2. Challengefields 3
"Hoi mam, hoi pap! We zijn er weer." zegt Milan vrolijk.
"Dat zien we. Hoe was het?" vraagt Esmay.
3. "Het was super! We hebben in de speeltuin achter het huis gespeeld. Ze hebben een klimrek en een
rad en een glijbaan en schommels. En we hebben ook Ruben gezien. Hij is nog wat kleiner, maar
wel lief." ratelt Milan achter elkaar door.
"Ilse, vond jij het ook wel leuk? Je bent zo stil." zegt Kristof bezorgd.
"Ja, ik vond het leuk, maar ik ben moe."
"Dan zullen we nu eerst maar eens Lis en Sil laten opgroeien."
4. En al snel staan Kristof en Esmay met de jongste tweeling bij de taarten. Eerst vliegt de oudste van de
twee, Lis, de lucht in.
5. "Wow, je lijkt wel heel erg op je zus." zegt Esmay als ze Lis weer opvangt. Al snel wordt Lis gevolgd door
haar broertje.
"Jij lijkt evenveel op Milan als Lis op Ilse." zegt Kristof tegen een opgegroeide Sil. "Het is dat je een ander
kapsel hebt."
6. Kristof neemt Sil meteen mee naar zijn nieuwe kamer en doet hem een andere outfit aan. "Zo, dit is
beter dan dat nette pak. Nu kan je tenminste gewoon spelen."
Maar spelen zal voor Sil moeten wachten tot een ander moment, want hij is uitgeput en wordt dus
direct in bed gestopt.
7. Esmay heeft ondertussen Lis andere kleding en een ander kapsel gegeven. In tegenstelling tot haar
tweelingbroertje is Lis nog helemaal niet moe. Esmay geeft haar een flesje breinmelk. Dan zet ze Lis
op het potje. Lis kijkt haar moeder even vragend aan, maar dan begint ze te snappen wat de
bedoeling is.
8. "Zal ik het van je overnemen?" vraagt Kristof als hij de kamer van Lis inloopt.
"Graag." zegt Esmay. "Ik moet zelf ook heel nodig. Het kleintje is mijn blaas als trampoline aan het
gebruiken."
Lachend kijkt Kristof hoe Esmay zich de kamer uithaast. Dan richt hij zich weer op Lis, die inmiddels van
het potje af is. "Zal ik jou meteen maar leren lopen?"
9. Na een paar pogingen doet Lis haar eerste stapjes. Trots laat Kristof Lis naar zich toelopen. "Apa, ikke
loop!"
"Ja, je loopt! Goed zo!"
In de kamer naast die van Lis haalt Esmay Sil uit bed. Hij is alweer helemaal uitgerust.
10. Nadat ze Sil een flesje breinmelk heeft gegeven, wordt ze tegengehouden door Kristof.
"Geef hem maar aan mij. Je bent doodop, ontken het maar niet. Dus jij gaat nu slapen."
Dankbaar geeft Esmay de kleine aan Kristof. Dan stapt ze haar bed in, waar ze al heel snel in slaap
valt.
11. Challengefields 4
"Hé Marnix, hoe was het bij Lily thuis?"
"Leuk, heel leuk! We hebben gespeeld en gekletst en we hebben ook even met Ruben gespeeld. En
opa is heel aardig en Christine ook, ze is niet mijn oma zoals ze de oma van Lily, Ilse en Milan is,
maar ze doet wel lief tegen me, alsof ik ook haar kleinzoon ben."
12. "Daar ben je zo te horen erg blij mee."
"Ja, ik hoor er helemaal bij, zelfs al heb ik niet dezelfde oma."
Dan gaat de bel.
"Ik ga wel." zegt Cisko. "Dat zal het schoolhoofd wel zijn."
13. En inderdaad, het schoolhoofd staat er. "Komt u toch binnen." Eerst krijgt het schoolhoofd een
rondleiding door het huis. Dan gaan ze dineren, waar Larissa op tijd voor thuis is.
Marnix heeft geen zin om bij het gepraat van de volwassenen te zitten en gaat dus verder met zijn
schilderij. Maar dat maakt het schoolhoofd niks uit, of misschien is hij juist onder de indruk van
Marnix' schilderkunsten. Het schoolhoofd laat Marnix in ieder geval toe tot de particuliere school.
14. "Zo, dat ging best makkelijk." zegt Larissa als het schoolhoofd de deur uit is.
"Volgens mij herinnert hij zich hoe goed jij het op school deed. Dan is het niet gek dat hij nog zo'n
leerling wilt."
15. "Misschien klopt dat wel."
"Dat klopt gewoon." zegt Cisko vol zelfvertrouwen. Op fluistertoon voegt hij er aan toe: "En het kan
natuurlijk geen kwaad dat onze zoon zo'n knappe moeder heeft." Cisko laat meteen merken dat
hij die laatste woorden meent. Marnix ziet vanuit zijn ooghoeken wat er gebeurt en zucht.
"Kunnen jullie dat niet ergens anders doen?"
16. Blijkbaar niet. "Oké, ik ben hier weg. Welterusten." zegt Marnix en hij loopt hoofdschuddend zijn kamer
in. Maar Larissa en Cisko hebben niet eens door dat er tegen ze gepraat wordt.
Al luisteren ze uiteindelijk toch en verplaatsen ze hun bezigheden naar hun slaapkamer. Maar slapen is
iets waar ze nog niet eens aan denken.
17. Vroeg op de ochtend zit Ilse in haar eentje te schaken. Maar het alleen zitten vindt ze niet erg. Ze vindt
de rust juist wel fijn. Milan daarin tegen is beneden bij Sil en Lis gaan zitten. Gedrieën zitten ze
gezellig samen te spelen. Totdat Esmay roept.
“Milan, Ilse, het ontbijt is klaar!”
18. De tweeling is al snel bij Esmay om te eten. “Mam?”
“Wat is er, Ilse?”
“Waarom willen jij en papa zoveel kinderen?”
“Uhm…” Esmay kijkt haar dochter verbaast aan. “Nou, ik heb altijd al een groot gezin gewild. Ik ben
opgegroeid met Luuk en dat was best gezellig, maar ik had graag nog meer broertjes en zusjes
gehad. Maar mijn ouders wilden die niet. En nu heb ik zelf wel een groot gezin.”
19. Daar denkt de tweeling even over na. Dan zegt Ilse: “Nou, ik weet niet of ik wel kinderen wil. Het is altijd
heel erg lawaaierig en die stinkluiers… Bah!”
