 40 jaar zijn
werk geweest; het is zijn passie en zijn leven.
Hij besloot er een missie van te maken zonder
toegevoegd zout heerlijk te eten!
SPICE
WISE
Kijk voor meer informatie op spicewise.nu.
Via deze site kan je ook de boeken Spice Wise
en SpiceWise Too bestellen.
* De SVH Meestertitel is de hoogste graad van vakbekwaamheid die
men in de horeca kan behalen.
16 | Te Gast | editie 02 2018
CULINAIR
Koken met kruiden- en specerijenmixen zonder zout. Recepten van SVH Meesterkok Michel Hanssen
016-017_Culinair.indd 16 18-04-18 16:50

17. HOOFDGERECHT, VOOR 4 PERSONEN
Bobotie
Bobotie kruidenmix
• 2 delen gemalen koriander
• 4 delen kerriepoeder
• 1 deel gemalen kurkuma
• 2 delen paprikapoeder
• 1 deel gemalen kaneel
• ½ deel gemalen kruidnagel
• 3 delen gemalen witte peper
• 1 deel gemalen knoflook
• ½ deel gemalen gember
Bobotie
• 500 gram rundergehakt
• 1 appel, in kleine blokjes
• 10 gedroogde abrikozen, in stukjes
• 40 gram geschaafde amandelen
• 40 gram rozijnen
• 1 eetlepel bobotie kruidenmix
• 2 sneetjes witbrood, zonder korst
• 3 eieren
• 190 ml melk
Bereidingswijze
Verwarm de oven voor op 180 ˚C.
Kneed het gehakt met de appel,
abrikozen, amandelen, rozijnen en
kruidenmix. Week de sneetjes brood
in 40 ml melk, knijp ze uit en kneed
ze door het gehakt. Druk het gehakt in
een ovenschaal en strijk de bovenkant
zo glad mogelijk. Klop de eieren met
de restende 150 ml melk los en schenk
dit over het gehakt. Bak de boboti 30
minuten in een oven tot de bovenkant
mooi goudbruin is en het ei gestold.
Bobotie, het nationale gerecht van
Zuid-Afrika, is waarschijnlijk ontstaan
door de invloed van de Nederlandse ko-
lonisten. Uit onder meer Maleisië haalden
ze specerijen en bereidingswijzen voor
kerries (curry›s), die met toevoeging
van lokale ingrediënten een heel nieuw
gerecht opleverden. De combinatie van
vlees met specerijen en (gedroogde)
vruchten is heel speciaal. Het gerecht is
over de hele wereld bekend geworden.
editie 02 2018 | Te Gast | 17
016-017_Culinair.indd 17 18-04-18 16:50

18. a. De botten in je onderarm heten spaakbeen en…
b. Kleinste vinger aan de buitenkant van je hand.
c. Gewricht tussen je onder- en bovenbeen.
d. Gewricht tussen je been en je voet.
e. Organen waar je mee ademhaalt.
f. De harde plaatjes bovenop je vingertoppen en tenen.
g. Gewricht tussen je romp en je arm.
h. Kleur van je bloed.
i. De lange organen in je buik die je voedsel verteren.
j. Rond plekje op je onderbuik, litteken van de navelstreng.
k. Het buisvormige gedeelte waardoor lucht naar je longen gaat.
l. Gewricht tussen je arm en je hand.
m. Ander woord voor geraamte.
Stuur de oplossing vóór 1 juli 2018 naar communicatie@westfriesgasthuis.nl onder vermelding van
‘Puzzel’. Onder de goede inzendingen verloten we twee toegangsbewijzen voor Cinema Oostereiland.
De oplossing van de vorige keer: plastische chirurgie. De prijswinnaar is Gerda Buis-Kok uit Middenbeemster.
FILIPPINESLANGVul de antwoorden in in de puzzel. De laatste letter van elk antwoord is de eerste letter van het volgende antwoord.
Vakjes met gelijke cijfers krijgen dezelfde letter. De letters in de gekleurde vakjes vormen ‘met de slang mee’ de oplossing.
18 | Te Gast | editie 01 2018
018_Puzzel.indd 18 18-04-18 16:51

19. “Onlangs is een lichte
mate van Parkinson bij mij
geconstateerd. Ik heb daar
pillen voor gekregen en
die helpen gelukkig goed.
Vandaag ben ik hier voor
mijn maandelijkse controle
en binnenkort ga ik naar
een therapeut om aan mijn
loophouding te werken.”
JAN GROENHART
editie 01 2018 | Te Gast | 19
WIE BENT U?
019_022_Wie_bent_u.indd 19 18-04-18 16:51

20. “Ik word hier altijd goed
behandeld en ben dan ook
een tevreden patiënt. Jaren
geleden heb ik nog in het
Streekziekenhuis gewerkt
en daar heb ik mijn man
Frank leren kennen.
Inmiddels zijn we alweer
32 jaar getrouwd en trotse
grootouders!”
TINY MOLENAAR
20 | Te Gast | editie 01 2018
WIE BENT U?
019_022_Wie_bent_u.indd 20 20-04-18 11:02

21. “Vandaag ben ik hier voor
een controleafspraak, maar
het is niet de eerste keer
dat ik hier ben. Vorig jaar
liep ik hier namelijk stage
op de Longafdeling als
verpleegkundige. Nu ben
ik woonbegeleider in de
gehandicaptenzorg. Iets
heel anders, maar het past
meer bij mij.”
MARIËLLE VIJVER
editie 01 2018 | Te Gast | 21
019_022_Wie_bent_u.indd 21 18-04-18 16:52

