1.
การภาวนาทาตอนหนุ่มนี่ล่ะมันดี เปรียบเหมือนกับคนขับรถ ถึงแม้จะเก่งจะชานาญขนาดไหน
แต่ว่าสภาพตัวรถมันเก่า แม้จะเหยียบคันเร่งเต็มที่ มันก็วิ่งได้เท่าเดิมตามสภาพของมัน
การภาวนานี่ก็เหมือนกัน
ที่มาข้อมูลhttp://owatdhamma.blogspot.com

2.
คิดมากก็ทุกข์มากเท่านั้นล่ะ จะคิดไปทาไม?
ภาวนาดูตัวดูใจของเราก็พอแล้ว พระพุทธเจ้าท่านสิ้นกิเลส
เพราะว่าท่านดูกายดูจิตดูใจเท่านั้นแหละ ไม่ได้สนใจกับอะไร
การภาวนาก็ให้ดูเข้ามาในกาย อย่าให้มันออกไปข้างนอก
...ธรรมะของพระพุทธเจ้านั้นอยู่กับตัวเรา
ไม่ได้อยู่กับแม่น้า ภูเขา ไม่ได้อยู่กับดินฟ้าอากาศ
แต่อยู่กับกายกับใจเท่านั้นล่ะ

3.
..ดูไป พิจารณาไป ถึงเวลาสติปัญญาเกิด มันก็จะเกิดเองหรอก
ค่อยๆ ทาไป อย่าไปมั่นไปหมาย ไปคาด ไปเดา ไปปรุง ไปแต่ง
การคาด การหมาย การปรุง การแต่ง คาดเดานั้น เป็นต้นเหตุของภพชาติไม่จบไม่สิ้น
ให้ทาของเราไปเฉยๆ นั่นล่ะ ถึงเวลาของมัน มันจะเกิดเองหรอก ไม่ต้องห่วง !

4.
ความโกรธ ความโลภ ถ้ามันยังมีอยู่
เราไม่ไปตามมัน มันก็ดับของมันเอง.
ความโกรธมีอยู่แต่ไม่เอา
คิดไปก็ไม่ได้เกิดประโยชน์อะไร มีแต่เศร้าหมองเปล่าๆ
ไม่ไปตามมัน มันเกิดแล้วมันก็ดับ

5.
ดูกายดูใจนั่นล่ะ ดูให้มันชัด
พระพุทธเจ้าท่านสาเร็จได้เพราะดูกายดูใจตัวเอง ไม่ได้ดูที่อื่น