4. 4
Dlaczego oni tacy są?
DLACZEGO ONI TACY SĄ?!
ZMIANY:
ROZWÓJ FIZYCZNY
ROZWÓJ POZNAWCZY
ROZWÓJ EMOCJONALNY
ROZWÓJ TOŻSAMOŚCI
5. 5
Dlaczego oni tacy są?
ZMIANY - ROZWÓJ FIZYCZNY
wątpliwości i niepokój związany ze zmianami wyglądu i
fizjologii
wzrost, zmiana proporcji, drugorzędowe cechy płciowe
problem wczesnego lub zbyt późnego wejścia w okres
dojrzewania
samoocena zależna od wyobrażenia ciała
seks (przeświadczenie o własnej niezniszczalności)
6. 6
Dlaczego oni tacy są?
ZMIANY - ROZWÓJ POZNAWCZY
11-15 r. ż. myślenie w kategoriach abstrakcji i
prawdopodobieństwa
egocentryzm i „wyobrażona publiczność”
potrzeba prywatności
mit osobisty (wyjątkowość przeżyć, to co spotyka innych mi
się nie przydarzy)
cechy hipokryty (labilność przekonań)
idealizowanie
7. 7
Dlaczego oni tacy są?
ZMIANY - ROZWÓJ EMOCJONALNY
gwałtowne wahania nastrojów od radości po
przygnębienie w krótkich okresach czasu
niepokój, przewrażliwienie na swoim punkcie,
nieśmiałość
zmiana nastrojów najczęściej nie ma przyczyny
zewnętrznej
nastrój depresyjny jest naturalnym stanem
8. 8
Dlaczego oni tacy są?
ZMIANY- ROZWÓJ TOŻSAMOŚCI
kim jestem/decyzje na całe życie
niepewność co do własnej tożsamości
od eksperymentowania po podjęcie zobowiązania
tożsamość seksualna
renegocjacja relacji w rodzinie
waga związków rówieśniczych w oddzielaniu się od rodziców
BUNT
9. 9
Dlaczego oni tacy są?
BUNT
podstawówka - „tak trzeba” tzw. dyscyplina zewnętrzna
gimnazjum- nie ma dziecięcego posłuszeństwa, nie ma
dojrzałości licealnej, bunty chaotyczne, kłótne po to, by
rozładować emocje, eksperymenty
liceum - dyscyplina wewnętrzna, bunt „o coś”
bunt NIE oznacza, że z dzieckiem lub z rodzicami jest
coś nie tak
buntowanie jest jednym z przejawów procesu oddzielania
się od rodziców
niezbędny okres, jeśli uda się go uniknąć przesunie się w
czasie lub w inne sfery
drastyczne pacyfikowanie buntu - eskalacja lub ukrycie
nie jest wymierzony przeciwko rodzicom - ma na celu
zaznaczenie własnej niezależności
czasami mają rację...
10. 10
Dlaczego oni tacy są?
ZMIANY
rozdrażnienie, smutek,
awanturowanie się
zamknięty, skupiony na
sobie, niedostępny,
niepokoje
hipochondryczne
poczucie słabości i
porażki, dziecięca
zależność, chwiejne
poczucie wartości
euforia, luz
zafascynowany światem,
doświadczenie wspólnoty
mania wielkości, rodzice
są przeszkodą, rodzice to
pierwsza „próba sił”
11. 11
Co robić?
WYCHOWYWAĆ to kochać i wymagać.
Jeśli rodzic tylko kocha... to czy kocha naprawdę? „NIE”
wymaga więcej miłości. Nie stawiając żadnych granic ani
wymagań, nie daje dziecku szansy na rozwój.
Jeżeli tylko wymaga, staje się obcym emocjonalnie
egzekutorem poleceń.
Mamy dwie ręce. Jedną po to, by wspierać dziecko,
przytulić, drugą, by mocno złapać, powstrzymać i nie
pozwolić nikomu zrobić krzywdy.
Rodzic tradycyjny (ja tu rządzę) vs rodzic partnerski.
Nastolatki NIE potrzebują kolejnego kolegi.
12. 12
Co robić? Podstawowe potrzeby dziecka
Bezpieczeństwo
zasady, normy, reguły, ograniczenia, przewidywalność
Potrzeba granic - stawianie granic bez zbędnych dyskusji,
nastolatek sprawdza, na ile może się na rodzicu oprzeć
Miłość
akceptacja uczuć i potrzeb
trzeba utrzymać kontakt z dzieckiem, które musi mieć pewność,
że go nie opuścimy, niezależnie od tego, ile narozrabia
Wolność
niezależność, samodzielność, poczucie wpływu i skuteczności
Nie ma wolności bez odpowiedzialności.
Wybieraj i ponoś konsekwencje.
13. 13
Co robić? BEZPIECZEŃSTWO
dziecko oczekuje od rodziców opieki i ma być im posłuszne (kiedy i w czym, jak i w jakim
wieku)/rodzice są zobowiązani do opieki i do ponoszenia odpowiedzialności
zmiana tego, w czym nastolatek jest posłuszny - należy powoli poszerzać zakres swobody,
wracając do większych ograniczeń, gdy coś pójdzie nie tak
poczucie winy, możliwość naprawiania i wybaczenie sobie
stanowcza, spokojna i zdecydowana postawa rodzica uspokaja
konsekwencje:
jasno zauważamy (i poprzestajemy za 1 razem)
zapowiadamy konsekwencje (gdy to 2 raz)
wprowadzamy konsekwencje(za trzecim razem
15. 15
Co robić? WOLNOŚĆ
SAMODZIELNOŚĆ
ZA MAŁA ZA DUŻA
Nadopiekuńczość brak opieki, obarczanie
ADEKWATNA DO WIEKU
* Wolność dwulatka - wybór pozorny. „Możesz założyć czapkę z pomponem lub tę w
paski. Możesz wypić syrop z łyżeczki lub z tej miarki”
* 12 latek może decydować ile siedzi nad lekcjami, ale musimy być jasno z nim
umówieni, że jeśli łapie jedynkę, czas na przyjemności się skraca dopóki jej nie
poprawi.
* Nastolatka może pójść na imprezę, ale z umową, że jeśli przekroczy ustaloną
godzinę powrotu to uznamy ją za jeszcze niegotową do takiej samodzielności.
16. 16
Co robić?
Jak uczą się dzieci?
Naśladowanie
Praktykowanie
Czynniki chroniące:
dobra relacja z rodzicami
dobra grupa rówieśnicza
17. 17
Czym jest samodzielność i jak jej nauczyć?
Wychowujemy dzieci po to, by nas opuściły i wyfrunęły z
rodzinnego gniazda w świat, który będzie zupełnie inny
niż ten, w którym dorastaliśmy, w świat, w którym będą
musiały podejmować samodzielne decyzje i ponosić ich
konsekwencje…
19. Kontakt
ul. Mydlarska 4
30-703 Kraków
Biura
ul. Wiśniowa 36 m. 2
02-520 Warszawa
ul. Iwana Pawłowa 1/1
53-604 Wrocław
ul. Kościuszki 31a/8
10-503 Olsztyn
sekretariat@ud.edu.pl
www.uniwersytetdzieci.pl
Dziękuję!
Aneta Mazurkiewicz
www.ascendo.pl
501204444