El documento describe las propiedades de los minerales. Explica que los minerales están compuestos principalmente por 8 elementos y forman estructuras cristalinas ordenadas definidas por una celda unitaria. También describe las propiedades físicas de los minerales como dureza, color y hábito cristalino, las cuales dependen de su composición química y estructura cristalina. Los minerales se clasifican en silicatos y no silicatos dependiendo también de su composición.
2. Agás o núcleo, que é metálico, as outras
capas da xeosfera, a codia e o manto, están
formadas por rochas de distinta composición
e estado en función das condicións de cada
rexión do interior terrestre.
3. Nun 98,6%, conteñen tan só 8 elementos da
táboa periódica,
4. Os elementos están combinados mediante
enlaces químicos para formar minerais, que
son a unidade básica da materia da xeosfera.
As rochas, son conxuntos formados por un
ou varios tipos de minerais.
5. Definición:
◦ Sólido, formado de maneira natural por procesos
inorgánicos, con composición química definida, estable
nun intervalo de condicions e disposición atómica
ordenada(estrutura cristalina).
Fluorita
5
6. Sólido de estructura homogénea:
◦ Conformado por una sola sustancia sólida que no puede
ser dividida físicamente en compuestos químicos más
simples...
Turmalina
6
7. Formado de manera natural por procesos
inorgánicos:
◦ Lo distingue de aquellos minerales sintéticos elaborados
por procesos industriales o de laboratorio...
◦ Lo distingue de aquellos sintetizados de manera orgánica
Diente de Tiburón Fósil
7
Cráneo Humano
8. Composición química definida:
◦ Que puede ser expresado mediante una fórmula
química específica (aunque no necesariamente
constante)...
Cuarzo= SiO2
8
Olivino= (Mg,Fe)2SiO4
9. Disposición atómica ordenada:
◦ Los átomos forman una estructura geométrica regular.
Los minerales son sólidos cristalinos, sus
átomos se repiten de forma periódica
originado paralelípedos.
Barita
9
10. A estrutura cristalina dun mineral é a
ordenación interna tridimensional e
simétrica dos átomos, ións ou moléculas
que o constitúen.
11. A estrutura interna represéntase como unha rede
tridimensional,(rede cristalina) que é un sistema de
liñas imaxinarias trazadas a partir dun eixe de
coordenadas e que unen os puntos do espazo
(NODOS) nos que se encontran os compoñentes do
mineral
12. A rede cristalina dun mineral está formada
por sucesivas repeticións simétricas dunha
unidade estrutural chamada cela unidade,
que está definida por:
13. ◦ Tres vectores, a, b e c, que parten da orixe de
coordenadas e cuxo módulo equivale á distancia
mínima á que se repite un nodo do mesmo tipo en
cada unha das tres direccións do espazo.
◦ Os tres ángulos, α, β, γ, que os mencionados vectores
forman entre si.
14. Cada rede cristalina concreta ten unha cela
unidade cunha combinación característica
de vectores e ángulos.
Pero destas combinacións, só 14 redes
(Redes de Bravais) se encontran nos
minerais naturais e os xeólogos agrúpanas
en sete sistemas cristalinos.
15.
16.
17.
18. Red espacial cristalina
Un cristal é un mineral que aparece na
natureza cunha forma poliédrica (con caras
planas, arestas e vértices) que adoita ser un
reflexo da súa estrutura cristalina.
19. O hábito cristalino é a forma xeométrica que
presenta un cristal. Hai minerais que case
sempre aparecen co mesmo hábito cristalino
e outros que poden variar de hábito en
función de onde e como se formen.
20. Se trata de materia sin una ordenación
interna de sus nodos, denominada también
materia amorfa. Un ejemplo de mineraloide
sería una obsidiana o vidrio volcánico, el
ámbar, un ópalo, el lignito, etc.
22. Independientemente del mecanismo
ambiental que ha originado un cristal, su
formación o cristalización sigue una serie de
etapas denominadas nucleación y
crecimiento.
23. La formación de un cristal comienza con
la nucleación, formación de un núcleo o
partícula inicial con las propiedades de un cristal,
a partir de la cual éste ya puede crecer.
