1. ΤΟ ΛΕΜΟΝΑΚΙ1
Στο Μαυράτο το χωριό
ήταν ένα κοριτσάκι που το λέγαν Λεμονάκι,
ήτανε και γειτονάκι όμορφο και τσαχπινάκι.
Είχε όμορφα ματάκια κόκκινα γλυκά χειλάκια,
είχε και σγουρά μαλάκια που τα κάνει πλεξιδάκια.
Κάθε μέρα το πρωί
περπατούσαμε μαζί στο δρομάκι στο χωριό,
της βαστούσα το χεράκι και μου άρεσε πολύ.
Επηγαίναμε αντάμα, στου Μαυράτου το σχολιό.
Κι αποφάσισα μια μέρα να της πω το «σ’ αγαπώ
κι όταν μεγαλώσω θέλω να σε παντρευτώ!»
Και μου σφίγγει το χεράκι και μου δίνει ένα φιλάκι!!
Ώ ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ, τι ‘ναι αυτό κόντεψα να τρελαθώ,
την αρπάζω αγκαλιά τη γεμίζω στα φιλιά.
Και περνούσανε οι μήνες
και περνούσανε οι χρόνοι κι η αγάπη μεγαλώνει.
Φτάσαμε στα δεκαεφτά, κι έρωτας γίνηκε πια
Ποφασίσαμε τα διό μας ‘γώ να πάω Αμερική,
χρόνια τέσσερα να κάτσω τα χαρτιά μου για να φτιάσω,
να ‘ρθω να την παντρευτώ.
Κράτησα υπόσχεσή μου, κι ήρθα και περίμενέ με.
Φτάνοντας στα εικοσιδιό
παντρευτήκαμε εδώ στου Μαυράτου το σχολιό!
Κάναμε και δυο παιδιά,
πάντοτε αγαπημένοι φτάσαμε στα γερατειά
κι ήμασταν ευτυχισμένοι!!
1
Το τραγουδάει χρόνια τώρα ο Γιάννης Μούγιαννης στο Μαυράτο το χωριό της Νικαριάς (εκατόν
τριών χρόνων ο άνθρωπος ο καλός).