Απόπειρα 1η για σημειώσεις στη τάξη, καμία ιδέα ή πρόταση;

1. Στοιχεία Θεατρολογίας
Α’ Λυκείου
Διδάσκων: Ε.Μανιτάκης
Α Λύκειο Κολεγίου Ανατόλια

2. ΚΥΡΙΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ του ΘΕΑΤΡΟΥ
1.
2.
3.
Το Κείμενο
Οι Θεατές
(Τί βλέπουν).
(Ποιοί βλέπουν το έργο)
Η Παράσταση
(Πού,Πώς & από Ποιόν βλέπουν οι θεατές το έργο)
Λέξεις κλειδιά:
I. Μεταμόρφωση
(παριστάνω κάτι που δεν είμαι)
II.Σύμβαση/Συνθήκη (απόΒιβλιογραφία: The Essential Theatre, Brocket & Ball, Wadsworth, Chapter 1.
κοινού συμφωνία στο ψέμα σε συγκεκριμένο χρόνο και τόπο
ενίοτε με συγκεκριμένα συμφωνημένα χαρακτηριστικά/κώδικες επικοινωνίας μάσκες, λόγος,

3. Βασικά Χαρακτηριστικά
του Θεάτρου
•
•
•
•
Εφήμερο
Ανεπανάληπτο
Μικτό
Ομαδικό/Συνεργατικό
Βιβλιογραφία: ΠΕΡΙ ΘΕΑΤΡΟΥ, Ν.Παπανδρέου, STUDIO UNIVERISTY PRESS, σελ.12-16.

4. Ομαδικό/Συνεργατικό
•Οι
συντελεστές της Θεατρικής Παράστασης:
1. Συγγραφέας
2. Σκηνογράφος – Ενδυματολόγος
3. Μουσικός – Φωτιστής
4. Χορογράφος
5. Σκηνοθέτης
6. Ηθοποιός
Λέξεις κλειδιά:
Συν-έργεια, συ-στράτευση, συν-εργασία
Βιβλιογραφία: Στοιχεία Θεατρολογίας, ΟΕΔΒ, σελ.38

5. Αυτοσχεδιασμός
Με τον όρο αυτοσχεδιασμός ορίζουμε τη μη προσχεδιασμένη
δημιουργία σε ποικίλες εκδηλώσεις, από την επινόηση μιας
τεχνικής κατασκευής μέχρι και την καλλιτεχνική δημιουργία. Ο
αυτοσχεδιασμός μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί και για να
εμπλουτίσει μια προπαρασκευασμένη ιδέα που μπορεί να
έχει ως αντικείμενο τη μουσική, το χορό, το θέατρο, ακόμα τον
προφορικό λόγο, την ποίηση ή τις πολεμικές τέχνες.
Η ανάγκη του ανθρώπου για αυτοσχεδιασμό, είναι σίγουρα
συνυφασμένη με την ανάγκη για έκφραση και την έμφυτη
δημιουργικότητά του. Στην ελληνική λαογραφία βρίσκουμε μεγάλο
αριθμό αυτοσχεδιαστικών δημιουργημάτων στα οποία περιέχονται
τραγούδια, παινέματα, μοιρολόγια, πειράγματα, νανουρίσματα κ.ά.
Βικιπαίδεια

6. Θεωρίες Θεάτρου ή Τί είναι το θέατρο Μπαμπά;
Θέατρο της Μίμησης:
Το θέατρο του
σημειωτικού
κώδικα
ο ηθοποιός μιμείται πράξεις
ανθρώπων σπουδαίων (Βασιλιάδες, πρίγκιπες...)
έτσι ώστε να πείθουν ως αληθινές και να
βοηθούν τον θεατή να ταυτιστεί με τον ήρωα και
τα δρώμενα. Η ταύτιση δημιουργεί το ενδιαφέρον
και τη ανησυχία του θεατή για τον ήρωα.
Στο τέλος έρχεται η κάθαρση,
η λύτρωση της αγωνίας του θεατή
που υποφέρει από δεινά που
επιφύλαξε η μοίρα στον ήρωα.
πχ, Οιδίπους, Άμλετ
Το θέατρο σαν Φέτα
ζωής: Το θέατρο δεν μιμείται την
πραγματικότητα αλλά τη μεταφέρει
στη σκηνή σαν μια ‘φέτα ζωής’. Όπως
ο επιστήμονας μπορεί να κοιτάζει
στο μικροσκόπιο του μια ‘φέτα’ από
Η Θεωρία της αντανάκλασης:
ένα ‘είδος’ που εξετάζει, έτσι και ο
Το θέατρο -όπως και η τέχνη- αποτελεί
θεατής σε ‘συνθήκες εργαστηρίου’ καθρέφτη όπου ανακλάται (μπορεί και
δηλαδή στο θέατρο- βλέπει μέσα από
παραμορφωτικά) η πραγματικότητα στον
Το θέατρο της
το μικροσκόπιο -δηλαδή τη σκηνήοποίο καθρέφτη η κοινωνία βλέπει τον
μια αληθοφανείς αναπαράσταση
αποστασιoποίσης:
εαυτό της.
της πραγματικότητας. Πχ η θέση της
Εδώ ο ηθοποιός – κατά συνέπεια και ο
γυναίκας στην κοινωνία όπως στο
θεατής- δεν ταυτίζεται με τον ήρωα-ρόλο αλλά
διατηρεί μια κριτική στάση και απόσταση από τον Κουκλόσπιτο του Ίψεν.
ρόλο. Στην πράξη πρέπει κατά τη στήσιμο μιας
παράστασης ή την ερμηνεία ενός ρόλου να
αντιλαμβάνεται ο θεατής ότι η παράσταση
και η πραγματικότητα είναι δύο
διαφορετικές οντότητες.
Βιβλιογραφία: Στοιχεία Θεατρολογίας, ΟΕΔΒ, σελ.54

7. Γνωρίσματα Δραματικού Λόγου
Εξωτερικά:
•
Διάλογος – Μονόλογος
•
Σκηνικές Οδηγίες
•
Σκηνές και πράξεις
Εσωτερικά:
1.
Η σύγκρουση
2.
Η παραστασιμότητα (δράση – πλοκή – εισαγωγή, κορύφωση, αποκλιμάκωση...)
3.
Οι χαρακτήρες
Άσκηση:
Μπορείτε να αναγνωρίσετε τα παραπάνω γνωρίσματα στα θεατρικά δρώμενα που επινοήσατε;
Βιβλιογραφία: Στοιχεία Θεατρολογίας, ΟΕΔΒ, σελ.72-73