1. Podstawy magii klifotycznej
Tommie Eriksson
Drzewo Klifot
Dla maga ścieżki ciemności drzewo Klifot jest mapą inicjacji. Klify reprezentują te aspekty
świadomości, które normalnie nie są dostępne. Nie tylko znajdują się one w głębokich warstwach
podświadomości, lecz uważane mogą być nawet za anty–światy. Stanowią one przeciwieństwa
struktur, na których zbudowane jest ludzkie życie i świat, w którym żyjemy. Dlatego też drzewo Klifot
można nazwać quot;drzewem śmierciquot;, bądź też pustymi skorupami. Ale jak można wykorzystać te
destrukcyjne siły i jak wydobyć z nich pozytywne korzyści dla siebie? Dla maga ścieżki ciemności
otaczający świat i zwykła ludzka egzystencja jest zaledwie czymś niedokończonym, czymś
nienaturalnym. W wielu systemach okultystycznych pojawia się przekonanie, że człowiek posiada w
sobie iskrę boskości, ogień, który wywodzi się bezpośrednio od bogów. W zależności od systemu,
ogień ten uważany jest za przypadkową i niepotrzebną cechę, lub za niezwykłą zdolność. W filozofii
Zachodu jest to coś diabolicznego i niebezpiecznego, coś, z czym należy walczyć.
Drzewo Klifot to mapa obejmująca w swej strukturze bóstwa ciemności. Wiele z nich to starożytni
pogańscy bogowie i boginie, a także demoniczne istoty ze starożytnych kultur. Bóstwa te zazwyczaj
stanowiły przeciwieństwa nowszych monoteistycznych religii. Baal, na przykład, to bóg, którego kult
przypominał kult Jahwe w czasach starożytnych. Przede wszystkim jednak za największe zagrożenie
dla monoteizmu uważano bóstwa żeńskie. Dlatego też na drzewie Klifot znajdziemy Lilith, uosobienie
mrocznej żeńskiej energii, a także wiele innych bóstw wywodzących się z kultów ciemności. Jednak
dlaczego klifotyczne skorupy uważa się za puste i jednocześnie zawierające dynamiczne siły mroku?
Klify to struktura destrukcyjna i niezwykle dynamiczna, co oznacza nieustanne zmiany. Mag ścieżki
ciemności dąży do synchronizacji samego siebie z kierunkiem zachodzących zmian aby w ten sposób
osiągnąć iluminację i osobistą moc. Dla adepta ścieżki prawej ręki, który nie jednoczy się z
chaotycznymi siłami Klifot, skorupy są puste. Ponieważ adepci światła często są oślepiani światłem
rozsądku, nie potrafią oni zobaczyć diamentów połyskujących głęboko w otchłani egzystencji. W
Dragon Rouge, zdolność widzenia w ciemności określana jest jako quot;wizja nocyquot;. Jest to metoda
widzenia rzeczywistości poza zwykłymi granicami percepcji. Inną ważną zdolnością na ścieżce
ciemności jest myślenie quot;do tyłuquot; i przekształcanie myśli w obrazy. Bez tych technik nie można
uchwycić znaczenia Klifot.
Ceremonie
Klasyczny okultyzm Zachodu oparty jest na drzewie Sefirot i technikach rytualnych ścieżki prawej
ręki. Zgodnie z nimi, mag dąży do opanowania i kontroli magii za pomocą intelektu i rozsądku, przy
czym sprowadza wszystko do gotowego systemu. Mag ścieżki prawej ręki uważa, że można uzyskać
wiedzę o prawdziwej naturze świata poprzez studia intelektualne, dzięki którym uzyskuje wpływ na
quot;przywrócenie równowagiquot; wszechświata. Oznacza to przywrócenie jedności z Bogiem, które osiąga
się przez przekroczenie otchłani i stłumienie sił klifotycznych. W ten sposób mag ścieżki prawej ręki
dąży do przekształcenia siebie w quot;doskonałegoquot; człowieka, który jednoczy się z Bogiem cofając się do
pierwotnego stanu stworzenia. Magia ceremonialna w tych systemach różni się znacznie od rytuałów
ścieżki ciemności. Tutaj mag używa swej intuicji magicznej aby odnaleźć ścieżkę w sferach nocy.
Oczywiście przedtem należy usystematyzować pracę z Klifami poprzez głębokie studia teoretyczne,

2. ale nie można przy tym utkwić w ciasnych strukturach intelektualnych, które mogą zatrzymać rozwój.
Dlatego też kontakt z siłami ciemności jest niezwykle ważny. Mag uzyskuje kontakt z istotami sfery
mroku za pomocą różnych inwokacji i operacji magicznych. Równie ważna jest systematyczna praca z
energią kundalini. Ale jak właściwie różnią się struktury ceremonialne tych dwóch systemów? Opisy
tradycyjnych systemów okultystycznych Zachodu można znaleźć w wielu źródłach. Natomiast celem
maga ścieżki ciemności jest przede wszystkim przebudzenie kundalini i uzyskanie kontaktu ze
Smokiem. Do tego celu służy inwokacja Smoka, która jest zarówno wezwaniem mocy jak i
ustanowieniem punktu odniesienia, dzięki któremu można kontrolować pracę. W momencie
przebudzenia mocy smoka / kundalini aura otaczająca maga jest naładowana energią i wzmocniona.
To umożliwia podróże w głąb ciemnych klifotycznych tuneli. Mag ścieżki ciemności powinien dążyć
do tego aby stać się quot;wilkiem pomiędzy wilkamiquot;. Wychodząc astralnie poza ludzką formę, mag może
nawiązać kontakt z istotami demonicznymi, które przekazują wiedzę i moc. Aura smoczej mocy to
najważniejsze źródło ochrony na ścieżce lewej ręki. Przydatne są też odpędzenia i inne rytuały
oczyszczające. Są one jednak traktowane jako praktyczne narzędzia pracy, a nie tylko i wyłącznie jako
intelektualne fetysze. Mag koncentruje swą wolę poprzez magiczną różdżkę i jeśli chce, może też
sporządzić wokół siebie ochronny krąg, aby zmniejszyć zakres działania sił klifotycznych. Kontakt z
nimi ma destrukcyjny wpływ na otaczającą go rzeczywistość, co umożliwia transformację
ograniczonego świata, którego mag do tej pory był zaledwie częścią. Przed magiem otwierają się
wtedy nieograniczone możliwości. Ścieżka ciemności wykorzystuje wprawdzie pewne siły światła do
stworzenia podstaw pracy magicznej zgodnej z nurtem dracońskim, ale siły te nie są używane tak jak
w Kabale, czy systemach ścieżki prawej ręki – jako prawa i sztywne zasady, lecz jako te siły
wszechświata, które równoważą istnienie jego mrocznej strony. Mag ścieżki ciemności powinien
dążyć do przekształcenia swego życia, podobnie jak następuje transformacja eliksiru w alchemii. Musi
to jednak nastąpić zgodnie z mrocznym pulsem ciemności, który dochodzi do głosu kiedy budzi się
kundalini.
Loża Magan, Dragon Rouge Polska