22. “Ik wacht op mijn vrouw
die hier regelmatig komt
voor onderzoeken. Meestal
gaat zij alleen, maar
vandaag was het wat
spannender dus ben ik
met haar meegegaan. Er
hangt hier een fijne sfeer,
iedereen in het ziekenhuis
is vriendelijk voor ons. Dat
maakt het minder erg om
hier vaker langs te komen.”
PIET WIGGERS
22 | Te Gast | editie 01 2018
WIE BENT U?
019_022_Wie_bent_u.indd 22 18-04-18 16:52

23. editie 01 2018 | Te Gast | 23
Word VriendVan hetWestfriesgasthuis
oor extra’s is in het
ziekenhuis nauwelijks
geld beschikbaar. Daar-
om zetten de Vrienden
van het Westfriesgasthuis zich in
voor een aangename ziekenhuisom-
geving. Zodat patiënten, bezoekers
en medewerkers zich ‘een beetje
meer thuis’ voelen.
In de afgelopen jaren hebben
de Vrienden onder anders
bijgedragen aan speelhoeken
in de wachtkamers, make-up
workshops voor kankerpatiënten,
kookworkshops voor
dialysepatiënten en hun naasten,
een nieuwe bezinningsruimte,
herdenkingsdiensten en
publiekslezingen.
Natuurlijk hebben de Vrienden nog
veel meer plannen en daar hebben
ze uw hulp bij nodig.
Wilt u Vriend worden?
Kijk voor meer informatie op
vriendenvanhetwestfriesgasthuis.nl.
Vrienden van het Westfriesgasthuis
Antwoordnummer 130
1620 VB Hoorn
(geen postzegel nodig)
Iedereen komt weleens in het ziekenhuis. De reden daarvoor is niet
altijd plezierig. Juist daarom is het belangrijk dat een bezoek of verblijf
in een ziekenhuis zo prettig mogelijk is.
V
023_Corporate_Artikel_v1.indd 23 18-04-18 16:52

24. Het zijn vaak kleine dingen. Soms grote.
Maar iedereen heeft wel iets om trots
op te zijn in hetWestfriesgasthuis. Dit
keer vertellen Ramon Voorneman en
Martijn Gerritsen waar zij trots op zijn.
Ook ’s avonds
open
Inmiddels lijkt het de gewoonste zaak van de wereld
dat we ’s avonds boodschappen kunnen doen. Voor
een bezoek aan een polikliniek in een ziekenhuis is
dat nog niet zo vanzelfsprekend. Het is alweer enige
jaren geleden dat reumatoloog Voorneman met het
idee van een avondopenstelling op zijn polikliniek
begon te stoeien.
Aandacht voor de patiënt
Als belangrijkste reden noemt Ramon het bieden
van een extra keuzemoment voor de patiënt om
een afspraak te maken. “Het is een uitkomst voor
patiënten die overdag door werk verhinderd zijn,
maar ook voor patiënten die afhankelijk zijn
van familie. En omdat reumatische ziekten vaak
chronisch zijn en een grillig beloop kunnen hebben,
zijn vaak meerdere controlebezoeken per jaar nodig.
Dan is het prettig als dat niet iedere keer tijdens een
werkdag hoeft.” Er blijken ook heel andere voordelen
te zijn van een bezoek aan de avondpoli. “Zo is het in
het ziekenhuis een stuk rustiger, wat betekent dat je
als specialist één keer per week bijna ongestoord kunt
werken. En dat resulteert in nog meer aandacht voor
de patiënt.”
Hobbels
In zo’n groot ziekenhuis is het vinden van een poli
overdag soms al een hele klus. In de avonduren
zijn er minder mensen aanwezig aan wie je de
weg kunt vragen, zijn deuren gesloten die overdag
open staan en ontbreekt de ontvangst door een
gastvrouw/heer bij de receptie. Goede afspraken met
de bewaking, die af en toe een verdwaalde patiënt
begeleidt, loste één van de problemen op. En in de
eigen familie bleek de zoon des huizes wel interesse
te hebben in de rol van gastheer voor de avonden.
“Naast de opvang van de patiënten is daarmee ook
de koffie en thee geregeld. Ook is de medewerking
van ondersteunende afdelingen, zoals laboratoria
en medische beeldvorming onontbeerlijk. Net
als de inzet van flexwerkers. Zonder de door deze
medewerkers getoonde flexibiliteit is een avondpoli
niet te bemensen.”
24 | Te Gast | editie 01 2018
MIJN TROTS
024_025_Mijn_trots.indd 24 18-04-18 16:53

25. Het enthousiasme van Ramon en de
voordelen voor de patiënt hebben
ook zijn collega’s bereikt. Martijn
Gerritsen werkt als tweede reuma-
toloog inmiddels fanatiek mee en
zorgt voor een nog betere bezetting
van de avondspreekuren.
editie 01 2018 | Te Gast | 25
024_025_Mijn_trots.indd 25 18-04-18 16:53

