3. Este curso, no que a neve regresou de forma intensa e tardía, tinguindo de branco
o noso entorno moitos dos días, afrontamos numerosos cambios; empezando polo
horario e o cambio dunha parte importante do profesorado e seguindo co inicio dun
miniproxecto que supuxo o traballo conxunto de parte do profesorado e do
alumnado de diferentes cursos e etapas, o “Cinema en Curso”; con este proxecto
aprendimos sobre cine, coñecimos a Marcos (o cineasta que traballou con nós todo
este ano), reflexionamos sobre o valor da nosa realidade cotiá e cómo poder
amosala como algo valioso e coñecimos novas formas de traballar, máis
cooperativas, menos ligadas á separación en aulas,…
Este curso ademais, pasamos a ser máis multiculturais e a realidade do país veciño,
Marrocos, pasou a formar parte do centro.
Non podemos esquecer as nosas verbas adicadas especialmente aos nosos
compañeiros e compañeiras que avanzan e finalizan a súa etapa no CPI Uxío
Novoneira; desexámosvos o mellor e que non nos esquezan porque xa forman parte
da historia deste centro. Ao igual que todos os profes que este ano nos
acompañaron e que aínda non sabemos se volverán o próximo ano, pero aos que
esperamos cos brazos ben abertos.
O equipo directivo despois deste ano intenso quere dicirvos a todas e todos:
BO TRABALLO! FOI UN GUSTO CONVIVIR E APRENDER NO CPI UXIO
NOVONEIRA COMO CADA ANO.
A DIRECCIÓN
4. 4
Canto de ave,
salaio de cervo
grañido de corvo,
ouveo de lobo.
Ollos de gato,
coiros de can,
ás de morcego,
miguiñas de pan.
Con todo isto,
facemos un pisto
un pisto….
para acabar con isto.
Non é tan sinxelo,
tomádeo en serio
correde nos ventos
voade nas augas
comede pementos
para que o recebemento
non sexa CRUENTO!!!
Xa vou rematando
este longo conxuro
a xente marchando
que están estorbando.
Con este conxuro
os profes estudarán
os nenos xogarán
as vacas voarán,
e todos todos
tranquilos vivirán.
9. 9
VISITAMOS O MUPEGA (Museo Pedagóxico
de Galicia) E METEOGALICIA EN SANTIAGO
Con esta
supermaquinaria…como se
equivocarán tantas vecess??
Sorride!! Que saímos no
twitter!!
A ver quen ten o
barco
moderno…porque
este mola moito!!
A que cres que
xogarían no recreo?
E visitamos as antigas aulas dos coles…
Que ben se
escribe! Mellor
que co lapis!
10. Contaba a lenda que nun pobo cha
que se escondía entre as flores, nun campo do pobo chamado o Campo do
Chao. O 21 de marzo
saír.
Ese día uns nenos, no parque de Vilaverde, estaban xogando ás probas.
deses nenos, chamado Xabier, tocoulle facer unha proba e os demais lle
dixeron se se atrevía a ir ao Campo do Chao e arrincar dez flores.
Xabier foi ao campo cheo de medo.
os lados por se pasaba algo.
Unha vez que chegou, abriu a cancela que chirriaba, foi buscar as flores e
empezou a arrincalas, 1, 2, 3,
De súpeto, xurdiu do interior da terra un xigante enorme, grande, que estaba
formado por flores!!! X
pero…
Xabier estaba acurralado, o
criatura extendeu a man
que me extende a man?”
colleunas e levantou ao rapaz, pasouno por enriba da cancela e foise por onde
entrou,
Xabier quedou sorprendido porque só quería o que lle quitaran.
dano a ninguén e non se d
Foi a contarllo aos demais nenos e a partir dese día decidiron non danar o
seu entorno.
Paula Viña Balboa (1
a lenda que nun pobo chamado Vilaverde, vivía un monstr
que se escondía entre as flores, nun campo do pobo chamado o Campo do
O 21 de marzo dise que se alguén pisa nese campo o monstro pode
día uns nenos, no parque de Vilaverde, estaban xogando ás probas.
deses nenos, chamado Xabier, tocoulle facer unha proba e os demais lle
dixeron se se atrevía a ir ao Campo do Chao e arrincar dez flores.
foi ao campo cheo de medo. Cada paso que daba miraba para todos
os lados por se pasaba algo.
vez que chegou, abriu a cancela que chirriaba, foi buscar as flores e
arrincalas, 1, 2, 3,… e a décima flor non saía e seguiu tirando.
súpeto, xurdiu do interior da terra un xigante enorme, grande, que estaba
Xabier non sabía que facer, intentou saír pola cancela
estaba atrancada!!!
ralado, o monstro, cada vez acercábase máis
criatura extendeu a man… El non sabía que facer e de pronto pensou:
” e contestouse “as flores!!”, deullas á man, o monstro
colleunas e levantou ao rapaz, pasouno por enriba da cancela e foise por onde
quedou sorprendido porque só quería o que lle quitaran.
e non se debería chamar monstro.
a contarllo aos demais nenos e a partir dese día decidiron non danar o
Paula Viña Balboa (1º ESO)
mado Vilaverde, vivía un monstro xigante
que se escondía entre as flores, nun campo do pobo chamado o Campo do
dise que se alguén pisa nese campo o monstro pode
día uns nenos, no parque de Vilaverde, estaban xogando ás probas. Un
deses nenos, chamado Xabier, tocoulle facer unha proba e os demais lle
dixeron se se atrevía a ir ao Campo do Chao e arrincar dez flores.
paso que daba miraba para todos
vez que chegou, abriu a cancela que chirriaba, foi buscar as flores e
e a décima flor non saía e seguiu tirando.
súpeto, xurdiu do interior da terra un xigante enorme, grande, que estaba
non sabía que facer, intentou saír pola cancela
estaba atrancada!!!
monstro, cada vez acercábase máis e máis, a
El non sabía que facer e de pronto pensou: “Por
, deullas á man, o monstro
colleunas e levantou ao rapaz, pasouno por enriba da cancela e foise por onde
quedou sorprendido porque só quería o que lle quitaran. Non facía
a contarllo aos demais nenos e a partir dese día decidiron non danar o
11. Queremos un mundo mellorQueremos un mundo mellorQueremos un mundo mellor…
11
14. 14
O pasado mércores 29 de
novembro fomos de excursión a
Romeor. Alí subimos atravesando
o pobo e seguíronnos dous cans
que eran moi listos, cruzamos o
monte subindo por un camín de
lousas e berrando uns aos
outros; cando conseguimos chegar á
cima metémonos no acueducto romano que usaban para
desviar a auga, o que pasa, é que algún non levaron botas non
puidemos cruzar ata o final.
Logo volvemos baixar mentras berrábamos todo o que
podíamos, cando chegamos ao pobo subimos ao autobús e
fomos ver o Castelo de Corbedo (case todo en ruinas); cando
chegamos ao pico do Castelo sacamos unhas fotos e acto
seguido baixamos á explanada de abaixo e subimos ao autobús.
