Supremecourt14905 2556-drug act2510section32
ศาลฎีกามีคำพิพากษาศาลฎีกาที่ ๑๔๙๐๕/๒๕๕๖ ซึ่งเป็นคำพิพากษากรณีผู้รับอนุญาตขายยาแผนปัจจุบันซึ่งมียาอันตรายหรือยาควบคุมพิเศษอยู่ในร้านขายยา และไม่มีการแสดงเจตนาว่าจะไม่มีการขายยาอันตรายหรือยาควบคุมพิเศษในขณะที่เภสัชกรไม่อยู่ปฏิบัติหน้าที่ เช่น ไม่ได้ขึ้นป้ายว่าเภสัชกรไม่อยู่ ไม่ได้ล็อคตู้ยา ไม่ใช้ผ้าปิดบัง ย่อมเป็นข้อบ่งชี้ว่ามีเจตนาที่จะขายยาทุกประเภทในร้าน รวมถึงยาอันตรายหรือยาควบคุมพิเศษด้วย เมื่อพิจารณานิยามคำว่า “ขาย” ตามพระราชบัญญัติยา พ.ศ.๒๕๑๐ ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติยา (ฉบับที่ ๕) พ.ศ. ๒๕๓๐ หมายความว่า “ขายปลีก ขายส่ง จำหน่าย จ่าย แจก แลกเปลี่ยนเพื่อประโยชน์ในทางการค้า และให้หมายความรวมถึงการมีไว้เพื่อขายด้วย” แม้ว่าขณะนั้นจะมีเพียงยาไว้เพื่อขายไม่ได้มีการซื้อขายเกิดขึ้นจริงก็ตาม แต่การมีไว้เพื่อขายก็ถือว่าอยู่ในความหมายของคำว่า “ขาย” ด้วย ดังนั้น การขายหรือการมีไว้เพื่อขายยาแผนแผนปัจจุบันที่เป็นยาอันตรายหรือยาควบคุมพิเศษในระหว่างที่เภสัชกรไม่อยู่ปฏิบัติหน้าที่ จึงเป็นความผิดอย่างเดียวกัน คือ เป็นความผิดฐานผู้รับอนุญาตขายยาอันตรายหรือยาควบคุมพิเศษในระหว่างที่เภสัชกรไม่อยู่ปฏิบัติหน้าที่ อันเป็นการฝ่าฝืนพระราชบัญญัติยา พ.ศ.๒๕๑๐ มาตรา ๓๒ ต้องระวางโทษตามมาตรา ๑๐๗