“Ik ben het met je eens, zusje.” zegt Milan. “Ik vind Lis en Sil lief, maar zelf kinderen? Nee, ik denk het
niet.”
21. En het trainen heeft al snel resultaat. „Dat is beter. Met twee kinderen is huis moet ik wel wat kunnen
hebben.‟
Als ze na een verfrissende douche de badkamer uit komt, blijft Tamara plotseling verbaasd staan
luisteren. „Ze wordt al best wel goed.‟
22. Ze hoort Lily namelijk op de viool spelen. En ook al klonk het eerst helemaal nergens naar, daar is nu
flink verandering in gekomen. Maar Lily is niet iemand die lang met iets bezig kan zijn. Binnen de
kortste keren heeft ze haar opa gestrikt om haar te helpen met de midgetgolf.
23. Luuk hangt ondertussen aan de telefoon. Voor de verandering niet met een van zijn zussen. Nee, hij
belt met het schoolhoofd om hem uit te nodigen voor een diner, zodat ook Lily naar de
particuliere school kan. Dan gaat hij naar boven om Ruben uit bed te halen. Luuk kleedt de kleine
om en wil een tijdje met hem gaan spelen. Maar daar krijgt hij de kans niet voor. Oma Christine
heeft Ruben al snel in haar armen voor een dikke knuffel.
25. “Nou, je vader en ik zijn dol op jou, vergis je daar niet in. Wij vonden 1 kind gewoon genoeg.”
“Maar je hebt zelf wel zussen en een broer.”
“Dat is waar. Ik kan het ook best goed vinden met Luuk en Esmay. Maar met Ann en Nikki heb ik nooit
echt een goede band gehad. Het was ook je oma die me belde om te zeggen dat ze nog een
keer oma wordt, Nikki heeft niet eens zelf gebeld. Het is dus niet altijd leuk om broertjes of zusjes te
hebben…”
26. “Dus jij en papa willen niet nog een kind?”
“Nee knul, wij hebben genoeg aan jou. Vind je dat erg?”
“Nee hoor, mam. Ik kan altijd met Milan, Ilse en Lily spelen.” zegt Marnix kalm. Dan staart hij even voor
zich uit. “Mag mijn haar een andere kleur?”
27. “Hoezo?” vraagt Larissa, verrast door het opeens veranderde onderwerp.
“Nou, mijn haar is nu licht van kleur, haast blond, maar jij en papa hebben allebei een donkerdere
kleur haar. Het klopt nu gewoon niet.”
28. Daar heeft Larissa geen probleem mee. Ze is allang blij dat hij niet teleurgesteld is over dat hij geen
broertje of zusje zal krijgen.
“Is het zo beter?”
“Ja! Nu klopt het gewoon meer.” En blij met zijn nieuwe haarkleur stapt Marnix in bed.
29. Challengefields 3
“Moet je daar eens kijken!” roept Ilse. Nieuwsgierig draait Milan zich om. Maar hij kijkt op tijd terug om
te zien dat zijn zus twee stukken wilde omdraaien.
“Ilse!”
“Ik deed niets!”
30. “Ilse, je bent al beter in dit spel dan ik, dan hoef je niet vals te spelen.”
“Sorry… Het ging gewoon vanzelf…”
31. Challengefields 1
“Tamara van Velds, aangenaam. Kom binnen.” zegt Tamara tegen het schoolhoofd. Tamara geeft de
man een rondleiding door het huis. En Christine heeft een lekker diner gemaakt. Natuurlijk is het
schoolhoofd onder de indruk van alles en Lily wordt direct toegelaten tot de particuliere school,
net als haar nichtje en neefjes.
32. “Dodo!” roept Ruben enthousiast wanneer hij de kat ziet. “Kom Dodo, knuffelen!”
“Mrauw!?” Voordat Dodo ook maar iets kan doen, heeft Ruben hem al beet. Gelukkig is Dodo een erg
vriendelijke kat en hij laat Ruben rustig met hem knuffelen.
33. Maar Dodo is wel erg blij dat Tamara hem komt verlossen uit Ruben‟s armen om hem een liedje te
leren. Ruben vindt het liedje erg leuk en zingt als snel mee. Nadat Ruben het liedje helemaal kan
zingen, is het voor iedereen tijd om te gaan slapen.
34. Challengefields 3
“Je bent zo mooi als je zwanger bent. Je straalt gewoon.”
“Ja, en mijn buik is zo rond als de zon.” lacht Esmay.
Kristof geeft Esmay een zoen op haar wang. “Maar in dat zonnetje zit wel een prachtig kindje.”
“Of twee kindjes.” zegt Esmay. “Want volgens mij hebben we hier twee tweelingen rondwandelen.”
“Dat is waar.”
35. Dan laat Esmay Kristof los en staat ze op. “Wat is er? Is het al tijd?”
“Ja, we weten zo of we een derde tweeling krijgen!”
“Rustig ademhalen, lieverd, rustig blijven.” probeert Kristof zijn vrouw te steunen. En even later…
“Hallo, kleine meid. Een beetje afwisseling, jij hebt niet mijn oogkleur en huidskleur. Jij lijkt meer op je
broers.”
36. “We hebben weer een dochter?”
“Ja. En zo te voelen is het deze keer maar 1 kleintje.”
“Hallo meid. Wie is papa‟s kleinste meisje?”
“Wat is er aan de hand? Ik hoorde jullie schreeuwen.” vraagt Ilse, die op al het geluid is afgekomen.
Dan ziet ze de baby in haar moeders armen. “Oh, de baby is er. Hoe hebben jullie deze
genoemd?”
37. Esmay en Kristof kijken elkaar kort aan. Dan zegt Esmay: “Nou, je zusje heeft nog geen naam. Zou jij
haar een naam willen geven?”
“Ik? Mag dat echt?”
“Ja, dat mag.”
“Uhm… Is Kelsi een goede naam?”
“Ja, die naam is prima.”
38. “Oké. Hallo Kelsi, ik ben Ilse, je grote zus. Je hebt nog een zus en twee broers, maar ik ben de oudste.
Dus als er iets is, kom je naar mij toe, oké?”
Kelsi brabbelt vrolijk als antwoord.
Wanneer Ilse wegloopt, zegt Kristof: “Dat was een goeie, lieverd. Ze is nu veel blijer met haar jongste
zusje.”