15. 15
Cruzamos Seoane e Folgoso e fomos ata
Montefurado, onde os romanos furaron
o monte para deixar pasar a auga. A
verdade é que era moi grande e tiña
moita profundidade.
Despois fomos comer os bocadillos a
Pobra de Trives e démoslle mazás a un
cabalo que había alí. Logo cansados xa,
fomos tomar unha coca-cola e xa era
hora de subir ao bus.
Cando chegamos ao Castelo de Castro Caldelas vimos unha
catapulta e entramos a ver o Castelo restaurado que tiña
expostas unha morea de cousas: fornos, teares, ferrados,
alxibe, etc.
De camiño para a casa viñemos cantando cancións con Martín.
Pablo 4º ESO
16. 16
Os rapaces de Infantil e Primaria en compañía do cole de As Nogais fomos ao cine para ver Coco,
unha película de Disney sobre Miguel un rapaz mexicano que quere ser músico e o Día dos Mortos
inicícianse unha serie de feitos que o levan a vivir unha emocionante e preciosa aventura. Despois do
cine o cole invitounos a comer pizza no centro comercial, que rica estaba!! E que ben o pasamos
despois de compras polas tendas!! Levamos ata os rapaces de 1º e 2º aínda que algúns quedaron nas
atraccións do centro comercial. O día fíxose corto…cando nos demos conta xa estaba o bus
esperándonos!
17. CINE NA MONTAÑA
17
Pedrafita do Cebreiro 5 de decembro de 2017
O colexio de Pedrafita apuntouse a un programa chamado
“Cinema en curso”
Este ano o colexio de
Pedrafita do Cebreiro
apuntouse a un programa
que se chama “Cinema en
Curso” que, como xa o
propio nome di, vai sobre
cine en todo o curso, cun
cineasta que se chama
Marcos, que ensina como
facer o teu propio cine.
O programa consiste en
facer vídeos sobre algo ou
alguén.
Despois estes vídeos
ensínanselle a Marcos,
edítanse e súbense á
páxina web. O 16 de
novembro Marcos
ensinoulles aos nenos de
Pedrafita a editar os vídeos.
Se queredes ver estes
vídeos dos rapaces de
Pedrafita podedes visitar a
páxina do cinema en
curso. Grazas por ler esta
noticia e achegareivos
máis coma esta. Un saúdo.
18. 18
Antes de despedirnos temporalmente ata o 8 de
xaneiro celebramos o noso pequeno festival de
Nadal. Como cada ano empezamos o festival coa
visita do noso querido e sempre sorrinte carteiro;
cantamos e tocamos panxoliñas tradicionais, en
inglés, inventados por nós (ou máis ben por Adrián, o
noso profe de música), e, como novidade, tivemos un
concurso por equipos consistente en adiviñar as
cancións que ían soando, dentro dunha lista que
previamente nos facilitou Javi, o profe de música e
xeografía. Moito aprendimos de música dos 80 e dos
90!! Despois tivemos os nosos pinchos de Nadal e
pola tarde os maiores sesión de cine e os pequenos
xogamos, rimos, saltamos,... coas actividades
organizadas pola ANPA: colchonetas, globoflexia e
pintura de cara. Pasámolo fenomenal! Ata nos
despedimos con pena por uns días de merecidas
vacacións.
22. Se eu fose… eu sería sementeira, sementar
para evitar os conflitos entre países, po
para o terceiro mundo, fóra as críticas sobre os seus escasos adelantos, f
libres coas súas tradicións.
O meu soño é ser gobernadora, poder eliminar os continuos conflitos nos pa
pracer, cada día morren centos de per
completas desapecidas, nenas violadas, obrigadas a toda imposici
ferintes, mortais, tristes polas perdas de seres queridos
culpa, tanto as mortas coma as cento delas obrigadas a deixar a s
excluídos das posibilidades de sobrevivir.
Se fose unha pensadora coñecida polos meus escrit
se mergullesen nas miñas reflexións e o fixesen comigo, razoar sobre o ser honestos, ter empat
o egoísmo, ser felices uns cos outros, complet
Se fose unha astronauta e puidese ver o noso xigante mundo, todo cheo de paz, sen guerras que nunca
acaban, sempre cun sorriso de polo norte a polo sur.
POR UN MUNDO MELLOR, SEN GUERRAS, CON PAZ, NO QUE TODOS E TODAS SEXAMOS FELICES!
Se eu fose eu, e non un número máis, quizais a miña voz resoar
Se os nenos de Irak foran heroes e non civ
momentos.
Se foramos un pouco paxaros e non tan persoas, saberiamos o que
Se todas as bágoas foran de ledicia, merecer
Se as armas disparasen ilusións, seriamos un pouco m
Se as guerras todas foran de cóxegas, morrer
Se reemprazáramos os berros por palabras tenras, q
Se a única forma de gañar fora a base de sorrisos, t
Se en vez de pegar, agarrarámonos da man nos momentos
Se a guerra fose paz, os paxariños non morrer
as persoas non chorarían,
as armas so ceibarían soños.
Os “quérote” serían o himno mundial, e o riso a s
Todos seriamos especiais e non un número m
Se todo iso pasase, quizais, so quizais, a vida ser
E este mundo un chisquiño mellor…
Pero mentres a paz non sexa un negocio ren
So nos queda soñar.
Matar con golpes de inocencia a realidade.
ía sementeira, sementaría un mundo cheo de paz, sen guerras, producir
íses, por petróleo, por avaricia ou por gusto; crear
íticas sobre os seus escasos adelantos, fóra abusos n
é ser gobernadora, poder eliminar os continuos conflitos nos pa
centos de persoas, mortas baixo as mesmas paredes das s
completas desapecidas, nenas violadas, obrigadas a toda imposición, ameazas de
ferintes, mortais, tristes polas perdas de seres queridos… Todas estas persoas inocentes
s coma as cento delas obrigadas a deixar a súa casa, pasando fr
ídos das posibilidades de sobrevivir.
ida polos meus escritos en todo o mundo, en cada rinc
óns e o fixesen comigo, razoar sobre o ser honestos, ter empat
ísmo, ser felices uns cos outros, completándose entre todos/as.
uta e puidese ver o noso xigante mundo, todo cheo de paz, sen guerras que nunca
olo norte a polo sur.
POR UN MUNDO MELLOR, SEN GUERRAS, CON PAZ, NO QUE TODOS E TODAS SEXAMOS FELICES!
áis, quizais a miña voz resoaría máis aló da miña casa.
non civís, quizais non os deixariamos sos nos seus peores
un pouco paxaros e non tan persoas, saberiamos o que é a liberdade.
ágoas foran de ledicia, merecería a pena chorar.
óns, seriamos un pouco máis nenos.
s, morreriamos rindo a gargalladas.
áramos os berros por palabras tenras, quizais todos saberiamos querer.
