Suche senden
Hochladen
ไพรมหากาฬ3
•
28 gefällt mir
•
21,123 views
krutew Sudarat
Folgen
Melden
Teilen
Melden
Teilen
1 von 211
Jetzt herunterladen
Downloaden Sie, um offline zu lesen
Empfohlen
ไพรมหากาฬ2
ไพรมหากาฬ2
krutew Sudarat
ไพรมหากาฬ4
ไพรมหากาฬ4
krutew Sudarat
เพชรพระอุมา เล่มที่ 01 ตอน ไพรมหากาฬ
เพชรพระอุมา เล่มที่ 01 ตอน ไพรมหากาฬ
monome
ดงมรณะ6
ดงมรณะ6
krutew Sudarat
ดงมรณะ7
ดงมรณะ7
krutew Sudarat
ไพรมหากาฬ1
ไพรมหากาฬ1
krutew Sudarat
ดงมรณะ5
ดงมรณะ5
krutew Sudarat
พระเวสสันดรรวม
พระเวสสันดรรวม
Wataustin Austin
Empfohlen
ไพรมหากาฬ2
ไพรมหากาฬ2
krutew Sudarat
ไพรมหากาฬ4
ไพรมหากาฬ4
krutew Sudarat
เพชรพระอุมา เล่มที่ 01 ตอน ไพรมหากาฬ
เพชรพระอุมา เล่มที่ 01 ตอน ไพรมหากาฬ
monome
ดงมรณะ6
ดงมรณะ6
krutew Sudarat
ดงมรณะ7
ดงมรณะ7
krutew Sudarat
ไพรมหากาฬ1
ไพรมหากาฬ1
krutew Sudarat
ดงมรณะ5
ดงมรณะ5
krutew Sudarat
พระเวสสันดรรวม
พระเวสสันดรรวม
Wataustin Austin
แหล่กลับชาติ
แหล่กลับชาติ
Tongsamut vorasan
ไพรมหากาฬ ๔
ไพรมหากาฬ ๔
Tact Sparrow
แหล่กฏแห่งกรรม
แหล่กฏแห่งกรรม
Tongsamut vorasan
แหล่ลา
แหล่ลา
Tongsamut vorasan
แหล่
แหล่
Tongsamut vorasan
แหล่ให้ทานช้าง
แหล่ให้ทานช้าง
Tongsamut vorasan
แหล่ลา
แหล่ลา
Tongsamut vorasan
แหล่พาอมิตตดา
แหล่พาอมิตตดา
Tongsamut vorasan
แหล่กัณหาสั่ง
แหล่กัณหาสั่ง
Tongsamut vorasan
รายงานโครงงานสังคมศึกษา
รายงานโครงงานสังคมศึกษา
เดชฤทธิ์ ทองประภา
ရင္ခုန္သံအစစ္
ရင္ခုန္သံအစစ္
babycandy007
หน่วยที่ 1 ใจหาย
หน่วยที่ 1 ใจหาย
Sutimon Onsuratoom
กลัวทำไม
กลัวทำไม
Sutimon Onsuratoom
รวมบทกลอนสำหรับงานค่าย2
รวมบทกลอนสำหรับงานค่าย2
niralai
တပင္တိုင္ကႀကိဳး
တပင္တိုင္ကႀကိဳး
babycandy007
ကာမေပၚလစီ
ကာမေပၚလစီ
koluzoe
บทยรรยายแสงเทียนแด่แม่3
บทยรรยายแสงเทียนแด่แม่3
niralai
วิชชุมมาลา ฉันท์ ๘ เสร็จ
วิชชุมมาลา ฉันท์ ๘ เสร็จ
Nat Ty
ပန္းဦး
ပန္းဦး
babycandy007
အလွမျပည့္ခင္ေၾကြတဲ့ပန္း
အလွမျပည့္ခင္ေၾကြတဲ့ပန္း
koluzoe
จอมผีดิบมันตรัย ๑
จอมผีดิบมันตรัย ๑
Tact Sparrow
จอมผีดิบมันตรัย ๔
จอมผีดิบมันตรัย ๔
Tact Sparrow
Weitere ähnliche Inhalte
Was ist angesagt?
แหล่กลับชาติ
แหล่กลับชาติ
Tongsamut vorasan
ไพรมหากาฬ ๔
ไพรมหากาฬ ๔
Tact Sparrow
แหล่กฏแห่งกรรม
แหล่กฏแห่งกรรม
Tongsamut vorasan
แหล่ลา
แหล่ลา
Tongsamut vorasan
แหล่
แหล่
Tongsamut vorasan
แหล่ให้ทานช้าง
แหล่ให้ทานช้าง
Tongsamut vorasan
แหล่ลา
แหล่ลา
Tongsamut vorasan
แหล่พาอมิตตดา
แหล่พาอมิตตดา
Tongsamut vorasan
แหล่กัณหาสั่ง
แหล่กัณหาสั่ง
Tongsamut vorasan
รายงานโครงงานสังคมศึกษา
รายงานโครงงานสังคมศึกษา
เดชฤทธิ์ ทองประภา
ရင္ခုန္သံအစစ္
ရင္ခုန္သံအစစ္
babycandy007
หน่วยที่ 1 ใจหาย
หน่วยที่ 1 ใจหาย
Sutimon Onsuratoom
กลัวทำไม
กลัวทำไม
Sutimon Onsuratoom
รวมบทกลอนสำหรับงานค่าย2
รวมบทกลอนสำหรับงานค่าย2
niralai
တပင္တိုင္ကႀကိဳး
တပင္တိုင္ကႀကိဳး
babycandy007
ကာမေပၚလစီ
ကာမေပၚလစီ
koluzoe
บทยรรยายแสงเทียนแด่แม่3
บทยรรยายแสงเทียนแด่แม่3
niralai
วิชชุมมาลา ฉันท์ ๘ เสร็จ
วิชชุมมาลา ฉันท์ ๘ เสร็จ
Nat Ty
ပန္းဦး
ပန္းဦး
babycandy007
အလွမျပည့္ခင္ေၾကြတဲ့ပန္း
အလွမျပည့္ခင္ေၾကြတဲ့ပန္း
koluzoe
Was ist angesagt?
(20)
แหล่กลับชาติ
แหล่กลับชาติ
ไพรมหากาฬ ๔
ไพรมหากาฬ ๔
แหล่กฏแห่งกรรม
แหล่กฏแห่งกรรม
แหล่ลา
แหล่ลา
แหล่
แหล่
แหล่ให้ทานช้าง
แหล่ให้ทานช้าง
แหล่ลา
แหล่ลา
แหล่พาอมิตตดา
แหล่พาอมิตตดา
แหล่กัณหาสั่ง
แหล่กัณหาสั่ง
รายงานโครงงานสังคมศึกษา
รายงานโครงงานสังคมศึกษา
ရင္ခုန္သံအစစ္
ရင္ခုန္သံအစစ္
หน่วยที่ 1 ใจหาย
หน่วยที่ 1 ใจหาย
กลัวทำไม
กลัวทำไม
รวมบทกลอนสำหรับงานค่าย2
รวมบทกลอนสำหรับงานค่าย2
တပင္တိုင္ကႀကိဳး
တပင္တိုင္ကႀကိဳး
ကာမေပၚလစီ
ကာမေပၚလစီ
บทยรรยายแสงเทียนแด่แม่3
บทยรรยายแสงเทียนแด่แม่3
วิชชุมมาลา ฉันท์ ๘ เสร็จ
วิชชุมมาลา ฉันท์ ๘ เสร็จ
ပန္းဦး
ပန္းဦး
အလွမျပည့္ခင္ေၾကြတဲ့ပန္း
အလွမျပည့္ခင္ေၾကြတဲ့ပန္း
Andere mochten auch
จอมผีดิบมันตรัย ๑
จอมผีดิบมันตรัย ๑
Tact Sparrow
จอมผีดิบมันตรัย ๔
จอมผีดิบมันตรัย ๔
Tact Sparrow
ดงมรณะ ๔
ดงมรณะ ๔
Tact Sparrow
ป่าโลกล้านปี ๑
ป่าโลกล้านปี ๑
Tact Sparrow
อาถรรพณ์นิทรานคร ๓
อาถรรพณ์นิทรานคร ๓
Tact Sparrow
อาถรรพณ์นิทรานคร ๑
อาถรรพณ์นิทรานคร ๑
Tact Sparrow
มงกุฏไพร ๑
มงกุฏไพร ๑
Tact Sparrow
จอมผีดิบมันตรัย ๒
จอมผีดิบมันตรัย ๒
Tact Sparrow
จอมพราน ๑
จอมพราน ๑
Tact Sparrow
ป่าโลกล้านปี ๒
ป่าโลกล้านปี ๒
Tact Sparrow
มงกุฏไพร ๓
มงกุฏไพร ๓
Tact Sparrow
เพชรพระอุมาบทที่๑
เพชรพระอุมาบทที่๑
jpamok
อาถรรพณ์นิทรานคร ๒
อาถรรพณ์นิทรานคร ๒
Tact Sparrow
มงกุฏไพร ๔
มงกุฏไพร ๔
Tact Sparrow
แต่ปางบรรพ์ ๑
แต่ปางบรรพ์ ๑
Tact Sparrow
จอมพราน ๔
จอมพราน ๔
Tact Sparrow
มงกุฏไพร ๒
มงกุฏไพร ๒
Tact Sparrow
แงซายจอมจักรา ๒
แงซายจอมจักรา ๒
Tact Sparrow
แงซายจอมจักรา ๑
แงซายจอมจักรา ๑
Tact Sparrow
ป่าโลกล้านปี ๔
ป่าโลกล้านปี ๔
Tact Sparrow
Andere mochten auch
(20)