39. Challengefields 4
Marnix slaakt een zucht. 'Die nanny is echt saai. En haar pannenkoeken zijn lang zo lekker niet als die
mama en papa maken.'
40. Gelukkig kan hij zich prima in zijn eentje vermaken. Bijvoorbeeld in de tuin, waar hij probeert de andere
kant van het rek te halen. Maar dat is toch een stuk moeilijker dan het lijkt...
41. Na het nog een paar keer geprobeerd te hebben, besluit Marnix dan ook om maar iets anders te
doen; Bellen met zijn klasgenootjes.
42. Challengefields 3
"Wil jij even in de speelstoel zitten?" vraagt Esmay aan Kelsi. Vrolijk drukt Kelsi een tijdje op de knopjes,
die dan geluid geven.
43. Maar al snel is ze moe en valt ze in slaap. En dus legt Esmay Kelsi in bed, waar ze rustig kan slapen.
44. Esmay maakt daarna het huis aan kant. Wanneer ze zich omdraait na de borden in de vaatwasser te
hebben gezet, wordt ze echter tegengehouden door Kristof.
"Ook als je niet zwanger bent, zie je er geweldig uit. Kom, dan laat ik je zien hoe mooi ik je vind..."
45. "Kristof, de kinderen..."
"Sil, Lis en Kelsi slapen. Milan en Ilse zitten aan hun huiswerk. Er is niemand die ons zal storen." zegt Kristof
en hij trekt Esmay mee naar hun slaapkamer.
46. Challengefields 1
"Ruben, weet je wat er straks is?"
Ruben kijkt even naar zijn zus. "Wat is straks?"
"Jouw verjaardag. Dan wordt je even groot als ik en dan kan je veel meer!"
"Ik groot worden!" roept Ruben enthousiast.
47. "Opa, ik ga groot worden!" roept hij tegen Joey, die de kamer in komt lopen.
"Ja, dat wordt je zeker. Kom, dan gaan we naar de taart."
Al snel staat de hele familie in de keuken om de jongste van Velds toe te juichen.
48. In de armen van zijn opa blaast Ruben de kaarsjes uit. Dan moet Ruben het zelf doen. Maar dat is
geen probleem. Zo snel mogelijk springt hij de lucht in.
49. "Ik ben inderdaad net zo groot als jij, Li!" is het eerste wat Ruben zegt wanneer hij is opgegroeid.
Nadat ze een stukje taart hebben gegeten zegt Lily: "Jij mag nu ook helemaal boven slapen. Zullen we
naar je kamer gaan kijken?"
"Ja!" roept Ruben en hij is meteen onderweg naar boven.
50. Hij rent alle trappen op en racet zijn kamer binnen. "Wow, gaaf zeg!"
"Hé, je hebt een surfkamer!"
"Ja, gaaf hè, Li?"
"Zeker! Maar waarom noem je me Li? Je kan nu toch gewoon Lily zeggen?"
51. "Ja, maar nu gebruik ik Li als bijnaam voor je. Als je dat niet erg vindt."
Lily denkt even na. "Nee hoor. Jij bent mijn broertje, dus jij mag me Li noemen."
Na nog even gekletst te hebben gaat Lily naar haar eigen kamer en Ruben doet zijn pyjama aan. En
dan stapt hij zijn bed in. Uitgeput van alle nieuwe indrukken valt hij in slaap.
52. De volgende morgen zitten Lily en Ruben al vroeg aan de speeltafel te spelen. “Li?”
“Wat is er?”
“Is het leuk op school?”
“Ja, natuurlijk!” zegt Lily terwijl ze rustig verder tekent. “Je leert allemaal nieuwe dingen en je kan veel
nieuwe vrienden maken.”
“Zullen ze wel lief zijn?”
53. “Ja hoor.” zegt Lily. Maar als ze opkijkt, ziet ze Ruben‟s bezorgde gezicht. “Het is echt leuk. En in de
pauze zien we elkaar. We zitten dan nog niet op dezelfde school, maar in de pauze mogen we
allemaal naar het park, van allebei de scholen. Dus als iemand gemeen tegen je doet, kom je in
de pauze gewoon naar mij toe. En dan zal ik samen met Ilse, Milan en Marnix naar ze toe gaan.”
Dat stelt Ruben wat gerust en dus stapt hij even later zonder zorgen de schoolbus in.
54. Challengefields 3
“Oef, dit voelt niet goed…” mompelt Esmay als ze zich weer misselijk voelt. „Nou, dit kan maar twee
oorzaken hebben. Of ik heb iets verkeerds gegeten, of ik ben weer zwanger…‟
55. Maar ook al is ze misselijk, er zijn wel kinderen die aandacht nodig hebben. En dus drinkt Esmay even
een glas water en dan haalt ze de kinderen uit bed, die gezellig gaan spelen.
En dus kan Esmay toch haar rust nemen en met een boek op de bank gaan zitten.
56. Challengefields 1
“Joey, staart niet zo naar mijn achterste.”
“Doe ik niet!” roept Joey met een onschuldig stemmetje.
“Dat deed je wel en door jou heb ik gemist.” zegt Christine en ze draait zich om. Dan houdt Joey een
roos voor haar neus.
“Maakt dat het een beetje goed?”
“Oh Joey, wat lief! Hij is prachtig!”
57. “Jij bent nog mooier…” zegt Joey voor hij Christine in zijn armen neemt en haar passievol zoent. Niet
veel later zitten Joey en Christine in het bubbelbad te zwijmelen. Ze hebben alleen maar oog voor
elkaar en hebben daardoor niet in de gaten dat er naar ze gekeken wordt.
58. „Zelfs na al die jaren zijn ze nog dol op elkaar.‟ denkt Luuk, die door het raam staat te kijken. „Ik kan
alleen maar hopen dat Tamara en ik ook nog zo van elkaar houden op die leeftijd.‟
Dan gaat de telefoon.
61. Challengefields 3
Ilse en Milan zijn samen boven aan hun vaardigheden aan het werken. Milan is aan het schaken en Ilse
staat aan de barre. Maar eigenlijk doen ze het vooral omdat ze het leuk vinden. “Ik snap nog
steeds niet hoe je dat nou laatst deed, me schaakmat zetten binnen een paar minuten.”
Ilse krijgt een grote glimlach op haar gezicht. “Dat is ook de bedoeling. Zo kan ik je blijven inmaken.”
62. “Nou, ik krijg het heus wel door. Wacht maar.”