única forma de gañar fora a base de sorrisos, todos teriamos premio.
da man nos momentos máis difíciles, poucos quedar
uerra fose paz, os paxariños non morrerían,
ían o himno mundial, e o riso a súa banda sonora.
úmero máis.
is, so quizais, a vida sería máis vida.
Pero mentres a paz non sexa un negocio rendible, o mundo continuará en guerra
inocencia a realidade.
22
ía un mundo cheo de paz, sen guerras, produciría diñeiro
óleo, por avaricia ou por gusto; crearía unha vida mellor
óra abusos no traballo, sempre
é ser gobernadora, poder eliminar os continuos conflitos nos países árabes, sería un
mortas baixo as mesmas paredes das súas casas, familias
ón, ameazas de norte, disparos
Todas estas persoas inocentes, carentes de
úa casa, pasando frío, enfermedades,
os en todo o mundo, en cada rincón, que todos e todas
óns e o fixesen comigo, razoar sobre o ser honestos, ter empatía, fóra
uta e puidese ver o noso xigante mundo, todo cheo de paz, sen guerras que nunca
POR UN MUNDO MELLOR, SEN GUERRAS, CON PAZ, NO QUE TODOS E TODAS SEXAMOS FELICES!
Itziar 4º ESO
ó da miña casa.
ís, quizais non os deixariamos sos nos seus peores
uizais todos saberiamos querer.
íciles, poucos quedarían atrás.
á en guerra.
Vanessa 4º ESO
23. Para namorar rápido e ben a unha moza necesítanse os seguintes
ingredientes: unha culler de amor, gasificante de dozura, un vaso de paixón
e unha pouca de ironía e amabilidade
Para conseguir lograr o seguinte proceso hai que remover ben todos os
ingredientes obtendo así un gas perfumado que fará que a moza caia
rendida aos nosos pés.
É moi importante non aplicar demasiado perfume xa que podería non
gustarlle á moza e fuxir de nós; o perfume é un factor secundario, o
importante é non poñerse inquedo e non saber que dicir.
Hai que estar tranquilo e ir conversando ata
ten que invit
“unha cita” e se todo sae ben, a receita cumprirase e
poderás ter moza.
Para namorar rápido e ben a unha moza necesítanse os seguintes
: unha culler de amor, gasificante de dozura, un vaso de paixón
e unha pouca de ironía e amabilidade para engatusar á moza.
Para conseguir lograr o seguinte proceso hai que remover ben todos os
ingredientes obtendo así un gas perfumado que fará que a moza caia
É moi importante non aplicar demasiado perfume xa que podería non
lle á moza e fuxir de nós; o perfume é un factor secundario, o
erse inquedo e non saber que dicir.
tranquilo e ir conversando ata
que os dous comecen a
entablar amizade; unha
vez que os dous
individuos estén
tranquilos, un deles so
ten que invitar ao outro a un café
“unha cita” e se todo sae ben, a receita cumprirase e
Pablo Carrete 4
23
Para namorar rápido e ben a unha moza necesítanse os seguintes
: unha culler de amor, gasificante de dozura, un vaso de paixón
para engatusar á moza.
Para conseguir lograr o seguinte proceso hai que remover ben todos os
ingredientes obtendo así un gas perfumado que fará que a moza caia
É moi importante non aplicar demasiado perfume xa que podería non
lle á moza e fuxir de nós; o perfume é un factor secundario, o
Pablo Carrete 4º ESO
24. O primeiro é ser boa persoa
en ti e que estás aí para o que faga falta.
Despois tes que ser ti mesmo, porque non por ser m
guapo ou ser máis listo significa que sexas boa persoa ou
que saibas querer.
A xente pensar que por ter cartos xa podes namorar a
unha persoa só con dicirllo.
tontería porque se sabes querer, queres
non por ter cartos.
Tamén hai que ter respecto polos demais, por exemplo, os
homes que maltrtan
verdade, só as queren para traba
é ser boa persoa, que vexan que poden confiar
í para o que faga falta.
tes que ser ti mesmo, porque non por ser m
áis listo significa que sexas boa persoa ou
xente pensar que por ter cartos xa podes namorar a
ó con dicirllo. A min paréceme unha
ía porque se sabes querer, queres porque che gusta,
r cartos.
hai que ter respecto polos demais, por exemplo, os
homes que maltrtan ás mulleres,… eses non as queren de
ó as queren para traballar para eles.
Rubén Fernández Sant
24
, que vexan que poden confiar
tes que ser ti mesmo, porque non por ser máis
áis listo significa que sexas boa persoa ou
xente pensar que por ter cartos xa podes namorar a
min paréceme unha
porque che gusta,
hai que ter respecto polos demais, por exemplo, os
eses non as queren de
llar para eles.
ández Santín 4º ESO
25. 25
Amigos e amigas, antroido algareiro
xa chega choutando con chimpos de fato
vestindo unha capa tecida en buratos,
calzóns e carauta de vello choqueiro.
Amigos, Antroido xa estivo en Liñares,
e por Hospital pasou esvarando;
en Veiga de Forcas nos deixou cantando
e dixo en Zanfoga seus novos cantares;
nas pozas con xeo que están no Cebreiro
meteu el as zocas con pouco recato;
nas augas tan frías que van no regato
lavou el a cara para andar máis lixeiro.
E por Rabaceira el quixo pasar
para ver a Paula a ver se estaba a durmir;
A Pintinidoira pensou de subir
que a Marcos tamén quería saudar;
Antroido é Valente, tolán e argalleiro,
e pisa nas neves con forte caxato;
sen medo nin sust baixou coma un gato
e por Louzarela se viu falangueiro.
Na praza bailaba fritindo as orellas,
untando a tixola con graxa e touciño
chamando con berros, chamando aos vecinos,
a nenos e mozos, a mozas e vellas;
baixáronlle logo enchendo os carreiros
de todo o concello por monte e por mato
as xentes enteiras que queren por trato
fartura e chourizo, rebumbio festeiro.
26. 26
Desperta rapaza, se estabas durmida
que xa están servidos na praza os cachelos
e lávate a cara, peitea o cabelo
e ven a esta festa que temos servida
espértate e baixa, que sexamos parceiros
nas chanzas e coplas, e con desacato
falemos de todos, facendo o retrato
tomando licenza para ser verdeiros.
De Antroidos vaiamos por eses camiños
contentos e alegres con caras manchadas
con roupas de cores e botas furadas
pedindo nas portas, xantar e cartiños
seremos antroidos nos nosos vieiros
nas casas pedindo por pauto e contrato
orellas, filloas, cocido no prato,
enchendo por tempo o bandullo baleiro.
27. 27
Bos días rapaces e rapazas. Estamos aquí para despedir o Entroido deste maravilloso ano. Dedicámosvos este
testamento despois porque despois de tantos anos acabamos por collervos cariño a algúns máis que a outros.
En especial, dedicámoslle este testamento aos rapaces de 4º que o ano que ven non estarán con nós.
