María Casares por María Casares

MARÍA CASARES,[object Object],Corral Villar Manuela,[object Object],Forte Villanueva Graciela ,[object Object],García López Aída,[object Object],López Prado Helena,[object Object],María Leonor Fini,[object Object],FALA DE MARÍA CASARES,[object Object]

Nome: ,[object Object],MARÍA VICTORIA CASARES PÉREZ ,[object Object],Data de Nacemento: 21-11-1922 ,[object Object],Lugar de Nacemento: A CORUÑA,[object Object],Filla de:,[object Object],GLORIA PÉREZ CORRALES e,[object Object],SANTIAGO CASARES QUIROGA,[object Object],Profesión: ACTRIZ,[object Object],Nacionalidade: O TEATRO,[object Object],País de orixe: ,[object Object],A ESPAÑA REFUXIADA ,[object Object]

Con Galicia nunca me puxen en orde.,[object Object],Dalí,[object Object], E quero quedar en desorde. ,[object Object],É A INFANCIA,[object Object]

“Nacín nese recuncho de terra que lle volve as costas ao continente pero que recibe aos peregrinos de Santiago de Compostela; na Coruña, cidade peninsular agochada nunha baía, na mesmísima punta do nariz que a Península Ibérica asoma sobre o Atlántico.,[object Object], Nacín alí. Meu pai e máis a miña nai naceran alí e o meu avó paterno e a miña avoa paterna e a miña avoa materna e máis lonxe na ascendencia os meus devanceiros e a súa proxenitura.”,[object Object]

Miña nai:,[object Object],“Requintada e forte, loura, cos ollos azuis e un rostro cuberto de pencas, Gloria Pérez paseaba unha exquisita distinción, unha presencia de raíña, e o seu sorriso unha luminosidade invulgar…”,[object Object], “Era, penso, intelixente, artista e … meiga.”,[object Object], “A vitalidade, o gozo de vivir, que me deixou en herdanza, abondarían para querela se todo nela non me fose xa querido, tan tenramente amado”.,[object Object]

Meu pai: ,[object Object],“Naceu en 1884, chamábase Santiago Casares Quiroga, Casaritos para os galegos, ou Santiaguiño, Santiño e Santi para a súa muller…”,[object Object],“Meu avó enviouno a Madrid para ,[object Object],Doctorarse en dereito, de onde ,[object Object],el volveu axiña, cun bebé no colo,[object Object],envurullado nun cobertor, que lle,[object Object],presentou como a súa filla Esther…”,[object Object],“Elegante e procurando a extravagancia, acudía, feito un dandi, aos mitins libertarios, levando unha capa sorprendentemente enorme de pura caxemira encargada “in England” con chapeu a xogo vido directamente “from London”. ,[object Object]

Miña irmá: ,[object Object], “Ben antes de que miña nai existise para meu pai, eu xa tiña unha irmá que se chamaba Esther Casares; e moitos anos antes da miña chegada a Francia, esta irmá Esther, interna en Versalles, seguía os seus estudos no liceo Victor Duruy, o mesmo onde, despois, o azar quixo que preparase o meu bacharelato cando o exilio nos instalou en París.”,[object Object]

A miña infancia: ,[object Object], “Meu pai inicioume na poesía lendo en voz alta ou decindo para min, en castelán ou galego, fragmentos da súa escolma persoal; e Rosalía de Castro, Rubén Darío, Valle-Inclán, Curros Enríquez…transformáronse en familiares.,[object Object],Eu mesma declamaba a berros empoleirada nunha árbore do xardín, en voz baixa a tremer cunha extraña emoción na escola ou diante de meu pai na súa grande biblioteca.,[object Object],Nun ángulo da mesmaarranxara un pequenolaboratorio ondeestudabamos a división da célula, ou ben as reaccións químicas de líquidos misteriosos…No campo levábame de mañanciñadiante das teas de arañeira … estaban ademais os caracois…, e as formigas…, e as abellas…”,[object Object]

María Casares por María Casares

Madrid 1936,[object Object],“A EXPERIENCIA DA GUERRA É INENARRABLE E SÓ PODE SER ENTENDIDA SI O QUE ESCOITA O RELATO O VIVIU”,[object Object]