“Ik wacht. En wacht. En ik zal nog heel lang wachten.” zegt Ilse plagend.
63. Beneden krijgt hun moeder een grote glimlach op haar gezicht. „Dus toch. Er is nog een kleintje
onderweg.‟
Blij gaat ze naar Kristof toe. Zijn ogen worden groot bij het zien van Esmay‟s buik. “Je bent weer
zwanger!”
“Ja, we krijgen nog een kleintje. Nummer zes wordt dat.”
64. “Precies het aantal wat we wilden.”
“Nou, aangezien dit dan de laatste keer zal zijn, moeten we er maar extra van genieten, nietwaar?”
“Dat is een goed idee.” zegt Kristof en hij legt zijn hand op Esmay‟s buik. “Dus je moet wel lief zijn,
kleintje. Wees maar net zo lief als je mama.”
65. Challengefields 4
“Maar je vind het dus echt niet erg dat je geen broertjes of zusjes hebt?” vraagt Cisko aan Marnix als
ze samen in de tuin werken.
“Nee hoor, pap. Ik snap het wel. Kinderen kunnen leuk zijn, maar hebben ook veel aandacht nodig.
Dat hoor ik vaak van Ilse en Milan. En met maar 1 kind heb je ook geen geruzie in huis.”
“Weet je, je bent een slimme knul.”
66. “Hmm, misschien.” zegt Marnix en hij haalt zijn schouders op.
“Ik meen het.” zegt Cisko. Hij geeft Marnix meteen een knuffel. “Ik denk dat je geen slechte Kennissim
zou zijn.”
“Hmm...” is de enige reactie van Marnix daarop.
67. Challengefields 1
“Opa, opa! Kijk, ik heb een tien!”
“Goed zeg! Heel goed gedaan, Lily.”
“De juf was ook heel trots! En ik ga nu mijn huiswerk doen, want ik wil nog meer goede cijfers halen!”
roept Lily, waarna ze de trap opstormt.
Dan draait Joey zich om naar Ruben. “Hoe vond je het op school?”
68. “Heel leuk. Lily had gelijk, het is heel gezellig, allemaal nieuwe vrienden maken.”
“Mooi, dat is fijn om te horen.”
“Maar opa, kan je me helpen met mijn huiswerk?”
“Ik wil je wel helpen, maar dan straks. Zo meteen komt er een schoolhoofd van Lily‟s school langs. Of wil
je niet op dezelfde school komen?” vraagt Joey met een plagende ondertoon.
“Jawel! Dat wil ik wel! Help je me dan straks wel?”
“Natuurlijk jongen.”
69. Niet veel later staat inderdaad het schoolhoofd voor de deur. Even kletst Joey met de man. Dan gaan
ze al door naar het diner wat Tamara heeft klaargemaakt. Want eigenlijk is het meer een
formaliteit en Ruben wordt al snel toegelaten tot de particuliere school.
70. En zoals beloofd, gaat Joey wanneer het schoolhoofd weer weg is naar boven om Ruben te helpen
met zijn huiswerk.
71. Challengefields 3
"Kom op, Lis en Sil! Blaas ze uit!" roept Milan enthousiast. Ilse giechelt zachtjes om haar tweelingbroertje
voor ze verder gaat met ratelen.
Lis en Sil luisteren wel meteen naar Milan en blazen tegelijk de kaarsjes uit. Beide wiebelen een tijdje op
hun benen voor ze de lucht in springen.
72. En beide komen ze als vrolijke kinderen weer neer. "Wow! We zijn groot zeg!" roept Sil enthousiast.
"Inderdaad." reageert Lis. Dan draait Lis zich om en geeft ze Sil een knuffel.
"Jullie kamers zijn nu ook veranderd." zegt Esmay. De tweeling stormt meteen naar hun kamers toe.
73. Beiden zijn ze erg blij met hun kamers. Lis met haar 'niet kinderachtige' meidenkamer. En Sil met zijn
stoere autokamer.
74. Maar lang blijven ze niet in hun kamers. Want ook Kelsi is jarig en zij moet nog opgroeien. Vlak na het
uitblazen van de kaarsjes vliegt ze de lucht in.
75. En Esmay vangt een schattige peuter op. Kelsi lijkt duidelijk erg veel op haar broers. En net als Sil toen hij
een peuter werd, moet Kelsi meteen haar bed in. Ze is doodop.
76. De volgende morgen zit Ilse met de jongere tweeling aan het ontbijt. Die vragen de oren van haar
hoofd over school. 'Verdomme Milan, kom onder die douche vandaan.'
Helaas voor Ilse wil Milan niet opschieten. En dus zit er niets anders op dan de vragen te
beantwoorden. "Ja, de pauzes zijn het leukst en nee, zo moeilijk is het niet."
77. Ilse is maar wat blij als Milan er eindelijk is, zodat hij antwoord kan geven op de vragen van Lis en Sil. En
even later lopen ze alle vier naar de schoolbus.
78. Challengefields 1
Voor ze naar school moet zit Lily rustig piano te spelen. Al snel komt Ruben bij zijn zus staan. "Dat klinkt
goed, Li!"
Lily knikt en speelt verder. Ruben blijft rustig naar de muziek staan luisteren. Tenminste... Tot ze beiden
opschrikken van de toeterende schoolbus. Even kijken ze elkaar geschrokken aan. Dan schieten ze
in de lach en giechelend stappen ze de bus in.
79. Een tijdje later zitten Joey en Christine samen op de bank te knuffelen. Maar met twee romantieksims
blijft het natuurlijk niet bij alleen knuffelen.
80. "Uhm... Mam, pap, moet dat hier? Jullie hebben ook een eigen kamer." zegt Luuk aarzelend wanneer
hij beneden komt. Als zijn ouders geen van beiden een reactie geven loopt Luuk hoofdschuddend
de keuken in.
"Gelukkig doen ze dit niet wanneer de kinderen thuis zijn." mompelt Luuk terwijl hij het voerbakje van
Dodo vult.
81. Challengefields 3
Wanneer de kinderen weer thuis zijn vraagt Lis al snel haar moeder om hulp bij haar huiswerk. En Sil strikt
niet veel later zijn vader voor hetzelfde werkje.
82. Ilse is als eerste klaar met haar huiswerk en gaat bij haar zusje zitten.
"Ils, kijk, uisjes!" roept Kelsi op een moment.
Ilse kijkt op. "Ja, inderdaad, je hebt huisjes gemaakt." Dan valt pas het kwartje. "Hé, je zei mijn
naam! Goed zo, Kelsi!"