จอมผีดิบมันตรัย ๑
จอมผีดิบมันตรัย ๑
จอมผีดิบมันตรัย ๔
จอมผีดิบมันตรัย ๔
ดงมรณะ ๔
ดงมรณะ ๔
ป่าโลกล้านปี ๑
ป่าโลกล้านปี ๑
อาถรรพณ์นิทรานคร ๓
อาถรรพณ์นิทรานคร ๓
อาถรรพณ์นิทรานคร ๑
อาถรรพณ์นิทรานคร ๑
มงกุฏไพร ๑
มงกุฏไพร ๑
จอมผีดิบมันตรัย ๒
จอมผีดิบมันตรัย ๒
จอมพราน ๑
จอมพราน ๑
ป่าโลกล้านปี ๒
ป่าโลกล้านปี ๒
มงกุฏไพร ๓
มงกุฏไพร ๓
เพชรพระอุมาบทที่๑
เพชรพระอุมาบทที่๑
อาถรรพณ์นิทรานคร ๒
อาถรรพณ์นิทรานคร ๒
มงกุฏไพร ๔
มงกุฏไพร ๔
แต่ปางบรรพ์ ๑
แต่ปางบรรพ์ ๑
จอมพราน ๔
จอมพราน ๔
มงกุฏไพร ๒
มงกุฏไพร ๒
แงซายจอมจักรา ๒
แงซายจอมจักรา ๒
แงซายจอมจักรา ๑
แงซายจอมจักรา ๑
ป่าโลกล้านปี ๔
ป่าโลกล้านปี ๔
Ähnlich wie ไพรมหากาฬ3
นางนาคพระโขนง
นางนาคพระโขนง
tommy
ผีตายซาก
ผีตายซาก
tommy
งูจ้าว
งูจ้าว
tommy
พุดซ้อนซ่อนกลิ่น
พุดซ้อนซ่อนกลิ่น
Panda Jing
อนุตตรีย์ วัชรภา
อนุตตรีย์ วัชรภา
วัชรภา โพชสาลี
อนุตตรีย์ วัชรภา
อนุตตรีย์ วัชรภา
อนุตตรีย์ สุขเสน
อนุตตรีย์ วัชรภา
อนุตตรีย์ วัชรภา
อนุตตรีย์ สุขเสน
บ้านผีสิง
บ้านผีสิง
tommy
3เกลอ ตอนป่าช้าผีดิบ
3เกลอ ตอนป่าช้าผีดิบ
tommy
กำแพงใจไร้เดียงสา (ตัวอย่าง)
กำแพงใจไร้เดียงสา (ตัวอย่าง)
Panda Jing
ชวิตนี้มีแต่สุข_อ.เฉลิมชัย
ชวิตนี้มีแต่สุข_อ.เฉลิมชัย
Achara Sritavarit
สื่อ Powerpoint รสวรรณคดีใหม่.ppt1
สื่อ Powerpoint รสวรรณคดีใหม่.ppt1
krubuatoom
อิทธิฤทธิ์หัวกระโหลก
อิทธิฤทธิ์หัวกระโหลก
tommy
ซับไตเติลราโชมอน
ซับไตเติลราโชมอน
Ruzz Vimolrut
โต้วาทีวันสามเณร
โต้วาทีวันสามเณร
niralai
นัด
นัด
gutonzabza191
สาระธรรมนำชีวิต
สาระธรรมนำชีวิต
niralai
เศษซากที่ไม่จางหาย
เศษซากที่ไม่จางหาย
Panda Jing
3 ตามรอยธรรม dhamatrail
3 ตามรอยธรรม dhamatrail
Tongsamut vorasan
3 ตามรอยธรรม dhamatrail
3 ตามรอยธรรม dhamatrail
Tongsamut vorasan
Ähnlich wie ไพรมหากาฬ3
(20)
นางนาคพระโขนง
นางนาคพระโขนง
ผีตายซาก
ผีตายซาก
งูจ้าว
งูจ้าว
พุดซ้อนซ่อนกลิ่น
พุดซ้อนซ่อนกลิ่น
อนุตตรีย์ วัชรภา
อนุตตรีย์ วัชรภา
อนุตตรีย์ วัชรภา
อนุตตรีย์ วัชรภา
อนุตตรีย์ วัชรภา
อนุตตรีย์ วัชรภา
บ้านผีสิง
บ้านผีสิง
3เกลอ ตอนป่าช้าผีดิบ
3เกลอ ตอนป่าช้าผีดิบ
กำแพงใจไร้เดียงสา (ตัวอย่าง)
กำแพงใจไร้เดียงสา (ตัวอย่าง)
ชวิตนี้มีแต่สุข_อ.เฉลิมชัย
ชวิตนี้มีแต่สุข_อ.เฉลิมชัย
สื่อ Powerpoint รสวรรณคดีใหม่.ppt1
สื่อ Powerpoint รสวรรณคดีใหม่.ppt1
อิทธิฤทธิ์หัวกระโหลก
อิทธิฤทธิ์หัวกระโหลก
ซับไตเติลราโชมอน
ซับไตเติลราโชมอน
โต้วาทีวันสามเณร
โต้วาทีวันสามเณร
นัด
นัด
สาระธรรมนำชีวิต
สาระธรรมนำชีวิต
เศษซากที่ไม่จางหาย
เศษซากที่ไม่จางหาย
3 ตามรอยธรรม dhamatrail
3 ตามรอยธรรม dhamatrail
3 ตามรอยธรรม dhamatrail
3 ตามรอยธรรม dhamatrail
Mehr von krutew Sudarat
แบบรูปและความสัมพันธ์
แบบรูปและความสัมพันธ์
krutew Sudarat
ใบงานที่ 2
ใบงานที่ 2
krutew Sudarat
ใบงาน 1
ใบงาน 1
krutew Sudarat
แบบรูปและความสัมพันธ1
แบบรูปและความสัมพันธ1
krutew Sudarat
แผน การจัดทำโครงสร้างรายวิชา คำอธิบายรายวิชาคณิตศาสตร์ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1
แผน การจัดทำโครงสร้างรายวิชา คำอธิบายรายวิชาคณิตศาสตร์ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1
krutew Sudarat
การวิเคราะห์ตัวชี้วัดสู่การพัฒนาทักษะการคิด ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๑ 2
การวิเคราะห์ตัวชี้วัดสู่การพัฒนาทักษะการคิด ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๑ 2
krutew Sudarat
สรุปสูตร ม.3
สรุปสูตร ม.3
krutew Sudarat
สรุปสูตร ม.2
สรุปสูตร ม.2
krutew Sudarat
สรุปสูตร ม.1
สรุปสูตร ม.1
krutew Sudarat
ฝึกทักษะให้สมอง
ฝึกทักษะให้สมอง
krutew Sudarat
Math m1 book2
Math m1 book2
krutew Sudarat
Math m1 book1
Math m1 book1
krutew Sudarat
ข้อสอบคณิตศาสตร์ ม.ต้น
ข้อสอบคณิตศาสตร์ ม.ต้น
krutew Sudarat
เสียดายคนตายไม่ได้อ่าน
เสียดายคนตายไม่ได้อ่าน
krutew Sudarat
Mehr von krutew Sudarat
(14)
แบบรูปและความสัมพันธ์
แบบรูปและความสัมพันธ์
ใบงานที่ 2
ใบงานที่ 2
ใบงาน 1
ใบงาน 1
แบบรูปและความสัมพันธ1
แบบรูปและความสัมพันธ1
แผน การจัดทำโครงสร้างรายวิชา คำอธิบายรายวิชาคณิตศาสตร์ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1
แผน การจัดทำโครงสร้างรายวิชา คำอธิบายรายวิชาคณิตศาสตร์ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1
การวิเคราะห์ตัวชี้วัดสู่การพัฒนาทักษะการคิด ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๑ 2
การวิเคราะห์ตัวชี้วัดสู่การพัฒนาทักษะการคิด ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๑ 2
สรุปสูตร ม.3
สรุปสูตร ม.3
สรุปสูตร ม.2
สรุปสูตร ม.2
สรุปสูตร ม.1
สรุปสูตร ม.1
ฝึกทักษะให้สมอง
ฝึกทักษะให้สมอง
Math m1 book2
Math m1 book2
Math m1 book1
Math m1 book1
ข้อสอบคณิตศาสตร์ ม.ต้น
ข้อสอบคณิตศาสตร์ ม.ต้น
เสียดายคนตายไม่ได้อ่าน
เสียดายคนตายไม่ได้อ่าน
ไพรมหากาฬ3
1.
458 [E-book] เพชรพระอุมา by
SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
2.