Desexámosvos un bo entroido e felices anos novos.
Esquecendo os que van marchar dende este día dámoslle a benvida aos novos compañeiros, que son Abdu e
Mouslin. Para que os nosos compañeiros non se celen dedicámoslles algo: o noso amor e chégalles ben.
Aos nosos profesores, empezando por Juan, o noso titor, ímoslle roubar un colar que parece que ten moitos. A
Sonia ímoslle mercar un libro de inglés de 6º a ver se nos cambia de libro dunha vez por todas.
A Sico o noso profe de Mates do ano que ven, ímoslle regalar moita paciencia porque lle fai falta tela. Deixando
atrás esto de regalar, que nos ides a regalar a nós?
-Agora que me acordo… eu quero un Ferrari.
-Un ferrari é moito diñeiro e onde o vas meter? Na túa casa non colle nin un rato.
-Perdoa, pero a túa casa colle 20 veces dentro da miña, e ademais hai algo que se chama garaxe, sabías?
-Pois no meu garaxe collen dous: un tractor e un coche.
-Pois agora que o dis, ao mellor a David lle gustaría un Landini Blizzar que di que lle gustan moito as
maquinarias deste estilo, que che parece?
-Moi rápido cambias de tema!!
-Pois si, imos despedir o testamento dunha vez!
-Desexámosvos que teñades bo ano. Chaoooo chavales!
Jessica e Carla 6º de Primaria
28. 28
Son de Pedrafita
fermoso lugar
a todos recomendo
vir a visitar.
É un pobo pequeno
pero singular
de toda a súa xente
vaste namorar.
Baixo a súa terra
coches a fartar
pero na superficie
ten un aire que envexar.
Moitos peregrinos
pasan a mirar
e ao final do día
todos queren pernoctar.
Neva moitos días
non se hai que asustar
poñémonos as botas
e imos todos a currar.
Na cima da montaña
ímonos formar
están os nosos profes
preparados pa_educar.
Dende o colexio
podemos desfrutar
das mellores vistas
do noso lugar.
Somos boa xente
podes confiar
entre compañeiros
todo se pode arreglar.
Imos de rapeiros
neste carnaval
e gústanos moito
cantar e rapear.
Somos moi chistosos
non o has de dubidar
como nesta festa
podes contemplar.
Son de Pedrafita
fermoso lugar
en todos os meus soños
vouno recordar.
29. ROAD TRIP PEDRAFITA
MONFRAGÜE
1. START
6. MONFRAGÜE
7. AVANZAMOS
CASILLA AO”
SALTO DEL
GITANO
CASTELO DE
MONFRAGÜE
STOP
12. AVANZAMOS CASILLA AO” MUSEO D
HISTORIA NATURAL
ROAD TRIP PEDRAFITA
MONFRAGÜE-MADRID
2. PARADA PARA
COMER.
3. LA MOHEDA ALTA:
PARAMOS A OBSERVAR
. AVANZAMOS
CASILLA AO”
SALTO DEL
GITANO E
CASTELO DE
MONFRAGÜE”
STOP
DE
REGRESAMOS
DE SA
29
ROAD TRIP PEDRAFITA-
MADRID
LA MOHEDA ALTA:
PARAMOS A OBSERVAR
GRULLAS
10. MADRID
EGRESAMOS Á CASILLA
DE SAÍDA
30. AS ESTRELAS DA LIBERDADE
Erguede a cabeza
contemplade as estrelas
que camiñan pola rúa collidas da man
cada vez son máis
e a súa luz xa comeza a eclipsar ao sol.
Mirádeas!
Tedes o universo cheo de luces diante
vosa
A ela.
que con bágoas nos ollos
polo seu home emigrado na guerra
sacou adiante aos seus cinco fillos soa.
A ela,
que cavou na terra
excrava da pobreza toda a súa vida.
A ela,
que a queimaron viva
por querer un futuro mellor para o seu
fillo
A ela,
que loitou aquí e en Arxentina
polo pan de cada día.
A ela,
que quedou vendo como os fillos
marchaban
quizais para non volver nunca.
A ela, que arde unas críticas
por ser nai solteira.
A ela, que fixo o caldo,
S ESTRELAS DA LIBERDADE
úa collidas da man
úa luz xa comeza a eclipsar ao sol.
Tedes o universo cheo de luces diante
polo seu home emigrado na guerra
seus cinco fillos soa.
úa vida.
por querer un futuro mellor para o seu
vendo como os fillos
levou o gando ao monte
e labrou no campo.
A ela, que viviu chorando
e limpou as súas bágoas ao mandil.
A ela, que ten medo de camiñar soa.
A ela, asasinada polo amor da s
Mirádeas! A elas
avoas, nais, fillas, netas.
A elas, infravaloradas
A elas, de apariencia débil
e corazón forte.
A elas, eternas silenciadas polo demo.
A elas, motor das nosas vidas.
Contemplade o universo cheo de luces
que camiña pola rúa
mulleres traballadoras
todas xuntas e collidas da man.
contempládeas
pois para elas as portas do ceo
deberían estar abertas
e pai, fillo e espírito santo
axeonllados para recibilas
Erguede a cabeza sociedade de
ignorantes
e mirádeas
mirádeas como se merecen.
E ti, muller
ti que vives, amas e loitas
xamais abandoes a batalla.
30
ando ao monte
rando
ágoas ao mandil.
A ela, que ten medo de camiñar soa.
A ela, asasinada polo amor da súa vida.
avoas, nais, fillas, netas.
ébil
A elas, eternas silenciadas polo demo.
or das nosas vidas.
o universo cheo de luces
todas xuntas e collidas da man.
pois para elas as portas do ceo
írito santo
axeonllados para recibilas.
a cabeza sociedade de
omo se merecen.
es, amas e loitas
is abandoes a batalla.
31. Na segunda semana de marzo o noso cole e o cole de As Nogais, que estamos xa moi preto, acercámonos un pouco máis. O
mércores 14 fomos invitados polo cole de As Nogais a unha
pasámolo fenomenal e permanecimos coa boca aberta polos trucos de maxia increíbles que nos sorprenderon a cada cal
máis, o xoves 15 pasamos a ser nós anfitrións para o noso colexio veciño aproveitando
anualmente nos ofreceKalandraka, este ano
branco, Un becho estraño, Cores ou Piñeiro
Na segunda semana de marzo o noso cole e o cole de As Nogais, que estamos xa moi preto, acercámonos un pouco máis. O
mércores 14 fomos invitados polo cole de As Nogais a unha sesión de maxia pola tarde e como se nos fixo breve e
e permanecimos coa boca aberta polos trucos de maxia increíbles que nos sorprenderon a cada cal
, o xoves 15 pasamos a ser nós anfitrións para o noso colexio veciño aproveitando a sesión de contacontos que
, este ano A horta de Simón, Animais de compañía, Un máis,
Piñeiro son algúns dos contos cos que nos divertiron. Nas fotos queda claro o ben
que o pasamos todos e todas.
