2. Jessica & Simon De volgende ochtend stond Jessica op met een dikke knoop in haar maag. Ze mocht blij zijn dat de politie haar had vrijgelaten maar Jade daarentegen zat nog altijd vast, omdat haar alcoholtest positief was. Jade’s gevolgen van ‘de ravage’ gisteren waren: een nachtje doorbrengen in de cel, boete van 5000 simdollars en haar rijbewijs werd voor twee weken ingetrokken.

3. Jessica herinnerde opeens dat Simon op dat moment op zijn werk zat. Hij kon zo’n lekkere pannenkoeken of een omelet als ontbijt maken en dat moest Jessica zelf doen, omdat hij op zijn werk zat. Met tegenzin maakte Jessica haar eigen pannenkoeken, die ze zelf niet lekker vond. Maar ja, ze moest toch iets eten…

4. Alleen aan tafel eten deed Jessica ook niet zo graag. Misschien kon ze aan de gebeurtenis van gisteren denken, zonder dat ze onderbroken werd door haar lieve man. Jessica vond zo onfair dat ze hier thuis zat en haar zus Jade nog steeds in de cel van de politiekantoor. Oké, wie wou een paar biertjes drinken en zelf achter het stuur kruipen?

5. Dan dacht ze ook eens aan Jessie. Dat arm schaapje zat alleen thuis en misschien wist ze niet dat haar moeder in de cel zat, voor dat meisje had Jessica veel medelijden. Jessica hoopte dat haar zus haar ooit zou vergeven, had ze maar meer haar op haar tanden gehad hebben: ik zal wel rijden, jij hebt een paar biertjes op. Dan zouden ze niet bij de politie geweest zijn.

6. Verder kon Jessica geen pannenkoeken meer eten, er werd aan de deur gebeld en dat bleek heel dringend te zijn. Zo zag Jessica dat Jessie aan de deur stond. Wanneer ze de deur opendeed, viel haar nichtje meteen in haar armen. “Tante!” snikte ze.

7. Wanneer Jessie Jessica’s dikke buik zag, verscheen er een brede glimlach op haar gezicht. “Oh, een kleintje op komst.” wreef ze over de buik. “Dat klopt.” knikte Jessica daarentegen.

8. “Tante…” kwam Jessie terug op de kern, “mama zit in de cel. Weet je dat?” Jessica slikte in haar keel; Jessie wist het toch. “Natuurlijk weet ik dat.” meende ze, “ik heb ook voorlopig bij de politie gebleven maar ze lieten me meteen vrij.” “Maar waarom zit mama nog steeds in de cel?”

9. “Omdat ze onder de invloed van alcohol reed. In de cel zitten is één van haar straffen.” vertelde Jessica vol zorg en spijt in haar stem, “ze krijgt een fikse boete en een rijverbod van twee weken.” Jessie keek verbijsterd naar haar tante. Dit kon ze absoluut niet geloven, haar eigen moeder… “Waarom reed je niet, tante?” vroeg Jessie. “Ik wou dat doen maar je moeder, je kent haar, ze is zo eigenwijs. Ik heb spijt dat ik niet meer haren op mijn tanden had.”

10. “Ach, tante.” zuchtte Jessie diep, “daar kan niemand iets aan doen. Het is eenmaal zo gebeurd. Al moet mama daar zich bij neerleggen.” Jessica vond dat haar nichtje gelijk had: dit was eenmaal zo gebeurd, de tijd kon je niet terug draaien…

11. Er werd opnieuw aan de deur gebeld. In Jessica haar zicht stond er een jongen, die haar niet als bekend aansprak. “Oh, dat is mijn vriendje! Sorry tante!” klonk er iets uit de hoek. Jessie deed de deur open en nam haar vriendje Jason zijn hand meteen vast. “Ik zag je al direct door de deur.” verklaarde hij. Jessie richtte haar ogen naar Jessica. “Jason, dit is mijn tante Jessica. Tante, dit is mijn vriendje Jason.” Jessica begroette hem zeer vriendelijk, Jason daarentegen knikte verlegen.

12. “Ach, wat een leuk koppel.” meende Jessica. Jessie glimlachte breed. “Bedankt.” gniffelde ze en gaf haar tante een familiezoen, “hij brengt me naar school op zijn scooter. Misschien tot ooit, tante.” Jessie haar hand gleed van Jessica’s lichaam af en wenkte nog een keer een brede glimlach. “Tot straks en wees voorzichtig met vriendjes hè.” lachte Jessica. Alhoewel ze serieus klonk, nam Jessie dit aan als een grap en hand in hand met Jason verliet ze het huis.

13. Debby & Aimée Aimée legde een dikke laag foundation op haar gelaat, vervolgens pakte een eyeliner en ging rond haar ogen. Daarna pakte ze haar mascara en bracht ze aan haar wimpers en als laatste smeerde ze een dikke laag lipgloss op haar lippen. Zo zou ze de hele dag doorbrengen…

14. Wanneer ze naar beneden kwam, op weg naar school, kwam ze haar moeder Debby tegen. “Aimée toch!” hield Debby haar slijmende moederstrucjes weer naar boven, “je hebt je weer te fel geschminkt. Weet je, je gaat terug naar de badkamer en…” Op het laatste zinnetje klonk ze streng. Maar daar had Aimée geen zin in. “Ma! Doe even normaal.” zeurde ze, “en daarbij, binnen tien minuten moet ik op school zijn.”