459
20 คําพูดดวยน้าเสียงเรียบราบไดระดับเปนปกติของแงซาย ฟงดูธรรมดาเหลือเกิน แตทํา ํ เอาเชษฐา ไชยยันต และพรานใหญรพินทรหันมาจองตากันดวยความรูสึกอันไมอาจจะบอกถูก ไมมี ใครปริปากพูดคําใดอยูเปนเวลานาน ทุกคนตางรูดีวาไมมีประโยชนอันใดที่จะตองคาดคันสอบซัก ้ เอากับแงซายในสิ่งที่เลามานัน เพราะสีหนาแววตา ตลอดจนลักษณะทาทีของแงซาย ไมมีสิ่งใหเห็น ้ เลยวา หนุมกะเหรี่ยงพเนจรผูลึกลับจะมีเจตนากลาวคําเท็จ เชษฐาควักถุงยาออกมาบรรจุกลองสูบอัดควันหนักหนวง ไชยยันตรินบรั่นดีเทหายเขาไป ในลําคอเกือบครึ่งแกวรวดเดียว แลวสะบัดหนาตบตนคอเหมือนจะขับไลความมึนงงเพื่อปลุก ความรูสึกของตนเองใหแนชดวา หูของเขาไมไดฝาดไป สวนรพินทรอยูในอาการเงียบขรึม ั ในที่สุด อดีตนายทหารปนใหญกหัวเราะขึ้นเบาๆ หันไปมองดูสหายของเขา ซึ่งกําลังอยู ็ ในภวังคครุนคิดเงียบขรึม ไมผิดอะไรกับพรานใหญ “เรื่องมันชักจะใกลเคียงกับนิยายเขาไปเต็มทีแลว หรือยังไงเพื่อนยาก!” “ถามันจะเปนนิยาย มันก็เปนนิยายตั้งแตเริ่มตน ที่เราไดยนคําวา ‘ขุมเพชรพระอุมา’ จาก ิ รพินทรมาแลว” ราชสกุลหนุมหัวหนาคณะเดินทางตอบเครงขรึม แลวหันมาพยักหนากับแงซาย “เอาละ แงซาย แกออกไปไดแลว” อดีตนายทหารกองโจรกะเหรี่ยงลุกขึ้น รางสูงใหญตระหงานงามราวกับตุกตาสลักดวย สัมฤทธิ์นั้นเดินลับหายไปนอกกระโจม พอลับรางของแงซาย เชษฐาก็เปลี่ยนสายตามาจับนิ่งอยูที่ จอมพราน เอยขึ้นต่ําๆ “รูสึกเปนยังไงบาง ตามที่แงซายเลา?” “ผมก็มีความรูสึกเชนเดียวกันกับคุณชาย และคุณไชยยันตนั่นแหละครับ คือถาไมไดเห็น กับตาตนเอง ก็เพียงแครับฟงไวพลางๆ กอน และสําหรับในสิ่งที่แงซายอางวาไดเห็นมานั้น ผมเองก็ ยังไมไดเห็น จึงไมสามารถจะยืนยัน หรือแสดงความคิดเห็นใดๆ ได “แลวคุณคิดวา ยอดชายนายแงซายของเรา จะกุเรื่องขึ้นเพื่อสรางความตื่นเตนใหแกเรา หรือเปลา” ไชยยันตเอยขึนโดยเร็ว เดาะลูกไรเฟลขนาดใหญเลนในมือปราศจากความหมาย พราน ้ ใหญนิ่งไปอึดใจ ก็บอกเรียบๆ วา “ผมคิดวา แงซายคงไมมีเจตนาที่จะกุเรื่อง หรือกลาวเท็จอะไรหรอกครับ สังเกตดูจาก นิสัยของหมอและสิ่งแวดลอมตามปกติ หมอไมใชคนชางพูดอยูแลว ตรงขามกลับเปนคนอมพะนํา ไมชอบพูดอะไรโดยไมจําเปน เวนไวแตจะถูกสอบซักถาม และเรื่องที่หมอเลาใหเราฟง ก็เปนเรื่อง [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
3.
460 ที่เราขอรองใหหมอเลาเอง ไมใชหมออยากจะคุยใหฟงอยูกอน เรื่องมันจึงอยูทวา
แงซายไปพบเห็น ี่ มากับตาตัวเองโดยสิ่งประหลาดเหลานั้นมีจริง หรือวาหมอเกิดสายตาวิปริตฟนเฟอนตาฝาดไป อัน เกิดจากพิษเจ็บไขไดปวย เพราะหมอก็บอกอยูแลววาหมอประสบอุปทวเหตุถูกงูกัดนอนสลบอยู และรอดตายเพราะพระธุดงคมาชวยไว ภาพเหลานั้นอาจเปนภาพหลอนในขณะทีหมอนอนเจ็บอยูก็ ่ ได พอฟนรอดตายกลับมาได ก็ทําใหสับสนเลอะเลือน จําแนกไมถกวาสิ่งเหลานันมาจากภาพฝน ู ้ ราย หรือความจริงกันแน แลวก็เลยทึกทักเอาวาไดเผชิญมากับสายตาตัวเอง” “ขอสันนิษฐานของคุณมีเหตุผลอยูมาก...” เชษฐากลาวอยางใครครวญลึกซึ้ง “อาจเปนอยางวานี่กได คือแงซายไมมีเจตนาที่จะโกหกเรา แตก็เอาสิ่งที่ตนเองเห็นใน ็ มโนภาพขณะเจ็บปวยอยูกลางปาลึกแหงนัน มาเลาใหเราฟงโดยที่ตัวเขาใจวาเปนภาพจริง ผมก็ ้ สังเกตหมออยูเ หมือนกัน ไมมีอะไรจะสอวาเปนเรื่องที่เจตนากุขึ้น แงซายพูดออกมาจากความรูสก ึ แทจริง ซ้ํายังยืนยันกับเราเสียอีกวาไมไดฝนไป” “แตอยางนอยที่สุด คุณเองก็เคยสํารวจเลียบเคียงออกไปไกลเกินหลมชางไปบางแลว ไมใชหรือ แมจะไมไดเขาไปลึกเทาแงซาย มันนาจะมีหลักฐานใหพอสรุปไดบางวา สิ่งที่แงซายเลา มานั้น พอจะมีมูลความจริงอยูบางไหม เปนตนวา ตนพริกขี้หนูทใหญโตมโหฬารขนาด 3-4 คน ี่ โอบ ตะขาบตัวเทาฝากระดานเรือนอะไรนัน?” ่ ไชยยันตซัก พรอมกับรอยยิมขันๆ พรานใหญสายศีรษะแชมชา ้ “ผมเคยเรียนแลววา ผมล้ําเขาไปเพียงขอบๆ ดงเทานั้น รัศมีไมเกิน 2 กิโลเมตรเปนอยาง มาก เพราะฉะนั้น ก็ไมสามารถจะบอกไดวา สิ่งที่แงซายพบนั้นจะเปนความจริงหรือเปลา แตเทาที่ เคยเห็นนั้น ก็อยางที่เคยเรียนใหทราบมากอนแลว คือรอยเทาชางรอยหนึ่ง ผมไมเคยพบมากอนเลย ในชีวตเดินปา มีเสนผาศูนยกลางเกือบสองฟุตครึ่ง สามารถลงไปนั่งขัดสมาธิไดอยางสบาย รอยมัน ิ ขนาดนั้น ตัวมันจะสักขนาดไหนก็เหลือทีจะเดาถูก มันควรจะเปนสัตวประเภทดึกดําบรรพ มากกวา ่ ที่จะเปนชางธรรมดาที่เราพบเห็นกันอยูทกวัน บังเอิญผมไมใชนักสํารวจ หรือนักคนควาเพือ ุ ่ แสวงหาชื่อเสียงอะไร ผมเปนเพียงพรานอาชีพ ที่ดักจับสัตวขายตามใบสั่งของบริษัทผูรบซื้อ ั ประการเดียวเทานั้น ผมจึงไมไดสนใจติดตามความจริงในเรื่องนี้ ไมเคยสงขาวหรือรายงานไปให สถาบันคนควาเกี่ยวกับสัตวศาสตร หรือสมาคมนิยมไพรทราบ เพราะถากระโตกกระตากไป ก็ เทากับหาเรื่องยุงมาใสตัวโดยใชเหตุ พวกนั้นจะตองขอความรวมมือจากผมในการใหนําออกสํารวจ แลวก็พดหวานลอมหรือกะเกณฑใหผมทํางานประเภท ‘กาชาด’ ไปแทนที่จะจายเงินใหแกผม ซึ่ง ู มันขัดกับอาชีพประจําวันอยูแลว” “คุณทําหลักฐาน ที่คนพบรอยเทาชางอันใหญโตผิดปกติธรรมดาตัวนันไวหรือเปลา เปน ้ ตนวาถายรูปไว” เชษฐาซักมาโดยเร็วอยางสนใจ [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
4.