31
Na segunda semana de marzo o noso cole e o cole de As Nogais, que estamos xa moi preto, acercámonos un pouco máis. O
sesión de maxia pola tarde e como se nos fixo breve e
e permanecimos coa boca aberta polos trucos de maxia increíbles que nos sorprenderon a cada cal
a sesión de contacontos que
Un máis, Frederick, O coelliño
son algúns dos contos cos que nos divertiron. Nas fotos queda claro o ben
32. MILES GLOR
Isto empeza en Grecia, Atenas, u
e de amor chamada Filocomasia.
soldado, coñece a rapaza e lévaa de Atenas a
Palestrion, o escravo de Pleusicles, colle o barco para ir a explicar ao s
amada. Pero de camiño o barco
Pirgopolinices. Cando Filocomasia e Palestrion se a
escribe ao seu amo para explicarllo
casa dun veciño de Pirgopolinices
Filocomasia para que ela poida pasar a casa do veciño a verse co namorado.
escravo de Pirgopolinices, veos xuntos dende unha vent
castigue á rapaza pero Palestrian dille que non l
a Esceledro que non era Filocomasia a rapaza que el vira
senón que era a súa irmá xemelga que
fai saber o seu plan a Filocomasia, a Pleusicles e ao vello que
o acolle, Periplectomeno. Pouco m
plan para poder marchar. Fan crer a Pirgopolinices e Esceledro
que a muller de Periplectomeno
(Periplectomeno non ten muller,
pasar como tal) e coa axuda de A
teoría) e Hifidipa (serventa de Acroteleucia poñen en marcha
o plan. Pirgopolinices cree todo e di
do vello, pero que antes se ten que desfacer de Filocomasia.
Dille que se vaia, que xa non a quere e que pode levarse todos
os presentes que ata o momento lle fix
polo mariñeiro que a levaría. Filo
moito separarse porque o quere moito e marcha c
Palestrion tamén marcha con eles.
dase conta de que o estafaran.
ILES GLORIOSUS
(Comedia)
Isto empeza en Grecia, Atenas, un xoven que se chamaba Pleusicles quería moito a unha cortes
asia. Pero este debe marchar en misión oficial. E
évaa de Atenas a Éfeso, aínda que ela non quería ir.
o escravo de Pleusicles, colle o barco para ir a explicar ao seu amo o
arco onde ía el, foi capturado por piratas e vendido como escravo a
Filocomasia e Palestrion se atopan, ela pídelle unha soluci
rllo todo e dille que vaia a Éfeso. Pleusides vai enseguida e al
e Pirgopolinices que é amigo do seu pai. Palestrion fura a
la poida pasar a casa do veciño a verse co namorado.
Pirgopolinices, veos xuntos dende unha ventá e pensa en dicirllo ao seu amo para que
á rapaza pero Palestrian dille que non llo faga saber ao dono. Entón
ilocomasia a rapaza que el vira
á xemelga que ía a buscala. Palestrion
fai saber o seu plan a Filocomasia, a Pleusicles e ao vello que
máis tarde, inventan outro
crer a Pirgopolinices e Esceledro
está namorada do primeiro
muller, é unha amiga súa que se fai
pasar como tal) e coa axuda de Acroteleucia (a muller en
ifidipa (serventa de Acroteleucia poñen en marcha
di que quere casar coa muller
do vello, pero que antes se ten que desfacer de Filocomasia.
Dille que se vaia, que xa non a quere e que pode levarse todos
os presentes que ata o momento lle fixera. Pleusides faise pasar
ía. Filocomasia fai ver que lle doe
moito separarse porque o quere moito e marcha con Pleusides e
én marcha con eles. Finalmente Pirgopolinices
Paula Viña Balboa (1º ESO)
32
SUS
ía moito a unha cortesá libre
Entón Pirgopolinices, un
ía ir.
eu amo o acontecido coa súa
e vendido como escravo a
ídelle unha solución. Rápidamente el
Pleusides vai enseguida e alóxase na
Palestrion fura a parede da habitación de
la poida pasar a casa do veciño a verse co namorado. Pero un día Esceledro,
n dicirllo ao seu amo para que
ón pensa nun plan e dille
Paula Viña Balboa (1º ESO)
33. H
(Pablo
A obra empeza coa morte
asasinado a mans de Polimestor ao que seus pais ll
gran tesouro, logo tírao ao mar sen darlle sepultura.
Hércuba é feita escrava polos gregos ao igual que moitas ou
moi apenada pola destrucci
fillos,... pero consólase pensando que os dous m
Aos poucos días entérase que s
e que Polimestor matou ao seu
dille a Hércuba que o pobo grego quere sacrificar a Pol
honrar a Aquiles, logo de que Agamen
Hércuba descubre o cadáver de Polidoro e xunto cos escravos e Agamen
trazan un plan para as
que leve aos seus fillos, logo dilles que entren na tenda, pois vaille revelar o
paradeiro duns tesouros, pero seg
arríncanlle os ollos. Este
que profetiza que el e Casandra ser
HÉRCUBA
ablo Carrete García 4º ESO)
morte de Polidoro, que é fillo de Hércuba e Pr
de Polimestor ao que seus pais llo confiaron xunto cun
rao ao mar sen darlle sepultura.
é feita escrava polos gregos ao igual que moitas outras mulleres.
moi apenada pola destrucción da cidade, a morte do seu marido e dos seus
pensando que os dous máis pequenos sobreviviron.
érase que só lle quedan dúas fillas, Casandra e Pol
Polimestor matou ao seu fillo Polidoro para facerse co tesouro.
ércuba que o pobo grego quere sacrificar a Políxena e as
ogo de que Agamenón se opuxera firmemente.
áver de Polidoro e xunto cos escravos e Agamen
asasinar a Polimnestor. Hércuba vai onde el e p
que leve aos seus fillos, logo dilles que entren na tenda, pois vaille revelar o
paradeiro duns tesouros, pero según entran mátanos e a Polimn
ste pídelle axuda a Agamenón pero non lla d
que profetiza que el e Casandra serán asesinados pola muller deste.
33
ércuba e Príamo,
confiaron xunto cun
tras mulleres. Está
a morte do seu marido e dos seus
áis pequenos sobreviviron.
úas fillas, Casandra e Políxena,
fillo Polidoro para facerse co tesouro. Ulises
íxena e así é feito para
ón se opuxera firmemente.
áver de Polidoro e xunto cos escravos e Agamenón
ércuba vai onde el e pídelle
que leve aos seus fillos, logo dilles que entren na tenda, pois vaille revelar o
átanos e a Polimnéstor
ón pero non lla dá polo
pola muller deste.
34. 34
SAN ANDRÉS DE TEIXIDO,ESTACA
DE BARES E VIVEIRO
Paula Viña Balboa 1º ESO
Para rematar o segundo trimestre fomos de excursión a
tres localidades.