* La nucleación es un momento delicado y la
inestabilidad del medio puede hacer que su
formación no se produzca,o bien, que sea
efímera.
A partir de los núcleos se inicia el crecimiento de
los cristales por agregación de sucesivas capas
24. Hay tres factores fundamentales para el
crecimiento del cristal.
TIEMPO ( debe ser un proceso lento),
ESPACIO suficiente
REPOSO (libre de agitación y vibración)
25. La mayoría de ellos se forman por los siguientes procesos:
Solidificación o Consolidación magmática. Al enfriarse un
magma los átomos se reordenan formando redes cristalinas.
Ej. Minerales ígneos o magmáticos.
26. Precipitación química. Al evaporarse el agua, las sales
disueltas precipitan formando redes cristalinas. Ej. Minerales
sedimentarios de origen químico como yeso o halita
27. Sublimación. Al descender bruscamente la temperatura y
pasar del estado gaseoso al sólido directamente formando
sus átomos redes cristalinas. Ej. Minerales formados en las
fumarolas volcánicas, como el azufre
28. RECRISTALIZACIÓN: Cambios en estado sólido térmicos o de
presión. Al variar las condiciones termodinámicas hay una
reordenación de sus átomos formando nuevas redes
cristalinas pero siempre en estado sólido. Ej. Metamorfismo.
29. Durante o proceso da cristalización, é moi
frecuente que haxa variacións nas condicións
do medio que alteren a composición química
do mineral, a súa estrutura cristalina ou o seu
hábito cristalino. Os efectos destas variacións
son: o isomorfismo, o polimorfismo, as
imperfeccións e as asociacións de cristais.
30. Dos minerales son isomorfos cuando tiene la
misma estructura cristalina pero distinta
composición química ( aun los elementos que
varían tienen propiedades semejantes)
Serie isomorfa del aragonito
31.
32. Dos minerales son
polimorfos cuando
tiene la misma
composición
química pero
distinta estructura
cristalina. Esto es
debido a que se
formaron a distintas
condiciones de
presión y
temperatura
33.
34. A falta de espazo, repouso ou de tempo
durante a cristalización produce cristais con
defectos xeométricos como dislocacións
(escaleiras nas caras) ou falta de caras,
arestas ou vértices.
35. Si se forman cristales a partir de varios
núcleos se originan agregados cristalinos que
pueden ser regulares o irregulares
Irregulares: agregados
Regulares, con nuevos elementos de simetría
llamados maclas
38. Cada mineral ten unha serie de propiedades
físicas de diversa natureza, que están
determinadas pola súa composición química
e pola súa estrutura cristalina.
Dependen da composición química e da
estrutura da rede cristalina de cada especie
mineral
39. Fractura: Tendencia de un mineral a romperse
sin`presentar caras o superficies planas o paralelas
39
40. Exfoliación: Ruptura en una dirección preferencial
◦ Generalmente se califica como perfecto, bueno, pobre o
inexistente...
Octahedral (fluorita)
Rombohedral
(calcita)
Cúbico (halita)
Pinacoidal
(muscovita)
40
41. Densidad relativa:
◦ Está expresado por la relación entre el peso de un mineral y
el peso de un volumen igual de agua a 4°C. Un mineral con
G=2 pesará dos veces más que un volumen igual de agua.
◦ Controlado por la estructura cristalina y el empaquetamiento
atómico
Oro G=19.3 Galena G=7.5
Cuarzo G=2.65
41
42. O punto de fusión. É a temperatura á que un
mineral perde o seu estado sólido, por
desagregación da súa rede cristalina, e funde.
43. Color:
◦ Controlado por la composición química y la presencia de
“impurezas” (elementos traza)
Turmalina
43
44. Dureza:
◦ Controlado por la estructura cristalina y la fuerza de los enlaces químicos
◦ La dureza relativa puede establecerse al observar la capacidad de un mineral para
rayar a otro.
• Escala de
Mohs:
1. Talco
2. Yeso
3. Calcita
4. Fluorita
5. Apatita
6. Ortoclasa
7. Cuarzo
8. Topacio
9. Corindon
10. Diamante
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
• Escala práctica:
2.5 Uña
3.5 Moneda de cobre
5.5 Vidrio
6.5 Navaja de acero
44
45.