461
รพินทรสั่นศีรษะ หัวเราะอยูเ ชนเดิม “ผมเรียนแลวครับวา ผมเปนพรานอาชีพ บุกปาดงอยูทุกวันนี้ก็เพื่อหาเลี้ยงปากเลี้ยงทอง เปนจุดมุงหมายสําคัญ ผมไมใชนักสํารวจหรือวาคนตองการชื่อเสียงอะไรทั้งสิ้น ปนและเสบียง อาหารในขณะเดินปา จําเปนสําหรับผมยิ่งกวากลองถายรูปมากนัก กอนที่คณชายจะมาติดตอวาจาง ุ ผมใหนําทางครั้งนี้ มีพวกนักสํารวจจากสถาบันตางๆ มากมาย พยายามติดตอกับผม เพื่อขอใหเปน พรานนําทางเขาไปในดงดําที่วานี่ บางพวกตองการสํารวจพวกสมุนไพร บางพวกตองการสํารวจภูมิ ประเทศ สัตวปา และชนชาวเขาชาวปาเผาตางๆ บางพวกก็ตองการแสวงหาทรัพยากรในปา สวนมากเปนชาวตางประเทศ แตละคนไมสามารถจะตกลงกับผมในเรืองราคาวาจางได จึงเปนอัน ่ ลมเหลวไป ผมก็ไมไดโกงราคาอะไรมากมายนัก เพียงแตขอเรียกใหคุมคาเหนื่อย และคาเสีย ผลประโยชนรายไดที่ผมมีอยูแลวในปจจุบนนี้เทานัน เมื่อพลาดจากผม...พวกนั้นก็ตดตอไปทาง ั ้ ิ พรานพื้นเมืองตางๆ และจางไดในราคาถูก สี่คณะมาแลวที่สํารวจลึกจากหลมชางเขาไป สองคณะ สูญหายไปเลยโดยไมมีรองรอยวาจะกลับคืนมา อีกสองคณะเดินลึกเขาไปไดไมถึงอาทิตย ก็ตอง กลับมาเพราะทนความกันดารไมได เจ็บไขไดปวยสะบักสะบอมไปตามๆ กัน พวกที่สูญหายไปก็ ไมเห็นมีใครกลาที่จะออกติดตาม มีพวกเพื่อนฝูงญาติมิตรติดตามมาชะงักอยูแถวหลมชางเทานั้น แลวก็พากันถอยกลับไปอยางผิดหวัง” นายจางผูสูงศักดิ์ของเขาทั้งสอง หันมามองดูตากันเองอีกครั้ง “ฮืมม! คุณเพิงจะมาเปดเผยเอากับเราเดียวนี้เองแหละนะวา เคยมีพวกนักสํารวจพยายาม ่ ๋ จะบุกเขาไปในดงดําทีวานี่ แลวพากันลมตายเสียนักตอนัก จนนาจะขนานนามมันไดทีเดียววา ‘ดง ่ มหากาฬ’ ก็แลวตัวคุณเองเลา ในฐานะทีเ่ ปนเจาปาอยูในถิ่นนี้ทั้งหมด คุณไมเคยมีความคิดมากอน เลยหรือวา จะตองสํารวจมันใหปรุโปรงออกไปเพื่อประโยชนในอาชีพของคุณเอง” “ผมคิดอยูเสมอครับวา สักวันหนึ่ง ผมจะตองบุกเบิกมันออกไปใหได แตที่แลวมานั้นมัน ยังไมมความจําเปนอยางใด สัตวปาในละแวกไมเกินหลมชาง ก็มากมายกายกองพอที่ผมจะแสวงหา ี ไดไมยากเย็นอะไรเลย งานก็รัดตัวผมอยูตลอดเวลา ยังไมมีโอกาสที่จะไปใชเวลาใหสูญเปลา เชนนั้นได อีกประการหนึ่งมันเปนถิ่นที่ไกลเกินกวารัศมีทํางานของผมโดยปกติ สมมติวาผมไปตั้ง สถานีดักสัตวอยูในบริเวณนัน ผมก็คงไมมีปญญาจะลําเลียงมาสงใหแกบริษัทผูรับซื้อได เพราะ ้ หนทางมันหางไกล กันดารเกินไป ถาสัตวในละแวกนี้มนรอยหรอหมดสิ้นไป และสถานีรับซื้อสัตว ั ปาของบริษัทคุณอําพลขยายลึกตามเขาไปดวย ผมก็คงจะตองบุกเบิกไปถึงที่นั่น กินแดนลึกเขาไป เปนลําดับ...” แลวพรานใหญก็หัวเราะออกมาเบาๆ “...ขึ้นชื่อวาพวกนักสํารวจปา สวนมากเทาที่ผมเห็นมาเปนพวกร่ํารวย รักในการผจญภัย บางเล็กๆ นอยๆ โดยถือเปนกําไรของชีวต และวัตถุประสงคอันยิ่งใหญที่สุด ไมใชอยูที่การมุงที่จะ ิ สํารวจจริงจังหรอกครับ แตมงในการทําตัวใหเดนดังหาชื่อเสียงเสียมากกวา ปาไหนที่มันลี้ลบ ุ ั [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
5.
462 กันดารจริงๆ อยางเกงก็แคเลียบเคียงเฉียดเขาไปดอมๆ มองๆ
เทานั้น อยาไปเชื่อวาจะกลาบุกเขาไป สํารวจจริงจังอะไร อดขาว อดน้ําเขาสองสามวันก็ถอยกลับแลว แลวก็มานั่งเขียนรายงานยกเมฆเอา ใครจะไปรูเห็นดวย นอกจากจะเชื่อเพราะใหเกียรติกันเทานั้น มันยังมีดงลึกลับกันดารอีกมากมาย นักในโลกนี้ ที่มนุษยผูเจริญแลวยางเหยียบไปไมถึง เพราะฉะนัน สิงใดก็ตาม ที่มนฟงดูเหมือนเรื่อง ้ ่ ั นิยาย เราก็ไมอาจบอกถูกเหมือนกันวา มันเปนนิยายหรือของจริง ดงดําที่เราจะบุกเขาไปภาย หลังจากออกจากหลมชาง ซึ่งนักสํารวจหลายคนเอาชีวิตไปทิ้งนี่แหละครับ...เปนแตเพียงประตู ชั้นนอกดานแรกที่สุดของทิศทาง ที่จะมุงไปเทือกเขาพระศิวะเทานัน พวกที่สูญหายไปนัน ผมเชือ ้ ้ ่ วาคงเนื่องมาจากหลง อดอาหาร แลวก็ถูกไขปาเลนงานเอาถึงตาย เพราะความไมชํานาญของผูนํา ทางเสียมากกวา เพราะขึ้นชือวาปาแลว เราอยาคิดวามันจะมีอาหารใหเราหาไดงายๆ เสมอไป บางที ่ เดินติดตอกันตลอดทั้งอาทิตย หาแหลงน้า หรือสัตวมาใหเห็นสักตัวไมไดเลย ซึ่งในภาวะเชนนี้ลอง ํ คิดเถิดครับวา ถาเสบียงของเราไมพอ เราจะอยูกนไดอยางไร”ั “ผมติดใจเรื่องสัตวพิลึกกึกกือที่แงซายเลา วามันจะเปนความจริงไปไดอยางไร?” ไชยยันตขยับตัวอยางอึดอัด “ก็อยางที่คุณชายเชษฐาพูดเมือตะกี้นยังไงละครับ ความพิลึกกึกกือมันเริ่มตนมาตั้งแตคํา ่ ี้ วา ‘ขุมเพชรพระอุมา’ และลายแทงของมังมหานรธา ที่เขียนไวตั้งสี่รอยกวาป นั่นเปนสิ่งเริ่มตน มาแลวทีเดียว ทุกสิ่งทุกอยางที่เราจะไดยินไดฟง มันลวนขึ้นตนดวยคําวา ‘จะเชื่อหรือไมวา...’ ทั้งนั้น และเกี่ยวโยงสัมพันธกันเปนสายโซทีเดียว ถาสิ่งแรกมันจริงเสียอยางเดียว สิ่งที่ตามมา ทั้งหมด มันก็นาจะเปนไปไดท้งนั้น ซึงทุกสิ่งทุกอยางเหลานี้รอการพิสูจนของเราอยูในอนาคต ั ่ อันใกลนี้ สิ่งที่แงซายเลาใหฟงนั้น ถาเปรียบเทียบกับเรืองตางๆ ที่ผมเคยไดฟงมาตลอดชีวิตที่อยูใน ่ ปา ยังเปนเรื่องเล็กนอยธรรมดาเหลือเกิน ตะขายตัวเทาฝากระดานเรือนของแงซาย ผมวายังเล็กไป ถาเปรียบเทียบกับที่ผมเคยไดยินหนานไพรเลา ตะขาบของหนานไพรตัวเทาซุงขนาดใหญ เวลา เลื้อยมาที เสียงไมไรหกราวกับพายุ...เถาวัลยกนคน...แรดเผือก...ตนสักสีดํา...จงอางไฟชนิดที่เลื้อย ั ิ ไปทางไหนตนไมใบหญาไหมเกรียมราวกับถูกไฟเผา...กิ้งกาตัวเทาจระเข...โอย! สารพัดละครับ นิยายปาของเอช.ไรเดอร แฮกการด ก็ยังสูไมได ทั้งๆ ที่แกไมเคยรูจกแฮกการดมากอน ระหวาง ั นักเขียนเรื่องผจญภัยในปาชือกองโลกคนนั้น กับพรานเฒาพื้นเมืองที่เกิดมาไมเคยเห็นแสงไฟฟา ่ ทําไมถึงนัดกันมาโกหกไดเหมือนๆ กันยังงั้นก็ไมทราบ แตตามประสบการณของผมนั้นพอที่จะให เปนหลักไดวา ปายิ่งใหญขนไปเทาไหร สัตวมันก็ยิ่งใหญตามขึ้นไปเทานั้น ปามันลี้ลับพิสดาร ้ึ เทาไหร สัตวมันก็ยิ่งลึกลับพิสดารไมเคยมีคนพบเห็นมากเทานั้น โลกนี้ยังไมปรุโปรงสําหรับมนุษย ตัวเล็กๆ หรอกครับ แมวามนุษยจะคิดเอาเองวาเขาไดมองเห็นมันอยางทะลุปรุโปรงแลว และกํา แหงหาญจนกาวออกไปหมายสํารวจโลกอืนๆ นอกเหนือจากโลกที่เขาไดอาศัยอยู เรื่องราวพิสดาร ่ มหัศจรรยไมนาเชื่อในปานี่ ความจริงผมมีเรื่องที่จะเลาใหฟงสามคืนก็ไมจบ แตมันเปนเรื่องทีผม ่ [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
6.