Primeiro visitamos San Andrés de Teixido como di o
refrán:“A San Andrés de Teixido vai de morto o que non
foi de vivo”. Este pobo é moi bonito,é pequeno,as súas
casas son brancas cas pedras laranxas,a igrexa tamén
ten as cores e as pedras coma as casas,por debaixo da
igrexa saen unhas escaleiras, onde hai unha cruz , a
xente vai poñendo fotos nas paredes e na cruz. Ao
carón da igrexa está o mar e ao lado están as
montañas. Neste pobo a maioría das casas son
comercios.
Despois visitamos Estaca de Bares; fomos ata o
acantilado, onde
máis abaixo
había un faro.Neste lugar facía moito vento, a
min case me tira ao chan en varias ocasións,
estábamos en alerta amarela.Nunca vin tanto
vento na miña vida.
Unha vez rematado alí fomos ata Viveiro,
primeiro a comer a unha taberna; eu comín
unha “cacho”
hamburguesa
de boi con
patacas fritas(tamén hai que decir que levaba unha
fame!!),foi unha pena porque non nos deu tempo a
tomar o postre.Unha vez comido nos levaron ao
centro de Viveiro e alí tivemos tempo libre, unha vez
acabado xa viñemos de volta a Pedrafita.
En resumo, pasámolo moi ben.
35. 35
Visita a Lugo: GADIS e Museo
Provincial
No mes de abril, con algo de retraso pola neve,
visitamos a cidade lucense para coñecer GADIS dende
dentro. Case todos nós entramos algunha vez nun dos
seus supermercados, pero foi diferente. De forma moi
divertida ensináronnos a pasear polos corredores con
outros ollos, pensando en cómo alimentarnos de forma
saúdable e sostible. Para iso é necesario saber onde
buscar a información, a pesar de que moitas veces nin nos
paramos a mirar a etiquetaxe, pero descubrimos que é
moi, pero que moi, útil. Incluso descubrimos alimentos ata
o momento descoñecidos para nós.
Despois de que Manolo, o noso condutor habitual
nestas saídas, nos deixase no centro de Lugo
aproveitamos para pasear un pouquiño e coñecer o centro
da cidade, de paso que nos acercábamos ao Museo
Provincial onde nos esperaban para a seguinte actividade,
a través da que coñecimos o Museo cos ollos moi abertos,
xa que tiñamos que buscar animais nas diferentes obras
de arte. Que forma máis divertida de acercarnos á
historia e á arte.
E aínda nos quedou un ratiño para pasear polo centro
comercial despois de comer e antes de tomar o camiño de
volta.
36. UN RELATO FANTÁSTICO
Había una vez una niña que tenía como amiga un águila. Vivía sola en casa con ella.
La niña siempre iba a jugar con el águila, también a cazar y todo esto lo hacía montada en
su lomo. Volaban por el pueblo buscando ratones. La niña siempre llevaba un arco y buscaba
comida para ella y para el águila.
Un día buscando comida vieron a unos señores que estaban buscando un coche para
robarlo. Decidieron seguirlos y no perderlos de vista. Se
que iba a cien por hora. Decidieron llamar a la policía y darle la matrícula. Al cabo de un
rato vieron una patrulla que iba detrás del coche. Se fueron para su casa buscando algo
para tener una aventura.
Al día siguiente
rutinario paseo de caza.
montón de perros
tejado e intentaron
era aquella casa porque
sucios y sospechaban
Se fueron volando hasta
ver si había noticias de
Había un montón y también había la de un hombre que se estaba buscando. Se fueron a la
biblioteca a ver si había más anuncios y había montones. Decidieron buscar al dueño de la
casa de los perros. Fueron a la oficina de correo
y se fueron volando a contárselo a la policía que fue hasta allí y lo multaron. Llevaron a los
perros a una protectora para que luego se los devolviese a sus dueños.
UN RELATO FANTÁSTICO
David Núñez Bravo 5
Había una vez una niña que tenía como amiga un águila. Vivía sola en casa con ella.
La niña siempre iba a jugar con el águila, también a cazar y todo esto lo hacía montada en
Volaban por el pueblo buscando ratones. La niña siempre llevaba un arco y buscaba
comida para ella y para el águila.
Un día buscando comida vieron a unos señores que estaban buscando un coche para
robarlo. Decidieron seguirlos y no perderlos de vista. Se subieron a un coche, les pareció
que iba a cien por hora. Decidieron llamar a la policía y darle la matrícula. Al cabo de un
rato vieron una patrulla que iba detrás del coche. Se fueron para su casa buscando algo
Había un montón y también había la de un hombre que se estaba buscando. Se fueron a la
más anuncios y había montones. Decidieron buscar al dueño de la
a oficina de correos y preguntaron su nombre. Se l
y se fueron volando a contárselo a la policía que fue hasta allí y lo multaron. Llevaron a los
perros a una protectora para que luego se los devolviese a sus dueños.
UN RELATO FANTÁSTICO
úñez Bravo 5º Primaria
36
Había una vez una niña que tenía como amiga un águila. Vivía sola en casa con ella.
La niña siempre iba a jugar con el águila, también a cazar y todo esto lo hacía montada en
Volaban por el pueblo buscando ratones. La niña siempre llevaba un arco y buscaba
Un día buscando comida vieron a unos señores que estaban buscando un coche para
subieron a un coche, les pareció
que iba a cien por hora. Decidieron llamar a la policía y darle la matrícula. Al cabo de un
rato vieron una patrulla que iba detrás del coche. Se fueron para su casa buscando algo
fueron a hacer su
La niña encontró un
escondidos en un
averiguar de quien
los perros estaban
que fuesen robados.
la comisaría para
perros robados.
Había un montón y también había la de un hombre que se estaba buscando. Se fueron a la
más anuncios y había montones. Decidieron buscar al dueño de la
s y preguntaron su nombre. Se lo dijeron
y se fueron volando a contárselo a la policía que fue hasta allí y lo multaron. Llevaron a los
perros a una protectora para que luego se los devolviese a sus dueños.
38. 38
CAMIÑATA PEDRAFITA-BARXAMAIOR-
FOXOS-BUSNULLÁN-O POIO
O pasado luns 30 de abril fomos facer a nosa
típica excursión de caminata, que facemos
todos os anos. A nosa primeira etapa foi de
Pedrafita a Barxamaior, onde había unha
referenza que servía para marcar un límite
do Concello de Pedrafita do Cebreiro.
En Barxamaior vimos a antiga casa do
maestro e a igrexa, que tiña un furado no teito; logo fomos a Foxos pasando por unha aceña
para moer, camiños con moita lama, presas de auga,…
A nosa terceira etapa foi á Mata e de aí a Modreiro, logo poderiase dicir que estabamos
desorientados e paramos a comer os bocadillos, continuando chegamos a Villaverde, onde nos
recibiu un señor chamado Jesús.
