Εμπάλâν ´ς σ’ όλôν το κορμί μ’, κι’ ασ’ σο φωτίν ραμμέναν, ´κι εβζήεται η καμονή μ’, τη μοίρας τα γραμμέναν,

1. 3/10/2014
Άναυα ασ’ σον ουρανόν.
Χαριτίδης Κ. Ιωάννης, Χαρίτον
Εμπάλâν ´ς σ’ όλôν το κορμί μ’, κι’ ασ’ σο φωτίν ραμμέναν,
´κι εβζήεται η καμονή μ’, τη μοίρας τα γραμμέναν,
./.
Άναυα ασ’ σον ουρανόν, τα χώματα ´ς σον τόπο μ’,
καν’νάς τα πόνâ μ’ ´κι αγναεύ’ κι’ απές ντο σύρ’ το _öπο μ’,
./.
Μίαν ευ≤ήν κάθαν αστρίν, ολίγον να θαρρούμαι,
απ’ έναν έναν χωριστά, νυχτών και παργορούμαι,
./.
Αγνώριμος άμον κοκκίν, πουλίν θίγως φτερίαν,
επέμ’να άκλαδον δεντρίν, στόμαν ντο ´κι έ≤ λαλίαν,
./.
Σύντροφος Θέ μ’ το χάραμα σ’, που®τουρίζ’ ´ς σην καρδία μ’,
κι’ άμον βοτάν’ ´ς σα όνερα μ’, λαρών’ την μανα≤ία μ’.
Μετάφραση
Μπαλώματα σε όλο το σώμα μου, από την φωτιά ραμμένα,
δεν σβήνει ο καημός μου, και του πεπρωμένου μου τα
γραμμένα,
./.
Εκτός από τον ουρανό, του τόπου μου τα χώματα,
κανένας δεν καταλαβαίνει τα προβλήματά μου, και τι τραβά
μέσα η ψυχούλα μου,
./.
Μία ευχή κάθε αστέρι, λιγάκι να πάρω θάρρος,
από ένα ένα ξεχωριστά, νυχτώνει και παρηγορούμαι,
./.
Άγνωστος μικρός σαν σιτάρι, χωρίς φτερά πουλί,
Απόμεινα δέντρο χωρίς απογόνους, στόμα που δεν έχει φωνή,
./.
Σύντροφός θεέ μου η αυγή σου, ψιθυρίζει στην καρδιά μου,
Και σαν βάλσαμο στα όνειρά μου, γιατρεύει την μοναξιά μου.
Προστατεύεται από τον N.2121-1993 περί Πνευματικών
Δικαιωμάτων