O 18 xullo de 1936 a familia preparábase a viaxar a Galicia para pasar as vacacións de verán. Esa mesma noite unha chamada telefónica dende Marrocos anuncia a Casares, Ministro da Guerra, a sublevación do exército. ,[object Object],Comeza para María, con 13 anos, un período decisivo; o seu pai dimite, deixa de formar parte do goberno da República. Ela ingresa como auxiliar no hospital Oftálmico transformado, polas circunstancias, en hospital de guerra. ,[object Object],“Cando vin a meu pai deixar a casa pola fronte de guerra e a mamá ofrecer os seus servizos no Oftálmico, pedín ir con ela e tras dun primeiro rexeitamento categórico, como eu insistía con ímpeto, papá, logo de me avisar que ía a ser duro, aceptou finalmente.”,[object Object]

“Decidiuse deixarme ao cargo, despois dunha proba definitiva, dunha sala de doce camas, onde o meu traballo consistía en limpar o lugar, axudar os que estaban impedidos en todas as súas necesidades, aseo, alimentación, vestido, etc...”,[object Object],“Continuei, logo, a vivir no medio daqueles homes aos que me unía con máis forza aínda, porque estaban de paso e porque mos entregaban nus e desarmados na hora da verdade...”,[object Object],“Alícoñecíntamén a paz, a verdadeira paz... a solidariedade, da que tomei consciencia naquel lugar, e que me vinculouaomundo.”,[object Object]

O EXILIO: SAIDA PARA PARÍS,[object Object],Rene Magritte,[object Object],ADAPTARSE: UN PODER QUE NON LLE É DADO A TODO O MUNDO; É UN PRIVILEXIO,[object Object]

Madrid convértese nunha cidade bombardeada, o frente aproxímase, e iso unido ó deterioro da saúde emocional e física de María, fixo que o seu pai tomara a decisión de trasladalas a Barcelona e posteriormente a París.,[object Object],Marc Chagall,[object Object],Chegan a París en novembro do 1936. Instálanse no hotel París-New York, número 148 bis, da rúa Vaugirard, trasladándose despois a un apartamento contiguo na mesma rúa. Considérase afortunada de ter saído de España neste tempo.,[object Object],“ Pero o azar…meu Deus! que sorte…para comezar, eu podía ir parar a outro país que non fose Francia; ...Cheguei a primeira, introducida polo prestixio da personalidade de meu pai, no mesmo momento en que a guerra de España rodeaba de lenda a todos os que ían ou viñan dela” .,[object Object]

Tamén as circunstancias dolorosas do desterro:,[object Object],“Soterrara todo no decorrer do traxecto -todo-,… a miña irmá no cárcere da Coruña privada da súa pequena; Susita, quen sabe onde,o Instituto Escuela, os outros, Montrove e Bastiagueiro…,[object Object],Até a miña lingua, tíñame que esforzar ó máximo para esquecela.” ,[object Object],Os primeiros tempos en París foron intensos; asistencia a clase, aprender a coñecer unha lingua, os seus poetas e escritores e percorrer unha gran cidade como Paris.,[object Object],Amigos e coñecidos tratan de facer o mais agradable posible a súa estancia, dentro das ,[object Object],Dalí,[object Object],posibilidades, é a eles e mais a súanai a quen se debe a orientación teatral de María. ,[object Object]

“Foi unha noite na casa dos amigos, Colonna e Alcover; na sobremesa Alcover, aguilloado pola miña nai, quixo oír recitar en español “un romance castellano.” ,[object Object],“Entón erguinme, comecei a tremer; despois a chorar e despois recitei”,[object Object],No final da miña intervención ,[object Object],Colonna exclamou:,[object Object],- “Ten que facer teatro”, mentres Alcover rosmaba polo baixo: ,[object Object], - “Ten, se non, vai afogar” ,[object Object], Miña nai chantoume de repente,[object Object], - “¿Queres facer teatro?,[object Object], - Eu respondín: “si”,[object Object], Así foi que o maratón comezou na sobremesa.,[object Object],Magritte,[object Object]