26. 26 | Te Gast | editie 01 2018
Wat is
acne?
Heb je wel eens een puistjes gehad? Of zijn er mensen om je heen die
last hebben van puistjes? Veel mensen krijgen tijdens hun pubertijd
last van acne, of ‘jeugdpuistjes’ in de volksmond. Echter, acne komt
niet alleen voor bij pubers maar ook bij volwassen en zelfs bij baby’s.
JE ZAL HET MAAR HEBBEN...ACNE
Acne is een ontsteking van de talgklier die
veroorzaakt wordt door P.bacteriën (Propioniba-
cerium). Acne is ook een chronische aandoening,
wat wil zeggen dat je er voor langere tijd last
van hebt. Daarom is na een intensieve kuur van
acnetherapie een onderhoudsbehandeling nodig.
De meeste patiënten komen daar één of twee keer
per jaar voor terug. Natuurlijk doen ze thuis ook
hun ‘huiswerk’ door hun huid dagelijks schoon
te maken en een passende verzorgingscréme te
gebruiken. Zowel de jaarlijkse behandeling als
het zelf thuis verzorgen is de sleutel voor een suc-
cesvolle acnebehandeling.
Oorzaken
Er zijn verschillende oorzaken voor acne. Veel
voorkomende oorzaken zijn: hormoonschom-
meling, medicijngebruik, voeding, erfelijkheid,
stress, leeftijd, geslacht, werken of wonen in
een te vochtig of te vette omgeving, make-up,
bepaalde huidverzorgingsproducten en strakke
kleding.
Behandelingsmogelijkheden
Een dermatoloog of huisarts beveelt vaak medi-
cijnen aan om de acne te verlichten. De huidthe-
rapeut zal sneller een therapie of behandeling
uitvoeren. Deze behandeling helpt niet alleen
tegen de effecten van acne, maar helpt ook bij het
voorkomen van acne in de toekomst. Wel is het
nodig om regelmatig een behandeling uit te laten
voeren. Een huidtherapeut werkt vaak samen met
artsen. Dermatologen en huisartsen verwijzen re-
gelmatig mensen door die last hebben van acne.
Wat kan je zelf doen?
Het beste advies is om naar je dokter of de huid-
therapeut te gaan. Maar als je liever niet naar een
specialist gaat, kan je ook zelf iets doen.
• Schoon houden van je huid. Niet alleen met
water wassen, maar ook goede huidreiniging
zonder huiduitdrogend effect. Zoals een ph-
neutrale en bacteriën dodende reiniger.
• Een schone huid is de basis voor alle huid-
verzorging. Verwijder ‘s avonds alle make-up
voor je naar bed gaat.
• Verschoon elke dag je kussensloop als dat
kan. Of doe elke dag een schone handdoek
op je kussen.
• Niet uitknijpen! Hoe graag je dat ook wil
doen. Voorkomen is beter dan genezen. Dit
voortkomt acnelittekens.
• Houd je huid gehydrateerd met een goede
dag- en nachtcréme.
• Maak liever geen gebruik van de zonnebank.
Sommige patiënten ervaren een vermin-
dering van puistjes na een bezoek aan de
zonnebank. Maar later wordt de huid dikker
en krijgen ze er toch weer last van.
• Drink twee liter water per dag.
026_027_Je_zal_het_maar_hebben.indd 26 18-04-18 16:53

27. editie 01 2018 | Te Gast | 27
WAT ZIE JE BIJ EEN
ACNEVORMING?
COMEDONEN (MEE-ETERS): blackheads (zwarte puntjes) en whiteheads (witte
onderhuidspuntjes), ook open- en gesloten comedonen genoemd.
GERSTEKORRELS: een klein wit korreltje in of onder de huid
PUSTELS: die gele en rode puistjes, die heel verleidelijk zijn om uit te knijpen.
PAPELS: verdikte rode bultjes.
INFILTRATEN: alleen roodheid en pijn zonder pustels op de huid.
WELKE SOORTEN ACNE ZIJN ER?
Er zijn veel soorten acne, onder andere:
ACNE VULGARIS
De meeste bekende en ook de meeste voorkomende acnevorming ontstaat vaak
tussen de 15 tot 18 jaar. Hierbij heeft men vaak last van puistjes, pustels, papels,
roodheid, ontsteking en commedonen.
ACNE EXCRIEE
Bij deze soorten acne plukt men vaak aan de huid, bewust of onbewust,
waardoor acne ontstaat. Men doet dat vaak door stress. Het is moeilijk om
dit af te leren.
ACNE TARDA (VOLWASSEN ACNE)
Dit is acne die pas ontstaat na het 30 of 35ste jaar. Wordt ook wel
volwassen acne genoemd.
ROSACEA
In mijn praktijk zie ik vaak mensen die last hebben van rosacea. Meestal dachten
de patiënten dat ze alleen couperose (rode wangen en neus of voorhoofd en kin)
hebben. Dat klopt ook beetje. Want bij deze vorm van acne is sprake van een
combinatie van fijne rode vaatjes, diffuse roodheid en puistjes bij elkaar. Alleen
de puistjes komen af en toe tevoorschijn. De roodheid is vrijwel altijd aanwezig,
vooral bij warm en kou wisseling / klimaatsverandering.
Samantha Kool van Huidkliniek DermaPuur is gespecialiseerd
in het behandelen van huidproblemen. Ze behandelt in haar
praktijk regelmatig mensen met acne.
026_027_Je_zal_het_maar_hebben.indd 27 18-04-18 16:54

28. 028_031032-035_Mijn_verhaal_v02.indd 28 18-04-18 16:54

29. Klaas Vriend is een nuchtere West-
Fries van 65 jaar. Hij is gepensioneerd
en woont in Grootebroek. Op een
donderdag in oktober 2017 stond
zijn leven – en dat van zijn vrouw en
kinderen misschien nog wel meer –
ineens op zijn kop. Volledig onverwacht
kreeg hij een hartstilstand. “Mijn zoon
zat naast me en zag het gebeuren.”
“IK KREEG EEN
HARTSTILSTAND
OP PRECIES DE
GOEDE PLAATS”
editie 01 2018 | Te Gast | 29
MIJN VERHAAL
028_031032-035_Mijn_verhaal_v02.indd 29 18-04-18 16:54

