SlideShare ist ein Scribd-Unternehmen logo
1 von 11
PÍRAMO E TISBE
Píramo e Tisbe, un o máis fermoso dos mozos, a outra excelente entre as doncelas  que tiña o Oriente, ocupaban dúas casas contiguas, alí onde se di que Semiramis cinguiu de muros de terra cocida a súa elevada cidade (Babilonia). A veciñanza fíxolles coñecerse e dar os primeiros pasos; co tempo creceu o amor. Eles celebrarían de bo grao os fachos nupciais baixo xuramento mais os seus pais opuxéronse; porén, e a iso non podían oporse, ámbolos dous ardían por igual con cativos corazóns. Non hai confidentes entrambos, fálanse por acenos e sinais e, canto máis ocultan o lume, máis se inflama o lume oculto. A parede medianeira de ambas casas estaba fendida por unha tenue greta que se producira facía tempo, durante a súa construción. O defecto, que ninguén vira ó longo dos séculos, - Que non nota o amor?- fostes vós, amantes, os primeiros en velo e  convertéstelo en camiño para a vosa voz; e así adoitaban pasar seguras ó seu través, e en tenue murmurio, as vosas tenruras. Moitas veces, cando dunha parte estaba Tisbe e da outra Píramo, e percibiran mutuamente a respiración das súas bocas, dicían: “parede, por que es un obstáculo entre dous amantes? Que che custaba deixarnos unir os nosos corpos por enteiro, ou, se iso é demasiado, darnos unha abertura para os nosos bicos? Mais non somos ingratos, confesamos que che debemos que se dera paso ás nosas palabras ata os oídos amigos”.
Píramo e Tisbe de Gregorio Pagani
E despois de falar así en vano e separados como estaban, ó chegar a noite dixéronse adeus, e cada un deu á súa parte bicos que non chegaron á outra parte. A aurora seguinte fixera fuxir as nocturnas luminarias, e o sol secara cos seus raios as herbas cubertas de escarcha; xuntáronse no lugar  acostumado. Entón, despois de moitos lamentos murmurados en voz baixa, acordan facer no silencio da noite a tentativa de enganar ós seus gardiáns e saír das súas portas, e, unha vez que estean fóra dos seus fogares, abandonar tamén os edificios da cidade; e, para evitar o risco de perderse na súa marcha polos anchos campos, xuntarse baixo o sepulcro de Nino e agocharse á sombra da árbore. Había alí unha árbore, inzada de froitos brancos como a neve, unha moreira erguida, sita á beira dun frío manancial. Gústalles este plan; e a luz do día, que lles pareceu que tardaba en afastarse, precipítase nas augas e das mesmas augas sae a noite. Astuta no medio das tebras fai Tisbe xirar a porta no seu couzón, sae, engana ós seus, coa cara tapada chega á tumba, e senta baixo a árbore convida; o amor faia atrevida. Velaquí que chega unha leoa co fociño espumante cheo de sangue duns bois que acababa de matar, e coa intención de apagar a sede nas augas da veciña fonte. A babilonia Tisbe viuna de lonxe, ós raios da lúa, e con pasos asustados fuxiu a unha escura cova; e ó fuxir, caeu do seu lombo o veo  que deixou abandonado. Cando a leoa aplacou a súa sede coa auga, de regreso ó bosque atopou o tenue veo sen a súa dona, e coa súa boca sanguinolenta esgarrouno.
C L A U D E
Píramo saíu máis tarde, viu no espeso po pegadas seguras dunha fera, e palideceu a súa face enteira; pero cando atopou tamén a prenda tinguida de sangue, dixo: “Unha soa noite rematará cos namorados; dos dous ela era a máis digna dunha longa vida, mentres que a miña alma é culpable; eu fun quen te perdeu, desafortunada, eu que che mandei vir de noite a un lugar terrorífico, e non cheguei aquí o primeiro. Esnaquizade o meu corpo e devorade con feras dentadas estas vísceras criminais, leóns todos que vivides baixo este saínte. Pero é de covardes desexar a morte”. Levanta do chan o veo de Tisbe, lévao á sombra da árbore da cita, e despois de dar vágoas e bicos á coñecida prenda di: “Recibe agora tamén a bebida do meu sangue” E afundiu no seu costado o ferro que levaba ó cinto, e sen demora arrancouno, moribundo xa, da ardente ferida, quedando tendido no chan boca arriba; salta o sangue a gran altura, non doutro xeito que cando nun tubo de chumbo deteriorado se abre unha fenda, que polo estreito burato que asubía lanza chorros de auga e rompe o aire cos seus golpes. Os froitos da árbore collen, polas cruentas salpicaduras, unha tinguidura escura, e a raíz, húmida polo sangue, tingue de cor purpúreo as moras que colgan.
P O U S S I N
Velaquí que, sen estar libre de medo aínda, pero para non fallarlle ó seu amante, volve ela, busca ó mozo cos ollos e coa alma, e arde en desexos de contarlle o enorme perigo ó que se viu sometida;  e aínda que recoñece o lugar e a forma da árbore que vira, con todo faia dubidar a cor do froito; dubida se será esta. Mentres dubida ve que uns membros tremoieiros palpitan sobre o chan ensanguentado; retrocedeu e coa face máis pálida que o buxo sufriu un estremecemento semellante ó do mar que rumorea cando unha leve brisa roza a súa superficie. Mais unha vez que, pouco despois, recoñeceu ó seu amor, maltrátase con sonoros golpes os brazos que non o merecían, arráncase os cabelos, e apertando o corpo amado inundou de vágoas as súas feridas e mesturou  o seu planto co sangue; e estampando os seus bicos no rostro xeado berrou: “Píramo, que desventura me deixou sen ti? Píramo, contéstame; é a túa adorada Tisbe quen te chama; escoitame e ergue a túa cabeza abatida”.
Pintura nun muro de Pompeia
Ó nome de Tisbe levantou Píramo os ollos, sobre os que xa gravitaba a morte, e despois de vela volveunos pechar. Cando ela recoñeceu a súa prenda, e viu o marfil desproveito da súa espada, exclamou: “ A túa propia man deuche morte e o teu propio amor, infeliz! Para isto teño eu tamén unha man forte, e teño tamén amor que me dará forzas para ferirme. Irei tras de ti que xa morriches, e da túa morte dirase que fun eu tráxica causa e compañeira; e ti, a quen só a morte ai! podía arrancarme, nin aínda a morte poderá arrancarte de min. Isto, porén, vanvos pedir as súplicas de ambos, pais meu e seu, dobremente desgraciados, que a aqueles ós que uniu un gran amor e a súa última hora, non lles rexeitedes ser sepultados na mesma tumba. E ti, árbore que coas túas ramas dás sombra agora  ó pobre corpo dun só, pero que axiña a darás ós dos dous, conserva o sinal da nosa ruína, e ten sempre froitos negros e propios para o loito, en memoria do noso dobre sangue”. Dixo, e colocando a punta da espada ben por baixo do seu peito, deixouse caer sobre o ferro que aínda estaba morno do outro sangue. As súas súplicas conmoveron ós deuses e ós pais; pois a cor do froito, cando está maduro, é negruzco, e o que resta das súas piras repousa nunha única furna.
Fábula de Píramo e Tisbe de Góngora