O noso sexto tramo levounos ata Busnullán e despois a Sabugos, a pesar dos atrancos
conseguimos superar as inclemencias do tempo e xa parecía que saía o sol. Continuamos pola
estrada e fomos dar a Padornelo onde estaban os da sexta, e foi o “cacho” que máis nos
custou subir a Jacobo, Rubén e a min. Por fin chegamos ao final do percorrido no Poio e
comemos unhas napolitanas.
Pablo Carrete García 4º ESO
39. 39
EQUIPO DE
DINAMIZACIÓN
DA LINGUA
GALEGA
Este no que o día
da Letras Galegas
se lle adica a María
Victoria Moreno as
profes do EDLG organizaron unha pequena exposición da súa obra
acompañada polos traballos realizados dende cada clase:
fragmentos de textos acompañados de ilustracións, poesías,… e
incluso os debuxos da súa obra Cataventos que realizaron os máis
pequeniños de Primaria.
Ademáis o día anterior contamos coa visita de Pablo Pintor da
Asociación Xistra e tivemos un Obradoiro sobre Instrumentos
40. 40
musicais galegos e outros que calquera de nós pode atopar na súa
vida cotiá e onde menos o esperamos: palliñas, herbas, follas,
friotos secos, etc.
41. 41
Antes deste día, como somos uns afortunados e contamos coa
Asociación Xistra, xa tivemos a visita da Tradescola, que nos trouxo
ducias e ducias de instrumentos musicais que fixeron as delicias dos
nosos oídos e nos fixeron bailar, especialmente aos máis pequenos.
A visita era tan especial que ata parte da Deputación de Lugo non
quixo perdela e veuse ata o CPI Uxío Novoneira.
42. 42
Que pouco pica!! Sofi bótalle
máis picante que está boísimo!
O polbo está
boísimo… pero
as costelas!
Mmmmm!!
RICO RICO!! E este ano temos
xeados! Boa proposta
Olga!
43. 43
The CPI Uxío Novoneira took
part in the CodeWeek Eu
What is the CodeWeek Eu?
EU Code Week is a movement that celebrates creating with code. The idea is to make
programming more visible, to show how you bring ideas to life with code.
You can see the project CodeWeek Eu in this link:
http://codeweek.eu/
We took part in the CodeWeek Eu learning basic programming concepts using the program
Scratch through visual/block programming. We designed animations and video games with
Scratch at the the same time that we practiced English because it is the language in which we
used the program.
In this link you can see all our projects.
https://scratch.mit.edu/studios/4366528/
Some of our Scratch projects
Certificate of participation in the CodeWeek Eu 2017
44. PLAN PROXECTA 2017-18
44
UUUNNN AAANNNOOO DDDEEE CCCIIINNNEEE::: CCCIIINNNEEEMMMAAA NNNAAA
MMMOOONNNTTTAAAÑÑÑAAA
Levo moitas palabras escritas nos últimos número desta revista pero é a
primeira vez que escribo en primeira persoa e fágoo, non como directora,
senón como parte do cole, do noso cole.
Nun centro educativo pretendemos aprender, pero non só aprendemos
contidos, aprendemos a convivir, a ser,… e non só aprenden os rapaces e
rapazas, aprendemos todos, pais, profes, comunidade educativa. Aprendemos
dos momentos en que opinamos, pero non cando opinamos sobre algo porque
“é así”, senón cando fundamentamos a nosa opinión, cando temos que chegar
a acordos, cando existen diferentes posturas e son admisibles moitos puntos
de vista. Aprendemos e medramos cando nos enfrontamos a algo que non é
habitual para nós, cando sobrepasamos os límites do habitual e normal para
nós, do que nos da seguridade (a famosa “zona de confort”).
Este curso iniciamos un proxecto sobre o cine que supuxo romper cos grupos
de traballo habituais, cos horarios de sempre, cos temas que entraban na
planificación do curso; implicou cambios e readaptacións constantes, levounos
a traballar en grupos diversos dende os 10 anos ata os 17, cambiou a
disposición da aula na que traballamos, cambiaron os escenarios, sendo o
principal a realidade do lugar no que cada un e unha de vós vivides, coa
intención de poñelo en valor.
“Dende o noso” é o produto de todo un proceso longo e complexo no que
todos e todas aportamos algo: dende as decisións sobre que gravar, como
45. PLAN PROXECTA 2017-18
45
facer as montaxes de son e imaxe, os temas que debían estar presentes, a luz
axeitada para cada momento, as palabras que acompañaban cada fragmento,
ou simplemente que sons/silencios se debían captar, as voces (con que ritmo,
ton,…debían aparecer), etc. nada é casual, todo ó contrario, é froito dun
enorme traballo e dunha constante reflexión.
Ao longo de 20 sesións Marcos, o
noso cineasta, foi o guía que
acompañou todo o proceso de
creación, dende os primeiros
visionados de fragmentos
documentais, dos que aprendimos
que se podía facer cine en
espazos tan valiosos como
aqueles que nos rodean nos pobos
de cada alumno/a; pasando polas
primeiras gravacións caseiras
facendo uso do móbil ou da
cámara do cole ata coñecer un
equipo de gravación profesional:
os seus elementos, os papeis do
equipo de gravación (director,
sonidista, cámara, script), o seu
manexo. Marcos foi o guía, porque
os protagonistas son cada un dos
rapaces e rapazas que pasiño a
pasiño foron construíndo unha
visión cinematográfica da súa
realidade, ou polo menos dun
trociño dela.
Como profesora podo dicir que
este proxecto me aportou moitas
cousas positivas, dende
experimentar unha forma de traballar diferente, menos relacionada coas
46. PLAN PROXECTA 2017-18
46
materias tradicionais, cunha
participación máis activa do
alumnado na construcción
dos contidos, ata un
acercamento á realidade na
que traballo: os pobos de
cada neno/a, as súas
preocupacións, o precioso
pero duro entorno, etc. E sen
dúbida propiciou un
acercamento entre centro,
familias e entorno próximo.
Foi un pracer ser parte deste proxecto. Espero que o documental consiga
trasmitir a información, os sentimentos, as mensaxes e o agarimo que
pretendía “dende o noso” e que o desfrutedes.
Rocío Méndez
48. DEPARTAMENTO DE ORIENTACIÓN
48
UNHA SOCIEDADE MESTURADA
Está cambiando a nosa sociedade? Como? Chegan estes cambios ao
ámbito rural?
Se botamos unha ollada atrás, podemos
decatarnos de que o mundo, a sociedade, a nosa
realidade, cambiou e está en continuo cambio. É
importante ser conscientes delo e adaptarnos para
evolucionar cos cambios. Pois ir contra corrente non é
fácil.
Podemos observar que este cambio se debe á revolución causada polas novas
tecnoloxías e ao coñecemento científico tecnolóxico, pero tamén ao IMPACTO DA
INTERNACIONALIZACIÓN E OS FLUXOS MIGRATORIOS. Que están creando unha
sociedade cada vez máis mesturada. Feito no que imos centrar esta pequena reflexión.
