2. Nu de mannen des huizes energie genoeg hadden, leerde Brian zijn zoontje
praten. Yoran daarentegen vond dit nutteloos…
Maar wat zou hij later zeggen als hij groot was?
3. Ondertussen als de mannen zich vermaakten, nam Fiona een ontspannend
douche.
4. Wanneer Fiona terug in haar bed lag, kwam een of ander vreemdeling in huis
om iets te vertellen over ‘Ambers (geheime) Keuken’.
Wel raar dat je hobbypunten over ‘Lekker eten’ kunt verdienen als je slaapt.
5. Tussen Brian en Fiona heerste er nog steeds grote liefde, ondanks dat het niet
meer hetzelfde was zoals vroeger: van elkaar niet kunnen afblijven en van die
dingen. Eén ding was zeker: ze hielden nog steeds van elkaar en steunden in
goede en kwade dagen.
7. De laatste vaardigheden van Yoran moesten nog geoefend worden. Fiona
hielp hem daarbij, om te leren lopen. Ook dit vond de kleine jongen nogal
onprettig.
9. Terwijl Brian voor tuinman speelde, als ze daarvoor lang op de echte tuinman
moest wachten.
10. Ook Yoran deed zijn best voor iets, zijn vaardigheden nog beter maken:
zindelijk zijn.
11. Maar eerder deze avond werd Fiona onverwachts midden in de nacht
wakker, ze kreeg harde pijnscheuten in haar buik en kon alleen maar
concluderen dat ze moest bevallen.
12. Fiona schreeuwde het hartverscheurend uit, dat Brian uit zijn slaap schoot.
“Oh, komaan Fiona…” mompelde hij vermoeid, “moet dat nu echt?”
13. Ja Brian, het moest nu echt… Maar Fiona redde zich prima alleen met de
bevalling en kreeg een kerngezond meisje in haar armen, het leukste van
allen: de volgende stamhouder. Ze besloot het meisje Yana te noemen.
14. Fiona gaf zich alles aan het dochtertje maar de enige wat Brian
interesseerde, was dat hij goed uit moest zien en zelfs in zijn pyjama.
15. Fiona kleedde Yana aan, gaf haar een flesje en legde haar in een bungelboog
die eerder van Yoran was. “Veel plezier, lieve schat.”
16. Het was nog niet te laat voor Fiona om snel te vertrekken naar haar werk en
kleedde zich in één beweging aan. Het werd al tijd te werken voor haar
centen…
17. Brian kwam met veel buurtbewoners goed overeen, zelfs met de poetsvrouw
Loesje. Als Fiona niet thuis was, vermaakte hij zich heel goed met de
poetsvrouw.
18. “Weet je, Brian…” begon Loesje, “ik vind je zeer een aantrekkelijke man.”
Brian bloosde, wat hij niet gewoon van zichzelf was want hij was een heel
stoere man. “Wel, bedankt Loesje.” glimlachte hij vriendelijk. Maar dan kwam
het toppunt: ze raakte hem aan. Brian wist wat Loesje vroeg: aandacht en niet
zomaar aandacht. Loesje had de neiging om hem te zoenen en nog verder…
19. “Maar…” stamelde Brian beschaamd, “ik kan dit niet doen, snap je. Ik ben
getrouwd en heb twee schatjes van kinderen.” Maar dat interesseerde de
wulpse poetsvrouw niet. “En dan? Niemand hoeft dit toch te weten?”
Eigenlijk gaf Brian haar gelijk en dacht bij zichzelf: waarom eigenlijk niet?
20. Maar ze bleven niet alleen bij knuffelen en zoenen. Op het bed werd het
gedaan en het was vooral heel hevig. Brian miste dit gevoel en was blij dat hij
dit nog kon meemaken, in zijn verleden was dit normaal. Maar nu… hij was
getrouwd en had kinderen in godsnaam. Nadat Brian en Loesje waren
klaargekomen, stuurde hij haar onmiddellijk weg. “Ik wil je voorlopig niet
zien.” besloot hij. Jammerend kleedde Loesje zich aan en verliet het pand.
21. Niet veel later na Loesje’s vertrek kwam Fiona terug thuis van haar werk. Een
promotie had ze niet verdiend maar voor de rest had ze een vruchtbare dag
op het werk gehad.
22. Als Brian nu al Fiona zag, knapte er iets in hem. Hij had spijt dat hij het met
Loesje gedaan had en hij had een gelukkig gezin. Zoiets had Brian niet meer
van zichzelf verwacht. Moest hij nu eerlijk zijn of beter dit verzwijgen?