Más contenido relacionado

Was ist angesagt?

Orixe do galego e literatura medieval
Orixe do galego e literatura medievalOrixe do galego e literatura medieval
Orixe do galego e literatura medievalronselgaliza
 
Trobadores de Occitania
Trobadores de OccitaniaTrobadores de Occitania
Trobadores de OccitaniaEdicionsCuruxa
 
A Divina Comedia de Dante Alighieri. Tradución de Darío Xohán Cabana. Por Anx...
A Divina Comedia de Dante Alighieri. Tradución de Darío Xohán Cabana. Por Anx...A Divina Comedia de Dante Alighieri. Tradución de Darío Xohán Cabana. Por Anx...
A Divina Comedia de Dante Alighieri. Tradución de Darío Xohán Cabana. Por Anx...EdicionsCuruxa
 
Traballo final: Os xéneros menores e a prosa medieval
Traballo final: Os xéneros menores e a prosa medievalTraballo final: Os xéneros menores e a prosa medieval
Traballo final: Os xéneros menores e a prosa medievalcfernandezvp
 
Cancioneiro de petrarca
Cancioneiro de petrarcaCancioneiro de petrarca
Cancioneiro de petrarcaEdicionsCuruxa
 
Cantigas medievais gal. port (pdf)
Cantigas medievais gal. port (pdf)Cantigas medievais gal. port (pdf)
Cantigas medievais gal. port (pdf)legarbu
 
A literatura medieval
A literatura medievalA literatura medieval
A literatura medievalanagagon
 