46. É a capacidade que teñen algúns minerais de
ser atraídos por un imán. Esta propiedade
permite que se orienten nas rochas segundo
o campo magnético terrestre.
47. Otras propiedades:
◦ Luminiscencia: Emisión de luz.
Fluorescencia, fosforescencia, termoluminiscencia,
triboluminiscencia
Adamita (luz normal y luz
ultravioleta
Fluorita (luz normal y luz
ultravioleta)
47
48. É a propiedade
que teñen algúns
minerais para
dividir en dous,
por refracción, un
raio de luz que os
atravesa
49. A coloración real dun mineral non sempre é a
que se aprecia a simple vista, xa que a
superficie adoita estar alterada. Para apreciar
a cor dun mineral, hai que rompelo ou moelo
para expoñer superficies non alteradas.
50. • Raya:
– Aunque el color de un
mineral puede variar, el
color del polvo más fino es
generalmente el mismo.
Esto se observa al rayarlo
sobre porcelana.
50
51. Brillo: Calidad e intensidad de la luz reflejada
por un mineral
Vítreo
Metálico (Oro
nativo)
Adamantino
(diamante)
Resinoso
(esfalerita)
Perlado
(labradorita)
Grasoso (turquesa)
Sedoso (crisotilo)
51
53. Formas Cristalinas:
◦ Cristal viene del griego κρύσταλλος (krystallos) que significa hielo
◦ Cristal: culaquier sólido que desarrolla superficies planas
Cristal de H2O Cristal de
Cuarzo
Cristal de
Cuarzo
– En 1669 el danés N. Steno descubrió que “...el
ángulo entre dos caras equivalentes de un
cristal es constante e igual entre todos los
minerales de la misma especie...”
58. Maleable: puede machacarse y da lugar a
finas láminas (oro, plata, cobre).
59. Cohesión ou tenacidade. É a resistencia que un
mineral opón a ser fracturado ou deformado.
Segundo isto, hai minerais máis ou menos séctiles
(fáciles de cortar), maleables (fáciles de expandir
en láminas) ou dúctiles (fáciles de estirarse en
fíos).
60. Isotropía: un mineral é isótropo para unha
determinada propiedade se esta se manifiesto
por igual en todos as direccións do cristal.
Un minerol é anisótropo para unha
propiedade se esta non de igual forma en
todos as direccións do cristal. Por exemplo,
na mica, a exfoliación so se produce en
determinados planos do cristal
63. Cada mineral caracterízase por ter unha
composición química e unha estrutura
cristalina diferentes das doutros minerais.
Só unhas 20 especies minerais forman as
rochas da codia (os minerais petroxenéticos),
hai moitos máis que están entre elas.
Clasifícanse e función da súa composición en
dous grandes grupos: os silicatos e os
minerais non silicatados.
64. Elementos nativos,
Haluros
Sulfuros,
Carbonatos
Oxisales non carbonáticos
Óxidos e hidróxidos.
65.
66. Son os elementos que se atopan na natureza
sen combinar quimicamente con outros. Son
moi escasos, aínda que nalgúns lugares
atópanse en concentracións importantes. Ex:
cobre nativo, ouro, xofre nativo, diamante e
grafito.
67. Tienen importancia económica los “Metales Nobles”: oro,
plata y platino.
Platino nativo (Pt)
Oro nativo
(Au)
Gas de escape
Plata (Ag): no suele aparecer nativa
68. Metal pesado.
Utilidad: construcción de cables
eléctricos.
Propiedades:
Maleable y blando
Tiene alta resistencia a la
corrosión
Es buen conductor de la
electricidad y el calor.
Las principales aleaciones que se
forman con el cobre son bronce,
latón.
70. Dureza 10 (escala de Mohs).
Color: más habitual es el amarillo verdoso o negro.
Los incoloros o transparentes son muy apreciados en joyería y una vez tallados
se llaman brillantes.
El valor se miden en quilates, valorando el quilate 1/5 gr. = 0,2 gr.