30. “Ik ging die dag met mijn zoon naar het bedrijf
waar hij werkt. Een bouwbedrijf. We zaten met
een aantal van zijn collega’s aan de koffie en ik
voelde me prima. Maar ineens gebeurde het. Zó zat
ik nog op de stoel en zó viel ik er ineens vanaf. Mijn
zoon zat naast me en zag het gebeuren. Hij kon me
een beetje opvangen en legde me op de grond neer.
Het was volkomen onverwacht – er waren helemaal geen
aanwijzingen geweest dat er iets mis was met mijn hart
en ook de voorafgaande dagen had ik niets bijzonders
gemerkt. En hoewel mijn vrouw al jaren onder controle
van de cardioloog staat, dacht ik altijd: dáár zal ik nooit
last van krijgen. Ik ben in dat opzicht de nuchterheid
zelve.
Defibrillator
Maar die dag kreeg ik zo uit het niets die hartstilstand.
Mijn grote geluk was dat het precies op de goede plaats
gebeurde. Er hangen in dat bedrijf namelijk twee de-
fibrillators, op loopafstand van de plek waar we zaten.
En de jongens in dat bouwbedrijf volgen jaarlijks een
training over veilig werken, waarbij ze ook oefenen met
het gebruik van dat apparaat. Ze konden daarom heel
adequaat reageren. Ze belden 112, gaven me, volgens
mij, een paar schokjes en bleven me met twee man
reanimeren tot de ambulance kwam. Ik weet daar zelf
trouwens niets meer van, hoor. Voor mijn zoon was het
heftiger dan voor mij.
Het ambulancepersoneel nam de reanimatie over en het
volgende moment waren we op weg naar het ziekenhuis.
Mijn zoon ging met de ambulance mee. Ik heb vaag wat
herinneringen aan die rit – indrukken van het verkeer.
Ze brachten me meteen door naar het AMC in Amster-
dam. Vaak is zo’n hartstilstand het gevolg van verstopte
aderen. Als ze dan bijvoorbeeld moeten dotteren, moet
je daarvoor alsnog naar Amsterdam. Daarom kozen ze
ervoor daar rechtstreeks naartoe te rijden. In Amster-
dam werd ik meteen gekatheteriseerd. Daarbij bleek dat
er niets met mijn aderen aan de hand was. Ze besloten
dat ik een ICD zou krijgen: een soort pacemaker die
voortdurend je hartritme in de gaten houdt en een schok
geeft op het moment dat hij een gevaarlijke hartritme-
stoornis meet. Ook bij minder ernstige ritmestoornissen
stuurt hij bij.
ICD geplaatst
Na de katheterisatie brachten ze me naar een kamer op
de Intensive Care. Ik moest nog even in Amsterdam blij-
ven voor verder onderzoek. Inmiddels waren mij vrouw
en twee andere zonen daar ook. Het schijnt dat ik eerst
nogal warrig was, rare dingen zei en dingen bijvoorbeeld
twee keer vroeg. Volgens de medewerkers daar was dat
gebruikelijk en had dat zelfs nog wel een paar dagen
langer kunnen duren. Maar ’s avonds was het voorbij
en vanaf dat moment kan ik me alles weer herinneren.
Later hoorde ik nog dat het eigenlijk wel bijzonder was
hoe goed ik erbij lag, zo snel na de reanimatie.
De volgende dag werd ik naar het Westfriesgasthuis
overgebracht. Ik werd weer met de ambulance vervoerd.
Zolang de ICD nog niet was geplaatst, moest ik aan de
apparatuur blijven, zodat ik niet ongemerkt nog een
hartstilstand zou krijgen. In Hoorn kwam ik op de hart-
bewaking terecht. De eerste nacht lag ik met een heleboel
draden aan een monitor. Een dag later kon ik naar de
verpleegafdeling. Daar werd ik prima verzorgd en ik kon
al vrij snel weer uit bed. Er werden nog allerlei onder-
zoeken gedaan, maar de oorzaak van mijn hartstilstand
konden ze niet ontdekken.
Donderdag ging ik weer met de ambulance naar Am-
sterdam, want daar zou de ICD geplaatst worden. Dat is
daar lopendebandwerk, hoorde ik. Ik was die week de
negentiende. Op vrijdag werd gecontroleerd of het ap-
paraatje werkte en of alles in orde was en daarna mocht
ik naar huis.
Geruststellend
Inmiddels heb ik mijn leven gewoon weer opgepakt. Ik
voel me hetzelfde als vroeger en ervaar eigenlijk geen
blijvende gevolgen. Ik gebruik wel wat pilletjes voor
cholesterolverlaging en zo, en naast mijn bed ligt een
kastje waarmee ze in Amsterdam mijn ICD kunnen uit-
lezen. Ze krijgen een signaal als het apparaatje iets meet
wat niet klopt en nemen dan contact met me op. Het is
geruststellend om te weten dat de ICD me onmiddellijk
reanimeert als mijn hart nog eens zou stilstaan. Al heb
ik van de vereniging van ICD-dragers begrepen dat zo’n
reanimatie niet tussen neus en lippen door gebeurt – je
schijnt wel eerst onwel te worden. Maar het feit dat ik
hem heb geeft me vertrouwen en zorgt ervoor dat ik er
niet wakker van lig.
Hoe nuchter ik ook ben, ik sta er weleens bij stil dat het
ook anders had kunnen aflopen – dat ik inmiddels dood
en begraven had kunnen zijn. Dat merk ik ook aan de
reacties in mijn omgeving: familie, vrienden, buren. De
eerste weken dat ik door het dorp fietste, werd ik regel-
matig aangesproken. ‘Die heeft ook een hartstilstand
gehad, hè?’ Ja, zo wordt er toch gepraat. En er vallen er
natuurlijk genoeg om die het niet meer na kunnen ver-
tellen. Ook besef ik dat het voor mijn vrouw en kinderen
een moeilijke tijd is geweest. In het bijzonder voor mijn
zoon die erbij was; als je vader daar voor dood ligt …
Het is mooi dat het zo goed is afgelopen.”
30 | Te Gast | editie 01 2018
028_031032-035_Mijn_verhaal_v02.indd 30 18-04-18 16:54

