1. «ΙΝΔΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ: ΤΙ ΜΕΛΛΕΙ ΓΕΝΕΣΘΑΙ;»
της Αλεξίας-Νεφέλης Δούμα
Οι ινδικές εκλογές είναι γεγονός. Οκτακόσια εκατομμύρια ψηφοφόροι κλήθηκαν να
προσέλθουν σε πάνω από 930 χιλιάδες εκλογικά κέντρα προκειμένου να εκλέξουν
τους 543 αντιπροσώπους της Βουλής του Λαού ή κατά κόσμον «Lok Sabha» σε
διάστημα έξι εβδομάδων (7 Απριλίου- 16 Μαΐου).
Σίγουρα θα αναρωτηθεί κανείς πού οφείλεται η υπερβολικά μακροσκελής (κατά τα
δυτικά πρότυπα) διαδικασία. Η απάντηση εντοπίζεται εύκολα στο εκλογικό σύστημα
της Ινδίας και στον τρόπο της κοινοβουλευτικής οργάνωσής της. Στην ινδική
Δημοκρατία το σύστημα έχει ως εξής: η Κάτω Βουλή δηλαδή η Βουλή του Λαού,
εκλέγεται απευθείας από τον ινδικό λαό και εξ αυτής ορίζεται ο πρωθυπουργός της
χώρας. Αντίθετα, τα μέλη της Άνω Βουλής ορίζονται είτε από τον πρόεδρο της Ινδίας
είτε από τις πολιτείες της ινδικής Δημοκρατίας. Η εκλογική διαδικασία για την
ανάδειξη των αντιπροσώπων στην Βουλή του Λαού διαφέρει από κάθε άλλη
αντίστοιχη διαδικασία στις υπόλοιπες χώρες του πλανήτη. Και αυτή η διαφοροποίηση
οφείλεται στην ιδιαιτερότητα του ινδικού συντάγματος, όπου προβλέπεται ότι οι
ψηφοφόροι απαγορεύεται να μετακινηθούν μακρύτερα των 2 χιλιομέτρων
προκειμένου να ψηφίσουν, ενώ τα εκλογικά κέντρα υποχρεούνται να μετακινηθούν
ώστε να συγκεντρώσουν τους ψηφοφόρους. Παρόλη τη μακρόσυρτη εκλογική
διαδικασία, οι ψήφοι καταμετρώνται μέσα σε μία μόλις ημέρα, αποδεικνύοντας την
αποτελεσματικότητα του ινδικού κρατικού μηχανισμού.
Βέβαια, η σημασία των εκλογών δεν έγκειται μόνο στο ζήτημα της εκλογής των
λαϊκών αντιπροσώπων, αλλά επεκτείνεται και στην εποπτικό ρόλο που διαδραματίζει

2. ως προς τον έλεγχο του αδιάβλητου των εκλογών, παράλληλα με την εκπαίδευση των
εκατομμυρίων αγράμματων, φτωχών και περιθωριοποιημένων Ινδών και κυρίως των
γυναικών, που ζουν στη σκιά της πανίσχυρης ινδικής οικογένειας.
Το τέως κυβερνών κόμμα του Κογκρέσου, και κυρίως οι αρχηγοί του, ο Nehru και η
Indira Gandhi συμμετείχαν στις φετινές εκλογές με βαριές κατηγορίες για σκάνδαλα
και διαφθορά. Ο προσφάτως τέως πρωθυπουργός, Manmohan Singh, που είχε
διοριστεί από τη Sonia Gandhi,το 2004, ως αρχηγός του Κόμματος του Κογκρέσου,
υπήρξε ο μεγάλος μεταρρυθμιστής της ινδικής οικονομίας. Διεύρυνε τους ορίζοντες
της οικονομίας της χώρας, άμβλυνε τις θρησκευτικές διαφορές μεταξύ ινδουιστών και
μουσουλμάνων, άνοιξε πλαίσιο διάλογου με τις ΗΠΑ, ισορρόπησε τις ανέκαθεν
εύθραυστες σχέσεις με την Κίνα και απάλειψε από την Ινδία τη «στάμπα» της
αχανούς αποικίας της Μεγάλης Βρετανίας. Από την άλλη δεν κατάφερε να
τιθασεύσει τον πληθωρισμό, ενώ απέφυγε να τολμήσει βήματα που θα διερρήγνυαν
τον σκληροπυρηνικό πατροπαράδοτο χαρακτήρα της χώρας.
Ο Narenda Modi, κυβερνήτης από το 2002 της πολιτείας Gujarat και φετινός νικητής
της εθνικής εκλογικής αναμέτρησης ήταν ο υποψήφιος του κόμματος της τέως
αντιπολίτευσης, του ινδουιστικού εθνικιστικού κόμματος Bharatiya Janata (BJP) με
την υποστήριξη του Rashtriya Swayamsevak Sangh (RSS), της ακροδεξιάς
εθνικιστικής οργάνωσης Hindu, η οποία έχει απαγορευτεί τρεις φορές από τις ινδικές
αρχές.
Στη δωδεκαετία που κυβέρνησε ο Modi, η Gujarat σημείωσε αποδεδειγμένα τα
υψηλοτέρα ρεκόρ στην ανάπτυξη και τη μείωση του αναλφαβητισμού. Βέβαια ο ίδιος
δεν είναι καθόλου αρεστός στα περί 150 εκατομμύρια Μουσουλμάνους της χώρας,
καθώς δεν ανέκοψε τις επιθέσεις ινδουιστών εναντίον μουσουλμάνων στην πολιτεία
του. Ο ρόλος του θεωρείται μέχρι σήμερα εξαιρετικά σκιώδης όσον αφορά στις
σοβαρές θρησκευτικές ταραχές του 2002, όταν μουσουλμάνοι του Gujarat
πυρπόλησαν ένα τρένο με ινδουιστές προσκυνητές. Σε αντίποινα, ινδουιστές
οργάνωσαν αιματηρό κυνήγι μουσουλμάνων με πάνω από 1.000 θύματα.