Yacimiento primario es una roca ígnea, Kimberlita donde el diamante se
encuentra como mineral accesorio muy escaso. Aparecen en placeres.
Cristal cúbico (octaédrico)
El diamante que se ha obtenido más grande, se llama Cullinam en 1905 en
Sudáfrica, peso aprox. 650 gr. y de él se tallaron 3 grandes piedras y otras 105
más pequeñas.
Hasta 1730, la India fue el único productor y en 1867 se descubrieron los
yacimientos de África.
Utilidad:
Piedra preciosa.
Aplicaciones industriales como abrasivos.
71.
72. Propiedades físicas:
Sistema: Hexagonal.
Dureza: 1.
Densidad: 2,2.
Color: Gris metálico.
Raya: negra brillante.
Brillo: submetálico.
Aplicación:
Fabricación de lápices; por su condición de buen conductor de la electricidad y el
calor, se emplea para revestir los moldes de galvanoplastia, para fabricar crisoles y
moldes que han de soportar temperaturas muy altas, base para aplicación como
lubricante. También se utiliza para evitar la oxidación.
74. Rómbico.
Elemento no metálico
Dureza: 2.
Raya blanca.
Color amarillo intenso.
Brillo resinoso
Punto de fusión muy bajo.
Aplicación:
Elaboración de Ácido sulfúrico.
Contra plagas.
Pólvora negra.
Industria de la celulosa.
(Reconocimiento en visu: al echarle el aliento huele a S)
75.
76. Halita o sal gema
NaCl
Cloruro sódico
Silvina
KCl
Cloruro potásico
Fluorita
CaF2
Fluoruro de calcio
◦ Son compostos de elementos halóxenos (F, Cl, Br e I) e
metais. Os máis común son a halita, a silvina e a
fluorita.
77. HALITA
(NaCl)
El Cl está dispuesto en
red cúbica de caras
centradas y, el Na en otra
igual, interpenetradas
ambas.
78. Dureza: 2,5.
Exfoliación cúbica perfecta.
Incoloro, blanco o con tintes amarillos,
rojos o azules. (Cuando es azul o violeta es
señal que estuvo sometida en el interior
de la Tierra a radiactividad)
Se reconoce por su alta solubilidad y sabor
salado.
Escasa conductividad térmica y eléctrica.
Bajo punto de fusión
Aplicación: aditivo, industria química
(fabricas de carbonato sódico, sosa
caústica, ácido clorhídrico).
Yacimientos: Cabezón de la Sal (Cantabria),
Toledo, Torrevieja (Alicante).
79.
80. FLUORITA (CaF2)
El Ca forma red cúbica
de caras centradas y
el F forma cubos
simples contenidos en
los de Ca.
81.
82. Color: desde incoloro
hasta el negro.
Raya blanca
Aplicaciones:
Importancia industrial
grande ya que se
utilizan para rebajar el
punto de fusión de los
minerales metálicos,
sobretodo del hierro en
los altos hornos.
Dentífricos.
Yacimientos: abundante
en Asturias.
83.
84.
85. NaCl Cloruro
sódico obtenido
en salinas
Silvina KCl
Cloruro
potásico
Fluorita CaF2
Fluoruro de calcio
Conservante
(salazones)
Fertilizante
plantas
Complemento
dietético
Esmalte
dental
86.
87. Son combinacións do S cun elemento metálico. Económicamente
son moi importantes, xa que entre estos minerais están as menas
metálicas máis útiles: galena (mena de Pb), blenda (mena de Zn),
pirita (mena de Fe), cinabrio (mena de Hg)…
Pirita: sulfuro de hierro
Cinabrio: sulfuro de
mercurio
FeS2
PbS
HgS
Galena: sulfuro de plomo
88. Sulfuro de hierro.
Dureza 6-6.5.
Cristal: Cubos más o menos
perfectos.
Color amarillo latón pálido.
Brillo metálico.
Es el sulfuro más extendido y
frecuente.
Se altera a limonita.
Económicamente poco interés (el
hierro es de muy mala calidad).
En España es muy abundante:
◦ Río Tinto (Huelva).
90. Sulfuro de zinc.
Cristal: Cúbico.