31. “ZÓ ZAT
IK NOG OP DE
STOEL EN ZÓ
VIEL IK
ER INEENS
VANAF.”
MIJN VERHAAL
028_031032-035_Mijn_verhaal_v02.indd 31 18-04-18 16:55

32. 32 | Te Gast | editie 01 2018
032-035_In_Behandeling.indd 32 18-04-18 16:55

33. Al sinds zijn geboorte kampte Onno
Overdijk (6) met onverklaarbare
klachten. Toen hij 2,5 jaar was begon
de lange zoektocht naar de oorzaak, die
bestond uit onderzoeken bij de huisarts
en kinderarts en uit fysiotherapie. In
oktober 2016 is er door de neuroloog de
werkdiagnose Cerebrale Parese gesteld:
een ontwikkelingsstoornis door een
beschadiging in de hersenen. Onno is
nu onder behandeling bij verschillende
artsen, waaronder revalidatiearts Kim
Schenkeveld.
Therapie
zonder
officiële
diagnose:
het werkt.
editie 01 2018 | Te Gast | 33
IN BEHANDELING
CEREBRALE PARESE
032-035_In_Behandeling.indd 33 18-04-18 16:56

34. “T
oen Onno nog heel klein
was merkten we al dat
er iets aan de hand was”,
vertelt Noortje Overdijk, de
moeder van Onno. Zijn motorische ontwik-
keling verliep trager dan bij andere kin-
deren en op tweejarige leeftijd zei hij geen
woordjes, maar kon hij alleen maar gillen.
Later kwam er steeds meer bij. Zo was hij
toen hij vier was nog niet zindelijk en kon
hij nog geen lange stukken wandelen.”
Niet officieel
“Eerst bedachten we zelf voor alle beper-
kingen een reden. Dat hij bijvoorbeeld niet
goed praatte weten wij aan het feit dat hij,
voordat hij buisjes kreeg, slecht hoorde.
Hierdoor had hij de cruciale ‘klankherken-
ningsfase’ gemist en liep hij wat achter.
Toen na anderhalf jaar onderzoeken een
werkdiagnose gesteld werd viel alles op
zijn plek. Een werkdiagnose is dan geen
officiële diagnose, de hersenbeschadiging
is namelijk niet vastgesteld op de MRI,
maar voor ons wel de waarheid. Op een
MRI zijn alleen beschadigingen vanaf een
paar millimeter zichtbaar. Bij Onno is deze
beschadiging waarschijnlijk kleiner en dus
niet te zien. Bijna alle symptomen die Onno
heeft vallen echter onder het ziektebeeld
van Cerebrale Parese.”
Revalidatie
Onno was al onder behandeling bij reva-
lidatiearts Kim Schenkeveld voordat de
werkdiagnose gesteld werd. “Op de reva-
lidatie afdeling kijken wij vooral naar wat
een kind nodig heeft om te ontwikkelen”
aldus Kim. “Daarvoor is een diagnose niet
cruciaal. Bij het eerste contact met Onno
dacht ik, hier klopt iets niet. Hij had spasme
in zijn been en dat zie je niet bij een gezond
kind. Ik heb hem toen zelf doorverwezen
naar de afdeling Neurologie. Onno is nu
wekelijks onder behandeling van een fysio-
therapeut, logopedist en ergotherapeut.”
Vooruitgang
Noortje geeft aan dat de revalidatie zijn
vruchten afwerpt: “Zijn spraak wordt beter,
dat is heel fijn. Ook motorisch zien we voor-
uitgang. Een keer in de acht weken bespre-
ken we de voortgang met Kim en kijken we
wat meer of minder aandacht nodig heeft.
Dit doen we soms zonder, maar ook wel met
Onno. Hij vindt Kim gelukkig heel lief. So-
wieso vindt hij het revalideren nooit erg, hij
doet het al sinds zijn vierde en is dus haast
niet anders gewend.” Kim vult aan: “Met een
klein beetje therapie maakt Onno al stappen
in zijn ontwikkeling. Daar kan ik zo blij van
worden!”
Op school
Onno kan geen lange stukken lopen en zit
daarom soms in een rolstoel. Bijvoorbeeld
als hij met zijn klas naar de gymzaal gaat,
tien minuten verderop. Noortje: “Op school
hoort hij er gewoon bij, er wordt niet raar naar
hem gekeken en hij wordt niet geplaagd. In
tegendeel, de kinderen zijn juist heel lief voor
34 | Te Gast | editie 01 2018
IN BEHANDELING
CEREBRALE PARESE
032-035_In_Behandeling.indd 34 20-04-18 13:50

35. hem. Ze willen hem duwen in de rolstoel en
met tikkertje gaan ze langzamer rennen als
Onno de tikker is. Hij volgt regulier onderwijs
maar heeft daar wel iets meer ondersteuning
bij nodig. Omdat hij nog niet goed kan schrij-
ven typt hij bijvoorbeeld de woorden in een
spraakcomputer. Ook kan hij niet alle gymles-
sen volgen, dat is voor hem te vermoeiend. Hij
is wel leergierig, momenteel is zijn doel om
in samenwerking met de ergotherapeut zijn
veterstrikdiploma te halen!”
Toekomst
Het is nu nog niet te zeggen voor hoe lang
Onno nog in therapie moet. De verwachting
is dat hij het af en aan nodig zal hebben. Kim:
“We bekijken het per tijdvak en houden uiter-
aard ook rekening met Onno. Om het voor
hem bijvoorbeeld leuk te houden, lassen we
in de zomer en winter zes of acht weken rust
in.” “Dat vindt hij fijn,” aldus Noortje, “maar na
een tijdje mist hij de artsen ook wel. Ik weet na-
tuurlijk niet of hij het leuk blijft vinden.” Kim:
“Je probeert met therapie aan te sluiten bij zijn
hulpvraag. Dat is de reden dat kinderen het
als positief ervaren; we werken aan iets wat zij
zelf willen. In de pubertijd kan dat veranderen.
Als hij ooit wilt stoppen dan doen we dat ook.
Als iemand niet wil dan bereik je namelijk ook
niets met therapie. Dan kun je het beter op
een later moment oppakken.” Noortje sluit af:
“Zover is het nog niet. Voorlopig zijn we heel
blij met Kim en haar team en vooral met de
stappen die Onno daardoor maakt.”
“OP SCHOOL
HOORT ONNO
ER GEWOON BIJ”
editie 01 2018 | Te Gast | 35
032-035_In_Behandeling.indd 35 20-04-18 13:50