463 ไดรับการเลาตอๆ มาเทานั้น ไมไดเห็นดวยตนเอง
จึงไมอยากจะนํามาเลาใหฟง ดูเปนเรื่อง เหลวไหล” ไชยยันตลุกขึนเดินเวียนชาๆ ไปรอบโตะสนามที่น่งสนทนากันอยู เอามือลูบคาง ไมได ้ ั กลาวเชนไรอีก เชษฐาเคาะนิ้วลงกับขอบโตะเบาๆ “ก็ไมนาจะมีอะไรที่เราจะตองมานั่งวิจารณกัน ตราบใดก็ตามที่พวกเราทุกคนพรอมแลว ที่จะเผชิญหนากับมันทุกสิ่งทุกอยา...” ที่สุดหัวหนาคณะเดินทางก็กลาวขึ้นหาวๆ หนักแนนมันคงในน้ําเสียงอันเปนบุคลิกของ ่ เขา “...วาแตนแนะ แผนที่ของมังมหานรธาที่คุณจะใชในการนําทางเริ่มตนจากจุดไหน?” ี่ “ในแผนที่ไมไดระบุถึงหมูบานหลมชางครับ เพราะในสมัยเมื่อสี่รอยปกอนมันคงยัง ไมไดเปนหมูบานนอกจากปาลึก แผนที่เริ่มตนที่ภูเขาลูกหนึ่ง ในนั้นเรียกวา ‘เขาหัวแรง’ จากการ เคยสํารวจตรวจสอบของผม โดยสอบเอาจากหลักฐาน สิ่งแวดลอมอืนๆ ที่ระบุไวในแผนทีเ่ ขาหัว ่ แรง ก็คอเขาลูกหนึ่งที่พวกกะเหรี่ยงหมูบานหลมชางเรียกกันวา ‘เขาจาว’ ในขณะนี้ มันอยูทาง ื ตะวันออกเฉียงเหนือของหลมชาง เอาไวใหถึงหลมชางเสียกอน ผมจะไดเอาแผนทีออกมาอธิบาย ่ ประกอบใหเห็นชัดอีกทีหนึ่ง” “แนใจหรือวา ไมผิดที่?” “แนใจครับ” “ในแผนที่ระบุถึงดงนี้ดวยหรือเปลา?” “ระบุชัดเลยครับ นี่เปนสิ่งสําคัญสิ่งหนึ่ง ที่ทําใหผมสันนิษฐานไดวา เขาหัวแรงที่บอกไว ในแผนทีก็คือ ‘เขาจาว’ นั่นเองในนั้นเรียกดงนี้ไววา ‘นรกดํา’ ปากทางเขาอยูในระหวางหุบเขาใหญ ่ สองลูก ผานปาแดงไปประมาณ 2 วัน จึงจะเขาเขตดงทึบอันเปนปาดึกดําบรรพที่ใหญขึ้นเปนลําดับ คํานวณดูจากแผนที่ท่เี ขียนไว ผมกะวาเราจะใชเวลาเดินทางผานดงกันดารนี้ไปไมเกิน 7 วันเปน อยางสูง หมายถึงตองเตรียมอาหารและน้ําใหพรอม เสนทางเดินมุงเหนือตลอด แทงทะลุสวนที่แคบ ที่สุดของ ‘นรกดํา’ แหงนีไปออกแองลักษณะกนกระทะตอนหนึ่ง แลวเบนขึ้นตะวันออกไตไปตาม ้ สันเขา แลวก็ลงทุงราบอันแหงแลงกวางใหญ...ผมจําไมไดหมดหรอกครับ ตองการแผนที” ่ “รพินทร คุณคิดวานองชายของผมใชอะไรเปนเครื่องนําทาง” เชษฐาถามแผวต่ํา ดวงตาทั้งคูหรี่ลง พรานใหญนิ่งงันไปครูใหญ “เอ...ผมก็เดาไมถูกเหมือนกันครับ แตอยากจะเชื่อวาอยางนอยที่สุด ชด ประชากร หรือ คุณชายอนุชาจะตองมีแผนที่อะไรสักอยางอยูบางเหมือนกัน จะเปนแผนที่อันไหนและเขียนขึ้นโดย ใครนั้น...ไมรได เรื่องที่จะมุงหนาไปแบบเดาสุมไมรูทิศทางเลยนั้น ผมไมเชื่อวาจะเปนไปได ลําพัง ู เพียงแตระแคะระคายเรื่อง ขุมเพชรพระอุมา แลวก็มุงหนาออกเดินทางเดาสุมไปโดยไมมีอะไรเปน ที่หมายนําทางอยูบางเลยนัน มันเลื่อนลอยปราศจากหลักการเกินไป คุณชายอนุชาคงไมทําเชนนัน” ้ ้ [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
7.
464
ทันทีนั้น ไชยยันตผูเดินวนอยูก็ชะงัก หันมาโดยเร็ว “ตองไมลืมดวยนะวา อนุชา เริ่มตนการเดินทางของเขาที่หลมชาง อันเปนที่หมายเริ่มตน แหงเดียวกับเรานั่นแหละ นี่จะตองแปลวา เขาจับที่หมายเขาหัวแรงเปนจุดแรกอันตรงกับที่หมาย เริ่มตนในแผนที่ซึ่งอยูในมือของรพินทร” “ฮือม! จริงซินะ” เชษฐาอุทานออกมา จองดูพรานใหญ “จะเปนไปไดไหม ในขอที่วา อนุชามีแผนที่อันเดียวกับของคุณ” รพินทรเมมริมฝปากเกือบเปนเสนตรง ใครครวญหนัก “ผมเองก็ภาวนา ขอใหคุณชายอนุชาใชแผนที่อันเดียว หรือแผนที่ซึ่งมีลักษณะใกลเคียง กับที่ผมมีอยูเปนเครื่องนําทางเถิดครับ มันจะชวยใหเราไดรองรอยของเขาชัดขึ้น แตเทาที่ผมทราบ จากเนวิน แผนที่อันนี้ มีอยูเพียงสําเนาเดียวเทานัน และอยูในกํามือของเขามาตลอด จนกระทั่งวาระ ้ สุดทายของชีวต ซึ่งมอบตอมาใหแกผม มันจะเปนแผนที่อันเดียวกันไมไดเปนอันขาด ยกเวนแตจะ ิ มีแผนที่นําทางมุงไปยังเขาพระศิวะ ซึ่งเขียนขึ้นโดยมือของคนอื่น เราจะคิดวามังมหานรธาไปถึง เทือกเขาพระศิวะ และทําแผนที่ไวคนเดียวไมได คุณชายอนุชาอาจไดแผนที่อันอื่นทีใกลเคียงกันก็ ่ ได เราตองไมลืมหนานอิน คนใชสนิทคูใจของคุณชายอนุชาเสียอีกคนหนึ่ง หนานอินเปนพราน พื้นเมืองที่ช่ําชองมาก แผนที่หรือแนวนําทาง อาจเกิดขึ้นโดยฝมือของหนานอินโดยตลอดก็ได หนานอินมีปูยาตายายบรรพบุรษที่เคยระแคะระคายเรื่องนี้มากอนเหมือนกัน” ุ “แตตอนที่คณพบเนวินกระเซอะกระเซิงกลับมา และมาตายในมือของคุณนั้น คุณไมได ุ พบเนวินที่หลมชางไมใชหรือ?” ไชยยันตซก ั “ไมใชหลมชางครับ แตเปนหวยเสือรอง หางจากหลมชางไปทางตะวันออกเฉียงใต ระยะเดินทางสองวัน แตเขตปาของหวยเสือรองก็ติดกับดงมรณะนี้เปนแนวเดียวกัน เชนเดียวกับ หลมชาง ผมสันนิษฐานวา เนวินคงจะรูทิศทางและชํานาญในดงทีเ่ รียกวา ‘นรกดํา’ แหงนีดี ้ เพราะฉะนั้นการเริ่มตนเดินทางของเขาจึงเริ่มตนที่หวยเสือรองแทนที่จะมาเริ่มตนทีหลมชาง ตามที่ ่ ระบุไวในแผนที่” “แตเทาที่คณเลามาตั้งแตตนนั้น...” เชษฐากลาวอยางรอบคอบระมัดระวัง “คุณบอกวา เน ุ วินตัดเขาไปในดงนั้น หายไปประมาณสักหนึ่งอาทิตย แลวเขาก็ซมซานกลับออกมาในลักษณะของ คนที่ปวยหนัก เชนนั้นไมใชหรือ?” “ครับ อยูในราวเจ็ดหรือแปดวัน ไมมากไมนอยไปกวานี้แหละครับ สวนจะสักกี่วน ั แนนอนลงไปเลยนั้น ผมก็จําไมไดเสียแลว ขณะนันผมเองก็ปวยอยู” ้ “ถางั้นเรามาลองสันนิษฐานกันดูอีกที ระยะเวลาที่เนวินเขาดงไป และกลับออกมาอีกครั้ง คุณคิดวาเขาควรจะเดินทางไปไดไกลสักเทาไหร?” [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
8.
465
“ยังไมพนเขตดงมรณะนั่นเลยครับ คงจะมะงุมมะงาหราเปะปะอยูกลางดงนั้น แลวก็กลับ ออกมายังจุดหมายเริ่มตนที่เกา ในลักษณะคนปวยหนัก เขาไมไดไปไกลเลย ถาจะเปรียบเทียบดู ก็ ยังไมไดถึงหนึงในสิบสวน ของระยะทางจากแผนที่ซึ่งระบุไวทั้งหมด เพียงแคทวารดานแรกของ ่ ขุนเขาพระศิวะ เขาก็เอาชีวิตไปทิ้งเสียแลว” “เนวินออกเดินทางไปกี่คน?” “สี่คนครับ เสบียงอาหาร และอาวุธทันสมัยครบมือ ถาจะขาดก็คงขาดพวกเวชภัณฑ ยกเวนยากินแกไขเล็กๆ นอยๆ” “แลวอีกสามคนที่รวมทางไปกับเขาดวย?” “ผมไมเห็นครับ เห็นแตเนวินกลับออกมาจากดงนั้นเพียงคนเดียว มือเปลา...ไมมีอะไร เลย แมแตไรเฟลคูมือที่เคยถืออยู ลักษณะของเขาแสดงวาซมซานกระเซอะกระเซิงมาทีเดียว อัน เนื่องมาจากไขหนักและกําลังจะหมดลมหายใจอยูรอมรอ ผมไมมีเวลาที่จะซักถามเขาใหไดความ ละเอียดวา เขาไดเผชิญกับอะไรมาบาง และพวกเขาอีกสามคนเปนตายรายดีอยูที่ไหน ตลอดเวลา เขาเพอถึงแตเรื่องขุมเพชรพระอุมา มาไดสติในระยะเวลาสั้นๆ กอนหนาที่จะสิ้นลม เขาก็สั่งความ แกผมเพียงสองสามคํา พรอมทั้งมอบแผนที่ให เพื่อนของเขาสามคนสันนิษฐานวาคงจะตายหมด กอนหนาเขา” “หมูบานหลมชาง จุดหมายเริ่มตนของเรานี่ ลักษณะเปนยังไง ขอศึกษาคราวๆ กอน เถอะ” “ตั้งอยูบนไหลเขาครับ มีหมูบานอยูประมาณไมเกิน 20 หลังคาเรือน คนพวกนันเปน ้ กะเหรี่ยงดง แทบจะไมมโอกาสติดตอกับโลกภายนอก ทําไรขาวโพดกับไรกลวย หัวหนาเปนชาย ี กลางคนอายุประมาณ 50 ป คุยเคยชอบพอกับผมดี เมื่อไปถึงที่นั่นแลว คุณชายกับคุณไชยยันตอาจ ไดเห็น เกวียนของคุณชายอนุชาและสัมภาระของที่ไมจําเปนบางอยาง ฝากไวในความดูแลของ หัวหนาหรือนายบานคนนี้ ซึ่งผมเชื่อวาคงยังอยูครับ” ไชยยันตกํามือแนน ถอนใจเฮือก พึมพําออกมา “ทําไมนา...ทําไมถึงไมมีใครสักคนยับยั้งอนุชาไว อยางนอยที่สุด...พวกกะเหรี่ยงที่หมู บานหลมชางก็เปนมนุษยกลุมสุดทายที่พบเห็นเขา ถาพวกนันบอกใหเขารูวาอะไรมันจะเกิดขึน ้ ้ และพยายามหามปรามเขาไว...” “แกก็รูนิสยของอนุชาดีอยูแลวไมใชหรือ...” ั เชษฐาพูดแหบต่ํา สีหนาคล้ําหมอง “คนคนนี้ ถาลงตั้งใจจะทําอะไรแลว ตอใหความตายมาขวางหนาเห็นอยูชัดๆ ก็อยาหวังที่ จะสกัดกั้นไวได ทําไมอนุชาจะไมรวาหนทางเบื้องหนามันเปนทางมรณะ แตเขาก็คงเชื่อมั่นวามันมี ู ทางจะสําเร็จได และพรอมทีจะเสี่ยง” ่ ไมมีการแสดงความเห็นหรือปริปากเชนไรอีกจากนายจางของเขาทั้งสองคน [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
9.
