1. «Η κυρία Νίτσα», Μ. Καραγάτση Βίλδος Βασίλης Β1΄ Επιβλέπουσα καθηγήτρια : Τσουκανέλη Μαρία

2. Βιογραφικό σημείωμα Μίμης Καραγάτσης (1908-1960) Ανήκει στους λογοτέχνες της γενιάς του ’30, οι οποίοι ζουν και γράφουν κάτω από την επίδραση των τραγικών γεγονότων του Παγκόσμιου πολέμου και της Κατοχής. Φιλολογικό ψευδώνυμο του Δημήτρη Ροδόπουλου. Γεννήθηκε στην Αθήνα, από το Λαρισαίο δικηγόρο Γεώργιο Ροδόπουλο και την Ανθή Μουλούλη από τον Τύρναβο. Από το 1915 παρακολουθεί μαθήματα στο Δημοτικό Σχολείο της Λάρισας. Το 1924 τελειώνει τις εγκύκλιες σπουδές του στη Θεσσαλονίκη και εγγράφεται στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Γκρενόμπλ. Το 1925 μεταγράφεται στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. …

3. …Το 1930 παίρνει το πτυχίο της Νομικής και το 1931 πτυχίο Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών. Στη συνέχεια, εργάζεται ως νομικός σύμβουλος σε διαφημιστική εταιρεία στον Πειραιά. Το 1946 αναλαμβάνει τη θεατρική κριτική την εφημερίδα «Η Βραδυνή», ενώ το 1953 ταξιδεύει ως απεσταλμένος της εφημερίδας του στην Αφρική. Μετά από μια σοβαρή καρδιακή προσβολή πεθαίνει στις 14 Σεπτεμβρίου του 1960 στην Αθήνα.

5. Θεματικές Ενότητες Πρώτη Ενότητα «Πρώτη μου αγάπη … ξέρω και γω…» Η αναφορά του αφηγητή στον πρώτο του έρωτα. Δεύτερη Ενότητα «Ήταν ένα λευκό … εριβώλακος Θεσσαλίας» Το πορτρέτο της κυρίας Νίτσας. ,Τρίτη Ενότητα «Η τάξη μας ήταν … οργανικής αυτής ουσίας» Τα σχέδια των μαθητών για την ενδεχόμενη απουσία της δασκάλας.

6. Τέταρτη Ενότητα «Ίσως παρατηρήσετε … πνοή καθαρού αέρα» Οι στοχασμοί του αφηγητή σχετικά με την παιδική ηλικία του ανθρώπου και τη μετάλλαξή του όσο μεγαλώνει. Πέμπτη Ενότητα «Το μάθημα της κυρίας … του ελληνικού αλφαβήτου» Οι αναμνήσεις του αφηγητή από το μάθημα με την κυρία Νίτσα. Έκτη Ενότητα «Το τέλος του ειδυλλίου … δεν την αγαπώ πια» Το τέλος του ειδυλλίου και η αναθεώρηση των παιδικών σκέψεων από τον ώριμο αφηγητή.

7. Η εικόνα της δασκάλας που προβάλλει ο συγγραφέας Ο αφηγητής λέγοντας ότι το ερωτικό του αντικείμενο είναι μια δασκάλα του, μια κοπέλα είκοσι ετών, δίνει το πορτρέτο της, όπως το έπλαθε με τα παιδικά του μάτια. Φάνταζε, λοιπόν, η δασκάλα αυτή σαν ένα λευκό, διάφανο, ασθενικό και όμορφο κορίτσι, το οποίο παρομοίαζε μ’ ένα πλήθος εικόνων από ζωγραφικούς πίνακες ή λογοτεχνικές ηρωίδες μεγάλων Γάλλων καλλιτεχνών του ρεύματος του ρομαντισμού. Με το χαρακτηρισμό αυτό, αλλά και με άλλους παρεμφερείς που θα ακολουθήσουν στη συνέχεια (το εύθραυστο αναιμικό κορίτσι, το αέρινο ωραίο πρόσωπό της, η άθελη γοητεία κ.ά.), ο αφηγητής θέλει να προβάλει την ανεξήγητη γοητεία που του προκαλούσε η κοπέλα αυτή.

9. el.wikipedia.org

10. Εγκυκλοπαίδεια «ΔΟΜΗ»