ćwiczenia dla dzieci agresywnych

1. Opracowała:
Żaneta Kozubek, Pedagogika
Rok II, Semestr III, Nr indeksu 7816

2. Celem tego ćwiczenia jest nauka wyrażania emocji, ćwiczenie
umiejętności odróżniania złych emocji od dobrych. Dziecko ćwiczy
także wyrażanie swojej opinii na forum. Uczy się co to jest agresja i jak
jej przeciwdziałać
Zbędne – wykorzystanie otaczającej
przestrzeni
Ćwiczenie ma na celu:
Środki dydaktyczne:
Przebieg ćwiczenia:
Uczestnicy dobierają się parami. Każde dziecko przywołuje w myślach jakąś sytuację, w której było
bardzo złe, zastanawia się nad pasującym tytułem do tego wydarzenia i zapisuje go na kartce.
Następnie dzieci zamieniają się swoimi kartkami, każde dziecko zastanawia się teraz, jaka sytuacja może
kryć się pod zanotowanym tytułem i opisuje ją w kilku słowach, np.:
- dziecko 1: „Autobus”
- dziecko 2: Jakub był zły, ponieważ spóźnił się na autobus. Z tego powodu dotarł za późno na trening
piłki nożnej i nie został wybrany do drużyny, która będzie grała w kolejnym meczu na turnieju.
Zakończenie – omówienie wyników ćwiczenia, dyskusja na temat najczęściej występujących przyczyn
złości i agresji.

3. Ćwiczenie ma na celu wyciszenie dziecka i minimalizację
wrogiego napięcia miedzy dziećmi. Dzieci uczą się pracować
w grupie i poznają nawzajem swoje uczucia.
Ćwiczenie ma na celu:
Środki dydaktyczne:
-Arkusze papieru,
- Kredki
Przebieg ćwiczenia:
Dzieci, które łatwo wchodzą ze sobą w konflikty, malują wspólnie obrazek złości. W tym
celu siadają przy stole naprzeciwko siebie, pomiędzy nimi leży kartka papieru. W milczeniu
zmieniają się, rysuje raz jedno dziecko, raz drugie (linia po linii, kreska po kresce). Próbują
przy tym wyrazić wszystkie te uczucia, które żywią do siebie nawzajem. Na koniec
partnerzy mogą opowiedzieć, co czuli i przeżywali w trakcie malowania z kolegą.
Nauczyciel czuwa nad właściwą atmosferą podczas wyrażania odczuć przez dzieci.

4. Nauczycielka wydaje polecenia, które dzieci wykonują najpierw cicho i powoli, potem coraz
głośniej i szybciej, np. stukanie palcami o dywan, klaskanie, tupanie nogami, naśladowanie
brzęczenia owadów. Siła każdego ćwiczenia narasta , na koniec wykonywania poszczególnych
czynności dzieci wstają gwałtownie lub wyskakują w górę podnosząc ręce oraz wydają okrzyk
RAKIETA WYSTARTOWAŁA. Następnie powoli kucają , ich ruchy stają się spokojniejsze,
naśladują bardzo cichutkie brzęczenie owadów, aż ucichnie. Nauczyciel oświadcza wówczas
spokojnym tonem RAKIETA ZNIKŁA ZA CHMURAMI.
Przebieg ćwiczenia:
Środki dydaktyczne:
- Zbędne – wykorzystanie środowiska
zewnętrznego
Ćwiczenie ma na celu:
Ćwiczenie umiejętności wyrażania uczuć. Odprężenie dziecka,
wyciszenia po ataku złości i agresji. Ćwiczenie poprawia także
sprawność ruchową i rozwija wyobraźnię.

