3. ქართველთა კოსმოგონიით სამყაროში
არსებობდა ამოსავალი წერტილი:
“არა თვით ნათელი, არამედ სავანე სინათლისა”.
4. 7 მნათობი კრავდა ზეციურ კაბადონს
და სწორედ ამიტომ დაყო
გაერთიანებული საქართველო
ფარნავაზ მეფემ 7
სამთავროდ, მაშინ თითოეული
კუთხის მფარველი ერთი
გარკვეული მნათობი იყო.
6. აქედან წამოვიდა ქართულ ენაში სიტყვები
“მ-შვიდი”, ანუ “მე-შვიდი”,
“მ-შვიდ-ობა”
და ისტორიამაც ცხადყო, რომ, როცა ეს ერთობა
ურყევი იყო, ღირსეული მშვიდობა სუფევდა
საქართველოში, ცა და მიწა ერთად იყო და
ქართველობისთვის ყველა ქართული სამთავროს
ერთად ყოფნა
მ-შვიდ-ობის უზრუნველყოფად აღიქმებოდა.