Son tempos duros e difíciles; onde a aprendizaxe da nova lingua, clases, pasantías, exames para a entrada no conservatorio, mantéñena moi ocupada. ,[object Object],Todo isto sen esquecer que polo apartamento onde viven pasan cantidade de refuxiados procedentes de España, que buscaban polos camiños de Francia e de América -de México sobre todo- un lugar onde afincarse e traballar. ,[object Object],Maria Leonor Fini,[object Object],As cousas complícanse aínda máis; a invasión de Francia por parte dos alemáns trae consigo a saída de París, xunto cos seus pais, no ultimo tren a Bordeos. A idea é marchar a Inglaterra e de seguido para América Latina; finalmente só pode saír o pai. ,[object Object]

Retorna a París, coa súa nai, e retoma os estudos exactamente onde os deixara na pausa, agora cun París ocupado.,[object Object],“Arestora, en 1940, velaquí nós as dúas, aloxadas no noso pombal, soas, xuntas, a loitar co exilio, a guerra, a nosa situación, e a vida á que ambas queremos fincarlle ,[object Object],o dente, eu para agarrala, ela, para xa non ,[object Object],perdela. Todo vale, logo, para vivir”,[object Object],Max Ernst,[object Object],Aprobou o exame de ingreso no Conservatorio, no 1942, con dúas escenas clásicas: “Hermione e Eriphile”, consideradas ata ese momento tabú. A súa timidez xunto co seu carácter nervioso faille pasar malos momentos tanto no teatro coma na sociedade.,[object Object]

OS COMENZOS NO TEATRO,[object Object],Kandinsky,[object Object],SEN OUTRA AMBICIÓN QUE “SAIR DO PASO”, E VIVIR.,[object Object]

Asinou o seu primeiro contrato conMarcelHerrand, que xunto a JeanMarchant, rexentaban o teatro Mathurins, e así dinos:,[object Object],“ Fun contratada por un ano, no 1942, para representar os xoves e os sábados de mañá unha obra irlandesa, onde facía o primeiro papel, en francés, e que me ,[object Object],consagrou como primeira actriz.”,[object Object],Max Ernst,[object Object],“O teatro dos Mathurins estaba habitado, sustentado, conducido por un home de teatro e por un puro comediante, porque eses doushomes eran tan diferentes que eles mesmos eran a representación mesma do teatro (ese lugar de exiliados).” ,[object Object]

“A miña estadía de tres anos neste lugar, foi un dos períodos máis lindos que teño vivido no teatro.”,[object Object],Durante estes tres anos, ademais do teatro, traballou en cine e radio, para poder sobrevivir ela e a súa nai.Ao mesmo tempo a súa casa servía polas noites como refuxio, dunha amiga xudía, Nina, finalmente deportada, e que consideraban como un lugar seguro xa que como dicía súa nai: ,[object Object],“Eles nunca van a imaxinar que unha xudía se refuxie na casa de dúas refuxiadas españolas!”,[object Object]

ALBERT CAMUS (1913-1960),[object Object],O AMOR CON ORGULLO TEN O SEU,[object Object],GRANDOR, PERO NON TEN A CERTEZA,[object Object],CONMOVEDORA DO AMOR-XENEROSO,[object Object]

“ Marcel Herrand púxome nas mans as probas da imprenta da edición dunha obra: Le Malentendu.,[object Object],Lina. Gustoume. E busquei o nome do autor. Albert Camus. Nunca oíra falar del.”,[object Object],“Os ensaios do Malentendu comezaban na primavera de 1944, e partir dese momento os acontecementos ían tecerse nunha tea moi mesta ao meu arredor.”,[object Object],“Foi durante a guerra que vivimos o noso primeiro encontro e coa vinda da paz nos separamos.”,[object Object]

Viámonos no teatro, atopabámonos principalmente na casa del, no taller-estudio.,[object Object],Foi naquel obradoiro onde aprendín a coñecelo. Souben da súa pertenza á Resistencia e faloume por primeira vez do xornal clandestino Combat. ,[object Object],Foi el tamén o que me fixo aproximar a aqueles que loitaban en Francia. Nunca se me pasara pola imaxinación colaborar nun dos movementos da Resistencia... alí onde souben que súa nai era de orixe española ; e, tamén, que deixara en Alxeria unha muller nova e bonita que agardaba o fin da guerra para reunirse co seu marido.,[object Object]