36. Weet u
wat dit is?
De oplossing van de vorige keer:
een iPad voor patiënten
De prijswinnaar is Rob van der
Wegen uit Bovenkarspel
Stuur de oplossing vóór1 juli 2018 naar
communicatie@westfriesgasthuis.nl
onder vermelding van ‘Wat is dit’.
Onder de goede inzendingen verloten
we twee toegangsbewijzen voor
Cinema Oostereiland.
PIJLER
36 | Te Gast | editie 01 2018
WAT IS DIT?
036_037_Wat_is_dit.indd 36 23-04-18 09:26

37. editie 01 2018 | Te Gast | 37
036_037_Wat_is_dit.indd 37 18-04-18 16:57

38. Huisartsen, verpleeghuizen,
verloskundigen, thuiszorg,
ambulances … Het Westfriesgasthuis
werkt graag nauw samen met andere
zorgaanbieders om samen de best
mogelijke zorg te bieden. In deze rubriek
een voorbeeld van zo’n samenwerking op
het gebied van wondverzorging.
Patiënten die langdurig wondverzorging
door een professional nodig hebben,
hoeven sinds begin dit jaar niet meer
regelmatig naar de poli te komen om naar
hun wond te laten kijken. Via beeldbellen
met de iPad of iPhone is het mogelijk om
vanuit het ziekenhuis live mee te kijken
als een gespecialiseerd verpleegkundige
van de Omring bij de patiënt thuis een
complexe wond behandelt.
“Via beeldbellen
kijken we vanuit
het ziekenhuis
live mee”
SASKIA OVER BARBARA: “Ik vind Barbaraheel gedreven als collega en het is fijn om met elkaarover de zorg te kunnen sparren. Daarnaast is hetmakkelijker geworden om elkaar op te zoeken, nu weelkaar kennen, en hebben we veel lol met elkaar.”
38 | Te Gast | editie 01 2018
SAMEN
WONDVERZORGING VIA DE IPAD
038_039_Samen.indd 38 18-04-18 16:57

39. “W
e hebben via een
beveiligde verbinding
rechtstreeks contact met
de patiënt en de collega
die op dat moment bij hem of haar aanwezig
is”, zegt Barbara de Jong, verpleegkundig
specialist in hetWond Expertise Centrum
van hetWestfriesgasthuis. “Via de iPad kan
ik meekijken naar de wond en kunnen we
als collega’s direct overleggen over wat er
moet gebeuren. De patiënt is daar gewoon
bij en kan ons allebei horen en meepraten. Ik
begroet hem of haar trouwens ook altijd. Dat
geeft vertrouwen en het past in de visie dat de
patiënt steeds meer de regie over zijn eigen
herstel krijgt.”
Op een hogerplan
Het thuis verzorgen van complexe wonden
gebeurt al langer, maar tot voor kort ging het
overleg tussenWestfriesgasthuis en Omring
per telefoon en e-mail, waarbij foto’s werden
meegestuurd. “Dat leidde vaak tot vertraging”,
aldus Saskia Ruitenburg, gespecialiseerd
verpleegkundige wond- en stomazorg van
de Omring. “Je kreeg natuurlijk niet meteen
antwoord en moest dan later terugkomen om
je werk af te maken. Ook bestond de kans dat
de ander nog vragen bij een foto had. Bij het
beeldbellen kan ik de wond met mijn iPhone
van alle kanten laten zien en kunnen we op
hetzelfde moment alles bespreken.”
Barbara en Saskia merken dat hun samen-
werking door deze ontwikkeling op een hoger
plan is gekomen. “Je krijgt nog meer respect
voor elkaars werk en je leert van elkaar”, vindt
Barbara. “Als je bij mensen thuiskomt, krijg
je toch andere informatie over hen dan op de
poli.” Saskia vult aan: “Je leert elkaar ook op
een andere manier kennen door zo praktisch
met elkaar te werken. En het geeft echt een
gevoel van gelijkwaardigheid: je bent sámen
met die patiënt bezig.”
Humor
Hoewel ze natuurlijk serieus met hun werk
bezig zijn, wordt er ook heel wat af gelachen.
“Patiënten hebben behoefte aan professiona-
liteit, maar ook aan contact. Zo’n gat in je lijf,
dat maakt je toch onzeker. Humor doet in zo’n
proces heel veel en geeft een vertrouwens-
band, waardoor mensen ook op je adviezen
gaan vertrouwen. En met een grapje kun je
soms over een lastig onderwerp beginnen en
daar een goed gesprek over hebben.”
BARBARA OVER SASKIA: “Ik werk graag met
Saskia samen en kan alles met haar bespreken. Nu
we intensiever samenwerken, weten we precies wat
we aan elkaar hebben en welke informatie we nodig
hebben om ons werk te doen.”
editie 01 2018 | Te Gast | 39
038_039_Samen.indd 39 18-04-18 16:57

