3. Թռչող շնիկն ու Մանչուկը
Մանչուկին նվիրել էին շնիկ իր տարեդարձի օրը։ Մի օր այս շնիկը պատշգամբից
դուրս է նայում և տեսնում է թռչող ծիտիկներին, ու երազում է, որ ինքն էլ թևեր
ունենար ու թռչեր։ Մանչուկը նկատում է շնիկի ցանկությունը։ Նա թռչող
հարմարանք է ամրացնում շնիկի մեջքին և հեռակառավարվող վահանակով
շնիկին օդ է բարձրացնում։ Շնիկը ուրախությունից թափահարում է պոչը։ Ահա,
թե ինչպես Մանչուկը իրականացրեց շնիկի թռչելու երազանքը։
4. Իմ սիրելի խաղալիքը
Ես ունեմ շատ դինոզավր խաղալիքներ։ Ունեմ մեքենաներ մեծ ու
փոքր, փափուկ խաղալիքներ ու գնդակներ։ Բայց իմ ամենասիրած
խաղալիքը գոդզիլան է։
6. Մեղուներից մեկը պատմում է այս պատմությունը
Շա՜տ վաղուց, կարծեմ՝ անցյալ ուրբաթ, աշխատում էինք ու
բզզում։
Իսկ ծառի տակ Վինի-Թուխն էր նստած՝ գլուխն թաթերի մեջ
արած մտածում էր։ Հետո վեր կացավ ու սկսեց բարձրանալ ծառը։
Բարձրանում էր ու քթի տակ երգում։ Շատ էր հոգնել Թուխը, քիչ
էր մնացել, որ հասներ մեզ՝ ընկավ ցած։ Ու զարմանալին այն է, որ
ասում էր, թե մեղրն է մեղավոր։
7. Վինի-Թուխը դիմում է մեղուներին
- Մեղունե՛ր, դուք եք մեղավոր, որ այդքան մեծ ծառի վրա
եք ապրում։ Ի՞նչ կլինի, մի քիչ ցած իջեք, ինձ մեղր բերեք։
9. Վինի-Թուխը թմբլիկ ու բկլիկ արջուկ էր։ Նա շատ էր սիրում մեղր։
Քրիստոֆեր Ռոբինը Թուխի բարեկամն ու խորհրդատուն էր։ Նա
խելոք ու բարի տղա էր։
Վինի-Թուխն ու Քրիստոֆեր Ռոբինը շատ լավ մտերիմ ընկերներ
են։
10. Էմիլի արկածները
Ես նման եմ Էմիլին նրանով, որ ես էլ եմ սիրում տնական երշիկ։
Նաև երբ ես անկարգություններ եմ անում, իմ ծնողներն էլ են ինձ
վրա բարկանում։
Քույրիկ Իդան շատ հոգատար էր, անհանգստանում էր Էմիլի
համար։ Իդան շատ էր սիրոմ իր եղբորը։
Էմիլը շատ չարաճճի է, ճարպիկ և խելացի։
Էմիլը իր հոր մասին՝ «Իմ հայրիկը բոլոր հայրիկների նման
անկարգությունների համար պատժում է ինձ։ Բայց ես միևնույն է
նրան շատ եմ սիրում, ինքն էլ՝ ինձ»։
Ինձ դուր է գալիս Էմիլը, որովհետև նա չտխրեց ու գտավ
ճանապարհ ցախանոցից դուրս գալու։
12. Էմիլի նոր արկածները (հորինուկ)
Մի օր էլ Էմիլը քույրիկի հետ թաքնվոցի էին խաղում, հետո Էմիլը
այնքան լավ տեղ էր թաքնվել, որ ոչ մեկ չէր կարողանա գտնել
իրեն։ Իդան կանչում է հայրիկին, և միասին ամբողջ տունը ման են
գալիս։ Հայրիկը հուզվում է և որոշում է էլ չպատժել Էմիլին։ Հետո
Էմիլը դուրս է գալիս իր թաքստոցից, հայրիկը գրկում է Էմիլին և
ասում․«Ես այլևս չեմ պատժելու քեզ»։