"Ils lief!"
"Jij bent ook lief, Kelsi." zegt Ilse trots.
83. Milan gaat na zijn huiswerk schilderen. Hij is er best goed in en heeft duidelijk het talent van zijn moeder.
Nadat Sil zijn huiswerk snapt gaat Kristof achter de computer. Hij heeft genoeg van zijn kantoorbaan.
'Gamen... Hmm, dat lijkt me wel wat!'
85. "Weet jij al welke wens je gaat kiezen?"
"..."
"Ja, ik denk dat ik het wel weet. Marnix weet helemaal zeker wat hij gaat kiezen, maar hij wil het nog
niet zeggen."
"..."
86. "Milan weet het ook al zeker? Nou, ik twijfel toch nog een beetje... Maar gelukkig kan ik er nog even
over nadenken."
"..."
"Oké, ga maar naar Kelsi toe. Ik zie je morgen!"
87. Nadat ze heeft opgehangen, gaat Lily naar beneden. Daar gaat ze met haar moeder schaken.
"Hoe weet je of je een goede wens kiest?" vraagt Lily.
"Dat weet je in het begin niet. Maar je moet gewoon kiezen waar jij je het prettigste bij voelt."
"Oké, dat zal ik doen." zegt Lily blij.
88. Dan roept Luuk opeens. "Hé, ik heb een leuke baan gevonden. In de Showbusiness."
"Is dat wel wat voor jou?" vraagt Tamara.
"Nou, ik wil het wel proberen. En ik heb behoefte aan iets nieuws."
"Dan doe je het toch gewoon?" zegt Tamara.
"Ja, ik doe het." zegt Luuk.
Tamara kijkt even op naar Lily. "Nu zie je van wie je dat twijfelachtige hebt." fluistert ze, waar Lily van
moet giechelen.
89. Lily stapt die avond vroeg haar bed in. Ze kan niet wachten tot de volgende dag.
90. "Marnix, word je wakker?"
"Jaah!" roept Marnix duf naar zijn moeder. Dan beseft hij welke dag het is en opeens is hij klaarwakker.
Vrolijk stapt Marnix uit bed en hij kleedt zich snel om.
91. "Goeiemorgen mam. Wat ben je aan het doen."
"Ik ben op zoek naar een nieuwe baan. Ik ben toe aan iets nieuws." Op zachtere toon voegt ze eraan
toe: "En ik heb het idee dat jij een wens kiest waardoor je jezelf wel bezighoudt."
Marnix glimlacht alleen maar voor hij zich omdraait.
92. "Zo, vanavond mag je opgroeien. Heb je er zin in?" vraagt Cisko wanneer Marnix naast hem is komen
zitten.
"Ja, best wel."
"Ik eigenlijk ook. Je wordt al zo groot. En ik weet zeker dat je mij en je moeder trots zal maken."
Marnix is blij dat hij niet veel later naar school mag. 'Waarom snapt hij niet dat ik niet precies zoals hem
ben?'
93. "Voor een Kennissim kan je soms best dom zijn." zegt Larissa wanneer ze aan tafel is gaan zitten.
Verbaasd kijkt Cisko op. "Wat bedoel je daar nou weer mee?"
"Precies wat ik zeg. Het lijkt wel alsof je ervan uitgaat dat Marnix de Kenniswens kiest. Wat als hij dat nou
niet wil?"
94. "Wil hij geen Kennissim zijn? Heeft hij dat gezegd?"
"Nee. Maar er zijn meerdere mogelijkheden om je leven te leiden. Marnix zou ook voor een andere
manier dan wij kunnen kiezen."
Cisko zucht. "Ben ik erg vervelend tegen hem geweest?"
"Best wel." zegt Larissa eerlijk. "Maar ik denk dat je het goed kan maken door gewoon zijn keuze te
accepteren, wat die ook mag zijn."
95. Challengefields 3
Alle kinderen zijn al vroeg op en druk bezig. Ilse en Kelsi spelen aan de speeltafel, Lis speelt piano, Sil is
aan het schaken en Milan schildert.
96. Esmay zit dan ook alleen aan het ontbijt. Maar dat vindt ze niet erg, want tijd om te praten heeft ze
niet. Ze werkt haar ontbijt in hoog tempo naar binnen, want ze heeft enorme honger. Even later
staat Ilse voor haar. "Mam, mag ik aan je buik voelen?"
"Natuurlijk." zegt Esmay, blij dat Ilse niet zo negatief is over een nieuw broertje of zusje.
"O, de baby schopt!" roept Ilse enthousiast.
97. "Dus je vind het niet erg dat je nog een broertje of zusje krijgt?"
"Nou... Ik vind het niet supergeweldig, want we zijn al met genoeg, vind ik. Maar ik vind het ook niet
erg. Want Kelsi is lief en Lis en Sil vallen ook wel mee."
"Nou, dank je." zegt Lis plagend vanaf de piano.
98. Challengefields 1
"Li?" zegt Ruben wanneer hij samen met Lily tv kijkt.
Lily slaat haar ogen op en zegt: "Ja, ik zal nog met je blijven spelen als ik ben opgegroeid. Je bent mijn
broertje en 1 van mijn beste vrienden. Dat verandert niet door mijn verjaardag."
"Hoe wist je wat ik wilde vragen?" vraagt Ruben verbaast.
"Ik ken je een beetje." zegt Lily met een glimlach.
99. Wanneer de kinderen naar school vertrekken kijkt Luuk ze na. Dan draait hij zich om, naar Tamara, die
net de trap afkomt.
"Niet te geloven. Vanavond wordt ons kleine meisje al een tiener!"
"Zo klein is ze dus niet meer."
"Ja, daar heb je gelijk in."
"Ik heb altijd gelijk." plaagt Tamara en ze zoent Luuk.
100. Challengefields 4
"Oma!"
"Hallo knul. Wat ben je al groot. En zo wordt je nog groter."
"Ja! En we mogen taart eten!"
"Heel belangrijk, de taart." lacht Ellen.
101. "Nou, misschien niet zo heel belangrijk, maar wel lekker!"
"Dat is waar. Nou, misschien moet je de kaarsjes maar eens gaan uitblazen, dan kunnen we taart
eten."
Dat vindt Marnix een goed idee en binnen de kortste keren staat hij bij de taart. "Ja, allemaal in 1 keer
uit!"