40. “CYTOSTATICA-INFUSEN
WORDEN VOLGENS
STRIKTE VEILIGHEIDSEISEN
KLAARGEMAAKT”
40 | Te Gast | editie 01 2018
HOE GAAT ZUKS?
040_041_Hoe_Gaat_Zuks.indd 40 18-04-18 16:58

41. Cytostatica:
een gevaarlijke
stof
C
ytostatica zijn middelen
die worden gebruikt voor
de behandeling van kan-
ker. Het medicijn werkt
remmend op de deling van (tumor)
cellen. Er zijn veel verschillende cyto-
statica die ieder op een andere manier
de kankercel aanvallen. Cytostatica
vallen onder de gevaarlijke stoffen
omdat sommige kankerverwekkend
of schadelijk voor de vruchtbaarheid
zijn. Dat betekent dat iedereen die ermee
werkt heel zorgvuldig moet handelen in
het belang van de eigen veiligheid en die
van anderen. Cytostatica-infusen worden
daarom volgens strikte veiligheidseisen
klaargemaakt op de afdeling klinische
farmacie van het ziekenhuis.
Bereiding
In de speciale ruimte waar de cytostatica
worden bereid, zijn altijd twee apothekers-
assistenten aanwezig: de bereider en een
‘omloper’ die alles extra controleert en de
materialen aanreikt. Voordat zij de ruimte
binnengaan hebben ze eerst allerlei kle-
ding- en hygiënemaategelen genomen.
Zoals het grondig wassen van de handen en
desinfecteren. En ze hebben allebei bescher-
mende kleding, zoals een schort, muts en
mondkapje aangetrokken om zichzelf, de
werkomgeving en het infuus te bescher-
men. Vervolgens wordt de cytostatica in een
‘werkkast’ klaargemaakt waarin de lucht op
een speciale manier wordt afgezogen om het
product en de directe omgeving zo schoon
mogelijk te houden.
Controle op bacteriën
en schimmels
Per bereidingssessie wordt in de gaten ge-
houden of voldoende schoon wordt gewerkt.
Er wordt doorlopend gemeten of het werkop-
pervlak, in de lucht en op de handschoenen
bacteriën voorkomen. Daarnaast worden
dagelijks bereidingen van cytostatica na-
gebootst met bouillon. In bouillon kunnen
bacteriën goed vermenigvuldigen. Zo wordt
gemeten of de werkwijze kan leiden tot be-
smetting. Cytostatica worden na klaarmaken
binnen korte tijd aan de patiënt toegediend.
Op deze manier wordt het bereidingsproces
voortdurend gecontroleerd.
Als de infuuszak klaar is wordt deze vóór het
transport naar de afdeling, gecontroleerd
en vrijgegeven door de apotheker. Daarna
wordt de infuuszak door een farmaceutisch
medewerker naar de afdeling gebracht waar
het middel wordt toegediend. Van bestelling
tot aflevering neemt het hele proces ongeveer
een uur in beslag.
editie 01 2018 | Te Gast | 41
040_041_Hoe_Gaat_Zuks.indd 41 18-04-18 16:58

42. Colofon
Art direction
Edson Goes Jasper Spronk
Coördinatie eindredactie
Afdeling Communicatie
Redactie
Emmie Bobeldijk
Irene Hoogstraten
Edy Klaassen
René Nieuwenhuijse
Marloes Smit
Arthur Verhulst
Karssen Communicatie
Marije de Graaf Tekst Fotografie
Fotografie
Marije de Graaf Tekst Fotografie
Dewi Koomen
Yvette Moeskops
Bart Nijs
Adres
Westfriesgasthuis, Communicatie,
Postbus 600,1620 AR Hoorn
Mail
communicatie@
westfriesgasthuis.nl
Te Gast is een uitgave van het Westfriesgasthuis
en wordt verstuurd naar zorgverleners in
de regio. Alle geportretteerden (in woord en
beeld hebben hun toestemming gegeven
voor publicatie. Niets uit deze uitgave mag
worden gereproduceerd zonder voorafgaande
toestemming van de uitgever.
Archief: westfriesgasthuis.nl/tegast
“Pijnloos verlopen!”
“Volgens mensen die ik sprak over mijn operatie kon ik veel pijn
verwachten. Maar, het is pijnloos verlopen! Gewoon geweldig.”
“Uiterst professioneel”
“Vanaf het moment dat de diagnose gesteld is en het traject start met de
heupvervanging is de voorlichting perfect. De voorlichting wordt ook
schriftelijk gedeeld. De thuiszorg samenwerking is ook voorbeeldig. De
revalidatie zorgt voor het uiteindelijk herstel. Maar, de kunstenaar die mij
heeft geopereerd verdient een groot compliment, samen natuurlijk met het
hele team eromheen dat uiterst professioneel werkt!”
“Prettig ziekenhuis”
“Fijne KNO arts, rustig en luistert goed.”
“Geen vraag was te veel”
“Ik wil de complimenten overbrengen aan gyneacologie, de
anesthesioloog en het overige OK team, voor het geruststellen vlak voor
de operatie. Ook op de afdeling is iedereen heel vriendelijk geweest
tijdens de opname. Geen vraag was te veel.”
“Erg betrokken”
“Wij, mijn vrouw en ik, hebben alleen goede ervaringen met dit
ziekenhuis. Het personeel is erg betrokken bij het welzijn van de
patiënten en beschikken over voldoende tijd om te luisteren naar
informatie die de patiënt belangrijk vindt. Voor ons een top ziekenhuis.”
“Een hotel”
“Dit lijkt geen ziekenhuis maar een hotel, alleen maar aardige lieve
mensen en de verzorging, omgang en behandeling is super fijn, menselijk
en respectvol. Of het de gastheer, zaalarts of verpleegkundige is... allemaal
super. Niet anders dan lof! Ook mijn eigen arts is superfijn.”
“Vriendelijk en kundig personeel”
“Een goed ziekenhuis met ontzettend vriendelijk en kundig personeel. De
vrijwilligers die het ziekenhuis heeft, willen iedereen die het nodig heeft
van informatie voorzien en eventueel naar de desbetreffende afdeling of
polikliniek te brengen. Als je om wat voor reden dan ook op een afdeling
moet liggen krijg je het idee dat je in een hotel ligt; iedere patiënt heeft een
IPad tot zijn beschikking zodat je tv kan kijken of een spelletje kan doen.
Kortom, een goed ziekenhuis.”
Een greep uit de hartverwarmende complimenten
die medewerkers van ons ziekenhuis ontvangen.
42 | Te Gast | editie 01 2018
COMPLIMENTEN
042_Complimenten_Colofon.indd 42 18-04-18 16:58