466
รพินทรถือโอกาสนั้นบอกขอตัวผละออกมา ขณะนั้นมันเปนเวลาสี่ทุมกวาเล็กนอย อากาศคืนนี้เย็นเยือกผิดไปกวาทุกคืนทีแลวมา ่ น้ําคางลงจัดจนพืนดินและใบไมแหงที่หลนอยู ้ เกลื่อนกลาดเปยกชื้นชุมฉ่ําไปหมด พรานใหญเรียกประชุมคนของเขาและหัวหนาลูกหาบ แจง กําหนดใหทราบแนนอนวาจะถอนแคมปออกเดินทางพรุงนี้ ใหทุกคนตระเตรียมเก็บขาวของไวให เรียบรอยพลางๆ เพื่อไมใหเสียเวลา สําหรับการเริ่มตนออกเดินทางในตอนย่ํารุง เมื่อสั่งการนัดแนะกันเปนที่เรียบรอย เขาก็แยกตรงไปยังที่นอนใตเกวียน อันมีสัมภาระ สวนตัวกองอยูที่น่น รื้อผาหมประจําตัวเกาๆ ผืนหนึ่งออกมา ใชถุงขาวสารแทนหมอนตามเคย เอน ั ตัวลงนอนเอาผาคลุมตัวไว ตั้งใจจะสูบบุหรี่ใหหมดตัวแลวก็จะนอนหลับ บาดแผลที่เย็บไวโดยฝมือของแพทยสาวคนสวย เริ่มจะปวดระบมขึนเปนลําดับๆ ทั้งๆ ที่ ้ พยายามสะกดใจลืมมันเสีย มันทวีความปวดเพิ่มขึนตามอุณหภูมของอากาศที่ลดลง ้ ิ ยิ่งหนาวเย็นลงเพียงไร มันก็ยิ่งระบมขึ้นเพียงนั้น รพินทรเริ่มกระสับกระสายและหงุดหงิด ผุดลุกผุดนั่งรื้อเปหลังสวนตัวออกหายา กิน ระงับปวดเทาที่มีติดตัวอยูไปตามแกน ใชบรั่นดีกรอกตามแทนน้ํา สิบนาทีผานไป เขายังไมสามารถ จะหลับลงได รูสึกตนเองไดดีวา พิษไขเริ่มจะแทรกซึมเขาเลนงานเสียแลว ทุกครั้งที่ขยับตัว มัน ปวดราวไปหมด ตัวรอนผาว แตรูสึกหนาวเยือกเขาไปถึงขั้วหัวใจ นอนขดตัวกอดอกคางสั่นกระทบ กันเบาๆ เวลาจะผานไปนานสักเทาใดไมทราบได เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้งเพื่อจะพึ่งบรั่นดีในขวด มานตาของเขาก็ตองขยายกวางขึ้นในทันทีนั้น ใครสองคน ยืนอยูหางจากที่เขานอนตะแคงขดตัวอยูออกไปเพียง 3 กาว ในระดับ ทางดานศีรษะและทิศทางที่เขาหันหนาไป แสงไฟจากในกองทีกอไวหางๆ กองหนึ่งสองใหเห็น ่ ถนัด คนหนึ่งยืนกอดอกเอียงคอนอยๆ เดนตระหงานอยูเ บื้องหนาเกือบจะเรียกไดวาค้ําหัว ใบหนา ขาวโพลนตัดกับกลุมผมสยายเคลียไหล สวนอีกคนหนึ่งยืนสํารวมเยื้องไปทางเบื้องหลังเล็กนอย สูง ใหญกายํา ในมือหิ้วกระเปายามเล็กๆ ํ “คุณหญิง!” เขาอุทานออกมา พรอมกับพยายามยันกายขึ้นอยางยากเย็น ดาริน วราฤทธิ์ ทรุดตัวลง มือหนึ่งแตะยันไหลรพินทรไว บังคับใหหยุดอยูในลักษณะ ครึ่งนอนครึ่งนั่งนั่น หลังมือของอีกขางหนึ่งแตะอังที่หนาผากและซอกคอของเขา แลวหัวเราะหึๆ “โธเอย!...นึกวาจะเปนเหล็กไหลที่ไหนมา ที่แทก็มนุษยปุถุชนธรรมดานี่เอง เปนยังไง นายพรานใหญใจฉกาจ?” “ผมรึ? ก็...ปกติเรียบรอยดีนครับ วาแตคุณหญิงมีธุระอะไรหรือครับ?” ี่ “เปลาหรอก...” แลวหลอนก็ลุกขึ้นยืน หันไปพยักหนากับแงซาย [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
10.
467
“ไป! เรากลับกันเถอะ เธอไมนาจะไปโกหกฉันเลยวา พรานใหญของเรากําลังจับไข หลอกใหฉนเดินออกมาได เธอรูไหมวาเธอดูหมิ่นเขามากนะ ในการที่ไปบอกฉันวาเขาไมสบาย ั จอมพรานผูยิ่งใหญอยางเขานะรึ จะเปนอะไร เธอทําใหฉันตองพลอยเสียเวลานอนดวย” ดารินขยับตัวจะหันกลับ รพินทรรองออกมา “เดี๋ยว!...” แลวเขาก็หันไปมองแงซายอยางงงๆ พยายามทรงตัวนั่งตรง “แงซาย ฉันไมเขาใจอะไรเลย แกไปบอกอะไรนายหญิงหรือ?” “ผมเดินตรวจบริเวณ มาเห็นผูกองนอนตัวสั่นอยูครับ ผมเรียกหลายครั้ง ผูกองไมรูสก จับ ึ ตัวดู เห็นรอนมาก ผมก็เลยไปปลุกนายหญิง” “นี่แกเดินเขามาจนถึงตัวฉัน จับตัวฉันแลวหรือนี่?” “ครับ แตผูกองไมรูสึกเลย ผมจะปลุกแรงๆ ก็ไมกลา เพราะเห็นผูกองกําลังจับไข” “เธอตื่นไมเขาเรื่อง แงซาย ความจริงเขาไมไดเปนอะไรเลย ไป! กลับเถอะ กําลังนอน สบายทีเดียว ไปปลุกได” หลอนเสริมมาอยางหนาตาย เหนียวแขนแงซาย กาวออกเดิน “ผมยอมแพครับ คุณหญิง!” เสียงหาวๆ ดังมาจากพรานใหญ หลอนชะงักอีกครั้ง เลิกคิ้วเอียงคอหันมาดู รพินทร หัวเราะแหบๆ กลาวตอมา “แตผมขอตําหนิคุณหญิงสักหนอยเถิดวา คุณหญิงเปนศัลยแพทยผูชํานาญเสียเปลา เย็บ แผลยังไงก็ไมทราบ ปลอยใหอักเสบทําพิษเอาได มิหนําซ้ําไขยังขึ้น” ดารินหันขวับมาเต็มตัว ยกมือเทาเอว ลืมตาโตรองออกมา “แน! ดูซิ ดูพดเขา คนบาอะไรยังงี้ก็ไมรู นี่พาลเปนเหมือนกันหรือนี่ ใครใชใหคณบุกปา ู ุ บุกดงออกแรงหนักเมื่อเชานี้ หะ? แลวใครใชใหคณยิงปน .458 เลนเห็นเปนของสนุกเมื่อหัวค่ํานี้ ุ ฉันบอกคุณแลวไมใชเหรอวา คืนนี้แหละเปนไดรูฤทธิ์แลวมันผิดคําพูดไปไหม อวดเกงแลวก็เกงไป ใหตลอดซิ ยอมแพทําไม” “หมออยามัวมาทะเลาะอยูกบคนไขเลยครับ จะชวยคนไขยังไงไดบางก็ชวยดีกวา ถา ั คนไขเกิดตายลง คุณหมอเองก็จะลําบาก หรือคิดวาสามารถเดินทางตอไปไดโดยไมจําเปนตองพึง ่ พรานคนนี้ก็ตามใจ” หลอนจุปากเบาๆ โคลงศีรษะมองดูพรานใหญอยางสมน้าหนาแกมสมเพช แลวพยักหนา ํ กับแงซายอีกครั้ง ทรุดตัวลงตามเดิมออกคําสั่งใหเขานอนราบลง “นาแปลกมากนะ ไมเคยมีประวัติที่ไหนมากอน แทนที่หมอจะขูคนไข คนไขกลับขู หมอ” “ก็หมอขูคนไขมานานแลวนี่ควรจะใหคนไขขูหมอเสียมั่งซิ” [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
11.