Como puidemos ser conscientes este ano no noso centro, tamén estes cambios
están chegando ao rural da montaña lucense. O que nos fai decatarnos desta
internacionalización da sociedade; de que o futuro máis próximo e afastado depáranos una
sociedade de mesturas raciais e culturais. Xa patente en todas as cidades e cada vez máis
no noso entorno próximo e rural.
Por que nos dá medo esta mestura racial e cultural?
• Etnocentrismo: tendemos a crer que a
nosa cultura é a mellor, a “normal”.
• Convivir con persoas doutras culturas
rompe os nosos esquemas. Porque convivimos con
ideas, crenzas, valores ou posturas diferentes ás
nosas, e que incluso podemos considerar absurdas.
Pero ao igual que nas nosas, existe un porqué e unha
historia que está dentro do pensamento de cada quen.
• Problemas de comunicación: tanto pola lingua que pode ser diferente, como
pola linguaxe non verbal empregada (xestos, miradas, cara, …) e formas de expresarse
(contento, enfado, confusión,,….) que non teñen que ser iguais ás nosas e que se
coñecemos pode facilitar a comunicación e entendemento.
Que nos aporta esta mestura?
• Riqueza cultural (gastronomía, xogos e actividades, coñecemento de costumes,
formas de vida, receitas, música, arte, …). Se perdemos isto perdemos parte da
historia. Ao igual que se perdemos a parte da nosa cultura que nos transmiten as
persoas maiores.
49. DEPARTAMENTO DE ORIENTACIÓN
49
• Coñecemento: características doutros lugares. Da nosa relación con persoas
doutros países, podemos aprender características desas cidades de procedencia.
• Aceptación e respecto do diferente. Na medida en que nos relacionamos con
persoas cada vez máis diferentes a nós:
o Mellora a nosa capacidade de adaptarnos aos cambios e de comprender as
diferenzas dos outros (que todos somos diferentes). Polo tanto a nosa
capacidade de adaptación e de comprensión, ambas tan importantes na vida
actual.
o Aprender asumir propias diferenzas.
• Dinamismo á sociedade: outras formas de pensar e
solucións diferentes. Cada cultura ten a súas
perspectiva e o seu punto de vista, como tal pode
aportar solucións alternativas.
• Mellorar as nosas habilidades para relacionarnos.
• Os nosos fillos aprenden valores para convivir con outros. Os conflitos son unha
parte inherente á convivencia, non hai convivencia sen conflito. Polo que o que nos
queda é saber xestionalos. Unha parte importante desta xestión é que hai
momentos nos que se producen por opinións, puntos de vista ou situacións
diferentes; e a solución ao conflito está simplemente, en
RESPECTAR o que o outro opina ou pensa. Non consiste
en intentar cambialo cara ó noso. Non temos porque
compartir os pensamentos dos outros, só RESPECTALOS.
Non temos porque ser todos iguais, senón ter OS
MESMOS DEREITOS.
• Prepara para a vida. Debemos ter presente que a
sociedade na que van vivir os nosos fillos vai ser una
sociedade de mestura de culturas. Polo que se queremos
que saiban manexarse neste futuro que lles espera, temos
que comezar por edúcalos para ese entendemento,
aceptación e apreciación da diversidade (Sexa a cultura
que sexa).
Ao fin e ao cabo, temos moita sorte de que esta diversidade chegase á nosa
poboación, pois nos vai ensinar a prepáranos para a sociedade que nos espera.
Só concluír que tal e como nos aportou Stephen Hawking:
“A INTELIXENCIA É A HABILIDADE PARA ADAPTARSE AO CAMBIO”
50. Sección bilingüe E. Plástica (1º-2º-3º primaria)
GUSTAV KLIMT
Gustav Klimt was an
Austrian painter who
died in 1918, that is 100
years ago.
He was poor but very
talented and attended
the School of Arts and
Crafts in Viena thanks
to a scholarship.
While he was at schoolWhile he was at school
he painted murals at
public buildings.
He often used bright
patterns and gold
leafing.
He liked painting
women and he never
painted a self-portrait.
This is our version of
one of his most famous
paintings:
The kiss
51. SESIÓN VERMUT: MAKING OF
51
Javier Rey Souto
Na parroquia de Santo Estevo do Campo, no concello de Arzúa, está
a carballeira da Mota, e na carballeira, unha capela. É un lugar que
ten un aquel ancestral. Os carballos eran plantados polos mozos
cando marchaban para o servizo militar, como despedida nunha
viaxe que era moitas veces a terras lonxanas e incertas. Na capela
unha caveira anónima gardada na sancristía lembraba ós visitantes a
fugacidade da vida. Ou iso prentendía, porque os rapaces adoitaban
xogar a lle poñer e sacar os dentes…
Na capela hai festa tres veces ó ano: en agosto, na honra de San Bartolomeu; en setembro, por San
Mateu; e en outubro, os santos son San Simón e San Xudas. Antes a Mota grande era a de setembro,
pero cos costumes do veraneo, a de agosto é a que máis xente ten na actualidade. Dende antigo, hai o
costume de pasar por riba dos ombreiros do devoto a imaxe dos santos, para que o defendan do mal;
e tamén de pasar un coitelo de pau que leva o San Mateu, polo pescozo dos visitantes. Aquela era
terra de bocio, e o paso do coitelo tiña un significado
curativo.
Nesta festa de agosto quixemos situar a nosa comedia
deste ano. E atrevímonos a facela en verso. Un risco, pode
ser. Pero tamén hai que variar de cando en vez. E quixemos
facer unha comedia rural. A idea foi de Vanessa, que lle deu
por dicir que as comedias que faciamos eran sempre en
pobos ou cidades, pero que nunca pasaban no campo. Así que
alá vai esta, que agardamos sexa do voso agrado.
Aquí sairá Silvia, preocupada pola súa amiga Iria, unha compañeira
súa de Santiago. A cativa tivo un desengano amoroso e semella que
non ergue a cabeza. Así que ela
lle prepara un encontró co seu
amigo Lolo, a ver se así se
anima. A idea de Silvia é que Lolo e Iria, xunto con ela e o seu
mozo, Balbino, vaian xantar na carballeira e a disfrutar antes da
sesión vermú . Pero sabe tamén que terá que se zafar do Casanova
local, Moncho das Raposeiras, a quen tenta a novidade da moza
santiaguesa. E polo medio, o pai de Silvia, Sindo, está decidido a emparellar á súa filla con Nito, un
rapaz do que ten moi boa opinión.
Estes son os vimbios da nosa cesta. Haberá erros, dende logo. Pero esta obra vai presentada con
toda a nosa ilusión. Para o profesor, escribir o texto é unha maneira de dicirlle ós alumnos que todos
eles pagan a pena e que confía na súa capacidade para saír adiante; para os alumnos que actúan, é
tamén un xeito de lles dicir ós seus compañeiros grazas por todos os momentos compartidos ó longo
destes anos que rematan.