Στην εκλογική του εκστρατεία ο Modi υποσχέθηκε ότι θα εφαρμόσει τις αναγκαίες
μεταρρυθμίσεις που θα δημιουργήσουν ένα νέο οικονομικό «θαύμα». H λέξη
«susashan» - ή αλλιώς «χρηστή διακυβέρνηση»- είναι ο βασικός πυλώνας στη
σκοποθεσία του. Αυτή επικεντρώνεται στους εξής τέσσερις πυλώνες: προσέλκυση
ξένων επενδύσεων, μείωση της κρατικής γραφειοκρατίας, απελευθέρωση της αγοράς
εργασίας και βελτίωση των υποδομών της χώρας με έμφαση στα αρδευτικά έργα.
Ίσως δικαιολογημένα αποκαλείται από πολλούς «Θάτσερ της Ασίας» και είναι
γεγονός ότι η συντριπτική του νίκη στις φετινές εκλογές χαιρετίσθηκε ένθερμα τόσο
από την εντόπια όσο και τη διεθνή επιχειρηματικότητα, ενώ παράλληλα το
χρηματιστήριο εκτινάχθηκε στα ύψη. Το σύνθημά του «μάξιμουμ διακυβέρνηση,
μίνιμουμ κυβέρνηση» φαντάζει άκρως επαναστατικό για ένα κράτος όπως η Ινδία, με
ισχυρή παράδοση κρατικού παρεμβατισμού. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής
εκστρατείας του, ο Modi εξαπέλυσε δυναμικές δηλώσεις που απευθύνονταν στο
όμορο Πακιστάν με το οποίο η Ινδία σημειώνει παρελθόν τεσσάρων πολέμων καθώς
και στην Κίνα, με την οποία η Ινδία έχει επίσης συγκρουστεί. Ο Μodi κατηγορήθηκε
για υπερβολική προπαγάνδα μέσω των ΜΜΕ, για λαϊκισμό και ξύλινο λόγο. Βέβαια,

3. το κόμμα του έλαβε για πρώτη φορά στα τελευταία 30 χρόνια της ινδικής
δημοκρατίας αυτοδύναμη πλειοψηφία.
Στην παγκόσμια πολιτική σκακιέρα, η εκλογή του Modi θα διαδραματίσει καταλυτικό
ρόλο. Στα ανατολικά, η πολιτική διαμάχη στο Μπαγκλαντές έχει εξασθενήσει, αλλά η
ιδέα της ειρήνης προβλέπεται μάλλον δυσεπίτευκτη. Η Ινδία αποδείχτηκε ανίκανη να
προστατεύσει τις επιχειρήσεις της, ακόμη και στις μικροσκοπικές Μαλδίβες και τη
Βιρμανία. Πέραν τούτων, ο συνολικός απόηχος της Αραβικής Άνοιξης δυσχεραίνει το
άνοιγμα της Ινδίας προς τα δυτικά. Το κράτος χρειάζεται πολλά ορυκτά καύσιμα, και
τεράστιες ποσότητες εισαγόμενου πετρελαίου. Το Ιράν είναι ένας μακροχρόνιος
εντούτοις απαιτητικός σύμμαχος. Οι σχέσεις με τους Ευρωπαίους έχουν ψυχρανθεί,
με τις διαπραγματεύσεις για τη σύναψη εμπορικής συμφωνίας ολοένα και να
«παγώνουν» διαρκώντας υπερβολικά μακρό χρονικό διάστημα. Με όλες αυτές τις
αλληλεπιδράσεις σε διεθνές επίπεδο, υπάρχει ένα προφανές ερώτημα: ποιος θα
θριαμβεύσει; Ο εθνικισμός ή ο πραγματισμός; Και αυτά τα δύο ακριβώς καλείται να
συγκεράσει ο νεοεκλεγείς Ινδός ηγέτης. Οι τρεις μεγάλες δοκιμασίες, σύμφωνα με
τους διεθνολόγους, θα είναι οι σχέσεις με το Πακιστάν, τις ΗΠΑ και την Κίνα, ενώ το
ζήτημα των πυρηνικών αποτελεί ίσως το πιο ακανθώδες ζήτημα επί της παρούσης.
«O Modi θα μπορούσε να είναι ό, τι ο Νίξον στην Κίνα για την Ινδία και το
Πακιστάν», επεσήμανε ο καθηγητής Ashutosh Varshney, του Πανεπιστημίου Brown
των ΗΠΑ.
Οι μέρες που έπονται θα αποδείξουν αν όντως ο νέος πρωθυπουργός είναι ικανός να
επιτύχει τα όσα προεκλογικά έταξε στον ινδικό λαό, την «ανάδειξη της Ινδίας σε
διεκδικητική δύναμη, με αξιοπρέπεια, υπευθυνότητα και συνταγματική
ακεραιότητα». Θα καταφέρει άραγε να υπερκεράσει αφενός την αντίσταση των
εκατοντάδων συντεχνιών και οργανωμένων συμφερόντων και να καταστήσει την
Ινδία ικανό ανταγωνιστή της Κίνας στις διεθνείς αγορές και το παγκόσμιο πολιτικό
γίγνεσθαι;