5. Ćwiczenie ma na celu poprawę zdolności rozwiązywania konfliktów i
radzenia sobie w trudnych sytuacjach. Dzieci uczą się współpracować z
rówieśnikami. Rozwiązywanie konfliktów bez agresji - wspólne
dochodzenie do kompromisów
Ćwiczenie ma na celu:
-Arkusze papieru
- Mazaki, Kredki
Środki dydaktyczne:
Przebieg ćwiczenia:
Uczestników zabawy dzielimy na grupy liczące po 3 osoby. Każda grupa zajmuje miejsce przy
osobnym stoliku, na którym leży duża kartka papieru i przybory do pisania. Dzieci zapisują na
kartkach swoje życzenia odnoszące się do podanego przez nauczyciela tematu. Następnie, każda z
trójek rozmawia o tych życzeniach i wybiera tylko jedno. Po wykonaniu tego zadania, wszystkie
dzieci siadają w kole i na forum całego zespołu dyskutują o tych życzeniach, a następnie wybierają
tylko jedno z nich – najważniejsze, akceptowane przez wszystkich.
Tematy, do których mogą odnosić się życzenia to np.:
- Dokąd chciałbyś pojechać?
- Co chciałbyś zjeść na obiad?
- Jaką zabawę chciałbyś przeprowadzić na kolejnych zajęciach?
Zakończenie – rozmowa.
Czy trudno było wybrać jedno życzenie?
Kto potrafił przekonać innych, w jaki sposób?

6. Poprawa społecznego i emocjonalnego funkcjonowania dzieci
agresywnych, ćwiczenie pracy w zespole. Dzieci uczą się, że zgoda buduje a
złość nie służy współpracy.
Ćwiczenie ma na celu:
Środki dydaktyczne:
- Klocki
Przebieg ćwiczenia:
Dzieci dzielimy na zespoły liczące od 6 do 8 uczestników. Na sygnał prowadzącego, każdy zespół
wykonuje określone zadanie tworząc z siebie różne „budowle”. Polecamy np.:
- Zbudujcie dom!
- Zbudujcie mur!
- Zbudujcie pojazd!
- itp.
W tym ćwiczeniu, przy identycznych poleceniach, można wprowadzać zmiany w składzie zespołów.
Zakończenie – dyskusja.
Co łatwiej osiągnąć poprzez wspólne działanie?
Czy dzieci mogą się wspólnie bronić?

7. Ćwiczenie ma na celu zwiększenie poczucia własnej wartości
dziecka. Dziecko rozwija także zdolność wypowiedzi na forum
oraz tworzy pozytywny obraz siebie samego.
Ćwiczenie ma na celu:
Dzieci przypominają sobie coś pozytywnego, czego się nauczyły, co zrobiły, z czego mogą być dumne w ostatnim
czasie np. w minionym tygodniu. Następnie siadają w kole, osoba która trzyma piłkę uzupełnia zdanie :
„Jestem dumny z tego, że…” np.:
- Jestem dumny z tego, że pożyczyłem gumkę.
- Jestem dumny z tego, że nie uderzyłem Piotrka, kiedy mnie zdenerwował.
-Jestem dumny z tego, że nauczyłem się odbijać piłkę.
Następnie oddaje piłkę ( głos) koledze
Zakończenie – rozmowa, dyskusja.
Czy trudno jest przypomnieć sobie coś pozytywnego?
Co się nam podobało najbardziej u innych?
Co mógłbym sam kiedyś wypróbować?
Środki dydaktyczne:
- Piłka
Przebieg ćwiczenia:

8. Ćwiczenie ma na celu rozwój wyobraźni oraz wyciszenie dziecka.
Dziecko uczy się wyrażać i rozróżniać poszczególne uczucia a
przede wszystkim dostrzegać negatywne uczucia.
Dzieci malują uczucia: wściekłość, zdenerwowanie, strach, bezradność, przerażenie, itp.
Następnie, kto chce opowiada, objaśnia swój obrazek w pierwszej osobie liczby pojedynczej.
Zakończenie – rozmowa, w jaki sposób ten obrazek można zmienić na pozytywny?
Trzeba spróbować ze „strachu” zrobić „pewność siebie” poprzez
np. dodanie innych kolorów, zmianę kształtów, itp.
Ćwiczenie ma na celu:
Środki dydaktyczne:
- Arkusze Papieru
-Farby
Przebieg ćwiczenia:

9. Wyciszenie dziecka, przeciwdziałanie agresji poprzez sztukę. Dzieci
uczą się wyrażać negatywne emocje we właściwy sposób. Wyładowanie
negatywnych emocji.
-Farby,
- Arkusze papieru
Ćwiczenie ma na celu:
Środki dydaktyczne:
Przebieg ćwiczenia:
Nauczyciel rozdaje uczniom arkusze papieru i farby. Opowiada historię o dwóch
drzewach: Jedno było złe i robiło wszystkim na złość, a drugie dobre, litościwe i zawsze
chroniło przed deszczem zwierzęta w lesie. Po krótkim wstępie, nauczyciel prosi uczniów
o narysowanie tych drzew z zastosowaniem odpowiednich kolorów. Prace muszą być
namalowane przy użyciu palców. Dobre drzewo musi być jasne, pogodne a złe drzewo
ciemne. Po wykonaniu zadania, prace są omawiane na forum. Pod którym drzewem
chciałbyś usiąść?

10. Nauczyciel prosi o ustawienie się dzieci w rozsypce i wykonywanie poleceń. Włącza na
przemian muzykę szybką, chaotyczną i muzykę wolną, spokojną , wypowiadając komendy:
Nutki się złoszczą, Nutki tańczą
Dzieci tańczą w rytm muzyki, raz szybko agresywnie jak tańczyłyby zezłoszczone nutki a raz
wolno, wesoło w parach bądź indywidualnie.
Przebieg ćwiczenia:
Ćwiczenie ma na celu:
Ćwiczenie ma na celu rozwijanie umiejętności
kreatywnego wyrażania siebie oraz rozwijanie
wyobraźni. Dziecko potrafi wyrażać swoje
emocje, uczy się dynamiki dźwięków oraz
poprawia swoją motorykę.
Środki dydaktyczne:
- Cd audio
- Magnetofon

11. Celem ćwiczenia jest wywołanie zaciekawienia, ukazanie
skutków negatywnych zachowań. Nauka odróżniania złych
uczuć od dobrych uczuć. Dobrymi uczuciami dziecko więcej
zyska. Rozwijanie wyobraźni oraz poprawienie motoryki.
Prowadzący opowiada historyjką, w trakcie, której wykonywane są określone ruchy – wszystkie dzieci je powtarzają,
mogą wymyślać też własne. „Udajemy się dziś w podróż do tajemniczego kraju. Jedziemy długo pociągiem. Wreszcie
pociąg zatrzymuje się, dotarliśmy do Krainy Radości. Ludzie, którzy tu mieszkają, są zawsze radośni i uśmiechnięci. Cieszą
się już od rana, jak tylko wstaną. Przeciągają się z zadowoleniem, witają się z nami z uśmiechem, podskakują do góry z
radości, obejmują nas i tańczą z nami dwójkami, trójkami w dużym kole, żadne dziecko nie jest samo.. .Niestety, musimy
jechać dalej. Wsiadamy do pociągu i jedziemy... nagle robi się ciemno. Pociąg staje – dotarliśmy do Krainy Wściekłości.
Tu mieszkają ludzie, którzy czują się obrażeni i niesprawiedliwie traktowani. Są źli i zdenerwowani, tupią nogami,
potrząsają głowami, ściskają dłonie w pięści i wołają: Nie lubię cię! Wreszcie nasza lokomotywa sapie i wzywa nas do
pociągu. Zatrzymujemy się, nabieramy dużo powietrza do płuc.. .i uspokajamy się. Wsiadamy do pociągu i jedziemy
dalej... Pociąg zatrzymuje się na końcowej stacji – jesteśmy w Krainie Spokoju. Wszyscy ludzie uśmiechają się, poruszają
się spokojnie i ostrożnie, delikatnie głaskają się nawzajem, prowadzą się za ręce albo siedzą spokojnie obok siebie. Jest
cicho...”. Fantazja w czasie podróżowania nie ma granic. Można się przemieszczać innym środkiem lokomocji. W każdym
jednak przypadku podróż powinna się zakończyć w Krainie Spokoju. Jak czują się dzieci w trakcie podróży? Jak czują się
po jej zakończeniu?
Ćwiczenie ma na celu:
Środki dydaktyczne:
- Tekst z bajką terapeutyczną
Przebieg ćwiczenia: