2. Ποια πιστεύω ότι πρέπει να είναι τα δύο χαρακτηριστικά ενός έργου
τέχνης; Πρώτον, πρέπει να είναι απερίγραπτο, και δεύτερον πρέπει να
είναι μοναδικό»
Pierre Auguste Renoir
3. Pierre Auguste Renoir, 25 Φεβρουαρίου 1841- 3 Δεκεμβρίου 1919
Γάλλος ζωγράφος, ηγετική μορφή του ιμπρεσιονισμού.
Γεννήθηκε στην Λιμόζ της Γαλλίας, γιος του ράφτη Λεονάρ Ρενουάρ και της εργάτριας
Μαργκερίτ. Σε ηλικία τριών ετών η οικογένειά του μετακόμισε στο Παρίσι όπου φοίτησε, στα επτά του
χρόνια, σε καθολικό σχολείο. Τα βράδια παρακολουθούσε μαθήματα στη Σχολή Σχεδίου και
Διακόσμησης. Επισκεπτόταν το ατελιέ Λεβί. Αργότερα στράφηκε στο ατελιέ Ζιλμπέρ. Έδωσε εξετάσεις
στη Σχολή Καλών Τεχνών.
Άρτεμις κυνηγός, 1867, Ουάσινγκτον, Εθνική Πινακοθήκη
4. Το 1862 γράφτηκε στο ατελιέ των Ερλ Σινιόλ και Μαρκ-Σαρλ-Γκαμπριέλ Γκλαιρ. Εκεί
γνώρισε τους Κλοντ Μονέ, Φρεντερίκ Μπαζίλ και Άλφρεντ Σίσλεϋ. Την ίδια περίοδο, εξασφάλισε άδεια
για να αντιγράφει έργα άλλων καλλιτεχνών στο Μουσείο του Λούβρου. Δύο χρόνια αργότερα, ο
Ρενουάρ ξεκίνησε να εκθέτει έργα του. Για αρκετά χρόνια δε γνώρισε σημαντική αναγνώριση. Μέχρι
τον Γαλλο-Πρωσικό πόλεμο του 1870, έζησε πολύ φτωχικά.
Το 1867 πίνακάς του με τίτλο Lise έγινε δεκτός στο Σαλόν του Παρισιού. Την περίοδο αυτή ο Ρενουάρ
επηρεάστηκε σημαντικά από τον Κλωντ Μονέ, πλησιάζοντας ολοένα και περισσότερο προς τον
ιμπρεσιονισμό. Κατά πολλούς το διάστημα 1870 & 1883 αποτελεί τη λεγόμενη ιμπρεσιονιστική
περίοδο του Ρενουάρ.
Το θεωρείο, 1874, Λονδίνο, Courtauld Institute of Art
5. Κατά τον πόλεμο του 1870 υπηρέτησε στη Φρουρά της Ταρμά, στο Σώμα Πυροβολικού,
όμως την επόμενη χρονιά αρρώστησε κι αποστρατεύτηκε, επιστρέφοντας έτσι στο Παρίσι. Η
πολιορκία του Παρισιού του στέρησε τους φίλους του, καθώς ο Μονέ κι ο Μετρ αναζήτησαν καταφύγιο
στην Αγγλία ενώ ο Μπαζίλ πέθανε. Το 1874 συμμετείχε στην πρώτη έκθεση της ομάδας των
ιμπρεσιονιστών. Από μία δημοπρασία έργων του έλαβε 1.200 φράγκα κι εγκαταστάθηκε στη
Μονμάρτρη. Το 1876 συναντά έναν εκδότη, ο οποίος τον κάνει πλούσιο. Γνωρίζει τον Εμίλ Ζολά.
Τη δεκαετία του 1880, ο Ρενουάρ σταδιακά διαχωρίστηκε από τους υπόλοιπους
ιμπρεσιονιστές. Έστησε το ατελιέ του στη Μονμάρτρη το 1880 και γνωρίστηκε με την Αλίν Σαριγκό, την
οποία νυμφεύτηκε. Το 1881 ταξίδεψε στην Αλγερία και κατόπιν στην Ισπανία και την Ιταλία, όπου ήρθε
σε επαφή με το έργο του Ραφαήλ από το οποίο επηρεάστηκε βαθιά. Το 1884, μαθαίνοντας πως η Αλίν
περιμένει το παιδί τους, επέστρεψε για να μείνει κοντά της και την επόμενη χρονιά γεννήθηκε ο γιος
τους Πιέρ.
Η αναγνώστρια, 1874-1876, Παρίσι, Μουσείο Ορσέ
6. Το 1889 συνάντησε τον μηχανικό Άιφελ (Eiffel) και περίπου το 1892 άρχισε να αναπτύσσει
παραμορφωτική αρθρίτιδα, νόσο που τον βασάνισε μέχρι τον θάνατό του. Αντιμετώπισε σημαντικό
πρόβλημα παραμορφώσεων στα χέρια ενώ σε πιο προχωρημένο στάδιο ένας ώμος του καθηλώθηκε
εξαιτίας αγκύλωσης, γεγονός που ανάγκασε τον Ρενουάρ να διαφοροποιήσει την τεχνική του. Παρά τις
σωματικές του δυσχέρειες, δεν εγκατέλειψε τη ζωγραφική. Το 1893 απέκτησε έναν ακόμα γιο, τον
Κλοντ. Το 1907 μετακόμισε με την οικογένειά του στην πιο θερμή περιοχή Cagnes-sur-Mer. Με το
ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι δυο γιοι του κατετάγησαν στον στρατό και τραυματίστηκαν
σοβαρά. Η μητέρα τους τους επισκέφτηκε, αλλά εξαντλημένη κατά την επιστροφή της πέθανε το 1915.
Η νεαρή μητέρα (Ο περίπατος) , 1876, Νέα Υόρκη, The Frick Collection
7. Το 1919, ο Ρενουάρ επισκέφτηκε το Λούβρο όπου είδε πίνακές του να εκτίθενται μαζί με κλασικά έργα.
Σήμερα τα έργα του βρίσκονται στο Μουσείο Ορσέ
Απεβίωσε στις 3 Δεκεμβρίου 1919 σε ηλικία 78 ετών.
Γυμνή στον ήλιο, 1876, Παρίσι, Μουσείο Ορσέ
8. Ο χορός στο Μουλέν ντε λα Γκαλέτ, 1876, Παρίσι, Μουσείο Ορσέ