A Divina Comedia de Dante Alighieri
A Divina Comedia de Dante AlighieriA Divina Comedia de Dante Alighieri
A Divina Comedia de Dante AlighieriEdicionsCuruxa
 
Narrativa de Posguerra: Ánxel Fole
Narrativa de Posguerra: Ánxel FoleNarrativa de Posguerra: Ánxel Fole
Narrativa de Posguerra: Ánxel Folenoagaliza
 
Lendas galegas
Lendas galegasLendas galegas
Lendas galegasagarridog
 

Was ist angesagt? (20)

Apolo e Dafne
Apolo e DafneApolo e Dafne
Apolo e Dafne
 
Orixe do galego e literatura medieval
Orixe do galego e literatura medievalOrixe do galego e literatura medieval
Orixe do galego e literatura medieval
 
Trobadores de Occitania
Trobadores de OccitaniaTrobadores de Occitania
Trobadores de Occitania
 
A Divina Comedia de Dante Alighieri. Tradución de Darío Xohán Cabana. Por Anx...
A Divina Comedia de Dante Alighieri. Tradución de Darío Xohán Cabana. Por Anx...A Divina Comedia de Dante Alighieri. Tradución de Darío Xohán Cabana. Por Anx...
A Divina Comedia de Dante Alighieri. Tradución de Darío Xohán Cabana. Por Anx...
 
Recitado
Recitado Recitado
Recitado
 
Ulises no Hades (2)
Ulises no Hades (2)Ulises no Hades (2)
Ulises no Hades (2)
 
O mundo do máis alá na Eneida
O  mundo do máis alá na EneidaO  mundo do máis alá na Eneida
O mundo do máis alá na Eneida
 
Tempo
TempoTempo
Tempo
 
Traballo final: Os xéneros menores e a prosa medieval
Traballo final: Os xéneros menores e a prosa medievalTraballo final: Os xéneros menores e a prosa medieval
Traballo final: Os xéneros menores e a prosa medieval
 
Cancioneiro de petrarca
Cancioneiro de petrarcaCancioneiro de petrarca
Cancioneiro de petrarca
 
Cantigas medievais gal. port (pdf)
Cantigas medievais gal. port (pdf)Cantigas medievais gal. port (pdf)
Cantigas medievais gal. port (pdf)
 
Kamishibai
KamishibaiKamishibai
Kamishibai
 
Terror galego
Terror galegoTerror galego
Terror galego
 
A literatura medieval
A literatura medievalA literatura medieval
A literatura medieval
 
A Divina Comedia de Dante Alighieri
A Divina Comedia de Dante AlighieriA Divina Comedia de Dante Alighieri
A Divina Comedia de Dante Alighieri
 
Novoneyra3
Novoneyra3Novoneyra3
Novoneyra3
 
A nosa terra
A nosa terraA nosa terra
A nosa terra
 
Narrativa de Posguerra: Ánxel Fole
Narrativa de Posguerra: Ánxel FoleNarrativa de Posguerra: Ánxel Fole
Narrativa de Posguerra: Ánxel Fole
 
Tópicos literarios power
Tópicos literarios powerTópicos literarios power
Tópicos literarios power
 
Lendas galegas
Lendas galegasLendas galegas
Lendas galegas
 

Andere mochten auch

Estudo para o teste de português (7ºE EAAL)
Estudo para o teste de português (7ºE EAAL)Estudo para o teste de português (7ºE EAAL)
Estudo para o teste de português (7ºE EAAL)Abreuxxx
 
Teste de 1 de fevereiro literatura tradicional
Teste de 1 de fevereiro   literatura tradicionalTeste de 1 de fevereiro   literatura tradicional
Teste de 1 de fevereiro literatura tradicionalprofisar
 
Literatura Oral E Tradicional
Literatura Oral E TradicionalLiteratura Oral E Tradicional
Literatura Oral E TradicionalIsabel Couto
 
Literatura oral e tradicional
Literatura oral e tradicionalLiteratura oral e tradicional
Literatura oral e tradicionalCélia Gonçalves
 
Folhas caídas características gerais da obra
Folhas caídas  características gerais da obraFolhas caídas  características gerais da obra
Folhas caídas características gerais da obraHelena Coutinho
 
Conto Tradicional
Conto TradicionalConto Tradicional
Conto TradicionalVanda Mata
 

Andere mochten auch (7)

Conto f. informativa
Conto   f. informativaConto   f. informativa
Conto f. informativa
 