Camus,[object Object],“Ollar lúcido, clarividente, aberto, brutalmente informado pero sempre compasivo; esa voz secreta e apaixonada, dolorosamente vehemente, orgullosa, irónica, fraternal…”,[object Object],“É o seu berro infatigábel, o NON aosdeuses e aoshomes da inxustiza, da mentira, do sufrimento e da morte, e a todo mandamento que, sexa cal sexa o pretexto, tenda a someter o home ou a afastalo da súa grande aventura, a do pensamento” ,[object Object]

“Entrementres as comunicacións con Alxeria restablécense e a fin da guerra achegábase.” ,[object Object],“Cando me falou dunha posíbel marcha a México -lonxe de todos-comprendín que nunca abandonaría os meus -a miña nai, o meu pai- por nada e por ninguén.”,[object Object],“DendeVerdelot, onde el procurara un refuxio contra a ameaza da xestapo, onde me agardaba e a ondeeu non fun, recibínunha carta que sorprendería a calquera que quixeseacusalo de frialdade, de formalismo, de orgullo ou de indiferenza.”,[object Object]

“Foi durante a guerra que vivimos o nosoprimeiroencontro e coa vinda da paz que nos separamos, volvémonos a atopar o 6 de xuñode 1948”.,[object Object],“E dende entón endexamais nos deixamos”.,[object Object],. ,[object Object],Albert Camus recibe o premio Nobel de Literatura no ano 1957, négase a recollelo, e morre, en accidente de coche, o 4 de xaneiro de 1960.,[object Object],“ O único acontecemento da súa existencia que escapa á miña comprensión é a súamorte; esa maneira de se malograr no momento mesmo en que todo debía comezar para el.”,[object Object]

O meunome é María Casarés. Nacín en Novembro de 1942 no teatro Les Mathurins. ,[object Object],A miña patria é o teatro; e os dramas, as traxedias, as farsas, os melodramas, os sainetes, os vodevís, os milagres ou misterios, toda a comedia humana, que alí se interpreta, é a que eu vivo.,[object Object]

“Coñecín no escenario máis problemas, dificultades, incidentes, accidentes, fracasos, triunfos, praceres, alegrías, éxtases, acontecementos de toda clase e de toda envergadura, que todos cantos podería acumular na máis rica das existencias.”,[object Object],“Viaxei por todas partes, no espazo e no tempo.”,[object Object],“Coñecín a Xoana de Arco, a María Tudor de Inglaterra, a Catarina de Rusia, a Fausto de Wittemberg, a Teresa de Ávila, a Medea dos gregos e a San Juan de la Cruz.”,[object Object]

“Vivín meses na intimidade de Séneca, Shakespeare, Calderón, Ibsen, Strindberg e Racine.,[object Object],Partillei as fascinacións, as decepcións e os abraios dos artistas do noso tempo.”,[object Object],“Vivín nos palacios do Renacemento, nos castelos da Idade Media, nas ruínas do Imperio Azteca. Cabalguei as monturas das amazonas. Camiñei do outro lado dos espellos. Sobrevivín á guerra, á peste, é á mesma morte.”,[object Object]

“Fun a Morte, a Vida, o Home, a Muller, unha Planta, unha Serpe, unha Illa no Océano Índico. Vivín cen destinos. Sufrín os máis graves casos de conciencia. Matei.Traizoei. ,[object Object],Fun verdugo e mártir. Sádica e masoquista.Tirana e escrava. ,[object Object],Representei as máis belas historias de amor.”,[object Object]

ANDRÉ SCHLESSER ,[object Object],O HOME CO QUE CASEI O 27 DE XUÑO DE 1978,[object Object]

André Schlesser:,[object Object],“Naceu en 1914. No documento de identidade o seu nome é André e o apelido Schlesser. Pero chámanlle Dadé.,[object Object],Foi no Théâtre National Populaire onde o coñecín. Dadé era para nós o fetiche, ,[object Object],o amuleto.,[object Object],Marc Chagall,[object Object],Para min é o mesmo aire que respiro e que renuncio a tocar. ,[object Object],É o que sempre desaparece pero xamais se evade. No seuillamento é o mundo repoboado. É todos os tempos e todos os lugares.,[object Object],É o meu bastón alén do camiño.,[object Object],Canta do mesmo xeito que vive, desde cativiño, unha longa cantarea que anuncia en toda parte, e onde entoa a súa propia vida. Só os paxaros, que eu saiba viven así.”,[object Object]