43. column
Spoed!
Verhalen
van de
eerste hulp
Aan de balie van de Spoedeisende hulp zie je
mensen met allerlei klachten voorbij komen. De
ene klacht erger dan de andere. Maar we zijn hier
in West-Friesland hè, dus we gaan niet voor elk
wissewasje naar de dokter. Want wat vanzelf is
gekomen, gaat vanzelf wel weer over… Tja, niet in
alle gevallen dus.
Zo zit ik op een rustige middag achter de balie
en daar meldt zich een patiënt. Hij heeft last
van zijn buik en weet niet waar hij het moet
zoeken van de pijn. Nou maak ik altijd
graag even oogcontact met de patiënt,
want dat zegt meer dan woorden. Als ik
naar deze heer kijk, gaan mijn nekharen
overeind staan en krijg ik kippenvel.
Dit is niet pluis. Hij ziet er grauw uit en
wrijft krampachtig over zijn bolle buik.
Ik kom direct in actie. Sta op van mijn
stoel en dirigeer hem door de wachtkamer.
Samen lopen we langs alle behandelkamers.
Nou ja… Lopen… Bij elke stap begint hij harder
te kermen. Hij hangt als lood aan mijn arm. Kamer
1… Is bezet. Kamer 2… Ook bezet. Kamer 3… Bezet.
Ik begin al bang te worden dat we samen onderuit
gaan op de gang. Maar gelukkig, op kamer 4 is nog
een plekje vrij. Ik leg hem op bed en roep tegen een
passerende verpleegkundige dat ze nú moet komen
kijken. Ze werpt een blik op mijn gezicht, kijkt
naar de patiënt en snelt toe. Kortdaad begint ze te
handelen. Aan haar bewegingen leid ik af dat het
goed mis is. Mijn rol hier is nu uitgespeeld. Ik haast
mij terug naar de balie.
Maar het lot van de man laat mij niet los. Ik zie zijn
grauwe gezicht haarscherp voor me. Wat is er mis?
Zijn we er op tijd bij? Het verlossende antwoord
volgt al snel. Meneer is met spoed geopereerd aan
een ernstige maagbloeding. Het was kantje boord,
maar hij komt er weer bovenop.
Grauw
Sommigen spreken van een roeping. Anderen noemen het een voorrecht.
Hoe dan ook: de zorg is werk dat je niet alleen met je handen en je hoofd doet.
hart
voor de
zorg
“OOK DOKTERS ZIE IK
PATIËNTEN EN ANDERE
BEZOEKERS DE WEG WIJZEN.”
Roelie Willems is een van de
receptionisten in het Westfriesgasthuis.
Zij werkt al sinds 1977 in het ziekenhuis.
Als receptioniste is zij vaak het eerste
aanspreekpunt voor patiënten,
bezoekers en medewerkers.
“Bijna 40 jaar geleden startte ik in het
Streekziekenhuis (een van de voorlopers van het
Westfriesgasthuis, red.). Ik had net verkering en
kwam om een jaar te overbruggen, om daarna
een opleiding voor activiteitenbegeleider te
volgen… in Breda! Ik begon in het ziekenhuis als
voedingsassistent. Mijn toenmalige vriendje heeft
mij verleid om toch in Hoorn te blijven en nu ben
ik al 38 jaar met hem getrouwd.”
“Typisch aan het Westfriesgasthuis vind ik
de gemoedelijkheid, de goede service en de
gastvrijheid waar we allemaal ons best voor doen.
De collega’s zijn gedreven en werken hard om een
goed resultaat te behalen. Ook de dokters zie ik
patiënten en andere bezoekers soms de weg wijzen
in ons grote ziekenhuis waar het soms best wel
zoeken is naar de weg.”
“Vanwege de fusie met het Waterlandziekenhuis
zijn we vorig jaar al begonnen met de uitwisseling
van personeel. Leuk, al die nieuwe collega’s. Het
is voor ons een mooie uitdaging om alle nieuwe
gezichten zo snel mogelijk te leren kennen.”
editie 01 2018 | Te Gast | 432 | Te Gast | editie 01 2018
Cover_Achterkant_spread.indd 2 18-04-18 16:42

44. TeGast|HétbladvanhetWestfriesgasthuis|editie012018
Ik kreeg een
hartstilstand
op precies de
goede plaats.
Neem
mee!
WAT IS
ACNE?
aandacht
Alle
KOKEN MET
KRUIDEN EN
SPECERIJEN
10Vragen aan
huisarts Marieke
Stens-Geerlings
GastTE
ONS WEST-FRIESLAND
Vereweg in Oostwoud
(Foto: Gerda Holla)
Hét blad van het
Cover_Achterkant_spread.indd 1 18-04-18 16:42