Estudo para o teste de português (7ºE EAAL)
Estudo para o teste de português (7ºE EAAL)Estudo para o teste de português (7ºE EAAL)
Estudo para o teste de português (7ºE EAAL)
 
Teste de 1 de fevereiro literatura tradicional
Teste de 1 de fevereiro   literatura tradicionalTeste de 1 de fevereiro   literatura tradicional
Teste de 1 de fevereiro literatura tradicional
 
Literatura Oral E Tradicional
Literatura Oral E TradicionalLiteratura Oral E Tradicional
Literatura Oral E Tradicional
 
Literatura oral e tradicional
Literatura oral e tradicionalLiteratura oral e tradicional
Literatura oral e tradicional
 
Folhas caídas características gerais da obra
Folhas caídas  características gerais da obraFolhas caídas  características gerais da obra
Folhas caídas características gerais da obra
 
Conto Tradicional
Conto TradicionalConto Tradicional
Conto Tradicional
 

Ähnlich wie Piramoetisbe

Antoloxía LiteGalXX 1916-36
Antoloxía LiteGalXX 1916-36Antoloxía LiteGalXX 1916-36
Antoloxía LiteGalXX 1916-36Marlou
 
SÉCULOS ESCUROS . textos
SÉCULOS ESCUROS . textosSÉCULOS ESCUROS . textos
SÉCULOS ESCUROS . textosMarlou
 
Rosalía
RosalíaRosalía
Rosalíaxenevra
 
Poesia e imaxe 12
Poesia e imaxe 12Poesia e imaxe 12
Poesia e imaxe 12cenlf
 
Rosalia de Castro
Rosalia de CastroRosalia de Castro
Rosalia de CastroDeni-sa
 
Nuevo presentación de microsoft power point
Nuevo presentación de microsoft power pointNuevo presentación de microsoft power point
Nuevo presentación de microsoft power pointDeni-sa
 
Letras galegas 2013
Letras galegas 2013Letras galegas 2013
Letras galegas 2013sacaideas
 
1º premio microrrelato categoría eso
1º premio microrrelato categoría eso1º premio microrrelato categoría eso
1º premio microrrelato categoría esoFelipe
 
Con textura de fume. presentación recital poesía adolescente. 2015.
Con textura de fume. presentación recital poesía adolescente. 2015.Con textura de fume. presentación recital poesía adolescente. 2015.
Con textura de fume. presentación recital poesía adolescente. 2015.Olga Lalín
 
Ana gonzález historia guerra
Ana gonzález historia guerraAna gonzález historia guerra
Ana gonzález historia guerrasatelite1
 
Rosalia de castro
Rosalia de castroRosalia de castro
Rosalia de castrocrocaio
 

Ähnlich wie Piramoetisbe (20)

Rosalía1
Rosalía1Rosalía1
Rosalía1
 
Herba de namorar
Herba de namorarHerba de namorar
Herba de namorar
 
Rosalía1
Rosalía1Rosalía1
Rosalía1
 
Antoloxía LiteGalXX 1916-36
Antoloxía LiteGalXX 1916-36Antoloxía LiteGalXX 1916-36
Antoloxía LiteGalXX 1916-36
 
SÉCULOS ESCUROS . textos
SÉCULOS ESCUROS . textosSÉCULOS ESCUROS . textos
SÉCULOS ESCUROS . textos
 
Rosalía
RosalíaRosalía
Rosalía
 
Poesia e imaxe 12
Poesia e imaxe 12Poesia e imaxe 12
Poesia e imaxe 12
 
Rosalia de Castro
Rosalia de CastroRosalia de Castro
Rosalia de Castro
 
Rosalia de Castro
Rosalia de CastroRosalia de Castro
Rosalia de Castro
 
Rosalía de Castro
Rosalía de CastroRosalía de Castro
Rosalía de Castro
 
Nuevo presentación de microsoft power point
Nuevo presentación de microsoft power pointNuevo presentación de microsoft power point
Nuevo presentación de microsoft power point
 
Rosalía de Castro
Rosalía de CastroRosalía de Castro
Rosalía de Castro
 
CASTELAO
CASTELAOCASTELAO
CASTELAO
 
Letras galegas 2013
Letras galegas 2013Letras galegas 2013
Letras galegas 2013
 
Descrición de espazos
Descrición de espazosDescrición de espazos
Descrición de espazos
 
1º premio microrrelato categoría eso
1º premio microrrelato categoría eso1º premio microrrelato categoría eso
1º premio microrrelato categoría eso
 
Con textura de fume. presentación recital poesía adolescente. 2015.
Con textura de fume. presentación recital poesía adolescente. 2015.Con textura de fume. presentación recital poesía adolescente. 2015.
Con textura de fume. presentación recital poesía adolescente. 2015.
 
Convite inauguración Os Rosales
Convite inauguración Os RosalesConvite inauguración Os Rosales
Convite inauguración Os Rosales
 
Ana gonzález historia guerra
Ana gonzález historia guerraAna gonzález historia guerra
Ana gonzález historia guerra
 
Rosalia de castro
Rosalia de castroRosalia de castro
Rosalia de castro
 

Mehr von Mª Consuelo Inés Bouza Sanjurjo (8)

La mitologia en el arte
La mitologia en el arteLa mitologia en el arte
La mitologia en el arte
 
Van Gogh
Van GoghVan Gogh
Van Gogh
 
Viaggio Italia
Viaggio ItaliaViaggio Italia
Viaggio Italia
 
Hambre en el mundo
Hambre en el mundoHambre en el mundo
Hambre en el mundo
 
Subordinadasadverbiais (2)
Subordinadasadverbiais (2)Subordinadasadverbiais (2)
Subordinadasadverbiais (2)
 
Organosdegoberno 2
Organosdegoberno 2Organosdegoberno 2
Organosdegoberno 2
 
Clases sociais2
Clases sociais2Clases sociais2
Clases sociais2
 
Orfeo e Euridice
Orfeo e EuridiceOrfeo e Euridice
Orfeo e Euridice
 

Piramoetisbe

  • 2. Píramo e Tisbe, un o máis fermoso dos mozos, a outra excelente entre as doncelas que tiña o Oriente, ocupaban dúas casas contiguas, alí onde se di que Semiramis cinguiu de muros de terra cocida a súa elevada cidade (Babilonia). A veciñanza fíxolles coñecerse e dar os primeiros pasos; co tempo creceu o amor. Eles celebrarían de bo grao os fachos nupciais baixo xuramento mais os seus pais opuxéronse; porén, e a iso non podían oporse, ámbolos dous ardían por igual con cativos corazóns. Non hai confidentes entrambos, fálanse por acenos e sinais e, canto máis ocultan o lume, máis se inflama o lume oculto. A parede medianeira de ambas casas estaba fendida por unha tenue greta que se producira facía tempo, durante a súa construción. O defecto, que ninguén vira ó longo dos séculos, - Que non nota o amor?- fostes vós, amantes, os primeiros en velo e convertéstelo en camiño para a vosa voz; e así adoitaban pasar seguras ó seu través, e en tenue murmurio, as vosas tenruras. Moitas veces, cando dunha parte estaba Tisbe e da outra Píramo, e percibiran mutuamente a respiración das súas bocas, dicían: “parede, por que es un obstáculo entre dous amantes? Que che custaba deixarnos unir os nosos corpos por enteiro, ou, se iso é demasiado, darnos unha abertura para os nosos bicos? Mais non somos ingratos, confesamos que che debemos que se dera paso ás nosas palabras ata os oídos amigos”.
  • 3. Píramo e Tisbe de Gregorio Pagani
  • 4. E despois de falar así en vano e separados como estaban, ó chegar a noite dixéronse adeus, e cada un deu á súa parte bicos que non chegaron á outra parte. A aurora seguinte fixera fuxir as nocturnas luminarias, e o sol secara cos seus raios as herbas cubertas de escarcha; xuntáronse no lugar acostumado. Entón, despois de moitos lamentos murmurados en voz baixa, acordan facer no silencio da noite a tentativa de enganar ós seus gardiáns e saír das súas portas, e, unha vez que estean fóra dos seus fogares, abandonar tamén os edificios da cidade; e, para evitar o risco de perderse na súa marcha polos anchos campos, xuntarse baixo o sepulcro de Nino e agocharse á sombra da árbore. Había alí unha árbore, inzada de froitos brancos como a neve, unha moreira erguida, sita á beira dun frío manancial. Gústalles este plan; e a luz do día, que lles pareceu que tardaba en afastarse, precipítase nas augas e das mesmas augas sae a noite. Astuta no medio das tebras fai Tisbe xirar a porta no seu couzón, sae, engana ós seus, coa cara tapada chega á tumba, e senta baixo a árbore convida; o amor faia atrevida. Velaquí que chega unha leoa co fociño espumante cheo de sangue duns bois que acababa de matar, e coa intención de apagar a sede nas augas da veciña fonte. A babilonia Tisbe viuna de lonxe, ós raios da lúa, e con pasos asustados fuxiu a unha escura cova; e ó fuxir, caeu do seu lombo o veo que deixou abandonado. Cando a leoa aplacou a súa sede coa auga, de regreso ó bosque atopou o tenue veo sen a súa dona, e coa súa boca sanguinolenta esgarrouno.