“A violencia e a guerra son para el inherentes á vida e á morte, que coloca xuntas. ,[object Object],A xustiza é a lei por riba das leis. ,[object Object],Orgulloso a máis non dar, pensa que a humillación degrada só a quen humilla.,[object Object],Alí onde se mestura cos demais homes, hai pacto, nunca desafio. ,[object Object],Durante os anos de Ocupación, non o marcou ningún feito heroico. Xitano, estaba ameazado polos campos de exterminio. Se o ocupante se preocupou ,[object Object],Marc Chagall,[object Object],del, nunca foi a causa das súas orixes, senón polo apelido alsaciano. ,[object Object],Detrás deste apelido o medo palpitaba con cada pulsación.”,[object Object]

. ,[object Object],Marc Chagall,[object Object],“Velaquí o meu marido. O único home que me deu o seu apelido despois de meu pai; ao que acudín do xeito máis natural para que me unise a miña nova patria. Ao que persigo pousando os meus pés nos rastros dos seus pasos, como facía de pequeniña nas pegadas dos pasos de miña nai.” ,[object Object],“E deste xeito os datos para o novo documento que me definen son:,[object Object]

Nome: ,[object Object],MARIA SCHLESSER,[object Object],Pseudónimo: ,[object Object],MARÍA CASARÉS,[object Object],Nome de solteira: ,[object Object],MARÍA VICTORIA CASARES,[object Object],Estado civil:,[object Object],CASADA,[object Object],Nacionalidade:,[object Object],FRANCESA,[object Object]

Casa en Allou,[object Object],O 27 de Novembro de 1996 morre en París María Casares ,[object Object],É trasladada a Allou onde estaba a súa casa, a única que tivo en propiedade, hoxe convertida en “Maisonducomédien María Casarés”, ,[object Object],tras facer doazón da propiedade ao concello.,[object Object],Casa da RuaPanaderas en A Coruña,[object Object]

MARÍA CASARES: información na rede,[object Object],ARTIGOS: ,[object Object],Cine y Letras. Recuerdo de María Casares. Blas Matamoros. 6 / 7 / 2010. ,[object Object],María Casares: pequena biografía,[object Object],María Casares. Unha grande actriz do teatro europeo do século XX. ,[object Object],Les dames du Bois de Boulougne. Jaime Sirvent. 12 / 3 / 09,[object Object],Recuerdo de María Casares. Joan de Sagarra. La vanguardia digital 27 / 7 / 2005.,[object Object],Homenaje A María Casares - 13/Marzo/1991 | Explored | Archivo de Noticias de Ecuador,[object Object],ENTREVISTAS,[object Object],Escritores, editoriales y revistas del exilio republicano de 1939. Manuel Aznar Soler,[object Object],Mi patria es el teatro. César Antonio Molina ,[object Object],VIDEOS,[object Object],YouTube - Orphee - Out now on DVD,[object Object],María Casares. Reportaxena T.V.G.,[object Object],María Casares. Reportaxena RTVE,[object Object],Maria Casares répète "Derrière les paravents,[object Object],Les dames du Bois de Boulogne,[object Object],La Chartreuse de Parme(1948),[object Object]

BIBLIOGRAFÍA: ,[object Object],MARÍA CASARES. 1ª Edición “Residente Privilexiada”. Impreso en Galiza 2009. Editorial Trifolium ,[object Object],MARÍA LOPO. 1ª Edición “Cartas no exilio”. Correspondencia entre Santiago Casares Quiroga e María Casares (1946-1949). Baía Edicións.,[object Object],UNIÓN LIBRE. Cadernos de vida e culturas. Núm 13. “A Voz das Vítimas do 36”. Edicios do Castro,[object Object],INTERNET. Imaxes de cadros, fotos, e demais material gráfico… ,[object Object]

A CORUÑA 2011,[object Object]

María Casares por María Casares

María Casares por María Casares

Recomendados

Más contenido relacionado

Was ist angesagt?

Was ist angesagt?(20)

Similar a María Casares por María Casares

Similar a María Casares por María Casares(20)

Más de senior.udc

Más de senior.udc(20)

María Casares por María Casares