102. Dan springt Marnix, onder luid gejuich van zijn ouders en oma, de lucht in. Wanneer hij neerkomt kijkt
Marnix even verdwaast voor zich uit.
"Wow, dat voelt vreemd."
"Wat voor wens heb je gekozen?" vraagt Cisko.
103. "Romantiek." zegt Marnix met een glimlach. Dan kijkt hij naar beneden. "En nu wil ik wat anders aan."
104. 'Nice.' denkt hij wanneer hij zijn verbouwde kamer inloopt. Dan trekt hij snel wat anders aan.
"Dat is beter."
105. "En wat is nu je levenswens?" vraagt Cisko, die de eerste schok te boven is, wanneer Marnix zijn kamer
uitkomt.
"Uhh..." Marnix raakt in lichte paniek. 'Hoe vertel je aan je ouders en oma dat je doel is om 20
verschillende meiden je bed in te krijgen?'
Gelukkig voor hem gaat op dat moment de telefoon. 'Gered door de bel. Nou ja, ringtone, in dit
geval.'
106. "Met Larissa."
"..."
"Hé Luuk, hoe is het?"
"..."
"Wat? O hemel. Gaat het wel?"
"..."
"Ja. Natuurlijk, we komen eraan."
107. Challengefields 3
"Mama, mama, is er al taart?" vraagt een overenthousiaste Milan terwijl hij op de bank springt.
"Oef, Milan, stop daarmee."
"Oh, sorry mam." zegt Milan en hij springt op de grond.
"En ja, er is al taart. Maar ga eerst maar eens je huiswerk maken."
108. Met een pijnlijke buik loopt Esmay naar de babykamer. Met een zucht gaat ze op de stoel zitten. 'Hier
heb ik tenminste even rust.' Afwezig wrijft Esmay over haar buik.
'Nou kleintje, jij bent de laatste. Dan is het volgende doel om iedereen te laten trouwen. Nu maar
hopen dat er niemand besluit een romantieksim te worden.'
Dan voelt ze steken in haar buik die niet van schopjes alleen komen. Snel staat Esmay op.
109. "Auw... Verdomme Kristof, waar ben je wanneer ik je nodig heb!"
Op die woorden komt Kristof de kamer binnen gestormd.
"Ik ben er al lieverd! Rustig maar."
110. Niet veel later houdt Esmay haar zesde kindje in haar armen. "Hallo ventje. Hé, jij bent geen
dubbelganger van iemand."
"En hij is een stuk donkerder dan de anderen."
"Kijk William, dit is je vader. Let maar niet op zijn rare pak, dat draagt hij gelukkig niet altijd."
"Het zit anders wel lekker." mompelt Kristof. Dan ziet hij Esmay's gezicht. "O oh. Alweer?"
111. Esmay knikt. "Ja, er komt nog een kleintje. En een meisje. Hé, jij hebt het bruine haar van mijn moeder,
net als Lily!"
"Dat is nieuw hier." lacht Kristof. "Tweelingen niet." voegt hij eraan toe.
112. "Nee, tweelingen niet, hè Lindsay?" Lindsay brabbelt kort naar haar moeder. "Inderdaad." Dan kijkt ze
naar Kristof. "Nu hebben we zeven kinderen."
"Zo, is het schreeuw en pijn gedeelte over?" vraagt Ilse, die de kamer binnenkomt. "Want Lis en Sil zitten
samen bang op Sil's kamer en Milan is Kelsi aan het geruststellen. Maar dat doet hij vooral om hier
niet naar binnen te hoeven. Hé, weer een tweeling? Hoe heten ze?"
"William en Lindsay." zegt Esmay lachend.
113. "Will en Lin, oké." zegt Ilse. Dan draait ze zich om en roept: "Oké, de kust is veilig! We hebben een
broertje en een zusje! Nu is het tijd voor taart!"
Nadat iedereen de baby's even heeft bewonderd is het inderdaad tijd voor taart. En de ongeduldige
Milan blaast als eerste zijn kaarsjes uit.
114. "Hé, ik ben de oudste!" roept Ilse verontwaardigd nadat ze haar kaarsjes heeft uitgeblazen.
"En ook de langzaamste." zegt Milan en hij springt de lucht in.
115. "Hmm, niet gek." zegt hij als hij weer is neer gekomen. "Maar die broek is niks..."
"Wat is je wens?" vraagt Esmay.
116. "Genot!"
"Dat maakt een vader trots!" zegt Kristof met een brede glimlach. "En je levenswens?"
"Dates. Veel dates. 50, met 50 verschillende Sims. Dus 50 eerste dates!"
117. "Hé, nu ik nog." zegt Ilse om de aandacht te krijgen. Dan springt ook zij de lucht in. "Wow,
verschrikkelijke outfit. Is daar een prijs voor? Die win ik makkelijk!" lacht Ilse.
"Nou, mijn outfit was ook niet geweldig toen ik tiener werd." zegt Esmay. "Maar wat is je wens?"
118. "Rijkdom."
"Mooie keuze." zegt Esmay. "En levenswens?"
"Levende legende worden, top van de Sport!"
Milan en Ilse kijken elkaar even aan. Dan roepen ze in koor: "Kledingkast!"
119. Milan doet snel een leuk shirt en een spijkerbroek aan. Ilse neemt iets meer tijd voor haar outfit en haar
make-up. Maar dan racet ook zij naar beneden, voordat de taart op is.
120. Wanneer iedereen aan de taart zit, gaat de telefoon. Esmay neemt op. "Met Esmay."
"..."
"Wat is er, Luuk?"
"..."
"Nee." Esmay doet een paar stappen achteruit. "Nee, nee!" Ze laat de telefoon uit haar hand vallen.
121. Dan laat ze zich huilend op haar knieën vallen. "Nee! Dat mag niet!"
Kristof staat snel op. "Nee, blijf hier." zegt hij tegen Ilse en Milan, die ook wilden opstaan.
"Esmay, lieverd, wat is er?"
Maar Esmay kan geen zinnig woord uitbrengen.
122. En dus pakt Kristof de gevallen telefoon op. "Luuk? Wat is er? Waarom is Esmay zo van streek?"
"..."
"Oh..."
"..."
"Ja, natuurlijk, we komen zo snel mogelijk."
123. Challengefields 1
"Vanavond worden onze oudste kleinkinderen al weer tieners..." zegt Joey met een zucht.
"Ja, ze worden zo snel groot. Voor je met je ogen kan knipperen zijn die schattige kleintjes al zelfstandig
en bijna volwassen."