23. Deze avond groeide Yoran op, van een kleine peuter tot een stoere jongen. Hij
was in ieder geval zeer enthousiast. “Yes!” juichte Yoran, “ik ben groot! Ik kan
lopen en praten en…” Verder dramde hij alles door, in een blije toon.
24. Natuurlijk voor zo’n groot kind hoorde een nieuwe slaapkamer en een make-
over. Of Yoran daar blij mee was? Dat moest je geen twee keer vragen.
25. Brian was zeker niet vergeten dat hij met zijn vrouw Fiona onder één dak
woonde. Ondanks die gebeurtenis van deze middag moest hij normaal tegen
Fiona blijven doen. Anders zou ze vragen stellen. “Wat worden kinderen toch
groot…” mompelde Fiona gelukkig, met die glimlach.
26. “Dat hoort erbij, lieverd.” vond Brian. Moeizaam keek hij haar in de ogen, hij
schaamde zich nog steeds dood, “kijk naar ons. Euh… we zitten hier nu. Voor
we weten, hebben we al grijs haar en die dingen.” Fiona grinnikte en gaf Brian
een zachte por.
27. Fiona sprong op zijn schoot. Brian schrok maar daarna kalmeerde hij zich heel
snel. “Je hebt gelijk.” Ze gaf nog een zoentje op zijn wang, “de tijd gaat al zo
snel genoeg. Straks zijn wij oudere en zijn onze kinderen al getrouwd en die
dingen.”
28. “Een zalig gevoel, toch?” lachte Brian. Fiona hield haar schouders omhoog.
Verder had ze geen kans om iets te zeggen want Brian snoerde haar snel bij
de mond, letterlijk dan.
29. Hij was dan direct naar zijn werk vertrokken. Nadat hij thuiskwam, had Yana
een nieuwe luier nodig. Natuurlijk was het Brian die haar dat gaf…
30. Maar daarna kon Brian het niet meer, de enige wat hij nodig had was rust.
31. Wanneer het ontbijt zich plaatsvond, lag Brian nog steeds in zijn bed.
Natuurlijk vond Fiona het gezellig om alleen met Yoran te ontbijten sinds de
jongen opgegroeid was.
“En? Is het lekker?” vroeg Fiona.
“Ja!” knikte Yoran hevig, “ik kan ook zelfstandig eten. Leuk hè?”
32. “Dat mag je zeker leuk vinden, ja.” lachte Fiona. Wat vond ze zo grappig, Yoran
dramde alles door: hoe leuk dit was, hoe leuk dat was. Hij was gelukkig en dat
deed Fiona veel plezier.
“Maar weet je, mama?” klonk hij even serieus, “gisteren in de voormiddag
toen ik aan het slapen was, hoorde ik van beneden zo…”
33. Yoran kreunde en slaakte geluiden: ‘aah’ en ‘ooh’.
“Weet je wat dat betekent?” vroeg hij vervolgens. Gisteren voormiddag…
toen was Fiona niet thuis en toen waren er die geluiden. Daar moest ze toch
heel erg over nadenken.
34. Fiona kreeg mettertijd te horen dat een goede vriendin van haar uit Ierland
naar Long Beach was gekomen. Natuurlijk twijfelde ze niet aan om Caitlin – zo
heette die vriendin – een bezoekje te brengen. Caitlin woonde samen met
haar dochter Chevonne in een klein gezellig huisje.
“Wat tof dat ik je eens zie!” vond Caitlin.
35. “Hetzelfde.” knikte Fiona, “want er is iets dringends.”
Nieuwsgierig trok Caitlin haar wenkbrauwen op. Typisch zij.
“Wat scheelt er dan?”
“Wel ja, mijn zoon Yoran heeft gisteren kreungeluiden gehoord toen ik op
mijn werk was. Toen was mijn man Brian wel thuis en…”
36. Meer uitleg had Caitlin niet nodig, ze onderbrak Fiona.
“Ik denk dat dit voor zich spreekt.” vond ze, “je man gaat vreemd. De
waarheid komt uit de kindermond.”
Fiona was wel geschrokken over die visie. Brian vreemdgaan? Dat kon
absoluut niet.
37. Verder kon het gesprek niet gaan. Een meisje van ongeveer hetzelfde leeftijd
als Yoran stond voor de deur.