468
“สงสัยแผลที่เย็บไวจะปรินะ แลวก็คงจะติดเชื้อบาดทะยักแลว” “ตายเสียไดก็ดเี หมือนกัน สัญญาจางจะไดสุดสิ้นลงเสียที ไดเงินฟรีๆ ไมตองมาทน ลําบากบุกปาฝาดงอยูอีก” “ไมตองกลัว ยังไมใหหนีตายเสียกอนหรอก ถึงยังไงก็ตองบังคับใหอยูเพื่อเปนลูกจาง ตามสัญญาตอไป แตก็ตองตามธรรมเนียมของหมอกับคนไขหนอยนะ คือถาหมอเกิดความหมันไส ่ ขึ้นมา คนไขกตองเจ็บหรือทรมานมากหนอย รูๆ อยูแลวไมใชหรือวาหมอคนนี้บางทีก็มือเบา บางที ็ ก็มอหนัก มันแลวแตเปนลมๆ ไป เอาละ ถอดเสื้อออก ดูแผลหนอยซิ” ื “ไมตองดูไมไดเหรอ ฉีดยาระงับประสาทใหผมสักเข็ม ยากินแกอกเสบสักเม็ดสองเม็ด ั มันก็ไอแคนั้นเอง” “ถาคิดวาจะรักษาตัวเองไดก็ดีเหมือนกัน ฉันจะทิ้งกระเปายานี่ไวให จัดการชวยเหลือ ตัวเองก็แลวกันนะ เลือกใชยาเอง ในนี้มียาทุกชนิด” รพินทรถอนใจเฮือก รูดซิปเสื้อแจ็กเกตหนังออกโดยดี แลวปลดดุมเสือลาสัตวชั้นในที่ใช ้ ปกติในเวลากลางวันออก แบะอกเสี้ยวสีขาง อันมีบาดแผลที่เย็บไวให ดารินหัวเราะหึๆ ในลําคออยู เชนนั้น ใชไฟฉายตรวจสองดูบาดแผล เสียงพรานใหญบนเบาๆ “หนาวจะตาย ยังใหถอดเสื้ออีก” “ไมตองบน!” หลอนตวาดเบาๆ ปนหนาเครงขรึม แลวแกลงถอนใจเฮือก หันไปทางแงซายผูคุกเขาสงบ นิ่งอยูใกลๆ “แงซาย ถาไมมีพรานใหญคนนี้เสียแลว เธอพอจะรับหนาที่นําทางไปยังเทือกเขาพระ ศิวะไดไหม?” รพินทร ไพรวัลย กลืนน้ําลายลงคออยางยากเย็น หนุมกะเหรี่ยงพเนจรยิมฟนขาว สั่นหัว ้ “ผมเห็นจะไมมีทางนํานายหญิง กับคณะไปถึงเทือกเขาพระศิวะไดหรอกครับ เพราะผม ไมรูทาง” “ตายเลย!...” ดารินอุทาน ทําหนาเศรา “แลวเราจะทํายังไงกันดีละ เขาเห็นจะไมรอดเสียแลวละ แผลอักเสบเปนพิษในขั้น อันตรายรายแรงทีเดียว ที่เย็บเอาไวแตกปริเปนหนอง ขึนขอบเขียวเลย เอา! ชวยกันไปตามมีตามเกิด ้ ก็แลวกันนะ แตเพื่อความไมประมาท บอกใหพวกเราเตรียมขุดหลุมไวลวงหนาไดแลว สงสัยวาคง ไมขามคืนนี้หรอก” พรอมกับพูด หลอนจัดการฉีดยาใหเขาหนึ่งเข็ม รพินทรกะพริบตาปริบๆ มองดูหนา แพทยสาวคนสวยคูปรับสําคัญ แงซายคงยิ้มเห็นฟนขาวอยูเชนนัน ลุกขึ้นเดินไปแยกกองไฟ นํามา ้ กอนขึ้นใกลๆ กับใตเกวียนทีรพินทรยึดเปนที่นอนสองกองเพื่อเพิ่มความอบอุนให ่ [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
12.
469
ระหวางทีหนุมกะเหรี่ยงพเนจรสาละวนอยูกับการสุมไฟ หญิงสาวสงยาเม็ดชุดหนึ่งให ่ เขา จอมพรานรับมาเดาะในฝามือแลวโยนเขาปาก หันไปควาขวดบรั่นดี แตหลอนเหนียวแขนไว ่ ปลดกระติกน้าที่แขวนไวขางลอเกวียนสงใหเขาแทน รพินทรยกไหลนิดหนึ่งเทน้ําจากกระติกกรอก ํ ั ตามหลังยาเขาไปโดยดี “จะเปนการดีทีเดียว ถาผมหลับลงในคืนนีแลวไมตนขึ้นมาอีก” ้ ่ื “ฉันก็คิดยังงันเหมือนกัน ถาไมหวงถึงขอผูกพันตามพันธะสัญญาจางที่เราเปนฝายหลวม ้ ตัวเซ็นสัญญากับคุณไปแลว จะอยางไรก็ตาม คุณควรจะขอบใจแงซายใหมากหนอย เขามีความรูสึก ที่ดีตอคุณเสียยิ่งกวาที่คุณมีตอเขาเสียอีก ถาไมใชเพราะแงซายละก็ ฉันคงไมเดินออกมาที่น”่ี พรานใหญยิ้มขรึมๆ มองไปทางหนุมกะเหรี่ยงพเนจรผูกาลังขนฟนมากอใหเขา แลวยัก ํ ไหลอีกครั้ง “แงซายมีความจําเปนในดานสวนตัว ไมนอยไปกวาคณะของคุณหญิงเหมือนกัน ในการ ที่จะตองชวยดูแลเอาใจใสผมไว ไมใหผมเปนอะไรไปเสียกอน จนกวาผมจะนําทางไปถึงเทือกเขา พระศิวะสําเร็จ” “หมายความวายังไง?” “ก็หมายความวา ถาไมมีผมเสียคนเดียว แงซายก็ไปไมถึงเทือกเขาพระศิวะ ที่เขาตองการ จะไปใหถึงดวยวัตถุประสงคเรนลับอะไรสักอยางหนึ่ง เพราะฉะนั้นเขาก็คงไมอยากใหผมตาย เสียกอน ซึ่งจุดมุงหมายอันนี้ ก็เปนจุดมุงหมายเดียวกับคุณหญิงนั่นแหละ” หลอนเลิกคิ้ว “ฮือม ก็อาจเปนไดนะ เพราะฉันเชื่อวาแงซายก็คงมีความรูสึกเชนเดียวกับฉันนั่นแหละ คือหมั่นไสคุณเต็มประดา แตก็จําเปนที่จะตองพึ่งคุณ” พรานใหญหวเราะ จุดบุหรี่อัดควันลึก ั “แงซายเขาไปปลุกคุณหญิงรึ?” “ก็ไมไดปลุกหรอก ฉันไมไดนอนหลับ เห็นแงซายเขาไปยืนลับๆ ลอๆ อยูปลายตีนเตียง สนามของฉัน ฉันนอนสังเกตเขาอยูนาน รูสึกวาเขามีเรื่องอะไรที่ตองการจะพูดกับฉัน แตไมกลาเขา มาปลุกจึงถามออกไป แงซายก็บอกเรื่องทีมาพบคุณนอนสั่นเปนเจาเขาอยู” ่ “คุณหญิงไมไดนอนหลับเลย หรือวาหลับไปแลวเพิงจะตื่นขึ้นมา” ่ “ไมไดหลับเลย” “ตั้งแตเขานอนเมื่อตอนหัวค่ํา?” “ใช” “ผมนึกวาคุณหญิงหลับไปแลวเสียอีก เห็นเขานอนหัวค่ําผิดไปจากทุกคืน นี่กแปลวา ็ ตลอดเวลา ไดยินคุณชายเชษฐา คุณไชยยันตและผมคุยกันอยูตลอดเวลานะซิ” [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
13.
