4. Η πίκπα ςήμεπα
δεν έφει ςύνοπα
κι εςύ δεν έππεπε να μ’ απνηθείρ.
Κάποσε αλίμονο
ςσο μεςοφείμψνο
σον ήλιο ςοτ `υεπα να ζεςσαθεί
Κοίσα πώρ κλαίει ο οτπανόρ
δεν είναι πια γιοπσή.
Έγινε σ’ όνειπο καπνόρ
περ μοτ γιασί, γιασί.
Κοίσα πώρ κλαίει ο οτπανόρ
μα εςύ καπδιά μην κλαιρ,
κι όσαν φστπάει ο κεπατνόρ,
σπαγούδι εςύ να λερ.
Νύφσψςε, βπάδιαςε,
ο κόςμορ άδειαςε,
κπύβψ σο δάκπτ μοτ και καπσεπώ.
Μα εςύ δεν έπφεςαι,
βπέφει και βπέφεςαι,
ποσήπι μοτ `δψςερ, υαπμακεπό.
5. Ππψσομαγιά
με σο ςοτγιά
φαπάξαν σο υεγγίση
και μια βπαδιά
ςαν σα θεπιά
ςε πήπαν απ’ σο ςπίσι.
Κι ένα ππψί ςε μια γψνιά ςσην Κοκκινιά
είδα σο μπόγια να πεπνά και σο υονιά
γύπετα φπόνια μερ ςσον κόςμο να σον βπψ
μα πεππασούςε με σο φάπο ςσο πλετπό.
Ντν και αεί
μερ ςση ζψή
ςε είφα απαξοβόλι
μα μιαν ατγή
ςση μαύπη γη
ςε ςώπιαςε σο βόλι.
Κι ένα ππψί ςε μια γψνιά ςσην Κοκκινιά
είδα σο μπόγια σο ληςσή και σο υονιά
σοτ `φανε δέςει ςσο λαιμό σοτ μια σπιφιά
και σοτ πασάγαν σο κευάλι ςαν οφιά.
6. Είφα μια θάλαςςα ςσο νοτ
κι ένα πεπβόλι, πεπιβόλι σ’
οτπανού.
Σην ώπα π’ άνοιγα πανιά
για σην απάνψ γεισονιά.
σα παπαθύπια σα πλασιά
φαμογελούςε μια μτπσιά.
Κοτπάςσηκα να πεππασώ
και ση πψσώ και ση πψσώ.
– Περ μοτ, μτπσιά, να ςε φαπώ:
Πού θα βπψ φώμα, θα βπψ φώμα
και νεπό
να ξαναφσίςψ μια υψλιά
για σηρ αγάπηρ σα ποτλιά;
σα παπαθύπια σα πλασιά
είδα και δάκπτςε η μτπσιά.
Σην ώπα π’ άνοιγα πανιά
για σην απάνψ γεισονιά.
7. Γεια ςοτ φαπά ςοτ Βενεσιά
πήπα σοτρ δπόμοτρ σοτ
νοσιά
και σπαγοτδώ ςσην
κοτπαςσή
ς’ όλο σον κόςμο ν’
ακοτςσεί
Υύςα αεπάκι υύςα με
μη φαμηλώνειρ ίςαμε
να δψ γαλάζια εκκληςιά
Σςιπίγο και Μονεμβαςιά
Γεια ςοτ φαπά ςοτ Βενεσιά
βγήκα ςε θάλαςςα πλασιά
κι απ’ σο κασάπσι σο χηλό
σον άνεμο παπακαλώ
Υύςα αεπάκι υύςα με
μη φαμηλώνειρ ίςαμε
να δψ ςσην Κπήση μια
κοπυή
ποτ έφψ μανούλα κι
αδελυή