Espazo de media montaña na serra da Martiñá, unha das estribacións da Dorsal Galega a continuación da serra do Faro, con altitudes que van dos 600 m en Oseira aos 1.038 dos cumes.
Concellos: San Cristovo de Cea (Ourense) e Carballedo (Lugo).
2. Espazo de media montaña na serra da Martiñá, unha das estribacións da Dorsal
Galega a continuación da serra do Faro, con altitudes que van dos 600 m en
Oseira aos 1.038 dos cumes.
3. SITUACIÓN: Na zona centro-
meridional galega,
compartido entre as
comarcas de O Carballiño
(Ourense) e Chantada (Lugo).
Localidades de referencia:
Castro, Aguada e Buciños
(Carballedo); Oseira,
Confurco e Vales (San
Cristovo de Cea).
SUPERFICIE: 2.321 ha
CONCELLOS: San Cristovo
de Cea (Ourense) e
Carballedo (Lugo).
VALORES NATURAIS:
pseudoestepas de gramíneas
e bosques aluviais.
7. XEOLOXÍA/RELEVO
SERRA DA MARTIÑÁ
É unha serra con dirección N-SO, de alturas medias que rondan os 1.000 m,
situada ao sur, e moi preto, da Serra do Faro, entre as provincias de Lugo e
Ourense, formada maiormente por granitos. O monte máis alto é o Castro ou
Martiñá, con 1.038 m.
Monte do Castro, cume máis alto da Martiñá
8. Pena Ventosa. A erosión deixou ao descuberto gran cantidade de
penedos e bolos graníticos que coroan os montes en formas acasteladas.
12. Río Búbal
REDE FLUVIAL
Forma parte da conca do Miño: na vertente leste nacen o Bubal e o Barbantiño, na
Oeste o Oseira e o Mirela (Arenteiro-Avia) e na norte cabeceiras do Asma.
13. Muíño e pontella
no curso alto do
Bubal en Vales.
RÍO BÚBAL
Nace na serra da Martiñá e
ten un curto percorrido neste
espazo pola parroquia de
Vales (Cea).
15. Río Oseira
Un afluente do Arenteiro (tributario do Avia) que nace entre as serras do Faro e
Martiñá. Fai de linde no espazo protexido en parte do seu percorrido.
Val do curso alto do Oseira
17. TIPOS DE HÁBITATS
DO ANEXO I DA DIRECTIVA 92/43/CEE
-Ríos dos pisos basal a montano con vexetación de Ranunculion
fluitantis e de Callitricho-Batrachion
-Queirogais secos europeos
-Zonas subestépicas de gramíneas e anuais do Thero-
Brachypodietea
-Prados con molinias sobre substratos calcáreos, turbosos ou
arxilo-limosos(Molinion caeruleae)
-Megaforbios eutrofos hidrófilos das orlas de chaira e dos pisos
montano a alpino
-Prados pobres de sega de baixa altitude (Alopecurus pratensis,
Sanguisorba officinalis)
-Desprendementos mediterráneos occidentais e termófilos
-Encostas rochosas silíceas con vexetación casmofítica
-Rochedos silíceos con vexetación pioneira do Sedo-
Scleranthion ou do Sedo albi-Veronicion dillenii
-Covas non explotadas polo turismo
-Bosques aluviais de Alnus glutinosa e Fraxinus excelsior (Alno-
Padion, Alnion incanae, Salicion albae)
-Carballeiras galaico-portugueses con Quercus robur e Quercus
pyrenaica
18. FLORA
As diferencias de altitude do espazo favorecen a presenza de diferentes
ecosistemas: bosques caduciflolios nas abas dos montes e turbeiras nos cumes
erosionados e mal drenados, con presenza de esfagno (Sphagnum pylaisii),
Littorella uniflora, breixo das turbeiras, rorelas...
Unha grande parte da área está repoboada con piñeiro e eucalito.
A zona está moi castigada polos incendios forestais que se suceden a miúdo.
24. Carqueixa (Chamaespartium tridentatum). Arbusto sen follas que pode acadar ata 70 cm de altura.
A función dasfollas realízana unhas prolongacións laminares dos talos.
26. Cladonia
ESPECIES DA DC 92/43/CEE E
DC 2009/409/CE
Cladonia subgenus Cladina
Narcissus bulbocodium
Narcissus triandrus
Ruscus aculeatus
Sphagnum spp.
38. Cumes da Martiñá despois dun incendio
PROBLEMAS
Incendios, plantacións con especies foráneas.
39. PUNTOS DE INTERESE
-Monte do Castro da Martiñá.
-Río Búbal: muíño e ponte en Vales.
-Val de Oseira: o río Oseira, afluente do Arenteiro discorre encaixado polo fondo dunha falla
con dirección NE-SW. Hai algúns bosques caducifolios de carballo e rebolo.
-Nas proximidades (fora do espazo protexido): Oseira (mosteiro, área de lecer).
Mosteiro de Oseira. Fundado en 117 e con sucesivas ampliacións
40. Montaxe e fotos: Adela Leiro, Mon Daporta
Debuxos: Mon Daporta
Xaneiro 2017