Joey grinnikt even. "Moet je ons nou horen. We lijken wel twee Familiesims in plaats van Romantieksims!"
124. "Daar kunnen we verandering in brengen."
"Waar denk je aan?"
"Dans met me."
"Hier? Maar er is geen muziek."
"Alsof dat je ooit iets heeft uitgemaakt. Of ben je gewoon bang dat je niet meer zo goed bent? Ben je
te stijfjes geworden?" vraagt Christine plagend.
125. "Stijfjes? Moi? Volgens mij laat ik je nog regelmatig merken dat ik nog genoeg kan." zegt Joey
veelbetekenend voordat hij Christine vastpakt om te dansen.
126. "Dat doe je zeker." lacht Christine. Dan wordt haar blik serieuzer. "Weet je nog wanneer we voor het
eerst samen dansten?"
"Ja, dat weet ik nog goed. Op deze kavel stond toen een hutje wat niet eens een aparte badkamer
had. Maar toen jij daar was maakte me dat niks meer uit. Ik was alleen maar gelukkig, omdat jij bij
me was."
"En je huisje maakte ook mij niks uit. Sinds we elkaar ontmoet hadden wilde ik alleen maar bij je zijn. En
bij je in bed belanden. Nou, dat heeft niet lang geduurd voordat dat gebeurde!"
127. Even schieten ze in de lach. Dan zegt Joey: "En nu ben je de moeder van mijn kinderen en
grootmoeder van mijn voetbalteam aan kleinkinderen. Wie had dat ooit gedacht?"
"Ik niet. Ik wilde niet eens aan een vaste relatie denken voordat ik jou leerde kennen."
"Ik ook niet. Maar jou kon ik gewoon niet laten lopen. Ik vond je onweerstaanbaar. En dat vind ik nog
steeds."
128. "Je mag er zelf anders ook nog steeds wezen." zegt Christine en ze geeft Joey een zoen.
Joey laat haar daarop achterover vallen in zijn armen voor hij haar terugzoent.
129. Met een beetje afwezige blik laat Christine Joey los. Ze laat alleen haar hand op zijn schouder liggen.
"Joey, vergeet nooit hoe veel ik van je hou en hoeveel ik vanaf het eerste moment van je heb
gehouden."
"Ik hou ook van jou, lieverd." Dan ziet hij Christine's ogen droevig worden. "Wat is er?"
130. Christine doet een paar stappen achteruit. Dan voelen Joey en Christine beiden een onheilspellende,
koude rilling.
"Dat is er." zegt Christine zachtjes.
Joey kijkt Christine ongelovig aan. "Nee. Nee, dit mag niet."
"Onthoud het, Joey. Ik hou van je. Nu en voor altijd."
131. "CHRISTINE VAN VELDS. HET IS TIJD."
"Ja, ik weet het..." zegt Christine met een zucht.
Joey barst in huilen uit. "Nee, dit klopt niet!"
Christine slikt een brok in haar keel weg. Dan vraagt ze aan Magere Hein: "Kan ik niet nog heel even
blijven? Mijn kleinkinderen zijn jarig..."
132. "NEE." zegt Magere Hein meteen. "TIJD IS TIJD, WAT ER OOK IS. DAAR IS NIKS AAN TE VERANDEREN."
"Dat dacht ik al..." zegt Christine teleurgesteld. Dan gaat de achterdeur open, de anderen komen op
de stem van Magere Hein af.
"O nee, de kinderen... Neem me maar mee, ik wil niet dat ze dit moeten aanzien."
"OKÉ, HIER, NEEM JE DRANKJE AAN. DAN KAN JE GAAN."
"Dank je." zegt Christine. Dan richt ze zich tot Joey.
133. "Lieverd, het is moeilijk, ik weet het. Maar dit is niet het einde. Ik zal op je wachten tot het ook jou tijd is.
En haal er zoveel mogelijk uit, uit die tijd. Het leven gaat verder en we zullen al veel te snel weer bij
elkaar zijn." Weer moet ze even slikken. "Ik hou van je, Joey."
En dan is ze weg...
134. Wanneer de rest van het gezin dichterbij komt, staat er alleen nog maar een grafsteen. Lily en Tamara
beginnen allebei meteen te huilen. Luuk staart ongelovig naar het graf van zijn moeder. "Mam..."
Dan lopen ook bij hem de tranen over zijn wangen.
Ruben stampt boos op de grond. "Nee, het mag niet! Oma mag niet weg!"
"Ruben..." zegt Tamara zachtjes.
"Nee!" Gefrustreerd draait Ruben zich om en loopt hij naar binnen.
135. Door de reactie van haar broertje moet Lily nog harder huilen. "Oma..."
"Pap." Snikkend kijkt Joey op naar Luuk. "Kan ik iets voor je doen?"
Joey schudt zijn hoofd. "Nee, jongen. Het... Het is gewoon niet goed. Ik ben de oudste, ik zou als eerste
moeten gaan. Het is niet eerlijk."
136. "Soms blijkt het leven niet eerlijk te zijn." zegt Luuk droevig. "Ik ga Esmay en Larissa bellen..." Luuk wil zich
omdraaien, maar dan bedenkt hij zich en geeft hij zijn vader een stevige knuffel voor hij naar
binnen gaat.
137. Lily is inmiddels naar binnen gegaan, naar haar kamer. "Waarom precies nu?" mompelt ze. "Nu mist ze
het opgroeien. Daar had ze zich zo op verheugd. Als ze maar een uurtje extra had gehad..."
Een tijdje staart ze voor zich uit. 'Ik heb nu helemaal geen zin in gezelligheid. Ik hoef nu geen aandacht,
geen taart.' Dan neemt ze een besluit. Ze springt meteen de lucht in.
138. Dan kijkt ze even naar buiten, naar de grafsteen van haar oma, die nog steeds op dezelfde plaats
staat.
'Wees gerust, oma. Ik heb geen Familiewens gekozen, zoals papa en tante Esmay. Nee, ik heb
Populariteit gekozen.'
139. Dan kijkt ze naar haar kleding en een klein glimlach vormt zich op haar gezicht. 'Oma zou hier heel
hard om gelachen hebben.' Meteen loopt Lily naar de kledingkast en doet ze wat anders aan. Als
ze daarna in de spiegel kijkt, denkt ze: 'En oma zou ook zeggen dat ik te oud ben voor die
vlechtjes.' Dus gaat ze aan haar make-up tafel zitten. Rustig werkt Lily aan haar kapsel en make-
up. Tot haar verbazing merkt ze dat het heel kalmerend werkt. Even later kijkt ze lichtelijk verbaast
in de spiegel. 'Ben ik dat?' Een tijdje staart ze naar haar spiegelbeeld.