Brillo resinoso.
Color incolora (pura).
Fe bajo: blenda acaramelada.
Fe alto: color verde oscuro a negra
(marmatita).
Reconocimiento: olor a huevos
podridos al pulverizarlo sobre la placa
de porcelana.
En España es muy abundante:
Cantabria (Reocín, Udías,
Comillas)
91.
92. Sulfuro de plomo.
Cristal: cúbico.
Color gris plomo.
Brillo metálico.
Reconocimiento de visu : peso alto.
Aplicación:
Cables.
Tubos.
Munición.
Antidetonantes para gasolinas.
Yacimientos: Cantabria acompaña a
la blenda en una franja que va desde
Cazoña hasta los Picos de Europa
destacando las explotaciones de
Reocín y Udías.
93.
94. Sulfuro de mercurio.
Color rojo berbellón, como con
puntitos brillantes (cuarcitas).
(No mancha).
Elevada densidad.
Yacimiento : Almadén (Ciudad
Real) (hasta no hace
demasiado el principal
productor del mundo era
España).
Ha bajado su valor debido a las
propiedades contaminantes.
95. Calcopirita: sulfuro de cobre y hierro
Cinabrio: sulfuro de mercurio
PbS
HgS
Galena: sulfuro de plomo
Blenda: sulfuro de hierro y cinc
(Zn,Fe)S
Perdigones
Bronce
Latón
Cables
Pilas
Aleaciones
Termómetros
Es muy tóxico
CuFeS2
98. Son compostos formados por unha
combinación de carbono e osíxeno con
outros metais. Recoñécense facilmente pola
súa efervescencia en HCl
MINERALES:
◦ CALCITA, ARAGONITA(CO3Ca)
◦ SIDERITA, (CO3Fe)
◦ DOLOMITA, (CO3)2CaMg.
Minerales calcita y dolomita forma la roca caliza,
mármol y dolomías.
99. Estos minerales contienen el anión carbonato CO=
3
(carbonato de
calcio)
Ca CO3
Calcita Aragonito
Romboedro
Prisma hexagonal
Son un ejemplo
de polimorfismo
(misma composición
pero distinta estructura
cristalina)
101. Dureza 3.
Exfoliación romboédrica
perfecta.
Brillo vítreo.
Cristales con diversas
morfologías.
El ión CO3
= es inestable en
presencia de iones H+ =>
reaccionan con el HCl,
producen efervescencia
(en dolomita es poco
acusado sólo lo produce
cuando está reducido a
polvo y con HCl caliente).
102. Calcita pura
Ca CO3 (carbonato de calcio)
Celda unidad romboédrica o trigonal
108. De las rocas calizas, que están
formadas por calcita, se obtiene la
cal (CaO , óxido de calcio), con la
cual se encalan tradicionalmente
las casas de Andalucía y otros
pueblos del Mediterráneo.
119. Mineral perteneciente
al grupo de los
carbonatos
Dureza: 3,5-4,0. Color
azul intenso oscuro.
Brillo vítreo.
Exfoliación prismática.
Asociado a la
malaquita. Mena de
cobre.
120. ARAGONITO
Celda rómbica, a veces
se presenta con un
empaquetamiento
hexagonal (maclas)
denso del Ca y los
aniones CO3 ocupando
posiciones octaédricas
(=poliedro de 8 caras
triangulares).
Produce efervescencia
con HCl frío.
121.
122. Pola súa abundancia destacan o xeso, a
anhidrita e a baritina. A anhidrita e o xeso
fórmanse en concas salinas por precipitación,
alternando con capas de sal.
123. Estos minerales contienen el anión sulfato SO=
4
Yeso especular
Cristales
de yeso
Geoda
gigante
de yeso
El yeso es sulfato de calcio hidratado.
130. Sulfato
Brillo nacarado.
Dureza: 3-5.
Incoloro a blanco a
menudo con tonos
amarillos.
Exfoliación perfecta.
Cristales tabulares
aunque puede ser
lamelar, fibroso y
granulado.
Mena de Bario.
131.
132.
133.