15. Debby wou iets weer zeggen maar kreeg de kans niet. Aimée nam snel de benen en ging op weg naar school. Binnen tien minuten moest ze daar zijn of ze kon nablijven en de school lag niet zo dicht bij haar huis. Dus dat werd: lopen, lopen en nog eens lopen!

16. Gelukkig had Aimée snel genoeg gelopen en kwam net op tijd op school aan. Twee lessen verstreken en het was pauze van tien minuten. Samantha Jonckers – het allermooiste meisje van de school. Althans, dat dacht ze toch – stond sierlijk aan de loketten en Aimée stond net naast haar. “Bah…” mopperde Aimée, “een rode nota in mijn agenda, dankzij die loser van biologie.”

17. “Had je jezelf toch in toom moeten houden, hoor.” grinnikte Samantha. Alhoewel ze zelf regelmatig nota’s kreeg, vond ze zichzelf het braafste knapste meisje. Al dacht iedereen daar anders over, alleen Aimée vond haar ‘haar grootste voorbeeld’. “Ik moet mezelf niet inhouden voor iemand, zeker niet voor die van biologie.” klonk Aimée nogal kwaad.

18. “Och, blijf niet zo kwaad. Ik heb iets waar bij je in het lachen barst.” gaf Samantha haar een schouderklopje, omdat ze haar vriendin zo steunde. Zo hoorde beste vriendinnen van elkaar te doen. “Oh ja?” klonk Aimée ongelovig. Samantha wees naar iemand, iemand die met haar hoofd naar beneden richtte en heel traag stapjes zette. Die iemand was Aphrodite, ze zat nog steeds met die discussie met Jessie in.

19. Samantha kreeg haar gelijk; Aimée keek geen enkel seconde naar Aphrodite en ze barste luid in het lachen uit dat de hele school haar kon horen. “Wow, wat een bealo!” schaterde ze uit. “Ze heeft weer een blauwtje gelopen, zeker.” zei Samantha daarna, “vet jammer dat die pinkie bij ons in de klas zit.”

20. Aphrodite was geen eenzaat sinds ze Jessie liet stikken, omdat ze allebei dezelfde gevoelens voor één jongen hadden. Ze had een vriendin, een veel betere vriendin bij wie ze voor alles terecht kon. Bij SadieJonckers, de tweelingzus van Samantha. Het was te zien dat Sadie en Samantha totaal niet bij elkaar passen én dat ze niet goed met elkaar overeen komen.

21. Sadie nam haar vriendin stevig in haar armen. Aphrodite liet dit toe en keek ook minachtend naar Samantha en haar kliekje – die bestond voorlopig uit twee personen: zijzelf en Aimée – om laten zien dat ze ook een goede vriendin had! “Ik vind het heel rot voor je.” fluisterde Sadie in haar oor, ze wist over de discussie…

22. Na de pauze was het weer tijd voor de doodsaaie lessen. Klas 3C hadden op het moment les van mevrouw van Driel, leerkracht Frans. Ze had zo’n hoge kakstem, zeker als ze de Franse termen uitspreekt; woorden van de leerlingen.

23. Aphrodite – en de rest van de klas – had totaal geen zin in Frans, zeker niet als mevrouw van Driel de leerkracht was. Ze kon Jason – en ook die discussie met Jessie maar Jason nam een groot deel van haar hersens – steeds niet uit haar hoofd zetten. Hij sprak haar enorm aan…

24. De uitstraling dat Jason had, hij was nauwelijks boos of verdrietig, hij ging door het leven met zijn brede glimlach. Plezier dat hij met zijn maten maakte… en met Jessie, jammer genoeg. Aphrodite kon haar ogen niet van hem afhouden. Iedere keer als hij haar betrapte, keek ze weer weg.

25. Op weg naar de volgende les – tekenen – stonden Jason en Jessieal aan het lokaal, samen met Olivia. Voor Aphrodite leek wel dat ze astma had als ze te dicht bij die mensen stond. Gelukkig omarmde Sadie haar… “Och kijk, wie we hier hebben!” klonk Sadie plagerig en wees naar het koppeltje.

26. Jessie haar hart klopte al meteen, keer op keer. Ze wist dat Aphrodite een oogje op Jason had, terwijl hij haar vriendje was. Jessie had meteen schrik dat haar vriendje afgepakt zou worden, door iemand die haar vriendin was óf geweest. “JessieVreven, blijf met je poten van Jason af!” was Aphrodite niet verlegen om tegen Jessie uit te vliegen.

27. “Hey, ik zou dimmen als ik jou was!” mengde Olivia in het gesprek. Natuurlijk wist ze over de hele situatie van Aphrodite en Jessie, waarbij Jason de kern was, “ik weet dat je ook gevoelens voor hem hebt maar je zal toch moeten buigen dat hij bezet is. Ga naar de zee en zie dat er vissen genoeg zijn, één van hen moet je wel aanspreken.”

28. Jason durfde niets te zeggen. Hij had zoiets niet verwacht van Aphrodite, hij vond haar wel een toffe meid, meer niet. Er was één iemand die zijn leven compleet maakte en haar naam was Jessie. Ook Jessie durfde een grote mond tegen Aphrodite te zetten. “Het lijkt wel alsof je doodgaat als je Jason niet krijgt. Alsjeblieft, wees volwassen, Aphrodite.”