  • 5. C L A U D E
  • 6. Píramo saíu máis tarde, viu no espeso po pegadas seguras dunha fera, e palideceu a súa face enteira; pero cando atopou tamén a prenda tinguida de sangue, dixo: “Unha soa noite rematará cos namorados; dos dous ela era a máis digna dunha longa vida, mentres que a miña alma é culpable; eu fun quen te perdeu, desafortunada, eu que che mandei vir de noite a un lugar terrorífico, e non cheguei aquí o primeiro. Esnaquizade o meu corpo e devorade con feras dentadas estas vísceras criminais, leóns todos que vivides baixo este saínte. Pero é de covardes desexar a morte”. Levanta do chan o veo de Tisbe, lévao á sombra da árbore da cita, e despois de dar vágoas e bicos á coñecida prenda di: “Recibe agora tamén a bebida do meu sangue” E afundiu no seu costado o ferro que levaba ó cinto, e sen demora arrancouno, moribundo xa, da ardente ferida, quedando tendido no chan boca arriba; salta o sangue a gran altura, non doutro xeito que cando nun tubo de chumbo deteriorado se abre unha fenda, que polo estreito burato que asubía lanza chorros de auga e rompe o aire cos seus golpes. Os froitos da árbore collen, polas cruentas salpicaduras, unha tinguidura escura, e a raíz, húmida polo sangue, tingue de cor purpúreo as moras que colgan.
  • 7. P O U S S I N
  • 8. Velaquí que, sen estar libre de medo aínda, pero para non fallarlle ó seu amante, volve ela, busca ó mozo cos ollos e coa alma, e arde en desexos de contarlle o enorme perigo ó que se viu sometida; e aínda que recoñece o lugar e a forma da árbore que vira, con todo faia dubidar a cor do froito; dubida se será esta. Mentres dubida ve que uns membros tremoieiros palpitan sobre o chan ensanguentado; retrocedeu e coa face máis pálida que o buxo sufriu un estremecemento semellante ó do mar que rumorea cando unha leve brisa roza a súa superficie. Mais unha vez que, pouco despois, recoñeceu ó seu amor, maltrátase con sonoros golpes os brazos que non o merecían, arráncase os cabelos, e apertando o corpo amado inundou de vágoas as súas feridas e mesturou o seu planto co sangue; e estampando os seus bicos no rostro xeado berrou: “Píramo, que desventura me deixou sen ti? Píramo, contéstame; é a túa adorada Tisbe quen te chama; escoitame e ergue a túa cabeza abatida”.
  • 9. Pintura nun muro de Pompeia
  • 10. Ó nome de Tisbe levantou Píramo os ollos, sobre os que xa gravitaba a morte, e despois de vela volveunos pechar. Cando ela recoñeceu a súa prenda, e viu o marfil desproveito da súa espada, exclamou: “ A túa propia man deuche morte e o teu propio amor, infeliz! Para isto teño eu tamén unha man forte, e teño tamén amor que me dará forzas para ferirme. Irei tras de ti que xa morriches, e da túa morte dirase que fun eu tráxica causa e compañeira; e ti, a quen só a morte ai! podía arrancarme, nin aínda a morte poderá arrancarte de min. Isto, porén, vanvos pedir as súplicas de ambos, pais meu e seu, dobremente desgraciados, que a aqueles ós que uniu un gran amor e a súa última hora, non lles rexeitedes ser sepultados na mesma tumba. E ti, árbore que coas túas ramas dás sombra agora ó pobre corpo dun só, pero que axiña a darás ós dos dous, conserva o sinal da nosa ruína, e ten sempre froitos negros e propios para o loito, en memoria do noso dobre sangue”. Dixo, e colocando a punta da espada ben por baixo do seu peito, deixouse caer sobre o ferro que aínda estaba morno do outro sangue. As súas súplicas conmoveron ós deuses e ós pais; pois a cor do froito, cando está maduro, é negruzco, e o que resta das súas piras repousa nunha única furna.
  • 11. Fábula de Píramo e Tisbe de Góngora