2. Het is woensdag middag, 1 uur. Magda en Joël zitten in de
gloednieuwe bijkamer. De zonnestralen die door het raam glippen
verlengen hun schaduw. Joël legt zijn hand onder Magda’s knieën en
tilt haar op zijn schoot. Magda lacht en slaat haar armen om hem
heen.
3. “Waar was dat goed voor?” grinnikt Magda. “Ik had het koud.”
verklaart Joël, zijn gezicht serieus. Nu kan Magda haar lachen echt
niet meer inhouden. “Gek, het is een bloedhete dag.” Joël lacht net zo
hard mee.
4. Joël duwt Magda diep achterover in de bank. “Nee, wat dacht je dan
dat ik wilde doen?” fluistert hij. Magda kijkt hem onschuldig aan. “Ehm,
mij opwarmen?” Joël lacht hoofdschuddend en drukt een lange kus op
haar lippen.
5. Magda drukt Joël dicht tegen zich aan en zoent hem met alle kracht
die ze in zich heeft. Joël beantwoord de kus passievol. Als hun
gezichten iets van elkaar af liggen fluistert Joël: “Wil je met me
trouwen?” Magda komt onmiddellijk geschokt overeind. “Kunnen we
dat wel maken, zonder Mirthe en Leon? Zouden we niet liever
wachten tot ze thuiskomen?” Joël legt een vinger op haar lippen.
“Natuurlijk kunnen we dat maken. Suze kreeg toch ook niet op haar
kop omdat ze net iets eerder getrouwd was?” Magda grinnikt. “Vooruit
dan.” “Yes miss!” roept Joël uit, terwijl hij salueert en van de bank
afspringt om de ringen te gaan pakken.
6. “Ben je er klaar voor?” vraagt Joël als hij de ringen heeft gehaald en
voor Magda staat. Magda lacht zenuwachtig. “Ik denk het.” Joël
grinnikt, en pakt Magda’s hand. “Magda, ik heb net zo min voorbereid
als jij, maar ik kan toch zeggen dat ik verliefd op je was vanaf het
moment dat ik je daar zag zingen, in dat schuurtje achter de sporthal.”
Voorzichtig schuift hij de ring om haar vinger. “Ik weet zeker dat dat
nooit overgaat, daarom vraag ik je nu Magda Bruijn te worden.”
7. Magda glimlacht en pakt haar ring van het bijzettafeltje. “Joël, ik kan
gerust zeggen dat ik harder en vrolijker begon te zingen toen ik jou
zag. Ik kan ook zeggen dat ik niets liever wil dan voor het leven en
daarna bij jou te zijn, met jou verbonden te zijn.” Magda schuift de ring
om zijn vinger. “En daarom geef ik jou als antwoord ja. Natuurlijk wil ik
dat.”
8. Joël pakt Magda’s handen vast en knijpt er zachtjes in. Magda
glimlacht. “Nou Joël Bruijn, you may now kiss the bride.” Dat laat Joël
zich geen twee keer zeggen. Voor passie kust hij zijn kersverse vrouw.
9. “Weet je wat ik altijd al eens heb willen doen?” fluistert Joël, als hij
Magda eindelijk heeft losgelaten. “Mijn huwlijksnacht, overdag, in het
bubbelbad.” Magda giechelt. “Gek.” Joël grinnikt ook zachtjes. “Maar,
oke.” lacht Magda dan.
10.
11.
12. Magda drukt lachend nog een laatste kus op zijn lippen. “Moest er hier
niet iemand werk gaan zoeken?” Joël maakt een protesterend
geluidje. Magda grinnikt, drukt nog een lange kus op zijn lippen en
stapt uit het bubbelbad. “Ik weet niet wat jij gaat doen, maar ik ga de
danszaal uitproberen.” glimlacht ze, voor ze heupwiegend naar binnen
loopt. Joël grinnikt. Zijn vrouw (zo denken moet hij zich nog een beetje
aanwennen) heeft gelijk. Hij springt uit het bubbelbad een gaat zich
aankleden.