134. Asociado a pegmatitas ( grandes cristales de
cuarzo y micas) A veces con calcita
135. Asociado a pegmatitas ( grandes cristales de
cuarzo y micas) A veces con calcita (der)
142. CORINDÓN
Al2O3 (trigonal)
El Al se dispone entre
cada dos capas
hexagonales de O. Cada
átomo de Al queda
rodeado por seis de
oxígeno en coordinación
octaédrica. A esta
estructura por dejar
huecos que
teóricamente deberían
estar ocupados se le
califica de defectiva.
143. Zafiro
Una de las cuatro GEMAS más
importantes del mundo: Rubí,
diamante, y esmerada.
La composición química es una
mezcla de óxidos de aluminio,
hierro y titanio, el cual le da su
color característico azul. Su
fórmula química es Al2O3.
Dureza 9 en la escala de Mohs
El zafiro pertenece a la misma
familia de minerales que el rubí ,
es decir CORINDÓN siendo la
única diferencia una convención
de nombre:
Rubí, corindones rojos.
Zafiro todos los demás
colores, incluyendo los
rosados
152. Para o seu estudo imos dividir os minerais
silicatados en: Ferromagnesianos e non
Ferromagnesianos.
153. TETRAEDRO
FUNDAMENTAL
Vértices ocupados por
oxígeno, y el centro por el
catión Si4+ .
Cada catión Si tiene cuatro
valencias positivas y cada
oxígeno dos negativas, los
oxígenos después de
neutralizar la tetravalencia
positiva del Si, quedan con
cuatro cargas negativas o
electrones, que podrán unirse
en enlace iónico con diversos
cationes o con otros
tetraedros en enlace
covalente.
0
=
154.
155.
156. O grupo dos olivinos
O grupo dos piroxenos
Os anfíboles
O grupo das micas
O grupo dos granates
157. O grupo dos olivinos constitúe unha familia
de minerais de cores verde oliva, verde
grisáceo ou pardo. Forman parte do manto
superior.
158. CLASE NESOSILICATOS.
Dureza 6-7.
Color verde oliva.
Brillo vítreo.
Abundante en rocas
básicas y ultrabásicas.
161. O grupo dos piroxenos inclúe minerais de
composición química moi variada e
complexa. Adoitan presentar cores escuras.
Sábese da existencia de 21 especies de
piroxenos, aínda que o máis frecuente é a
augita.
162. Mineral perteneciente al grupo de los
inosilicatos (cadenas simples de
tetraedros SiO4).
Destacan:
•clinopiroxenos el diópsido,
hedenbergita,
augita.
• ortopiroxenos la enstatita.
Mineral petrogenético abundante en rocas
ígneas básica.
Presenta dos planos de exfoliación a 90º.
163.
164. Os anfíboles presentan tamén composicións
moi complexas. Orixínanse a temperaturas
máis baixas que os piroxenos. Aínda que se
coñecen ao redor de 63 especies de
anfíboles, tal vez o máis coñecido sexa a
hornblenda.
165. Destacan:
Horblenda.
Tremolita.
Actinolita.
glaucófana.
Mineral petrogenético
abundante en rocas ígneas
y metamórficas.
166.
167. O grupo das micas comprende máis de 30
especies caracterizadas por unha clara
exfoliación en láminas. A biotita é a mica
negra máis coñecida e a moscovita (neste
caso, é un mineral non ferromagnesiano), a
máis frecuente do grupo das brancas. As
micas son moi comúns.
171. Mineral
petrogenético perteneciente
al grupo de las micas
(filosilicatos).
Dureza: 2.5-3.
Brillo vítreo a perlado.
Cristales tabulares.
Exfoliación basal perfecta.
Abundante en granitos y
pegmatitas.
172. Mineral
petrogenético perteneciente al
grupo de las micas (filosilicatos).
Dureza: 2-3. Color negro o
marrón.
Exfoliación basal perfecta, lo que
permite su exfoliación en hojas.
Abundante en rocas ígneas y
metamórficas
174. O grupo dos granates comprende unhas 14
especies minerais. Os granates soen
presentar cores entre o marrón e o vermello
escuro. O almandino e o piropo son dous
exemplos.