470
“ก็ไดยนถนัดรูเ รื่องเขาใจดีเหมือนนั่งรวมวงอยูดวยนันแหละ เวนไวแตฉันนอนฟงอยูบน ิ ่ เตียง ในมุง” “ทําไมไมออกมาปรึกษาหารือกับพวกเราดวย” หลอนหัวเราะ “ขี้เกียจนั่งรวงวงอยูดวย รําคาญหนา เขมนใครอยูคนหนึ่งเลยหลบเขาไปนอนเสียงันเอง ้ ตั้งใจจะนอนใหหลับ แตบงเอิญมันไมหลับ” ั “รําคาญหนาผม?” “รูอยูแลวยังมีหนามาถามอีก” “ความจริงผมก็ตั้งใจแลววา จะพยายามทําตัวใหดีที่สุด ไมใหคณหญิงเกิดเขมนหนาขึ้น ุ อีก แตความพยายามของผมมันชางลมเหลวไมเปนทา จนปญญาเอาเสียจริงๆ นึกไมออกเลยวา ผม ไดทําอะไรใหคุณหญิงเกิดหมั่นไสขึ้นอีก” “นั่นนะซินะ มันแปลก อาจเปนเพราะดวงของเรามันเปนอริกันกระมัง ดูคณมันชาง ุ ขวางๆ ในสายตาหรือความรูสึกของฉันอยูตลอดเวลา ทั้งๆ ที่ฉันเองก็พยายามอยางยิ่งเหมือนกันใน ขอที่วาจะมองคุณในแงด” ี “เอาละ ในรอบ 24 ชั่วโมงที่แลวมา ผมไดทําอะไรใหเปนที่ขัดใจคุณหญิงบาง?” “แปลวาจะยอมรับผิดงั้นหรือ?” “เรียกวาเราหาทางปรับความเขาใจกันเสียดีกวา ถาผมผิด ผมก็จะยอมรับผิด แตถาผมไม ผิด ผมก็จะไดชี้แจง” ดารินจุดบุหรีสูบบาง มองดูพรานใหญดวยประกายกึ่งเนือยชากึ่งแฝงความหมาย ชนิดที่ ่ เขาอานไมออก “คุณเปนคนไขของฉัน” หลอนเอยเนิบๆ เปาควันบุหรี่เปนทางยาวลงต่ํา ประสานมือกอดอกดวยความหนาว สะทานของอากาศกลางดึก “แตคุณอวดดีกับฉันมาก สั่งอะไรก็ฝาฝน ไมปฏิบัติตามคําสั่ง ตัวเองกําลังเจ็บ หมอสั่งให หยุดพักนอนเฉยๆ เสียสักวัน กลับอวดเกงบุกปาออกแรงอีก เอาละ เมื่ออางวาจะออกสํารวจเพราะ ระแคะระคายเรื่องไอแหวง ก็ไมวาอะไรแลว หนอยกลับมาถึงแคมป ยังเอาปน .458 ออกมาซอมยิง เปาเลนเห็นเปนของสนุกกันใหญ แรงสะทอนถอยหลังของปนขนาดนั้น มันกระเทือนตอบาดแผล ของคุณเทาไหรบาง นัดสองนัดก็ยังพอทําเนา นี่ยิงใหญ อวดเกง นึกวาตัวแข็งแรงทรหดอดทน เหนือกวามนุษยโดยทั่วไปทั้งหลายเขา บุญเหลือเกินนะ แผลที่เย็บไวมันไมถึงกับฉีกออกไป นั่นก็ ไมอยากจะวาอะไรอีกเหมือนกัน ทีนพอจะเอายาใหกิน ถามวาเปนอยางไรบาง บอกไดหนาตาเฉยวา ี้ ไมเปนอะไรเลย ก็ดีซ.ิ ..เมื่อไมเปนอะไรแลวจะตองพึ่งยา พึ่งหมอทําไม เสร็จแลวตัวเองมานอนเจ็บ [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
14.
471 แผลตัวสั่นเปนเจาเขาอยู จนกระทั่งแงซายผานมาเห็นเขา ทนดูอยูไมได
ถึงกับไปตามฉัน คนอยาง นี้นะ นาเวทนานักหรือ?” “ถาคุณหญิงจะถือวา การเจ็บแผลของผมไมไดบอกกับคุณหญิง โดยที่ตัวเองพยายามจะ ลืม หรือไมเอาใจใสกับมันเสีย คิดวามันจะทุเลาไปเอง เปนความผิดละก็ ผมก็ขอยอมรับผิด” “รับสารภาพมาเสียไดอยางนีก็ดี จะไดปราณีกนไดบางเมือเวลาเดินปาหรือนั่งหาง ถึงแม ้ ั ่ ฉันจะเขมนหนาคุณสักขนาดไหน ฉันก็ยงตองจําใจปฏิบัติตามคําสั่งเชื่อฟงคุณ ไมวาคุณจะเบงสัก ั ขนาดไหน เพราะยอมรับในความจริงวา คุณเปนผูนา มีความชํานาญเหนือกวาและรับผิดชอบ ํ โดยตรง ทั้งดุ ทั้งขู ทั้งบลั๊ฟสารพัด ทีนี้พอคุณกลายมาเปนคนไขของฉันบาง ฉันเปนหมอ คุณยังมา ทําเกกทาอวดวิเศษอยูอีกงั้นหรือ” “ครับ ผมเขาใจแลววา ทีใครก็ทีใคร” “ออ! นี่กลาอาฆาตงั้นหรือ? เดี๋ยวเหอะ...เดี๋ยวไอยาที่ฉดแกปวดมันกลายเปนยาพิษขึนมา ี ้ เสียเทานั้น เห็นไหม เทาแลวเทารอด ก็อดขวางไมไดอยูนั่นเอง” “ครับๆ ผมกลัวคุณหมอแลว กลัวลานเลย” รพินทรยกมือไหวทวมหัว ดารินคอนนิดหนึ่ง บนอุบอิบในลําคอพรอมกับลุกขึ้นยืน “เอาละ นอนพักเสีย ไมตองคอยกังวลอะไรอีก คืนนี้ฉนจะสั่งใหแงซายอยูยามตรวจระวัง ั ตลอดทั้งบริเวณแคมปของเราเอง เดี๋ยวจะใหแงซายเอาผาหมมาใหอกผืน เห็นผาหมแลวทุเรศสิ้นดี ี ผืนเทากระแบะมือ ดํายังกะผาขี้ริ้ว” กลาวจบ หลอนก็เดินกลับไปยังเต็นท มีแงซายตามหลังไปดวย ครูใหญอดีตนายทหารกองโจรกะเหรี่ยงก็เดินกลับมาที่เขาอีกครั้ง หอบผาหมผืนใหญ ใหมเอียมผืนหนึ่งมาสงใหเขา ่ “นายหญิงใหเอามาใหผูกอง” “ขอบใจมาก แงซาย” พรานใหญกลาวเรียบๆ ตาจับนิ่งอยูที่ใบหนาของคนรับใชประจําตัวของคณะนายจาง ยิ้ม ใหนดหนึ่ง ิ “ฉันอาจเดินทางพรุงนี้ไมได ถาหากแกไมไปตามนายหญิงออกมา” “ผูกองเปนยังไงบาง?” “ดีขึ้นมาก พรุงนี้คงเดินไดโดยปกติ ถาไดหลับสัก 5-6 ชั่วโมง ใหตายซิ! ฉันไมยกรูตัว ั เลย ตอนที่แกเขามาดูฉันใกลๆ และถูกเนื้อตองตัวฉัน ถาเสือมันยองเขามาคาบก็คงเสร็จไปแลว” “นายหญิง สั่งผมใหมาบอกผูกองวา นอนใหหลับสนิท ใหผมดูแลบริเวณแคมปตลอดทั้ง คืน” [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
15.
472
รพินทรพยักหนา ปดปากหาว บาดแผลที่ปวดระบมอยูเมือสักครูนี้ บัดนี้ทุเลาลงมากแลว ่ ประสาทออนระโหย หนังตาหนักอึ้งเพราะฤทธิ์ยานอนหลับ “ดีมาก! ฝากดูแลแทนดวยนะ ความจริงแกไมจําเปนตองมาอยูยามตลอดทั้งคืนหรอก เวร อยูยามของพวกลูกหาบมีประจําอยูแลว จะพักนอนบางก็ได แตควรหูไวหนอยเทานั้น สําหรับฉัน คืนนี้คงหลับเปนตาย” “นอนหลับใหสบายเถิดครับ โปรดอยางกังวล” พรานใหญเอนตัวลงนอนอีกครั้ง ใชผาหมที่บริจาคมาให โดยนายจางสาวคนสวยคลุม ทับผาผวยบางๆ เกาๆ ของเขาอีกชั้นหนึ่ง เลื่อนหมวกสักหลาดลงมา หลุบหนาหลุบตาลง แงซาย จัดการเติมเชื้อฟนเขาไปในกองไฟที่สุมอยูขางๆ กายเขาทั้งสองดาน แลวเดินผละไปเงียบๆ จะเปนเพราะความหนาวเย็นแทบจัดเขากระดูกดําหรืออะไรก็ไมทราบได จอมพราน สะดุงลืมตาขึ้น พบตัวเองนอนขดตัวตะแคงคู หมวกที่ปดหนาไวหลุดตกไปขางๆ ไฟที่กออยูใกลเขา ทั้งสองกองหมดเปลวแลว เหลือแตถานแดงวับแวมบริเวณแคมปรอบดาน แลเห็นเปนภาพสลัวราง ตะคุมๆ อยูทั่วไป ทางปลายเทาของเขา รางเปนเงาทะมึนของแงซายยืนอยูที่นั่น มือขวาถือไรเฟล มือซายมี ไฟฉายแปดทอน กําลังฉายกราดไปมาออกไปยังราวปาอันมืดมิด รพินทรขยับตัวขึ้นในลักษณะครึ่งนั่งครึ่งนอน พอดีกบที่ใบหนานั้นหันมาทางเขาพอดี ั ตาของหนุมกะเหรียงพเนจรผูลึกลับที่ประสานเขา เปนประกายประหลาดอยูในเงามืดอันคลุมเครือ ่ กอนที่เขาจะเอยปากเชนไร แงซายก็เคลื่อนเขามาใกลมองเห็นกันไดถนัด ดวงหนาสี ทองแดงเปนเงามันละเลื่อมนันมีแววกังวลอึดอัดใจเรนลับ ้ “ผูกองไมไดหลับหรอกหรือ?” เสียงของแงซายแหบต่ําแผวเบา “ฉันตื่นเดียวนีเ้ อง มีอะไรผิดปกติหรือ?” ๋ พรานใหญถาม พยายามกวาดสายตาไปรอบๆ แลวมาจับนิ่งอยูทใบหนานันดวยความ ี่ ้ พิศวง แงซายขมวดคิ้ว สายหนาชาๆ ปฏิเสธ แลวหยุดชะงักนิ่งเหมือนจะใชประสาททุกสวน คนหา อะไรสักอยางหนึ่งแลวยิ้มออกมากรานๆ เสียงที่กลาวตอมาเกือบจะเปนเสียงกระซิบ “ไมมอะไรผิดปกติ แต...” ี อดีตนายทหารโจรกะเหรี่ยง ฉายไฟกราดสูงต่ําไปยังแนวปาทึบรอบดานอีกครั้ง “ผูกองรูสึกเหมือนอยางที่ผมรูสึกหรือเปลา?” “รูสึกอะไร?” “คืนนี้ ปาทั้งปาเงียบเหลือเกิน ผิดไปกวาทุกคืน” [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
Jetzt herunterladen