13. Joël zoekt tussen de vacatures in de krant en op het internet en komt
uiteindelijk op een telefoonnummer uit van een carrière in de muziek.
Nieuwsgierig belt hij het nummer. Uiteindelijk komt hij op het een na
hoogste topje van de baan te staan. Dirigent. Joël pakt Koko op en
zwiert vrolijk met hem door de kamer. Koko miauwt zachtjes, maar
Joël hoort het niet eens. Hier heeft hij altijd al van gedroomd!
14. Na Koko neergezet te hebben, loopt hij even naar de schuur om een
van de grote canvassen te pakken die ze hebben gekocht. Hij is de
eerste om er mee te experimenteren. Hij spuit wat verf op een palet
en begint te schilderen.
15. Magda heeft wat gemakkelijkers aangetrokken en loopt op haar
gymschoenen de danszaal in. Niemand heeft de barre nog
aangeraakt, niemand heeft nog over de vloer gelopen, de cd-speler is
nog leeg… Magda gaat er verandering in brengen. Ze loopt naar een
van de cd rekken en kiest de cd Riot! van Paramore uit.
16. Harde drumslagen beginnen. Magda grijpt aan de barre vast. ‘No sir,
I don’t wanna be the blame, not anymore, it’s your turn…’ Vrolijk
beweegt ze op de muziek. De zolen van haar schoenen piepen op
de vloer. ‘Thats what you get when you let you’re heart win!’
17. Koko zit op de krabpaal in de woonkamer. Vanaf hier kan hij over zijn
hele terrein heen kijken. Gerust spint hij als hij merkt dat niemand
behalve de standaard mensen en anderen aanwezig is.
18. Koko kijkt over zijn poten heen naar beneden. Ginger krabt beneden
aan de paal waar hij op zit. Hij steekt zijn kopje naar beneden en
miauwt waarschuwend. Ginger haalt een paar keer uit en springt dan
naar beneden om in haar mandje te gaan liggen. Koko knikt
goedkeurend en springt dan ook naar beneden om de rest van zijn
territorium te gaan bekijken.
19. Hij vind de grootste groep katten in de keuken. Blijkbaar zijn de bakjes
net bijgevuld. Ook zijn vrouwtje, Noah eet rustig. Als ze hem opmerkt
loopt ze naar hem toe. Koko geeft haar een kopje. Noah spint.
20. Als Mirthe thuiskomt, hebben Magda, Joël en Leon zich verzameld in
de woonkamer. Onwillekeurig moet ze glimlachen. Het doet haar
denken aan het gesprek dat ze een hele tijd geleden met haar moeder
had, over de 10 generaties katten challenge, en een tijd daarna, met
Joël en Suze. “Waar wacht iedereen op?” grinnikt ze onwillekeurig.
21. Magda en Joël grinniken zachtjes mee, maar Leon kan er niet om
lachen. “Ze wouden ergens met ons over praten, het klonk serieus en
ze wouden niet begonnen voor jij thuis was.” Mirthe propt zich naast
Leon en kijkt afwachtend naar haar zoon. Het is zijn vrouw die het
woord neemt.
22. “We hebben niet op jullie gewacht. Ik heet Magda Bruijn.” Joël bloost.
Hij had het iets subtieler willen zeggen, maar waarschijnlijk is dit wel
de beste oplossing. “Het spijt me, jullie waren er vast graag bij
geweest.”
23. “Doe niet zo gek, als jullie het zo wouden, dan moet het zo.” glimlacht
Mirthe. Ze staat op en neemt haar zoon in haar armen. Leon doet
hetzelfde. “Nu hoor je echt bij de familie, je komt niet meer van ons
af.” fluistert hij in Magda’s oor. Magda grinnikt. “Blij toe, ik zou niets
anders willen.” antwoord ze.