178. As arxilas constitúen un grupo de minerais
moi variados que proceden da alteración
química doutros silicatos. Son moi comúns
nas formacións superficiais do planeta.
179. Es un silicato de magnesio
TALCO
Mg3Si4O10(OH)2
Densidad 2,7-2,8 g/ml
Dureza 1 en la
escala de Mohs (es el
mineral más blando)
Sistema cristalino
Triclínico
Color Blanco a
gris verdoso
Brillo No
metalico/perlado
RayaBlanco
183. Os feldespatos son os minerais máis comúns
nas capas externas do planeta. Representan
máis do 50% da masa da cortiza terrestre.
184. ORTOSA
Feldespato potásico
KAlSi3O8
Feldespato alcalino,
Hábito: Prismático.
Dureza: Alta.
Densidad: Baja.
Color: Incolora, blanco
grisáceo, rosa carne..
Brillo: Vítreo a mate.
Fractura: Irregular a
concoidea.
Variedades: Amazonita
(microclina de color verdoso
o azulado)
185.
186. Nas plaxioclasas abundan o sodio e o calcio.
Aínda que o cuarzo se inclúe neste grupo, é,
en realidade, o único mineral formado case
exclusivamente por silicio e osíxeno. A súa
fórmula química é (SiO2). Ten moitas
variedades: cuarzo rosa, cuarzo violeta
(amatista), cuarzo afumado, cristal de rocha,
cuarzo leitoso (branco), calcedonia, xaspe,
xacinto de compostela…
As arxilas constitúen un grupo de minerais
moi variados que proceden da alteración
química doutros silicatos. Son moi comúns
190. Hábito: Masas
granulares y en granos
redondeados. A veces
tabular.
Dureza: Alta.
Densidad: Baja.
Color: Blanco a
grisáceo.
Raya: Blanca a gris.
Brillo: Vítreo.
Fractura: Irregular a
concoidea.
Plagioclasa serie albita-anortita
NaAlSi3O8 - CaAl2Si2O8
191. Aínda que o cuarzo se inclúe neste grupo, é,
en realidade, o único mineral formado case
exclusivamente por silicio e osíxeno. A súa
fórmula química é (SiO2). Ten moitas
variedades: cuarzo rosa, cuarzo violeta
(amatista), cuarzo afumado, cristal de rocha,
cuarzo leitoso (branco), calcedonia, xaspe,
xacinto de compostela…
192. Dureza 7 (raya el cristal).
Trigonal.
Cristales en forma de prismas
hexagonales.
Brillo vítreo. El color es muy
variable desde incoloro a
negro.
Mineral petrogenético
abundante en rocas ígneas
ácidas
CUARZO
SiO2
193. VARIEDADES
Cristal de roca: Transparente e
incoloro.
Amatista: Transparente y de
color morado.
Cuarzo rosa.
Cuarzo citrino: Amarillo claro.
Cuarzo lechoso: Blanco, casi
opaco. Brillo ligeramente
craso.
Cuarzo ahumado: Desde gris a
negro.
Cristal
de roca
Amatista
Cuarzo
rosa
200. Cuarzo
(Variedades criptocristalinas)
FIBROSAS:
Calcedonia: Pardo a gris,
translúcida, brillo céreo.
Color y la formación de bandas
da lugar a una serie de
variedades, (cornalina, roja;
heliotropo, verde con puntos
rojos, o jaspeados; ágata, con
bandas concéntricas, cuando
son blancas y negras se
denomina ónice); cornalina,
calcedonia roja.
Ágata
203. GRANUDAS:
Sílex: Calcedonia mate y de
color oscuro, en nódulos,
fractura concoidea, con
aristas cortantes.
Jaspe: rojo con inclusiones
de oligisto.
Ojo de tigre: sílice
pseudomorfa de asbesto,
amarillo, pardo, o azul
verdoso.
Ojo de Tigre
Jaspe
208. AMORFAS:
Ópalo: Incoloro, blanco,
amarillo, rojo verde,
azul, gris, con colores
incluso más oscuros
debido a impurezas.
Ópalo de fuego es la
variedad con intensos
reflejos anaranjados.
Ópalo
Ópalo de fuego