"Lily, kom je naar beneden?" roept haar moeder dan plots.
141. Tamara kijkt verbaast wanneer ze haar dochter ziet. "Lily? Ben je al opgegroeid?"
"Ja." zegt Lily zachtjes. "Ik had nu geen zin in gedoe. En ik denk eigenlijk dat niemand daar nu voor in
de stemming is."
"O meisje, het spijt me. Je had je zo verheugd op je verjaardag."
"Het geeft niet, mam." zegt Lily geruststellend. "Het is goed zo."
Tamara kijkt nadenkend naar haar dochter. Als ze ziet dat Lily het meent, zegt ze: "Oké... Maar kom,
we moeten gaan."
142. Challengefields
Kerkhof
"Mam... Hier heb je je eigen plekje. Je hebt het nog niet eerder gezien, maar het is heel mooi. Er is een
meer en grote bomen..." Luuk zwijgt even, beseffend dat hij afdwaalt. "Mam, je bent een
geweldige moeder geweest. Je was er voor mij en Esmay en voor je kleinkinderen. Eigenlijk was je
alleen maar een Romantieksim als je met pap was en jullie niet van elkaar af konden blijven."
Luuk kijkt even naar Joey, die bemoedigend knikt, en naar Esmay, die nog steeds zachtjes staat te
huilen.
"Mam, we zullen je allemaal heel erg missen. We hielden van je, dat doen we nog steeds. Maar we
zullen niet bij de pakken neerzitten. We zullen je trots maken."
143. Joey stapt een stukje naar voren.
"Luuk heeft gelijk Christine. Je zal trots kunnen zijn. Ik zal luisteren naar wat je tegen me zei."
Esmay houdt op met huilen en ze fluistert: "Mam, Lindsay heeft jouw haarkleur. Je jongste kleindochter
heeft als enige van mijn kinderen jouw haarkleur." Even kijkt Esmay naar het graf. Dan draait ze
zich om, om zich door Kristof te laten knuffelen.
144. "Sst, stil maar." fluistert Kristof tegen Esmay terwijl hij zachtjes over haar rug wrijft. Esmay doet een stapje
achteruit.
"Ik mis haar zo..."
"Dat is begrijpelijk." zegt Kristof en hij streelt haar wang. "Maar je moeder kennende wil ze dat je sterk zal
zijn en verder gaat met je leven."
"Ja. Ze zou niet willen dat iedereen te lang verdrietig om haar blijft."
145. Larissa gaat voorzichtig naar haar vader.
"Pap?"
"Larissa." zegt Joey en hij geeft zijn dochter een knuffel.
"Ik wou dat ik iets kon doen om dit makkelijker te maken."
146. "Dat doe je al door hier te zijn."
"Als je er even uit wil, je weet dat je altijd bij me langs mag komen."
"Bedankt, Laris."
147. Ruben is bij het meer gaan zitten. Hij wil het graf van zijn oma niet meer zien. 'Het is gewoon niet eerlijk..'
Plots schrikt hij op van een stem achter zich.
"Gaat het wel?" vraagt Lis. Snel staat Ruben op.
148. "Het.. Het gaat wel." mompelt Ruben.
"Ruben, denk eens wat oma nu zou zeggen. Zou ze het goed vinden dat je zo zit te treuren?"
"Nee... Maar het is niet eerlijk. Ik wil niet dat ze weg is."
"Ik ook niet. Ik denk oma zelf ook niet. Maar we kunnen er niets aan doen. En oma zou nu zeggen dat
we niet verdrietig moeten zijn. En als ze hier nu was, zou ze zich daarna omdraaien en opa gaan
zoenen." zegt ze met een vies gezicht.
Ruben moet daar toch een beetje om lachen. "Dank je, Lis."
149. Wanneer het tijd is om te vertrekken, blijft Joey nog even bij het graf staan.
"Ik zal je missen, Christine. En ik zal altijd van je blijven houden."
150.
151. -~-~-
Christine van Velds (Fuchsia)
74 dagen geworden
Romantiek/Rijkdom
Levenswensen gehaald: 1
- Sterrenkok worden
Stier - 5/5/3/8/4
Man: Joey van Velds
Kinderen:
- Esmay Dekker
- Luuk van Velds
Kleinkinderen:
- Lily en Ruben van Velds
- Ilse, Milan, Lis, Sil, Kelsi, William en Lindsay Dekker
-~-~-
Vaarwel, Christine.
-~-~-
152. Challengefields 1
Terug thuis gaat het hele gezin op de bank zitten. Op de paar mooie herinneringen die opgehaald
worden, zitten ze in stilte. Tot Ruben zegt: "Ik ga maar eens naar bed."
Lily besluit meteen met hem mee te gaan.
153. "Ik wil eigenlijk ook mijn bed in." zegt Tamara niet veel later. "Ga je mee?" vraagt ze aan Luuk.
Luuk kijkt even naar zijn vader. "Vind je dat niet erg, pap?"
Joey schudt zijn hoofd. "Nee, ga maar naar boven. Het gaat wel."
Boven trekt Luuk Tamara bij zich op bed. Tamara kijkt Luuk een beetje onzeker aan.
"Luuk, wil je niet gewoon gaan slapen? Het is een zware en lange dag geweest."
154. Luuk neemt Tamara stevig in zijn armen.
"Ik... Ik wil nu gewoon van jou houden. Vandaag heeft me echt doen beseffen dat ik niet zonder jou
kan. Ik heb je nodig. Je bent mijn hele leven."
"O Luuk..."
"Alsjeblieft. Ik wil nu alleen maar van je houden en aan niets anders meer denken."
En hoewel Tamara liever zou gaan slapen, na die woorden laat ze Luuk zijn gang gaan.
155. Pas veel later, wanneer iedereen slaapt, staat Joey voor de deur van zijn slaapkamer. Een paar
momenten staart hij naar de deur. Dan slaakt hij een zucht en grijpt hij naar zijn hoofd. 'Ik wil nog
niet naar binnen. Ik kan het niet.'
En dus gaat hij weer naar beneden om daar uitgeput op de bank in slaap te vallen.