“Chevonne?” noemde Caitlin de naam van het meisje.
“Mag ik op de computer?” vroeg Chevonne op een lieve toon.
38. Fiona bekeek het meisje Chevonne eens goed en had het idee dat Yoran en zij
heel goed overeen konden komen. Het hing ervan af of ze op dezelfde school
zouden zitten of niet.
“Natuurlijk mag je dat, meid.” gaf haar moeder toestemming.
39. Glimlachend bleef Caitlin naar haar dochter kijken, alsof Chevonne gisteren
nog een baby was geweest.
“Naar welke school gaat jouw dochter eigenlijk?” vroeg Fiona.
Caitlin schrok uit haar gedachten, zeker als haar dochter op weg naar de
computer ging. “Oh, dat. Euh, naar de basisschool in het centrum.”
40. “Tegenover dat bakkerijtje?” vroeg Fiona voor de zekerheid, waarbij Caitlin
knikte, “oh nice! Yoran gaat daar na het weekend ook naartoe.”
Het zou niet lang duren of Yoran kon van school thuiskomen met die
Chevonne…
41. Fiona kwam na een gezellige babbel met Caitlin het huis terug binnen, met
steeds hetzelfde gedacht dat Brian haar bedrogen zou hebben. Zou ze hem
toch confronteren met die feiten?
“Euh, Brian…” klonk ze aarzelend.
Maar Brian deed daarna weer verleidelijk. “Hey baby, krijg ik geen kus?”
Terwijl hij zijn boek steeds met handen vasthield.
42. Fiona blies. Brian kon eruit halen dat ze haar dag niet had en las zijn boek
terug verder.
“Ben je dom of doe je dom? Ik wil met je praten.” probeerde ze zijn aandacht
te trekken, waarbij Brian zijn ogen groot werden.
“Oh, wil je…” Hij gooide zijn boek opzij en wou zijn vrouw naar de slaapkamer
trekken.
43. Maar Fiona liet zich niet doen en trok haar arm weg.
“Wat heb je nu toch?” schreeuwde ze walgend door het huis heen, “is dit een
dekmantel ofzo?”
Brian fronste zijn wenkbrauwen van onbegrip. “Waar heb je nu over, mens?”
“Je gedrag. Je hebt me bedrogen.”
44. Brian moest even slikken maar toch bleef hij even minachtend kijken. Hoe kon
Fiona dit weten?
“Hoe kom je daar nu bij?”
Fiona zuchtte diep. Wou hij nu zeggen dat het niet waar was? Wat een groot
stuk leugen. “Zo dom ben ik niet.”
45. “Oh…” Meer kon Brian niet uitbrengen. Het was waar, hij kon het niet
ontkennen, hij kon slecht liegen.
“Is het waar?” vroeg Fiona, voor de zoveelste keer.
Langzaam knikte Brian. “Ja.” antwoorde hij gewoonweg koel, “ga me nu
uitzetten. Denk wel eraan dat je dankzij mij in dit luxe huis woont, dat je rond
kan komen. Als ik er niet meer ben, zal je geen rotte cent meer hebben, dan
krijg je voortdurend problemen met de belastingen.”
46. Het bloed bij Fiona was op dat moment aan het overkoken. Probeerde Brian
haar te chanteren? Dacht het niet.
“Nu is het welletjes.” blies de stoom uit haar oren van pure woede, “ik laat me
niet chanteren. Vertrek! En het liefst vandaag.”
Ze wees Brian de deur…
47. Even later zat Fiona nog altijd mee met de breuk. Zo voelde ze zich:
gebruikt, ellendig, bedrogen. Sinds die breuk was ze niet meer het vrolijke
deftige huisvrouw. Zo slordig en nonchalant was Fiona, zoals ze een zwerver
was.
48. “Hou op.” fluisterde Fiona tegen zichzelf en veegde haar tranen af met haar
hand. Eeuwig kon ze die slordige dame niet blijven. Ze moest haar
herpakken, weer het goede voorbeeld aan Yoran en Yana geven. Niet alleen
Fiona leed hieronder, Yoran ook – die ondertussen ook doorhad waarom zijn
ouders uit elkaar waren gegaan…
49. Alleen Yana besefte niet hoe erg dit was maar ooit kwam ze dit te weten, als
ze ouder werd. Fiona stond voor de spiegel, helemaal stil, zonder te bewegen.
Het werd tijd om een dikke streep door haar verleden te zetten en weer met
een grote smile door het leven te gaan…